CHAPTER 45
The following day, sinundo ako ulit ni Dylan. Last day of class ko na. ExciTed akong magbreak since alam ko sasamahan nya ako but then he's nowhere to be found. Kahit nga ngayong lunch time na ay wala pa rin sya.
I was busy looking for him nang nakasalubong ko si Tessa.
“Hey, enjoying much?” Nakangisi nyang tanong. Inirapan ko lang sya. “Oh, wag kang masyadong mataray, Maxine. Today is the day.” Sabi pa nito na nakapagpalito sakin. Ano daw?
“Finders keepers. Pag nahanap ko sya, magiging akin sya panigurado. Kaya ngayon pa lang, good luck na sayo.” Aniya. Tumatawa itong umalis sa harapan ko.
Tuliro akong nagpatuloy sa paghahanap kay Dylan. Anong pinagsasabi ni Tessa kanina? Isip ako ng isip hanggang sa makasalubong ko si Martin na nakangisi. Ang tingin nya sakin ay para bang may kahulugan.
“Shit!” Napamura na lang ako nang naalala ko. They are going to tell Dylan, are they not?! I have to find him!
I didn’t care kung may mga nabunggo akong tao. Ang importante mahanap ko sya!
"Hey, alam nyo ba kung nasan si Dylan?" Singit kong tanong habang kumakain kami ng mga kaibigan nya sa cafeteria.
"Kanina nagpuntang parking lot, inaayos ata makina ng kotse nagkaproblema ata." Sagot ni Jeff habang kumakain.
Ha? Nagkasira? EH okay pa naman yun kaninang umaga ah. Nevermind, I need to find him! Agad akong nagmadali sa paglakad patungong parking lot. Sana hindi pa sya nakikita ni Tessa o ni Martin. Shit talaga!
But my prayer wasn’t heard. Nakasalubong ko si Tessa papalabas ng parking area. Nang nakit anya ako ay nginisian nya ako. Shit shit shit. Sa di kalayuan ay nakita ko si Dylan. He was holding a phone, as if watching something.
Maluha luha akong naglakad patungo sakanya. He already knows.
“D-dylan..” Nanginginig kong tawag sakanya. Nnag nakita nya ako ay nagigting ang kanyang bagang. “D-dylan..” Naiiyak kong tawag.
Agad nya akong nilapitan at hinawakan ng mahigpit ang braso ko tapos ay iniharap sakin ang cellphone nya. There, I saw a video of a girl and boy kissing. They weren’t naked or something but the boy’s hand were squeezing the girl’s private parts. Worst, she was moaning and calling the guy’s name over and over.
“You’re a one dirty bitch.” He hissed. “I can’t believe that you are my girlfriend.” Aniya sa galit na tono.
“N-nasasaktan ako!” I cried.
Pero lalo nyang diniinan ang pagkakahawak sa braso ko. “Tell me, ilan na ang nakagalaw sayo? Si Martin, ako.. sino pa? I bet that child isn’t mine!” Mahina ngunit madiin nyang sabi.
Buong lakas ko syang tinulak at sinampal. I was dumbfounded. He seriously said that? Ang kapal nya! I can’t believe I am in love with a mad man.
It was awful. Nakakainis. Masama ang loob ko. Sobrang sama. I decided not enter my last class. Wala na rin namang silbi. I will be leaving this school anyway. I called our family driver para magpasundo at pinakiusapan kong wag na lang sabihin kay mommy.
At nang dumating sya, agad na akong nagtungo sa parking area. Naalala ko nanaman ang nangyari kanina. Hay. I starTed looking for our car. Kinalat ko ang mata ko sa paligid.
What the fuck..
Sana hindi na lang dito nagpunta ang driver namin. Dahil nasasaktan nanaman ako eh. I thought ang nangyari kanina na yun pinakamasakit, hindi pa pala.
Here I am standing while looking at Dylan and Monica kissing.
Nakasandal si Monica sa kotse habang nakakulong sya sa mga bisig ni Dylan. They are kissing. Ibang iba sa eksena noon sa bahay nila Dylan dahil ngayon, he's responding to her kisses. Akala ko napakasama ko ng tao dahil sa nangyari samin ni Martin pero mas baboy pa pala sila sakin.
Martin and I were lovers when we were in highschool. Akala ko nga si Tessa talaga ang gusto nya kay anagulat ako nang ligawan nya ako. We’ve been together for three months. Nagkagusto ako sakanya. On our thrid month together, he asked for a kiss. Iyon ang first kiss ko. Hindi ko alam na nirecord pala nya. He did kiss me, pero meron pang iba. No, I didn’t give him myself.. well, maybe not totally. He did things to me but my virginty wasn’t touched. Kumalat ang video, trinaydor nila ako ni Tessa. Malaking eskandalo kaya napagdesisyunan ng pamilya ko na ilayo na lang ako.
Agad akong umalis sa lugar. Tinawagan ko si Mang Berting para sunduin ako sa harapan na lang ng school. Dumiretso ako sa bahay and once again, I'm hurt. I'm crying because it hurts.
Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.
Halos 7 pm na rin nang nagising ako It was already dark outside. I was feeling hungry kaya bumaba na ako without fixing myself and changing my school uniform.
Nakita ko naman sila mommy at daddy na nagkwekwentuhan. I kissed them both on their cheeks. Hindi pa man ako nakakalayo sakanila ay nagulantang na ako sa tili ni mommy.
“Dinudugo ka!” That was my cue to try to check my behind and there, nakita ko, may dugo nga. Mangiyak ngiyak ko silang tinignan. Am I losing my baby?
Hindi ko na alam kung papaano kami nakarating dito sa hospital. Hindi naman ako nakunan, spotting lang daw. Pero delikado na dahil hindi na ito ang unang spots ko. The next time daw na mangyari ito ay baka hindi na makayanan.
I sighed as I sighed the waver. Ayoko kasing magpaconfine. I even asked my parents not to tell Dylan about what happened.
“May problema ba kayo?” Dad asked.
I sighed again. “Dy, my, I need time and space.” Iyon lang ang sinabi ko.
“Sure, saan mo gusto tayo magbakasyon?” Mommy asked.
Umiling ako. “Ako lang po. Please?” I pleaded.
Napabuntong hininga na lang sila. Wala rin naman silang magagawa. Para sa ikabubuti namin ng anak ko itong gagawin ko. I need to get away. Away from everything, from everyone.