Sulli's
"If I asked you to be my girlfriend right now, will you finally say yes?"
Napaawang ang bibig ko sa narinig. It's not what she said that made me stunned, it's the extreme sincerity in her voice. My heart beats erratically.
Mula sa pagkakahiga ko sa kanyang ibabaw ay naririnig ko rin ang mabilis na tibok ng puso ni Sep. How can I explain this...she's...I...I love her.
Bago pa ako makasagot ay mariin niya akong hinalikan. I gasped and moaned when it turned deep. She bit my lower lip gently before ending the kiss.
"Never mind." Pinahiga niya ako sa tabi niya at niyakap. "Matulog muna tayo."
"But-"
"May bukas pa."
Hindi na lang ako sumagot. Hinayaan ko ang sarili kong maging comfortable sa tabi niya bago unti-unting tinamaan ng antok. I felt her lips on my forehead. "I love you."
I smiled sleepily. I buried my face on her neck and sighed.
September, you should ask me again. I'll say yes...
"Sulli?"
"Yes?"
"Where's my I love you, too?"
"Let's sleep." Wika ko. Umangat yung kamay niya sa dibdib ko kaya napabalikwas ako. "H-hey, stop."
She pouted and tinuloy lang ang ginagawa. She kneads my right mound. I gasped and glared at her. "Sumagot ka muna."
"I love you, too." I said helplessly. "Pwede na ba tayong matulog?"
She smiled teasingly. Finally ay hininto na rin niya ang ginagawa na halos sumira sa katinuan ko. This woman surely knows how to fight. "Okay!"
--
Wala akong September Imperial na natagpuan nang magising ako. I woke up naked, though, so I know what happened is not a dream. Ang ipinagtataka ko lang ay kung nasaan siya.
Bumangon ako. I frowned when I saw a piece of paper on the bedside table. Without hesitation ay lumapit ako para basahin ang laman nito. Sa totoo lang ay bigla akong nakaramdam ng kaba.
Why do I feel like I'll discover something bad? I gulped and slowly unfold the paper.
I'm sorry, you woke up without me. As expected, mas pinangunahan ako ng takot. I can't reveal you my real color personally...natatakot ako na baka...baka kamuhian mo ako. Layuan ako. Hindi ko kayang makita ang galit o pandidiri sa mukha mo once I let you in.
Anong...ibig niyang sabihin? Bakit siya natatakot? To the point na hindi niya ito magawang sabihin sa harap ko?
I know this is a stupid thing to do. I'm fucked up and insane. I can't do anything about my situation right now, I'm even afraid to make a move. I can't tell you...but I am giving you the opportunity to discover it yourself.
Sydney. Search about my daughter...my adoptive daughter.
Natigilan ako. Adoptive? I thought...but why...
Kapag nalaman mo na ang lahat, kung bakit ko siya kinuha...the answer will lead you to who I really am.
Kung pagkatapos ng lahat ng nalaman mo ay tanggap mo pa rin ako, meet me. Kung hindi, maiintindihan ko. I love you. - Sep
Naibaba ko ang papel sa kama. Tulala. Hindi mawala-wala yung kabang nararamdaman ko dahil sa sinabi niya. I don't understand. Mali ba ako ng pagkakakilala sa kanya?
Pero napaisip ako. Totoo naman. Hindi ko pa talaga siya kilala. I don't even know what's her work, or what she even studied. I don't know what she likes and dislikes. I don't know anything about her. I suddenly feel bad.
I fell in love with her despite of what I only know. But I want to know more about her. Even if it means knowing something unpleasant.
Even if it means despising her at the end? Tanong ng isang bahagi ng utak ko. I gulped. Yes. Kahit ikagalit ko iyon, aalamin ko pa rin.
I still love her kahit naman magalit ako. That's normal.
Nag-ayos na agad ako para makapaghanda ng breakfast. I'll be late in the office, that's for sure, lalo na't ihahatid ko pa si Sydney sa school. Speaking of, pinuntahan kaya ni September ang anak niya bago siya umalis? Aware naman siya siguro na nandito ang anak niya.
I prepared a simple breakfast. I smiled nang nagpakita na si Sydney na halatang antok pa. "Good morning, baby."
"Momma, morning..." Pupungas-pungas ng matang sagot nito bago humikab. Napangiti ulit ako dahil sa cuteness niya.
Iginiya ko siyang maupo na at pinaghain ng makakain. "You want choco drink?"
She smiled sweetly and nodded. "Love it."
I chuckled. Nagsimula na kaming kumain na dalawa. Ang cute niya talagang tingnan.
Pinagmasdan kong maigi ang mukha niya at napansing wala nga silang resemblance ni Sep. Iba ang ganda ng bata. "Sydney."
She stopped for a second and looked at me. "Yes po?"
"What's your full name?"
She tilted her head a bit and smiled, taking my question without any hidden meaning. Matalino si Sydney, I know how she fully understand things. Pero bata pa siya and I am aware as to where her limit extends.
"I am Sydney Ann dela Fuente," She answered. "Pero Mom changed my surname to Imperial kaya iyon na po ang gamit ko."
Tumango ako. Dela Fuente, huh...
Pagkatapos kumain ay inasikaso ko na siya dahil may pasok pa siya. Nang matapos akong mag-ayos ng aking sarili ay umalis na kami.
Habang nasa biyahe, hindi ko maiwasang hindi mapaisip kung bakit niya inampon si Syd in the first place. What's her connection with the dela Fuente? Why?
I don't want to ask the kid about her past-specially about her parents. Ayokong umilap ang bata. At isa pa, masyadong sensitive ang ganoong topic.
"Enjoy, baby." I said habang hinahatid ko siya sa school niya.
Hyper naman itong ngumiti. Hinila niya ako palapit para humalik sa pisngi ko. "I will, Momma. I love you!"
Parang tumalon ang puso ko sa narinig. Hinaplos ko ang ulo niya. "I love you, too."
Pagkatapos siyang maihatid, imbes na mag-drive papuntang office ay minabuti kong bumalik sa condo at daanan ang unit ni September. Alam kong nandoon lang ang mga documents na may kinalaman kay Sydney and it won't be impossible na makakuha ng hint tungkol sa totoong family nito.
Pagkarating sa unit ay tinungo ko ang room ni September. Inabot ako ng ilang minutong paghahanap pero tagumpay akong mahanap ang pakay. A nervous smile formed on my lips. The search would be easy as hell. And it makes me fucking uncomfortable.
I fished Sydney's birth certificate, yung hindi pa nagagalaw. Mabuti na lang kumpleto ang mga documents dito.
Mr. Dela Fuente...
I opened my laptop and search for a certain dela Fuente man, he's familiar though. Kung hindi ako nagkakamali ay nakasama ko na siya sa ilang business occasions but that's all. We had few talks but it never leads to any serious transactions.
Sinimulan ko nang basahin ang tungkol sa kanya, maging ang ilang balitang sangkot ito. Unti-unti akong nakaramdam ng kaba sa mga phrases na tumatatak sa isipan ko. My heart beats like there's no tomorrow-not because of something romantic but because I feel like something bad will surprise me.
He was shot dead.
Assassinated.
No other than Kill.
Si Kill... Wait. Ano nga bang sinabi ni September sa sulat? Why she told me about Sydney's?
Kapag nalaman mo na ang lahat, kung bakit ko siya kinuha...the answer will lead you to who I really am.
Nag-init ang mata ko. Tama ba...tama ba ang pagkakaintindi ko? Ito ba ang dahilan kung bakit natatakot siyang kamuhian ko? Ito ba yung binibigay niyang sagot? Ganoon kadali? Ganoon kadaling binigay sa akin ang sagot?
Just what the hell. Is it true?
Nagbuga ako ng malalim at nanginginig na hininga. Namalayan ko na lang na umiiyak ako. Ano iyon? Tama ba iyong nalaman ko?
Si Kill...siya si...September?
I need to confirm this. Kailangan sa kanya ko mismo marinig na tama ako.
I don't know what to think anymore that I fell in love with a woman. And worst...a killer.
_____