Meçhul bir bestenin aşık gönüllere ettiği ilanı aşk,
En uçsuz bucaksız sevdalar da açmayı dilemiş,
Şu deli divane gök kubbe de sağanak aşka tutulmuş,
Aşkından sırılsıklam olan gönlümden herkes bihaber...
Ey deli gönlüm; ne vakit sonra akıl edeceğiz bilmem,
Aklı başında sandıkların boş işlerle meşk ederken,
Bülbül olmuş gül için canından geçmek isteyenler,
Deli divane bildiklerim ise aşkta içten içre yol alıyor...
Ah benim yokluk içindeki aşıkane yanan varlığım,
Ey benim varlık içinde ki hiçliğin de dem tuttuğum,
Çok mu uzak diyarlara gitmek gerek seni bulmak için,
Ya da aşık bir nida mı ilaçtır derdine diye sordum da,
Şu gök kubbeyi inleten ezanı dinler iken aldım cevabı,
Candan da öte her neyin varsa aşka teslim edebilmek olduğunu...
Söylesene virane olmakta daha ne vakit direnecek,
Kaç saniye daha aşktan kaçamak geçeceksin ömrüm,
Gerçi ömür dediğinin de ne kadar süreceği bilinmez ya,
Ama kaç gece gibi bu gece de diyorsun ki bırakalım sonraya...
Söylesene, laf dinlemez inadını yıkmak bu kadar mı zor?
Kaç yiğidin belini bükmüş nefis, sen gafil olma bari ne olur!..
Aşk bir bilinmezliğin saklı cümlelerin de yer edinmeye niyet almışsa,
Onun önünü açmak için çaba gösterilmeli, sindirmek için değil...
Aşk bazen bir bilinmezin peşinde yol almaktır,
Bazen de en iyi bilinmek istediğinin yakınında olmak,
Ama en çok da senden içre sende ki aşkı tefekkür etmektir,
Çünkü aşktır seni bilinir kılan, aşktır kendini bulduran...
♣Ahmet ABA♣