Mis!
Nog een keer.
Mis.
Ik richt mijn volle focus op het deurslot en uiteindelijk krijg ik de sleutel in het slot. Thank god!
Ik draai mij om naar iedereen en druk mijn vinger op mijn lip als teken dat iedereen stil moet zijn. Iedereen knikt en ik open zachtjes de deur.
Op mijn tenen loop ik naar binnen net als ik zo stil mogelijk naar boven wil lopen voel ik twee armen rond mijn middel waardoor een hoge gil mijn mond verlaat.
Net op dat moment gaat het licht aan. Jake staat achter mij, Dylan staat opgelucht bij het lichtknopje en Mel, Char en Matt staren verschrikt naar iets op de bank.
Ik volg hun blik en sla dan met een vies gezicht een hand voor mijn mond.
Daar op de bank ligt Jennifer zonder jurk met een half naakte jongen boven op haar. Met een geïrriteerd gezicht kijkt ze naar mij en Jake terwijl ze de jongen zijn nek aflebbert.
Waarom kijkt ze zo raar naar mij?
Het zachte gekreun van die twee echoot door het huis heen. Matt is de eerste die de stilte verbreekt. 'Hebben jullie pizza?' Ik kijk naar Matt die zijn bril recht zet op zijn gezicht.
'Uh ja ik ga naar boven.'
Ik trek mij los uit Jake zijn greep en loop naar boven dit keer zonder moeite te doen om zachtjes te zijn.
Blijkbaar is Anisha al een week weg waardoor Dylan in haar bed kan slapen. Matt gaat bij Melody slapen en Jake mag op de grond.
Boven aangekomen in mijn kamer trek ik gelijk mijn broek en shirt uit. Ik pak mijn oversized shirt en trek hem over mijn hoofd. Ik schrik als ik opeens Jake op mijn bed zie zitten.
'Wat doe jij-'
'Damn Kate, dat lichaam van jou.'
Ik rol met mijn ogen en zucht. Ik wil nu gewoon slapen. Ik kies ervoor om Jake te negeren en kruip onder de dekens. Morgen gaat zo'n hel dag worden op school.
Net als ik comfortabel lig voel ik het bed weer inzakken en voel ik de aanwezigheid van Jake achter mij. Jake kruipt voorzichtig tegen mij aan. 'Wat ben je aan het doen?!' Gil ik.
Jake schrikt duidelijk en schiet iets terug, bijna van het bed af.
'Rustig aan daar. Ik kom gewoon bij je liggen.'
Ik ga recht op zitten zodat ik hem beter kan aankijken. 'Jou plek is daar op de grond of bij Dylan in bed maar niet hier.'
Onverwachts gaat Jake op mij zitten en drukt hij mij het matras in. 'Kate toch, we weten toch allang dat ik altijd krijg wat ik wil.'
Ugh! Ik heb hier geen zin in. Ik wil gewoon slapen. 'Alsjeblieft Kate.'
Ik zucht en duw hem van mij af. 'Maar je raakt mij niet aan. Begrepen?'
Jake knikt als een klein jongetje en gaat naast mij liggen. Eindelijk kan ik slapen!
Ik sluit mijn ogen en probeer af te varen naar dromenland maar wordt onderbroken door een brandende blik op mij. Voorzichtig open ik mijn ogen en zie ik Jake mij aan staren. Hij is aan het kijken naar mijn lippen. Voorzichtig gaat zijn blik weer naar boven en dan kruizen onze blikken. Een beetje geschrokken kijkt hij weg van mij en staart hij naar het plafond.
Heb ik Jake nou zo net betrapt op staren en werd hij er toen verlegen van?
Ik kan het niet laten maar blijf een paar seconden naar hem kijken voordat ik mijn mond open.
'Jake?' Fluister ik zachtjes.
Jake draait zijn gezicht mijn kant op.
'Ja?'
Ik weet niet waarom ik net zijn naam zei. Waarom zei ik zijn naam? Wou ik aandacht? Wat moet ik nu zeggen.
'Uhm.'
Ik buig wat naar voren en plaats dan een teder kusje op zijn nog steeds glad geschoren wang. 'Slaap lekker.' fluister ik.
Jake glimlacht naar mij. 'Jij ook Kate.'
#
'Fucking hell!' Mompelt Jake.
Kreunend sla ik de deken over mijn hoofd terwijl mijn rot wekker door gaat met krijsen.
Ik wil niet opstaan! Ik heb lichtelijk hoofdpijn en mijn keel doet pijn.
'Gast! Schiet op je moet nog je kleren halen bij het huisje. Dylan is er al.'
Ik hoor wat gerommel naast mij en daarna een luide klap. Volgens mij is Jake uit bed gevallen.
Een luide gaap volgt. 'Hoe kom je aan de sleutel.'
'Melody.' Zegt Matt vrolijk.
Melody?
Ik gooi de deken van mij af en kijk om mij heen. De net nog lichtelijk hoofdpijn wordt steeds erger waardoor ik mij weer neer laat vallen in bed. Ik haat de ochtend.
'Serieus Jake hoe langzaam kan je zijn?'
Opeens voel ik de warme deken van mijn lichaam worden af getrokken.
Kreunend draai ik mij om naar een grijnzende Jake. 'Opstaan zonneschijn.'
'Jake!' Schreeuwt Matt.
Jake knipoogt naar mij en rent dan de kamer uit. Loser.
Ik besluit dan toch maar om opstaan en loop als een of andere zombie naar de badkamer. Ik neem snel twee paracetemol's in en spring onder de douche. Ik föhn mijn haar, poets mijn tanden en trek mijn uniform aan.
Hebben wij zin in vandaag?
Nee.
Ik pak mijn tas en loop naar beneden om te ontbijten. Net als ik onderaan de trap ben komt Melody binnen lopen met de honden. Ze laat de honden los en volgt mij naar de keuken waar Charlotte al begonnen is met ontbijten.
'Dus goed geslapen?' Vraagt Char terwijl ze pedo achtig naar ons kijkt.
Melody haar wangen kleuren lichtelijk roze.
'Grappig.' Mompelt ze.
'Melody Red!'
Geschrokken staar ik voor mij uit nadat die klanken mijn mond hebben verlaten.
Naja klanken je kan rustig zeggen kraakgeluiden. Ik grijp naar mijn keel en probeer weer wat te zeggen maar nee hoor.
'Je stem is weg!'
En Melody en Charlotte barsten in lachen uit.
Nee! Dit ga je niet menen. Ik heb vandaag training en school en aah! Ik kan mijn stem niet kwijt zijn. Niet vandaag.
Wat helpt hier tegen?
Voor dat ik het weet ga ik door alle kastjes op zoek naar honing. Zodra ik het gevonden heb spuit ik het goedje in mijn mond en stop ik de rest in mijn tas. Ik snij snel wat gember en maak daar thee van, stop het in een thermoskan en ik ben ready to go.
'Ja? Heb je alles Kate.'
Ik knik.
'Volgens mij mis je nog iets.'
En ze barsten weer in lachen uit. Echt de humor op deze school groeit met de seconde.
Ik pak mijn spullen en loop naar de deur terwijl Melody en Charlotte rustig door lachen. Ugh! Als ik mijn stem nu had had ik allang naar ze geschreeuwd.
#
Ik gooi mijn kluisje open en pak de spullen die ik nodig heb. Dan gooi ik mijn kluisje weer dicht en leun ik er tegen aan.
'Dus Char hoe zit het eigenlijk met de liefde en jou?' Probeer ik te zeggen maar een of ander piepgeluid verlaat mijn keel.
Charlotte begint te lachen en ik hoor Mel ook giechelen. 'Sorry ik verstond je niet helemaal.'
Zuchtend pak ik mijn schrift uit mijn tas en schrijf ik op wat ik net wou zeggen.
Ik geef het aan Charlotte zodra ze weer is uitgelachen.
'Mwah, voor nu vooral focussen op school.'
'Goede instelling meid! Voor mij is dat totaal anders.'
Ik kijk weg van de menigte naar een Melody die met haar hoofd in haar kluisje zit.
'Wat zei je?' Vraagt Char aan Mel.
Melody trekt haar hoofd uit haar kluisje, stopt haar boeken in haar tas en sluit haar kluisje.
Op haar gezicht is een lichte blos te zien en er speelt en glimlach om haar lippen.
'Mel?' Zeg ik met een piep geluid.
Melody en Charlotte barsten alweer in lachen uit.
Okay kom op! Het word oud.
'Misschien is het beter als we naar de les gaan.' Zegt Melody. Wat? Nee. Ik wil weten waar ze het over had. Net als ik Melody vast wil pakken speelt het intro deuntje zich af van onze school.
De schermen gaan aan in alle gangen en een zwarte tafel komt tevoorschijn met iemand erachter in een zwarte hoodie.
'Dames en heren breaking news.' Zegt een duidelijk vervormde stem.
'Katelyn Beckham is niet wie ze zegt dat ze is.'
Pardon?
Dit is sowieso Jake.
Geroezemoes ontstaat in de gangen terwijl mensen mij soms een schuine blik geven.
'Als allereerst hebben wij hier een filmpje van Katelyn die s'avonds laat binnen probeert te sluipen.'
Het beeld verstoord en de videobeelden van mij komen te voorschijn van die avond dat Jake en ik veelte veel op hadden en ik over het hek probeerde heen te klimmen.
Nou en! Dat overkomt iedereen wel eens.
'En dan nu, iedereen weet dat Katelyn ook wel bekend staat als het monster gevonden. Zoals gewoonlijk heeft het monster wel meer foto's en filmpjes dan dat ene.'
Over wat heeft hij het?
Het beeld verstoort weer en een filmpje komt tevoorschijn van onze kamer. Je kan duidelijk zien dat ik nog lig te slapen. Opeens gaat het krijsende geluid af van mijn wekker en zie je mij omhoog schieten.
Wazig kijk ik in de camera terwijl mijn haar alle kanten op staat. Ik zucht en laat mijzelf weer neervallen in het bed. Het filmpje word uitgezet en de jongen in de zwarte hoodie aka Jake komt weer tevoorschijn.
'Jullie zien het Katelyn Beckham het monster-'
'Daar zijn ze!'
Jake kijkt verschrikt opzij en rent opeens voor het beeld vandaan. De conciërge komt in beeld en je kan allemaal geschreeuw horen. Onder andere het geschreeuw van Dylan.
'Niet mijn haar! Alsjeblieft niet mijn haar!'
Het filmpje wordt uit gezet en ik voel iedereen zijn blikken op mij branden.
Het boeit mij allemaal niet meer wie er naar mij kijkt en wie niet het enige wat ik zie is de kamer waar Jake en Dylan zaten.
Het washok in de jongens kleedkamer.
Gelukkig is er nu geen training dus ren ik zonder pardon door de kleedkamer naar het hok toe. Justin ligt op de tafel met zijn armen achter hem geboeid door een bewaker.
Dylan staat tegen het raam aan in precies dezelfde positie.
Ik kan het niet laten maar barst in lachen uit. Die sukkels!
'En wie ben jij nou weer?'
Net als ik mijn naam wil zeggen wordt ik onderbroken door de directeur die binnen komt lopen. Hijgend met een rood hoofd komt hij tot stilstand. Als hij weer op adem is gekomen kijkt hij ons aan.
'Jake, Dylan.' Zegt hij op een bittere toon. Dan valt zijn blik op mij.
'En Katelyn. Precies die mensen die ik zocht. Kantoor nu!'
Met open mond staar ik naar de directeur.
'Nu!'
Jake en Dylan worden langs mij getrokken door de bewakers. Ik schenk ze allebei een boze blik en sjok er dan achteraan. Niet te geloven dat door zo een stunt van die twee ik nu naar de directeur moet.
In het kantoortje aangekomen neem ik plaats op een stoel naast Jake. De deur word gesloten.
De directeur kijkt ons indringend aan.
'Dylan en Jake wat bezielt het jullie om dat soort apparatuur te stelen van de school en dan een medestudent bloot te stellen!'
'Sorry meneer.' Zeggen ze in koor.
Verward kijk ik opzij. Sinds wanneer zijn die twee zo beleefd. Jake heeft zijn hoofd gebogen en Dylan durf de directeur niet eens aan te kijken.
'En dan nu Katelyn.'
En alle ogen zijn gericht op mij.
'De camerabeelden laten zien dat jij om 2 uur s'avonds probeerde binnen te sluipen. Daarnaast heb je de camera uitgezet en dat koste tijd om weer opnieuw te installeren.'
Ach man niet zo aanstellen.
'Dit betekend dat jullie na schooltijd het terrein moeten schoonmaken. Voor een week lang.'
'Wat!' Een of ander raar oergeluid komt uit mijn mond. Snel sla ik een hand voor mijn mond. Alle drie de mannen kijken mij met een rare blik aan en voordat ik het weet barst iedereen in lachen uit.
'Kate!'
'Je stem!'
Ja ja ik weet het. Hij is weg.
Zuchtend wacht ik tot het drietal is uitgelachen. Stelletje kleuters.
De directeur komt langzaam weer op adem en scheurt dan drie blaadjes af.
Vanuit mijn ooghoek zie ik Dylan een paar tranen wegvegen van zijn wangen van het lachen. Doe normaal! Zo grappig was het niet.
'Hier zijn jullie strookjes om in te leveren bij de conciërge. Jullie beginnen vandaag. Fijne dag verder.' Ik sta op samen met de jongens.
'Oh en Katelyn. Laten we hopen dat je je stem snel terug kan vinden.'
En weer beginnen ze te lachen.
Zoals ik al zei stelletje kleuters.