Ito na ang last chapter...nakakalungkot pero....ganito talaga ang buhay!!! salamat sa lahat ng nakabasa at sumama sa amin nila kath at DJ!!!
Chapter 23
Pinagdrive ako ni Ate Roanna hanggang airpot. Hindi ko naramdaman kung pano niya paliparin ang sasakyan. Hindi ko alam na nag-aral din pala ito ng pagkapiloto. Kung siguro hindi lang it’s a matter of life and death na paghabol namin kay DJ, siguro bumaba na ako kanina pa at nag-taxi na lang.
Nakarating na din kami sa airport. Maraming tao. Bakit parang lahat na lang ata kamukha ni DJ?Shocks! naghiwalay kami ni Ate Roanna dahil maghahanap pa sia ng parking space. Ibinaba niya ako sa entrance.
Sabi ni Ate Roanna, naka-black leather jacket daw ito. Naku…bakit parang ang daming naka leather jacket ngayon??? Di naman uso. Si DJ nga lang nagpauso eh. Shocks!!!!
Tumakbo ako ng tumakbo. Tingin sa kaliwa at tingin sa kanan na ang ginawa ko. Gusto ng bumigay ng mga paa ko. Nag-uumpisa ng mag-check in ang mga psahero. Parang nauubusan na ako ng oras!
Ayaw kong mawalan ng pag-asa. Sabi ni Kumag (oo panibagong tawag ko yon sa kanya) pigilan ko daw siya, bakit parang siya aata yung ayaw magpapigil?
Ayun leather jacket. Hinila ko.
Kath: Sorry. Naku mali pa. kamukha kasi ng likod niya.
Dj asan ka na ba?? Destiny makisama ka naman please……………………
Ayun!!!!!!! Si DJ na to promise!!! Maraming tao …medyo maingay din. Malayo layo ang distansya naming dalawa.
Kath: DJ!!!!!!!!
Walang reaksyon. Tuloy pa rin sa paglakad ang unggoy. Naku malapit na siya magcheck-in. lakad takbo na ang ginawa ko.
Kath: DANIEL PADILLA!!!!!!!
Hindi pa rin lumilingon. Halos lahat na yata ng kasabay niya tumingin na sakin. Naka head-set na naman siguro ang unggoy.
Konti na lang maaabutan ko na siya.
Hindi ka pwedeng mag-check-in.
Malapit na siya. hindi niya ako naririnig.
Alam ko na!! hinubad ko ang sapatos ko at ibinato iyon sa kanya.
Daniel’s POV
Siguro nga hindi na niya ako pipigilan. Hindi man lang nga yun pumunta dun sa pa despedida ko eh. Talagang kaya niya na akong tiisin. Nakaklungkot. Pa check-in na ako ng…
Ouch!!!! May isang matigas na bagay na tumama sa ulo ko. Nakita ko iyon. Sapatos? Parang pamilyar. Hmm…sino naman kaya ang bumato sa akin? Pinauna ko na muna ang nasa likod ko. Kung sino man ang taong ito, yari talaga sa akin.
Uni unti akong lumigon…makapal na tao ang bumungad sa akin.
Patalikod na ako ng may isang babaeng tumatakbo at hinawi ang makapal na bilang ng mga tao.
Si Kath. Tumatakbo palapit sa akin. Sumisigaw siya.
Tinaggal ko ang headset ko.
Kath: Hoy Ungggoy!!!
Napasmile ako. Andito siya. hingal na hingal. Huminto siya sa harap ko. May hawak na envelope sa isang kamay tapos…………………sa kabila naman ay yung …Scrapbook ko??
Dj: Kath. Gusto kong tumalon at sumigaw. Andito siya? Pero ayokong mag-assume baka magbababye lang siya.
Kath: Sira ulo ka talaga.
Dj: Huh? Andito nga siya.
Kath: Sira Ulo ka sabi ko. Bakit iiwan mo na lang ako ng basta basta?
Ngumiti lang ako.
Medyo Malaya pa ang agwat naming sa isa’t-isa kaya halos lahat nakatingin sa amin, pero wala akong pakialam.
Dj: Sorry.
Kath: Sorry?? Ganon na lang yon? Sorry lang? Alam mo bang sobra na akong nasasakta?? Umiiyak na ako.
Dj: Kath.......alam mo namang ayokong saktan ka. Kaya...hinayaan kitang piliin kung sino ang gusto mo.
Kath: Sinungaling! Hinayaan ka jan. Pinabayaan mo ko. Alam mo ba, na kahit anong pilit sabihin ng utak ko dahil dito. Itinaas niya yung envelope na hawak niya. Nung nakita ko naman to parang ayaw ng gumana ng utak ko. Sabay taas ng scrapbook.
Wala akong masabi. Nakatingin pa rin ako sa kanya. Inaantay ang mga susunod na sasabihin niya.
Kath: alam mo bang kahit anong gawin ng destiny para mapalayo ako sa yo...I just find myself here....sa harap mo.
Dj: diba sabi ng destiny hindi ako?
Kath: Importante ba yon??? Kahit ilang signs pa magsabi na hindi ikaw Daniel.....sabi nito . tinuro ko ang puso ko. My heart says, It’s you! It’s only you.
Unti unti akong lumapit sa kanya.
Hinawakan ko ang mga kamay ni Kath.
Nabitawan niya ang hawak hawak niya.
Kath: Meeting you was FATE. Becoming your friend was a CHOICE, but falling in love with you, I had NO CONTROL OVER.
Dj: Dear Pusa, alam mo bang ang tagal ko ng gustong marinig na mahal mo ko??? Sorry huh..nagpromise kasi ang unggoy sa tatay ng pusa eh.
Sumingkit ang mata niya.
Niyakap ko siya.
Dj: I promised your Dad na liligawan kita after ng graduation. Tumawa ako. Hindi ko naman alam na after graduation girlfriend na kita.
Kinurot niya ako.
Dj: Aray!...ikaw huh....deads na deads ka talaga sakin.
Kath: Anong GF??? Eh hindi mo pa nga ako niligawan eh.
Dj: HA?? Kailangan pa ba yon??
Kath: Syempre! Ang lakas mo naman yata kung tayo na agad. Ano ka sinuswerte???
Inakbayan ko siya.
Dj: Pero hindi naman ako mababasted diba?
Kath: Hmmmmm...pagiisipan ko pa ang bagay na yan.
Dj: Ikaw!! Kiniss ko siya sa pisngi
Pinalo niya ako sa braso.
Dj: Ayaw mo non?? Pauso tayo. Sinagot mo muna ako bago kita niligawan!
Tumalikod siya sakin.
Kath: Che!!
Niyakap ko siya.
Kath: Oi hindi ka naba aalis??
Ihinilig ko ang ulo ko sa balikat niya.
Dj: Hindi na. Paano naman ako makakaalis kung hawak mo ang puso’t isip ko?
Kath: Corny-to ka talaga.
Nasa ganoon kaming posisyon ng dumating sila ate Roanna at ang barkada.
Roanna: Ahem!!
Julia: Parang gusto kong langgamin.
Niel: Lover’s in Airport.
Kiray: Ej...kaiinggit sila.
Nagtawanan kami.
Sobrang happy ako. I realized that there is only one happiness in life; to love and to be loved. Mamahalin ko ang babaeng yakap yakap ko hangga’t kaya ko.
Pauwi na kami. Magkatabi kami sa sasakyan.
Dj: Kath, may isang importanteng bagay lang akong aayusin huh.
Kath :Huh?
Dj: I need to talk to Nicole.
Yumuko siya.
Dj: Wag mong sabihing nagseselos ka.
Kath: Baket? Masungit niyang tanong.
Dj: Mamamatay ako. Sabay ngiti.
Kath: Che! Tapos ngumiti na rin siya.
SETTING: CAFE
DJ: Sayo galing to?
Nabigla si Nicole ng ilapag ko sa mesa ang enveloepe na ipinadala kay Kath bago ang graduation.
Nicole: Pinagbibintangan mo ko?
Dj: Ayoko man, pero ikaw lang naman ang may kayang gawin to
Umiwas siya ng tingin.
Nicole: So what??
Aakma siyan aalis. Hinawakan ko siya sa braso
Nicole: Wag kang gumawa ng eskandalo dito Dj.
Dj: Hindi ako magdadalawang isip na gawin yon pag hindi ka umamin.
Alam ko ang weakness ni Nicole. Ayaw na ayaw niyang napapahiya.
Umupo siya ulit.
Nicole: Ako nga. I admit ako ang nagpadala niyan kay Kath, hindi mo ba ko papasalamatan dahil binigyan ko siya ng early graduation gift?? Mataray niyang tanong.
Dj: Alam mong walang katotohanan to diba?
Nicole: Pero hindi niya alam yon.
Dj: Bakit nga ba sinasayang ko pa ang panahon ko sayo? Ayos na naman kami ni Kath. Wala kang ...
Nicole: Kwentang kaibigan? Dj....bakit ba kasi hindi mo ko mahalin ng katulad ng pagmamahal mo kay Kath? Mas nauna kitang minahal kesa sa kanya.
Hinwakan niya ang kamay ko.
Dj: Alam mo na ang sagot diyan diba? Matigas kong sabi.
Nicole: Please. Ako na lang please.
Dj: NO. Alam mo pagpinilit mo pa ang gusto mo, baka pati friendship hindi ko na kayang ibigay sa yo.
Umiyak siya. Ayokong saktan ka ng ganito pero ito lang ang alam kong paraan para layua n mo ako.
Dj: Nicole, mahal kita bilang kaibigan. Alam mo namang mahalaga ka sakin dahil mula pagkabata ay magkasama na tayo. Pero ito ang tandaan mo, Not everyone you love is going to love you back the way you want it. That is why you have to love yourself more than anyone else.
Tumango siya ng dahandahan.
Nicole: Sorry for everything. Sorry if i cause you trouble. Sorry kung pinaglaruan ko ang tadhana niyo ni Kath. Sorry.
Hinawakan ko siya sa balikat.
Dj: Alam mo namang hindi kita matitiis pero sana wag mong ubisin ang pasensya ko.
After that night, Nicole decided to go back to the states na rin. Masakit man yung proseso para maintindihan niyang may nagmamayari na ng puso ko. I decided na pumunta na muna kina Kath. Ang dali ko naman yatang naminss ang pusa.
Dj :Hi Tito.
Arman: Hi Daniel. Pasok ka.
Umupo kami sa sopa.
Arman: Salamat huh dahil tinupad mo ang ipinangako mo. Tinapitapik niya ang balikat ko.
Dumating ang mama ni kath:
Min: I told you Arman, ngayon dadating ang manliligaw ng anak mo.
Then nagtawanan kami.
Kath: Parang ang saya saya niyo huh. Nakakainggit.
Pababa siya ng hagdan.
Tumayo ako.
Dj: For you. Cheese cake.
Nagsmile siya.
Kath: Salamat.
Iniwan na kami ng papa at mama niya. Pumunta kami ng garden nila.
Kath’s POV
Dinalaw niya ako at may dala pang cheesecake. Im blessed dahil pati parents ko ay pabor sa kanya. Hm...kung alam lang ni Papa kung pano ako sungitan ng mokong na to dati. Pumunta kami sa garden.
Kath: Thank you.
Dj: Para san?
Kath: For making me happy.
Nagsmile siya. Bakit kahit ilang beses ko nang nakikita ang smile niyang ito, hindi ako nagsasawa? Parang cheese cake.
I thank God for giving this man. For letting me to love him.
Kath: Dj....bukas pwede kaba?
Dj: Bakit? Yayain mo ko magdate? Tingnan ko schedule ko
Nakakainis talga to.
Kath: May ipapakilala ako sayo.
Lumiit ang mata niya. Parang nainis.
Dj: Sino naman?
Kath: alam mo ikaw!. Si Ate Sandra.
Dj: Sino yon?
Kath: Siya lang naman yung tumulong sakin para sundin ko kung anong nararamdaman ko. Kaya pasalamat ka dun no.
Dj: Talaga? So malaki pala utang na loob ko saknya. Sige sunduin kita bukas.
SETTING: Restaurant
Nauna kami sa lugar kung san kami magkikita ni Ate Sandra. She’s planning na rin daw kasi to moved sa abroad. Bakit ganoon ang mga tao? Lath na lang abroad ang gustong puntahan?nakaklungkot naman kasi aalis na din siya. Kahit naman maikling panahon pa lang kaming magkakilala ay parang ate na ang turing ko sa kanya.
Umupo kami ni Daniel sa mesang nakareserve para sa amin.
Dj: Anong meron dun sa loob?
Napansin kasi niyang maraming lobo ang pinasok sa loob ng conference room ng restaurant.
Kath: Baka may party.
Dj: Siguro nga.
After 5 minutes dumating na din si Ate Sandra.
Sandra: Hi, sorry medyo late ata ako. She smiled and moved the chair and seated.
Tumingin siya kay kay DJ.
Sandra :So he must be......
Kath: He’s DJ po.
Sandra: The sign man or not?
Kath: The one I love.
Nakita kong ngumiti siya sa tabi ko.
Sanda: Okay...good to know that you listened to what your heart says.
We smiled.
Dj: MS. Sandra?
Sandra: Ate..just call me ate Sandra
Tumango si DJ
Dj: Thank you po. For making her realized na ako si the ONE. Mayabang niyang sabi.
Tumawa si Ate Sandra
Sandra:You look good together. No doubt that you meant to be together.
Nagkatinginan kami ni DJ.
Kath: So ate paalis ka na?
Sandra: Yes, next week. Before I leave sana gusto kong makausap ka, pero I don’t hink kailangan mo pa ako, you found him. Sabay tingin kay DJ
Kath: Thank you ate. By the way, nagkita na po ba kayo ni Henry?
Sandra: Hindi pa. Siguro hindi talaga kami together? Ewan ko. We don’t know what will going to happen.
Kath: Sayang naman po.
She smiled.
Sandra: Walang sayang sa taong nagmamahal. Pero, siguro it’s about time para kalimutan na ang past.
Umorder na kami ng food. Ang sabi nung waiter may party daw sa loob. Ang cute nga eh, puro weird yung mga costumes nila. Ang sabi nung waiter pa, ang theme daw kasi ng party sa loob eh, things you wouldn’t ever do. Ang astig.
Nasa harap ako ng entrance ng restaurant. Kita ko ang lahat ng pumapasok.
May lalaking huminto sa entrace. Kinausap ang waiter.
Matangkad.
Gwapo.
Matipuno.
Tumingin si Dj sa direksyon ng paningin ko.
Pati si Ate Sandra napagaya na din.
Kath: Hello Kitty Shirt
Sandra: Si Henry.
Naguguluhan si Dj
Dj: Anong trip ni Kuya?
Napatayo si Ate Sandra.
Napatingin sa kanya ang lalake.
Henry: Sandra?
Nakatulala lang si Ate Sandra
Henry: Sandra, a-anong ginagawa mo dito?
Parang nahiya si Henry. Kinuha niya ang bag niya at itinakip sa suot niya.
Lumapit si Ate Sandra sa kanya. Tinanggal ang bag na nakatakip sa design na hello kitty sa damit niya.
Nagulat si Henry.
Henry: Wag mong isiping bakla ako huh...ito yung theme naming ngayon.
Sandra: Ikaw?
Henry: Sandra???
Niyakap ni Ate Sandra si Kuya Henry, umiyak siya at humingi ng sorry.
Niyakap na rin siya ni Kuya Henry.
Sandra: Im sorry.
Parang na gets naman ni Kuya Henry ang emosyon ni Ate Sandra.
Henry: Letting you go was my biggest mistake in life. Parang pinakawalan ko na rin ang chance para maging masaya Sandra.
Ate Sandra looked up to him.
Sandra: Sorry. Sa panloloko ko sayo. Sorry.
Henry. Shhhhh....alam mong biktima lang tayo ng pagkakataon. Let’s start a new. Sorry kung hind iako nakabalik agad. Nagkasakit kasi si Papa. Pero Sandra, sana hindi pa huli ang lahat
Para kaming nanonood ng teleserye ni DJ. Nakaakbay siya saki. Nakikiiyak na rin ako. Sobrang bilis ng mga pangyayari. Buti na lang at walang masyadong tao sa loob ng restaurant. Lahat nasa loob ng conference.
Sandra: What do you mean?
Lumuhod si Kuya Henry.
Henry: I am sorry I don’t have the ring with me, but Sandra, would you mind spending the rest of your life with me??
Sandra: You’re proposing....
Henry: Yes. And it is for the second time.
Sandra: And for the second time,.....YES...I will marry you.
Halos hindi kami makakiios ni DJ. Grabe ang destiny pag kumilos, wala ka ng magagawa. I remember what DJ had told me before, there always a time for everything.
EVERYONE SAYS THAT LOVE HURTS, BUT THAT’S NOT TRUE. LONELINESS HURTS. REJECTION HURTS. LOSING SOMEONE HURTS. EVERYONE CONFUSE THESE THINGS WITH LOVE BUT IN REALITY,
LOVE,
IS THE ONLY THING IN THIS WORLD THAT COVERS UP ALL THE PAIN AND MAKES US FEEL WONDERFUL AGAIN.
After a month nagpakasal na rin sila ate Sandra, syempre abay ako at si DJ ang partner ko. It is a beach wedding. Sobrang ganda, kaya naisip ko na sana pag kinasal ako, sa beach din. Ako nga ang nakasalo ng boquet kaso ipinasa ko na lang kay Ate Lynette kasi hindi si Dj ang nakasalo ng garter. Kahit kelan talaga ang unggoy na yung agaw trip. Pinilit niya akong ipasa dahil hindi daw siya papayag na suotan ako ng garter ng ibang lalaki. Baka raw mapaaway siya. First time ko pa naman sana....
Sobrang saya ni Kuya Henry at Ate Sandra sa kasal nila and after this lilipad na sila sa states para doon na mag honeymoon at manirahan.
---
Ang sabi nga nila ang love parang sayaw yan, dapat alam mo ang timing, yung tiempo at alam mo yung beat. Kasi kung hindi, for sure masasaktan ka. Sobrang hiwaga ng pag-ibig diba?
Nasa tabing dagat kami ni Daniel. Suot parin namin ang puting kasootan na ginamit namin sa kasal. Nakatayo ng nakapaa sa buhanginan at tinatanaw ang paglubog ng araw. Nakayakap siya sakin mula sa likuran. Tahimik lang.
Dj: Ang love parang basketball tlaga, ayaw mo mang ipasa ang bola, pero dahil kaylangan maka-score, ipapasa mo kahit masakit pa iyon. Hindi naman mahalaga kung marami kang personal score eh, ang mahalaga manalo kayo.
Unti unti akong umikot at humarap sa kanya.
Kath: And we both win.
Dj: Yes, at ikaw ang precious trophy ko.
Unti unting lumapit ang mukha niya sakin. I felt his lips on mine. Yes..................................... we kissed.
END
ANONG MASASABI NIYO SA BUONG KWENTO?????....