Πετάγομαι τρομαγμένη από τον ύπνο μου, κόβοντας την συνέχεια του ονείρου στην μέση δεν άντεχα να δω άλλο. Το κορίτσι το σκότωσαν πίνοντας του όλο το αίμα. Ένας βρικόλακας από αυτούς που ήταν μαζεμένη γύρο από το κορίτσι. Η λάμψεις το ματιών του ωμός ήταν διαφορετικές. Το ένα μάτι ήταν γαλανό και το άλλο κόκκινο.
Τρόμαξα τόσο όταν τα μάτια του καρφωθήκαν προς το μέρος μου σαν να με έβλεπε!!!...
Το μόνο που θυμάμαι από την κοπέλα είναι το ειρωνικό της χαμόγελο λίγο πριν την δαγκώσει στο πλάι του λαιμού της. Μετά όμως από αυτό δεν απόμεινε τίποτα από την ιδιά παρά μόνο τα ρούχα της καθώς το σώμα της απλός εξαφανίστηκε σαν να μην υπήρξε ποτέ. Η καρδία μου χτυπάει με τρελούς ρυθμούς φοβάμαι.. Φοβάμαι πολύ..
Ακούω την πόρτα να ανοίγει με ένα μικρό τρίξιμο σηκώνομαι από το κρεβάτι που είμαι ξαπλωμένη και με το λιγοστό φως προσπαθώ να δω ποιος είναι.
Μια γυναίκα ντυμένη σαν υπηρέτρια κρατά στα χέρια της ένα κουζινομάχαιρο. Στα μάτια της λάμπει μια λάμψη τρέλας που με φοβίζει.. Κρύβομαι γρήγορα πίσω από έναν καναπέ που βλέπει το τζάκι. Η γυναίκα κάτι σιγώ μουρμουρίζει.
- Καταραμένοι καταραμένη ! Να σε να πεθάνεις ΕΣΥ και όλοι σας!!
Καταραμένη? Εμένα εννοεί? μα καλά τι της έκανα πλησιάζει το κρεβάτι νομίζει μάλλον ότι κοιμάμαι και με το λιγοστό φως μάλλον δεν μπορεί να δει ότι λείπω.
Η υπηρέτρια με μια γρήγορη κίνηση μπήγει το μαχαίρι της στα σκεπάσματα. Η Ρεντ δαγκώνει το χέρι της για να μην ουρλιάξει. Μέτρα 1..2..3 φορές και μετά ξανά και ξανά. Η καρδία της χτύπαγε δυνατά !! Φοβόταν μήπως την ακούσει αυτή η τρελή.
<<Πρέπει να φύγω από εδώ πριν ανακαλύψει ότι απλός σκοτώνει ένα τίποτα με μπόλικο αέρα.... Χριστέ μου πως έμπλεξα έτσι? >> σκέφτηκε.
Η Ρεντ κάνει σιγά σιγά πίσω αλλά σκοντάφτει κάπου και πέφτει με ένα δυνατό γδούπο κάτω.
Ρεντ
Άου ! Το χέρι μου το έκοψα αλλά τώρα δεν είναι το μόνο μου πρόβλημα αυτό. Η τρελή με βλέπει με γουρλωμένα μάτια !!! Έρχεται προς το μέρος μου με ένα χαζό χαμόγελο.... Θεέ μου αυτή είναι Θεό παλαβή !!
Χωρίς να το πολύ σκεφτώ σηκώνομαι και τρέχω προς την πόρτα. Ευτυχώς αργεί να αντιδράσει ή να συνειδητοποιήσει τι έγινε και αρπάζω την ευκαιρία και τρέχω μέσα σε αυτό τον λαβύρινθο από διαδρόμους !! Η καρδία μου χτυπά δυνατά, το αίμα μου βράζει από την αγωνία μου φοβάμαι !!
<< Φοβάμαι οι βρικόλακες θα με φάνε>>
Όχι !!,όχι τώρα άρχισε πάλι αυτή η ανάμνηση χάνω την ισορροπία μου και πέφτω.. στο χιόνι..
Στο χιόνι?! Μα τι στο καλό ?
όλο το κάστρο έχει εξαφανιστεί και είμαι στην μέση του πουθενά !!
Αλλά ακούω βήματα να με πλησιάζουν οπότε ξανά ξεκινάω να τρέχω
<< μείνε μακριά από αυτά τα
πλάσματα >>
Η φωνή μέσα στο κεφάλι μου ηχεί σαν μεγάφωνο και με κάνει να παρά πατήσω, ακουμπάω σε ένα δέντρο να πάρω μια ανάσα και κοιτώ πίσω. Τι το ήθελα και το έκανα? όλα πίσω μου σιγά σιγά μαυρίζουν Και μια τρομαχτική μαύρη φιγούρα υψώνεται καθώς πλησιάζει.
Γυρνάω ξανά μπροστά και ξεκινάω να τρέχω με όση δύναμη έχω.
Για μια στιγμή το ξέρω αυτό το
μέρος!!
Σηκώνω το κεφάλι μου από το έδαφος και βλέπω ένα παιδί να μιλάει με κάποιον !!αυτό το παιδί, δεν μπορεί!!
Αυτό το παιδί είμαι εγώ !!!?
Είναι η μέρα που γνωριστήκαμε !!
Πλησιάζω όλο και ποιο πολύ ώστε να μπορέσω να ακούσω τι μου λέει
- Το όνομα μου είναι..
Πέφτω και δεν ακούω την συνέχεια καθώς γυρνάω ξανά στο κάστρο και την υπηρέτρια να με πλησιάζει !!
- Το όνομα του, φώναξε το όνομα του !! Ακούω από κάπου μια φωνή να μου λέει.
Με κομμένη την ανάσα προσπαθώ να θυμηθώ καθώς με έχει πλησιάσει τόσο που δεν μπορώ να φύγω... Σηκώνει το μαχαίρι έτοιμη να με χτυπήσει
- Πες το όνομα Του !!!!! το όνομα του !!?
<<Το όνομα μου είναι..>>
- Μπράιαν!!!!
Φωνάζω με όλη μου την δύναμη όταν το μαχαίρι της σταματά ξαφνικά λίγο πάνω από το κεφάλι μου !!
Η έκφραση της ξαφνικά αλλάζει τα χέρια τις τρέμουν από το φόβο.
Με δάκρια στα μάτια που με κάνουν να βλέπω θολά γυρνά πίσω καθώς κάποιος μου ακουμπά τον ώμο. Γυρνάω και βλέπω τον Μπράιαν να με κοίτα με αυτά τα λυπημένα μάτια, όπως την μέρα που τον είχα πρώτο γνωρίζει. Το αγκαλιάζω από τον λαιμό χωρίς καλά, καλά να το σκεφτώ και άρχισα να κλαίω με λυγμούς φοβήθηκα τόσο πολύ. !!