İsmail,17 yaşında lise son sınıf için şehir değiştirmiş bir gençtir.İsmail 15 yaşından beri eşcinsel olup olmadığını kestirememiş ve kadınlara daha çok yönelmek için kendini zorlamaya başlamıştır.Onu yiyip bitiren bu karanlıktan çıkmaya çalışmakta,girdiği depresyonla birlikte içine düştüğü kuyudan çıkmaya çalışmaktadır.Yukarıdan bir el uzanmasını beklemiş ama asla o elin uzanmayacağını düşünmeye başlamıştır.İlk okulda ve lisede arkadaşları tarafından dışlanmasıda İsmail'i kuyunun dibine iten sebeplerin en başındadır.İsmail bu sırrını korumak için elinden geleni yapmış ve başarmıştırda.İsmail'in karanlığın içine iyice battığı sıralarda İsmail'in hayal ettiği elin sahibi hayatına girmiştir.Ahmet.
Ahmet,İsmail'in sınıfına yeni gelen bir öğrenciydi.Sınıftaki boş birkaç yerden biri olan İsmail'in yanı da Ahmet ile dolmuştu.Ahmet rastgele oraya oturmuş ve İsmail onu gördüğü ilk andan beri ondan hoşlanmaya başlamıştı.Ahmet normalde İsmail'in diğer hoşlandığı erkeklerin tiplerine uymuyordu.Fakat o kadar etkilenmiş ve hoşlanmıştı ki aşka en çok onunla yaklaşmıştı.
Ahmet,İsmail'in yanına oturdu ve gülümseyerek "Merhaba,ben Ahmet."diyerek elini uzattı.İsmail çekine çekine Ahmet'in elini sıktı ve tebessüm etti.Bu kadar basit bir karşılamanın nedeni sınıftaki diğer insanların ona baktığını düşünmesiydi.
Ahmet o gün bütün derslerde İsmail'in yanında oturdu ve Ahmet,İsmail'in içine kapanık biri olduğunu kısa sürede anladı ama yine de sevmişti.
Henüz yeni başlayan okul İsmail'in en sancılı yılına ilk adımdı...