Chapter 3 - It's Ayabelle (Part 1)
Aya's POV
Halos hindi pa din matanggal ang pamumula ng mukha ko. Tae namang Ian 'yan eh. Ano ba pumasok sa makitid niyang utak para buhatin ako? tse!
Pwede ko namang tanggalin yung sapatos ko saka maglakad papunta sa locker eh.
Isa pa, ang lapit lapit lang ng clinic sa locker. I can mange myself. Date? Sa canteen? Seryoso siya? At ako pa ang nagbayad ng pagkain niya. Tae! Treat daw niya. Bwesit na treat 'yan.
Urggh! Kainis siya. Pinagtitinginan tuloy ako ng mga estudyante ngayon habang naglalakad patungo sa room namin. "Siya si Ayabelle Fuentes?"
"Hindi naman pala maganda."
"Pero binuhat siya niya Ian kanina. Inggit ako."
"At nagdate pa sila."
"Eh ano naman? Kayo nga nagdate din diba? Sa resto pa. Eh siya sa canteen lang."
"Ito pa ha. Nandoon ako kanina sa sa canteen. Balita, siya pa daw ang nagbayad ng pagkain nila."
"What? Eh parang siya rin nag-ayang makipagdate kay Ian eh."
"Malandi talaga." Mas pinili ko na lang na yumuko kaysa naman salubungin ang mga titig nila. Leche naman!
Parang kakaiin ako ng buhay eh. Sa kakayuko ko, hindi ko namalayang may nabunggo na pala ako.
"Ouch!" matinis niyang sigaw.
"Ay. Naku. Sorry. Okay ka lang ba? Hindi ko sinasadya. Sorry talaga." hingi ko ng paumanhin sa kanya.
Kinuha ko ang panyo ko sa pinunasan ang suot niya pero kumalat lang ang shake na natapon dito.
"Aahh! Look what have you done, you stupid girl."
"Sorry. Hindi ko naman sinasadya--"
"Sorry? Do you think your sorry can solve this? Just OMG! Sa Paris ko pa binili 'tong damit ko. And FYI, nag-iisa lang ito sa buong mundo. Ibig sabihin, ako lang ang matroon nito!" pagwawala nung babae nabangga ko. Takte.
Napakawalang modo naman. Nagsorry na nga ako eh. Besides, nasa school kami. Which means dapat nakauniform siya. Pero ano yang suot nya? Kulang naman maggown siya. Feeling ata nasa Oscar awards.
"Kung ayaw mong tanggapin ang sorry ko, edi wag mo! Hindi naman 'to awards night, at lalong lalo na walang nakalatag na red carpet diyan sa tinatayuan mo. Feeling ka masyado 'te. At FYI lang din ha. Madami din akong damit hindi lang galing Paris kundi around the globe. At mga colectibale items pa. Ibig sabihin limited edition lahat. May mga national Dress pa nga eh. Mayroon ding damit ng mga katutubo. Gusto mo? bibigyan kita. Bagay na bagay sa'yo 'yun." sabi ko habang tumatawa. Akala niya ha.
Baka nga mas mayaman pa kami sa kanila eh. Huwag siyang ano diyan!
"Anong sabi mo?!" galit niyang sigaw.
"Hindi mo narinig? Sorry pero masyadong mahal ang laway ko para lang sa isang..." tiningnan ko siya mula ulo hanngang paa. "...tulad mo." tinalikuran ko na siya na tumatawa.
Pero bago pa man ako nakalayo ay, agad niyang hinila ang buhok ko. Pakiramdam ko pati anit ko matatanggal. Pesteng babae 'to.
"Let go of me, you bitch!!" pilit ko pa 'ding tinatanggal ang kamay niya sa buhok ko.
"Ang kapal ng mukha mong pahiyain ako." panay pa din sabunot niya sa akin.
Wala na akong choice kung ang lumaban. Hanggang sa sabay kaming natumba sa sahig. Nakaibabaw siya sa akin habang hawak niya pa din ang buhok ko.
Syempre hindi ako nagpatalo. Tae!! Kakalbuhin ko talagang hayop na to!! Lalapit pa sana 'yung isang kasama niya upang tulungan siya.
"Sige! Lumapit ka! I am sure as hell kakalbuhin ko 'tong malanding higad 'to."
"Malanding higad? How dare you! Walang pwedeng magpahiya sa akin. Naiintindihan mo ba?!" nanlilisik ang mga mata niyang sabi.
"At wala ring pwedeng mang-api sa akin. Kuha mo? Kala mo ba tatayo lang ako habang inaapi nyo? Iiyak habang binubully nyo? Masyado nang laos 'yun. Mali ka nang kinalabang malandi ka!"
Sabot. Sampal. Kalmot. Tadyak. Narinig ko rin ang mga sigawan ng mga ilang estudyante.
May ilan ngang pumusta pa. Ano tingin sa amin mga manok na nagsasabong?
Tumigil lang kami ng biglang may sumigaw at nagsi-alisan ang mga estudyanteng nanonood sa amin.
Si Mr. Guzman! Siya ang guindance counselor namin. Tsk! Pasalamat ka lang talaga. Dali-Dali akong tumayo at binigyan isang malakas na tadyak 'yung malanding 'yun.
Napa-Aww siya pero wala akong paki-alam. Siya ang nagsimula ng lahat ng ito, tinapos ko lang. Nang marinig kong malapit na si Mr. Guzman sa amin ay agad akong tumakbo palayo. Ayokong madetensyon no.
Baka makick out na naman ako. Kapagod na lumipat ng school. Panira ng araw!
****
Chapter 3 - It's Ayabelle (Part 2)
Kasalukuyan akong nasa cubicle ng cr ng school. Well, malaki din naman. At least papano alam kong hindi nila binubulsa ang mga binabayad ng mga parents dito. Kailangan ko munang ayusin ang sarili ko bago pumasok ng silid.
Kaasar na araw talaga! Kung pwede lang na hindi na ako pumasok bukas, gagawin ko. Pero kasi last chance ko na 'to eh. Paghindi pa ako tumino, papatapon ako sa Australia kasama ang lola kong napakastrict. And I don't like there.
Asar! Tiningnan ko ang mukha ko sa dala kong salamin. Takte!! Pumangit na ata ng dalawang paligo. Napamura ako ng makitang dumudugo ang kaliwang bahagi ng pisnge ko. Napuruhan ata ako dun ah.
"Aww." mapaigtad ako ng hawakan ko ito. Kinuha ko ang ointment sa bag ko na binili ni Manang Rose last week. Lagi daw kasi ako nasusugutan. Paano nga daw kasi, kababae kong tao pumapatol ako sa away. Eh kasalanan ko bang lapitin ako ng away. Hay naku. Buti na lang talaga lagi kong dala-dala to. Habang naglalagay ako ng ointment, may narinig akong dalawang boses na nag-uusap sa labas.
"Sino? Yung bagong student ba?"
"Oo siya nga. Kalabanin ba naman si Nicole! Lagot kay Ian 'yun. Rumored gf daw ni Ian si Nicole eh."
"Talaga ba? Naku, patay talaga yung babaing yun. Pero nakita kong buhat buhat siya ni Ian knina. At parang ang sweet pa nila."
"Really?"
"Oo, at nagdate pa daw sa canteen."
"Cheap naman. Baka pinaglalaruan lang siya ni Ian. Sa canteen lang kasi dinala eh."
"Naku ewan ko lang talaga kung anong mangyayari kay... Sino nga ulit yun?"
Hindi na ako nakatiis kaya naman lumabas na ako ng cubicle. Nagulat pa ata silang dalawa ng makita ako. Talaga namang kagulat-gulat ang ganda ko eh.
"It's Aya. Ayabelle. At hindi ako natatakot kahit na magsama pa silang dalawa! Who cares?" ngumiti ako saka lumabas na ng CR.
Hindi ko na lang pinansin ang mga pinagsasabi nila. Wala akong paki at wala akong paki. Habang papunta sa room namin, inayos ko ang buhok ko para matakpan ang sugat sa aking pisngi.
Ayoko kasing makita nilang may sugat ang maganda kong mukha. Nagmumuka na akong sadako pero wala eh.
Leche kasi 'yung maarte na yun. pagpasok na pagpasok ko ng room, pinagtitinginan nila agad ako. Syempre. Kalat na siguro 'yung ginawa namin kanina. I don't care anyway. Hindi naman sila ang nagpapakain sa akin eh. Hindi din sila nagbabayad ng tuition ko.
Oh! Instant famous pa ako. I like it! At alam ko na din ang susunod na mangyayari. Bubullihin nila ako. Like duhh! gasgas na 'yun sa mga stories na nababasa ko sa wattpad.
Maka-upo na nga lang. Buti na lang talaga wala pa yung proof. Habang ngalalakad ako papuntang upuan ko napansin ko ang isang lalaking nakayuko lang at mukhang natutulog pa.
Hindi ba 'to natutulog sa bahay nila? Ginawa pang hotel ang school. Tse! Pakialam ko ba?
Eh halos naman lahat ng classmate ko hindi ko kilala eh. At wala din akong paki-alam sa kanila. Mind their own, I'll mind mine. 'Yun ang motto ko. Kaya hanggat wala silang ginagawang masama sa akin, hindi ko sila gagalawin.
Pero oras na kanti-in nila ni dulo man ng daliri, aba ubusan nan g lahi 'yan.
Uupo na sana ako pero biglang may humila ng upuan ko kaya naman pasalampak akong napa-upo sa sahig.
Narinig ko ang mga tawanan nila. Tsk! Sabi na eh. Expected ko 'tong mga ganitong galawan. Hays. There goes the Bully stage. Pero akala ba nila magpapabully ako?! Nilingon ko yung kung sino man ang humila ng upuan ko.
"Hoy!! Ano bang problema mong ungas ka? Kalalaki mong tao pumapatol ka sa babae?! Bading ka ba? Hindi ka na nahiya!!" bulyaw ko sa kanya.
"Pambabawi ko 'yan sa ginawa m okay Nicole!"
"Ah. So, para pala 'to dun sa babaing mukhang kawayan? Tingin mo ba mapapansin ka niya dahil lang sa ginawa mo? Tsk! Pagsabihan mo na din siyang tama na pagdadiet. Nagmumukha na talaga siyang kawayan. Promise!"
Napasinghap ako ng bigla niyang hawakan ang kwelyo ng uniform ko saka hinigit.
"Wala kang karapatan na pagsalitaan siya ng ganyan! Bagong lipat ka lang dito! Lumugar ka."
"Hindi ka abogado para sabihin sa akin kung ano ang mga karapatan ko. Ang mga dapat at hindi dapat kong gawin. Kuha mo? Saka pwede ba pakitanggal niyang kamay mo sa uniform ko. Ayoko kasi ng hinahawakan ako ng mga maruruming kamay."
Sasagot pa sana ang duwag na lalaking 'to ng nakita ko siyang sumimbulat na sa sahig hawak hawak ang kanyang putok na labi. Serve you right.
"Whoa! May nagalit ata sa sobrang kayabangan mo. Kitam? Isang suntok ka lang pala eh putok na agad."
Nilingon ko ang taong sumuntok sa lalaki at uminit na naman ang ulo ko nang makita ko siya. Siya lang naman 'yung lalaking natutulog kanina. The one and only nga daw, Ian Kurt Dela Cruz.
"Sa susunod na gagawa ka ng prank pipiliin mo ang bibiktimahin mo! Naiintindihan mo ba? O baka naman gusto mo pang ipaliwag kong maigi sayo?" sabi niya habang dahan dahan na lumalapit sa lalaki.
Narinig ko naman ang mga bulong-bulungan ng mga tsismosa kong kaklase.
"Si Ian Kurt yan ah. Paanong nandito siya?"
"Oo nga! Siya nga!"
"OMG! Hindi ko siya agad nakilala. Pagdating ko kasi nandito na siya eh."
"Magiging classmate na ba natin siya for real?"
"Oh My! Sana lagi ko siyang makagroup."
Natigilan ako. Hindi maiproseso ng tama ng utak ko ang mga nangyayari. Pero teka nga..
"Ikaw!!!" dinuro ko siya!
"Ano na namang ginagawa mo dito ha? Ano pa ba kelangan mo sa akin?! Binayaran ko na 'yung pagkain mo kanina kaya okay na. Hindi kana hahabulin ng canteen. Saka kailan pa kita naging kaklase ha?? Lumayas ka na nga dito." Pero instead na pansinin ako ay umupo lang siya saka ipinatong ang dalawang paa sa upuang nasa harap niya. Bwesit talaga!!
"Hoy!! Kinakakusap kita!!. napakawalang hiya mo tala--" hindi ko natapos ang sasabihin ko ng bigla niyang hawiin ang buhok kong nakatabing sa aking mukha.
"U-uy.. Uyy.. Anong ginagawa mo?!" biglang nag-init ang aking mukha. Mataman lang siyang nakatingin sa akin.
Madilim ang mukha. Hindi ko alam kung bakit biglang nagbago ng ekspresion ng kanyang mukha.
"Shit!" narinig ko siyang nagmura. Hindi ko alam kung bakit bigla siyang nagkaganoon. Mabilis niyang tinahak ang pinto.
Pinagsisipa niya ang mga upuang nakaharang dinadaan niya. Lahat kami nakatingin lang sa kanya. Anong problema niya?
"Tabi diyan!! Bwesit!!" narinig ko pang sabi niya doon sa isa naming klassmate na nakaharang sa pinto saka marahas niya itong itinabig.
What was that?