Πέρασαν περίπου 20 λεπτά από την λήξη του παιχνιδιού και εμείς δεν είχαμε φύγει ακόμα από τις σουίτες. Από ότι φαίνεται ο Κώστας έστειλε μήνυμα στον Σάββα και του είπε να μην φύγουμε γιατί θα ερχόταν αυτός εδώ! Ακούω τότε φωνές και γέλια.. Γνωστά γέλια και φωνές! Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Κώστας με έναν άλλον μέσα. Μάλλον συμπαίκτης του. Έρχονται προς το μέρος μας και κατευθείαν ο Κώστας με αγκαλιάζει και με φιλάει, ενώ ο Σάββας χαιρετάει τον άλλον
«Μωρό μου ωραίο γκολ!» του λέω
«Εγώ σου το είπα.. όταν έχω το γούρι μου μαζί μπορώ να κάνω πολλά πράγματα!!» μου απαντάει
«Λοιπόν επειδή αυτός ο ερωτευμένος δεν πρόκειται να μας συστήσει.. Γειά είμαι ο Γιάννης, συμπαίκτης του.. Προφανώς!» ακούω τον Γιάννη να μου λέει
«Γειά.. Είμαι η Στεφανία! Κοπέλα του.. Προφανώς! Χάρηκα πολύ για την γνωριμία» του λέω εγώ...
Πιάσαμε την κουβέντα γιατί προφανώς εμείς που ήμασταν στα VIP δεν μπορούσαμε να φύγουμε ακόμα. Έπρεπε να φύγουν πρώτα όλοι οι φίλαθλοι και μετά εμείς. Εκεί που μιλούσαμε, αρχίσαμε να βγάζουμε και φωτογραφίες. Τότε θυμήθηκα ότι είχα να τελειώσω και ένα vlog. Βγάζω την κάμερα και ξεκίνησα
«Λοιπόν τώρα θα πέσει η αυλαία του βίντεο. Τελείωσε ο αγώνας και νίκησε φυσικά η Augsburg με γκολ στο τέλος του αγαπητού Κώστα Σταφυλίδη» λέω και εκείνη την στιγμή μπαίνει στο πλάνο ο Κώστας και λέει
«Γεια σας και από εμένα. Και ναι κατάφερα και σκόραρα στα τελευταία λεπτά και έσωσα την ομάδα»
«Ναι ρε.. Εσύ και ο Ρονάλντο..» σχολιάζει πίσω από την κάμερα ο Γιάννης και αρχίσαμε να γελάμε..
«Τέλος πάντων... Τελείωσε ο αγώνας και ευτυχώς όλοι οι παίκτες είναι όρθιοι γιατί η αλήθεια είναι ότι υπήρξε ένα τέταρτο στο παιχνίδι που στα αλήθεια πίστεψα ότι θα έμεναν να τελειώσουν το παιχνίδι 5 παίκτες για την κάθε ομάδα.. Αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά.. Δεν έχουμε φύγει ακόμα από το γήπεδο.. Πρέπει να φύγουν πρώτα όλοι οι υπόλοιποι και μετά εμείς..» πάω να συνεχίσω όταν ακούω τον Κώστα να ρωτάει
«Τι θα κάνουμε μετά;» ρωτάει ξαφνικά ο Κώστας.
«Ρε Κώστα μην διακόπτεις... Έχω δουλειά τώρα» του λέω εγώ όλο παράπονο
«ΟΚ ζητάω συγνώμη»
«Εντάξει σε συγχωρώ γιατί το είπες τόσο ευγενικά»
«Ναι ναι για αυτό τον συγχώρεσες» πετάγεται ο Σάββας από πίσω και σχολιάζει.. Αυτός δεν θα μου γλύτωνε..
«Σκάσε» λέω εγώ με τον Κώστα ταυτόχρονα... Χαα τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται.
«Πάντως εγώ χρωστάω στον Σάββα ένα μεσημεριανό οπότε πάμε για φαγητό! Τέλος πάντων αυτή ήταν η εμπειρία μου από τον σημερινό αγώνα. Εύχομαι κι εσείς να ζήσετε την ίδια εμπειρία κάποια στιγμή! Φιλάκια!» λέω και κλείνω την κάμερα
«Οκ τώρα μπορείτε να πείτε και να κάνετε ότι θέλετε» τους είπα μόλις έβαλα την κάμερα στην τσάντα.
«ΟΚ μπορούμε να φύγουμε τώρα..» λέει ο Γιάννης..
«Επιτέλους.. Πάμε για φαϊ!!!!» λέει ο Σάββας και αρχίσαμε να γελάμε
«Αυτή την πλευρά σου την ξέρει η Κατερίνα;;;» τον ρωτάω
«Όχι.. και δεν χρειάζεται να την μαθει... Όσο λιγότερα ξέρει τόσο το καλύτερο...»
«Πάλι καλά που αυτή η σχέση στηρίζεται στην ειλικρίνεια»
Βγήκαμε από το γήπεδο και πήγαμε προς το πάρκινγκ εκεί που ήταν όλα τα αυτοκίνητα. Δώσαμε ραντεβού σε ένα μαγαζί που ξέρανε τα παιδιά. Μπήκαμε στο μαγαζί και κάτσαμε τετράδα.. Δεν προλάβαμε να παραγγείλουμε γιατί μας την "έπεσαν" φίλαθλοι της Augsburg και θέλανε φωτογραφίες... τουλάχιστον ο Σάββας θα έτρωγε και δεν θα μου έσπαγε τα νεύρα.. καθόμουν και έβλεπα πόσο χαρούμενος είναι ο Κώστας με όλο αυτό και χαιρόμουν κι εγώ που είμαι κι εγώ μέρος αυτού του ταξιδιού.. Έστω κι αν δεν ξέρω για πόσο καιρό. Ελπίζω για πολύ ακόμα. Κάτσαμε περίπου 2 ώρες εκεί, όταν αποφασίσαμε να φύγουμε μιας και εγώ είχα να μαζέψω τα πράγματα μου.. κλασικά.. μιας και αύριο γυρνούσαμε Ελλάδα. Δυστυχώς τα πιο ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν. Αφήσαμε τον Σάββα στο ξενοδοχείο και κανονίσαμε ότι θα περνούσαμε την επόμενη μέρα γύρω στις δέκα να τον πάρουμε. Μόλις ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο, το γέλιο και το χαλαρό κλίμα που επικρατούσε λίγες ώρες νωρίτερα αντικαταστάθηκε από ησυχια..
"Τι έπαθες;;" έσπασε την σιωπή ο Κώστας
"Τίποτα.. Όλα καλά" απάντησα εγώ χαμογελώντας ψεύτικα
"Ναι καλά.. Πριν απο πέντε λεπτά ήσουν Μια χαρά και τωρα έχεις κατεβάσει κάτι μούτρα.."
"Όχι μην ανησυχείς.." του απαντάω εγώ προσπαθώντας να τον κάνω να αλλάξει θεμα συζήτησης..
"Μπορεί να μην είμαστε πολύ καιρό μαζί αλλά βλέπω ότι δεν είσαι καλά.. πες μου τι έχεις.. Δεν θέλω η τελευταία σου μέρα εδώ να μείνει με καβγά..." μου είπε και εκείνη την ώρα ξέσπασα
"Αυτό ακριβώς είναι το θέμα μου... Ότι είναι η τελευταία μου μέρα εδώ.. Αύριο γυρνάω πίσω και δεν εχω ιδέα ποτέ θα έρθεις η ποτέ θα μπορέσω να ερθω εγώ.." είπα και εκείνη την ώρα ο Κώστας σταματάει το αυτοκίνητο και συνειδητοποιώ ότι φτάσαμε σπίτι του. Βγήκαμε από το αμάξι και μπήκαμε σπίτι του μέσα στην ησυχία. Κανείς μας δεν τολμούσε να πει τίποτα.. Τι να λέγαμε άλλωστε;;
"Το ξέρω ότι είναι δύσκολο ρε μωρό μου αλλά.. Θα περάσει γρήγορα ο καιρός και πριν το καταλάβεις θα ξανασυναντηθούμε" ακούω τον Κώστα να λέει
"Ναι αλλά εσυ θα είσαι εδώ.. κι εγώ Ελλάδα.. χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλον.. φοβάμαι ότι όσο θα περνάει ο καιρός θα καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει όλο αυτό και ότι ίσως είναι καλύτερα να βρεις μια κοπέλα από εδώ.. Είναι τόσα πολλά αυτά.."
"Σε παρακαλώ μονο μην κλαις.." ακούω τον Κώστα να ψιθυρίζει. Ακουμπάω το χέρι μου στο μάγουλο και συνειδητοποιώ ότι ήταν όντως υγρό. Με όλα αυτά δεν είχα καταλάβει ότι έκλαιγα. Πλησιάζει και με αγκαλιάζει... Αυτό χρειαζόμουν εκείνη την στιγμή.
"Θες να αλλάξουμε το εισιτήριο;;" με ρωτάει ενώ ήμουν ακόμα στην αγκαλιά του
"Τι;" ρωτάω σοκαρισμένη
"Θες να το αλλάξω και να κάτσεις άλλη μια μέρα;; ξέρω ότι πρωτοχρονιά θες να κάνεις με τους δικούς σου και δεν μπορώ να σε αναγκάσω να μείνεις εδώ.. οπότε.."
"Δεν ξέρω.. Δεν θα το κάνει ευκολότερο.." του λέω εγώ διστακτικά
"Ναι το ξέρω.. Αλλά τουλάχιστον θα έχουμε ένα 24ωρο ακόμα μαζί.. μπορούμε να μην κοιμηθούμε καθόλου το βράδυ, να είμαστε αγκαλιά στον καναπέ και να βλέπουμε ταινίες Μέχρι Αύριο.. μπορούμε να κάνουμε ότι θες. Αλλά θα έχω μια μέρα γεμάτη να την περάσω μαζί σου.. Σήμερα μας το χάλασε λίγο ο αγώνας"
"Υποθέτω ότι είναι Καλή ιδέα.."
"Ωραία.. κάτσε εδώ, βρες καλές ταινίες να δούμε και εγώ παω να τα κανονίσω όλα..." μου λέει και με φιλάει πεταχτά πριν πάει στο δωμάτιο του. Χαμογελάω και σκέφτομαι "Τι τρελοπαιδο ερωτεύτηκα"
Νέο κεφαλαιο... οοο.. Καλή σας ανάγνωση.. συγγνώμη που δεν εχω σταθερό πρόγραμμα σχετικά με το ποιες μέρες θα ανεβάζω την ιστορία. Ελπίζω τώρα που γυρνάω να ξεκινήσω πάλι σχολή θα μπουν τα πράγματα σε μια σειρά.. φιλάκια πολλά!!!