Το επόμενο πρωί ο Αλέξης με βρίσκει στην κουζίνα να κάθομαι στο ψηλό σκαμπό με τους αγκώνες μου να ακουμπάνε πάνω στον πάγκο κουζίνας κρατώντας το κεφάλι μου και να κατηγορώ τις ορμόνες μου για όσα μου συμβαίνουν. Ακόμα και το φως του ήλιου που εισβάλλει στο χώρο μέσα από το μεγάλο παράθυρο στα αριστερά μου με ενοχλεί. Μονολογώ ακατάπαυστα με τα μάτια μου να είναι προσκολλημένα στα ολόλευκα ντουλάπια που βρίσκονται απέναντι μου και ευτυχώς που δεν έφτασα στο σημείο να περιμένω και απάντηση από αυτά.
Το πρωινό ξύπνημα άρχισε πλέον να είναι δύσκολο αφού ο ανήσυχος ύπνος μου με κάνει να νιώθω κάπως εξαντλημένη. Ο μονόλογος που κάνω περί των προβλημάτων που μου δημιουργά η εγκυμοσύνη διακόπτεται από τον Αλέξη ο οποίος μου λέει να μην ρίχνω φταίξιμο στην εγκυμοσύνη για το ότι δεν κοιμάμαι καλά αφού με διαβεβαιώνει ότι η αιτία που το δημιουργά όλο αυτό έχει το όνομα Ορέστης.
"Και από που ως που φταίει ο Ορέστης αγαπητέ μου αδερφούλη για τον ανήσυχο ύπνο μου;" ρωτάω με ειρωνικό ύφος αφού δεν μπορώ να καταλάβω που το πάει με αυτό που λέει.
"Ίσως γιατί όλη νύχτα παραμιλούσες και φώναζες το όνομα του Ορέστη αφερφούλα. Μην ξεχνάς ότι το δωμάτιο σου βρίσκεται απέναντι από το δικό μου και επίσης με διαταγή του μπαμπά, από τη στιγμή που μπήκες στον έβδομο μήνα, κοιμάσαι με ανοιχτή πόρτα για να μπορούμε να σε ακούμε αν χρειαστείς κάτι. Ακόμα και στον ύπνο σου τον βλέπεις. Πως να μείνεις ήσυχη το βράδυ; Πάντως δεν θέλω να ξέρω τι έβλεπες γιατί ακουγόσουν διαφορετικά από άλλες φορές."
Ωχ, δίκιο έχει ο άτιμος. Ότι τον βλέπω συχνά στον ύπνο μου είναι αλήθεια σχεδόν κάθε βράδυ αλλά δεν ήξερα ότι παραμιλούσα και μαλιστα το όνομα του. Είπε πως χθες ακουγόμουν διαφορετικά και αναρωτιέμαι άραγε τι να εννούσε με αυτό.
Προσπαθώ να θυμηθώ το όνειρο που είδα χθες αλλά δεν τα καταφέρνω.
Στρίβω νευρικά το βραχιόλι που έχω στον καρπό μου και τότε μια εικόνα του χθεσινού ονείρου μου έρχεται στο μυαλό.
Ονειρεύτηκα την ημέρα που κέρδισα σε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας και ο Ορέστης μου χάρισε ένα βραχιόλι το οποίο από τότε το φοράω στο χέρι μου. Χαμογελάω σε αυτή την γλυκιά ανάμνηση αλλά γουρλώνω τα μάτια όταν συνειδητοποιώ ότι το όνειρο μου περιείχε και τη συνέχεια εκείνης της μέρας. Ονειρεύτηκα τη στιγμή που έκανα έρωτα με τον Ορέστη. Παρακαλώ θεούς και δαίμονες να μην κατάλαβε τίποτα κανείς αλλά πολύ αμφιβάλλω γι' αυτό αφού αμέσως βλέπω το πονηρό χαμόγελο του αδερφού μου.
"Τι έγινε αδερφούλα θυμήθηκες το όνειρο που αναστάτωσε τον ύπνο σου αλλά και τον δικό μου; Ο Ορέστης φαίνεται είναι πολύ καλός στο κρεβάτι για να τον βλέπεις και στον ύπνο σου."
Μα ναι, τώρα είμαι πλέον σίγουρη ότι κατάλαβε το όνειρο μου και περιμένει λεπτομέρειες αλλά σιγά μην του πω και να με κοροϊδεύει. 'Τώρα θα δεις Αλεξούκο' λέω από μέσα μου.
"Δεν μου είπες όμως Αλέξη πότε ακριβώς με άκουσες να φωνάζω πριν το τηλεφωνικό σεξ με την Αντιγόνη ή μετά;" του λέω με ένα πλατύ χαμόγελο και τον βλέπω να τα χάνει για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι τελικά μετά από λίγο να ξαναβρεί την αυτοκυριαρχία του.
"Αφού το ξέρεις πως τέτοιο κορμί πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του καθώς και της συντρόφου του. Τι ήθελες δηλαδή να την βγάλω όλη νύχτα στο ντουζ; Κάπως έπρεπε να ξεσπάσω και ήταν η μόνη λύση αφού δεν μπορούσα να φέρω την Αντιγόνη εδώ τέτοια ώρα. Εσύ πως τα κατάφερες και τον έβαλες στο κρεβάτι σου χωρίς να το καταλάβουν απορώ. Αλλά φυσικά φταίει και το στοίχημα που βάλατε γι'αυτό και..."
Μόλις καταλαβαίνει την γκάφα που έκανε αρχίζει να βρίζει και να λέει πως πρέπει κάποτε να μάθει να μαζεύει το στόμα του. Εγώ απλά περιμένω να τελειώσει τον μονόλογο του χωρίς να κάνω καμία κίνηση αφού γνωρίζω ήδη πως ο Ορέστης του έλεγε για τη σχέση μας χωρίς φυσικά πολλές λεπτομέρειες. Μετά από λίγο σταματάει να μιλάει και με κοιτάζει με ένα αθώο βλέμμα περιμένοντας ίσως να τον κατσαδιάσω αλλά δεν λέω τίποτα και με κοιτά με απορία.
"Τι με κοιτάς έτσι ρε Αλέξη; Νομίζεις δεν ήξερα πως ο Ορέστης σου έλεγε ό,τι γινόταν μεταξύ μας; Βλέπεις δεν είχαμε μυστικά ο ένας από τον άλλο για αυτό και ό,τι μάθαινες από το στόμα του, μου το έλεγε. Ακόμα και στοίχημα μεταξύ μας βάλαμε αν θα μου ξεφουρνίσεις ή όχι όλα όσα σου είπε και αφορούν το στοίχημα. Μπορώ να πω ότι κρατήθηκες αρκετό καιρό και δεν το είπες. Και να το έλεγες δεν θα με πείραζε αφού ας μην ξεχνάμε πως από αυτό το στοίχημα πήρα το καλύτερο δώρο, το μικρούλι μας, γι' αυτό και θα μείνει για πάντα στο μυαλό μου."
Σίγουρα είναι το καλύτερο δώρο αυτό το μωρό. Τώρα που δεν έχω τον Ορέστη κοντά μου έχω κάτι άλλο για να αγαπώ εκτός από αυτόν περισσότερο και από τη ζωή μου. Τον Ορέστη τον αγαπούσα πριν καν αγαπήσω τον εαυτό μου και αυτό, προς τιμή του, ποτέ δεν το εκμεταλλεύτηκε, αντιθέτως ήταν αυτός που με βοήθησε να μάθω να αγαπάω τον εαυτό μου γιατί όπως λέει αν αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου τότε σίγουρα θα αγαπάς και τους άλλους άνευ όρων. Και έχει απόλυτο δίκιο με αυτό που λέει αφού με το που έμαθα να αγαπώ και να εκτιμώ τον εαυτό μου αυτόματα μεγάλωσε η αγάπη μου για εκείνον σε σημείο να τον αγαπώ περισσότερο από τον εαυτό μου. Με έμαθε να αγαπώ αληθινά και όχι εγωιστικά και νομίζω του το απέδειξα με το να τον αφήσω να φύγει μακριά για να ζήσει το όνειρό του.
Ο Αλέξης πολλές φορές μου λέει πως δεν γνώρισε ποτέ του δύο τόσο νέα ερωτευμένα άτομα όπως εμένα και τον Ορέστη που θα έκαναν τα πάντα για να είναι ο σύντροφος τους ευτυχισμένος είτε είναι μαζί είτε χώρια. Δεν μπορώ να πω ότι ακόμα και μετά από τόσους μήνες που είμαστε χώρια δεν ζηλεύω που είναι μακριά μου χωρίς να ξέρω τι συμβαίνει στη ζωή του ή μάλλον ξέρω, είναι κάτι δίμετρες ξανθιές που δεν άργησε να τις βάλει στο κρεβάτι του. Δεν περνά έστω και μια μέρα που να μην τον σκέφτομαι γιατί αυτό που εξακολουθώ να νιώθω γι'αυτόν δεν είναι μόνο έρωτας, είναι αγάπη.
Αυτό που μου είχε πει η γιαγιά Βασιλική όταν έμαθε πως ο Ορέστης θα πάει για σπουδές στο εξωτερικό ήταν κάτι πολύ σοφό και πιστεύω πως ισχύει για μένα και τον Ορέστη. 'Άφησε τον άνθρωπο σου ελεύθερο να πετάξει μέχρι εκεί που μπορεί δείχνοντας του εμπιστοσύνη και αν πραγματικά σε αγαπάει τότε όταν τελικά μάθει να πετάει θα επιστρέψει πίσω για να δείξει και σε εσένα πως να το κάνεις έτσι ώστε να πορευτείτε μαζί στη ζωή.' Τα λόγια της αγαπημένης μου γιαγιάς με έκαναν να σκεφτώ πολύ σοβαρά την σχέση μου με τον Ορέστη καθώς και την απόφαση μου να μην του στερήσω το όνειρο του από δικό μου εγωισμό αλλά να τον στηρίξω. Με αυτή την απόφαση μου, δηλαδή να τον αφήσω να φύγει, ακόμα και μέσα στη δυστυχία μου, του έδειξα πόσο ευτυχισμένη θα είμαι, όταν ζήσει όλα αυτά που ονειρεύεται και ότι αυτή η αγάπη θα συνεχίσει να υπάρχει όσος καιρός και αν περάσει.
Αυτή η αγάπη όπως λέει και η γιαγιά είναι αληθινή και όποιος την ζήσει έστω και για λίγο θα είναι ευλογημένος.
Αν το αποτέλεσμα αυτής της αληθινής αγάπης είναι το ότι περιμένω το παιδί του Ορέστη για μένα είναι η μεγαλύτερη ευλογία. Για τον Ορέστη δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό, δηλαδή να θεωρεί ότι αυτό που ζήσαμε ήταν τόσο αληθινό και ευλογημένο. Εξάλλου αν μ'αγαπούσε ακόμα θα επικοινωνούσε μαζί μου μετά το χθεσινό μου τηλεφώνημα η έστω ακόμα και μετά την επίσκεψη μου στην Αμερική.
Ακόμα θυμάμαι έντονα την επίσκεψη μου στην Αμερική έστω και αν έχουν περάσει τρεις μήνες.
"Πέρασα μια υπέροχη βραδιά, αλλά όχι απόψε."
Groucho Marx