Chapter 30: Xander’s Secret
Nikki’s POV
Sa wakas, dumating na rin ang araw na pinakahihintay ko..
Ang araw na possibleng maging memorable para sakin ngunit sa hindi mapaliwanag na dahilan..
Ang araw na….
KAKAUSAPIN AKO NI XANDER MY LOVES!!! KYAAAAAA! OMG! KINIKILIG AKO.. WAAAH!!! ^_^
*ehem ehem
Landi much?!
Hahaha.. =P
Anyways, pasensya na ah. Tinawagan kasi ako kahapon ni Xander my loves eh.. Kaya ako kinilig ng bongga. Haha..
Ganito kasi yun..
*flashback
I’m bulletproof.. Nothing to lose.. Fire away.. Fire away..
“Hello?”
“Hi Nikki! Si Xander ‘to..”
“Xander?” sabi ko. “Ah ehh.. Hello! Ay, wait lang…”
(Lumayo si Nikki sa cellphone)
OMG!!! Si Xander my loves, tinawagan nya ko.. Kyaaaaa!
(Nagtatatalon sa kama then kinuha ulit yung cellphone)
*ehem ehem
“Hello?” ngiting sabi ko sa kanya.
“Hello ulit.. hehehe.. Anong ginawa mo?” sabi sakin ni Xander my loves.
“Ah ehh.. wala. Nag-CR lang ako..hehehe” palusot na sabi ko sa kanya.
Siyempre, alangan namang sabihin ko sa kanyang nagtatalon ako sa sobrang kilig,diba.. hihi..
“Ahh.. ok. Hindi pa rin ba magaling yung tiyan mo?”
“Ahh.. Yung tiya—“
O_O
“Waaah.. wala nga sabi akong LBM eh” *pout sabi ko kay Xander sa kabilang linya.
“Haha. Fine. Sige na nga..” sabi nya. “Anyways, pwede ba tayong mag-usap personally?”
Nagulat naman ako nung sinabi nya yun sakin..
“Ha? Kakausapin mo ko? Bakit?” nagtatakang sabi ko sa kanya.
“Wala naman. May sasabihin lang sana ako sayo”sabi nya.
“Ahhh.. talaga? Ano yun?” sabi ko.
“Basta, bukas ko nalang sasabihin sayo.. Para surprise.. Ok?”
“Ahh.. Okay. Sige..” ngiting sabi ko sa kanya.
“So susunduin kita sa classroom nyo bukas ah..”
WHAT?!
S-s-sunduin ako ni Xander?!
“S-Sunduin? Pero bakit?”
“Wala lang. Para sure na masasabi ko sayo.. Haha” sabi nya sa kabilang linya. “So ayun. Sige, tulog ka na. Goodnight, Nikki. See you tomorrow! Bye”
“Ahh.. Okay.. Sige. Goodnight din”
End of phonecall..
Kyaaaaaaaaaaa!!!
*end of flashback
Oh, di ba?! Nakakakilig yung—
Ha? Ano?
Hala..grabe kayo!!! hindi yung LBM part!!! *pout
Yung sinasabi ko yung part na susunduin nya ako after class. Kayo talaga.. T_T
Pero bakit kaya bigla nya kong tinawagan? Hmm.. Siguro importante yun kasi hindi naman nya ako tatawagan kung hindi diba? Hayss.. Na-eexcite tuloy ako. ^_^
Anyways, naghahanda na pala ako ngayon sa pagpasok. Siyempre, dapat maganda ako ngayon kasi magkikita kami mamaya. Alam ko naman na after class pa kami magkikita pero excited lang talaga ko..hihihi. ^_^
After kong magbihis at kumain ng breakfast, kinuha ko na yung bag ko tapos nagmadali nakong lumabas ng pintuan namin..
So.. This is it!
Xander my loves!!! Here I come!!! Wooo---
“NIKKING MAKULIT!”
“Ay Nikking Makulit!”
Napatingin naman ako sa may sofa nang biglang may magsalita at nakita kong nakaupo dun si Vinci.
Tinignan ko naman siya at---
WOAH! Naka-bihis na din siya?
“Woah! Ang aga natin ngayon ah!” sabi ko sa kanya.
“Siyempre, hinihintay kasi kita.” Ngiting sabi nya.
Nagulat naman ako nung sinabi nya yun sakin..
“Ha? Hinihintay mo ko?” nagtatakang sabi ko sa kanya.
Hindi nya ko pinansin at dali-daling lumapit sa akin.
“So ano? Tara na?” ngiting sabi nya sakin.
“Ahmm.. Oh-kay?” sabi ko.
Yun nalang yung nasabi ko tapos dumire-diretso na siya lumabas ng pinto.
Sa totoo lang, hindi ko nga alam kung ano magiging reaction ko nung sinabi nyang hinihintay nya ko.. Pero bakit naman biglang sumabay ‘to sakin? Naka-drugs ba siya?
“Uy, Nikki. Tara na..” ngiting sabi nya sakin.
“Ay, andyan na.” sabi ko tapos lumabas na kami ng gate.
Habang naglalakad kami, hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya. I mean, nagtataka talaga ko eh.. Hindi naman kasi kami nagsasabay pumasok pero bigla siyang sumabay sakin ngayon.
Maya-maya, nang halos malapit na kami sa school, hindi na talaga ako naka-tiis kaya tinanong ko na siya..
“Vinci!” sabi ko sa kanya habang naglalakad pa din kami.
“Oh, bakit?” sabi nya sakin habang naglalakad din.
“Sabihin mo nga sakin yung totoo” sabi ko.
Mukhang nagulat naman siya dun sa sinabi ko kaya napahinto siya.
“Ha? A-Anong totoo?” nagtatakang sabi nya sakin.
“Yung totoo. Kung bakit ka sumabay sakin ngayon” sabi ko.
“Ahh.. *exhale akala ko naman kung ano..” sabi nya tapos nagpatuloy ulit sa paglalakad.. “Bakit? Masama bang sumabay sayo?”
“Hindi naman. Ang weird mo kasi lately eh.” sabi ko sa kanya. “Ano bang meron? Ha? Hindi mo ba alam na nag-aalala ko sayo sa tuwing nagkakaganyan ka?”
Napahinto ulit siya sa paglalakad dahil sa sinabi ko..
“T-Talaga? Nag-aalala ka sakin?” gulat na sabi nya sakin.
“Oo. Hindi kasi ako sanay na ganyan ka eh. Kaya sabihin mo na nga sakin yung totoo..” sabi ko sa kanya.
“Y-Yung totoo?”
“Oo. Yung totoo..” sabi ko.
Tapos natigilan ulit siya nung sinabi ko yun..
Hayss.. Ba’t kasi ayaw pang aminin na naka-drugs siya eh.. Tatanggapin ko naman siya kahit sino pa siya. Basta sabihin nya lang yung totoo..
“Nikki..” sabi nya sakin tapos tumingin siya sa mata ko..
“Oh? Ano?” sabi ko sa kanya.
Huminga muna siya ng malalim bago magsalita..
“Ang totoo nyan—“
“BUDS!”
Napatingin naman ako sa likod ko nung biglang may tumawag sakin. Tapos nakita kong papalapit sakin si Ian.
“Oh? Buds. Bakit?” sabi ko kay Ian. “Teka, ba’t naglalakad ka?”
“Wala naman. Ayun, hinihintay kasi kita eh” ngiting sabi ni Ian sakin.
Huh? Pati ba naman si Ian, hinihintay ako? Pambihira. Ano bang meron ngayon at lahat ng tao, hinihintay ako.. T_T
“Oh, Bakit mo naman ako hinihintay?” nagtatakang sabi ko kay Ian.
“Wala lang.” sabi nya. “Gusto ko lang magsabi ng ‘Happy Birthday’”
“Huh?! Happy Birthday? Hindi ko pa naman birthday ah?!” sabi ko sa kanya.
“Pero malapit na yun diba?” sabi ni Ian.
“Kahit na. ang layo layo pa kaya. Masyado ka naman advance.” Sabi ko.
“Wala.. Gusto ko lang kasing ma-una sa lahat ng babati sayo” ngiting sabi nya tapos nagkamot ng ulo.
“Hayss.. well, anyways. Thank you” sabi ko tapos biniro ko siya. “Regalo ko?”
“Ay, wala pa eh.” Sabi ni Ian.
“Nyeks, binati bati mo ko tapos wala ka pa palang regalo.” Sabi ko sa kanya.
“Eh wala pa naman kasi yung birthday mo eh” sabi nya.
“Aish.. nagpapalusot ka lang eh.” Sabi ko sa kanya.
“Hahaha. Anyways, sabay nako sayo ah” sabi ni Ian.
“Ay,.. Kaso may kasabay ako eh” sabi ko tapos tinuro ko si Vi----
Wait? Hala asan na yun?
“Si?” nagtatakang sabi ni Ian sakin.
“Si Vinci. Nakita mo ba?” sabi ko kay Ian.
“Ah.. Oo. Nakita ko siya kaso iniwan ka na nya. Ang sama nya noh?” sabi ni Ian sakin.
“Hala, grabe naman yun.. Iwanan daw ba ko.” *pout
“Hayaan mo na” sabi ni Ian tapos sabay akbay sa akin “Ano? Tara na?”
Magsasalita pa sana ko kaso nagmadali na si Ian na maglakad kaya wala nakong nagawa..
Hayss.. Ang daya naman ni Vinci, bigla daw ba akong iwan..
Vinci’s POV
Aish. Sumosobra na yang Ian na yan.. Ba’t ba bigla nalang sumusulpot sa eksena sa tuwing sasabihin ko kay Nikki yung totoo.. Pambihira, Kung pwede lang itapon yung lalaking yun, matagal ko ng tinapon..
Nauna nakong maglakad sa kanila papunta dito sa school.. Mukhang matagal pa yung pag-uusap nila kaya iniwan ko na sila. Nakakainis talaga.. Badtrip.
Nang makarating nako sa room namin, dire-diretso nakong umupo sa upuan ko. Nilabas ko yung ipod ko then nagpatugtog nalang ako ng music para mawala yung inis ko..
*Music plays*
Maya-maya, napatingin ako sa pintuan at nakita kong nakarating na rin si Nikki..
I can’t fight this feeling anymore... *music*
Hindi ako tumingin sa kanya hanggang sa umupo siya sa tabi ko. Nang makaupo na siya, nakikita ko sa gilid ng mata ko na parang nakatingin siya pero hindi ko siya pinapansin..
I forgotten what I started fighting for.. *music*
Maya-maya, kinalabit nya ko..
“Mr. Antipatiks!” sabi nya.
Hindi ko siya pinansin at nanatili lang akong nakikinig sa ipod ko..
It's time to bring this ship into the shore, And throw away the oars, forever.. *music*
“Oy, wag mo nga kong ganyanin. Alam ko yang style na yan at alam kong naririnig mo ko.” Sabi nya sakin.
Dahil sa sobrang inis ko, inalis ko yung earphones ko then tumingin ako sa kanya at—
*dugdugdugdug
Shit. Ba’t sobrang lapit nya?
Agad naman akong lumayo sa kanya then iniwasan ko siya ng tingin
“B-Bakit?” sabi ko sa kanya then nagpretend akong kinakalikot yung ipod ko.
“Ba’t mo ko iniwan kanina?” asar na sabi nya sakin..
“Wala lang. Gusto ko lang.” sabi ko habang patuloy na nakatingin sa ipod ko at naghahanap ng music.
“Gusto mo lang? Eh diba sinabihan mo ko na sasabay ka sakin tapos iniwan mo ko..” Sabi nya.
“Nagbago na isip ko.” Sabi ko.
“Hayys.. kahit kailan talaga, bipolar ka..” sabi nya.
“Anong sinabi m—“
“GOOD MORNING CLASS!”
Hindi ko na natuloy yung sinasabi ko dahil biglang dumating na yung prof namin sa Creative Music..
Aish.. Pasalamat ka, mahal kita kundi matagal na kitang inaway dyan..
After that, nagsimula na ang klase namin.. Naglabas na siya ng notebook nya kaya naglabas na rin ako ng akin.
Habang naglelecture si sir, hindi ko talaga maiwasang mapatingin sa kanya..
And to be honest..
Nagiging cute siya sa paningin ko each time na nakikita ko siyang nagsusulat.. Lalo na pag nakikita ko siyang mukhang serious habang nakikinig sa professor.
Hayss, Nikki.. *buntong hininga*
Ano bang gayuma ginawa mo sakin?!
“Is there anyone here who wants to volunteer? Hmmmm.. How about you, Mr. Romero?”
Nagulat naman ako sa professor namin nang bigla akong tawagin..
“Sir?” nagtatakang sabi ko sa kanya.
“Pwede mo bang ipakita samin ang love song na alam mo? So that, your classmates will understand the meaning of the song.” Sabi ni sir.
Huh? Seriously? Love songs? Tsk.. Ang corny naman..
“Ahhmm.. Sorry sir. But I can’t” I said.
“But why?” sabi ni sir
“It’s just that, I really can’t.. I---- “
“Wooohhh! Sige Na!!!”
“Oo Nga! Pakita Mo Naman Samin Yung Talent Mo!”
“Music Genius Ka Naman eh! Sige Na!!!”
“Oo Nga.. Sample Naman Dyan! Dali!!!”
“SAMPLE! SAMPLE! SAMPLE!”
Aish! Bwisit! Ang kukulit nitong mga ‘to! Sinabi nang ayok---
“Go Mr. Antipatiks! Kaya mo yan! Fighting!” bulong na sabi sakin ni Nikki.
Bigla naman akong napatingin kay Nikki nung bigla siyang magsalita. Tinignan ko siya ng glare look pero nginitian nya lang ako..
Hayss.. baliw talaga ‘to..
“So, Mr. Romero? Pwede mo na bang pagbigyan yung mga classmates mo?” ngiting sabi ni sir sakin.
“Oo nga! Pagbigyan mo na kami! Sige na!”
“Papayag na yan! Papayag na yan!”
Magsasalita pa sana ko ulit nang biglang magsalita ulit si Nikki sa tabi..
“Dali! Pagbigyan mo na sila.. Minsan lang sila magrequest oh..” bulong na sabi nya sakin.
*exhale
“Fine!” bulong na sabi ko sa kanya.
Dahil sa wala na akong choice, huminga ako ng malalim then tumayo nako..
“Ok, sir!”
“Wooooohhhh!!!”
“Yehey!!!!”
“Go Vincent!!!!
Tsk.. pasalamat kayo, nandyan si Nikki.. Kundi, hindi ko gagawin sa inyo ‘to..
Agad na pumunta ko sa harap habang naghihiyawan ang mga kaklase ko.
Then.. while I was in front…
“What song po ba gusto nyo?” sabi ko sa professor ko.
“Any song will do. Basta it comes from the heart.” Sabi nya.
It comes from the heart?
Pagkasabi nya nun, tumingin ako kay Nikki tapos nakita kong nakatingin siya sakin. Then, nagulat ako nang biglang may pinakita siya sakin na parang banner na sinulat nya sa notebook nya na nagsasabing..
“Go Mr. Antipatiks! I’m your no. 1 fan! ^_^v”
And with matching drawing pa..
Pfft.. Baliw talaga ‘to..
“So, are you ready now, Mr. Romero?” sabi ng prof ko.
Tumingin ako sa prof ko then sinabi kong.. “Yes sir”
“KYAAAAAAAAAAA!!!”
“Shhh.. Quiet girls. Please..” sabi ni sir then tumingin sakin. “Go ahead, Mr. Romero”
Sumang-ayon naman ako kay sir at humarap na sa buong klase..
*ehem ehem
(Vinci start singing)
I can't fight this feeling any longer…
“Woooooooh!!!”
And yet I'M STILL AFRAID to let it flow…
(Mapipikit si Vinci habang kumanta.. Remembering the time when he first saw Nikki..)
What started out as friendship, HAS GROWN STRONGER…
(Mapapatingin kay Nikki)
I only wish I HAD THE STRENGTH TO LET IT SHOW…
“Ayieeee!”
And even as I wander, I'm KEEPING YOU IN SIGHT…
You're a candle in the window, On a cold, dark winter's night…
(Pipikit ulit si Vinci then remembering the times when he was with Nikki)
And I'm GETTING CLOSER THAN I EVER THOUGHT I MIGHT…
“Kyaaaaaahh!”
And I can't fight this feeling anymore.
I've forgotten what I started fighting for..
It's time to bring this ship into the shore.. And throw away the oars, forever.
“Wooh!” *clap clap
Cause I CAN'T FIGHT THIS FEELING ANYMORE…
I've forgotten what I started fighting for..
(Pikit ulit habang kumakanta)
And if I have to crawl upon the floor,
Come crushing through your door…
Baby, I can't fight this feeling..
(Tingin kay Nikki)
….Anymore
“Kyaaaaaaaaa!”
“Woooohhh!”
“Ang galing galing!”
“We love you, Vincent Romero!!!”
Habang nakangiti at naghihiyawan ang mga kaklase namin, tumingin ako ulit sa part kung saan naroroon si Nikki at bigla akong napangiti nang makita ko siya. Mukhang nagustuhan nya yung ginawa ko.
*clap clap clap
“Great job, Mr. Romero! You may take your seat now” ngiting sabi ni sir sakin.
“Thank you, sir” sabi ko then dumiretso nako sa upuan ko.
Nang makaupo nako..
“Nice. Ang galing mo ah” ngiting sabi ni Nikki sakin.
“Talaga?” sabi ko.
“Oo, damang dama ko nga eh.. “ ngiting sabi nya.
Dapat lang na damahin mo yun. Para sayo talaga yung kantang yun..
“Oy, Nikking makulit. At anong meron sa banner?” ngiting sabi ko sa kanya.
“Ah, eto ba?” sabi nya then pinakita nya sakin yung notebook nya. “Wala lang. Baka sakaling lumakas loob mo. Diba, ganun yung mga fans.. Ang galing noh? Hahaha..”
“Pfftt. Baliw..” sabi ko.
After that, nagsimula na ulit ang lecture ni sir. Sa totoo lang, napapangiti pa rin ako sa tuwing naalala ko yung itsura ni Nikki habang kinakanta ko yung song na yun. Siguro, mas maganda nga kung sa ganung paraan ko sasabihin sa kanya ang true feelings ko para sa kanya.
Nang matapos na ang lecture..
“Ahmm.. Nikki?”
“Bakit?” sabi nya habang nag-aayos ng gamit.
“May klase ka pa ba mamaya?” sabi ko sa kanya.
“Hmm.. meron.. bakit?” sabi nya..
“Ah eh.. Wala lang.. Uwi ka ng maaga mamaya ah” sabi ko..
“Ha? Bakit?” sabi nya
“Basta” sabi ko. “Malalaman mo din”
“Eh ba’t di pa ngayon?”
“Aish! Ang kulit! Mamaya na nga sabi at—“
“Nikki..”
Napatingin naman ako nang may tumawag sa kanya at—
Right! Yung Xander nanaman nya..
“Hi Xander!” sabi nya.
Mukhang nagbago yung aura ni Nikki nung nakita nya si Xander then nagmadali siyang lumabas..
“Kanina ka pa?” sabi nya..
“Hindi naman..” sabi nung Xander.. “So Ano? Tara na?”
Tumango si Nikki tapos tumingin sakin.
“Sige Vinci, Bye!”
Nikki’s POV
“Nikki!”
Napatingin ako nang may biglang tumawag sakin at napangiti ako nang makita kong bumungad sakin ang napaka-gwapong nilalang sa aking paningin na nakasilip sa pintuan ng aming silid aralan..
Ay teka, ba’t biglang naging tagalog na tagalog yung salita ko.. hahaha..
Anyways, sino pa? Eh di si Xander my loves!
Waaaahh.. ano beyen.. kinikilig nanaman ako..haha >///<
Agad ko siyang nilapitan nung time na nakita ko siya..
“Hi Xander!” sabi ko sa kanya. “Kanina ka pa?”
“Hmm.. hindi naman..” ngiting sabi ni Xander. “So ano? Tara na?”
Tumango naman ako nung sinabi nya yun..
Paalis na sana kami nang bigla akong may naalala..
“Ay, wait lang ah” sabi ko kay Xander my loves.
Tumingin ako kay Vinci after kong sabihin yun. Magpaalam ako kasi baka mamaya, magtampo sakin eh..
“Sige, Vinci! Bye!” sabi ko.
Tumango lang siya then lumabas na sa kabilang pinto. Hayss. Ang sungit nanaman..
Anyways, back to Xander my loves..
Lumabas nako sa room at sabay na kaming maglakad ni Xander sa loob ng school ground. Actually, kulang nalang ang holding hands, pwede na kaming tawaging campus couple.. Ayieee.. Kinikilig nanaman ako..
Pero bakit kaya ako kakausapin ni Xander? Hmmm..
Woah! Hindi kaya magtatapat na siya sakin?
*sampal sa pisngi
Assumera lang ang peg, Nikki?
Oh no! Pero paano nga kung totoo yung iniisip ko?
Waaahh.. grabe.. Bigla akong kinabahan.. Anong gagawin ko?
Inhale exhale..
Chillax lang, Nikki. Maganda ka naman ngayon, di ba? Kaya wag kang mag-alala..
Teka, maganda nga ba ko ngayon?
Hala, kanina pa yung foundation ko.. baka nabura na.. Waahh.. Paano yan? Anong gagawin ko? T_T
“Niks!”
“Ay foundation!”
“Foundation?” nagtatakang sabi ni Xander. “Anong foundation yun?”
“Ahh ehh.. wala.. hehehe.. wag mo nang isipin yun” sabi ko tapos yumuko ako.
Shocks. Ano ba yan? Nakakahiya naman..
“Ok ka lang ba?” sabi nya.
“Ahh.. oo naman” sabi ko.
“Ahh.. sure ka ah?” sabi nya tapos tumango ako.
“Hmmm.. saan nga pala tayo pupunta?” sabi ko sa kanya. Sinegway ko na kasi baka mabuko ako ni Xander my loves..
“Sa acting club.. May sasabihin sana ko sayo about sa mga new members” sabi nya.
“Ahh.. ganun ba? Okay” sabi ko.
Haysss.. akala ko pa naman magtatapat na siya sakin. Sa acting club lang pala kami pupunta..
Naglalakad na kami sa building na malapit sa acting club nang may biglang tumakip sa mata ko..
“Sino ‘to?” sabi ko.
“Hulaan mo?” sabi nung babaeng nagsalita mula sa likuran.
Inisip ko naman kung sino yung nagtakip sa mata ko. Eh isa lang naman ang taong pwedeng gumawa nun eh. Walang iba kundi si..
“BFF?” sabi ko tapos sabay alis ng kamay nya.
“BFF!” sabi ni Ashley tapos bigla nya kong niyakap.
“Waaah! BFF! Hahaha..” sabi ko kay Ashley. “Anyareee sayo? Ba’t antagal mong di nagparamdam sakin?”
“Grabe ka, 2 days lang kaya ang pagitan.” Sabi ni Ashley. “Na-miss mo ko noh?”
“Super!” sabi ko.
“Awww.. how sweet..” sabi ni Ashley. “Nga pala, malapit na birthday nya.. Ayieee”
“Hays.. Parehas kayo ni Ian. Kung maka-happy birthday, wagas. Eh ang layo layo pa kaya nun.” Sabi ko kay Ash.
“T-Talaga?! Nagkita kayo kanina?” sabi nya sakin..
“Oo.. sumabay kasi siya sakin” sabi ko.
“Ahh..” sabi ni Ashley tapos nalungkot nanaman.
“Pero meant to be talaga kayo kasi kayong dalawa bumati sakin eh.. Ayieeee” sabi ko kay Ashley. Ginanun ko siya kasi nagtatampururut nanaman..
Buti nalang napangiti siya dahil sa sinabi ko..
“Hahaha.. Baliw. Wag ka ngang ganyan. Kinikilig ako” ngiting sabi nya. “Speaking of meant to be.. Ayieeeee. Ikaw na ang mahaba ang hair”
Mahaba ang hair?
Napatingin naman ako bigla kay Xander nung sinabi ni Ashley yun. Shocks, ayan nanaman si Ashley, ibubuko nanaman ako..
Agad ko namang binulungan si Ashley nung sinabi nya yun..
“Uy, BFF. Ayan ka nanaman ah. Ibubuko mo nanaman ako.” Bulong na sabi ko sa kanya
“Huh? Ibubuko?” sabi nya tapos sabay tingin kay Xander. “Sira, hindi yun tungkol kay Xander.”
“Weeeh.. Eh kanino naman kung hindi sa kanya, eh siya lang naman yung kasama ko ngayon..” bulong na sabi ko sa kanya.
“Secret” Sabi nya “Basta kami, may alam kami na hindi mo alam”
Huh? Pati ba naman si Ashley, ganyan sinasabi. Parehas sila ni Kylie. Hayss.. ano ba kasi yun eh..
Magtatanong pa sana ko kaso inunahan ako ni Ashley.
“Sige na, BFF. Una nako, baka may masabi pako sayo eh. Hahaha” sabi nya tapos akmang aalis na..
“Bye, BFF! See you later.. Mwaah!” sabi nya tapos tingin kay Xander “Bye din, Xander”
Bago ko pa siya sagutin, nagmadali na siyang maglakad palayo sa amin. Hayss.. ang daya talaga nun..
Anyways, hayaan na nga lang nga..
Nagpatuloy na kaming maglakad ni Xander papunta sa acting club at—
Wait? Hala, asan si Xander?
Pagtingin ko kasi sa tabi ko, wala pa pala siya. Meaning, hindi pa pala siya sumusunod sa akin..
Tumingin naman ako sa likod ko tapos nakita ko siyang nakatingin dun sa part kung saan dumaan si Ashley. Pero bakit hindi pa siya umaalis dun?
Nilapitan ko siya tapos kinalabit ko siya.
“Xander!”
“Ay, Ashley!” sabi nya.
“Ashley?” nagtatakang sabi ko tapos sabay tingin sa part kung saan dumaan si Ash. “Bakit? Anong meron kay BFF?” sabi ko.
“Ah eh.. Wala” sabi nya. “Tara na..”
Tapos biglang bumilis yung lakad nya.. Agad ko naman siyang hinabol nung naglakad siya ng mabilis..
Habang naglalakad kami paakyat, iniisip ko pa rin kung bakit ganun nalang yung reaction nya nung nakita nya si Ashley. Hmmm.. Ano kayang meron?
“Ahmm.. Nikki?”
Natigil ang pag-iisip ko nang biglang magsalita si Xander.
“Bakit?” sabi ko..
“Ahhmm.. pwede bang magtanong?” sabi nya..
“Sure sige..” ngiting sabi ko..
“Ahmm.. gaano na kayo katagal na magbestfriend ni Ashley?” sabi nya.
“Hmm.. Bakit mo naman biglang natanong?” nagtatakang sabi ko sa kanya..
“Ahh.. ehh.. wala lang. Na-curious lang.. hehe” sabi nya. “Para kasing super close nyo eh”
“Ahhh.. ganun ba?” sabi ko. “Since grade school, magkakilala na kami..”
“Talaga? Wow. Cool!” sabi nya.
“Huh?”
“Ah.. ehh.. wala.. hehe..” sabi nya “Oh, andito na pala tayo..”
Sabi nya then tinuro nya yung room namin sa acting club..
After that, pumasok na kami sa Acting club. Then nilagay nya yung mga libro nya sa table kasama yung bag nya.
Maya-maya, tumingin siya sakin..
“Ay, Nikki, wait ah” ngiting sabi nya sakin. “May kukunin lang ako saglit sa room namin. May nakalimutan kasi ako eh.”
“Ahh.. ok. Sige.” Ngiting sabi ko sa kanya.
Pagkatapos nyang magpaalam, lumabas na siya para kunin yung gamit na naiwan nya sa room nya.. Malapit lang naman yung room nila sa tambayan ng Acting club. Kaya for sure, makakabalik kaagad yun..
Nung makaalis na siya, nag-isip naman ako ng pwedeng gawin habang hinihintay ko siya..
Hmm… ano kayang pwedeng gawin?
Maya-maya, habang nag-iisip ako ng pwedeng gawin, bigla kong nakita yung magazine na kasama nung mga librong nilapag ni Xander sa table at—
Waaaaaah! Tungkol sa “Miss Saigon” yung cover!!!
Shocks! Gusto yun!!!
Dahil sa sobrang addict ko sa mga broadway musicals, kinuha ko yung magazine na nakapatong sa libro ni Xander. Siguro naman hindi siya magagalit kung titignan ko..
Binuklat ko yung magazine tapos nilipat ko sa article na tungkol sa Miss Saigon..
Grabeee.. Tuwang tuwa talaga ako nang makita ko yung article na yun. Favorite ko kasi si Lea Salonga eh.,
Waaaahh.. sana ako din. Balang araw makasama sa ganyang production.. (*^*)
Anyways, nilipat ko ulit yung magazine sa kabilang page at—
Hala, ano yung nahulog?
Pagbuklat ko kasi ng next page, parang may nakita kong nahulog. Mukhang naka-ipit siya dun sa magazine.
Hala.. kailangan kong makita yun. Baka magalit si Xander sakin.
Agad ko namang nilapag yung magazine sa table tapos hinanap ko yung nahulog na something sa ilalim ng mesa..
Shocks! Asan na yun?
Hanap.. Hanap.. Hanap at—
Ayun! Nakita ko na!
Agad kong kinuha yun tapos tumayo nako..
Hmm.. Ano kaya ‘to?
Para kasi siyang picture eh. Tapos nung nakuha ko siya, nakatalikod yung picture..
Tinalikod ko naman yung picture para makita ko kung kaninong picture ‘to at—
A-ASHLEY?
Halos hindi ko ma-explain yung feeling ko nung nakita ko yung picture ni Ashley…
P-Pero… Paano siya nagkaroon ng picture ni Ashley?
“Nikki, sorry nga pala. Ang layo kasi nung room ko at—“
Napatingin ako kay Xander nung bumukas yung pinto..
Hindi nya na natuloy yung sinasabi nya kasi nakita nya na hawak ko yung picture ni Ashley..
Pero bakit siya may picture ni Ashley?
I-Ibig sabihin..
May gusto siya kay Ashley?!
----------> See you in Next Chapter 31: Nikki’s Broken heart
-----
Author’s Note:
Hi everyone!
Kamusta po? Sorry sa late update.. Hehehe.. Anyways, sana po magustuhan nyo yung latest chapter, kahit konti.. Hahaha.. =P
Btw, magtatanong lang po sana ako kung sino po gustong maging OP ng “male characters” ng SACG? Puro “female characters” lang kasi meron eh.. Baka daw may gustong magvolunteer. PM nyo lang ako sa wattpad account ko..okeis?
So ayun lang.. Anyways.. Thanks for reading and voting SACG. Godbless you all po.. and ADVANCE MERRY CHRISTMAS.. *mwuahuggs.. ^_^
-Ms. Author <3
PS: Pwede po bang magmessage nalang din po sa wattpad account ko yung mga gustong magpa-dedicate? Or even sa message board ko para madali kong makita.. Medyo hindi ko din po kasi gaanong matandaan yung mga nagpapa-dedicate eh and medyo naduduling ako pag sa comment box sinasabi..Hahaha.. Ayun lang.. Thank you po.. ^_^ *wink
SPECIAL MENTION to my kambal! Hello hello! Salamat sa pagbibigay comment sa latest chapter before ko i-update..haha..love you.. mwah..<3
Saka kay @CharlesSagun..(Nagpapabati po kasi siya sakin..hihihi)
Hello! *kaway kaway Thanks sa pagbasa ng SACG. Godbless.. ^_^
[Vote.Like.Comment.Follow.Thanks]
Requesting Votes po for the next chapter. Thanks. ^_^