Night
***
Chanel was still looking at Night's hand wrapped on hers. Kunot-noo siyang tumingin kay Night na hatak-hatak pa rin siya hanggang sa mayroon silang pinasukan na tindahan. Dito lamang siya binitawan ng binata. Madali niyang hinigit ang kanyang kamay at minasahe 'yon. She felt weird again and she couldn't describe it. She chose to brush it off and looked around the shop.
It was full of beautiful dresses and tuxedos. It was majestic for Chanel. Hindi pa siya nakakapunta sa tindahan na katulad nito noong nasa mundo pa siya ng mga tao. The room was big and roomy. It'd elegant designs and gold markings on the wall. There were painted portraits of women and men dressed with stylish and elaborate dresses and tuxedos. The formal attires were displayed inside a polished glass cabinet.
"I need some dress for her," wika ni Night sa sales lady.
"Dito po," sagot ng babae saka ito umakyat sa second floor ng tindahan.
"Let's go." Sumunod si Chanel kay Night at umakyat sa itaas. The second floor was divided into rooms. Dinala sila ng babae sa dulong kuwarto. There was a sofa inside the room and a fitting area. Umupo si Night sa sofa at nag-usap sila muli ng babae.
"Bring out your best dresses and tuxedos. We'll try it."
"Yes, Sir."
Huminga ng malalim si Chanel at muling tiningnan ang kabuuan ng buong kuwarto. If she was still in the human world, she probably couldn't afford to buy some clothes in this kind of boutique. The interior was too elegant and she knew that the dresses here were expensive. May paki ba siya? Mayroon. Pero si Night naman ang magbabayad at ito naman ang may pakana nito. So she would enjoy fitting those dresses as much as she can.
Dumating ang babaeng nag-assist sa kanila hatak-hatak ang isang mahabang cloth rack na punong-puno ng magagandang dress at gowns. Isang lalaki ang biglang sumulpot na nakasuot ng isang magarbong damit. The guy was wearing detailed ornaments on his navy blue coat. He had white elegant white gloves and also wore a dark blue fitted slack. His blonde hair was brushed up and his ocean eyes were twinkling while looking at Night.
"Lord Night! Welcome back! Ano ang maipaglilingkod ko sa inyo?"
Muling napakunot-noo si Chanel nang marinig nito ang boses ng lalaki. The guy was handsome no doubt. He looked like a foreigner. His voice on the other hand was too soft, like a lady.
"There's an upcoming party two days from now in the palace. We need something to wear," sagot ni Night.
The guy clapped his hands at dumating pa ang mga assistants nito hatak-hatak ang mga cloth racks papasok sa kuwarto.
"What color do you like? Gaano kahaba ang dress na gusto mo? Revealing or not? Flamboyant or something elegant?" sunod-sunod na tanong ng lalaki sa kanya. Tumingin siya pabalik kay Night at tumango lamang ito.
"Uhm... Any dress will do," sagot niya. Okay na siya sa kahit saan. Basta mayroong maisuot, puwede na.
"I need a dress that she can move comfortably. Make her shine. I need a dress that will look good on her and catch some eyes," sagot ni Night kaya't muli siyang tumingin sa lalaki. Night just smiled.
"Go ahead, Miss. To the fitting room!" sigaw ng lalaki saka ito muling pumalakpak. Dalawang babae ang nag-assist sa kanya papasok sa fitting room. Isang cloth rack ang pinasok nilla roon. Muling nagsalubong ang kilay niya sa mga dress na kanyang nakikita.
"Try this, Ma'am," wika sa kanya ng babae. It was a long white backless dress. There was a see through cloth over the dress and it was covered with glittering sequences and stars. Even if the dress had long sleeves, kita pa rin ang mga dapat na itago sa kanya. The dress looked elegant though. And she looked like a fairy.
Right after she fitted the dress, the curtains opened and revealed herself to his majesty, Night.
She saw him smirked when he saw her. "You looked angelic," komento nito.
"Kulang na lang ang pakpak mo and the others will mistake you as an angel," dugtong pa nito.
"You looked good on that dress but that won't do. Next."
She thought that the dress was good enough but he didn't like it. Bumagsak ang pareho niyang balikat at muling tumalikod kasabay ng pagsara muli ng kurtina. She tried different dresses. All of them were beautiful and she really looked good on each of it. But Night couldn't decide! And why the hell was he deciding on what she would wear?
She remained calm and patient kahit na pagod na pagod na siya sa kakasukat ng mga gown na 'to. Isang malaking pagkakamali ata na sinama niya rito si Night.
The last gown on the rack was a sexy red dress. Nang suotin niya ito ay napamura na lamang ng mahina si Chanel. The front was so open. Her cleavage and the shape of her boobs were clearly seen. Kahit ang side ng gown ay bukas kaya't kitang-kita ang kurba ng kanyang tagiliran. It was backless too at hanggang itaas ng puwetan niya ang haba nito. Even her thighs were exposed because of its high slit on her left thigh side.
Nang buksan ang kurtina ay hindi agad siya humarap kay Night. She couldn't let him see her body.
"Turn around," utos nito. Napakagat labi na lamang si Chanel at dahan-dahang humarap kay Night.
Hindi maipinta ang mukha ni Chanel. Night didn't say any word for a minute. He carefully looked at her body and how the gown fits her well. Then she saw him licked his lips.
"Perfect," komento nito. "That will do," wika pa nito.
"W-what—Ito ang ipapasuot mo sa akin?" Hindi makapaniwalang tanong ni Chanel.
"Sa harap ng maraming tao? Sa isang party?"
"Bakit hindi?" sagot agad ni Night.
"P-pero—"
Tumayo si Night at lumapit sa kanya. Muli ay tiningnan siya nito mulo ulo hanggang paa. Bumalik ang mga mata nito diretso sa kanyang mga mata.
"Do you feel uncomfortable?"
"No, not really. I'm just feeling shy that's all."
"Shy," pag-uulit nito. "You don't have to. You have the face and body, Chanel."
And she freaking blushed on what he said. He smiled and slowly said the next words, "You have to be proud of it."
Nakita niya ang pagbaba ng tingin nito sa kanyang at muling bumalik sa mga mata niya.
"Let me see your black ties," wika ni Night saka ito lumayo sa kanya. Nakatingin pa rin siya sa binata hangggang sa magsara ang kurtina. Huminga siya ng malalim at tumingin sa dress na suot-suot niya. Nga naman, what was she worrying? She was not in the human world where people would looked at her and criticize the way she dressed. She was in hell, so yes, might as well flaunt her body while she could.
Nang matapos siya sa pagfi-fit ng dress ay siya naman ang nakaupo sa sofa habang hinihintay si Night na magfit ng suits. After waiting for minutes, the curtains finally opened. And dear heavens, she saw the most handsome demon here in hell. Night was wearing a black polo with long sleeve. The first three buttons were unbuttoned. Over the black shirt was a black coat designed with red markings, as if it was some blood veins crawling over his body. It was damn beautiful.
"Well what do you think?" tanong ni Night sa kanya.
"It—Uhm—looks great on you."
Ngumisi ito sa kanya. "Really?"
"Y-yes—I mean if you wear that and the girls saw you, they would probably be smitten to you."
Tumingin si Night sa salamin.
"How about you?" Night asked her without glancing over her.
"What about me?"
"Are you going to fall head over heels for me too?" tanong muli nito saka tumingin sa kanya.
"I think we should head back. Yes, we really should." Tumayo si Chanel at agad na lumabas ng kuwarto. At ang tanging narinig niya ay ang nakakalokong tawa ni Night. He really loved teasing her. Napa-iling na lamang siya. Madali siyang bumaba at lumabas ng tinadahan. Huminga siya ng malalim at inis na tumingin pabalik sa pintuan.
"Head over heels my ass," bulong niya. Tumingin siya sa paligid at akmang tutungo sana sa isang maliit na tindahan ng mga prutas sa gilid ng kalye nang biglang may humawak sa kanyang kamay. Agad siyang tumingin sa nilalang na 'yon. Isang batang lalaki na mayroong hawak-hawak na bulaklak ang sumalubong sa kanya. Yumuko siya at nakita ang malawak na pagngiti nito.
"Miss, bili na po kayo."
Gusto sana niyang bumili ngunit naalala niyang wala siyang dalang pera.
"Wala akong dalang pera pasen—"
"Ako na." Dumako ang tingin niya sa isang estranghero na dumating. Inabot nito ang bayad sa bata. Kinuha nito ang puting bulaklak at ibinigay sa kanya.
"Para sa 'yo," wika nito. It was an old guy, probably already on his fifties, wearing a morning tie.
Kinuha niya ang bulaklak at nagpasalamat sa matandang lalaki, "Salamat po."
"Nasaan ang kasama mo? Huwag kang humiwalay. Maganda man ang nakikita mo sa paligid mo, delikado pa rin ang siyudad na 'to."
Napalunok siya at ngumiti sa matanda. "Nasa loob pa po siya ng tindahan. Hinihintay ko lamang po siya rito."
Tumingin ang matandang lalaki sa boutique na kanyang pinanggalingan kaya't siya'y napakunot-noo. Sumunod itong tumingin sa kalangitan.
"Mahaba-haba pa ang oras mo rito," wika nito saka ito muling tumingin sa kanya.
"Ang puti ay kapag nabahiran ng itim, sa tingin mo ba ay maibabalik pa ang kabuuan ng pagkaputi nito?"
"Hindi ko po maintindihan. Ano pong—"
"Ang natitirang liwanag sa kaluluwa mo ay huwag mong hayaan na tuluyang lamunin ng kadiliman. Naghihintay sila sa 'yo. Naghihintay kaming lahat para sa 'yo."
Mas lalong naguluhan si Chanel sa sinabi ng matandang lalaki. Akmang magtatanong pa sana siya muli nang marinig niya ang pagtawag ni Night sa kanyang pangalan.
"Chanel?"
Lumingon siya sa binata. Muli ay tumingin siya sa matandang lalaki ngunit tuluyan na itong nawala na parang isang bula.
"Anong—Anong ibig niyong sabihin—Ano..." bulong ni Chanel sa kanyang sarili. Naguguluhan at nagpa-panic sa nangyari. Naramdaman niya ang paghawak ni Night sa kanyang braso at ang pagtawag nito muli sa kanyang pangalan. Ngunit tila dahan-dahan siyang nawawalan ng pandinig. Ang tanging naririnig niya ay ang mga huling salita ng matandang lalaki sa kanya.
Naghihintay sila sa 'yo. Naghihintay kaming lahat sa 'yo.
Tumingin siya sa bulaklak. Mas lalo siyang natakot sa sumunod niyang nakita. Unti-unting nilamon ng itim na likido ang puting bulaklak na ibinigay sa kanya ng matandang lalaki. Kumalat ito hanggang sa sangay nito. Sa takot na dumikit ito sa kanyang kamay ay madali niyang itinapon ang bulaklak palayo sa kanya.
Ang bilis ng pagtibok ng kanyang puso sa takot at sa kaba. Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iniwan sa kanya ng matanda? At ano ang kanyang nakita? Anong mensahe ang ibinibigay ng mga ito sa kanya?
"Chanel," tawag muli ni Night kasabay ng paghawak nito sa magkabilang niyang braso. Nagsalubong ang kanilang mata. Doon ay tila nagising si Chanel sa nangyari. Muli niyang narinig ang ingay sa kanyang paligid at ang boses ni Night. Napapikit si Chanel at lumunok. Huminga siya ng malalim at kinalma ang kanyang sarili.
"Night," tawag niya sa binata at muling idinilat ang kanyang mga mata.
"Let's go," bulong niya.
"Let's go back."
"Yeah, we really should," sagot ni Night saka siya nito madaling hinatak palayo sa lugar na 'yon. Muli silang sumakay sa karwahe. Chanel was silent on their whole trip back home. Night didn't ask any questions too. He knew that there was something bothering her. He felt its presence earlier but he couldn't really distinguish what it was.
Chanel immediately went to her room when they got back. Night was left there, staring at Chanel as she ran upstairs. Isang lalaki ang biglang sumulpot sa gilid ni Night. Yumuko ito at nagbigay ng mensahe sa binata.
"Master, a report came last night. Something is brewing in the Dark Mountains."
"As expected," bulong ni Night saka ito tumingin sa kanyang alagad.
"I need to go back to work. Tighten the security in the house. Don't let the two slip away while I'm gone."
"As you wish, Master."
"And Raven, some birds came down and successfully greeted her. Keep an eye on her."
"I will."
Then in the blink of an eye, Night was gone.