Location : FBI Headquarters , USA
Room : ห้องทำงานส่วนตัวฝ่ายสืบสวนลับขององค์กร
ฟึ่บ ตุบ!
เสียงสิ่งของน้ำหนักเบาบางอย่างหล่นกระทบภายในกล่องกระดาษจนเกิดเสียงดังตุบเบาๆ...
'ปาร์ค จีมิน' ลงมือเก็บของใช้ส่วนตัวและเอกสารทั้งหมดบนโต๊ะทำงานของตัวเองยัดลงกล่องอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะใช้เทปกาวใสปิดฝากล่องทับอีกที แล้วยกมันไปวางไว้มุมใดมุมหนึ่งของห้อง
เขาพยายามที่จะเคลียพื้นที่บนโต๊ะทำงานและห้องของเขาให้โล่งที่สุด เพื่อที่จะได้ไม่เป็นภาระให้เจ้าของห้องคนใหม่ ที่จะเข้ามาประจำตำแหน่งที่นี่แทนเขา
ก๊อกๆๆ
"ไง... พ่อแฮกเกอร์อันดับหนึ่งขององค์กร"
เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นหลังสิ้นเสียงเคาะประตู พอจีมินปรายตาไปมอง ก็พบกับร่างของผู้ชายคนหนึ่งยืนล้วงกระเป๋าพิงกับขอบประตูอยู่
"อีกหน่อยเราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วมั้งเนี่ย ว้า...น่าเสียดายจัง"
"คงงั้น ไม่แน่ฉันอาจจะได้กลับมาที่นี่อีกก็ได้ แล้วแต่คำสั่งของผู้อำนวยการใหญ่น่ะ"
จีมินเอ่ยตอบกลับไป ก่อนจะชายตามองไปที่ผู้ชายผิวสีน้ำผึ้ง
"ว่าแต่นายเถอะแทฮยอง ไม่มีงานการทำรึไง?"
'คิม แทฮยอง' คือเพื่อนสนิทของเขา เราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เริ่มเข้ามาที่องค์กรใหม่ๆ ฝีมือในการต่อสู้เขาจัดว่าดีมากเลยล่ะ แต่ติดอย่างเดียวคือเขาชอบทำเป็นเล่นไปซะทุกอย่าง ทุกวันนี้เลยได้อยู่แต่ตำแหน่งเดิมซ้ำไปซ้ำมาเป็นเวลาสองปีกว่าแล้ว
"ก็มันน่าเบื่อหนิ เล่นให้นั่งอยู่แต่หน้าคอมพิวเตอร์ทั้งวันทั้งคืนแบบนั้นไม่เห็นจะน่าสนุกตรงไหนเลย น่าเบื่อจะตายไป"
คนผิวสีแทนบ่นอุบอิบเหมือนกับเด็ก ทำให้จีมินส่ายหัวไปมาให้กับนิสัยของเพื่อนตัวเอง
"ชิชะ ถ้าให้ฉันลงพื้นที่ไปทำคดียังจะดีซะกว่าอีก งานบ้าอะไรก็ไม่รู้"
"นายก็เลิกทำนิสัยแบบนี้ซะทีสิ เผื่อวันข้างหน้าผู้อำนวยการเขาเห็นใจจะได้เลื่อนตำแหน่งให้"
พูดจบเขาก็ยกกล่องสุดท้ายไปวางทับกับกล่องอื่นๆตรงมุมห้อง
"ไหนๆอีกสองวันฉันก็ไม่อยู่ที่นี่แล้ว ดูแลตัวเองดีๆด้วย แล้วก็อย่าเที่ยวไปป่วนแผนกอื่นจนเขาวุ่นวายกันอีกล่ะ ระวังไว้เถอะ คราวนี้นายอาจจะโดนลดตำแหน่งไปเป็นยามเฝ้าประตูแทนก็ได้นะ"
"เหอะ! เขาคงจะให้คนหล่ออย่างฉันไปเป็นยามเฝ้าประตูแหละ"
ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นเสยผมสีน้ำตาลของตัวเองขึ้นอย่างเก๊กๆ
"เอ้อ! ได้ยินมาว่าคนที่จะถูกส่งตัวไปพร้อมกับนายเนี่ย เป็นมือปืนฝีมือดีขององค์กรหนิ ชื่อ 'จอน จองกุก' ใช่ป่ะ? "
"ก็คงใช่...เห็นบอกกันว่าเป็นทั้งมือปืนอันดับหนึ่งของที่นี่และเป็นแฮกเกอร์มือดีขององค์กรรองลงมาจากฉันน่ะ"
ตอบก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนสนิทของตน
"นายกลับไปได้แล้วแทฮยอง เดี๋ยวหัวหน้าฝ่ายก็เดินมาตามเหมือนครั้งก่อนๆหรอก"
"ทำเป็นไล่ ถ้างั้นฉันก็ขอให้นายปลอดภัยแล้วกันนะ ภารกิจนี้ท่าจะเสี่ยงน่าดู ถึงอย่างงั้นก็อย่าโหมร่างกายหนักจนเกินไปล่ะ"
แทฮยองรู้สึกใจหายไม่น้อยที่เพื่อนตัวเล็กของเขาต้องไปทำภารกิจเสี่ยงชีวิตแบบนี้
"ขอให้นายโชคดีนะจีมิน ฉันหวังว่านายจะรอดกลับมาได้นะ..."
"นายไม่ต้องห่วงหรอกแทฮยอง ฉันเอาตัวรอดได้น่า"
จีมินยิ้มน้อยๆส่งให้เพื่อนของเขา เพื่อที่คนตรงหน้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเขามาก
"ไว้ถ้าฉันรอดมาได้เราค่อยไปกินเบียร์ร้านเดิมกันอีกก็ได้เนอะ"
"โอเคเลย....งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกัน"
"อืม...ไว้เจอกัน"
เขาโบกมือลาเพื่อนสนิทของตัวเอง ก่อนที่ร่างของคนตรงหน้าจะเดินออกไปจนลับสายตา เหลือเพียงแค่เขาคนเดียวที่ยืนอยู่ภายในห้อง...
"แต่ถ้าฉันไม่รอดกลับมา...นายก็คงต้องหาเพื่อนใหม่ไปกินด้วยแทนแล้วล่ะ....แทฮยอง"
- WHO IS THE KILLER? -
Date : 2 days later , 07 : 30 AM.
Location : Airport , USA
ชายหนุ่มร่างเล็กผมสีน้ำตาลอ่อนกำลังยืนรอใครบางคนอยู่ตรงทางเข้าสนามบิน เขาสวมใส่ชุดเครื่องแบบประจำองค์กร ที่แขนเสื้อข้างขวาและปกเสื้อด้านซ้ายมีสัญลักษณ์บางอย่างติดอยู่ มันเป็นเครื่องบ่งบอกทันทีว่านี่คือ 'เจ้าหน้าที่หน่วยงานลับของ FBI '
ซึ่งมันทำให้ผู้ที่เดินผ่านหรือได้พบเห็นประหลาดใจไม่น้อย เพราะส่วนใหญ่เจ้าหน้าที่หน่วยงานลับของ FBI จะไม่มีทางออกมาให้เห็นได้ง่ายๆเด็ดขาด ...ยกเว้นว่าจะเกิดคดีใหญ่ๆขึ้น อย่างเช่น เหตุการณ์ฆาตกรรมต่อเนื่องที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้
"...ช้าชะมัด"
คนตัวเล็กยกนาฬิกาข้อมือเรือนสวยขึ้นมามองเวลา พบว่าตอนนี้ได้เลยจากเวลานัดมาเกือบ 15 นาทีแล้ว
"ตกส้วมตายแล้วมั้งวะเนี่ย"
ตึก ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆ!!!
เสียงฝีเท้าวิ่งกระทบพื้นฟุตบาทหนักๆดังมาจากทางด้านหลังของจีมิน ทำให้เขาต้องหันหลังไปมองอย่างรวดเร็ว แต่ก็พบว่าเป็นบุคคลที่เขากำลังยืนรออยู่พอดี
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดเครื่องแบบเช่นเดียวกับเขาวิ่งมาหยุดยืนหอบหายใจอยู่ตรงหน้า ใบหน้าคมและเครื่องหน้าที่เข้ารูป ตอนนี้มีหยดเหงื่อเม็ดใสไหลลงมาตามโครงหน้าเรียว แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ใบหน้าของเขาลดความดูดีลงเลย
"แฮกๆๆ ขอโทษด้วยครับ พอดีรถติดนิดหน่อย..."
ร่างสูงเอ่ยออกมาเสียงหอบ ยืดตัวขึ้นเต็มความสูง แล้วยกมือขึ้นเสยผมที่ชื้นเหงื่อ
"อ่า...แล้วคนอื่นๆล่ะครับ?"
"ไฟท์บินของคนอื่นเขาออกกันไปหมดแล้ว เหลือแต่ไฟท์ของเราเนี่ยแหละที่อาจจะดีเลย์ประมาณสักครึ่งชั่วโมง"
คนตัวเล็กตอบกลับไป ลดสายตาลงมองที่ป้ายชื่อของคนตรงหน้า
"ฉัน 'ปาร์ค จีมิน' ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ผม'จอน จองกุก' ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"
คนตัวสูงตอบกลับ แล้วยื่นมือมาให้คนตรงหน้า
"ต่อไปนี้ขอฝากตัวด้วยนะครับ^^"
"....."
จีมินลังเลอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็ยื่นมือออกไปจับกับมือของคนตรงหน้า
"อืม ฉันก็ขอฝากตัวด้วยแล้วกัน หวังว่าหลังจากนี้เราจะร่วมงานกันไปได้สวยนะ"
"ผมก็หวังเช่นนั้นเหมือนกันครับ" เขาตอบและอมยิ้มให้น้อยๆ
"เราเข้าไปรอข้างในกันเถอะครับ นี่ผมก็ช้ามาตั้งหลายนาทีแล้ว เดี๋ยวไปขึ้นเครื่องกันไม่ทัน"
จีมินพยักหน้าให้แทนคำตอบ ก่อนที่คนทั้งคู่จะเดินถือกระเป๋าเดินทางของตัวเองเข้าไปในเกท จุดหมายปลายทางของพวกเขาในตอนนี้ คือ 'เม็กซิโก'
- WHO IS THE KILLER? -
ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย ทันทีที่เครื่องลงจอดที่ท่าอากาศสยาน 'เม็กซิโกซิตี้' พวกเขาทั้งสองคนก็รีบเดินไปหยิบกระเป๋าสัมภาระของตัวเองที่จุดรับกระเป๋า
"หาววว~ เผลอหลับเพลินเลยนะเนี่ย"
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งยกมือขึ้นมาปิดปากหาว ก่อนจะแบกกระเป๋าไปเดินอยู่ข้างๆคนตัวเล็ก
"แล้วเราต้องไปที่ไหนกันต่อเหรอครับ?"
"ไปรายงานตัวที่สำนักงานใหญ่ของที่นี่ตอนบ่ายโมงครึ่งน่ะ"
ตอบแล้วยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดดูข้อความที่ผู้บัญชาการใหญ่ส่งมาให้
"เราต้องเอาเอกสารไปยืนยันตัวตนด้วยนะ เอามารึเปล่า?"
"ครับ" ว่าแล้วก็รูดซิปกระเป๋าลง แล้วหยิบเอาซองใส่เอกสารสีน้ำตาลออกมายื่นให้อีกฝ่าย
รับมาถือไว้ ก่อนจะเปิดดูเอกสารข้างในอย่างละเอียด แล้วเก็บมันกลับลงไปในซองเหมือนเดิม
"อืม งั้นเรารีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวไปรายงานตัวไม่ทัน"
...และในขณะที่พวกเขากำลังเดินออกไปจากสนามบินนั้น พวกเขาไม่ทันได้สังเกตเลยว่ามีใครคนหนึ่งกำลังยืนมองพวกเขาสองคนอย่างไม่วางตา...
"เจ้านาย พวกมันได้มาถึงที่นี่แล้วครับ..."
เสียงแหบทุ้มเอ่ยพูดกับคนที่อยู่ปลายสาย
"จะเอาไงต่อดีครับนาย...ชิงฆ่าพวกมันตอนนี้เลยดีไหม?"
[ยังก่อน...ปล่อยให้พวกมันเข้ามาใกล้เรามากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยจัดการ และอีกอย่าง...ฉันมีอะไรจะเล่นกับพวกมันอีกเยอะ...ฆ่าทิ้งตอนนี้เสียดายแย่...]
ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
[ส่วนแกเสร็จงานก็กลับมาได้แล้ว 'คืนนี้' เรามีงานต้องทำ]
"ทราบครับนาย...ติ๊ด!"
กดวางสายก่อนจะมองไปที่ทิศทางเดิมที่เป้าหมายทั้งสองคนเคยยืนอยู่... พอเห็นว่าทั้งสองคนได้หายไปจากตรงนั้นแล้ว จึงค่อยๆเดินหลุบหายเข้าไปในฝูงชน...
- WHO IS THE KILLER? -
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ บ๊ายบาย~
ฝากเล่นแท๊กด้วยนะヾ(๑╹◡╹)ﾉ"
#FicWiK