A/N: please read first the story info. Thank you ❤
Lay P.O.V's
Limang taon na ang nakalalipas, ngunit hindi ka parin nagpapakita sa'kin, bigla ka na lang na wala; ni hindi ko man lang alam kung magkikita pa ba tayong muli?
Ang tagal ko ng nag antay. Hindi ka man lang ba magpapakita sa akin.
Alam mo bang miss na miss na kita? Iniisip ko pa lang na hanapin ka kaso ni hindi ko nga pala alam kung nasan ka.
Kahit ganon ay excited akong lumabas ng banyo at sinuot ang plantsado kong uniporme.
Sa wakas kolehiyo na tayo kaya hindi ako mawawalan ng pag-asang makita kang muli. Hindi ba nga nagpromise tayo sa isa't isa na pagdating ng nitong taon ay magsasama na tayo. Yung mga plano natin na sabay nating tatapusin yung pag-aaral natin at parehas tayong magiging Engineer pag tapos ay bubuo tayo nang pamilya. Lahat ng pinagusapan natin ay na nanatili sa aking isip at puso ko.
Para 'kong baliw ngayon alam mo ba yon? Kakaisip sa'yo kung may nagbago ba sayo o wala ? Kung mahaba na ba buhok mo o maikli na pa rin? kung maitim kana o maputi parin.
I miss you, I still remembered our first kiss when we are in grade 6; in our graduation, it's one of my Unforgettable moments with you.
Para na akong sira dito sa tapat ng gate pano ba naman kasi bigla bigla akong ngumingiti. Ikaw kasi hilig magpakilig. Kainis!
Nasan kana ba? Naiisip ko na ba ka na traffic ka lang. Wag kang mag-alalala aantayin kita dito sa school na pinag-usapan natin Kanina pa ko nag-iintay dito sa gate ng school na pinagusapan natin, pero hindi ko rin maalis sa isip ko na kilala mo pa kaya ako? Yung mga pangako ba natin ay natatandaan mo na nga ba ? o limot mo na .. Sana wag naman!
Narinig ko na ang bell kaya muli akong lumingon sa daan. Oras na ng klase, siguro baka bukas ka pa papasok. Ayokong mawalan ng pag-asa kaya laban lang.
Ikalawang araw, matiyaga parin akong nakatayo dito at naghahantay, basta ikaw hindi ako mapapagod. Na buhayan ako ng may lumagpas sa aking babae, hinabol ko siya at hinawakan sa balikat, sobra akong natuwa ng huminto ka, at dahan-dahang lumingon sa akin at onti- onting na pawi ang aking tuwa. Hindi pala ikaw, kahawig mo lang siyang maglakad dati. Tinaasan niya ako ng kilay at humingi ako ng paumanhin.
Hindi parin ako nawalan ng pag-asa kaya bumalik ako ulit sa harap ng gate.
Kaso...
Makalipas ang ilang taon naging ganon ang aking routine ,
Naiisip ko na ring sumuko pero sabi ng puso ko "Sige, laban lang."
Kaya sa tuwing maaalala kita mas lalo akong nagiging matatag.
Hanggang sa makapagtapos ako. Sa wakas naging Engineer na'ko natupad na din kahit ito lang.
Yung saya ko na wala, nang bigla kitang maisip, paano ba naman hanggang ngayon ay hindi parin kita nakikita.
Nakakalungkot man isipin pero heto ako nag-aaantay parin sa'yo.
Nag paka busy na lang ako sa aking pag tratrabaho upang hindi kita hanap hanapin.
Ito na nga ba ang panahon para kalimutan ka? Na aawa na 'ko sa sarili ko. Naiisip ko na para bang nag-aantay ako sa wala.
Kaya kailangan kong mag pasiya.
Irene I love you, but I'm sorry. I need to do this.
I want to tell you this, I met these women in the company that I work. She's so kind, pretty and marami siyang pagkakatulad sa'yo. Alam kong maling ipagkumpara ka sa kaniya dahil kahit kailan ay hindi siya magiging ikaw pero may pinagkaiba kayo na mas nagustuhan ko sa kaniya. I told her our love story and she said "It's okay."
I think, this is the right time to build a family. Don't worry, I will still remember you because you're my first love, after all.
Ang saya saya ko ngayong araw na 'to pano ba naman kasi buntis na yung misis ko kaso dahil dun bigla na naman kitang naalala. It's been a 12 year, na wala ka parin ni anino o paramdam wala talaga.
I still remember the promises that we made that how we will handle our children, but I'll do it to my child. Naglihi na siya sa durian at hindi ko rin inaasahan na dun siya maglilihi. Kabuwanan niya na ngayon at nasa hospital na kami. Alam mo ba kung anong araw ngayon? Ngayon ay December 18 , mukhang magiging ka birthday mo pa ang magiging inaanak mo.
Nanatili akong na ka tayo sa pinto inaantay ang paglabas nang aking anak. Narinig ko ang iyak ng aking anak hanggang sa labas, sa wakas, tagumpay! Isa na akong ganap na ama. Lumabas yung doctor, binati niya ako at sinabing babae ang anak namin. Hindi maalis sa akin ang ngumiti at pumasok sa loob at binuhat ang aking munting prinsesa. Nagkaroon kasi kami nang kasunduan ng doctor niya na wag ipaalam ang kasarian ng bata kundi tiyakin lang ang kalusugan nito sa sinapupunan ng asawa ko. Mayroon siyang mahabang pilik mata, matangos ang ilong at higit sa lahat ay malusog siya.
Siguro kung matagal ka nang nagpakita sa 'kin ba ka ikaw ngayon ang asawa ko at magiging anak natin ang kasama ko ngayon.
Hanggang ngayon may puwang ka parin dito sa puso't isipan ko pero mahal ko rin tong babaeng na sa harap ko.
Pumayag siya. Oo, pumayag siyang ipangalan ko sa'yo ang aming anak, ngunit pinalitan ko ng "a" ang "e" sa name mo. Alam din niya ang ating nakaraan hindi ako naglihim sa kaniya kaya siguro pinayagan niya ko.
Pinadalhan kita ng E-mail na magiging ninang ka, nabasa mo kaya?
Matutuwa siguro ang magiging inaanak mo lalo't sa'yo ko siya ipinangalan.
Wala ka na nga nang grumaduate ako, naging Engineer, nung nagpakasal ako, nagkaanak , at pati banaman ngayon sa inaanak mo wala ka parin? Baka nga ... Hindi mo nabasa o nagpalit ka na ng E-mail?
After 10 years ago ..
Malaki na yung anak ko highschool na siya at gragraduate na siya ngayong taon ..
Ang daming tao dito, kumpleto mga ninong at ninang niya dito kaso ikaw na lang ang kulang. Alam mo bang sumunod sa yapak ko ang aking anak? Mag e-engineer din siya.
Natapos ang Graduation at isa isa nilang inihagis ang kanilang sumbrelo kaso nakapagtataka. Hawak ng anak ko ang kanyang phone at umiiyak na tulala.
Nagkatingin kaming lahat ng kasama ko.
Lumapit kami sa kaniya hanggang sa mapaluhod siya.
"Anak, anong problema ? "
Nagmamakaawa niya akong tinignan.
"D---dad .. *sniff * can you p-please come with me in Hospital?"
nakakapagtaka anong gagawin namin sa Hospital ?
"Dad?" Muli niyang tawag
"Sure, but why are we going there?"
"Somebody wants to see you right now. Dad, I think this is the right time to see her."
Her ? Who's her ?
Napatingin ako sa asawa ko nakatitig din siya at ngumiti sa'kin?
"Anong meron? May tinatago kayo sa'kin?" Tanong ko pero hindi niya ito sinagot bagkus ay hinabol niya ang anak ko na tumakbo.
Pinagtitinginan na kami ng mga tao kaya sinundan ko sila at patungo talaga sila sa malapit na hospital.
Pumasok kami sa loob hanggang sa huminto sila sa kulay asul na pinto at tinignan ako ng anak ko.
"Dad are you ready to see her again?"
Nagtataka ko siyang tinignan.
She held my hands and knock on the door. The young boy opens the door. My wife looks at me and she's smiling.
"Go, she's waiting you , "
The door still opens and the young boy looks at me.
"So, you are my Ninong Lay?"
I'm shocked, he's looking like someone I know.
"Y--es?"
"Okay, mom, he's here" he shouted and held my left hand and lead me to his mom.
I can't sink into my mind that this is it. I will see her again, but I'm nervous, I don't know what will I say.
Every step I take, my heart is beating fast. I froze when I saw a woman laying on the bed. Her lower body is a cover of blue blanket, her skin is pale and her hair was lost. Our gaze met. She fights to me and you can see the happiness in her eyes. Slowly, she opens her mouth.
"L-ay," It's a pleasure to hear her saying my name, but she closes her eyes and tears falling on her face.
*teeeeeetthhh* (machine sounds)
"No! It can't be!" I kneel down and watching her laying on the bed. Tears fell down and my vision become blurred.
"Please, call the doctor!" - The Man said, I think he's the husband.
"Mo-mmy ? Mommmy wake up please ? - the young boy cry.
My wife helps me to stand up, and the doctor and nurse reviving Irene's body. Please Irene, I'm begging you. We need more time to live and to talk.
Hindi ko parin maipasok sa utak ko ang nangyayari ngayon! Sobrang bilis ng pangyayari.
"Time of death 12:15 pm ." the doctor said. We cry. now, the room is full of sorrow and the noise become louder.
Ito, ito na ba yung pagkikita natin? ang pinaka huli?!
22 years akong naghintay sa'yo para lang makita kitang muli?
You're so unfair to me. I just want to spend my time with you and I want to hear your side, how could you do this to me?! You endured the pain just to see me. Why you gave up?! when you saw me! You should fight more, but you don't.
I sat beside you, "My love, rest and guide us wherever you are right now,"
I examine your body and held your right hand. It's so cold and pale and kiss it.
I felt someone tap my back and hug me from my back, she's my wife.
"Shhh," pang-aalo niya.
"I still can't understand how you found her. 22 years I do my best to find her, but you're the one who found her. Is this really happened? If not, please wake me up in this nightmare."
she looks at me and the pity is in her eyes.
May pumasok na mga nurse dadalhin na siya sa morgue.
She looks at me, " I tell you at the right time, but now we need to go home. then, later pupunta tayo sa bahay nila."
Nakita ko ang anak ko na umiiyak kayakap ang batang lalaki habang yung asawa naman ni Ireane ay tahimik na umiiyak.
"Condolence bro." Tumango siya.
"Irane, let's go." Tumango siya at tinignan ko naman yung batang lalaki. "Be strong young boy." then ginulo ko buhok niya.
Ngayon ay nasa bahay niya na kami.
Napangiti ako nung nakita ko ang labas at loob ng bahay niya.
yang mga design nayan ay hindi hindi ko makakalimutan yan kasi kami mismo ang nagdesign niyan at nagplanong bumuo.
Sobrang daming tao dito nilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang mga kakilala ko ng gradeschool at mga classmate ko noon hanggang sa dumapo ang aking mata sa isang matandang babae. Napatingin din siya sa'kin at tumingin siya na para bang sinusuri ang mukha ko.
"L-lay? Is that you?"
"Tita, yes it's me. How are you? You still look young." pambobola ko.
Lumakad siya pa punta sa'kin.
"Sus, bulero ka pa rin hanggang ngayon.San ka nang galing Hijo? Matagal ka naming hinanap ni Irene.” nalungkot siya nung binanggit niya ang name ng anak niya.
"Po? Hinanap niyo ko? E, hinihintay ko po siya lagi sa pinag-usapan naming paaralan." nagtaka siyang tumingin sa'kin.
"Saan bang paaralan ang sinasabi mo Hijo? Kasi sa FEU siya nag aral ang sabi niya dun daw yung pinagusapan niyo."
"Ano?! Eh panong doon siya nag aral. Ang pinag-usapan namin ay sa UP po kami mag aaral. Sandali, wag mo pong sabihing, Ugh! Bakit hindi ko naisip yon? F*ck, dahil sa simpleng away na yun nagkahiwalay kami!"
Nagulat naman si Tita ng marinig akong nagmura. Humingi ako ng paumanhin.
"Hijo, maupo muna tayo gusto kang makausap ng asawa at anak ni Irene kasama yung asawa't anak mo doon tayo sa garden."
Sumunod na lang ako sa sinabi niya
Naupo nako at iniwan na 'ko ng nanay ni Irene . Nakita kong pa punta na dito sila.
"I'm Chen Dae." sabay lahad niya ng kamay at agad kong tinanggap iyon.
"Lay ,"
"And he's my son "Yixing Dae."
natahimik kaming dalawa at na pangiti ako. Pinangalan niya rin sa 'kin yung anak niya nakakatuwa naman talaga.
"I asked her."Love, Anong gusto mo ?" then she answered me.
" Please, grant my last wish. Tell him what happened to me before and after we met."
"So please let me tell you." -Chen
"Sure go ahead." I answer.
"After she graduate in highschool she enrolled in FEU. She told me na doon yung na pag-usapan niyong school. She always waits in the main gate that time, until naging routine niya ito kaso in that time hindi ka parin nagpapakita. After she Graduated and being a Engineer .. pinag- abalahan niya yung trabaho kaya naging abusado siya sa katawan niya. Naglalakad siya nung nakita ko siya." Napangiti siya habang nag kwekwento.
"Bigla kasi siyang huminto at na pa hawak siya sa poste ang kaso hindi niya pa nahahawakan ito kaya buti na lang na salo ko siya kaya kung hindi baka na paano na siya. Actually, because of that we fell inlove with each other." Kita ko sa kaniyang mata na onti na lang ay iiyak na siya.
"Sinabi niya yung tungkol sayo at nagbubuntis siya nung panahong nakilala niya ang anak mo nung 10 years old na yung anak mo. Anak mo na mag papaliwanag niyan. So ayun nga nung naipanganak na si yixing masaya siyang ipangalan ang yixing? hindi ko alam kung saan niya iyon napulot."
So, hindi mo sinabi sa kaniya Irene? Na sa akin nagmula ang pangalan na iyan.
"Hanggang sa lumaki yung anak namin, doon na siya nang hihina. Pina konsulta ko siya sa doctor namin and the doctor said that she have a stage 2 bone cancer nung una ayaw niya magpa chemotherapy .. then napilit ko siya after tumagal pahinto-hinto siya sa pag chemo ayaw niya kasi minsan, kaya ayun hanggang sa lumala yung sakit niya." - chen
"Lay, her last wish is to see you before she dies. At mas naunang nakilala ng anak mo si Irene kesa sa akin." My wife said.
"Dad, like Tito Chen said I met Ninang Irene when she's pregnant, yung mga oras na umuuwi ako ng medyo late at yung mga regalo na hindi niyo alam kung kanino galing sa kaniya galing yun."
Kaya pala, sa tuwing tinatanong ko siya, ay nag kikibit-balikat lang siya.
"Lay, don't be mad at us because we want to grant her last wish. Hope you'll understand." My wife said
Tanging pagtango lang ang na gawa ko.
"And kasama to sa hiling niya na ibigay ito sa'yo at pinapasabi niyang pag nalibing na siya tsaka mo basahin." - He handed the box and they leave me alone.
Ito na yung araw ng libing niya ang bilis lumipas ng araw.
Halos lahat ay umiiyak na pinagmamasdan ang kabaog niya at hinulog ko na ang puting rosas. "I want to tell you that I will never forget you because you're my first love." tears fell down and then I left them and went in our hide outs.
binuksan ko ang laman ng box
na kita ko ang isang sulat at isang maliit na ipod. Inilagay ko ang earphone sa aking tenga at plinay.
"Buksan mo muna yung letter at isabay mo tong ipod."
ginawa ko ang sinabi niya ..
Sabay ang boses niya sa pagbasa ng aking mata ..
My Dear: Zhang "Yixing" Lay
I'm glad to meet you,
thank you for all the memories that we shared.
Did you still remember the first day we met. That time inaasar mo pa 'ko, paano ba naman kasi tinapunan ako nang kasamahan mong lalaki ng ketchup sa palda. Kahit hindi pa ako nun nagkakaroon kung sa kali ay yun ang unang beses na magkaka mens ako.
"Haha .. grabi hindi ko talaga maakakalimutan yon," sabi niya sa record.
Inasar asar mo pa 'kong "ah may tagos! Haha kadiri ka alam mo ba yon umaalingasaw yung amoy mo!"
Dahil sa sobrang banas ko sa'yo ay hinubad ko yung palda ko at pinahid sa mukha mo at dun ko lang din na realize na ketchup yun." I heard her laughing.
"Inis na inis ka sa akin non kaya hindi mo ko tinantanan na bwisitin. Nagpatuloy yung away natin parang aso't pusa tayo, at nag gantihan. hanggang sa umabot na tayo sa guidance office. Grabe, iyak ako nang iyak non kasi na tatakot akong ma patawag si mommy , at dun mo lang ako unang beses na nakitang umiyak kaya ayun na awa ka sa 'kin at inako mo na lang yung away natin.
"Wag ka nang umiyak hindi ko kinakaya at ayaw kong na kakakita ng babaeng umiiyak ," yan yung sabi mo sa akin non, na'ko ang bata mo palang ang chezzy mo na." she laugh again.
"Until, you confessed to me. Nakatalikod ako non sayo at naka earphone ako at ang epic ng sinabi ko "huh may sinasabi ka ba? " kahit na ang totoo ay narinig ko tapos ang sinabi mo wala.
Alam mo ba kung anong nararamdaman ko non? Sobrang kinikilig ako nun kaya iniwan kita sa library. Sa sobrang saya ko nang araw nayun kasi may nararamdaman din ako sayo. Akalain mo yun ang harot na natin dati pa, whaha naks my childhood sweetheart.
Hanggang sa niligawan mo ko at sinagot na kita. Marami mang naganap na away at bati naging masaya parin ako.
Dumating ang graduation .. at doon na tayo nagpaalaman. You told that you will continue your study in Manila. Do'n na din kita unang hinalikan gift ko nga sa'yo yun hindi ba? Yung mga pangako natin at plano ay na natiling sa puso't isip ko.
Nagkahiwalay tayo, LDR ika nga nang mga magkalayong magkarelasyon dahil mas pinili ng magulang mong sa manila ka mag-aral pero hindi naging hadlang iyon dahil nag plano tayo kung saan tayong sikat na unibersidad na papasok.
Nung naghighschool ako tiniis ko ang pangungulila sa'yo hanggang sa graduation.
Nag Enroll ako sa FEU naalala mo ba yung usapan natin na sa FEU tayo mag aaral ng Engineering , tas sinabi mo hindi nga sa FEU talaga Kaya pilinosopo kita "Ay Hindi baka sa UP?" kaya tumango tango ka at "Sige doon tayo mag aral."
Kaso itinotoo mo yung sa UP," ramdam ko ang lungkot sa kaniyang boses at bigla akong nakarinig ng pagtawa niya.
Biruin mo yun dahil sa hindi pagkaintindihan ay nauwi sa ganitong trahedya.
Sigurado akong kwinento na sayo ng asawa ko yung pag aantay ko . At paano kami nagka kilala ..
Nakakatuwa lang ng E-mailan tayo sa mga lumang Email natin. Kainis di ba? parehas pala tayong gumawa ng bago ... at
Natutuwa akong ipinangalan mo sa 'kin ang iyong anak kaya bilang patas ay pinangalan ko rin ang anak ko sa'yo na yixing, haha wag kang maingay sa asawa ko. Zhang Lay lang ang alam niyang pangalan mo, hindi niya alam yung first name mo. May isa pa kong anak na babae. Nasa U.S siya ipinangalan ko siya sa akin Ma. Kim Irein Dae, siya ang papalit sakin bilang alaala sa aking mga naiwan ay hindi pala dalawa sila si yixing din .
Siguro nagtaka ka kung bakit alam ng mag-ina mo ang nangyari sa akin.
Madalas kaming magkita ng asawa mo, pag wala ka nakaka kwentuhan ko siya kasama ang anak mo, kaya wag kang magagalit sa kanila dahil ako na mismo ang nagsabing wag sabihin sa'yo.
Kinikwento ni Aira yung pagbubuntis niya nakakatawa lang kasi ginagawa mo yung pinag-usapan natin sa kaniya.
Pinagawa ko yung design na plinano natin kahit bata pa tayo nun. Nagustuhan iyon ng asawa ko at may iba pa akong dinagdag doon.
Halos lahat ng pangako natin ay natupad.
ang maging isang ganap na Engineer .
Makapagasawa,
at makaroon ng anak
ang kaso ...
hindi tayo magkasama nung isa isa ng na tutupad ang mga pangako natin sa isa't isa dahil ibang tao ang na kilala natin baka nga pinagtagpo lang tayo ng tadhana at sinubok lang niya tayo para magkakilala.
Alam mo bang hindi pa kita nakikita ulit kahit na kinakausap ko yung pamilya mo, mas gusto ko kasing sa tamangg panahon tayo magkita.
Na pag-usapan namin ni Chen na pupunta kami ngayon ng graduation ni Irane at pinayagan ako ng doktor ko na lumabas, ang kaso bigla na 'kong na ka ramdam ng panghihina kaya tapusin ko na tong sulat sana makapunta kayo..
Maraming salamat sa lahat .. salamat dahil sa hindi natin pagkikita ay nagkaroon ako nang asawang matino at mga anak na mababait ..
Sana alagaan mo sila na kwento nila sa 'king na wawalan ka ng oras sa kanila sana wag mong kakalimutan na may pamilya ka ..
Nais ko nga palang sabihin sayo to dati pa na hindi mo pa na ririnig sa 'kin pero madalas kong marinig sa'yo
" I love you, I want to tell you that before you teased me, I already have a crush on you, kaya laking gulat ko talaga nang nagconfess ka sa akin. Ito rin ang dahilan kaya ayaw ko munang magpakita sa'yo baka kasi magbago ang tibok nitong puso ko. Sabi nga nila First love never die. Pero ewan siguro nalibing na ako habang binabasa at pinapakinggan mo ito.
Actually, after we build our own family, we should forget the past and think about the future, but we choose to remember each others and to hurt them because we felt guilty to our promises that we made.
Haha move on Lay, nandiyan pa yung mga pamilya mo. Ako na nga mawawala ako pa magpapagaan ng loob mo. " Tumawa ulit ito.
"Lay, salamat, dahil kung hindi sa katangan ginawa mo whahaha joke. Hindi, salamat sa lahat kung hindi dahil sa'yo hindi ko mararating yung pangarap ko. Salamat sa lahat,
Lastly, I want to leave this quotation
"we are the warrior of love, fighting for us, but the destiny trick us and defeated us by fighting for our own paths."
Jin Irene Mendez -Dae
"Maybe, the destiny wants us to meet and learn from each other, but we're not destined. Thank you Irene may you rest in peace."
--- The end ---
Hope, you like it ❤
-lekyhurts