Επικρατούσε σκοτάδι τουλάχιστον αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να δεί γύρω της . Ήταν μέρα ή νύχτα ? Δεν το γνώριζε . Η μνήμη της ήταν θόλη , τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είχαν διαγραφεί απο το μυαλό της. Σαν να μην είχαν συμβεί ποτέ . Έριξε μια ματία στο δωμάτιο που βρίσκονταν προσπαθόντας να εντοπίσει μια πηγή φωτός , ή έστω ένα παράθυρο. Μόνο ένα μικρό φινιστρίνι υπήρχε σχέδον στο ταβάνι και απο το λιγοστό λευκό φως κατάλαβε πως ήταν νύχτα. Προσπάθησε να κουνήσει το κεφάλι της αλλά ο φριχτός πονοκέφαλος που ένιωθε την έκανε να ξαπλώσει ξανά με δύναμη στα μαλακά μαξιλάρια. Το δωμάτιο ήταν μικρό ,προσπαθούσε να σκεφτεί εαν βρίσκονταν σε νοσοκομείο ή σε κάποιο σπίτι αλλά της ήταν αδύνατον. Ανμνήσεις απο τις προηγούμενες ώρες την χτύπισαν στο ξαφνικά . Βρίσκονταν με τον Τζάκ στο διαμέρισμά του ,είχαν μόλις ανακαλύψει έναν τρόπο για να ξεφύγουν απο τον Ντέρεκ μια για πάντα . Το σχέδιο ήταν απλό μα δοκιμασμένο. Θα παρίστεναν τους νεκρούς , ήταν η μόνη λύση της έλεγε ενώ την κρατούσε στην υπερπροστατευτικη αγκαλιά του. Παρά την δυσταχτικότητα απο την πλεύρα της το σχέδιο θα έμπενε σε εφαρμογή το συντομότερο δυνατον . Το μόνο που δεν είχαν υπολογίσει ηταν πως ο Ντέρεκ θα παρατηρούσε την απουσια της γρηγορότερα απο σημερα το βραδυ και ετσι η ξαφνική άφιξη του τους έπιασε ελαφρώς απροετοίμαστους . Δεν επρεπε να επέμβει καθόλου στον ψεύτικο καυγά που θα άρχιζε ο τζακ . Το συνιαλο ηταν ο πυροβολισμός , ο ψεύτικος πυροβολισμός που ταχα θα προκαλούσε τον θάνατο του αγαπημένου της . Τότε και μόνο τότε εκείνη θα ορμουσε μεσα στο σαλόνι για να τον υπερασπιστεί και βλέποντας τον δήθεν νεκρό θα έβαζε και η ίδια τελος στη ζωή της . Οι κινήσεις του Ντέρεκ θα ηταν οι αναμενόμενες , δεν πρόκειται να κάθονταν στο τόπο ενός πιθανού εγκλήματος , θα έφευγε σαν κυνηγημένος και δεν θα τους ξανα ενοχλούσε ποτε πιστεύοντας πως είχαν πεθάνει . Όμως τι ειχε πραγματικά συμβεί δεν το θυμόταν . Είχαν πάει όλα σύμφωνα με οτι είχαν πει ή ο Ντέρεκ τους κατάλαβε και σκότωσε τον τζακ στα αληθεια ; Στην σκέψη και μόνο η καρδιά της άρχισε να χτυπάει γρηγορότερα απο το συνηθησμενο , ακανόνιστα . Δεν θα άντεχε να τον χάσει ... όχι και σε αυτη τη ζωή . Βάζοντας ολη της τη δύναμη σικοθηκε απο το κρεβάτι και προχώρησε προς την ξύλινη πόρτα ανοίγοντας την ελάχιστα, ίσα για να μπορέσει βα βγει εξω . Ολο το μέρος της φαίνονταν άγνωστο . Δεν το ειχε ξαναδεί ποτε ηταν σίγουρη . Απο το τελος του διαδρόμου ακούγονταν δυο αντρικές φωνές , όμως δεν μπόρεσε να διακρίνει σε ποιους άνοικαν .
Οι δυο άντρες που κάθονταν στο σαλόνι του σπιτιου μιλούσαν εύθημα μεταξύ τους περιμένοντας την Λουνα να συνέλθει . Ο ένας δεν έβλεπε την ώρα να σφυξει στην αγκαλιά του την μικρή του αδερφή που τόσα χρονια ειχε να δει , απο την αλλη ο δεύτερος άντρας ένιωθε να του λειπει ήδη το άρωμα της , και ας ειχε να την δει μονάχα λίγες ώρες . Ο ήχος ενός τριξηματος ακούστηκε και τα βλέμματα τους έπεσαν στην πόρτα απο πισω τους . Ο Λουκ δεν συγκρατήθηκε και έτρεξε να αγκαλιάσει την αδερφή του . Εκείνη στην αρχή μη περιμένοντας να δει τον πολυαγαπημένο της αδερφό , έμεινε να τον κοιτάζει αμέτοχη με παγερό βλεμμα . Γρήγορα ωςτοςο τον έσφιξε κι αυτη ανάμεσα στα χέρια της .
"Λουκ ! Πως ... πως ήρθες εσυ εδώ ; Για την ακρίβεια .. τι εγινε ; Το τελευταίο πράγμα που Θυμάμαι ειναι να κάθομαι μαζι με τον τζακ στο σπιτι του ... και να σχεδιάζουμε το πως θα ξεφύγουμε ... και εκείνο το χτύπημα στην πόρτα ... μετα όλα τα αλλα ειναι θολά ."
"Σσσσς ηρεμίσε μικρή !" Της ειπε αυτός χαμογελαστός .
"Όλα εχουν πάει μια χαρά , ειμαςτε πλέον καπου που κανένας δεν θα σας ξαναενοχλησει ."
"Δηλαδή ... το σχέδιο πέτυχε ; "
"Ακριβως νεράιδα " η φωνή του τζακ την έκανε να γυρίσει το κεφαλι της . Η τόση χαρά της που έβλεπε τον Λουκ την έκανε να μην παρατηρήσει ποιος ηταν ο δεύτερος άντρας στο δωμάτιο . Σε κλάσματα δευτερόλεπτου βρέθηκε στην αγκαλιά του και εκεινος την στριφογύριζε γύρω γύρω πιο χαρούμενος απο ποτε .
"Και .. εγω γιατί δεν θυμάμαι τίποτα ;"
"Η απότομη πτώση σου σε έκανε να χτυπήσεις με δύναμη το κεφαλι σου και να χάσεις πραγματικά τις αισθήσεις σου . Κοιμόσουν για 3 μερες αλλα ο γιατρός μας ειπε πως δεν ηταν κάτι του ανησυχητικό . Και η προσωρινή απώλεια της μνήμης σου ειναι φυσιολογική .
"Κατάλαβα .... και τωρα που ειμαςτε ; Ακομα στη Σουηδία ;"
"Ναι δυστυχώς ο τραυματισμός σου δεν μας επέτρεψε να ταξιδέψουμε ."
Το προσωπο της συννέφιασε , δεν ηθελε να βρίσκετε στην Σουηδία , όχι τοσο κοντα στον Ντέρεκ . Μπορει να συνέβαινε το οτιδήποτε , να κατάλαβενε το κόλπο τους και οσο έμεναν σην ίδια χώρα θα τους έβρισκε αμεσως .
Ο τζακ που παρατήρησε την αλλαγή στο προσωπο της την πλησίασε και της κράτησε απαλά τα χέρια κάνοντας την να τον κοιταξει .
"Τι έγινε αγαπη μου ; Τι σε έπιασε ; "
"Πρέπει αν φύγουμε απο την Σουηδία , τωρα κιόλας ."
"Λουνα πρέπει να αναρωσεις , δεν μπορούμε να φύγουμε απο τωρα , σε κανα δυο με τρεις μερες το γρηγορότερο . Τι έπαθες τωρα ;"
"Τζακ , ο Ντέρεκ σίγουρα θα εχει καταλάβει οτι ολο αυτό ηταν ενα ψεμμα , ενα κόλπο για να τον ξεγελάσουμε , θα μας ψάχνει σε ολη την χώρα ήδη . Δεν θα του πάρει και πολύ χρόνο μέχρι να μας βρει . Ας φύγουμε σε παρακαλώ !"
Ο φόβος ηταν εμφανής στα ματια της , ολο της το σωμα έτρεμε . Τον έτρεμε ναι, τον έτρεμε πολύ .
"Λουνα .... δεν μπορει να μας βρει εδώ , οσο και να ψάχνει , μην ανησυχείς δεν μπορει να μας κανει τίποτα πια ."
Εκείνη όμως δεν μπορουςε να ηρεμίσει τα καθησυχαστικά λόγια του αδερφού της δεν την έπιαναν . Εκείνη μόνο ειχε γνωρίσει την πραγματική οργή του Ντέρεκ . Ειχε νιώσει τον πόνο που μπορούσε να προκαλέσει σε κάποιον οταν θύμωνε ή τον ξεγελούσαν .
"Δεν ... δεν καταλαβενετε ... μπορει να κανει ... φοβερά πράγματα ... αμα μας βρει θα σας σκοτώσει σίγουρα , και μετα πιος ξέρει τι θα κανει σε εμενα ."
Ειχε βγει εκτος έλεγχου , κάθε σημείο ηρεμίας ειχε εξαφανηστει απο πανω της . Πανικός , το μόνο που επικρατούσε . Αναγκάστηκαν να τηε κάνουν ηρεμιστική για να επανέλθει στο φυσιολογικό .
Οι μερες περαςαν γρήγορα και πλέον θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην Αμερική . Ο Λουκ για να μην κινήσει υποψίες ειχε αναχωρήσει ήδη απο την πρώτη μερα . Οταν η Λουνα σηκώθηκε απο το κρεβάτι το πρωι είδε την διπλανή θεςη κενή , και ψάχνοντας σε ολα τα δωμάτια δεν βρικε τον τζακ πουθενά . Τελικά εντόπισε ενα σημείωμα πανω στη τραπεζαρία το οποίο και διάβασε αμεσως .
"Δεν θα λείψω για πολύ , επρεπε να κανονίσω κάποιες λεπτομέρειες για να μπορέσουμε να φύγουμε απόψε . Σε φιλω "
Ενα ρίγος φόβου την κατέκτησε . Δεν ηθελε να μένει μόνη , το έτρεμε αυτό . Αμα έρχονταν ο Ντέρεκ εδώ θα την έβρισκε απροστάτευτη , θα ηταν εύκολος στόχος . Πήγαινε πανω κατω στο σαλόνι κοιτάζοντας τους δείκτες του ρολογιού ανα πέντε λεπτά . Αργούσε .... Μα γιατί αργούσε ; Της υποσχέθηκε πως δεν θα αργήσει , πως δεν θα την ξανα άφηνε μόνη της . Κι αν .... κι αν του ειχε συμβεί κάτι . Αν τον ειχε βρει ο Ντέρεκ τον ειχε σκοτώσει και τωρα έρχονταν και για εκείνη ; Δεν επρεπε να τα σκέφτεται αυτά , ειχε υποσχεθεί πως θα ηταν ψύχραιμη και αισιόδοξη . Εξαλου ο Τζακ ήξερε να προστατεύει τον εαυτό του , θα ηταν μια χαρά .
Μόλις τέσσερα λεπτά αργότερα ένας χτύπος στην πόρτα ακούστηκε κάνοντας την να ξεφυσηξει απο ανακούφιση . Ειχε επιτέλους γυρίσει , σαν τρελή έτρεξε προς την πόρτα ανοίγοντας την με ενα τεράστιο χαμόγελο .
Ωςτοςο βλέποντας πιος ηταν ο επισκέπτης το χαμόγελο της σβήστηκε απο ναι έκφραση τρόμου . Η χαρά της και η ανακούφιση της αντικαταστηθηκαν απο φόβο . Προσπάθησε μα γρήγορες κινήσεις να κλίσει την πόρτα , όμως το δυνατό χέρι του άντρα που στέκονταν απέναντι της την πρόλαβε σπρώχνοντας την με δύναμη προς τα μεσα . Προσπάθησε να τρέξει , να φύγει παι το σπιτι αλλα εκεινος ηταν όπως παντα πιο γρήγορος . Πρόφτασε βα τη πιάσει και να την κρατήσει γερά απο το λαιμό .
"Το κόλπο σας ηταν έξυπνο ... πραγματικά δεν μπορω να πω το πίστεψα αρχικά , και ακόμη θα το πίστευα ενα δεν ειχα στείλει έναν απο τους άνδρες μου στο διαμέρισμα του τζακ για βα ελέγξουν την κατάσταση και να τακτοποιήσουν τα πτώματα . "
Η λαβή του γύρω απο τον λαϊκό της έσφιγγε ολο και περισσότερο , σε λιγη ώρα πάλεψε για να πάρει μαι ανάσα .
"Και ξέρεις τι βρήκε οταν πήγε εκεί ; ... Τίποτα απολύτως τίποτα . Η τύχη πάντως ηταν και παλι με το μέρος μου . Ναι το να μην φύγετε αμεσως απο την χώρα μου έκανε γελειο το γεγονός να σας εντοπίσω .... επρεπε να περιμενω όμως , να περιμενω για να σε βρω μόνη . Πλέον δεν με νοιάζει ο ηλίθιος που ειναι μαζι σου , εσένα θελω μόνο . Και περνώ παντα οτι μου άνοικει . Δεν πρόσεξα αρκετα με εσένα ..., δικό μου λάθος αυτό . Δεν θα ξανασυμβεί όμως , απο τα λάθη μας μαθαίνουμε . Κι εγω έμαθα πολλά "
Με δύναμη που δεν ήξερε οτι ειχε κατάφερε να τον κλοτσήσει και να απελευθερωθεί απο την λαβή του . Ο Ντέρεκ μόλις συνήλθε απο το δυνατό χτύπημα έτρεξε απο πισω της . Δεν του πειρε περισσότερο απο μισή ώρα να την ακινητοποιήσει και να της κλίσει το στόμα με ενα μαντίλι ποτισμένο με αναισθησιακο .
Έχοντας πλέον χάσει τις αισθήσεις της μπόρεσε και την μετέφερε στο μαύρο τζιπ του και έβαλε μπροστα . Δεν ειχε μάθει να χάνει και οπωσδήποτε δεν θα το μάθαινε τωρα .
Οταν ο τζακ επέστρεψε , βρικε το σπιτι σε κατάσταση πολιορκίας . Πεταμένα έπιπλα , σχισμένες κουρτίνες και σπασμένα βάζα , και το κυριότερο η Λουνα δεν ηταν πουθενά . Πανω που άρχισε να πανικοβάλλεται το κινητό του δονηθηκε .
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΕΞΥΠΝΟ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΟΣΟ ΕΞΥΠΝΟ ΓΙΑ ΒΑ ΓΛΥΤΩΣΕΤΕ .... ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΒ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΕΙΣ .
Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον εαυτό του . Άρχισε να φωνάζει έσπαζε πράγματα . Πως ; πως μπόρεσε να ηταν τοσο απρόσεκτος . Αυτό σκέφτονταν , πως μπόρεσε βα την αφήσει μόνη της μια τέτοια στιγμη ... Το φταίξιμο ηταν ολο δικό του το γνώριζε και όμως δεν ήξερε πως να επανορθώσει . Επρεπε να την βρει .
Τηλεφώνησε σε διάφορους απείλησε θεούς και δαίμονες για να βρει την αγαπημένη του , την νεράιδα του . Ηταν τοσο αφελής , τοσο ανίκανος . Ετσι πίστευε
Οταν ξανάνοιξε τα ματια της , βρίσκονταν σε ενα μουχλιασμένο δωμάτιο . Δεν μπορούσε να εντοπίσει κανένα παράθυρο ή φως . Τα χέρια της παγιδευμένα πανω απο το κεφαλι της αγκιστρωμένη στα κάγκελα του κρεβατιού που ηταν ξαπλωμένη . Ένιωθε κρύο , ειχε την ανάγκη να ζεσταθεί . Μόνο τότε συνηδητοποιησε πως τα ρούχα της είχαν αφαιρεθεί . Ηταν πλέον μόνο με τα εσώρουχα .
Φώναζε , ευελπιστούσε για βοήθεια . Την χρειαζόταν . Επρεπε βα γυρίσει πισω , στην ζέστη αγκαλιά του πρίγκιπα της . Η πόρτα άνοιξε διάπλατα , και η φιγούρα αυτού του μισητού άντρα εγινε διακριτή στα ματια της . Όχι δεν ηταν φοβισμένη , ειχε ξεπεράσει το φόβο της προς τον Ντέρεκ , έβραζε όμως απο θυμό . Με το ζόρι κρατούνταν και δεν ορμουσε πανω του . Με αυτό το αγδιαστικο του χαμόγελο την πλησίασε , εκείνη ασυναίσθητα έσκυψε το κεφαλι της αποφεύγοντας να τον κοιταξει . Τα δάχτυλα του απλώθηκαν στο προσωπο της και έπιασαν το πιγούνι της με δύναμη ανυψώνοντας το βλεμμα της .
Η λουνα μπορουςε να παρατηρήσει πως τα ματια του ηταν πιο σκοτεινά απο οτι συνήθως , οι κόρες του έλαμπαν απο τον θυμό του . Ξεροκαταπιε νευρικά προσπαθωντας παράλληλα να αποστρέψει αλλου του βλεμμα της . Κάθε προσπάθεια της κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία . Το κράτημα του ηταν τοσο σφιχτό που δεν της επέτρεπε καμία κίνηση του κεφαλαίου της . Δεν ειχε αλλη επιλογή απο το να τον κοιταξει κατευθείαν κατα μέτωπο .
"Δεν επρεπε να το κανεις αυτό το ξέρεις μικρή μου ετσι δεν ειναι ;" της ειπε σπάζοντας πλέον αυτη την εκνευριστική σιωπή που την τρελέναι .
Ηταν μια απο τις ερωτήσεις παγίδα του . Μια απο αυτές που η ίδια ποτε δεν μπορουςε να βρει μια αρκετα καλη απάντηση .
"Δεν μετανιώνω για οτιδήποτε και να έκανα " απάντησε τελικά ολο σιγουριά .
Οι κόρες των ματιών του δια στάλθηκαν σημάδι πως νευρίασε περισσότερο απο οτι συνήθως . Έσυρε τον λαιμό της , τοσο πολύ που δυσκολευόταν πλέον να αναπνεύσει . Ήλπιζε πως τουλάχιστον θα την σκότωνε για να γλιτώσει απο το βάσανο της . Εκεινος όμως ειχε αλλα σχέδια , την ειχε πραγματικά ερωτευτεί και δεν θα ξαναέκανα το λάθος να την αφήσει να φύγει μακρυά του , περίμενε τόσα χρονια για να ξαναγεννηθεί και κάθε του κίνηση θα ηταν προσεκτική για να μην επαναληφθεί η ιστορια .
Απομακρύνθηκε απο κοντα της και λίγα λεπτά αργότερα επέστρεψε κρατώντας ενα μαντίλι στο ενα του χέρι και το κινητό του στο αλλο .
Έκλεισε προσεκτικά το στόμα της και έπειτα παρα τις τρομερές τις αντιστάσεις άρχισε να την τραβάει φωτογραφίες , ετσι όπως ηταν σχεδον γυμνή , αδύναμη και εξευτελισμένη .
"Τι λες να το στείλουμε αυτό στον αγαπημένο σου ; θα του αρέσει ;"
Παλι εκείνο το αποκρουστικό του γέλιο ακούστηκε στο χώρο . Τα ματια της λουνας γέμισαν δάκρυα , ενω κουνούσε έντονα αρνητικά το κεφαλι της . Ένιωθε τοσο ντεοπιασμενη , δεν ηθελε με τίποτα ο τζακ να την δει ετσι , σ αυτήν την κατάσταση . Μερικές στιγμές αργότερα ο Ντέρεκ πάτησε το κουμπί της αποστολής ικανοποιημένος
Χιλιόμετρα μακρυά ο τζακ ηταν κι αυτός εξω φρενών . Ένιωθε ενοχές και οργή την οδια στιγμη. Μόνο αμα δεν ειχε φύγει χωρις να την περιμένει να ξυπνήσει το πρωι , τωρα τίποτα δεν θα ειχε συμβεί . Οι φωτό γράφεις που στάλθηκαν στο κινητό του ηταν το τελειωτικό χτύπημα . Δεν άντεχε να βλέπει την νεράιδα του σε αυτη την κατάσταση , ποιος ήξερε τι θα της έκανε . 6 ώρες είχαν ήδη περάσει και ειχε αρχισει να χάνει τις ελπίδες του . Ηταν πλέον σχεδον βέβαιος πως δεν υπήρχε περιπτωςη να την βρει . Το κινητό του δονηθηκε ξαφνικά βγάζοντας τον απο τις σκέψεις του .
Άκουσε προσεκτικά τα λόγια του ανθρώπου στην αλλη γραμμή και ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χειλη του . Δεν είχαν βγει απο την χώρα ηταν στα νότια μόνο μισή ώρα απο εκεί που βρίσκονταν τωρα .
"Δεν θα γλιτώσεις Ντέρεκ ! Θα με βρουν ! Δεν πρόκειται να ειμαι δίκη σου "
Καπου μεσα της το ένιωθε πως ο τζακ τη η ειχε ήδη εντοπίσει και πως απο στιγμη σε στιγμη θα έκανε την εμφάνιση του .
"Τς τς τς , αφελής κορίτσι . Ποτε θα καταλάβεις πως κανένας δενπροκειται να με νικήσει ; οσο και να προσπαθείτε ειμαι πιο δυνατός απο εσας , δεν εχω μάθει να χάνω , ειμαι κυνηγός και εσυ αγαπητή μου ειςοα το εκλεκτό μου θυραμα. Δεν πρόκειται να αφησω το θυραμα μου να φύγει . "
"Τουλάχιστον μπορείς να με λύσεις ; τα χέρια μου με εχουν πεθάνει " .οι βαριές αλυσίδες είχαν δημιουργήσει κόκκινα σημάδια στους καρπούς της και την πέθαναν απο τον πόνο .
"Όπως επιθυμεί η προγγιπισσα " της απάντησε και άρχισε να της λύνει τις αλυσίδες . Σε λιγο ηταν και παλι ελεύθερη και πλέον φορούσε ζεστά ρούχα .
"Γιατί εμενα ; " τον ρώτησε έπειτα απο λιγο
"Δεν κατάλαβα ;"
"Εννοώ υπήρχαν τόσες , σίγουρα καποια θα σε αγαπούσε , γιατί να θέλεις εμενα ."
Εκεινος ξεφυσηξε
"Ειναι μεγάλη ιστορια ... πολύ μεγάλη δεν χρειαζεται να την ξέρεις "
Πυροβολισμοί ακούστηκαν απ εξω κάνοντας τον Ντέρεκ να βγει τρέχοντας απο το δωμάτιο που κρατουμουν φυλακισμένη .
Βρίσκοντας τη ευκαιρεία η λουνα βγήκε κι αυτη εξω και ανεβηκε στον πανω όροφο . Άντρες της αστυνομίας είχαν περικυκλώσει το κτήριο σκοτώνοντας πρώτα ολους τους άντρες που φυλούσαν τον Ντέρεκ και τον καλούσαν να παραδοθεί .
"Αυτός ο τζακ ειναι πολύ μεγαλύτερος μπελάς απο οτι φαντάστηκα τελικά . Μουρμούρισε περισσότερο στον εαυτό του . Δεν ειχε αντηλιφθει ακόμα την παρουσία της και μπορουςε ξεκάθαρα να δει πως ειχε πανοκοβληθει . Αυτό ηταν που με εξέπληξε περισσότερο . Ο τρανός και σκληρότραχηλος Ντέρεκ στέκονταν πλέον μπροστα της αποδυναμωμένος να τρέμει .
"Καλύτερα να παρδοθεις , η ποινή σου θα ειναι μικρότερη ετσι , απο τι να σεπ θέσουν με έφοδο εννοώ ."
Μόνο τότε γύρισε το κεφαλι του προς το μέρος της και το σκληρό του ύφος επέστρεψε . Τα ματια του έλαμπαν ξανα , όχι , όχι απο θυμό αυτη την φορά έλαμπαν επειδή ειχε σκεφτεί κάτι . Ειχε καποιο σχέδιο .
"Έλα εδώ , πλησίασε "
Κοντοσταθηκε . Δεν ήξερε πιο ηταν το σχέδιο του αλλα σίγουρα αυτη ηταν μέρος του κι αυτό την έκανε να φοβάται .
"Είπα έλα εδώ ! " της ειπε εντονότερα και και την πλησίασε αρπάζοντας την απο το μπράτσο και τραβώντας την εξω .
Όπλα αστυνομικών είχαν υψωθεί προς το μέρος τους , κατέβηκαν όμως την στιγμη που συνηδητοποιησα πως η λουνα βρίσκονταν μαζι .
"Άσε την κοπέλα να φύγει Ντέρεκ και παραδώσου !" Η φωνή του αρχηγού ακούστηκε απο το τηλεβόα που κρατούσε . Η λουνα τον παρατηρεί σε για λιγο . Η φήμη του ηταν μεγάλη σε ολη την Σουηδία ειχε συμβάλει στην εξαρθρώση πολλών συμμοριών . Το βλεμμα του ατάραχο και ψύχραιμο . Διπλα του μπόρεσε να διακρίνει έναν λιγότερο ψύχραιμο τζακ . Ο φόβος και η ενοχή διαφαίνονταν απο τα ματια του . Ακόμα κι σε αυτη την δύσκολη στιγμη δεβ μπόρεσα να μην δαγκώσει το κατω χείλος της στην θεα του αγαπημένου της . Ειχε παντα τόση μεγάλη επιρροή πανω της και εκείνη δεν το έκρυβε . Δεν ειχε λόγο άλλωστε . Ηθελε όλοι να γνωρίζουν ποσο τρέλα ερωτευμένη ηταν μαζι του , και πως ποτε δεν θα τον χάριζε σε καμία αλλη . Ένιωσε κάτι κρύο να ακουμπάει την πλάτη της , με το να ακούσει τα λόγια του Ντέρεκ δεν ειχε καταλάβει πως βρίσκονταν υπό την απειλή όπλου . Το αίμα της πάγωσε .
"Αφήστε μας να φύγουμε αλλιώς η κοπέλα θα πεθάνει !"
Ακόμα και τότε ούτε ενα ψεγμα ταραχής δεν μπορουςε να διακρίνει κανεις στο βλεμμα του αρχηγού της αστυνομίας , σε αντίθεση με τον τζακ που ειχε γίνει άσπρος σαν το πανί . Ειχε σίγουρα χάσει την ψυχραιμία του και αμα δεν τον κρατούσαν δυο άλλοι αστυνομικοί στη θεςη του , σίγουρα θα ειχε κανει καποια μοιραία και μη σωστή κίνηση . Ευγνωμονούσε τον θεό που ειχα καλέσει την αστυνομία αλλιώς πιος ξέρει τι θα ειχε γίνει . Η λαβή του Ντέρεκ έσφιξε περισσότερο γύρω της . Ελευθέρωσε την ασφάλεια του όπλου κάνοντας την να τρομάξει .
Τα γεγονότα έτρεχαν γύρω της . Πυροβολισμοί ακούστηκαν και φωνές . Η ίδια δεν ηθελε να βλέπει ειχε κλείσει σφιχτα τα ματια της . Ηθελε να μην βλέπει το τελος της , αμα αυτό έρχονταν ούτε την εικόνα του νεκρού τζακ ηθελε να δει . Οσο και να ένιωθε δυνατή παντα νόμιζε πως ο τζακ δεν θα μπορουςε με τίποτα να τα βάλει με τον Ντέρεκ και να βγει ζωντανός απο αυτη την αναμέτρηση για να το θυμάται . Ένιωσε δυο χέρια να τυλίγονται γύρω απο την μέση της , φοβούνταν όμως να ανοίξει τα ματια της , μήπως κι αυτό που αντικυρσει δεν της άρεσε , μήπως και έρχονταν αντιμέτωπη με τους χειρότερους της φόβους .
"Νεράιδα μου άνοιξε τα ματια σου όλα τελείωσαν πλέον ψυχή μου ."
Η γνώριμη φωνή του την πλημυριζε με ζεστασιά , διατάχτηκα άνοιξε τα ματια της . Ο τζακ στέκονταν ακριβως μπροστα της . Την κοιτούσε χαμογελαστός . Της πειρε λιγη ώρα για να καταλάβει τι ειχε συμβεί . Είχαν μήπως πεθάνει και βρίσκονταν σε καποια αλλη ζωή , στο παράδεισο μήπως ;
Κοίταξε γύρω της . Αστυνομικοί τραυματισμένοι , άλλοι νεκροί βρίσκονταν γύρω τους . Πισω της νεκρός κειτωνταν ο Ντέρεκ . Ηταν σίγουρα νεκρός . Οι σφαιρες τον είχαν βρει κατευθείαν στην καρδιά και στο κεφαλι , αδύνατον να ειχε γλιτώσει .
Είχαν πράγματι τελειώσει όλα , Αυγ τη φορά για παντα .... ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στο προσωπο της ενα χαμόγελο γλυκο που καιρό ειχε να το ξαναδεί κανεις .
....
.
.
.
.
.
"Θα την ξαναπείς την ιστορια μαμά ; σε παρακαλώ πολύ "
Η γυναίκα γέλασε με την παράκληση της 5χρονης κόρης της . Ηταν το λουλούδι της και της ειχε μεγάλη αδυναμία . Κυριολεκτικά της έκανε κάθε χατήρι . Όμως δεν θα υπέκυπτε αυτη τη φορά . Ηταν η ώρα του ύπνου και ηταν αυστηρή σε τέτοια θέματα .
"Όχι απόψε μικρή , αύριο παλι !"
Την φιλισε γλυκά ατο μέτωπο και κλείνοντας το φως απο διπλα της την σκέπασε . Είδε τον άντρα της να στέκεται στην πόρτα και να τους παρατειρει χαμογελαστός .
"Το ξέρεις πως δεν πρέπει να κουράζεσαι τοσο , εχεις δύσκολη εγκυμοσύνη . Δεν θελω να πάθει κάτι ο γιος μου ."
Εκείνη γέλασε με τα λόγια του .
"Τζακ αγαπη μου , δεν ξέρουμε ακόμα το φύλο και δεν κουράζομαι με το να της λέω μια ιστορια κάθε βραδυ "
"Ειμαι σιγουρος πως θα ειναι αγόρι το νιώθω ." Της απάντησε . Εκείνη στριφογύρισε τα ματια της παιχνιδιάρικα .
"Με τρελάνεις οταν το κανεις αυτό το ξέρεις ; "ψιθύρισε στο αυτι της αισθησιακά κάνοντας την να ανατρίχιασει ολόκληρη .
"Τζακ ... σταματά ! Το παιδί κοιμάται " απομακρύνθηκε γρήγορα απο κοντα του μα εκεινος την ξανα έσφιξε στην αγκαλιά του .
"Δεν θα κάναμε θόρυβο , όμως δε πειράζει αλλη φορά ίσως να αφήσουμε την μικρή στον αδερφό συ το Σαββατοκύριακο . "
Η λουνα γέλασε πονηρά .... αυτός ο άντρας ειχε σπάσει κάθε ηθικό φραγμό της . Μα γι αυτόν ακριβως τον λόγο τον ειχε ερωτευτεί τοσο . Επειδή κατάφερε να την μετατρέψει σε άγρια .
Κάθονταν αγκαλιασμένοι στο μεγάλο καθιστικό .
"Αγαπη μου να σε ρωτήσω κάτι ;"
"Μμμμχ" απάντησε ηλ οταν που ηταν αφοσιωμένη σε κάτι έγγραφα .
"Θα ξεχασεις ποτε την ιστορια που κες στην μικρή ;"
Γύρισε ώστε να τον κοιτάζει στα ματια , του έδωσε ενα απαλό φιλί στα χειλη πριν απαντήσει .
"Φυσικά και όχι , ειναι η δίκη μας ιστορια , θα μπορουσα ποτε να την ξεχάσω ;"
Ναι άραγε θα μπορουςε ποτε να την ξεχάσει .....
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΓΛΥΚΑΚΙΑ ! ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΔΩ ! ΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ .
ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ;;😎
ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΤΗΣΩ ΟΜΩΣ . ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΝΕΒΕΙ
ΦΙΛΑΚΙΑ