Chapter 19.
Amiko's POV
"...mahal ko si Amiko..."
O___O *blink-blink*
TOTOO ba ang naririnig ko? Si Francis? Nagtapat sa akin na, mahal niya ako? Totoo ba to? Please kung dream lang 'to sana mahulog na ako sa kama ko para magising na ako. >___<
"Paano kung, sabihin ko sayong...hindi ako papayag at...mahal ko rin si Amiko"
O___O *blink-blink*
Kung nandito si Fenrir sa loob for sure, nagwawala na yun sa naririnig niya. Pero, this is not a dream, im on the situation of two men confessing to me and...the fact that I need to choose. ANG HIRAP!!!
Nasa gitna nila akong dalawa. Salitan ko silang tinitignan. Seryoso ang mukha ng bawat isa. Para silang mga inang oso na handang makipagpatayan para sa anak nila, pero with my situation, hindi anak ang pinagaawayan nila. Mali naman yata ang sinabi ko, okay, para na lang silang dalawang leon na parehong nakakita ng karne at ngayon nagpapakiramdaman sila kung sino ang unang kukuha. ^___^ ang galing ko sa figure of speech. +____+
"Tara na Amiko" unang nagsalita at kumilos si Francis at hinila ako palabas ng room. Hindi naman na kumibo si Rupert sa kinatatayuan nito at tuluyan lang naming nilagpasan ni Francis, pero bago ako makalabas ng school lumingon ako dito at nasilayan ko ang malungkot nitong mukha.
Tanging ganun na lang din ang naisukli kong expression ng mukha ko sa kanya.
"Amiko? O Francis? San kayo pupunta?" tanong ni Kaye ng makalabas kami sa room. Sasagot sana ako kaso agad akong hinila ni Francis kaya naman nabuo ang pagtataka sa mukha nilang lahat.
O____O? ß-- anung nangyari dun?
Tulad ng laging nangyayari sa amin, lagi na lang akong tiklop everytime na hihilain ako ng taong ito. Hindi ko magawang hilain palayo sa kanyang yung kamay ko, nandun nanaman yung feeling na may kuryente sa kamay ko na dumadaloy papunta sa buo kong katawan.
Bago ko pa mapansin, nasa taas na pala kami ng school building. Pumasok kami sa door rooftop at sinara niya ito, naramdaman ko din ang pag-lock niya ng pinto. Biglaan naman bumilis at lumakas ang tibok ng puso ko. Para bang may hindi magandang mangyayari.
"~a-aray"
O__O
"sorry Amiko....nasaktan ka ba? Masakit ba?" nagulat si Francis sa narinig niya. Actually masakit talaga ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Kaya naman parang namula ito. Lalo pa at maputi ang balat ko kaya naman halata ang pamumula nito.
"nasaktan ka ba?" malungkot nitong sabi, pero nakayuko lang ako. Naghihintay ng sunod na mangyayari. Ang tanging nasa isip ko lang, ano ba ang nangyayari sa akin? Bakit ba ganito ang nangyayari?
Katahimikan...
May ilang sandali na tumahimik lang si Francis. Pero ako, hindi ko makuhang tumingala sa kanya. Yumuyuko lamang ako tulad ng nakasanayan ko, yun naman kasi ang tanging kaya kong gawin, na isang duwag na tulad ko.
"Akin na ang kamay mo..." hindi pa naman ako sumasagot sa sinabi niya kinuha na niya ang kamay ko.
"sorry, mukhang masakit nga ito" sabi nito, aba lokong 'to? Hihilain mo ako tapos yun lang? Oo, masakit nga yan, inatake ka naman ng Hila-mode mo eh. Kala mo aso lang yung hila mo. Ampft! Ŏ▪Ŏ
"sandali..." hindi ako kumikibo, pero humihinga naman ako, para yun lang yung bagay na ginagawa ko sa harap niya noong mga oras na iyo.
"ito..." (°×°)
Sa kauna-unahang pagkakataon. Tumingala ako at tinignan kung ano ang ginagawa niya sa kamay ko. Nabigla ako, parang namuo na din ang luha sa gilid ng mata ko, hindi ko alam kung sa sakit o dahil sa ginagawa ni Francis na dumudurog sa puso ko.
Gamit ang panyo nito, ipinulupot niya ito sa namumulang parte ng kamay ko at itinali.
"ang pangit naman ng pagkakatali ko...hmmm ay eto!" hinubad niya ang plain black wristband niya. "lagay ko din 'to" sinuot niya sa kamay ko ang wristband at tumingin sa akin. At saktong pagtingin niya sa akin. Nakatingin din ako sa kanya, nagkasanggian kami ng tingin. Nakatulala lang ako. Pero wala pang ilang segundo, nagbago ang seryoso niyang mukha sa pagngiti nito. At...
"ikaw talaga, umiiyak ka agad sa maliliit na bagay lang" he wiped my tears eventhough it is not really shed. Pero the moment he wiped it. That was really so romantic.
"Amiko...mahal kita..."
"Francis...
Hindi ko alam, bakit hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko? Para bang gusto kong magsalita pero my mouth are like obstacle na pinipigilan akong magsalita. Or better to say, am I confused? Confused of what I really feel for him?
Hindi talaga ako nagsalita, kahit na naghihintay siya sa maaari kong isagot. Pero...
"hehehehe, ayos lang Amiko...kung siya talaga ang gusto mo...hahayaan kita."
(Ŏ_Ŏ)
(^_^)
He's smiling, kahit na alam ko naman na nasasaktan siya. Bakit, bakit siya ganyan?
"Basta Amiko, pag niloko ka ng gagong yun sabihin mo saken ah? Hahahah naks! Ikaw talaga Sadako, bi-nasted mo ko ahh! Hahahhaha" he pat my shoulder at tumawa ng tumawa. Yung mga tawang, hindi naman totoo, its really obvious, hindi magaling na actor tong si Francis, he cant hide what he really feels.
"osya, Amiko, alis na ako ah, busy ako. Kalimutan mo na lang yung mga sinabi ko hahaha bye!"
Tuluyan na siyang bumaba. At ako? Naiwan akong mag-isa sa rooftop na nalilito sa mga nangyayari. Hindi ko alam, pero bakit nakakaramdam ako ng kalungkutan.
TT_TT
Around 6:00PM bumalik ako sa classroom. Pagdating ko sa labas ng room. Medyo malinis na, niligpit na nila ang mga ginamit namin sa booth. Parang wala na ring tao sa loob ng room. Akala ko hihintayin ako nila Kaye pero umalis na yata sila. Matagal din kasi akong nanatili sa taas kakaiyak ko. TT_TT ang iyakin ko talaga.
Bubuksan ko n asana ang door ng may narinig akong nagsalita.
"Grabe Ami-cat, bi-nasted ako ng nagbigay sayo. Matagal ko pa namang tinago yun sa sarili ko. hehehe pero ayos lang yun, kahit na masakit. Pakiramdam ko, nawalan ulit ako ng kasama sa mundong 'to, buti na lang nanjan ka Ami-cat."
That's Francis voice, and from what I've heard, I think he's....crying.
"ano ba yan, hehehe bakit ba ako naluluha...maka-alis na nga"
Narinig kong inayos na niya ang upuan at naglakad na palabas ng room. Kaya naman tumakbo ako agad palayo ng classroom at agad na nagtago sa isang palikong way.
O__O whoosh... *hingal-hingal*
Sinilip ko si Francis, huminto ito sa tapat ng pinto ng room namin.
"bakit parang nakarinig ako ng tumakbo? Hmmm"
Patay...
Lumingon-lingon sa magkabilang side si Francis. Noong lumingon siya sa side kung saan ako banda nagtatago, nagtago ako agad at kamuntik na yata niya akong makita.
Pero narinig kong, naglakad siya papalapit sa akin...
O___O patay!
"Francis! Uuwi ka na ba?"
Huh? Nakarinig naman ako ng isang babae na tumawag sa name ni Francis.
"Oo, tara, sabay na tayo"
"sige..."
Naglakad na palayo si Francis mula sa akin. Lumabas na ako sa pinagtataguan ko ng makababa na sila ng floor namin.
Ewan ko, pero feeling ko...nasasaktan ako?
Umuwi na ako agad. Pagod na ako sa lahat ng nangyari sa araw na ito. Pakiramdam ko, sa loob ng ilang oras lang, ang daming nangyari at ang dami kong ginawa. Sumasakit na ang ulo ko sa dami ng mga sumasagi dito. Nakakainis na. Papasok pa lamang sana ako ng gate namin ng napansin kong, bukas ang ilaw sa loob ng bahay namin.
Agad akong pumasok at laking gulat ko ng makita ko silang apat sa bahay ko sad is-oras na ito.
"Welcome home Amiko!!!" sabay na sabi ng tatlo, at ang isa naman, may hawak na cardboard na may sign ng sinabi nila.
O____O eneng nengyeyere dete?
"a-anong g-ginagawa niyo dito?"
"Mag-ssleep-over kami dito, look, were on our pajamas!" ^_^ energetic na sabi ni Denise.
"Yeah right, and Amiko, I have a lots of hello kitty CD's, may mga feature show din." Saad naman ni Kaye.
"oh? Scary beks? Anong nangyari sa mukha mo? Parang, I smeel or I feel something hard? Hmmm"
pag-uusisa naman ni Fenrir, agad naman na nagtaka sila Denise and Kaye at dumagdag pa.
"Amiko? Umiyak ka ba?" tanong ni Kaye.
Ewan ko, pero pagtanong ni Kaye, tumahimik din sila at naghihintay ng sagot ko. ganun din naman ako, hindi ako makapagsalita pero, ang katawan ko na ang sumagot sa tanong nila.
I begin to cry like...i was...a child before... TT^TT