Chapter 24.1 : Twists and Turns
'JELO'S POV
Okay na ang lahat. Almost 4 weeks na ang nakakalipas ng maging kami na ni Ysabel officially and that means one thing...
MONTHSARY namin ngayon! ^_^ Nakaka one month na kami. Grabe no?! Ngayon lang kasi naging official eh. Pero ayos lang.
Sana tumagal pa kami... Weeks... Months... Years... and even Decades ^^
Katulad ng sinabi ko ayos na naman ang lahat.
Okay kami ni Ysabel sa school. Hindi na siya binubully tulad ng dati. Nakakapagconcentrate na rin siya sa studies niya at eto pa... HIMALA!
Wala akong bagsak na exam. HAHAHA! Muntik lang. Sabi kasi ni Ysabel, kailangan daw wala kaming bagsak sa exams at sa report cards namin para daw maging maganda ang future namin.
Oo na lang, sabi niya eh. Haha. Pagdating naman sa parents ko, medyo ayos na. Alam kasi nila na wala na kami ni Krissy pero lagi nila sakin sinasabi na mas gusto nila si Krissy kay Ysabel. Hindi ko na lang ito pinapansin.
Sa parents naman ni Ysabel, ayon... Wala eh. Di pa rin nila alam. Pero syempre, sa sarili ko, gusto ko magpakilala in a formal way.
Friends, ayos naman si Ysabel sa mga kaibigan ko dati pa. Tsaka wala naman paki yung mga yon samin ni Ysabel. May kanya-kanyang lovelife -- Except si Kiel. Wala ako'ng balita don sa lokong yon. Balita ko kasi may bago na si Mey. Hindi naman ako nakikialam sa mga ganon pero kasi balita ko tiga kabilang school daw.
Baka mas gwapo kay Kiel. HAHA! Anyways, yung iba naman ayos lang. Si Jiyo at Yanx okay naman, si Andrew at Irene nagkakamabutihan ATA? Hindi ako sure eh. Madalas lang magkasama. Tapos si Mark may dinadate ata na koreana? Ewan ko dun.
Si Krissy? mm... Wala akong balita sakanila ni Geoff eh pero ang alam ko kasi medyo malayo daw yung loob ni Krissy kay Geoff. Di ko naman alam kung bakit. Medyo EMO din yun si Geoff eh. Di ko masyado nakakausap. Si Rob at ate Gela mmm...
Malay ko dun. Hindi naman kasi nagddate yung dalawang yon eh. Si Rob pa. Taong bar yon at sanay na si ate don. Medyo busy rin naman si ate. Lagi niya sakin sinasabi na bantayan si Rob. At todo kung kulitin ako na balikan si Krissy. NEVER GONNA HAPPEN ATE GELA! :P HAHAHA!
Maiba tayo. I'm on my way to meet Ysabel. Magkikita kami sa Italiano Restaurant. Miss niya na daw kasi ang Italy. Staka wish niya daw na pumunta sa Italy kasama ako, since my school dun, muna kami magffeeling na nasa Italy kami. HAHAHA!
'ROB'S POV
"ROOOOOOOOOB!" sigaw sa kabilang kwarto. Kahit nakaheadset ako at nanonood ng ADULT VIDEO eh napatayo ako at napatakbo papunta sa tumatawag sakin. Wagas naman kung makatawag eh.
"ROB! ANG KAPATID MO!!!" sigaw ni mama habang papalapit sakin at hinigit ako sa braso. Hinigit niya ako papunta sa kwarto ni Krissy at...
WHAT THE?! YOU GOTTA BE KIDDING ME?! IS THIS... IS THIS... BLOOD?
Krissy, my precious little sister was lying on the floor. Her upper body covered with blood. Beside her is her picture frame with Jelo.
She still hasn't move on. Nag knelt down ako agad para icheck siya. Naglaslas siya...
NAGLASLAS SI KRISSY?! I can't believe this!
"Krissy..." I gently pat her cheek.
"..i--i-- it---hu-rt--s... *cough*" agad ko siyang binuhat -- newly wed style
Maraming dugo ang nawala sakanya. Kita ito sa kulay ng labi niya. Maputla siya.
"Mom, call dad." sabi ko kay mama ng makasalubong ko siya sa hagdan namin.
Agad naman dinial ni mama yung # ni papa at sumunod na sakin sa kotse.
Agad ko'ng inistart yung kotse.
"Hang on there, ok?" sabi ni mama kay Krissy. Nasa backseat sila parehas. Nagpapanic na ako. Hindi ko na alam gagawin ko.
Pagkabukas nung maid ng gate namin inapakan ko na agad ang accelerator.
"m--om.. im *cough* so--r-ry.. *cough*" hirap na hirap ang kapatid ko at tila nalabas din ang mga luha sa mata niya. Ramdam ko ang tindi ng sakit na nararamdaman niya pero sa tingin ko, wala pa sa 1/4 ng nararamdaman niya ang nararamdaman ko.
Matindi ang sakit na dinadala niya. Mahal niya si Jelo. Pero... wala naman akong magagawa don. Kung ako lang sana si Jelo. Minahal ko na si Krissy. No bias. Ayoko kay Ysabel -- masyado kasi naiintimidate ang kapatid ko sakanya. Kahit hindi ipakita ni Krissy alam ko naman na ganon talaga.
YEEEES! Nakarating din kami sa nearest hospital. Agad nila'ng inasikaso ang kapatid ko and I'm thankful for that.
'YSABEL'S POV
Sana magustuhan ni Jelo itong gift ko sakanya. Ito ang pinakaimportanteng araw namin. Ayoko nga maexcite eh. Sabi kasi nila hindi daw natutuloy pero... hindi ko kasi mapigilan. HAHAHA!
Nagcountdown pa kami ni Jelo kagabi para dito. Tapos nag webcam pa kami sa Skype nung 12mm para lang magbatian. Sa Italiano na kami magkikita. Hindi niya na daw kasi ako masusundo. Di ko alam kung bakit. Baka may surprise siya. HAHAHA! ^___^
Nagreserve na si Jelo ng table para sa amin. Pumasok na ako sa loob.
"Ma'am are you with someone?" sabi nung lalaki
"mmm... Yes. Table for two... I'm with Angelo Yuson..." I further explained.
"This way Ma'am" tapos sinundan ko na yung lalaki.
WOW! How cute. Dun sa table na nireserve ni Jelo unique!
Iba yung flower arrangement nung flower sa gitna. Yung color din naiiba. Sa ibang tables kasi cream at lime green yung color nung table pero yung table namin, all white then yung napkins ay black.
May flowers pa don. TAKE NOTE: RED ROSES... Tapos may Isang Green Rose sa GITNA! Oha! Ang sweet ng Boyfriend ko!
"Ma'am wala pa po si Sir. Would you like to order first?"
"Ahh... no need. I'll wait for him." I said with a huge smile. Masyado ba akong excited at nauna pa ako?
Binasa ko yung note na kasama nung flowers... It says:
"From now on, every month that we'll share together, I'll give you a green rose that you have to collect. This will symbolize our eternal love for each other... I love you Cheeky... my baby..."
I feel hot. My cheeks are blushing >///<
'JELO'S POV
"JELO!!!"
Nakakahingal!
"What happened?" sagot ko
The doctor came out.
Oo, nasa ospital ako ngayon. Tumawag kasi sakin yung mom ni Krissy tungkol sa nangyari. Hindi ko rin alam kung bakit niya ako tinawagan gayong alam niya naman na wala na kami ni Krissy.
Pero syempre, hindi ko naman dineadma. Hindi naman ako suplado no.
"Are you the patient's family?" tanong nung doctor.
Sakto kakadating lang ni ate. Galing atang shop niya.
"What happened?!" tanong ni ate Gela na medyo hingal na hingal din. Nilapitan agad siya ni Rob at pinakalma mula sa pagkakahingal.
"Well, Krissy will be fine..." I heard Krissy's mom sighed as a sign of relief. "But she lost a lot of blood so we'll have to replace the lost ones."
After magexplain ng doctor ng kung ano ano na hindi ko maintindihan, sinabi na sa amin kung nasaan room si Krissy. Pumunta namin kami don. Dumating na rin ang papa ni Krissy at parents ko kasama si Dannah.
Sinasalinan ng dugo si Krissy doon na mismo sa room niya at hindi na sa ER. Andon kaming lahat -- Ako, Parents ni Krissy, Rob, ate Gela, Dannah at Parents ko. Ang awkward ng atmosphere. Buti na lang nagsalita na si ate at si Rob!
"She'll be fine... You'll be fine..." sabi ni ate Gela habang hawak yung isang kamay ni Krissy. May malay naman kasi siya. Medyo mukhang normal na ulit siya.
RING! *Monkey! Monkey! Monkey!* RING!
Hala! Oonga pala! Putek. Nawala na sa isip ko.
Tiningnan ko yung phone ko.
Cheeky calling...
Tumingin ako sakanila, nakatingin silang lahat sakin pati na rin si Krissy.
"ahh... I'll take this call..." tumayo na ako at lalabas na sana ng...
"is it from her?" biglang sabi ni Krissy. Syempre napalingon ako. Yun naman yung initial reaction diba?
Nahiya pa ako sumagot pero... "yea." I said. Tapos lumabas na ako.
"Hello?"
[Jelo, asan ka na? Ba't di ka nagrereply? Kanina pa kita tinetext!]
"Sorry. Sorry. Nagkaemergency lang kasi. Papunta na ako. Don't worry."
[2 hrs. late ka na...] -- sad tone.
"Opo. Sorry po. Pupunta na ako diyan ok? Wag ka na malungkot."
[k. Just... be here, ok?]
"I will..."
[This is special and important to me... at sana sayo rin.]
"Oonaman. Important and special to sakin."
[Iloveyou.] -- I smiled
"I love you too..."
END CALL
Pagtalikod ko para pumasok ulit sa kwarto, nasa likod ko na pala ang parents ko at parents ni Krissy. YIKES!
"Jelo..." hinawakan ng mama ni Krissy ang kamay ko na ikinagulat ko... "Please... Be here -- for Krissy..." dagdag niya pa. Hala! NO!
"She needs you." sabi pa ng papa ko. HALA! >.< Namaaaan.
HINDI PO PWEDE! You see, 1st... as in FIRST MONTHSARY po namin ni Ysabel. And we want this to be special.
Gusto ko na yan sabihin sakanila. Sa rami-rami ng araw bakit ngayon pa? Hindi ba pwede'ng bukas na lang.
Lumabas sa kwarto si ate Gela at Rob. "She wants to talk to you." sabi ni ate Gela. Hala!
"Ngayon lang ako hihiling sayo, Jelo... Please." seryosong sabi ni Rob. Si Rob... Minsan lang magseryoso pero... Namaaaaaan!!!
Pumasok na lang ako sa kwarto. Baka kung kay Krissy ako magpaalam payagan niya ako.
"Jelo..." sabi agad ni Krissy. Lumapit ako sa kanya. She tried to reach out for my hand pero hindi niya abot kaya ako na mismo ang humawak sa kamay niya.
Sasabihin ko na sana sakanya na kailangan ko makipagkita kay Ysabel pero...
"Don't leave..." T_T Haaaay! Buhaaaaay!
"Kailangan ko kasi makipag---" she cut me off
"Mas importante pa ba yan sa kalagayan ko ngayon?"
Napaisip ako? Mas importante pa ba? mmmm....
HELL YES!
Kidding aside, kasi naman eh. Oo ata. Hindi ko alam ang sagot. Ano ba'ng mas importante. Lagi na lang ako naiipit eh! AMP!
"Krissy..."
"Jelo, wag mo ako iwan. Mahal na mahal kita..."
Tama ba ang narinig ko?
Jelo, wag mo ako iwan. Mahal na mahal kita...
Jelo, wag mo ako iwan. Mahal na mahal kita...
Jelo, wag mo ako iwan. Mahal na mahal kita...
Jelo, wag mo ako iwan. Mahal na mahal kita...
Jelo, wag mo ako iwan. Mahal na mahal kita...
Jelo, wag mo ako iwan. Mahal na mahal kita...
AWWWW! Ano'ng gagawin ko? Si Krissy? Mahal niya pa ako? Pero? almost 4 months na ang nakakaraan nung magbreak kami pero...
Meron pa rin ako sa puso niya? Don't tell me all this time, I've been hurting her and... AKO?
Ako ang rason kung bakit siya andito ngayon sa kwarto na ito.
"Jelo..." she started crying...
"shhh..." yun lang ang nasabi ko... but...
"I really have to go..." binitawan ko ang kamay niya. Kailangan ko unahin si Ysabel. I promised her. I promised to put her first.-- FIRST!
Naglakad na ako papalapit sa pinto...
"I DON'T NEED THIS! I DON'T NEED THIS! I DON'T NEED THESE! I DON'T NEED ANYTHING EXCEPT YOU!!!" sabi niya habang kinakalas ang dextrose niya at hinahawi ang mga fruits at meds na nasa side table niya.
"I DON'T NEED ANYTHING! CAN'T YOU UNDERSTAND!? I DON'T NEED THESE!" nakatayo na siya at nagwawala na siya...
Tumakbo na ako para pigilan siya. She's making so much noise at pilit niya ng tinatanggal ang dextrose niya.
"I'm not going okay?" I hugged her. She was sobing...
"I don't need ... I need you..." she said while sobing...
Pinatahan ko na siya at pinakalma. Buti na lang at umepekto. Wala naman masyadong damage kaya pinahiga ko na lang siya ulit...
'YSABEL'S POV
11:33pm... He was supposed to be here at 7pm.
We're supposed to exchange gifts.
We're supposed to eat together...
We're supposed to reminisce every happy moment of our lives together...
We're supposed to plan for our futures together...
Why does history, have to repeat itself?
Tumayo na ako at umalis na. Tinapon ko na sa trashcan yung flowers na binigay niya. Wala rin namang saysay eh.
I guess that's it???
What a lame FIRST MONTHSARY?!
I feel like crap. T_T