CHAPTER 5: Friendly Honeymoon – Part II
“Excuse me po. Nakita niyo po ba si Joshua?” me
“Opo Maam. Naroon po siya sa may dagat.” Manang Leti.
Siya at ang pamilya niya ang nagbabantay at nagaalaga sa resthouse na to nina Joshua.
Kapag daw may nagbabakasyon dito, siya na rin daw ang nag-aasikasu ng mga bisita.
Pati pagluluto, pag-aayos, etc.
Kwento yan sakin ni Manang Leti.
“Ah okay po. Thank you po.” Me.
Ang dami kong PO. –___--
It’s already 9pm.
The day has passed without seing him.
Ang bad naman niya. Di ko man lang siya naramdaman ngayong araw.
Mag-isa lang akong nag-tour sa island.
Nag-enjoy naman ako. I’m always ready. Lagi kong dala ang DLSR ko.
Ang dami kong kuhang pictures kasu ang boring pa din.
Mag-isa lang ako.
I’m a loner. Huhu.
Sana kasama ko sina Bridget.
Ano kayang ginagawa nila ngayon?
San kaya sila nagbakasyon nina Kat?
Every summer, kami magkakasama.
Out of town dito. Out of the country doon.
Saya ng buhay.
Puntahan ko na lang si Joshua. Baka hindi pa yun kumakain. Kawawa naman yung maghuhugas ng pinggan. Hindi pa masasabay hugasan yung platong gagamitin niya.
There he is.
Tulala sa dagat. ~__~
Anong trip yan?
Lalapitan ko ba?
Natatakot ako eh. Wag na lang. Dito na lang ako sa may hagdan, malayo sakanya. Baka may masama siyang binabalak.
Titingnan ko na lang mga pictures ko.
Wohoo! Ganda.
Ang galing ko talaga kumuha.
Ahahaha. Hindi naman ako mayabang.
Picture-an ko kaya si Joshua kahit nakatalikod?
Nang nakatutok na ang camera ko sakanya…
0_o
Asan na yun?
Bigla na lang nawala.
(tingin tingin sa paligid)
Wala siya.
Lumapit na ko sa inuupuan niya kanina.
San siya nagpunta?
Napatitig ako sa dagat. Ang payapa.
Don’t tell me…..
Waaaaaaaah!!!
Bakit ka magpapa-kamatay?!!
Sasagipin kita.
Just hold on.
Makakabawi na rin ako sayo.
Lumusong na ko sa dagat.
Asan ka na ba?
Ang lalim na nito.
Buti na lang maru—
…marunong?
“Di pala ako marunong lumangoy! Aaaaaaaaaah! Help!!!!” sigaw ko.
Natangay ako ng alon.
Hindi ko na toh abot.
“Tulong! Tulong! Tu—”
Naramdaman ko na lang may humila sa akin at kinarga ako hanggang sa pangpang.
*cough *cough *cough
“Te…Thank you…ha.” Me.
“Stupid.” Siya.
o_o
“Jo…Joshua?” me.
“What the hell are you doing?! Magpapakamatay ka ba?!! Kung pwede lang, dun ka sana sa malayo. Para di ka nangdadamay ng ibang tao.” Siya.
“Magpapakamatay? Ako?! Hoy! For your information, lumusong ako sa dagat kasi akala ko nagpalunod ka.” Ako.
“Did you see me drowning? Huh?” siya
“Ha? Ah…eh…Nawala ka kasi sa inuupuan mo kanina kaya akala ko nagpalunod ka. Hinanap naman kita sa paligid pero wala ka.” Ako.
“Hindi mo ba nakita footprints ko?” siya.
Tsk! Tanga ko naman.
“Ah…ano eh…di ko napansin. Nataranta kasi ako.” Napayuko na lang ako.
“And you’re supposed to save me but unfortunately di ka naman pala marunong lumangoy?” Siya.
“Siyempre…ano eh…adrenaline rush. Di ko na yun naisip.” Waaah. Ang bad niya talaga. Akala ko kasi nagpapakamatay na siya eh.
Ayan tuloy. Ako yung muntik ng mamatay.
“Crazy. Next time, kung magpapakasuper hero ka, alamin mo muna limitations mo.” Siya.
And with that, walkout na naman siya.
.
.
.
.
I’m eating my breakfast alone.
Tulog pa si Joshua sa couch niya eh. Tsaka, as if naman na samahan niya ko after what happened last night.
Kapag mag-isa ka pa namang kumakain, feel na feel mo ang pagiging loner.
At ang tendency ay, hindi mo ma-e-enjoy ang iyong foods.
Pero sa gutom ako eh.
Tsaka ang sarap ng pagakin eh.
“Good morning Maam. Nagustuhan niyo po ba ang pagkain.” Manang Leti.
“Oo naman po. Ang sarap ng luto niyo.” Ako. Ang sarap talaga eh. Sana maging kasing husay niya ko magluto.
“Salamat po Maam. Kung may kailangan pa po kayo. Magsabi lang po kayo saakin.” Manang Leti.
“Sige po. Ay Manang! San pa po ba ang pwedeng puntahan dito?” Ako.
“Marami po Maam. Yung dinarayo pong CWC pati na din po yung mga simbahan dito. Alam na po ni Sir Joshua kung panu dun makakapunta.” Siya.
“Ah. Thanks po. Yayayain ko na lang po si Joshua maya maya.” Ako
Ay ano ba yan. Gusto kong pumunta dun sa CWC na sinasabi nila eh.
Yayain ko kaya talaga?
Sige. Game.
Pinuntahan ko siya sa kwarto namin.
Gising na siya.
May pa stretching stretching pa nga siyang nalalaman.
“Good Morning Joshua.” Me ^__^
>.< J
Ang sama namang pambungad sa umaga.
“Joshua, may gagawin ka ba ngayong araw?” Ako. ^__^
“Don’t know.” Siya.
“Pwedeng pumunta tayong simbahan? Tsaka punta din tayong CWC. Gusto ko matry mag wakeboarding.” Ako. ^__^
Lagi talaga akong nakangiti.
Good vibes.
“Ayoko sumama sa takaw-gulong tao.” Siya.
“Hindi naman eh. Di naman yun mga sadya. Sige na. First time ko dito. Gusto kong mag-explore. Promise, hindi na ko padalos-dalos sa kahit anong sitwasyon. Promise!” Ako with matching taas ng dalawang kamay.
“Ayoko.” Siya.
Sabay pasok niya sa banyo.
>.<
Hmp! Ang arte naman niya.
Hindi ko siya tatantanan.
Paglabas niya sa banyo, nakaligo na siya.
“Joshua…plz!! Sige na naman. Pretty plz…”
“Wag ka ngang makulit.” Siya.
“Plz…” Ako.
*sigh (Joshua)
“Wag kang magulo mamaya. I’ll leave you.” Siya.
“Talaga?!! Yahooo! Pretty thanks…ang bait mo naman. Makaka—”
“Oo na! Just be quiet. Iiwan na kita dito ngayon pa lang.” Siya
“Okay. I’ll zip my lips.” Ako with matching again pagzip sa lips.
.
.
.
.
“Wow! Ito pala ang tinatawag nilang CWC. Ang daming foreigner. Sayang walang artista ngayon. Lagi daw diba ditong artista?” Ako.
--____--
Wala na pala akong kausap.
Tingin tingin muna sa paligid.
Good.
Wala namang nakakitang mukha akong tangang salita ng salita ng mag-isa.
Nakakainis na Joshua yun. Hmp.
Sinundan ko na lang yung likod niya.
“Hoy Joshua! Ang sama mo. Iniwan mo ko dun.” Ako
“You’re annoying.” Siya
“Hmp! Bahala ka nga jan.”
Iniwan ko siya doon.
Hindi ko siya susundan forever noh.
*click
*click
*click
Nagpicture ako ng kung anu ano. Papakita ko toh kina Bridget. Mainggit sila. Wahaha.
Bumalik ako kung san yung wake boarding ginagawa.
Nakita ko naman si Joshua, naka shorts na lang and nakasuot ng ano bang tawag dun? Safety gears? Hehe. Ewan. I’m not sporty.
Nagre-ready na si Joshua, suot na niya yung wakeboard niya.
May mga lubid sa taas. Ng umikot yung tali na nakakabit sa hinahawakan ni Joshua, tumalon siya at booooom! Wakeboarding time.
Ang galing naman niya. Ang daming nakatingin sakanya. Kahit mga foreigners, tinitingnan siya.
Kinuhanan ko din siya ng pictures.
Mga after an hour, napagod na yata siya, tumigil na.
“I thought gusto mong mag wakeboard?” Siya
“Ha? Hindi kasi ako marunong.” Ako
“They’ll teach you.” Siya
“Nakakatakot pala. Parang ang hirap.” Ako
“There is for beginners pero kung ayaw mo, okay.” Siya
“Talaga? May ganun ganun din pala. Sige. Game! I wanna try. Pero pwede picture-an mo ko?” Ako.
~__~ J ^_^ S
Nagbayad na siya para sa time ko and yung mga gears.
Per hour kasi bayad and for rent yung mga gamit.
Ang mga beginners, pinapaluhod sa board. Hindi muna nakatayo.
Ayan tuloy, mukha akong ewan.
Nung malapit na yung tali na hihila sakin, grabe kaba ko.
Ayan na…
1
2
3
Jump!
Boogsh!
Nakabitiw ako sa hinahawakan.
Hulog sa tubig.
--___--
Nakakahiya.
.
.
.
.
Hapon pa lang pero pauwi na kami.
Disaster ang wake boarding ko.
Pinagtatawanan pa ko ni Joshua at ng ibang mga tao dun.
Nakakahiya talaga pero naka move-on na ko sa pagkapahiya.
May iba na kong nararamdaman.
ANG SAKIT NG KATAWAN KO.
“Joshua…para akong binugbog.” Ako.
“That’s normal. Ganyan talaga sa una.” Siya
“May Alaxan ba sa resthouse? Tsaka Salon pas?” Ako
“Marami. Pakuha mo na lang kay Manang.” Siya
“Ok.” Ako --___--
.
.
.
.
Pakadating sa resthouse, uminom na ko ng Alaxan and naglagay ng sandamakmak na salon pas sa katawan. Natulog na din muna ako. Pagod na pagod talaga ako.
Mga 7pm, naggising na ko.
As usual, wala si Joshua sa radar ko.
Kumain na muna ako.
Pakakain ko, lumabas muna ako.
Lakad lakad sa may seashore ang trip ko ngayon.
Masakit pa din katawan ko pero carry ko na.
=_____=
Si Joshua. Tulala na naman sa dagat.
Ano na naman drama nitong lalakeng toh?
Lalapitan ko na talaga siya.
Baka mawala na naman, akalain ko na namang nag-suicide.
“Hi.” Ako. Umupo ako sa tabi niya. Nakatingin lang siya sa dagat.
Lungkot naman niya.
“Okay ka na?” Siya
“Yup. Binalot ko ang katawan ko ng salon pas. Haha.” Ako
“Kaya pala full of menthol in the air.” Siya
“Tse! At least mabango.” Ako.
…
Okay.
Tahimik na siya.
“Bakit pala andito ka na naman?” Ako
“Masama?” Siya
“Nagtatanong lang baka kasi maakit ka ng dagat, tuluyan kang mag-suicide.” Ako.
>.< J
Tiningnan niya ko ng ganyan.
“Hehe. Joke lang.” Ako. Ang bilis naman mapikon.
“Pero seriously, wag ka ngang masyadong mag-emote sa dagat. Dapat, linalabas mo yan pero wag naman sa dagat.” Ako
“Then…saan?” Siya
Aba! May drama talaga siyang tinatago ah.
Ano kaya yun?
Gusto kong malaman.
“Eh de idaan sa inuman.” Ako ^__^
“You’re drinking?” Siya 0_o
“Oo. Bakit? Hindi halata noh? Mukha kasi akong inosente. Haha.” Ako
“Tsss.” Siya
“Haha. Joke lang naman. Di naman ako laging umiinom. In case of emergency lang.” Ako
“Lets go.” Siya. Sabay tayo.
“Ha? Saan?” Ako
“Sa loob. We’re drinking right?” Siya
“Right!” Ako. ^_^
___________________________________________________________________________
A/N:
Ngayon lang naka update kasi busy.
HELL WEEK.
Buti na lang naka survive ako ng mapayapa.
VOTE naman jan and COMMENT