Chapter twenty nine.
It's been one week simula ng bumisita kami sa bahay namin. And it's been 3 days ng lumipat kami sa bagong bahay na nabili niya..hindi nalang ako nag reklamo dahil bandang huli sa padin naman ang mananalo sa pagtatalomg magaganap.
Naging maayos naman ang pagsasama namin...dahil sa kadahilanan na simula nung gabing pag-uusap namin...ako na mismo ang umiwas sakanya, bakit? Simple lang...ako kasi mismo sa sarili ko walang tiwala kapag napapalapit sakanya..kaya maganda mas maaga eh..iwasan ko nalang siya. Para din naman 'to sa sarili ko.
Buong linggo kong sinubsob ang sarili ko sa trabaho...ganun din naman si Franco, masyado din siyang naging busy sa trabaho niya. Hindi naman na hassle sa amin ang pagaalaga kay Kielle dahil nandito na si Manang Sally na nagbabantay sa anak namin at si Weng na isa pa naming kasama sa bahay, sila ang naiiwan kapag nasa kanya kanyang trabaho kami ni Franco.
Napalingon naman ako sa pinto ng kwarto ko ng makarinig ako ng katok.
"Pasok!" Eabi ko sa kung sino man yung taong kumakatok. At dahil linggo nanaman ngayon...lahat kami nanfito sa bahay...at ang pinka madaling naisip ko para maiwasan si Franco ay ang magkulong sa kwarto namin ni Kielle.
"Hija..tawag kana ni Franco..kumain kana daw ng tanghalian dahil hindi kapa daw nag-aalmusal." Sabi sa akin ni Manang Sally ng makapasok na siya...napabuntong hininga nalang ako.
"Manang, pwede po bang pasuyo nalang...dalhan niyo nalang po ako ng pagkain dito." Sabi ko sakanya. Ganito ako ka-determinado wag lang makita si Franco.
"Sige..ikaw ang bahala, iaakyat konalang yung pagkain mo." Sabi naman sa akin ni Manang.
"Salamat po." Sabi ko naman bago pa tuluyang makalabas ng kwarto ko si manang sa kwarto ko.
Napabuntong hininga nalang ulit ako saka binalik ang atensyon sa librong binabasa ko...hindi ko alam peto simula ng sinabi ni Franco sa akin yung mga sinabi niya nung gabing 'yun...natakot ako...natakot ako na baka nga bumalik ang lahat...tapos sa huli puso ko nanaman ang magkakaroon ng lamat.
Ayoko na kasing masaktan...nadala na ako.
Ano? Mag titiwala nanaman ako...tapos sa huli ako nanaman yung mabibigo.
Mniniwala nanaman ako sa mga sasabihin niya...tapos sa huli malalaman ko puro lang pala kasinungalingan yung mga lumabas sa bibig niya.
Napukaw naman ang atensyon ko ng bigla nalang bunaks ang pinto ng kwarto at niluwa nito ang kaisa isang taong...ayaw kong makita sa araw na'to.
"Anong arte 'to?! Bakit kailangan dito kapa kumain?!" Tanong niya..halata ang pagkainis sa boses niya. Iniwas ko naman ang tingin ko sakanya.
"Tinatapos ko kasi 'tong binabasa ko...saka tinatamad na akong bumaba." Sabi ko ng walang emosyon sakanya habang nakatuon sa librong binabasa ko.
"Tinatamad o sadyang iniiwasan mo lang ako?" Tanong niya ngmay diin. Napatulala naman ako..anong sasabihin ko? Na oo..iniiwasan ko siya? Pero..bakit ko naman sasabihin yun? Para saan? Para malaman niya na apektado ako?
"At bakit mo naman sinabing iniiwasan kita? Bakit ko naman gagawin yun?" Sinagot ko nalang ng isa pang tanong ang tanong niya...ang pinaka madaling paraan para maiwasan ang tanong niya.
"Bakit nga ba Jam? Bakit kaylangan mo akong iwasan? Bakit sa tingin mo ba hindi ko napapansin na parang pasong paso ko kapag nasa paligid ako? O ngayon...ikaw sumagot sa tanong mo..bakit nga ba?" Natahimik ako sa pangalawang tanong niya...walang lumabas na salita sa bigbig ko...I was caught off guard. Hindi ko alam king ano ang sasabihin ko.
At katulad ng madalas kong gawin...tumayo ako at pumunta sa tapat ng pinto para lumabas...doon naman ako magaling ee..ang takasan ang isang tanong na hindi ko kayang sagutin..simula kasi ng saktan ako ni Franco..nawalan na ako ng lakas ng loob na ipagsigawan yung mga nararamdaman ko..kasi pakiramdam ko kapag alam na ng tao ang nararamdaman ko...madali nalang sakanila ang saktan ako.
"Ayaw mo sagutin yung tanong ko?" Napahinto naman ako sa pagpihit ng door knob ng bigla siyang magsalita...hindi ako kumibo..hinintay ko lang tupusin niya yung sasabin niya.
"Ako nalang yung sasagot...bakit mo ako iniiwasan? Simple lang...dahil apektako ka...at bakit ka apektado? Simple lang..kasi mahal mo pa ako." Sabi niya...hindi ko siya punansin..tuluyan akong lumabas ng kwarto namin ni Kielle...wala akong masabi kasi..
....tama siya.
--------
Umalis ako sa bahay pumunta ako sa café ko. Kahit naman kasi linggo ay bukas kami...pero wala ako tuwing linggo para..dahil linggo ang tinakda kong rest day para sa sarili ko. Pero ngayon...parang kahit linggo magtatrabaho nalang ako.
"Hi girl! Anongmadamang hangin at npadpad ka dito?" Tanong sa akin ni Angel.
"Imbyerna sa bahay." Simplng sagot ko sakanya nh talagang sundan pa niya akp s loob ng opisina ko.
"Ewan ko ba sayo..ikaw lang ang na-imbyerna ng mayrong greek god sa loob ng bahay at ang pinaka matinde padoin eh asawa mo!" Sigaw niya..napailing nalang ako. Napaka daldal talaga ng babaeng 'to.
"Ewan ko sayo. Magtrabho kananga doon!" Pagpapalayas ko sakanya.
"Psh! Kung ako sayo, sa bahay nalang ako, magkukulong sa kwarto kasama yung asawa mo noh! Hmp diyan kananga! Agawin ko yun sayo ee!" Sabi niya bago pa siya tuluyang lumabs sa opisina ko, napailing nalang ulet ako.
Sinimulan ko ng ayusin yung mga kaylangan kong trabahuhin..pero hindi ko makapag-concentrate dahil sa mga sinabi ni Franco...ganun naba ako kabilis mabasa ngayon? Tangina naman kasi ee..ang tanga tanga ko kahit kelan...tanga. Dapat kasi wala na akong nararamdaman para sakanya...wala na dapat...pero kasi bakit meron parin? Dapat purong galit nalang...pero bakit hindi ko magawa?
Pinilit kong alisin si Franco sa isip ko..pinagpatuloy ko ang pagtatrabaho ko..nagbake ako ng mga cakes..nag serve ng customer..lahat na ng pwedeng gawin, ginawa ko na. Nagtataka nanga yung tatlo ee pero hinayaan ko nalang sila. Ayokong sabihin sakanila ang nararamdaman ko knowing na masyado silang fan ng asawa ko...pipilitin lang nila akong patawarin yun.
Gabi na ng magsarado kami.
"Mayna na ako sa intong lahat huh." Paalam ko sakanila bago pumabas ng café ko.
"Sige i-hi mo nalang kami kay papa Franco huh!" Pahabol pa na sigaw ni Angel. Hindi ko nalang pinansin. Psh..as if naman kausapin ko yun.
Pagkalabas ko ng café ko nakita kong nakatayo sa tapat ng sasakyan niya si Mr. Ryan Guzman na nakangiti sa akin.
"Sir, bakit hindi po kayo pumasok?" Tanong ko sakanya.
"Hindi, kakarating ko lang tapos nakita kitang palabas na..kaya naghintay nalang ako."
"Ahm..bakit naman po?" Tanong ko naman sakanya...dahil nakakagulat na parang sinadya niya talaga akong puntahan.
"Baka gusto mo kasi akong samahan mag dinner?" Nagulat naman ako sa tanong niya...bakit naman niya ako yayain mag dinner eh..ngayon nalang ulet kami nagkita.
Nagdadalawang isip naman ako kung sasama ba ako..medyo maaga padin naman dahil 7:00 pm palang..pero naisip ko yunganak ko...hindi ko pa nakikitasa araw na'to dahil kalato sita kanina ni Franco ng umalis ako. Kaya naisip ko na umuwi nalang..wala din naman akong magagawa..sa ayaw't sa gusto ko..makikita ko padin naman siya.
"Sorry sir..pero hindi po ako pwede ngayon ee...pwede po bang next time nalang?" Tanong ko sakanya..bigla naman nanlumo ang mukha niya...kaya naman medyo na-guilty naman ako.
"Okay sige hatid nalang kita." Sabi niya ng biglang lumapad ulet ang ngiti niya kaya naman napangiti nadin ako. Buti nalang at hindi ko nagamit yung sasakyan ko kanina dahil ayaw ipalabas ni Franco..kaya nag taxi ako. In short tinakasan ko lang siya...kaya wala naman sigurong masama kung tanggapin ko yung alok ni Sir Ryan.
"Sige nanga...baka umiyak kana ee." Sabi ko sakanya. Tinawanan niya lang naman ako.
"Kapag nakita mo akong umiyak...saka ka palang makakakita ng gwapong kahit umiiyak gwapo padin." Sabi niya habang pinagbubuksan ako ng pinto para makapasok...kumindat pa siya na naging dahilan para matawa ako.
Napuno ng tawanan ang buong byahe namin ni Ryan kaya naman hindi namin namalayan na nasa tapat na pala kami ng bagong bahay ni Franco. Pinagbuksan ako ulet ni Ryan ng pinto.
"Bakit ka lumipat dito?" Tanong niya...hindi ko naman kasi sinabi na nagsasama na kami ni Franco.
"Ahm..wala lang..trip ko bakit?" Sabi ko sakanya...natawa naman siya. Sa buong byahe yun ang nadiskubra ko na sobrang babaw lang ngkaligayan ni Ryan..ayaw niyang tinatawag ko siyang sir at pino-po dahil nagmumukha daw siyang gurang.
"Okay..goodnight nalang. Bye!" Sabi niya sabay mabilisang halik sa pisngi ko na kinagulat ko..bago paako makareak sa ginawa niya nakapasok na siya sa loob ng sassakyan niya..pagtingin ko naman nakabukas yung bintana niya at naka-ngiti ng nakakaloko sakin. Siraulo talaga.
"Gago!" Sabi ko sakanya ng tumatawa.
"Anong gago?! Gwapo noh! Gwapo! Bye na miss Beautiful!" Sabi niya. Napailing nalang ako.
"Loko. Sige na bye." Sabi ko naman sakanya..kumaway nalang siya at umalis na.
Pinagbuksan ng gate ni Weng..nagpasalamat ako sakanya at pagkatapos ay dumeretso paakyat papunta sa kwarto namin ni Kielle...malamang nandun na yung anak ko.
Pero hindi pa ako nakakarating sa tapat ng kwarto namin ng anak ko ng bigla nalang may humatak sa akin at bigla akong isinandal sa pader..napadaing ako sa pagkakatama ng likod ko sa pader...hindi ko na kaylangan alamin kung sino ang humatak sa akin dahil agad sumalubong ang mga nanlilisik na mata ni Franco.
"Inuubos mo ba talaga yung pasensya ko?!" Sigaw niya...pero bago pa man ako makasagot..
...dinaluhan na ng mapagparusang halik ng mga labi niya ang mga labi ko.
--------
Walang edit edit guys..naka-ipad kasi ako ee saka paki-intindi nalang, sorry din sa late update guys! :(( :*
Special mention to: Armin Jose and Hanna Mae Chui. Thank you girls for reading my story! Xoxo :* Ps: Si Mika po yung nagsabi na nagbabasa kayo..kaya thank you! :)))
Dedicated to: GiddyAndIgnoramus. Natuwa ako sa comment mo dear! :*
Vomments please :))
|ifitsmeanttobe|