Cząstka z życia - fragment pierwszy

Dzień pierwszy

Pamiętnik? Hmm... to głupie określenie. Ja po prostu wypisuje literowane bzdury, które potem tworzą zdania, a następnie bezsensowne treści.
To od czego chciałabym zacząć pisać? Po co ja pisze? Chce się wygadać. Wygadać, wypisać, wyrzucić myśli?
Niedługo zacznę swój szesnasty rok życia. Szczerze? Nie mam ochoty go rozpoczynać. Halo? Przepraszam? Czy mogę jakoś to jakoś zatrzymać?
Odpowiedz brzmi, że się nie da. Życie strasznie męczy, a jak irytuje. Wiem, że nie jestem jedyną, która ma takie problemy. Dlatego wole to wypisać, a nie gadać na prawo i lewo.
Już kilka razy powiedziałam za dużo. I żałuje, żałuje i chyba do końca życia będę żałować. Często jest tak, że zrobi się rzecz która chce się zapomnieć. Zapomnieć tak samo jak wynik trudnego zadania, albo jak obiad który się jadło wczoraj. Ale Twój 'zaczepisty' umysł nie daje Ci zapomnieć. Robi wszystko, żebyś tylko myślał o tym częściej i więcej, ciągle. Na lekcji, w autobusie, na zakupach, przy rozmowie. Na niczym nie daje Ci się skupić. Cóż. A najgorzej jest gdy nie masz siły. Chcesz TYLKO robić nic. JEDNO WIELKIE NIC. Ale otoczenie nie pozwala. Tak bynajmniej jest w przypadku mojej rodziny. Zawsze słyszę „zrób to", „zrób tamto", „idź tam". A kiedy mówię NIE to obrażają się. Sądzę, że ja i moje istnienie to jeden wielki przekręt i tajemnicza zagadka, którą ktoś kiedyś raczy mi wyjaśnić.