Jihoon's
I felt two strong arms wrap around my waist. Hindi na ko lumingon para malaman kung sino yun. Like duh. Dalawa lang kaya kami dito sa bahay.
"Hoonie~ Anong niluluto mo?"
"Lason Cheol. Nakakasawa na kasi." Mas lalong humigpit yung yakap nya sakin. "Joke lang."
Pinatay ko muna yung stove bago ko humarap sa kanya. His arms' still tightly wrapped around me. Securing me.
Hindi ko na napigilan ang ngiting sumisilay sa labi ko. He also smiled bago nya pinagdikit ang mga noo namin.
"I missed your smile. I missed your warmth. I missed your whole being Lee Jihoon. God, is it bad to wish na sana, tayong dalawa nalang ang nandito sa mundo?"
"Sige lang Cheol. Umpisahan mo nang pumatay. Unahin mo sana yung mga asungot para walang istorbo." Napachuckle sya bago ako halikan sa ilong.
"Still the same brutal Jihoon." This time it was my turn to chuckle. "I love you ."
"I love you too." Theres no point of holding back anymore.
Nakakasawa narin kasi ang pagtatago't pagpapanggap.. This time sinisigurado kong paglalaban ko na yung nararamdaman ko.
Our faces slowly inched closer.. Finally, we'll be able to have the ending we deserve.
I can already feel his breath so close to me.. Napangiti nalang ako..
God. Gaano ba ako kabuti noong past life ko to deserve someone like Seungcheol?
"Jihooniee.." I hummed in reply. My eyes are closed to feel the moment. "Wag mo na kong iiwan."
And with that his lips landed on my mine.
It was just a simple lips to lips yet it feels like heaven.
Humiwalay kami at parehong ngumiti. I can finally be with him.
I can finally be his. And he can finally be mine. Walang panggulo o whatsoever.
Napatingin ako sa phone ko ng magvibrate yun.
One message received
Jisoos
07:21 am
Tonight. At 9 pm.
07:22 am
Wag kayong magpa
Huli o magpaiwan.
07:25 am
Be happy Jihoon.
You and Seungcheol
deserve it.
07:27 am
Salamat hyung ☺
07:31 am
wlc. Magingat kayo.
Kami na bahala
kay Jeonghan dito.
07:34 am
Wag na rin kayo
magalala sa matitirhan
nyo. Nakaayos na ang
lahat. Pati ang marriage
nyo. Susunod nalang
kaming lahat sa Italy
kapag ok na si Jeonghan.
07:35 am
You know.
We can't leave him
alone here.
07:38 am
I know hyung.
**
Hindi naman siguro masamang tumakas. Ilang taon na kaming nagdudusa ni Seungcheol. Ilang beses na kaming nagparaya. Ilang ulit na kaming nasaktan. Sana this time kami naman.
Sana this time bigyan na talaga kami ng pagkakataong MAS makasama pa ang isa't isa. Yung matagal .. Yung tipong panglifetime dahil wala namang forever.
"Jihoonie." Kasalukuyan kaming nandito sa duyan ng porch ng town house ko... Good thing na malaya ang pagtanggap ng Pilipinas sa LGBT community.. Though hindi pa rin pinapayagan ang same sex marriage.
"Bakit Hyung?"
"Paano naging kayo ni Ann?" I looked at him confused. He looks so curious..
"Hmmm ewan. Ang weird rin ng babaeng yun eh. Blockmate kami, she was very well known dahil ang friendly nya. Tho, nung unang transfer ko sa univ hindi nya talaga ko pinapansin kahit madalas kaming magkita sa kahit saan. One day, i was alone walking in the school's garden ng bigla nya kong hilahin.
"She asked me to date her. Nakakatawa nga eh. Yun yung first conversation namin. Ewan ko rin sa sarili ko kung bakit ako pumayag. Maybe because i missed you? Or maybe i felt too empty that time? After 7 months saka lang kami naging official, niligawan ko muna kasi sya ng 3 months before that."
I smiled while remembering what happened.
Ann is really a good catch. I really hope that Seokmin will take good care of her.
"You sounded so happy. Mabuti narin at nandun sya para pasayahin ka nung mga panahong pinipilit akong pasayahin ni Jeonghan sa piling nya." Tinignan ko sya sa mata at hinawakan ang magkabilang pisngi nya.
"Sumaya nga ako. But not as happy as i am now, with you. Ikaw ang pinaka magandang nangyare sa buhay ko. Hindi man ako ganun kaexpressive pagdating sa feelings ko, araw araw ko namang sasabihin sayo kung gaano ka kahalaga. Kung gaano ko kasaya na kasama ka. Kung gaano kita ka mahal." His face turned crimson red.
"Shet Jihoon kinikilig ako." Sabi nya sabay mahinang hinampas ako sa dibdib. Ang bakla nito -_-
"Eh ikaw kamusta kayo ni Jeonghan nung wala ako?" Takang tanong ko. Nakangiti syang bumuntong hininga bago ko niyakap lalo.
"Ayun. Naging masaya naman sya. Naawa na ko kay Jeonghan actually. Hindi naman nya deserve na masaktan or whatsoever kaso maling tao kasi yung minahal nya eh. Sa isang taong magkasama kami hindi ako naging masaya. Ang hirap rin palang magpanggap noh?
"Isang taon kong tinanong sa sarili ko kung nasaan ka. Kung kamusta ka na. Kung masaya ka ba. Kung may iba ka na. Kung ako parin ba. Kung pwede pa tayong dalawa. Si Jeonghan man yung kasama ko. Ikaw parin yung nasa puso't isip ko. Alam mo ba kung gaano kasakit sa akin na makita kang may kasamang iba? Isang taon kasi Jihoon. Isang taon akong humiling na sana makita kita.
"Kaso nung nakita kita, may iba ka na pala. Pinilit kong maging masaya para sa inyo, kasi nakikita ko kung gaano ka kasayang kasama sya. Nakakatawa nga eh. Every night i would get off of Jeonghan's grip just to sneak inside your room. Palihim kitang tinitignan habang natutulog. Dun ko na realize na sobrang mahal pala kita. Kasi ikaw at ikaw parin talaga Jihoon."
"Cheesy. Konyotan kita dyan eh!" Sabi ko sabay mahinang tinulak yung mukha nya palayo..
Shet kinikilig na ko oo. Ikaw ba Hindi?
"Seungcheol..." Medyo lumayo ako ng konti sa kanya para makabwelo.. Tinignan naman nya ko ng mabuti..
Itinaas ko ang dalawang kamay ko sa may ulo ko sabay, "Nico Niconi"
(Shet inimagine kong nag niconi niconi si Bebeboii Ghaaaaaaaad~)
Agad namula ang pisngi nya dahil sa ginawa ko..
"Wait shet Jihoon di ako prepared! Juthq! Sana sinabi mong mage-aegyo ka para inihanda ko ang sarili ko sa overflowing feels. Ghaaad~" He started squealing like a teenage girl..
"Theungtheollie~ Jihoonie wants thome popo~ Popo-hae Jutheyooo~"
"Ayoko na Jehuun jusq! Huhuhuhu. Grabe. Ka. My heart is like oh my god!"
•Sheeeet~ my feelseu ohmyghad. So i finished making this chapter on Oct 11. Marami na kasing posts at tweets tungkol sa JiCheol dahil nalalapit na ang anniv nila ☺☺
•Emm so happeey~ ebribady.