STOP! In the name of LOVE! AMEN!

STOP! In the name of LOVE! AMEN! Chapter 33

(bago niyu ko awayin kasi late haha magabsa kana muna)

Chapter 33: It’s not what we think.

Pwedeng maling akala.

Or sometimes,

We just choose not to think the other side.

Kung ano lang yung gusto nating paniwalaan o gustong alamin.

Hindi na tayo nag-aabalang alamin pa yung iba.

Kung ano ang alam nating tama.

Nakakalimutan na nating alamin kung ito ba talaga ang tama?

Bugso ng damdamin ika ng nila..

Pero one thing you forget to do,

It is to count 1-2-3-4 before you act on a certain thing you wanted to do.

Para malamn natin ang totoo,

We need to see both sides of everything.

Not just the things that we wanted to see that causes our eyes to be blinded with lies.

RHIAN’S POV

 

“Gusto mo bang pumunta ng Probinsya bukas?” siya

“Bakit? Nako kasi, may pinagagawa si Madam sa amin, may deadline. Baka hindi pwede asawa ko.” Ako

“Hssh, hgpit naman niya. Pinahihirapan ka niya. Kailangan nating pumunta pa naman ng probinsya..” siya

“Bakit? Anong meron sa probinsya?” ako

“Ang akala ko matatagalan.. pero, mukhang napadali eh.” Siya

(-,-)? Ano bay un?

“Sabihin mo nga ng maayos asawa ko? Ano ba yun?” ako

“Pupuntahan natin ang Parents mo, asawa ko.” Siya

“Ah? Sino pupuntahan?” ako              

Parang mali ata ako ng dinig ehh

“Sabi ko, pupuntahan natin ang parents mo.” Siya

*_____* teka?!?? Parents ko? Magulang ko!??

Natanggal ko yung pagakayakap ko sa kanya,

napa-bangon ako bigla.

“………” AKO

Nakatitig lang ako sa kanya,

Na parang humihingi ako ng kasiguraduhan na kung totoo ba yung sinasabi niya.

Bumangon na din siya.

(,~~) (--.)

“Rhian..” siya

“……..” ako

“Pupuntahan natin yung magiging biyanan ko. Ang  parents mo Rhian.. nahanap na namin.” Prince

(~___~) hmmm..

Teka…Processing.

Ano daw?

Nakita na nga nila?

Talaga?

“Bukas na tayo aalis, mga six hours drive lang naman mula ditto sa manila papunta sa Camarines Norte.” Prince

“Camarines? Paano niyo nalaman na nandun sila? Tsaka---” ako

“Hssh! Bukas mo na lang alamin lahat, ang mahalaga nakita na natin at pupuntahan na natin bukas asawa ko.” Prince

Ngumiti na lang ako sa kanya,

Ganun din naman siya sa’kin.

“Pero bukas, kailangan ko kausapin si Madam Heleyna kasi may gagawin dapat ako bukas. Pinamamadali niya kasi yun.” Ako

Tumango na lang siya sa’kin,

Alam ko naman eh..

Na hindi niya rin gusto na napapagod ako dahil sa nagging desisyon ko,

Pero dahil gusto ko,

Hindi na ako nakarinig ng kahit ano mula sa kanya.

“Ehhh… ayos lang ako. Kaya ko yun. Mamaya kung sakaling may pagkakataon sasabihin ko na din kay Madam habang nasa party.” Ako

“Ikaw bahala asawa ko, pag kailangan mo na may kumausap sa kanya. Ako na lang kakausap.” Sabi niya

“Sige, pag kailangan nga lang. Hehehe kaya ko yan, ” ako

Pagkatapos noon,

Nagpalipas lang kami ng oras doon.

Humiga kami,

Buti nga hindi malamok.

Nagpatugtog si Prince,

Dapat nga makaktulog na ako kaso,

Kinuha ni Prince yung cell phone niya,

“Nagtext si Julian,” Prince

“Anong sabi?” ako

“Hinahanap daw ako ni Dad.” Prince

“Eh.. baba na tayo.” Ako

“Ayoko nga, ” Siya

“Hala? Para ka namang bata Asawa ko?” ako

“Ayoko dun, parang alam ko na kung bakit ako pinababa ni dad.” Siya

“Alam mo na? Ano?” ako

“Basta..Hssh! Nagtext nanaman, ang kulit.” Prince

“Sige na kasi baba na tayo dali, baka sabihin din nila di natin nagugustuhan yung party nila magtampo pa yung mga yun.” Ako

“Hssh, ok.” Siya

At bumaba na nga kami,

Mas dumami pa yung tao pagdating namin.

Nasan kaya sila Yuri?

“Nasan ba sila Princess,” siya, habang tumitingin-tingin siya sa paligid.

“Bakit?” ako

“Pupuntahan ko muna sana sila dad, para may kasama ka muna.” Siya

“Ah, ayos lang sa’kin punta ka muna dun. Ako na alng maghahanap sa kanila.” Sabi ko

Tuloy pa din siya sa pagtingin-tingin sa paligid.

“Asawa ko, sige na nga. Punta ka na dun.” Ako

“Tsk, sige. Babalikan kita pagtaps naming mag-usap.” Sabi niya

“Sige, mag-usap lang kayo wag mo muna ako masyadong intindihin.” ako

“Hssh! Di pwede.” Siya

(-___-) Sabi ko nga eh,

“Sige na..” ako

Tapos umalis na siya,

Ako naman.. Nagahanap-hanap ng pwedeng puntahan na table.

Di ko kasi Makita sila Yuri.

At isa pa ang laki ng lugar, ang daming tao.

Naglakad-lakad muna ako.

“Hinahanap mo ba ako?”

Napalingon ako,

“Gene,” ako

“Hi, bakit mo ‘ko hinahanap?” siya

Eto talaga,

“Hindi kita hinahanap ah,” ako

“Hahaha, hindi ba? Kala ko lang.” siya

Tumatawa siya kapag magka-usap kami,

Pero pag sa ibang tao,

Seryoso lang yung itsura niya.

Nagtataka nga rin ako eh..

“Nakita mo ba sila Yuri? O Princess, tsaka si Candice?” ako

“Ang ganda mo sa gown mo Rhian ah..” siya

~____~ ang labo naman nito kausap,

Hindi niya ba ako naintindihan?

Mabagal din siya tulad ni Madam?

Tsk,

“Di naman yan ang sagot sa tanong ko Gene,” ako

“Oo nga, napansin ko lang naman. Ano nga ulit tanong mo?” siya

“Haay, ang sabi ko. Kung nakita mo sila Princess, Candice o si Yuri.” Ako

“Ahh, si Yuri ata nagtatago? Tinataguan yung singkit na kumanta ng nothing on you.” Siya

“Singkit? Si Julian?” ako

“Di ko sigurado, pero baka siya nga. Si Candice may kasamang mahabang buhok na parang babae pero matangkad, umalis sila.” Gene

“Mahab—ah si Brad, lalaki yun. Umalis.. san kaya sila pumunta?” ako

“Hmmm? Di ko alam. Si Princess naman.. Nung huli ko kasing iwan siya, dun sa isang lalaking matangkad na serious yung itsura niya, kuya daw niya.” Gene

“Kuya?” ako

Ahh, baka si Andrew yun.

“Oh ayan nasagot ko na mga tanong mo. Pwedeng ako naman ang magtatanong sa’yo?”

 Siya

“Sige… teka dito na lang tayo.” Sabi ko

Tapos paupo na sana ako dun sa kalapit na table.

“Teka, wag tayo ditto ang ingay. Dun na lang tayo sa lounge, let’s go.” Ayaw niya

“Teka, kasi baka hanapin ako ni--” ako

“Ano ka ba naman, hindi ka na bata para hanapin ng boyfriend mo. Ayoko lang ditto di ko rin naman kasi kilala yung mga tao dito.” Siya

Napatingin ako dun sa gawi ni Prince na pinuntahan niya,

Mukhang busy pa naman sila sa pag-uusap nila.

“Sige, hidni ko rin kasi kilala yung mga tao dito. Sila-sila lang ang kilala ko,” sang-ayon ko.

Lumabas na muna kami dun sa pinangyayarihan nung event.

Doon sa lounge, umupo muna kami.

“Mukhang mayaman talaga sila. Sikat na hotel, tapos mga kilala din yung mga nandito. Matagal mo na’ba silang kilala? ” tanong niya sa’kin

Habang komportable siyang naka-sandal sa sofa.

                                                                              

“Hindi naman, mga  4? 6 na buwan? Di ako sigurado.” Ako

“Tiga saan ka ba Rhian---ahh.. yan na yung mga itatanong ko, masyado bang personal?” tanong niya

“Hindi naman, ahh.. Tiga-Samar ako. Ang totoo niyang lumuwas lang ako ng Maynila kasi, ahh.. magmamadre sana ako.” Ako

“Madre? Teka? Hindi nga!?” siya

(~____~) nakaka-insulto naman yung tanong niya.

Hindi ba talaga kapanipaniwala?

“Oo.. magmamadre dapat ako.” Ako

“Tapos nainlove ka kay Prince Harris, ahh.. iba nga naman daw ang nagagawa ng Love?” siya

“Bakit mo ba naitanong?” ako

“Ah, wala naman akala ko ikaw yung nakilala ‘ko noon nung nasa probinsya ako.” Siya

“Probinsya? Saang probinsya?” ako

“Sa Camarines, may nakilala ako noon na batang babae---” Gene

“Teka? Camarines kamo? Parang--- ay! Nagpunta na ako ng Camarines Norte.” Ako

Para siyang bata na humarap bigla sa’kin,

“Hindi nga!? Pero.. hindi naman Rhian ang pangalan nung kakilala ko noon. Iska ang tawag ko dun sa batang iyakin na yun.” Siya

Iska..

Iska…

ISKA!!

“Teka, ang pangalan ko Francisca Rhian, minsan tinatawag din ako nila sisters noon ng Iska.” Ako

(,^^) (^^.)

“Iska! Yung batang nagbigay sa’kin ng pagkain noon! Sabi na eh! Hindi mo ba ako natatandaan? Kung sabagy bata ka pa noon, pero tatlong buwan din tayo magkasama--- tsk, si Gino? Di mo tanda?” paalala niya

!!!(,^^)

“Gino.. Gino.. GINO!” sigaw ko

Napatayo pa ako sa galak ko,

“Hahaha, parang bata.” Siya

Tapos tumayo din siya,

Di ako makapaniwala..

Siya nga toh,

Ah teka!

“Pwede ko bang Makita yung kaliwang kamay mo?” tanong ko

“Kaliwang kamay? Bakit?” siya

“Basta.. may titignan lang ako..” pilit ko

At inilapit na niya yung kaliwang kamy niya sa’kin.

Hinawakan ko at sinipat.

“Ah! Eto.. ikaw nga!” ako

Tumingin ako sa kanya…

“Ano ba yun?” siya

“Eto, yung peklat sa kaliwang kamay mo. Natatandaan ko yan…” ako

“Ahh.. natatandaan mo pa nga ako---oh?..” siya

Hindi ko na napigilan eh.

Niyakap ko siya…

Masyado akong natutuwa,

“Ikaw nga, kala ko kung ano ng nangyare sa’yo.” Ako

“Di nga? Halos di mo nga ako matandaan. Ako lang nakapamilyar sa’yo.” Siya

“Pasensya kana, basta Masaya ako at ayos ka lang. Salamat.” Ako

“Oo na, sige. Bumitaw kana diyan at baka makita tayo ng boyfriend mo. Mukhang masungit pa naman yun.” Sabi niya

Bumitaw na ako,

Ang saya ko…

Una dahil makikita ko na daw ang mga magulang ko,

At sumunod naman…

Si kuya Gino..

Oo siya nga ang kuya ko,

Ah basta.. kuya ko na siyang tinuring.

Mas matanda siya sa’kin ng ilang taon.

“Umupo muna nga tayo, masyado kang natutuwa.” Siya

At saka kami umupo as may sofa.

“Pano ka napunta ng Maynila?” ako

“Mahabang istorya.” Siya

“Eh?” ako

“What’s more important, nagkita tayo uli. Kaya pala talaga ang palagay ng loob ko sa’yo.” Siya

“Nag-iba ang itsura mo kaya hindi na talaga kita mamukhaan,” ako

“Matutuwa ba ako o maaasar sa sinabi mo? Tsk tsk, iyakin ka pa rin ba Iska?” tanong niya

“Hindi na, ang saya naman ng araw na ito? Ako ba ang may birthday? Bakit ang daming regaling dumating ngayon?” ako

“Isa ba ako don?” Gene

^_________^  ako

“Oo naman, kuya? Hehehe..May kuya na uli ako.” Ako

“Oo,Iskang iyakin. Kapag may nang-away sa’yo ako kikitil don ahaha.” Gene

“ *cough*cough* ”

(,^^) ??(,^^)    (~~.)Prince

Napatayo ako,

“Prince…” ako

“Hinahanap kita kanina pa, nandito ka lang pala..” mahinahong sabi niya.

“Ahh kasi  nag-usap lang kami..” sabi ko

Tumayo na din si Gene.. o si kuya?

Naguguluhan tuloy ako pano ko siya tatawagin.

“Inaya ko siya dito sa labas kasi may pag-uusapan sana kami, maingay sa loob kaya dito na lang sana kami mag-uusap sa labas.” Paliwanag naman ni Kuya? Ni Gene?

~______~ gulo..

Tumango lang si Prince,

Yan nanaman siya,

Tahimik nanaman siya..

“Ah Prince, si Gene.. siya, ah pano ko ba ipapaliwanag?” ako

“Dati na kaming magkakilala ni Rhian. I’m like his brother, nice meeting you.” Sabi niya

“Gene!! Magpe-perform kana sa  loob..”

May lalaking tumawag sa kanya,

Sumenyas lang siya na susunod na siya sa loob.

“Ah teka, mamaya na tayo mag-usap ulit Iska. –sige, mauna na ako.”

At saka na siya umalis,,

At naiwan naman kami ng asawa ko.

“Ehehe? Si Gene pala, ay yung nakilala ko noon nung bata pa ako sa Camarines Norte. Ang totoo niyang pangalan eh Gino.. Kuya Gino ang tawag ko sa kanya nung bata pa ako.” ako

“Kuya?” siya

“Oo..hindi ka naman galit di’ba? Asawa ko?” sagot ko

“Akala ko kung san ka na nagpunta kasama mo pala ang kuya mo..” siya

“Ehh.. wag kana magalit ah?” ako

“Di naman ako galit ah? Tara na sa loob hinahanap na tayo..” siya

“Sigurado?” ako

“…Basta.. wag ka masyadong malapit sa kanya,” siya

“Bakit? Wala namang problema, kapatid lang ang turingan namin.” ako

“Hssh, sige na.. pumasok na tayo sa loob.” Siya

Naglakad na kami papasok,

“Anong napag-usapan niyo? Bakit ayaw mo bumaba kanina?” ako

“Ayoko ng apag-usapan namin.” Prince

“Bakit? Ano bang papag-usapan niyo?” ako

“Hindi maganda, hayaan mo na asawa ko.” Siya

“Rhian!”

Napatingin ako..

Sila Julian, kasama niya si Yuri sa table nila.

Lumapit kami..

“Kanina pa naming kayo hinahanap ah..” Julian

“Ako din eh.. ang laki kasi ng lugar di ko kayo agad nahanap.” Ako

Umupo na kami ni Prince,

“Asan sila Candice? Si Princess?” ako

“Si Candice kasama ni Brad umalis sila,” Julian

“Si Princess,ayun..” Yuri

At tumuro naman siya sa isang table sa di kalayuan,

Ahhh.. kasama niya si Andrew dun.

(~~.) (--.)?

Si Prince parang wala sa kondisyon,

May nangyari kaya?

“Captain balita ko inalok ka ng proposal job sa---” Julian

Napatigil si Julian,

Ng biglang tumingin sa kanya si Prince,

“Ehehe, baka mali yung balita?” Julian

“Ah hello everyone.. Good evening to all of you. I’m Gene.”

Napatingin kami,

Si kuya Gino.. na si Gene..

Pero naiisip ko,

Ano kayang napag-usapan nila?

Kanina pa iritable si Prince eh…

(~~.)    (--.)..

 

----------END OF RHIAN’S POV-----------

Princess POV

Ano daw??  \(*o*)/

Kailangan ko ng tawagin lahat ng mga santo!

~___~’’ kaso wala ako masyadong kilala ehh..

*__* isa lang ang kilala ko ngayon..

At gusting-gusto  kong ulit-ulitin ang name..

Oh Andrew.. Andrew.. Andrew.. Andrew.. Andre---

“Ui!”

“Andrew?” sabay lingon ko,

*___*?? Naman ehhh

~___~?? Yuri

“Mukha nab a akong lalake ah? Iniinsulto mo ba ako Princess?” Yuri

“Hindi!! Hindi ahh.. kasi ako, kasi--” ako

“Isip ka ng isip kay Andrew, mamaya kung ano ng iniisip mo kay Andrew diyan.” Yuri

“Hala hinde ah!!” sigaw ko

Hindi ako mag-iisip ng ganun noh!

*_____*  wala akong ganung iniisip… teka?

Ganun?

“Tigilan mo nga yang pag-isip mo muna kay Andrew, napapagod na yung tao kakatakbo sa utak mo.” Yuri

“Eh? Di nga Yuri? Sinabi mo yun? Ehehe.” Princess

(~__~) (^^.)

“Eh ano naman?” Yuri

“Nothing naman…” ako

Naka-upo ako dito sa table with my other cousins.

Tsk! Yun nay un eh!

Moment nanamin ni Andrew ko eh ..

\*O*/ Inudlot pa nila!

Sana daw siya mas close ko eh!

Yun nay un eh!!

\*O*/ niistorbo pa nila eh!!

-____- haysss dapat dun nalang kami sa walang tao,

Hmmm?

Sa Island? Hehehe Kami lang!!

^^,) ay ano ba itong iniisip ko..

Kung anu-ano na..

“Oi Princess..” Yuri

“Istorbo ka naman sa pag-iisip ko eh,” reklamo ko,

Totoo naman ehh!

Istorbohin na ako sa lahat..

Wag lang sa----

“Nagpapantasya ka, hindi ka nag-iisip Princess. Psh!” Yuri

(~___~) (~~.)!!!!

“Hindi ah!!” ako

“Ano iniisip mo kay Andrew ah!? Ikaw Princess ah.. Mamaya niyan kung ano ng---mmmMM!!!” Yuri

Tinakpan ko yung bibig ng matong magandang ito.

(~~.) (,~~) (~~,) mamaya may makarinig pa sa kanya…

(-___-) kakahiya kaya…

“Ssssh!!! Ano ba Yujri, mamaya may makarinig sa’yo diy--” ako

Tinanggal niya yung kamay ko,

“Na pinagpapantasyahan mo si AN---” Yuri

“Julian!!!” sigaw ko

Biglang nanlisik yung mata sa’kin ni Yuri

Hehehe BEH!!

Kaw nauna!

“Ahh!!” ako

>__< bigla ako kinurot ni Yuri!

Papalapit na kasi si Julian.

Hmmm.. aminin mo na Yuri.

Tinablan kana ng charms ni Julian!

Ang gwapo kaya niya oh…

\\(^^.) Pero ams gwapo ang Andrew ko hihihi.

“A-ah.. Bakit Princess?” Julian

“Bakit nauutal ka pa ata? Hehehe.. ano tawag ka ni Yuri oh..” ako

“Wag kang maniwala diyan,” seryosong sagot ni Yuri

“A-ako?” Julian

“Hindi, sila!Psh.” Yuri

“Sige dito ka muna, miss ka na daw niya eheh bye!” ako sabay alis na.

HAAY -____-

Lakad-lakad nanaman..

Asan na kaya yun?

Mamaya, may kasayaw na iba na !?

WAAAAGG!!! *___*

Umupo na lang ako sa isang table dun na walang nag-occupy.

*pout*

~___~nakakabagot naman---

“Bakit lahat ng gawin mo ang cute?”

(^___^)(*___*)

(^___^)(**.)!!

“A-andrew.” Ako

Hala.. parang may kuryente naman na dumadaloy sa kalamnan ko,

Tapos paakyat sa dibdib ko..

Tapos di ko na alam kung san papunta *___*

“Bakit naka-simangot ka?” tanong niya, at sabay harap niya sa’kin.

*___* wag ka masaydong tumitig…

Nalulusaw na ako ehhhh

“Ano?  Kasi ..ahh, nagugutom--- tama! Nagugutom ako,” ako

“Nagugutom ka? Teka.. kuha kitang pagka---” natigilan siya

“Wag!!” pigil ko

“Ah? Bakit? ahaha” siya

*___* ikaw lang busog na ako ehh..

Ehehehe…

OMAYGOSH!

“Ah? Kasi ano.. busog na ako.” Ako

“Busog .. ka’na?” siya

?(,^^) (^^.)!!

“Oo..” ako

*KYAAAAAAAAAAAAH*

*SCREAAAAAAAAAMS*

Napalingon kami ni Andrew,

May biglang nagsigawan kasi..

*___* OH!!! Si—si… Si Gene!!!!

Nasa Stage!!!

Nako… Princess!! Katabi mo si Dingdong wag ganyan..

Nagtataksil ka sa crush!!

Kakanta ba siya???

“Ah hello everyone.. Good evening to all of you. I’m Gene.” Si Gene,

Yung mga babae!!

Korteng puso na mga mata!

Ako hinde!! Hindi talaga!

Kay dingdong lang kokorteng malaking-malaking puso mata ko!

Di’ba Dingdong ko---

(~____~) (**.)?

“I’m gonna sing Beuutiful girl” Gene

Saka niya isinabit yung gitara niya sa braso niya.

At…

*kyaaaaaaaaaaaaaaahhh*

Ayan na nagsigawa na eh *,*

Beautiful girl wherever you are
I knew when I saw you you had opened the door
I knew that I´d love again after a long long while
I´d love again.
You said " hello" and I turned to go
But something in your eyes left my heart beating so
I just knew that I´d love again after a long long while
I´d love again.

ang ganda ng boses niya *___*

Nakakahele naman ehhh..

Nako ang sarap pakinggan…

I bet yung ibang girls na hypnotize na!

“Nandito lang naman ako ehh..” psh! Sabi ng pinsan ko.

“Ako din..” Pinsan ko din yan..

Beautiful girl I´ll search on for you
'Til all of your loveliness in my arms come true
You've made me love again after a long long while
In love again
'And I´m glad that it´s you
'Hmm beautiful girl

Hanggang sa natapos yung kanta..

Ayiiihh..

Ganda kaya ng kanta niya

*Clap*Clap*

“Ayan thank you sa isang performance from one of the hit makers today, Gene!.. Pero bago ka muna bumaba.. q and a muna tayo, yan ang hininhintay ng girls ngayon.” MC

“Next performance na.” Andrew

(~___~) (**.)??

Ano daW??

“Ok go ahead.” Gene

“So bakit naman beautiful girls ang kinanta mo Mr. Gene?”  MC

“Bakit? Simple lang, because of these beautiful girls in front of us. They are all beautiful..” Gene

Nako!  Mga kinilig na mga bituka at laman loob nila.

Mga pinsan ko talaga.. iisa lang mga kilig factor namin ehh.

Ako? Hindi ako kikiligin..

Kasi.. kasama ko si Dingdong na ..

Parang nawala sa mood?

“Magaling kang sumagot ah, pero ino ba ang pinaka sa tingin mong pumukaw ng atensyon mo sa lahat ng beautiful girls natin dito. Hindi pwedeng wala dahil kilala ka namin, HAHAHA..” MC

“Ahhh…” Gene

At hinawakan niya yung labi niya..

Ay ano ba yan..

Nang-aakit ba siya?

**.) di ako naakit ah

 At yung mga babae dito mga nagsihawian naman ng hair,

Kinilig naman sila agad…

Syempre ang isasagot niya..

Lahat pa rin ng girls dito---

“There.. ayun, the one sitting with someone. It’s Ms. Princess Smith.” Gene

*_______* ano daw?

(,~~) (*__*)!!!

*__* bawal kiligin..

“Nako, si Gene palabiro. Ehehehe?” ako

“Ah! Ang only girl ni Mr. and Mrs. Smith pala.. tsk tsk mahirap yan. Mommy Nads! Tutal wala si daddy Troy dito, lumabas ata, approve ba si Gene? hahaha ” MC

Hala bakit nagtatanong si tito niyan!

Titoko kasi yung MC,

Si daddy ko?? Asan daddy ko??

*____*

“Ayan sumenyas si mommy nads, di daw niya alam! Buti walang magagalit na boyfriend si Princess..  ” Mc

Oo nga eh.. sayang, sana magalit yung katabi ko---

(*,*)???

Biglang tumayo naman si Andrew na kuya ko daw,

“San ka pupunta?” tanong ko

“Sa stage? Ako ang next na magpeperform..” sabi niya

“Hindi nga?” ako

“Oo nga,” siya

Tapos saka siya naglakad papunta dun sa stage,

Na kinakatayuan  ni Gene.

“Ohow.. eto nap ala yung next na performer natin.. mukhang excited na magperform ah. Long time no see Andrew,” MC

Si Gene nakangiti lang sa mga babaeng naka-abang sa kanya sa harap nung stage,

Di niya pinapakialamanan si Andrew na umakyat na din ng stage.

“Ok let’s give it up for, Andrew! …I’m Yours.” MC

Nag-umpisa ng maggitara si Andrew,

Habang si Gene naman..

(~~.)(,~~) nawala na sa stage..

Well you done done me and you bet I felt it
I tried to be chill but you're so hot that I melted

~(*,*)~ Hot daw ako…!

Na-melt siya..

I fell right through the cracks
And now I'm trying to get back

 

(*__*)/ Ihhh.. ako tutulong sa’yo dali.

Before the cool done run out
I'll be giving it my bestest
Nothing's going to stop me but divine intervention
I reckon it's again my turn to win some or learn some

“Magaling rin pala kumanata ang kuya mo…”

<3 ___ <3

“Oo nga ehh.. ” ako

“Magaling din maggitara…”

<3 ___ <3

“Si Andrew yan eh…” ako

“Ang dami niya sigurong girls din..”

“Oo nga e--- eh!??” ako

(,^^)  (~~.)!!!

(,^^) (**.)!!

“Gene..” ako

(^_^) (**.)

“May gusto ka sa kuya mo noh?” siya

(^__^) (oo,)!!

“Wala---” ako

“Alam mo bang masama ang nagsisinungaling? Turo yan ni Isk—ni Rhian.” Sabi niya

Rhian?? Bakit naman napasok sa usapan si Rhian?

Teka! Hindi ako nag---

-____- nagsisinungaling nga ako,

“Ang hirap sagutin ng tanong ko no? Hahaha.. iba na lang tatanungin ko..” siya

“Hindi ah!” ako

“Eh bakit di mo masagot?” siya

“Eh kasi..” ako

“Sige, pakinggan mo muna yung kuya mo, saying naman kung di mo maririnig yung pagkanya niya.”

 

So I won't hesitate no more, no more
It cannot wait I'm sure
There's no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I'm yours

 

At pinakinggan ko na nga ang kanta ni,

 An----drew.. (In I’m yours tone..)

Ang galing niya kumantam (*__*)

Kakilig.. (**,)…

Tapos, kung mag pakanta kaya ako  sa kanya sa susunod? …(,**)

Ay nakakilig yun  \(*,*)/

“Oh ayan na siya, siya na lang ang tatanungin ko,”

Napalingon ako kay Gene,

“Huh? Sino? Ano itatano---” ako

Biglang tumayo si  Gene..

AT SI ANDREW PAPALAKAD MALAPIT NA SA’MIN!!

O_O

Napatayo na rin tuloy ako bigla,

“Anong itatanong mo gene…” mahinang sabi ko

“Yung tanong ko sa’yo kanina, ” siya

“AH!?” ako

Ayan na si Andrew,

“ Nice song..” Gene

Tumango lang si Andrew

“Sa’yo din,” Andrew

(--.)  nagbolahan pa sila

“May tatanong pala ako, Andrew..”Gene

“Sige, ano ba yun..” Andrew

(0___0) HUwag!!!

“For instance, may gusto ka ba kay Princess?” Gene

\O______O/ Nasabi na niya!

Bakit mo sinabi~

Huwag kang sasagot n goo..

BAKA..

Mamatay ako sa kilig ehh…

*_* ihhh

“Meron ba?” Gene

 

---------END OF PRINCESS POV----------

 

 

PRINCE POV

 

“Si Andrew… may napapansin ako,” Yuri

“Ano naman?” Rhian

“Saka na pag sigurado na ako..” Yuri

“Ayaw mo talagang sinasabi pag di ka pa sigurado noh? Kaya pala…” Rhian

Tumingin naman siya kay Julian,

Kanina ko pa napapansin,

Gusto akong tanungin ng asawa ko tungkol sa napag-usapan namin,

Iniiba ko lang yung usapan,

Hindi ngayon yung oras para pag-usapan namin yun.

Maya-maya..

Dumating na sina Brad kasama si Candice,

“Oh kamusta naman kayo dito? Hinanap ba ang kwagpuhan?” Brad

Pinauna niyang paupuin si Candice,         

“Walang naghahanap sa’yo, bakit bumalik ka?” Julian

“Baka kasi na-miss mo ko. Kamusta namana ang—EHEM! Tsuuuupp—Ahhhh!! Araaay..!” Brad

Hiniwakan naman ni Candice yung tenga niya,

“Manahimik ka diyan,” Candice

“Ok, ok Crush..” Brad

“Crush? Psh!” Yuri

(~~,) (~~.)!!

Yuri-Candice

“Crush pa lang under na?” Julian

“Hssh!” iling ko

“Oh? Mga nagsalita, eh mas mga nauna kayo nila captain magpa-under. wahaha” Brad

(~~.) (^o^) (,~~)

J-B-P

“Oh Princess,” Julian

“Hello, paupo ako..” Princess

“Oh dito ka na lang.. oi Brad layas! Ako kumuha niyang upuang yan..” Julian

“Sama nito oh..” Brad

Kasunod niyang dumating si Andrew,

Ano naman kayang meron sa dalawang to’,

“Oh kumpleto na tayo oh.. Tara uwian na!” Brad

“Oh mauna kana..” Candice

“Sungit naman nito,” Brad

“Kala ko ayos na kayo, psh!” Yuri

“Kala ko nga rin eh, naubos pera ko diyan. Mahirap na ako.” Brad

“Nagsisisi kana?” Candice

“Hindi! Kahit sarili ko handa kong ibigay sa’yo wahahaha.” Brad

“Eeew..” Candice

Katahimikan…

Wala kaming magawa,

Nakakatamad na din sa party na toh.

“Ano bang pwedeng gawin natin?” Julian,

(~~.) (-__-) (*,*) (=,=) (+_+) (~,~)(,--)

“Candice,” Brad

“Ano?” Candice

“Pandak ka’ba?” Brad

(=___=) Candice

“Kalbuhin kaya kita Brad?” Candice

“Pipick-up siya Candice, sabihin mo na lang bakit.” Princess

“Ah? Pick-up? Bakit?” Candice

(,^^) (--.)?

B-C

“Kasi.. Nagkasya ka sa puso ko eh..Yiiiihhh!!! Wahahahaha cheesy!” Brad

“Ba yan Brad, corny.” Candice

“Eh bakit namumula ka?” Brad

(-__-) Candice

“Nahihiya ako para sa’yo noh.” Candice

“Corny ni Brad,” Julian.

“Yabang! Ikaw nga!” Brad

“Yuri..” Julian

(,^^) (~__~)

J-----Y

“Ano?!” Yuri

“Bakit nga kasi ang isagot niyo ehh..” Princess

“Ipo-ipo ka’ba?”  Julian

(.^^) (-__-)’’   (**.) (==,) (++.) (~~,)(--,)

“Baket!!” Yuri

“Kasi.. Nililipad ako sa ere kapag andyan ka..”  Julian

“Yun oh..” Andrew

“Ipo-ipo ka pala Yuribels?” Candice

“Psh! Paliparin ko tong pinggan sa’yo eh.” Yuri

“Wahahaha ang corny!! ” Brad

“Atleast ako! May mwah mwah! Tsup Tsup!! Mwehehe?Ok tatahimik na ako..” Julian

“Edi ikaw na..” Brad

“Oh si Andrew naman..” Candice

“Oo nga!” Julian

(,~~)   (*,*)

Napa-inom naman ng tubig si Princess?

Sigurado may nangyari sa dalawang yan,

“Oh total wala naman kayong partner ni Princess, kayo na lang.. Right Cess?” Candice

“Ah?” Princess

“Oo na daw,” Rhian

“Siya si Neneng P,” Yuri

(*.*)  (~~.)

P------A

“Princess, Facebook ka ba?” Andrew

Halata naman kay Princess,

Pinipigilan yung ngiti niya..

Hssh! Kabisado ko na yang kapatid ko.

Mamaya, hindi na makakatulog yan.

“Ah.. bakit?” Princess

“Gusto kasi kitang i-Like…” Andrew

(.^^) (-__-)      (,**) (~~.)     (^^.) (==,) (~_~)(^,^)

“Yun!!!” Brad

“Ayyy… sana facebook na lang ako..hahaha” Candice

“Gagawin kitang facebook Princess.. heheh” Rhian

~(*,*)~ Princess

Lumilipad nanaman ang mundo..

“Si Vice may baon kahit laos na, mukhang may pinaghugutan---wahahah joke!” Brad

“Oh! Si Captain na!” Julian

“Minsan lang natin maririnig, sige na Prince.” Candice

Hssh!

Ano pa nga ba..

Naka-abang na asawa ko sa’kin oh.

(,^^) (~_~) parang bata..

“Ayan na mag-ingat kayo, bibira na yan! Yan si Boy Pick-up!” Brad

“mwahahaha..” Julian

“KATAHIMIKAN!! KAYAHIMIKAN!! Ayttt!!” Brad

“Ssssh!! Magsasalita na si Kuya.” Princess

(.^^) (,--) (,^^) (.^^)    (,^^) (~~,)    (^^,)(^,^)

“Pentium 1 ka’ba?” Ako

Hssh!

Bahala na..

“Alam ko na ibig sabihin niyan eh ..Bakit?” Asawa ko

(-_____-) Rhian..

“Kase.. Kapag kasama kita, Bumabagal ang mundo ko..” ako

“BOOM!!” Brad

“Nafi-feel ko yan! mwahehehe” Julian

“Di ko alam kung kikiligin ako o matatawa sa sinabi ni Prince.” Yuri

“Well, kahit ako kapag kasama ko si Rhian.. Bumabagal ang mundo ko hehe Peace girl!” Candice

“Bakit?” Rhian

“Hahahaha! Kita mo na..” Candice

Masaya namang natapos ang party,

Puro kalokohan ang naisip ng grupo namin.

Hinatid ko na din Rhian sa apartment niya.

Umuwi na din ako sa bahay..

Bukas..

Makikita na niya ang parents niya,

Nasa may kusina ako, iinum sana akong tubig.

“Prince..”

“Di,” ako

Ibinababa ko muna yung bitbit kong baso,

“What makes you reject the proposal?” Dad

“Hindi ko gusto di,” ako

“Why? Is it because of Rhian? Ah?” dad

“If I leave.. walang kasama si Rhian dito. Ayoko ng ganung set-up di,” paliwanag ko

“Is it really your only reason kung bakit di mo tinanggap?” Dad

Meron pa..

Hindi na lang ako nagsalita..

“Maaga kaming aalis papuntang Camarines, pero dadaanan pa namin yung office na pinapasukan niya.” Ako

“May kasama naman kayo kaya walang problema sa’kin. Just be careful, Be with Rhian always.. She might be nervous for this. Matulog kana, maaga pa nga akyo bukas.” Dad

Sa mga ganitong pagkakataon,

I won’t leave her..

Lalo ng alam kong hindi ko pa rin siya kayang iwan,

At hindi ko rin naman kayang mag-isa.. ng ako lang.

END OF THE NIGHT

-----------END OF PRINCE POV-----------

 

 

RHIAN’S POV

^________^  ahh pwede na bang lumipad papunta sa mga magulang ko?

 Nandito kami ngayon ng asawa ko sa sasakyan,

Ang sabi niya dapat na din namin silang mapuntahan agad,

Baka daw kasi mamaya may mangyari nanaman,

Pupuntahan ko muna si Madam,

Magpapa-alam ako, kasi dapat ngayon magrereport kami sa kanya.

Papayagan naman siguro ako,

Ayan, andito na kami.

“Oh baba na..” Prince

“Ako na lang, hintayin mo na lang ako dito, mabilis lang ako.” Paliwanag ko

“Sige,” siya

Lumabas na ako ng sasakyan,

Dali naman akong pumunta sa office ni Madam,

Hindi ko nasabi kagabi kasi naman sabi ni Yuri umalis na rin daw si Madam.

Eto na..

“Good morning Miss Cathryn.. Nandiyan na’ba si Madam?” tanong ko

“Ah oo, alam mo naman lagging maaga yun. Ang aga mo di ah,  wala pa yung iba mong kasama..” Cathryn

“Ah oo, maaga talaga ako ngayon kasi may ipapa-alam ako kay Madam eh.” Ako

“Sige pasok ka na,” Cathryn

“Salamat,” sagot ko

Pumasok na ako sa loob,

Pagpasok ko naman..

Mukhang nagis-sketch si Madam,

Naka-suot pa siya ng salamin at abala naman sa ginagawa niya.

Lumapit ako sa kanya,

Bigla niyang tinignan yung relos niya..

At saka tumingin sa’kin.

“Ang aga mo naman ata Rhian..” Madam

“Ahh.. Madam.. may sasabihin po sana ako kaya ako maagang pumasok.” Sabi ko

Tinanggal niya yung salamin niya,

At saka siya tumayo at naglakad papunta sa sofa.

Sumunod naman ako..

Pagka-upo namin,

“Now, tell me your business..” Madam

Nako, kala ata ni Madam tungkol sa gagawin naming yung pinunta ko,

Pano koba uumpisahan?

“Madam, kasi po. Nahanap na po kasi yung.. Mga magulang ko.” Paunang sabi ko,

“And then..” Madam

“Ahh.. kasi po, ngayon po naming pupuntahan ang mga magulang ko sa probinsya. Di po ba ngayon niyo po kami pinapapunta sa mga client niyo po? Magpapa-alam po sana ako kung pwede po akong pumunta sa mga client bukas?” ako

Nag-iba yung dating ng reaksyon ni Madam,

“Tommorrow? It is Christmas day tomorrow, hindi mo sila makaka-usap. The day after tomorrow is a Cristmas Vacation for my clients.. Today is the big event for my clients wherein everyonewill be there kaya mas madali niyo silang makaka-usap at isa pa, isang fashion event yun at gumawa na ako ng appointement sa kanila for this day.” Madam

“Pero po Madam,” ako

“If you want to go to that place you were saying, then go, but this opportunity? It will be all wasted. Actually, ginawa ko ito para makilala niyo ang client ko at kung sakali na magustuhan nila ang performance niyo, they can be your regular clients like I do. If it is not now, then there is no other time for this once in a lifetime chance.  But still, you have to choose now what’s more important Rhian,” Madam

Choose?

Pero… parehas kong gusto.

Sabi ni Cathryn,  mga galling ng ibang bansa pa ang mga client ni Madam.

Kaya ngayon lang talaga naming sila mami-meet.

~____~ Once in a lifetime chance..

Pero gusto ko na na Makita ang magulang ko..

Gustong-gusto, Nakakahiya na kina Prince kung ipapagpaliban ko pa.

Pero paano naman--- *sigh*

“Madam.. Ang totoo po niyan.. gustong-gusto ko ng puntahan ang mga magulang ko. Gusto ko din po yung opportunity na binibigay niyo sa’kin pero po, natatakot po ako nab aka may mangyari nanaman tapos hindi ko nanaman po Makita sila.” Ako

“So I guess, you’ve made a choice.. Opportunity now is lost, and this is what you choose.. I will let Candice Yuri and Princess do your job from now on. Take care,” Madam

Tumayo na si Madam at bumalik sa table niya,

Itinuloy lang niya yung ginagawa niya.

Wala na akong magagawa, tumayo na rin ako at lumabas ng office.

Nanghihinayang ako pero,

Alam ko namang pinili ko ang tama eh..

Rhian! Hindi ka manghihinayang! Hindi! Hindi!

Bumalik ako sa sasakyan,

At umalis na din kami kaagad..

“Kamusta? Pinaygan ka agad?” Prince

“Ahh.. oo, pinayagan naman ako.” Ako

“Ok mabuti naman, akala ko kailangan ko pang bumaba. Matulog ka muna maaga tayong nagising, gigisingin na lang kita mamaya kapag malapit na..” sabi niya

“Sige..” ako

Inakbay niya ang kanang balikat niya sa’kin

At sumandal naman ako sa kanya..

Mga ilang oras na din kaming nasa byahe..

Pero nakapikit lang ako..

Di talaga ako makatulog.

Hindi ko alam yung nararamdaman ko.

Magkahalong kaba, saya, takot—takot?

Ah basta!

Maya-maya naman..

“Asawa ko, Rhian…” Prince

“Uhmm..” ako

“Malapit na tayo, ” Prince

Umupo na ako ng maayos,

Nagsuklay ako at inayos ng bahgay yung damit ko,

Hindi pa nga nagtagal..

“Sir Harris andito na po tayo.” Driver

Napatingin ako sa paligid,

Madaming bahay sa paligid..

At may mga taong naka-tambay din sa mga labas ng bahay.

Lumabas na kami ng sasakyan..

Mga nagtinginan ng mga tao sa’min pagkalabas naming ni Prince..

“Tara po Sir, Ma’am puntahan muna natin si Kapitan..” Manong Driver

Naglakad kami papunta sa baranggay hall nila.

Dun namin naka-usap yung kapitan

tapos pinasamahan kami dun sa bahay daw,

Na may pangalang Cecilia  Moralina..

Naglakad nakami papunta doon..

“Ayos ka lang?” Tanong ni Prince sa’kin habang naglalakad kami,

Tumango lang ako..

“Nanlalamig yang kamay mo..” siya

Nakita ko sa mukha niya yung pag-aalala niya..

Nginitian ko na lang siya para di siya mag-alala sa’kin.

Pero ang totoo..

Kinkabahan ako.. Sobra.

Huminto kami sa isang maliit na bahay,

Gawa sa kahoy na bahay at may maliit na bakuran.

Puno ng mga container sa labas ng bahay,

“Aling Cecil!! Nandiyan ba kayo sa loob?! May mga naghahanap sa inyo!” Sigaw nung tanod na kasama namin.

Walang sumasagot sa’min..

Ng may biglang may lumapit naman sa’ming lalaki.

“Hinahanap niyo ba si Cecil? Bakit di kayo dun--! Sa tambayan niya kayo pumunta, sigurado! Naandon yon, Sino ba sila? Mga bibili din ng---” Lalaki

“Wala ka ng pakialam! Lasing ka naman Nando! Umuwi ka sa inyo at hinahanap ka nanaman ng asawa mo,” sabi nung Tanod na kasama namin.

“Mukhang mayayaman yang kasama mo ah! Baka pwedeng manghingi ng pantoma--” Lalaki

“Dalin mo nga yan dun sa bahay niya, ako ng bahala sa kanila.” Sabi nung isa pang tanod

“O sige, Oy Nando!  Tara! Laseng ka nanaman,” Tanod

“Hindi ako laseng, para sabihin ko sa’yo, Yan ang uso ngayon!? Lasing-lasingan!!” Lalaki

“Tara tara na!” Tanod

“Ah dito na lang muna kayo, ako ng susundo sa hinahanap niyong si Cecil. Medyo maraming tambay kasi dun, di natin alam baka kung anong mangyari sa inyo.” Tanod

“Sige--” Prince

“Sasama po ako,” Sagot ko..

“Huh? Teka, wag na baka mapano pa kayo don.” Tanod

“Rhian, wag na..” Prince

“Prince.. gusto ko lang Makita kung anong ginagawa niya. Sige na?..Pagbigyan mo na ako..” pilit ko

(,~~) (--.)

“Pwede ba kaming sumama kahit sa malayo lang, tatanawin lang namin yung lugar.” Prince

“Tsk, kayong bahala.. Pero di ko kayo sagutin kapag may nangyari sa inyo.” Tanod

Tumango na langa ko at sumunod kami dun sa tanond na naglakad,

“Ako  na lang lalapit, nakita niyo ba yun? Yung naka-pulang t-shirt, yun yung hinahanap niyo.” Sabi nung tanod

Saka naglakad na papalapit doon,

Sigurado..

Nagsusugal ang mga taong nagkumpulan doon..

Hindi ko na maialis ang tingin ko sa kanya..

Nakatalikod siya mula sa direksyo namin..

Nakita ko na lang..

Biglang binato ng bote nung itunurong babae sa’min yung tanod na lumapit kanina.

Hanggang sa nagsasawala na yung babae..

“Sir Harris, bumalik na po muna tayo dun sa tapat nung bahay. Nagkakagulo na po baka po may mangyari na lang. Bilin po sa’kin wag kayong hayaan ni ma’am,” Manong Driver

“Rhian.. ” Prince

Hindi ko maialis yung tingin ko sa kanya,

Hindi ko Makita yung mukha niya..

Pero… bakit naluluha na ako..

Nasa malayo pa lang siya.

Nakita ko..

Kinakaladkad na siya, pilit siyang hinahatak nung mga kasamahan nung mamang tanod kanina..

“Ano ba!!!! Dinaya nila *COUGH* COUGH* COUGH*  NILA!! Bakit ako ang hinuhuli niyo--- COUGH* COUGH*” yung babae

“Hinuhuli din namin sila!! Nanggugulo nanaman kayo dito ng lugar sa kakasugal niyo! Pumirmi kayo sa mga bahay niyo!” Mamang tanod

“May sakit na nagsusugal kapa!-ANO BA UMAYOS KA NGA!!! ” Sabi pa nung siang tanod

“Pagbibitawan niyo ako *COUGH* COUGH* COUGH*--Ano ba---”

“Rhian hintayin na lang---RHIAN!!!” Prince

Bigla akong naatakbo papalapit dun sa babaeng hinahatak nila papalayo dun sa lugar.

Nilapitan ko agad siyang napa-upo sa may lapag..

Hinawakan ko siya sa braso niya,

At agad kong tinignan ang mukha niya..

“Ayos lang po ba kayo??” ako

Tinignan niya ako na parang hindi niya gustong nagtanong ako sa kanya,

“Ano ba! Bitawan mo nga ako! *COUGH* COUGH* Sino ka’ba!? *COUGH* COUGH* COUGH* Ah!!”  siya

“Ah--” ako

Tinulak niya ako dahilan para mapa-upo ako sa lapag

Bigla akong nilapitan ni Prince at inalalayan tumayo,

Samantalang nilapitan naman ng mga tanod ang sinasabing… Nanay ko.

“Dun ka sa Baranggay! Ginagawa mong tambayan ang baranggay Cecil umayos ka nga!”

“Kung naiingit ka, EDI GUMAYA KA!!!”

Naglakad sila papalayo sa’min,

Gusto ko siyang sundan pero..

Pinigilan ako ni Prince sa paglakad..

Napatingin ako sa kanya..

“Prince..?” ako

“Wag muna,” Prince

“Ay, pasensya na kayo. Nagkagulo pa.. mamaya kapag kalmado na yang si Cecil papauwiin na din naman yan. Hindi pa naman maggagabi, kaya kung gusto niyo maghintay---” Tanod

“Maghihintay po kami!” agad kong sagot,

Muli ko nanamang nabaling yung tingin ko sa kaninang babae,

Na nagtanong sa’kin kung sino daw ako..

Ako po..

Ako po si Rhian… anak niyo.

Dumiretso na muna kami sa sasakyan ni Prince,

“Rhian, sabihin mo sa’kin. Ayos ka parin ba?” Prince

“Ang totoo, hindi ko rin alam. Ang gusto ko lang.. maka-usap ko siya eh. Anong.. anong nangyari sa kanya, bakit nandito siya, tsaka nakita mo ba siya kanina? Parang may sakit siya. ” ako

(,~~) (--.)

Niyakap niya na lang ako,

Siguro.. hindi niya din ang sasabihin sa’kin.

Pero sa tingin ko mas kakailanganin ko iyon,

Bukod sa anu pa man..

Hindi rin nagtagal,

Dumating na ulit yung Tanod na kausap naming kanina..

At sinamahan uli kami dun sa bahay na pinuntahan namin.

Pagkadating doon,

“Tara sa loob, sinabi ko na may naghahanap sa kanya.” Tanod

“Sige po,” ako

“Salamat ho,” Prince

Pumasok kami sa loob nung bahay na pinuntahan namin kanina,

“Sige pasok na kayong dalawa, baka pumunta lang sa likod yung si Cecil. Dito lang ako sa labas, pag kailangan niyo ko tawagin niyo lang ako. Nako, kung gusto niyo ng matinong usapan wagh na din kayo umasa. Pagtiisan niyo na yan at parang galit sa mundo yan kapag may kausap na tao. Sige labas muna ako,”

Pumasok kami ni Prince pero hindi kami umupo,

Ang gulo ng loob ng bahay.

Parang isang malaking bodega.

“Magiging ayos ang lahat..” Prince

“Sino ba kayo? Anong kailangan niyo ah!? *COUGH* COUGH* COUGH*”

Napatingin kaming dalawa ni Prince,

Nakatali na ngayon ang buhok niya,

Mas nakita ko ang itsura ng mukha niya..

Ang payat ng mukha niya.. nangingitim ang mga labi at maging ang ilalim ng mga mata,

Namamayat din ang itsura niya, ilan taon na kaya siya? Nasan kaya ang tatay ko?

“Ako po si Prince, at siya po si Rhian. Kayo po ba si Cecila Moralina?” Prince

Siya na ang unang nagsalita,

Napansin niya sigurong walang salitang lumabas sa labi ko.

“Oh? *COUGH* COUGH* Ako nga! Ano? *COUGH* hindi ko kayo kilala at kung may pagkaka-utang man ako *COUGH* wala akong *COUGH* ibabayad sa inyo kaya lumayas na kay---“

“Nay..” ako

(,~~)      (--,) (~~)

Hindi ko alam pero yun ang mga salitang nasabi ko,

“Ano kamo? *COUGH* Ano ba yang kasama mo ah? *COUGH* kanina pa yan ah, parang wala sa sarili yan *COUGH* mabuti pa umalis na kayo ditto at nakaka-istorbo kayo siya! Alis---oh!!! Ano ba!!!Bitiwan mo nga ako*COUGH* ano ba!!”

Bigla ko siyang niyakap,

Parang may nagsabing yakapin ko siya..

Marramdaman niya ba?

Na ako ang anak niya?

“Nay.. ako po ang anak niyo.. A-ako po..” sabi ko habang nakayakap ako sa kanya,

“Umalis ka nga!!” siya

Sabay tanggal niya ng pagkakayakap ko..

“Anong pinagsasabi *COUGH*  mo diyan!? Wala akong anak! *COUGH*”

“ 19 Years ago po, ng may sanggol kayong iniwan sa isa sa mga kumbento sa Samar. Siya po ang batang iyon..”  Paliwanag ni Prince

Biglang nagbago ang mukha niya,

Parang iniisip niya kung ano ang mga narinig niya kay Prince.

“Ako po, Ako po si Rhian.. Ako po anag anak niy---”

“WALA AKONG ANAK!!! LUMAYAS KAYO DITO!! *COUGH* WALA AKONG ANAK!!” sigaw niya

“Teka lang po, pero sigurado po silang mga naghanap sa inyo.. isipin niyo pong mabuti.” Pilit ko..

“Hindi ko alam ang pinagsasabi niyo! *COUGH* kaya *COUGH* umalis na kayo dito! Ano ba!”

“Nay.. Sige nanaman po.. Isipin niyo pong mabuti---” ako

*CRASSSSSH*

Biglang may binatong siyang kung anong babasaging bagay,

Napapikit ako sa pagkagulat,

“Sinabi ko na, *COUGH* wala akong anak!! At hindi ko kayo kilala! *COUGH* at kung may anak man ako, WALA AKONG PAKIALAM! AT MATAGAL NA SIYANG PATAY!!”

Naramdaman ko na lang na hinawakan ako ni Prince sa kanang kamay,

Pero hindi ko pa rin maialis ang tingin ko sa kanya..

“Rhian. Bumalik na lang tayo, mukhang naka-inom siya kaya hindi natin---” Prince

“Nasa katinuan ako para sumagot sa inyo *COUGH* at uulitin ko! WALA AKONG PAKIALAM, KUNG MAY ANAKA MAN AKO.. O WALA! *COUGH* *COUGH* lumayas na kayo, labas!! *COUGH* labas!! *COUGH* Mga bwiset!!!! Wag na akyong babalik dito!!! *COUGH* Mga malas!!!”

Sabiniya yun habang pinagtatabuyan niya kaming pinalabs ng bahay niya.

Hanggang sa makalabas na kami,

“Hoy Cecil! Akala mo kung sino kang tao ka!---tsk! Nako, sabi ko naman sa inyo.. Hindi niyo yan makaka-usap ng matino. Kaya kung ako sa inyo, sa ibang araw niyo na lang puntahan, o kahit wag niyo na alng balikan--” Tanod

“Hindi pwede, Prince.. Sandali lang babalik ako sa loob, baka kasi gusto niya ako lang ang kumausap sa kanya, dito ka muna. Ah? Sige na..” pagpupumilit ko

Hindi binibitawan ni Prince yung braso ko,

Pero kailangan ko pumasok sa loob,

“Rhian, bumalik na lang tayo sa susunod.. Hindi natin siya makaka-usap ng maayos,” Prince

“Ako, ako ang kaka-usap Prince--” Ako

“Uuwi na tayo.. tara na..” Prince

“Sandali!! Ayoko pang umuwi eh!” napalaks na sabi ko,

Ayoko.. ayokong umuwi.

Yan ang nasa utak ko.

Bakit? Bakit ayaw niya akong Makita?

Bakita wala siyang pakialam?

“Rhian, wag ng magpilit sa susunod na araw na..” Prince

“Gustong-gusto ko siya maka-usap Prince, Hindi mo naman alam yun eh! Nandito na tayo eh.. Bakit, bakit aalis pa tayo..” paiyak na sabi ko sa kanya,

“Hssh! Hindi ko alam? Higit sa lahat Rhian, mas alam ko sa kanila kung gaano ka-importante na Makita at makausap mo ang magulang mo.” Prince

“Eh bakit gusto mo ng umalis,Alam mo naman na ito na yung pinakhihintay ko. Dapat kasi ako na lang yung pumasok, ayos lang naman sa’kin na sigawan niya ako. Wala naman sa’kin kahit sigawan niya ako.” ako

“ Dahil sa tingin ko, hindi kayo magkaka-usap ng maayos. Hssh! Kung alam ko lang na kaya mo na mag-isa, edi sana din a ako sumama. Kung sa tingin mo hindi importante sa’kin tong araw na toh, sana hindi na ako sumama ditto.. hssh! Kaya ko nga sila pinahanap di’ba? ” Prince

“………………” Ako

Wala na akong naisagot sa kanya,

Naluha na lang ako tulad ng inaasahan..

Dahil abot kamay ko na..

Pero parang sobrang layo pa din.

Umalis kami sa lugar ng di na uli nag-usap ni Prince,

Inabot na kami ng gabi sa daan,

Dumiretso kami sa Apartment ko..

Pagbaba ko ng sasakyan,

May nakita akong nakaparadang isa pang sasakyan sa labas ng apartment.

“Sige na, pumasok kana sa loob, una na ako.” Siya

“Sige..” sagot ko

Pumasok na siya ng sasakyan,

Tinignan ko na alang yung pag-alis niya..

Pumasok ako sa loob ng gate..

At pagbukas ko ng pintuan..

*Pak* (sabog confetti)

“SURPRISE!!!!!!!!!!!!!!!!”

“MERRY CHRISTMAS RHIAN!!!!!”          

“Merry Christmas!”

Teka.. bakit sila nandito?

Sila Candice..

Sila Andrew..

“Merry Christmas Rhian, Oh? Asan si Prince?” Candice

“Oo nga? Asan si Kuya? Siya nagsabi na pumunta kami dito tapos.. ay nako talaga yun.” Princess

“Siya nagsabi?” tanong ko

“Oo, nagtext siya kanina na samahan ka naming ngayong Christmas Eve. Mamaya pupunta sila mommy ditto at travis pari si daddy.  Si kuya ba may binili saglit?” Princess

Si Prince?

Siya ang nagsabi..

“Kami din, nagpaalam muna kami na dito magchi-christmas kasama mo Rhian.” Andrew

“Sawa na ako kina daddy hehehe, let’s have a party tonight..” Julian

“Oh! Teka.. Rhian.. wag ka umiyak, Si julian kasi!!” Brad

“Bakit ako?” Julian

“Psh! Tumigil nga kayo,” Yuri

Bigla akong nilapitan nila Candice

“Rhian? We don’t know what happened sa lakad niyo ni Prince. But please Rhian.. It’s Christmas Eve, You deserve to be happy.. ok?” Candice

“We are not allowed to ask something so, ang gagawin lang naming ay samahan ka the whole night. Ok? hehehe” Princess

“Salamat.. Salamat..” ako

“Sige kainan na tayo!” Brad

Hanggang sa mag 12 o’clock,

Naandun sila at sinamahan ako.

Dumating sila tita at tito, kasama si Travis.

Ng maggagabi na din,

Nagpa-alam na yung mga lalaki kasama sila Candice at Yuri

Sumunod na umalis na din sila Travis at si tito.

Naiwan sila tita Nads at Princess.

“Dito kami matutulog Rhian ah?” Princess

“ Ngayong gabi.?” Ako

“Yup, samahan ka namin.” Princess

“Sige magpalit na kayo ng damit, ako ng bahala dito sa mga pagkain.” Tita

Malalim na din ang gabi at humiga na din kami ni Princess,

“San matutulog si Tita?” ako

“Dito din.. hehe  kasya tayo niyan..” Princess

“Dito na lang kaya kayo, tapos dun na alng ako sa may sofa.” Ako

“Eh! Kaya nga kami dito matuulog para may kasama ka pagtulog eh..” Princess

Pumasok na din si Tita sa loob ng kwarto,

At tumabi na sa’min.

Napapagitnaan nila ako ni Princess at tita.

“Rhian.. nag-away kayo ni Prince?” Tita

“Mi..” saway ni Princess

“Bakit? Kayo lang naman ang sinabihan ni Prince na wag magtatanong. I’m the mother so.. Rhian.. did something happened ng pumunta kayo doon kanina?” Tita

(,**)(-.-)(~~.)

“Medyo, may nasabi po akong di maganda kay Prince kanina.” Ako

“Ahh.. kaya naman pala. Actually, biglaan ang pagpunta namin dito. He texted us habang nasa daan na yata kayo non, pauwi na daw kayo. Ang sabi lang niya sa’kin,  Something happened that wasn’t in plan, so humingi siya ng favor sa’kin na After sa bahay naming, ditto naman kami pumunta.” Tita

“Ganun po ba..” ako

“Oo nga tapos ang text sa’kin wag daw akong magtatanong , kami pala, ng kahit anong tungkol sa nangyari ngayonsa lakad niyo.” Princess

Nahihiya ako,

Kanina pa naman…

Parang ang poinalalabas ko, walang alam si Prince sa gusto kong mangyari.

“I don’t know the exact thing happened, hindi ko pa rin naman nakaka-usap si tito mo tungkol dito. Pero kung ano man nangyari sa inyo ni Prince nung nandun kayo, sigurado may ginawa o nasabi si Prince kaya may nasabi ka, pero believe me matino yang si Prince, at lagi niya lang iniisip yung kapakanan mo.” Tita

“Oo nga, kahit may pagka.. hmm, mayabang minsan o arogante ang kuya, He knows what to do.. Pagpasensyahan mo na kung ganun yun.” Princess

Natahimik na lang ako,

Sa tingin ko kasi.. ako ang may kasalanan din kanina.

Tsk,

Sino kaya ang kasama niya kanina?

Pinapapunta niya ditto sila Tita..

San kaya siya nagpunta,

“Matulog kana Rhian, ikaw din Princess.. ” Tita

“Sige po..” ako

“Yiihh. Pa-hug ako Rhian.. I feel like hugging you eh..” Princess

Saka siya yumakap sa’kin,

“Ako din.. Oh payakap muna ang mother–in-law mo ah?” Tita

Yakap na nila ako parehas..

                                                    

“Kahit anong mangyari, I’m still your Tita..and also your mom.” Tita

“Salamat po..” mahinang sabi ko,

END OF THE NIGHT

KINABUKASAN

Maagang nagising si tita, kasabay namin.

Nag-ayos na kami ni Princess, at saka kami pumunta ng office.

Nakwento ni Princess sa’kin ang nangyari kahapon..

Ang dami daw dumating na kilalang tao pagdating sa Fashion world,

Nanghihinayang ako pero kasabay naman nun,

Gusto ko pa ding bumalik sa probinsya para balikan yung mga dapat kong balikan.

Pagkarating sa office,

Wala si Madam,buti na lang.

Ang totoo.. kinakabahan ako eh.

Kinakabahan ako sa reaksyon niya,

Na walang nangyari sa lakad ko..

Pero hindi pa rin akon susuko..

Babalik ako pag may pagkakataon.

Tanghali na, si Candice maagang natapos ang ginagawa niya kaya maaga din siyang umalis..

Kaming tatlo lang nila Yuri at Princess

*TOK*TOK*TOK*

Tumayo ako at binuksan ang pinto.

“Kuya,” ako

“Sakto nandito ka, No sign of witch?” Gene

“Wala si Madam ngayon eh,” ako

“Hi Princess, Yuri..Merry Christmas!” Gene

“hello Gene..Merry Christmas din” Princess

Umupo si Kuya sa bakanteng upuan sa table namin.

Tinignan-tignan niya yung mga ginagawa namin,

“Busy kayo?” Gene

“Medyo,” Yuri

“Ikaw ba, wala kang appointements ngayon?” Princess

“Wala nga eh, tapos na.. Si Paolo rin naman nagpakasaya dahil parang off work niya toh. Kaya dumaan ako dito. Tsaka gusto ko din Makita si Rhian,” Gene

“Psh! Ngayon si Rhian naman, Chikboy ka din Gene noh.” Yuri

“Oo nga Gene. Parang kagabi lang.. hehehe” Princess

“Nga pala, hindi ko pa naikukwento sa inyo.. Si Gene, matagal ko nap ala siyang kilala.” Ako

“Pero kagabi niya lang naalala, dahil pinaalala ko.” Gene

“Magkakilala na kayo? San? Pano? Kailan?” Princess

“Nung.. bata pa ako. Sinama ako nila sisters sa Quezon. Hindi kasi ako tumigil sa pagiyak bago sila umalis kaya sinama na nila ako. Hindi ko na nga lang amtandaan bakit kami nandun, basta ang alam ko lang sumama ako. At dun ko nakilala si Kuya Gino.. na ngayon, Gene na.” ako

“I’m an orphan too, then nagkakilala kami ni Iska na ngayon Rhian na. 3 months siyang nagstay don kaya kahit papano, naging close din kaming dalawa. So that’s it..” Gene

“Aaah.. kaya pala parang malapit ka lagi kay Rhian,” Princess

“Siguro nga, sige tuloy niyo lang ang ginagawa niyo. Don’t mind me,”Gene

“Sige.” Yuri

Gumawa na din sila Princess at Yuri,

Pero, maya-maya kinausap ako ni Kuya.

Inaya niya akong bumili ng pagkain sa labas kaya sumama ako.

Habang nasa elevator kami,

“Sabi ni witch, nakita mo na daw ang parents mo Iska?” Gene

Tumango lang ako,

“Eh bakit ganyan ang reaksyon mo? Parang wala lang?” Gene

“Ang totoo kasi, nagpunta kami kahapon.. Pero.. hidni ko siya naka-usapa ng maayos.” Ako

“Bakit hindi? Teka, kailan ka babalik?” Gene

“Hindi pa kami nagkaka-usap ni Prince, pero sana… ngayon. Gusto kong bumalik para maka-usap siya.” Mahinang sabi ko..

“Tara,” Gene

“Ah?” Ako

Napatingin ako sa kanya,

“Tara, pumunta tayo dun sa lugar ng parents mo Iska,” Gene

“Pero, ” ako

“Sabihin mo kay Prince sumama siya, sasama ako. Siguro ayos lang naman kung kasama ako di’ba? Sige text mo, total wala naman si Witch,” Gene

“Baka bumalik si Madam.. tsaka,” ako

“Tsaka?” Gene

~Si kuya nagpunta ngayon sa office ni daddy, parang may pag-uusapan ata sila tungkol sa trabaho eh..Importante kaya sasama siya kaya daddy ngayong araw sa office.~ (Princess)

“Ahh, tanungin na lang muna natin si Cathryn kung babalik ba si Madam..” ako

“Oh? Eh si Prince? ” tanong niya

“Ayoko na munang istorbohin si Prince, total.. kaya ko naman, meron din akong address ng lugar kung sang lugar kami nagpunta kahapon. Tayo na alng ang pumunta muna..” ako

“Sigurado ka?” linaw niya

“Oo..” ako

Nagawa na nila Prince ang tulong nila sa’kin,

Siguro, panahon naman para ako naman ang gumawa.

---------END OF RHIAN’S POV----------

CANDICE POV

 

“Yes! Maaga ako natapos, makakapg shopping ako!” ako

Hindi ako nakapag shopping last week,

Dahil busy ako dito,

At ngayong tinapos ko ang mga gagaiwn ko ng maaga,

Kaya naman. Uubusin ko ang laman ng mall!!

Hahahaha

“Huy!”

(,~~)   (~~,)?!!!

Si brad?

“What are you doing here?” tanong ko sa kanya

“Nagsasalita ka mag-isa kanina.. Nakakabaliw na’ba talaga ako?” Brad

~_~ Yabang talaga nito ,

“Answer my question long hair,” ako

“Pupuntahan ko sana kayo, baka gusto niyo ng libreng lunch. Treat ko,”Brad

Aba ang bigtime kuripot?

Treat daw?

“Well, I’m going out. Magshoshopping ako eh, nandun sila sa taas. Treat them if you want. I said,

Then naglakad na ako palayo..

“Huy! Teka nga.. Edi kung wala ka dun bakit pa ako pupunta dun. Labo nito oh.. Sama ako, san ka punta?” Brad

“Hmmm?? Mall? Boutique, Salon, Spa.. Magshoshopping ako, Why?” ako

“Ahh…Tara sama ako. ” Brad

“Oh? Treat mo? Ok let’s go!” ako

Sabay hatak ko sa kanya..

Hehehe

“Oi teka! Wala akong sinabing treat ko!” Brad

“Oh? Treat mo ko? Talaga! Oh  I can’t wait to get all those new arrivals and designs!” ako

“Nako po!!!” Brad

Then nagpunta na kami sa isang mall,

Inuna naming ang isang boutique dun.

“Wahhh! It’s like my first time going here again,” ako

Habang tumitingin-tingin sa mga damit.

 Si Brad naman nakasunod lang sa’kin.

“Kailan kaba huling nagshopping?” Brad

“Hmm.. December 19?—Hmmm, ano kayang mas maganda dito..” ako

“December 19?? Teka! 6 days agolang naman yun ah!? Grabe ka Candice,” Brad

“Oh, 6 days is too long for me. Nagamit ko na yung mga nabili ko noh. Need new designer clothes para sa ginagawa naming work.” Ako

“Grabe ka Candice! Ako ba? Huli kong bili ng damit ditto sa mall nung isang buwan pa ata, pinangregalo ko pa!” Brad

Napahinto ako,

“Teka? Last month? Eh san ka bumibili ng damit?” Candice

“San? Dyan-dyan lang..Bilisan mo na nga bumili diyan para maka-uwi na tayo.” Brad

?(.~~) (--.)?

“Anong maka-uwi? Unang boutique pa lang toh ah, Ppuntahan ko lahat ng boutique dito..” ako

O____O Brad

Haha, nakaktawa ang mukha niya,

Ang kuripot bow!

Let see…

“Eto? Bagay bat oh sa’kin? Or this one..” ako

While holding two dresses..

“Hmmm.. Eto.. di maganda.. tsaka ito, ang pangit ng design. Yan ang gusto mo?” Brad

“Tsk, mukhang maganda naman eh.. wait I’ll choose another on---” Ako

“NO!! no! Don’t choose!” Brad

~____~ Kuripot powers attack?

“Why?” ako

Bigla niyang kinuha yung hawak kong damit at binalik sa lalagyan niya,

Tumingin-tingin sa paligid,

“Ayyy! Hindi maganda ang mga gawa nilang damit ditto. Kita mo toh? Hindi manlang ako naakit sa design--- Ang ibig kong sabihin, hindi maganda ang design.” Brad

“Eh anong gusto mo?” Candice

“Ikaw?” Brad

(,~~) (--.)

“Seriously?” Candice

“Seriously amen. --- Pero Candice, hindi talaga maganda dito. Tapos---” Brad

“Get straight to the point please.” Candice

“Tara sa binibilhan ko,” Siya

“San?? Gusto ko ditto, di pa nga---teka!!”s Candice

“Tara na iwan mo na yang hawak mo, at mamatay ang bulsa ko kapag binili mo yang lahat.” Brad

Ano pa nga ba?

Edi umalis na nga kami…

(^__^) (--.)?

San naman kaya ako dadalin ng isang ito,

“Siguraduhin mong pag-uwi ko madami akong bitbit sa pagshoshopping dahil kung hindi,” Candice

“Sigurado, marami kang maiuuwi sa inyo. Wahahaha! Baka nga pati ako iuwi mo na sa inyo eh, wahahahaha” Brad

Maya-maya pa..

Isang kakaibang feeling ang narramdaman ko.

(~~.)(,~~) nasan kami?

Bakit parang kaakiba ang dinadaanan namin?

“Brad, where are we?” tanong ko

“Ahh.. malapit na tayo sa Paradise, ok.. Tara baba na tayo---” Brad

“Sandali lang! Don’t tell me??” Candice

(,^^) (**.)!!

“Ano Pandak?” Brad

“Don’t tell me nasa Divisoria tayo!??” Candice

“Tumpak! Tara na!” Brad

Saka siya bumaba..

Teka?? The home of copy cat brands?

Teka!!

*tok*tok*tok*

“Oi! Baba na diyan..” Brad

Binuksan ko yung bintana ng sasakyan.

“Brad naman, You know hindi ako bumibili ng imitation! Not in my wildest dream brad.” Candice

“Don’t wory Pandak, this is not a dream. Thisi is reality.. Tara na.. Pag di mo nagustuhan papaya akong bugbugin mo ako. Baba na!!” sigaw niya

Aba aba aba ang tangkad na ito!

Binuksan yung pinto saka ako hinila palabas ng pinto.

>___< hate you Brad,

Naglakad-lakad kami..

Hindi naman ganun kadami ang tao,

“Yung sasakyan mo? Hindi ba mawawala yun?” tanong ko

“Hindi yun, may trusted bantay ako don. Binibigyan ko pa ng bayad.” Brad

“Psh! May bayad ah, galante. Magkano naman..” ako

“Aba ang mahal ng bayad ko, isangdaan!” Brad

“Pinagmalaki mo pa! One hundred lang pala..” Ako

“Ako ang pinaka galante dito na nagpapabantay sa kanila, yung iba bente! Pagmalaki mo ang ka-MU mo!”

“Ano? MU ka diyan!?” ako

“Oo! May… MALANDING UGNAYAN! Wahahaha.”

“Ikaw lang malandi!” me

“Ikaw din kaya—awahahah joke lang! Sila Julian MU din, May mwah mwah tsup tsup na Ulayawan!” Brad

“Hmm.. sounds interesting.” ako

“Meron pa! sila Andrew at Princess.. hahah MU den!”

“Ano?” tanong ko

Tuloy kami sa paglakad,

“MU—May Malabong Usapan! Wahahah o kaya.. masyadong Maraming Usapan!”

Haaayy,

Pumasok na kami sa isang building dun..

“Ngayon, wala na amsyadong tao. Christmas day na kasi.. Nakapamili na yung iba.” Brad

“Lagi ka dito?” ako

“Oo.. Wala akong pera. Lagi nga kasing kinukuha ang allowance ko dahil sa mga kalokohan ko wahahaha. Kaya umisip ako ng paraan para makaporma kahit papano.” Brad

“Wala kang pera? Pano yung.. surprise mo sa Moa?” ako

Tuloy lang kami sa paglakad..

Di siya agad sumagot sa’kin,

Ngumiti lang siya,

“Para sa’yo yon kaya,  dugo’t dugo ko inalay ko dun wahhaha--- Miss! Pakibigay nga ang piiiiiiiiiiiiiiiiiinaka maganda! At piiiiiiiiiinaka maliit na damit sa kasama ko! –ARAAAY wahahaha!!” Brad

“Ano pong hanap, dress po? Jeans?” Ate na biglang lumapit sa ‘kin.

“Ah?? Ano.. teka lang---- Aray! Ano ba Brad! Binabalibag mo na ako ah!” ako

Hinila ba naman ko pabalik ng lumakad ako papalabas..

“Hindi kita binabalibag ah, di ko magagawa sa’yo yun. Sadyang maliit ka lang at pakiramdam mo binalibag kana wahahaha!” Brad

Kung di ka lang gumastos ng malaki para dun sa surprise mo,

Baka kanina pa kita iniwan ditto,

Well kung sabagay..

Mukhang magaganda naman dito,

Tsaka.. makakuha ako ng idea sa mga gagawin kong designs.

Bakit laging dito sila namimili, samantalang walang originality dito,

At walang quality!duh~

Pero infairness.. magagadang din naman..

Imitation nga lang..

“How much?” ako

“Po?” Ate

“Magkano daw ate,” Brad

“350 po,”

“What! 350? Teka ang mur---” Candice

“Shhh!--- wahahahha Oi Candice. Lipat nga tayo sa kabila muna,” Brad

Saka niya ako nhinila palabas,

“Bakit ba?” ako

“Wag kang pahalata na mayaman ka, di tayo patatawarin niyan.” Brad

Hay nako..

Mukhang kung anu-ano nanaman ang mangyayari sa’min dito,

Let see..

Uubusin ko ang laman ng wallet niya!

^__________^ I’m an angel!

 

---------END OF CANDICE POV------------

 

 

ANDREW’S POV

Sabi ni Brad pupunta siya ng office nila Princess,

Baka pwede naman akong sumunod..

At nasa elevator na ako,

Pagdating ko sa floor nila Princess,

?(,~~) si Prince yun ah,

Papunta siya sa diresyon ko..

“Captain--” ako

Nagmamadali siyang dumaan,

Baka may emergency?

Dumiretso naman ako dun sa Office,

“Ah hello,” ako

“Goodafternoon sir,What can I help you?”

“Ah..Good afternoon, Nandiyan ba sila Princess, Rhian, yung mga trainees” ako

“Ah, yes Sir. Kaso si Ms. Princess at Ms. Yuri na lang po yung nasa loob.”

“Ah, ok lang bang pakisabing nandito si Andrew Montiel?” Ako

“Ok sir, just minute..”

Maya-maya..

“Sige po pasok na po kayo Sir,”

“Ok thank you,” ako

Pumasok na ako,

“Oh Andrew,” Yuri

“Hello, kala ko andito si Brad.” Ako

“Brad? Bakit mapupunta yung kolokoy  na yun dito?” Yuri

“Akala ko ililibre niya kayo ng lunch, tama pala nagdala na ako. Kanina si Captain nagmamadaling umalis may emergency ba?” Ako

“Wala naman.. kasi ano, susundan niya si Rhian sa Probinsya.” Sagot ni Princess

Tumingin ako sa kanya,

Pero umiwas naman siya ng tingin,

Tsk..

Naiilang na’ba siya sa’kin?

Tsk! Loko kasing Gene yun..

---------flashback---------

“For instance, may gusto ka ba kay Princess?” Gene

Hindi agad ako nakasagot,

Ano bang problema ng isang toh.

Nagtanong ng ganyan.

“Meron ba?” Gene

(,~~) (~~.)  (*_*)

“Kailangan ko bang sagutin ang tanong mo?” sagot ko

“Bakit hindi? Pero ikaw bahala, Ang totoo niyan.. Ayoko ng makaka-istorbo ako sa ibang tao. Kaya ngayon pa lang aalamin ko na kung may maiistorbo ako o wala…” Gene

“Ehh.. Gene.. Andrew, Alis na muna ako ah?” Princess

Papatalikod na si Princess,

“Oo, meron..” sagot ko

(,~~) (~~.)  ! (,**)

“Sino bang hindi magkakagusto sa kanya..” Ako

“Safe answer.. Tsk  tsk, ok.. I think wala naman akong maiistor---” Gene

“But I like her more than anyone else, and more than anybody likes her.”

Lumingon si Princess uli sa direksyon namin,

(,~~) (~~.)  (**.)’’

“So.. ok, I think I’m off man.. But I think I like her too. By the way.. nice meeting you,”

Lumakad siya palapit kay Princess,

“Hey Princess, can you allow us to like you? ” Gene

“Ah?” Princess

“Hahaha, Cute. Sige na.. I need to go now. I’ll say my goodbyes to the celebrants before I leave..” Gene

At umalis na siya

(,~~)      (**.)’’’

Ok.. sige nasabi ko nanaman,

Wala ng bawian..

Pero totoo naman..

Gusto ko na si Princess.

She’s there for me nung mga oras na kala ko, ako lang mag-isang magdadala.

Natutuwa ako kapag andyan siya,

Lagi niya akong inaalala…

Pero sapat na’ba?

Sapat na bang..

Gusto ko lang siya?

O mas tamang tanong…

Gusto ko lang ba siya?

--------end of flashback-----------

“Oh iwan ko muna kayo dito, may kukunin lang ako sa stock room.” Yuri

“Sige..” sagot ko

(-,-)  (,--)

“Princess,” ako

(-,-)  (--.)!

“Oh? Andrew..” Princess

“Yung kagabi..” ako

“Kagabi?” Princess

“Yung mga sinabi ko--” ako

“Ahh, yun ba? Hindi—ay! I mean, ayos lang.. alam ko naman nasagot mo lang yun kasi naman si Gene ang kulit eh. Ahh.. ahm, Wag mo intindihin yun.” Siya

“Hindi ang totoo niyan---” ako

“Totoo? Ah! Ok lang Andrew, di naman ako bata para ano, maniwala agad ehh. Alam ko naman na may gusto ka pa din kay Rhian.. di’ba?” Princess

(,~~) (--.)

Di’ba?

Di’ba?

Mukha bang may gusto pa din ako kay Rhian?

Sa tingin ba niya may gusto pa ako kay Rhian?

*RIIIIINGGG*

“Ah, excuse me..” Princess

Sinagot niya yung phone niya..

Shit! Bakit di ko agad masagot yung tanong niya..

Sinabi ko noon kay Rhian na mamahalin ko pa din siya kahit iba na ang pinili niya.

Pero.. Sinabi niya na magmahal din ako ng iba.

“Hello?  Oh Gene.”

(,~~)------------(,^^)

Lumayo siya ng konti,

Bakit kailangang lumayo pa?

Gene??

Bakit ba laging sumisingit yang Gene na yan?

“Ahh.. Sige sasabihin ko na lang kay Cathryn mamaya. Ah? Ako? Ahh.. eto kakain pa lang. Hahahaha, hindi ah. Ayoko nga mag diet.” Princess

(,~~)--------------------------(,^^)

Lumayo pa uli?

“Ahh.. sige ingat kayo. Yup, sige.. Bye.” Princess

(,~~)-----(^^.)

(,~~)-----(--.)

Nag-iba reaksyon ng mukha niya pagkaharap niya sa’kin?

“Don’t worry.. Hindi naman ako bata para hindi maintindihan yung gantong mga bagay. Naiintindihan ko naman eh.. Kung para mawala yung pagkagusto mo kay Rhian, walang problema sa’kin na magkagusto ka sa’kin.” Princess

“Teka, hindi naman yan yung sinasabi ko ---” ako

~__~ kanina pa napuputol mga sinasabi ko ah,

“Oh kain na muna tayo, Andrew sabayan mo muna kami---” Yuri

“Wag na, iwan ko na lang tong dala ko. Una na ako,” Sagot ko

“Teka? Bilis naman..” Yuri

“Geh..” ako

Lumabas na ako,

Ganon ba ako?

Sa tingin niya gagamitin ko siya para mawalan ako ng pagkagusto kay Rhian?

Tapos,

Di pa nila ako pinatatapos sa mga sinasabi ko,

Paano ko mapapaliwanag sarili ko?

Inis,

(calling Julian)

“Hello,”

(Oi, nakapagdala ka na ng pagkain? Kamusta Yummy ko?)

“Oo, di ko alam. Text mo na lang.”

(Eh bakit ang taray mo? Para kang meron ah, may nangyari noh? Aminin.)

“Yung sinabi ko sa’yo kagabi,”

(Alin? Yung sinabi mo kay Princess na may gusto ka sa kanya?)

“Oo,”

(Oh ano sabi?)

“Di ata siya naniwala.. sabi niya may gusto pa daw ako kay Rhian. Ayos lang dawn a magkagusto ako sa kanya para mawala yung pagkagusto ko kay Rhian?”

(Tsk Tsk Major Major yan Vice.. Kung sabagay, di’ba si Princess ang kasama mo nung nagluluksa ka kay Rhian?)

“Anong luksa!”

(Ok ok.. na-broken hearted na lang? mwahehehe, Syempre kung ako si Princess, iisispin ko.. Iiniyikan niya ng sobra yung girl tapos.. ngayon sa’kin siya may gusto? AMBELIBABOL!!)

Unbeleivable?

“Ano namang di kapanipaniwala don ah?”

(Hmmm, ewan ko lang. Not sure.. Pero the only I’m sure ay! Nagdududda siya sa pagkagusto mo sa kanya tsk tsk.. May Gene pa naman sa eksena niyo, sikat pa naman yung isang yun, haay. Buti pa ako, may mwah mwah tsup tsup mwahahahah.)

“Ewan ko sa’yo, Sige na bye!”

(Sungit nito oh. Geh ingats Vice.)

Tsk..

Di siya kumbinsido?

Kailangan ko na’ba siyang kumbinsihin?

Teka? Naninibago ako kay Julian,

Ang gana makapag advice ng isang yun..

Buti pa siya.

-----------END OF ANDREW’S POV-----------

YURI’S POV

 

“Anong drama yun?” ako

-____- “Umalis na siya?” Princess

“Ah? Oo umalis na..” ako

-____- “talaga?” Princess

“Oo nga.. bakit ba??” ako

^__________^ “Omaaaay! As in, pwede na akong magpagupit ng buhok Yuribels!!!” siya

“Ano ba! Malulukot yang gawa ko,” ako

“Ay sorry, Pero kasi.. ay teka.. tumatawag si Julian.” Princess

“Si Julian? Sa’yo? Tumatawag?” ako

“Yup, wait lang..” Siya

Lumayo ng konti,

(,~~)-----------(^o^)

Bakit kailangan pang lumayo?

May tinatago ba tong mga toh?

Psh! Kailan pa ako nag-isip ng ganito.

Asar naman.. ~__~

“Oh!!!! Oh my talaga!!... Ok, OK,, Got it.. Thanks Julian.. mwah mwah tsup tsup!!” Princess

!!!(,~~)-----------(^0^)

Mwah mwah?

Tsup Tsup??

“Ang bait ng Licious mo,” Princess

“Psh, pwede na siyang kunin ni Lord.” Yuri

“Huwag naman!” Princess

“Edi may care ka na sa kanya,Psh” ako

“Ehhy.. Nagseselos ka’ba??” Princess

“Psh! Pwede ba!?” ako

(Calling Bwiset)

“HELLO!!!”

(Ang sweet naman Yummy, wala na bang mas sweet sa Hello? hehe)

“Ano? Bilisan mo,”

(Ang sungit mo naman Yummy, parang kagabi lang---)

“aaaahh!!! Bah! Bah! Bah!! Brrrr!!! Wag mo na ituloy ayoko marinig!”

(Bakit? Kinahihiya mo na yung nangyari sa’tin yummy ?)

“Pwede ba Julian? Anong nangyari, maymakarinig sa’yo diyan kung ano isipin—“

(Nagulat nga ako Yummy eh, Actually first time ko yun. Ang sarap sa feeling pala..)

“Oi Julian! Tigilan mo yan,”

(Hayaan mo sila, mabeberdeng utak lang ang mag-iisip ng iba--- teka? Baka naman.. Iba ang naiisip mo kasi Yummy? mwahhaha)

“Wag kang magpakita sa’kin, bwiset.”

(I love you too.)

O_O ANO DAW??

“…………..”

(Yummy!?? Ui… Wag ka na magalit,)

“E-ewan,! Kayo-o ni Prin-cess ang magusap!”

“Yummy ayos ka lang---”

---end---

Ano bang nakain nanaman ng lalaking malambot na yun?

Ano ba kasing gianawa ko kagabi,

AYYYY!!!!!! Maloloka ako sa kanya!!

~___~ maloloka?

“Ui, Yuri.. Tinawagan ako nun, para bigyang Update kay Andrew.  Wag ka magselos sa’min ahh.. ah? Ah? Hehehe.. Selosa..” Princess

“Ano sabi mo?” ako

“Wala..” Princess

=_______= kainis..

Habang tumatagal,

Kapag kasama ko yang si Julian,

Pakiramdam ko.. unti-unti akong mababaliw.

Baliw na ako sa kanya,

Asar!

----------END OF YURI’S POV-----------

 

 

RHIAN’S POV

Habang nasa daan,

Naiisip ko yung sulat na iniabot ni Tito Troy kagabi.

Sulat daw yun na pinaabot ni Mother Superior kay Tito Hans.

Nakalagay doon na matagal na nilang kakilala ang nanay ko,

Pero hindi na nila sinabi kung ano ang pangalan niya dahil yun ang bilin sa kanila ng nany ko.Dating tiga-Samar daw ang nanay ko noong mga oras na iniwan niya ako sa kumbento.

Laging nagpuipunta doon ang nanay ko at nakikita nilang laging balisa daw iyon kapag nagpupunta doon. Ng minsang nagpunta ulit doon ang nanay ko, nakita na lang nilang may biglang iniwan na kung ano sa harap ng altar at dali-daling umalis. Sinubukan nilang habulin pero bigo sila.

Ng makita naman nila ang sanggol, nagaalinlangan pa silang kupkupin dahil mas gugustuhin nilang ang tunay na nanay nito ang kumupkop dito. Kaya inalam nila kung san nakatira ang babaeng may pangalang Cecilia Moralina.

Pero ng datnan nila ng sinabing tinitirhan nito, wala na siya. Hindi na rin sila nag-abalang hanapin pa ito dala ng kawalan ng sapat na kakayanan para hanapin ito.

Tanging yung crucifix na lang ang nagsilbing naiwang gamit ng Cecili Moralina sa sanggol ng iwna niya to’.

Ang nag-iisang tanong sa akin ngayon,

Bakit niya ako iniwan..

Kailan kong malaman.

“Dito na’ba?” Gene.

Tumingin-tingin ako sa paligid,

(--.)(,--) mukhang andito na nga kami,

“Sa tingin ko, eto na nga yun. Pero teka.. bababa ka rin ba?” Ako

“Ah? Oo naman, bakit?”

“Kasi, baka pagkaguluhan ka dito..” sagot ko

“Nga pala, hindi pa naman ako nagdala ng pangtago ko.” Gene

“Ako na lang ang pupunta. Hintayin mo na lang ako, sandal lang naman siguro ako.” Ako

“Teka, mukhang delikado Iska. Wag na, samahan na kita..”

“Wag na, alam ko nanaman itong lugar. Basta magte-text na lang ako kapag pabalik na ako.” Ako

“…….”

“Ako na lang, kaya ko naman. Ah?” ako

“Sige, basta magtext ka,” siya

Tumango lang ako,

Lumabas na din ako ng sasakyan.

At nagpunta na nga ako

Dumiretso ako dun sa bahay na pinuntahana namin kahapon ni Prince,

“Tao po! Nay Cecil, Tao po..” tawag ko

’’Nako miss, baka wala sa loob yung lasengga diyan. Baka nasa tambayan niya o baka nasa likod bahay niya yan, tignan mo na lang.” Sabi nung lalaking napadaan

“Ganoon po ba, sige po. Salamat.” Ako

Binuksan ko yung pinaka gate ng bahay,

Pumasok ako sa loob kahit na alam kong hindi tamang basta na lang pumasok  ng di nagpapaalam.

Pero gusto ko na talaga siya maka-usap.

Hindi bukas..

Kundi ngayon.

Tumuloy ako sa pagpasok sa loob ng bahay.

Sumilip ako pero walang anomang anino ng babaeng nakita ko kahapon.

 Habang minamasdan ko yung loob ng bahay,

Hindi ko mapigilang mapaluha..

Kung anu-ano na kasing mga bagay ang naisip ko.

Ano kayang nangyari sa kanya?

Bakit sa ganitong lugar siya nakatira?

Ang tatay ko, nandito ba siya?

May mga kapatid ba ako?

Magulo ang pinaka kusina ng bahay,

Patong-patong na pinaggamitang plato at kutsara.

May kurtina ang bahay pero masasabi mong,

 ~kailan pa ba huling pinalitan ito?~

Kung anong gulo ng bahay na kinakatuyan ko ngayon,

Naiisip kong ganoon din kagulo ang nagging buhay ng sinasabi nilang nanay ko.

Naglakad ako papuntang likod-bahay,

Pero nagulat ako sa nadatnan kong ginagawa niya.

“Nay!” ako

Napatakbo ako sa kanya,

Napatigil naman siya.

“Tsk! Bwiset na buhay toh!  *cough* Ano nanaman *cough* bang ginagawa mo dito ah!? Di’ba sinabi ko na wag na kayong--- *cough* babalik!!”

“Ano po yang ginagawa niyo? Drugs po ba yan?” sabi ko

Nadatnan ko siyang parang mayhinihithit sa sulok,

Hawak yung gamit para sa pardu-drugs tulad ng nakikita ko sa T.V.

Tumayo siya..

“Ano bang ang kulit mo? *cough* Wala kang paki-alam tigiulan mo na ako at lumayas ka dito! *cough**cough*”

“Nay.. ako po ang anak niyo. Alam ko pong di sila nagkamali sa paghahanap sa inyo.” Ako

Hindi ko mapaliwanag,

Pero kakaibang pakiramadam ang nararamdaman ko,

Kapag naiisip ko ang mukha niya kagabi.

At ngayong kausap ko pa siya, Mas tumindi ang pakiramdam ko na siya ang nanay ko.

“Hahaha! *cough*Nagpapatawa ka ba? Wag ka nga -- *cough**cough* magpatawa at wala akong anak! *cough**cough* Umalis ka dito o tatawag ako ng mga tanod, papakulong kita sa pagpasok mo ng *cough**cough* walang paalam dito!”

Lumapit ako sa kanya,

“Labingsiyam na taon na po ang nakaraan ng may iniwan kayong sanggol sa isang kumbento sa Samar. Kinilala po kayo ng mga Mother Superior dun bilang si Cecila Moralina. Wala po kayong iniwang pangalan ng sanggol ng umalis kayo. Pero.. Tanging isang bagay lang ang naiwan sa sanggol.. at eto po yun.” Ako

Inilabas ko yung crucifix na natatakpan ng suot kong damit.

Ng Makita niya ang suot kong kwintas,

Nakita ko ang pagbabago ng reaksyon ng mukha niya.

Alam ko, nakilala niya ang suot ko.

Pero bakit di niya sabihing siya ang Cecilia Moralina na hinahanap ko.

“Hindi naman po ako magagalit sa mga nangyari noon. Ang gusto ko lang po--”

“Anong gusto mo? *cough* Ano pang--- ANO PANG GUSTO MO!!!” sigaw niya

Nagulat ako sa bigla niyang pagkasabi ng mga iyon.

“Nay..” ako

“Hindi mo alam kung gaano naging miserable ang buhay ko simula ng dumating ka sa buhay ko! *cough**cough*  Lahat! Dahil sa’yo!”

“………..”

Hindi ako naka-imik,

Parang sinasabi na niyang, ito na yung mga hinintay kong sagot.

Pero parang ngayong nandito na, parang ayoko ng marinig pa.

“Gusto mong malaman!? *cough* kung bakit iniwan kita doon!? *cough**cough*”

“………..”

“Ng dahil sa’yo, nawala ang lahat sa’kin! Lahat-lahat! *cough**cough*Tinanggalan mo ko ng buhay alam mo ba? *cough* Bata pa ako ng magbunga ka sa maling pagkakataon ng taong akala ko mamahalin ako ng tuluyan. *cough**cough* Pero mali ako, ng dahil sa’yo.. Iniwan niya ako! *cough* INIWAN AKO NG  AMA MO!!”

Hindi ko na lalo napigilan ang sarili ko,

Naluha na lang ako ng Makita kong lumuluha na din siya sa pagkukwento niya,

“Ano bang ginawa kong mali? ANO BA!? *cough**cough* Takot na takot akong malaman ng pamilya ko. *cough**cough* Bata pa rin naman ako ng mga oras na yon kaya wala akong alam na gawin kung hindi umasa sa pamilya ko. *cough* Eto naman akong tarantad* na naniwala sa lalaking yon! Nagtago ako sa pamilya ko habang pinagbubuntis kitang malas ka. At ng pinanganak kita sa Samar-- *cough* Hindi ako nagdalawang isip na iwan ka! Ang akala ko… Ang akala ko maiintindihan ako ng magulang ko kung sakaling malaman nila, pero ano? Ng bumalik ako ng Maynila.. nalaman nila sa mga magagaling kong kamag-anakan na nagtago ako sa Samar para magbuntis. *cough**cough*”

Para akong estatwang nakatayo sa harapan niya,

Eto naman ang gusto ko di’ba?

Eto naman ang gusto kong mangyari..

Ang marinig ko ang lahat,

“Ang mga tao,kapag nalaman nilang nabuntis ang isang babae. Ano!? Ang akala mo sandamakdamak na kasalanan na ang ginawa! Dinaig pa ang mga taong nakapaty na nakakulong sa bilibid sa sama! *cough**cough* Bakit! Ginusto ba namin yun? Nagpakatanga kami, pe--*cough**cough* pero kailangan pa bang ipadama na wala kaming kwenta? *cough* Tss! Sila!! Sila ang walang kwenta!! Aaaaaaah!!!!”

Bigla siyang  napaupo sa lapag,

At napahagulgol.

Hindi ko alam ang dapat kong gawin.

Magagalit ba ako sa kanya dahil iniwan niya ako?

O maawa ako dahil nararamdaman ko ang naging paghihirap niya?

“Hindi nila ako binigyan ng pagkakaton, mga walanghiya sila! Bagsak na ako, pero binasura pa nila ako. *cough**cough* Ano bang ginawa ko!! Bakit ako ginanito!!! …. Simula noon, umalis ako sa knila at nagsarili ako. Kung san-san ako nagpunta. Pero lahat *cough**cough* lahat ng puntahan ko sinusumpa ako. Ngayon? Sasabinin mo sa’kin? Ikaw ang anak ko? Anong gusto mo? Matuwa ako? Magsaya ako dahil nakita kita? Putang-i**!! Nasira ang buhay ko dahil sa’yo! IKaw!! Ikaw ang may dahilan ng nakikita mo ngayon!!” *cough**cough*”

Nilapitan ko siya..

Lumuhod ako sa tabi niya,

Habang siya, nakatingin sa’kin na parang kinasusuklaman niya ako.

“Nay, patawarin niyo po ako. Patawarin niyo po ako.. Sorry po.” Ako

Tuluyan na akong napa-iyak sa sakit na nararamdaman ko.

Nararamdaman ko na ako ang lahat ng may kasalanan sa nangyari kay nanay.

Bakit, bakit kailangang mangyari toh’

“*cough**cough* buong buhay ko, hindi ko inisip na makikita kita. Dahil kahit kalian, hindi ako nagkaroon ng kahit konting amor sa batang ipinanganak ko! *cough**cough* Kahit konte!”

“Hindi ko naman po gusto na magkaganon ang lahat.” Ako

“Hindi mo ginusto pero nangyari na ang lahat!.. *cough**cough*..”

“Sorry po, Sorry---”

“Sana namatay ka na lang, Sana hindi na lang kita pinanganak---”

“Tara na!!”

May biglang umalalay ng mabilis sa’kin sa pagtayo.

Dali-daling naglakad papalabas ng bahay.

Nakatingin lang ako sa direksyon kung san ko iniwan ang nanay ko.

Ng ibaling ko sa iba ang tingin lo, napaluha na lang ako.

Nakalabas na kami ng bahay pero nasa utak ko pa rin ang mga sigaw at hagulgol ng nanay ko.

Ang lahat ng kinuwento niya,

Lahat-lahat..

Biglang huminto kami sa paglalakad,

At nagulat ako sa lalaking may hawak ng kamay ko.

“Sinabi ko sa’yo! Wag ka munang pumunta, bakit pumunta ka pa din, ah!”sigaw niya

“Prince..Prince Sorry.” Ang tanging nasabi ko.

“Alam mo ba kung bakit ayaw kitang papuntahin dito ah? Ah Rhian?!” Prince

Sa tono ng pananalita niya,

Alam kong galit siya..

Ngayon ko lang narinig si Prince na nagtaas ng boses sa’kin,

Ngayon lang siya nagalit sa’kin.

Pero siguro nga..

Dapat naman talaga silang magalit sa’kin..

Ako naman talaga ang may kasalanan.

~ Hindi mo alam kung gaano naging miserable ang buhay ko simula ng dumating ka sa buhay ko! Lahat! Dahil sa’yo!~

 

“Gustong-gusto kong pumunta dito. Gustong-gusto ko siyang puntahan. Hindi mo alam kung gaano ko kagust--”

“Hindi ko nanaman alam? Hssh! Sa tingin mo? Sino pa ba ang may alam!? Sa tingin mo ba balewala lang kung anong gusto mo? Ah!” Prince

“Sorry , Sorry..” ako

“Rhian, Prince teka pare, Wag kang magalit kay Rhian. Ako ang nagsabi sa kanya na sasamhan ko siya dito.” Gene

Napatingin si Prince kay Kuya, na biglang dumating doon.

“Wag kang makialam dito, pwede ba.” Prince

“Teka, hindi sa nangingialam ako pero nakikita kong umiiyak na si Rhian. Bulag ka’ba hah Prince? Tss! Ganyan ka’ba ka-hrash kay Rhian? Umiiyak na yung tao naggalit kapa diyan---Ahh!”

“Prince!!!!” sigaw ko

Biglang sinuntok ni Prince si Gene,

“Sinabi ko, wag kang makialam dito! Wala kang alam!” Prince

Napatakbo ako kay Prince,

Pinipigilan ko siyang wag ng lumapit kay Kuya.

Kahit natatakot ako sa kanya, hindi rin tamang ganito ang mangyari.

“Ako? Walang alam? Gag* kung meron ditong walang alam, Ikaw yon! ” Gene

“Tama na,” ako

Nagtitinginan na yung mga tao sa’min.

Wala masyadong tao sa lugar na pinaghintuan namin.

“Bakit? Sa tingin mo ba nakakrelate ka kay Rhian? Sa tingin mo ba porkit pinahanap mo na ang magulang niya alam mo na ang nararamdaman niya? Hindi ka naman nawalan kaya hindi mo alam kung paano mawalan ng magulang kaya wag kang magmagaling na alam mo ang  lahat, Prince. ” Gene

“Prince, wag mo na siyang pakinggan---Kuya?!” saway na tawag ko,

Magkatinginan lang sila,

“Kung ganito lang din naman yung taong mag-aalaga sa’yo. Hindi rin ako papayag bilang kuya mo, tara !” Gene

Saka niya hinawakan ang braso ko at daling naglakad palayo kay Prince.

“Kuya teka,.. Teka ,” ako

Huminto siya,

“Oo alam ko, pero kung tinuturing mo kong kuya. Maiintindihan mo din ako. Ikaw na lang ang alam ko sa ngayon na pamilya ko kahit di tayo magkadugo. Pero kung ganon lang din naman siya? Hindi ko siya magugustuhan para sa’yo.” Gene

Sandali akong natahimik sa mga sinabi niya.

Pero agad kong naisip ang dapat kong sabihin..

“Kuya, ngayon ko lang siya nakitang nagtaas ng boses sa akin. Ngayon ko ang din siya nakitang nagalit ng ganito sa’kin simula ng maging kami. Alam ko, may dahilan kung bakit siya nagalit. Alam ko rin, kung bakit ka din nagalit sa kanya. Pero, hindi naging maayos ang kinalabasan ng mga nalaman ko sa nanay ko. Masakit sa’kin na marinig lahat ng sinabi niya kanina.. Halos di ko kayang pakinggan o tanggapin na ako ang lahat ng may kasalanan. Pero mas lalong di ko kakayanin kung pati si Prince, pati siya magalit sa’kin. Di ko rin kaya.. kung pati siya, wala sa tabi ko.” Ako

“Sorry, Sorry kung nagpaka Childish ako. I’m just trying to protect you. I’m sorry.” Ako

“Sorry din... Salamat.” Ako

“ I know, there he is. I think, hindi ka lang lumaki ngayon. You are more matured now, more matured than me. Meron ka na ding Prince na magtatanggol sa’yo.” Siya

Ngumiti lang siya at ipinatong ang kamay niya sa ulunan ko.

“Call me when you need me, call me when Prince is not around, ok?”

“Ingat ka.” Ako

“Sige..” siya

At sumakay na siya sa saskayan niya.

Umalis na din ito maya-maya, at naiwan akong nakatayo dito.

Sa di kalayuan nakita ko yung sasakyan ni Prince,

Kaya dun ako dumiretso.

Nakita ko na din siyang papalapit.

Huminto siya sa harap ko.

“Sorry..” ako

Di siya nagsalita, binuksan na lang niya yung pintuan ng sasakyan.

At hinintay akong makasakay ng sasakyan.

Maya-maya pa..

Umalis na din kami sa lugar na yun..

Tahimik kami habang nasa biyahe..

Pero ang totoo..

Gustong-gusto ko na siyang yakapin eh.

Gusto kong sabihin na sorry.

Gusto kong sabihin na alam ko na ang lahat kay nanay,

At ako rin ang dahilan kung bakit siya nagkaganun.

Inabot na kami ng gabi sa daan,

At sa bahay niya din ako iniuwi.

Ng huminto yung sasakyan, tumingin ako sa kanya.

“Prince,” ako

“Magpahinga ka na sa loob, bukas na lang tayo mag-usap.” Mahinang sabi niya

Ng di siya tumitingin sa’kin.

Hindi na ako umimik,

Alam kong hindi maganda ang nangyari ngayon.

Kahit gusto kong sabihin na wag muna siyang umalis.

Ayoko na ding sabihin..

“Sige,  ingat ka.” Sabi ko bago lumabas.

Naglakad na ako papasok ng bahay.

Sumilip ako may bintana at umalis na din siya.

Sorry ..

Sorry sa inyo.

-----------END OF RHIAN’S  POV------------

 

 

PRINCE POV

“Sige,  ingat ka.”

Lumabas na siya ng sasakyan.

Pumasok ng bahay, saka ako umalis.

Pero maya-maya..

Hininto kodin yung sasakyan ko,

~Teka, hindi sa nangingialam ako pero nakikita kong umiiyak na si Rhian. Bulag ka’ba hah Prince? Tss! Ganyan ka’ba ka-hrash kay Rhian? Umiiyak na yung tao nagalit kapa diyan--- ~

 

Masyado  na’ba akong  naging mahigpit kay Rhian?

Pero iniisip ko lang naman siya..

Wala ng iba,

SMITH’S  HOUSE.

Nakarating na ako sa bahay..

“Prince, kumain kana? Teka paghahanda kita..” mi

“Busog po ako, sa taas na ako..” ako

At dirediretso akong umakyat sa kwarto ko.

Pagpasok ko, napa-upo na lang ako kama ko.

*tok*tok*tok*

“Prince? Hehehe, pwedeng pumasok?” Mom

Tumango  lang ako, at sakay pumasok si mi.

Umupo siya sa tabi ko.

“Prince? Kamusta si Rhian?” Mom

(~_~) (--.)?

“Nagkita na sila ng nanay niya,” ako

“Talaga? Pero, bakit ganyan ka? Parang di ka Masaya…”

(,~~) (--.)

“Hindi siya mahal ng nanay niya mi. Nasasaktan ako para sa kanya. Tapos, kanina.. nagalit pa ako sa kanya.” Ako

“Nagalit ka? Teka.. bakit ba, anong anngyari kanina.” Mom

“Nagpunta siya dun ng di ako ang kasama. Pagdating ko dun, kung anu-ano ng sinabi ng nanay niya. Nakita ko siyang umiiyak pero tuloy-tuloy lang niyang tinanggap lahat ng sinabi sa kanya. Kaya nagalit ako sa kanya. Ayoko ng ginaganon siya. Hindi pa sana kami pupunta dun dahil pakiramdam ko hindi siya welcome dun, pero ano? Pumunta pa din siya.” Ako

“Anong sabi ni Rhian sa’yo?”

“Nagso-sorry siya, tahimik lang siya sa daan.” Sagot ko

  *Humiga si Prince sa kama*

“Hmm.. Alam mo ba kung bakit siya nagsosorry?”

“Hindi..” ako

“Inalam mo ba kung anong nararamdaman niya? Nung narinig mo yung sinabi sa kanya, sabi mo .. nasaktan ka para kay Rhian.” Mom

“Hindi niya alam kung gaano kasakit na Makita na hindi pinapahalagahan yung mga taong pinahahalagahan ko ng sobra.” Ako

“Pero, naisip mo ba? Na mas masakit sa kanya yung nangyari? Hindi ko alam kung anong mga exact word na sinabi kay Rhian ng nanay niya. But according sa reaksyon mo, hindi maganda lahat. Pero .. kung nasakatan ka, sigurado akong mas nasaktan si Rhian. But you didn’t ask her, ang naisip mo lang basta di mo gusto na pumunta siya dun. Come to think of it Prince, hinanap niyo ang nawawalang mother ni Rhian for 19 years, then now nagkita na sila, eto ang natanggap niyang mga salita. This is the most painful thing for a child. Naging anak din ako kaya alam ko.. Masabihan nga lang ako noon ni lola mo, naiiyak na ako, what more for Rhian?” Mom

Natanong ko na’ba siya?

Tanga Prince! You never asks her if she’s alright---

Hsssh!

Of course she’s not alright! Tanga!

Tumayo si mi,

“Pero ang sabi mo kanina? Hindi siya mahal ng nanay niya? But I think that’s not true..” mom

“And why? Iniwan siya sa convent, at hindi siya nagparamdam for 19 years. What makes her good? Nothing,” ako

“Sometimes, it is easy to judge people na may ganong mga pagkakamali. Pero do we have the right to judge them? We do all have our imperfections so we don’t have to judge others na meron din nito.  Maybe nagkamali siya, but we haven’t ask her why did she do such thing. Ano bang naramdaman niya? It is easy to judge than to understand people. That’s what you call immaturity of human.” Mi

“I know, I’m wrong..” ako

“If you truly love Rhian, you’ll love those people na pinahalagahan niya no matter what. And besides, base sa mga nalaman ko? I think hindi naman siya masama.. Kung masama siya, hindi niya iiwan sa convent si Rhian. She can left her sa basurahan, sa daan or anywhere. But why convent? Convent which I think one of the safest place for an innocent new born baby. I’m a mother that’s why naisip ko yun. Kung ako nga, pwde na kita i-flush sa toilet bowl pagkapanganak sa’yo, hehehe. But I love my twins, kaya hindi ko ginawa. Same as Rhian’s mom.. Hay! Napahaba nanaman ang speech ko.. Bumaba ka kapag gutom kana, ok?” mi

Nagalakad na siya palabas,

“Mi,” ako

Lumingon siya

“Yes handsome son?” mi

“Thank you,” sagot ko

Ngumiti siya, at saka lumabas ng room ko.

Yeah..

I know, I’m wrong and I admit it.

…..

1:30PM,

Tumatawag ako kay Rhian pero hindi na niya sinasagot.

Baka maaga na siyang nakatulog,

Kanina pa ako gising, iniisip ko kung anong sasabihin ko kay Rhian.

Paano ko siya i-cocomfort. Ako itong ayaw ng mga pang batang mga pag-iisip.

Pero ako itong parang bata na basta na lang nagalit.

Tsk!

*Riiiiiiiiiiiing*

*Riiiiiiiiiiiing*

(Calling Asawa ko)

Si Rhian.

“Hello?”

(Prince..*sob*sob* tulog kana ba? *sob*sob* ayoko naman talagang tumawag, ayoko na kitang istorbohin eh. Kaso lang..*sob*sob* kaso—kailangan ko ng kausap eh ..*sob*sob* Matutulog kana ba---- )

“Wait For me, I’ll go there now.”

(Hindi na kailangan---)

“I said, Wait for me.. huh? Just wait me..”

--end call---

-----------END OF PRINCE POV------------

 

 

RHIAN’S POV

(Hello?)

“Prince..*sob*sob* tulog kana ba? *sob*sob* ayoko naman talagang tumawag, ayoko na kitang istorbohin eh. Kaso lang..*sob*sob* kaso—kailangan ko ng kausap eh ..*sob*sob* Matutulog kana ba----“

(Wait For me, I’ll go there now.)

“Hindi na kaialnagan---”

(I said, Wait for me.. huh? Just wait me..)

 

Binaba na niya ang phone,

15 minutes:

Bigla na lang bumukas ang pinto ng kwarto ko.

Dali siyang umupo sa kama at niyakap ako.

Hindi ko naman napigilan yung sarili ko,

Umiyak na lang ako,

Eto.. Eto naman talaga yung gusto kong hilingin sa kanya.

Na nandito siya sa tabi ko.

Siguro tama nga siya na dapat pumunta ako dun ng nandun siya.

“I’m sorry, sorry Rhian. I never ask..” siya

Nagpatuloy lang ako sa pag-iyak..

Mas magaang yung pakiramdam ko ng dumating siya,

Pero mas naiyak ako ng kasama ko siya.

“Hindi ko naman talaga alam, ang gusto ko lang.. malaman kung bakit niya ako iniwan. Hindi ko naman alam… na ako, na ako pala ang may kasalanan.”

“…Dito lang ako, I won’t leave you.” Siya

Hindi na siya nagsalita pagkatapos,

Hinayaan niya lang ako magsalita kung ano yung nangyari kanina.

Kahit umiiyak ako, hinayaan niya lang ako.

Pero yung pakiramdam na nag-alala siya sa’kin, hindi mawawala.

Pinupunasan niya ang luha ko,

At di niya ako binitiwan sa pagyakap niya,

Salamat.

Maya-maya, pinahiga na niya ako sa kama..

tumabi naman siya sa’kin at niyakap niya ako.

“Sasamahan kita ngyong gabi, kahit ngayon lang.. Sleep and rest, don’t worry. Everything will be alright.”  Prince

“Thank you.. salmat Prince.” Ako

Hinalikan na niya ako, at sakay niyakap ng mahigpit.

Alam ko, mas kailangan ko siya ngayon.

END OF THE NIGHT

KINABUKASAN

MADAM HELEYNA’S OFFICE

 

Maagang nagising si Prince,

Pinagluto niya ako ng almusal at saka kami umalis ng bahay.

Ayaw na sana niya akong papasukin pero ayokong maiwan sa bahay.

May gagawin din si Prince ngayong araw, kaya mas mabuting wala na muna siyang iintindihin sa’kin ngayon.

Hindi ko na siya naasikaso,

Gantong magulo din ang isip ko,

Kanina bago si Prince umalis, sinabi niyang pupuntahan din daw namin si Nanay.

Pero sa ngayon, pupuntahan daw ng tauhan nila ang lugar ni nanay.

Hindi na ako nakapag tanong ng iba pang detalye kasi alam kong uuwi pa si Prince para maghanda sa pupuntahan niya.

Nandito ako ngayon sa office,

Naiwan ako mag-isa dito.

Inaayos ko yung mga ginawa nila Yuri Candice at Princess nung nasa event sila,

Yung di ko napuntahan,

Wala sila kasi inaasikaso nila yung mga designs sa mga clients ni Madam.

Maya-maya..

May biglang pumasok,

“Oh? You’re here..”

“Good afternoon po Madam..” ako

Tuloy-tuloy lang siyang pumasok at tinanggal ang suot niyang shades,

Pumunta siya agad sa table niya,

Tinuloy ko lang naman ang ginagawa ko,

“Rhian.. How many months before you graduate?” Madam

“Mga 2 months po,” ako

“Ok, so I think this time you’ll say no to this opportunity. Actually, iniisip ko pa kung sino sa inyo,pero naisip ko din na kayong apat ang magdecide because di ko kayo pwedeng i-include lahat dito. I’ll send you the details, see your message.” Madam

Binuksan ko ang laptop, at tinignan ang message ko.

At eto na nga..

“But do you think, kung ikaw ang tatanungin? Do you like it?” Madam

“Ang totoo po niyan, hindi ko po---”

*RIIIIIIING*

*RIIIIIIING*

(Calling Tito Hans)

“Madam excuse me lang po---Hello tito?”

(Rhian, where are you? Hindi mo ba nareceive yung message ng—Forget about it!  Nasa office ka ba ng pinagtatrabahuhan mo?)

“Opo, teka po may nangyari po ba?”

(Ang mother mo, dinala siya sa ospital ngayon. Nasa emergency room daw siya ng huling tumawag yung mga tauhan nila Mr. Smith sa’kin. I call you dahil gusto kong malaman kung alam mo na, wait for your---)

“Pupunta na po ako ngayon,”

---end of call---

Inayos ko yung gamit ko,

“Rhian, what happen?” Madam

“Alam ko po, lagi na alng akong umaalis pero po importante talaga sa’kin ito. Pupuntahan  ko po nanay ko, sorry po Madam. Kailangan ko na po talagng umalis--” Ako

“Wait, I’ll take you there. Let’s go now.” Madam

Hinawakan niya ako sa braso at saka lumabas ng office

“Cathryn, cancel my next meeting and appointment tonight.” Madam

“Yes Madam!” Cathryn

Dali kaming tumakbo papuntang elevator.

Nagyon, wala naman sanang mangyari kay nanay ko.

Wala naman siguro,

----------END OF RHIAN’S POV---------

 

PRINCE POV

 

*TING*

Lumabas ako ng elevator,

Naglakad ako papunta sa office,

Pero saktong may nakasabay ako sa pagpasok.

“Ui, Prince.” Sir Paolo

Napatingin ako, ganun din si Gene sa’kin.

“Oh? Teka? Wag niyo sabihing nag-away kayo..” Sir

“Kahapon, pasensya kana sa sinabi ko.” Gene

“Yeah, same with me.” Sagot ko

“Masyado lang akong nagaalala kay Rhian, kaya ganon ang reaksyon ko.” Gene

“So.. Teka.. mukhang iisa lang ang pupuntahan natin, kaya.. Let’s go sa office ni witch.”Sir

Pumasok kami sa loob ng office,

“Hey Cathryn, nandiyan ba sila?Busy ba? Pati si Witch?” Sir

“Wala po si Madam.. umalis po siya--”

“Yun! Wala siya, so nandiyan naman ang mga beautiful apprentice niya?” Sir

“Ah sila Yuri Candice at Princess po, wala po sila dito, busy po sila sa pinapaasikaso ni Madam. While Rhian.. She’s with madam.. nagmamadali po silang uamlis kanina sa office.”

“Nagmamadali?” Gene

“Yes po, nagulat nga po ako ng ipa-cancel ni Madam ang meeting at appointments niya tonight. Talaga pong mukhang nagmamadali sila eh.”

“Aba himala? Nagpacancel ng meeting at appointment? Mukhang emergency nga, eh bakit kasama naman yung si Rhian?” Sir

“Parehas po silang mukhang bothered na umalis, hatak pa nga po ni Madam si Rhian sa pagmamadali eh.”

“Pati si Rhian,” ako

“Teka lang, may tumatawag nanaman. Tsk! Media nanaman.” Sir

“San kaya sila pumunta? Hindi ba siya nagtext o tumawag?” Gene

Nakatingin siya sa’kin,

“Hindi,’ ako

May nangyari kaya?

“Shit! Wala ka nanaman magawa noh? Tigil-tigilan mo kami!! #$#%#@^” Sir

“Oh? Ano nanamn high-blood ka.” Gene

“Teka..” Sir

“Ano ba yun? Ano namang meron diyan?” Gene

Pinakita niya yung hawak niyang Iphone kay Gene.

“Shit! Bakit bakit ba lagging ikaw ang gusto nila sa balita? Di lang naman ikaw ang sikat ah!?” Sir

“This can’t be, bakit --- Paolo sino ang gumawa ng scoop na ito! Tell me,” Gene

Ano namang problema nila.

“No Gene, I can handle things. Alam kong close kayo ni Rhian kaya ganyan ka, but let me hand--”

“What about Rhian? Bakit nasama si Rhian sa usapan niyo?” ako

Napatingin lang sa’kin Gene, at inabot naman ni Sir yung hawak niya.

………

“Don’t worry Prince, I can handle this thing, ah ano.. bast--” Sir

“Prince, I’m sorry alam kong ako ang may kasalanan nito. Ako ang aayos nito. MGa walanghiyang medya. Gusto ata nilang ibalik ko yung pagiging taong kanto ko.”

“Ah Prince?” Sir

….

….

“Tell me who made this mess and I’ll destroy him”

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Ok sorry na!! Dala ng maraming aberya hehehe late nanaman talaga oo,

Wala na akong palabra de onor! Hohoho sorry!

I hope I’ll leave you something exciting . 

Ang daming unanswered questions.

Lalo na sa story ni Rhian at Prince.

And I hope it will get more exciting.

Hahaha para sa’kin exciting sa susunod ehh.

What do you think of this chapter?? Share your thoughts now!!! COMMENT PO!! WAHAHAHAH PAHINGI HIHIHIHI PLEASEEEE???

What do you think first sa TATLONG COUPLES—DREWCESS—YUMMYLICUIOS—BRADICE

Prince and yung something something with daddy troy talk. And so forth..

Rhian and the sumthing sumthing with madam leyna?

Nanay Cecilia and sumthing sumthing in the past? And now the present? Bad?

Sir paolo’s reaction %^$#&^%#$ hahaha sa last part. Ano un?

Ang Gene being the kuya-kuya of Rhian? Hmmm           

Ana lost his track? Really? ~,~ evil manager’s eyes

VOTE TWEET LIKE RECOMMEND DIN SIYEMPRE!

Now predict the next part guys!!! Em’ happy  to hear your guess.

Yung ibang ayaw magbasa ng stories ng mga iba pang character ng storya na itey, I don’t force you to read it. OK? Skip niyo kung trip niyo, pero wag niyo papatanggal sa’kin. Suggest lang kayo wag kayo mag-utos, hate it! Duh~

OK! Byeii guys thank you sa paaaaaaaaaaaaaghihintay! Sorry din po! -______-

Berna3gurl

More happenings is coming

But,

It is still on its 7 last chapters.

???

;)

Teaser?

Gimme gimme more?