Amelia.
Söyleyecek bir söz bulamıyorum sana
Seni seven bir adam mı istediğin?
Seni koruyacak biri?
Sana sahip çıkacak ve gerektiğinde konuşabileceğin bir arkadaş?
İstediğin her şey olmaya hazırken ne diye dönüyorsun arkanı?
Geçmişi anımsıyorum Amelia.
Ya da bir zamanlar sevgilim.
Hatırlar mısın?
Onca zorlukları çektiğim,
Ulaşmak, sadece dokunmak için o altın kalbine.
Ama asla değil sahip olmak için.
Soruyorum,
İsmin bir lanetmiş gibi çıkamazken ağzımdan,
Ne zaman vazgeçtim seni sevmekten?
Ve soruyorum ne zaman sevdiğim gibi sevdin beni?
Aşkın adaletsizliğine ve yalanlarına mı kaptırıyorum kendimi?
Tanrı şahidimdir ki,
Bütün aşkımı ellerinde tüketmen için sana verdim.
Geriye bir şey kalmadı Amelia.
Geriye bıraktığın boşluktan bir şey kalmadı.
Bir zamanlar, kalbinde ölmekten korkardım, ve bu yüzden gömülürdüm sessizliğe,
Ama şimdiki sessizliğim kalbinde ölemememden kaynaklanıyor gibi.
Ölsem, kalbine gömerdin beni belki.
Ve her gece,
Sen sır gibi sakladığın kalbine zarar verirken gözyaşlarınla,
Öpülmüş dudaklarının hayaliyle uyudum.
Gör Amelia.
Kendinle ve kendi yarattığın acıyla donatılmış örtüyü kaldır ve gör Amelia.
Çünkü en çok seni sevdim,
Ve aşkım sadece bir kül ellerinde.
Bu gözler, bir başka yüzde görmeyecek seninkinde gördüklerimi.
Bu dudak, hiçbir cenneti yaşamayacak bir başka dudaklarda.
Ve bu kalp, bir daha başka bir kalp için atmayacak.
Görüşürüz sevgilim,
Lanetledin beni ve bende götürüyorum aşkımı mezara kadar, tıpkı söz verdiğim gibi.