Maxine's POV
I couldn't imagine what would happen if Lance was not there to help me. I thought Sean was not like that. I was good to him. I treated him like a brother. He's even my crush for Pete's sake. Why did he do this to me?
I am thankful because Lance found us. Pano nalang kung hindi? Hanggang ngayon, nanginginig pa rin sa takot ang kamay ko. Pilit akong kinakausap ni Lance pero wala akong ganang magsalita. Sa sandaling ito, gusto ko lang tumahimik o kundi umiyak. It's good to know that Sean was put in jail. I don't want to see him anymore. I don't want to see the person who tried to ruin my whole life.
Again, Lance called me.
Maxine. I immediately looked at him.
Let's have a date. My heart beats so fast parang may namumuot na tensiyon sa dibdib ko. Nanginginig pa rin ako sa takot pero agad itong nawala nang sabihin ito ni Lance. Napaisip ako. Sean was a friend of mine before. Hindi ko nga lubos maisip na gagawin niya yon. Eh pano naman kay Lance? What if he will do the same thing? What if the thing he did just to help me was just a disguise? Pakitang tao lang ba yun? Ayoko ng maulit ang nangyari.
Lance held my right hand.
I know you are thinking of something but promise, I won't do that to you. Trust me. He said and smiled.
Gusto kong sumagot ng 'oo' pero baka magkamali ako. Tinignan ko siya at bakas sa mukha niya ang pananabik na marinig ang sagot ko sa kanya. Sumilip ako sa labas at hindi pa rin tumila ang ulan.
Eh pano yan, umuulan pa rin sa labas? Tanong ko sa kanya.
Agad naman siyang tumayo at tumingin sakin habang nakangiti. Ayaw mo ba?
Gusto ko siyempre pero...
Hinawakan niya yung braso ko at pinatayo ako. Huwag ka na ngang maangal.
Eh, Ayoko nga sabi eh! Pagpupumiglas ko. Narinig ko naman siyang bumuntong-hininga.
Edi di tayo magde-date, sumama ka nalang sakin. Hindi na niya hinintay yung sasabihin ko dahil nauna na siyang naglakad. Napaka-gentleman talaga nito.
And that’s it, he won. When we were about to go outside, he borrowed an umbrella from one of the servers. He carefully wrapped his left arm around me like a luxurious glass trying not to fall from his arm. It’s still raining and I’ve no idea when will it end.
Where are we going? I asked. I bit my lip while waiting for his answer.
He opened the passenger seat and signed me to go inside. I followed him and then he closed the door and went towards the other door. When he was already inside, he looked directly into my eyes.
In my house… He said. What did he just say? His house? Well, I thought we were going to have a date. Nah, Maxine you almost got raped a while ago and now, you still have the guts to be with someone else?
I wanna go home. I said in a cold way.
Well, what are you going to do if I protest? He asked. I didn’t answer. Alam kong matatalo pa rin ako pag nakipagtalo pako sa kanya.
…
Habang nasa biyahe kami ay nakatingin lang ako sa labas. Medyo malayo pa pala bahay nila. Napatingin lang ako sa kanya nang napansin kong patungo ito sa bahay namin.
I thought you’re going to take me to your home. Napatingin naman siya sakin at bumalik sa pagda-drive.
Yeah, this is what I’m doing right now. We’re now heading to my house, okay? Papalapit na papalapit na yung bahay namin. Napaisip naman ako.
Wait, don’t tell me we’re on the same village? I asked with a bit surprised. Tinigil naman niya yung pagda-drive.
Dito ka rin nakatira? Halatang nabigla rin siya.
Oo, *napansin ko namang huminto siya sa tapat ng bahay namin* nandito na tayo sa bahay namin. Lalabas na sana ako nang sinimulan niyang ipaharurot ang sasakyan. God! I felt like I was going to die. Bakit ba kasi ginawa niya yun?
Are you out of your mind? Why did you do that? My whole body was shaking. Muntik nako nun.
No, I should be the one to ask you that. I don’t remember na sinabi kong pwede kanang bumaba. Eto na naman siya. Can he please consider me this time? Parang walang nangyari sakin kanina ang tinatrato niya sakin ngayon. All he does is bugging me when I’m around.
I just sighed and decided to shut my mouth.
Look, I know you’re already tired but I want to take you to my home tonight. I recognize the fact that you’re still in shocked sa nangyari kanina but I know I could help you in forgetting that kapag nasa bahay na tayo. Kahit isang metro lang ang bahay niyo sa amin, sakin ka muna. Atsaka, ngayon ko lang nalaman na magkalapit lang pala ang bahay natin. So please, be mine tonight.
Tumingin ako sa kanya habang nagpapatuloy sa pagdrive. I admit, seryoso siya sa sinasabi niya.
Minutes later, huminto na ang sasakyan. Lumabas na siya at inalalayan ako palabas. Salamat at tumila na ang ulan.
Let’s go. He offered and walked towards a blue gate. Malalaman mong hindi gaano kalaki ang bahay. Pagkapasok namin sa bahay niya, namangha ako sa paligid ko. I was surrounded by beautiful artworks and photographs. Iniisa-isa kong tinitigan lahat. Lumapit naman siya sakin na may dalang tubig.
Drink this. *Kinuha ko naman yung bason at iniinom yung tubig.* This isn’t really my true home. But, this is one of my properties.
Lumingon naman ako sa kanya dahil sa pagkalito.
I was once living in a condo near from the school but a few days later, I moved out. Ayokong makakita ng maraming tao na hindi ko naman kilala araw-araw. I still didn’t get his point. What’s the point of moving out and living in this house if he has no friends surround him?
I think you didn’t get my point. For example, if I’d like to breathe some fresh air, I still have a place outside where I don’t see new faces. Got it? Ganun lang?
Ewan ko sayo. Hindi ko na siya pinansin. Walang kwenta kasi yung point niya. Imagine, umalis lang ng tinitirhan niya dahil lang sa ayaw nila lang makikita ng mga taong hindi niya kilala. Aist. Nagpatuloy lang ako sa pagtitig ng mga litrato,
Hey, what’s wrong with my answer? He asked trying to get my attention.
Maxine, naman oh. Binalik ko naman atensyon ko sa kanya.
Ano?
Let’s now start our date. He grabbed my arm and went to the kitchen.
Oy, ano ba. Nasasaktan ako. Suway ko. Hindi niya pa rin inalis ang pagkakahawak niya sakin.
Ah ganun, so hindi mo nako papansinin. Holy cow! Ayaw niya pa rin kaya dali-dali kong nilapit yung kamay niya at kinagat ito. It made him scream. Buti nga sa kanya.
Shit! Are you crazy? He said while holding his hand.
No, I’m not. I just did that for you to set me free. Ayaw mong makinig eh. Bakit mo ba ko dinala dito? I asked. Binuksan niya yung fridge at kumuha ng yelo. Nilagay naman niya ito sa isang ice pack. Malakas yata ang pagkakagat ko sa kamay niya.
Ipagluto mo ko. After he said that, umupo na siya sa isang upuan malapit sakin.
Ikaw kaya. Pagmamaktol ko. At isa pa, hindi ako marunong magluto noh. Ang alam ko lang ay magtimpla ng kape.
Sa tingin mo makakapagluto pako sa ginawa mo. Problema ko ba yun. Tumingin naman siya sakin at parang nagdadalawang-isip.
Huwag mong sabihing hindi ka marunong magluto? Kanina ko pa tong mokong napapansin. Was he a kind of mind reader?
Eh ano naman sayo. I’m not good at that. I ‘m only good in making coffee and baking cakes and cookies kaya coffee shop lang yung business para sakin. Para yatang nadismaya siya sa nalaman niya sakin. Tumayo na siya at lumapit sakin.
Umupo ka na nga lang. Napansin naman niyang tumingin lang ako sa kanya.
Umupo kana kasi. Hinila niya ko patungo sa upuan. Isinantabi na niya yung ice pack at kumuha ng karne sa freezer. Kumuha naman siya sa ibaba ng mga gulay. Totoo ba tong nakikita ko? Marunong siya magluto? Pagkatapos niyang hugasan yung karne ay sinunod na niyang hinugasan yung gulay. Sinimulan na niya yung paghihiwa. Grabe, para siyang babae habang iniisa-isa niya ang paghihiwa ng mga gulay. It’s like I’m facing to my mom right now.
Huwag ka nga masyadong tumitig, naaalibadbaran ako eh. He said. Naaalibadbaran kamo? I just rolled my eyes.
Sabihin mo, na o-awkward ka. I raised my eyebrow. Tss.
Awkward? Hindi no. When he was done slicing the vegies, he directly went closer to me. As in, super close. Pwede bang lumayo ka na? Ni isang salita hindi ko masabi. Sige ka, kapag hindi ka lumayo sakin sa loob ng 10 segundo, kakagatin ko ulit kamay mo.
10… Mas lumapit yung mukha niya sa mukha ko.
9…
8…
7…
6… Lalong lumapit siya na konting galaw nalang ay mahahalikaw na niya ko.
5…
4… Pwede ba lumayo ka nalang?!
3…
2… Heto na!
Napapikit nako. Agad naman siyang tumawa. Dinilat ko na ang mga mata ko. Bwiset! Nanti-trip lang pala to.
Yan yung awkward. Haha. Akalain mo, naghintay ka sa wala. Gusto mo talaga akong tikman no? Sabihin mo nalang, pagbibigyan kita. Siniko pa ko. Shit! Napipikon nako sayo Lance.
B-baliw! Agad nakong tumakbo palayo sa kanya at umupo nalang sa sofa.
Hoy Maxine, balang araw ikaw na yung mag-aaya sakin ng date. Haha. Sabi niya habang tumatawa. Bwiset.
Magluto ka na nga dyan! Sigaw ko. Napako naman ang tingin ko sa dalawang albums na nakalagay sa mesa na nasa harapan ko ngayon. Puno ng litrato niya yung album. ‘Ang cute niya dito.’ ‘Mas Gwapo siya rito.’ ‘Para siyang clown na malungkot.’ ‘Bakla siyang tignan sa gawi rito.’ Natapos kong tingnan lahat ng litrato kaya ibnalik ko na ang album at kinuha yung isa. Bumungad agad sa akin ang isang litrato na I think family picture ito. Napakaraming tao eh atsaka may matatanda. Teka, san ba siya dito? Hmmm.
Ito! Ang bata niya pa rito. Napatingin naman ako sa katabi niya. This guy’s so familiar. San ko nga ba siya nakita? Alam ko na, agad lumungkot ang mukha ko. Nilipat ko na yung page pero mas lumungkot ko. That shirt. That shirt he was wearing.
Flashback…
Xander, guess what’s inside this bag. Birthday ngayon ni Xander kaya binilhan ko siya ng isang regalo. Simple lang yung regalo ko sa kanya. Isang shirt. Isa shirt na may pair. Yung isa na sakin at ngayo’y suut-suot ko. Sky blue ang kulay at sa gitna ay may kalahati ng puso.
Haha. Correct me if I’m wrong, it’s a shirt that looks like that. Tinuro niya yung sinusuot ko. Napangiti naman ako sa sinabi niya.
Ang talino mo talaga. I pouted and hugged him.
Hindi ako matalino noh, alam ko lang talaga. Last year, birthday ko, binilhan mo ko ng sapatos na kamukha ng sapatos. Nung nakaraan naman, binilhan moko ng necklace na may mukha mo sa loob. He tapped my back.
Para yatang hindi mo nagugustuhan yung mga binibigay ko sayo. Ayan tuloy, nagtatampo nako.
Kumuwala naman siya sa pagyakap sakin at tinitigan ako. Xander, please sa ganito tayo parati.
Kapatid ko… Kapatid? Kelan pa?
Excuse me… I raised my eyebrows and crossed my arms.
Ginulo naman niya yung buhok ko kaya lumayo ako sa kanya ng konti.
Oh sige, Maxine, nagustuhan ko lahat no basta galing sayo. Kaya huwag ka ng magtampo, baby ko. Susuotin ko to sa reunion namin, promise. Then he winked at me.
Yan yung gusto ko. Sabi ko sabay kurot sa pisngi niya. Pagkatapos nun ay tumakbo ako papalayo. Ayaw niya kasi na kinukurot siya kaya heto kami ngayon, naghahabulan.
End of Flashback
Bakit si Lance pa? Bakit ngayon ko lang nalaman na magpinsan pala sila? Alam niya bato? Naguguluhan nako.
Tapos ka na? Ay kabayo! Si Lance naman oh. Agad kong inilapag ang album at humarap sa kanya.
Oh, tapos ka nang magluto? I asked him. Hindi siya sumagot at kinuha yung 2 albums.
Sa susunod, huwag ka agad kukuha ng gamit na hindi naman sayo. Galit ba siya? Inilagay niya yun sa cabinet na malapit sa kinauupuan ko.
Narinig ko naman siyang bumulong. Nasasaktan ka lang eh.
Anong sinabi mo? Anong ibig sabihin niya? Patuloy lang siya sa paglalakad patungo sa kusina.
Oy Lance, pakiulit nga yung sinabi mo. Sinundan ko siya hanggang sa dumating na kami sa kusina niya,
May sinabi ba ko? Pagtatakang tanong niya. Lance naman eh.
Oo, rinig ko pa nga eh.
Dinig mo pala bakit ko pa uulitin. Pakihanda nalang to, kakain na tayo. Simula nun, hindi na siya nagsasalita. Ano bang problema niya?