Hoofdstuk 6 ~ Spijt
Opgedragen aan realyty.
~*~*~Algemeen POV~*~*~
'Maar zo erg was het toch niet? Waarom praat ze niet meer met me?'.
'Padfoot! Stop met zeuren!' gromde Remus gefrustreerd.
'Inderdaad. We moeten ons klaarmaken voor de volle maan' zuchtte James.
'Ze zou blij moeten zijn. Iedereen wil mij! En ik vertrouw die Ravenclaw voor geen meter' ging Sirius door.
'Wat ben je toch weer bescheiden' grijnsde James. Remus ijsbeerde door de slaapzaal. Zo nu en dan ontsnapte een lage grom uit zijn keel. Deze transformaties kostten veel energie en Remus zag er enorm tegen op. Peter klopte nerveus op Remus' rug en probeerde hem te kalmeren.
'Denk je dat Lucy ooit weer tegen me praat?' vroeg Sirius aan James, terwijl hij voorover op zijn bed viel.
'Ik denk het niet, maar waarom zou je dat überhaupt willen? Je hebt bereikt wat je wilde bereiken. Ze is maar een naam op je lijstje' antwoordde James, hopend dat Sirius in zou zien waar hij mee bezig was. Sirius zuchtte dramatisch.
'Ja, dat is waar'. Hij krabbelde weer overeind en trok zijn schoenen aan. Plots kwamen er vreemde gedachten in hem op. 'Nee, dat is niet waar. Ze is geen naam op mijn lijstje. Ik ga het goedmaken! Daarbij was de kus veel te kort! Ik werd door haar overrompeld! Ik kreeg niet eens de kans om mee te doen! Ik ga het opnieuw proberen!' zei hij vastberaden. 'Dan komt ze erachter dat ik goed kan zoenen en wil ze misschien wel bij me blijven!'.
'Ja, super leuk, Sirius' gromde Remus sarcastisch.
'Dank je, Moony' antwoordde hij glunderend.
~*~*~Lucy POV~*~*~
Ik trok de dekens geïrriteerd over mijn hoofd en rolde mezelf op tot een klein balletje. Ik kermde van de pijn, terwijl ik mijn armen om mijn lichaam sloeg. Niet veel later ging er een lichtje aan bij het bed tegenover me.
'Lucy?' fluisterde Lily slaperig. 'Gaat alles wel goed?'. Mijn antwoord was een hoog piepgeluid en ik hoopte dat Lily het licht weer uit zou doen. Ik hoorde haar zuchten en de veren in haar matras maakten geluid. Ze trok de dekens van me af en kwam bij me in bed liggen. 'Wat is er?'.
'Het doet zo'n pijn' zeurde ik. Lily keek me afwachtend aan.
'Wat doet er pijn?'.
'Je weet wel' kreunde ik terwijl ik met mijn hoofd een beweging naar beneden maakte. 'Mijn bloody hell is weer begonnen'. Lily grinnikte zachtjes.
'Je bloody hell? Zo kun je het ook bekijken. Wil je dat ik pijnstillers ga halen?'. Ik schudde mijn hoofd.
'Ik doe het zelf wel. Misschien helpt een korte wandeling tegen de pijn'. Ik hopte uit mijn bed en trok snel sokken aan. Ik schuifelde zo zacht mogelijk naar de trappen en glipte de Common Room uit. Ik liep door een donkere hal die verlicht werd door een paar oude fakkels en het licht van de maan. Toen ik eindelijk bij de ziekenzaal aankwam, brandde er nog een lichtje.
'Madam Pomfrey?' fluisterde ik. Ze zat met een boek bij een lantaarn en ze keek verschrikt op.
'Wat doe je hier, kindje?'. Ze klapte haar boek dicht en kwam op een snel tempo op me afgelopen.
'Ik heb pijn. Je weet wel. Daar waar alleen vrouwen last van hebben' zei ik ongemakkelijk. Madam Pomfrey knikte en verdween in haar kantoortje. Even later kwam ze terug met een paar tabletjes.
'Ga nu snel terug naar bed, kind' zei ze terwijl ze me de ziekenzaal uit probeerde te duwen.
'Huh, maar wacht' zei ik terwijl ik mezelf vasthield aan een bed. 'Kan ik de tabletjes hier innemen? Met wat water?'. Op dat moment gingen de deuren van de ziekenzaal open en een viertal jongens kwamen naar binnen. James en Sirius ondersteunden een gewonde Remus, terwijl Peter de deur weer sloot.
'Wat is er met jullie gebeurd?!' riep ik uit. Madam Pomfrey rende naar de jongens toe en hielp Remus in een bed. Op dit moment leek hij meer dood dan levend en Madam Pomfrey sloot de gordijnen rondom hen. Ik liep naar James en Sirius toe, die doodmoe op een stoel neerzakten. 'Wat is er aan de hand? Wat hebben jullie gedaan?'. James zuchtte diep en probeerde zijn ademhaling in orde te krijgen. Sirius veegde wat zweet van zijn voorhoofd en haalde een hand door zijn haar.
'Dat kunnen we ook aan jou vragen, White' antwoordde Sirius. 'Wat doe jij hier zo vroeg in de ochtend?'. Ik schuifelde ongemakkelijk heen en weer.
'Ik had, uh, mijn maandelijkse probleempje' zei ik schaapachtig. Peter keek verschrikt op.
'Wacht?! Ben jij ook een weerwolf?!' riep hij uit. Sirius en James sprongen direct op en gooiden kussens naar Peter's hoofd.
'Jij idioot!' riep Sirius. 'Ze is gewoon ongesteld!'. Peter kroop weg achter een bed en de overige twee jongens keken me aan.
'Ook een weerwolf?' herhaalde ik in een trans. 'Is... Remus...'. James knikte. Ik keek naar het dichte gordijn en ik voelde een vlaag van medelijden opkomen. 'Arme Remus'.
'Je mag het tegen niemand zeggen!' zei James beschermend. 'Zelfs niet tegen Lily!'. Ik legde mijn hand op mijn hart en knikte snel.
'Geen zorgen. Zijn geheim is veilig bij mij'. Ik kreeg nu de kans om de jongens beter te bestuderen. James had een gesprongen lip en een blauw oog. Sirius had een snee op zijn wang en zat onder de modder. Peter was er wat beter vanaf gekomen. Hij had nergens last van. Madam Pomfrey kwam gehaast van achter het gordijn tevoorschijn. Ze nam wat nieuwe medicijnen uit haar kasten en haastte zich weer terug.
'Kind, nu je hier toch bent, kun je vast helpen met de andere jongens. Zorg dat hun wonden schoon zijn' riep ze snel. Ik knikte, ook al kon ze me niet zien, en liep naar de kasten. Ik haalde er een doek uit en hield deze onder de kraan. Ik kneep de doek goed uit en liep ermee naar James.
'Wil je het zelf doen? Of zal ik het voor je doen?' vroeg ik aan hem.
'Het lukt zelf wel'. Hij nam de doek uit mijn hand en hield hem tegen zijn lip. Vervolgens herhaalde ik het proces. Ik nam een nieuwe doek uit de kast, hield het onder de kraan en kneep het goed uit. Ik hield de doek voor Sirius' gezicht, maar hij nam het niet aan.
'Ik wil dat jij het doet'. Ik zuchtte diep en rolde met mijn ogen.
'Natuurlijk, prinses'. Heel voorzichtig hield ik de koude doek tegen Sirius' wang. Zijn gezicht verkrampte onder mijn aanraking en hij wendde zich van me af.
'Dus... Jullie letten op Remus tijdens zijn transformaties?' vroeg ik om de stilte te doorbreken. James maakte een bevestigend geluidje. 'Dat is aardig van jullie'.
'Verbaast dat we ook aardig kunnen zijn, kitten?' grijnsde Sirius.
'Stop met die bijnamen' gromde ik, terwijl ik net iets te hard over zijn wond ging met de doek.
'Au! Rustig maar. Ik probeer een leuke sfeer op te bouwen' antwoordde hij. Ik haalde mijn wenkbrauw op en keek hem aan.
'Als je een leuke sfeer wilt creëren, ga dan gewoon weg. Dan is het een stuk leuker voor ons'. James grinnikte en Sirius deed alsof hij geschokt was.
'De kitten heeft klauwen' lachte hij. 'Dat vind ik wel leuk... en uitdagend'.
'Haal je maar niets in je hoofd' zei ik terwijl ik naar de kraan liep om de doek te verschonen. 'Ik ben nog steeds boos op jou'. Sirius zuchtte.
'Nog steeds? Ah, kom op' zeurde hij. 'Ik deed het voor je eigen bestwil. Ik ben toch veel leuker dan die Ravenclaw gast?'.
'Ik vind van niet' zei ik op een betweterige toon.
'Waarom niet?'. Ik keek in zijn ogen en zag een gelijkenis met een kleine puppy. Zijn onderlip pruilde lichtjes en ik smolt een beetje.
'Omdat jij het leuk vindt om andermans relatie te verpesten. Je speelt met gevoelens en dat accepteer ik niet'. Ik gooide de doek naar Sirius en liep de ziekenzaal uit.
'Hoe kan ik het goed maken?!' riep Sirius me na.
'Verzin maar iets'.
[A/N]
Mensen (en eenhoorns). School is begonnen, dus het leven is weer zwaar. Mijn updates worden waarschijnlijk iets onregelmatiger, omdat ik super lang moet reizen om überhaupt op school te komen. Ik hoop dat ik er natuurlijk nauwelijks last van heb, maar ik kan niets beloven.
Love you en dikke kus,
ClementineCarson