Το πρωί της Κυριακής, σηκώθηκα οπως συνήθως νωρίς. Με αργά βήματα άρχισα να ετοιμάζομαι για την δουλειά μου. Άραγε τι θα με περίμενε και σημερα;
Όταν ετοιμάστηκα, πήρα πρωινό και έφυγα. Έπρεπε να είμαι εκεί στις 8:30. Μόλις πλησίασα, αντίκρισα τον SeokJin να με περιμένει στην είσοδο.
Ε:"Καλημέρα!" Του είπα και υποκλίθηκα.
Jin:"Καλημέρα." Μου είπε με ένα χαμογέλο εως τα αυτια."Ορίτσε, το κλειδί για το διαμέρισμα. Σου έβγαλα αντικλείδι γιατι εμεις απο δω και πέρα θα φεύγουμε νωρίτερα. Τα λέμε το μεσημέρι." Συνέχισε να μου λεει χαμογελώντας και έπειτα έφυγε. Εγώ με την σειρά μου ανέβηκα επάνω. Άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα ένα σπίτι, χάος. Χειρότερα απο καθε προηγούμενη φορά. Οπως κάθε φορά άρχιζα να καθαρίζω με σώμα και ψυχή. Το σπιτί τεράστιο, η βρώμα απερίγραπτη!
Εκεί που καθάριζα με την ηλεκτρική σκούπα, το σαλόνι, άκουσα να με φωνάζουν.
Jm:"Καλά Ελεωνόρα... Εεε εννοώ noona, δεν ακούς που σε φωνάζω τόση ώρα;" Ήταν ένα εξοργισμένος Jimin. Αλλα... Όπα! Ελεωνόρα;;; Τ-τι γίνεται εδω; Πως; Ποτε; Αποκλείετε να ήταν καταλαθος!
Τον κοίταξα έκπληκτη. Δεν με αφορούσε το πως βρέθηκε στο σπιτι χωρίς να τον ακούσω οπως την προηγούμενη φορά αλλα το πως του ήρθε να με φωνάξει Ελεωνόρα. "Noona, είσαι δώ; Με ακούς;" Συνέχισε και κούνησε το χερι του μπροστά απο τα ματια μου.
Ε:"Ναι, συγγνώμη, τι εγινε;" Του απάντησα τρεμουλιάζοντας.
Jm:"Δεν βρίσκω πουθενά το μαυρο μου φούτερ. Που το έβαλες;" Με ρώτησε και τοτε το βλέμμα μου έπεσε στο γυμνό στήθος τους. "Noona!" Μου φώναξε, κάνοντας με να τον κοιτάξω.
Ε:"Σ-σ-τα συρτ-τάρ-ρια." Απάντησα.
Jm:"Δεν είναι. Έψαξα παντού." Μου είπε με νευριασμενο τόνο."Αμα θες έλα να δεις και μόνη σου." Μου πρότεινε και η διάθεση του άλλαξε, παρουσιάζοντας ένα χαμόγελο. Τον κοίταξα απορημένη και πήγα μέσα στο δωμάτιο του να το ψάξω. Όταν εκανα τα πρώτα μου βήματα με ακολούθησε και εκείνος. Άνοιξα την ντουλάπα, έκατσα στα γόνατα και άρχιζα να ψάχνω στα συρτάρια.
Ε:"Μα πως; Είμαι σίγουρη ότι το είχα βάλει στα συρτάρια." Είπα και σηκώθηκα κοιτάζοντας την ντουλάπα. Ξαφνικά, ένιωσα τα χέρια του Jimin να με πιάνουν απο την μέση μου και να με κολανε στο γυμνό και γυμνασμένο σώμα του.
Jm:"Γιατί μαλλον, το έκρυψα εγώ..." Μου ψιθύρισε στο αυτί.
Ε:"Τ-τι; Γ-για-ατι;" Είπα αναστατωμένη. Με αργό ρυθμό με χάιδεψαν απαλά τα χέρια του στην πλάτη μου πηγαινοντας προς τα πάνω φτάνοντας πισω απο τα αυτια μου βγάζοντας με τον ίδιο ρυθμό την μάσκα μου. Δεν μπορουσα να κάνω κάτι. Είχα παγώσει. Άνετα θα με μάζευε κάποιος με το κουτάλι. Σώζοντας με όμως ο ήχος του κινητού μου, έπιασα την μάσκα απο το έδαφος την εβαλα γρήγορα και πήγα προς την κουζίνα που είχα αφήσει το κινητό μου. Με έπερνε η Σοφία. Σε ευχαριστωω Σοφία!!!
Ε:"Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Είμαι στην δουλειά." Της είπα και το έκλεισα αμεσως. Δεν μπορουσα να της μιλησω ετσι και αλλιώς, διότι θα με πρόδιδα. Έπειτα, έμεινα για λίγο σκεπτόμενη για το τι εγινε προηγούμενος... Τι είχε μόλις συμβεί; Γιατι μου το κάνει αυτο; Δηλαδή ξερει... Ξερει οτι είμαι εγώ; Διαφορά ερωτήματα με προβλημάτιζαν και πηγα να συνεχίσω την δουλειά που αφησα στην μέση.
Όταν τελείωσα με την ηλεκτρική, πήγα μαγείρεψα. Δεν άργησε να εμφανιστεί ξανα ο γυμνός Jiminie. Γιατί; Πες μου εναν λόγο...
Jm:"Τι μαγειρεύεις;" Με ρώτησε καθως με πλησίαζε.
Ε:"Θα δεις." Του είπα όταν πλέον βρίσκοταν δίπλα μου, κοιτάζοντας με, με ένα πονηρο χαμογελο. Δεν μαρεσει αυτο...
Jm:"Σε θαυμάζω πάρα πολύ.." Είπε και επικράτησε σιωπή. "Ξέραμε εξαρχής οτι είσαι εσυ, Ελεωνόρα." Συνέχισε χαϊδεύοντας το μάγουλο μου. Τι εννοείς οτι ξέρατε εξαρχής; Ποτέ; Πως; Αναστέναξα. Δεν μπορούσα να κάνω κατί, ήξεραν ήδη. Έτσι παραδόθηκα. Έβγαλα την μάσκα και τον κοίταξα. Έδειχνε ευχαριστημένος.
Ε:"Ωραία και τώρα τι;" Μου χαμογέλασε γλυκά.
Jm:"Και τώρα.." Είπε καθως έδειχνε να σκέφτεται." Ας μαγειρέψουμε." Είπε τελικά και μαγειρέψαμε μαζί. Ήταν καλος βοηθός. Η ετοιμασία για δείπνο μαζί του ήταν διασκεδαστικό, αν εξαιρέσουμε οτι όλη την ώρα "δοκίμαζε" το φαγητό. Μπορει να μην είναι και τόσο χάλια τώρα που έπεσαν οι μάσκες... Γιατί δεν έπεσε μόνο η δικια μου!
Όταν μαγειρέψαμε, με βοήθησε και στις υπόλοιπες δουλειές που είχα. Στις 4, αποφάσισαν να μαζευτούν και οι υπόλοιπη στο σπίτι και όταν παρουσιάστηκα χωρίς την άσπρη μάσκα μου, χαμογέλασαν πονηρά. Μπορουσα και ένιωθα την ευχαρίστηση τους. Τους σέρβιρα να φάνε και εγώ άρχισα να μαζεύω τα πράγματα που φέρνω καθε φορά. Τους αποχαιρέτησα και εφύγα για το σπίτι. Μολίς μπήκα, η μύτη μου σπάστηκε απο αρώματα.
Ε:"Σοφία!" Φώναξα και η Σοφία βγήκε απο το δωμάτιο της, ντυμένη με ωραία και καλά ρούχα. "Για που το έβαλες δεσποινίς;" Την ρώτησα με ένα στραβό χαμόγελο.
Σ:"Ε να μωρέ είπα να βγω μια βόλτα.." Είπε και ξανα πήγε μέσα στο δωμάτιο της.
Ε:"Δεν με πείθεις... Με ποιον;;" Έκανα μια παύση για να σκεφτώ την απάντηση."ΟΜΓ! Με τον Namjoon?" ρώτησα και πήδηξα στο κρεβάτι. Έκεινη γέλασε.
Σ:"Για αυτό σε πήρα να σου τα πω." Είπε και ένα μέγαλο χαμογελο εμφανίστηκε. Εγώ την κοίταξα και της κούνησα νοηματικά τα χέρια μου δηλώνοντας να συνεχίσει."Μιλούσαμε στο τηλέφωνο και κάποια στιγμή μου κάνει αμα θέλω να βγούμε για φαγητό, για να γνωριστούμε καλύτερα λέει. Ε και γω συμφώνησα - σιγά μην συμφωνούσα. Αφου τον θέλω και μου δίνετε και ολας η ευκαιρία να τον γνωρίσω οποτε σκέφτηκα γιατί όχι;" Μου είπε. Ο Namjoon φαίνεται οτι είναι ώριμο και χαλαρό άτομο. Αμεσως μετα απο τα λογια της τσιρίξαμε μαζί και βρεθήκαμε να αγκαλιαζομαστε και να χοροπηδάμε. "Αλλά και εσύ δεν θα περάσεις μόνη σου το βράδυ.." Πρόσθεσε με ένα ίχνος πονηριάς στο προσωπο της. Την κοίταξα απορημένη."Μπορείς να κάνεις πολλα πράγματα μόνη σου εδώ, οπως Skype κλπ." Ολοκλήρωσε καθως συνέχισε να ετοιμάζετε. Δεν με έπεισε ολόκληρη, αλλα τι θα μπορουσε να συμβεί κατα την διάρκεια που θα έλειπε η Σοφία;
Την αφησα να ετοιμαστεί και πήγα να δω λίγο τηλεόραση. Μετά απο περίπου 45 λεπτά ήταν έτοιμη και κατέβηκε κάτω οπου την περίμεναν. Με ενημέρωσε πως δεν θα αργούσε να επιστρέψει μιας και αυρίο έχουμε σχολείο. Λίγα λεπτά αργότερα απο τον αποχαιρετισμό μου με την Σοφία, άκουσα την πόρτα να χτυπά. Υπέθεσα πως θα ήταν η μητερα μου έτσι και την άνοιξα χωρίς να ρωτήσω ή να δω απο το ματάκι της πόρτας. Μόλις την άνοιξα είδα τον Jimin να κρατά ένα κουτί πίτσας με ένα τριανταφυλλο κολλημένο απο πάνω! Ώστε για αυτό μιλούσε η Σοφία...
Τον κοίταξα έκπληκτη καθως εκείνος μου χαμογελούσε γλυκά. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο. Φορούσα τις άθλιες πιτζάμες μου.
Jm:"Θα με αφήσεις να περάσω;" Με ρώτησε και βγάζοντας με απο την άβολη θέση, έκανα νευρικές κινήσεις και άνοιξα να περάσει. Μόλις μπήκε, το βλέμμα μου έπεσε πάνω στα ρούχα του. Φορούσε και εκείνος πιτζαμες. Θα μπορουσα άνετα να βλέπω τα ωραία πόδια του καθως και τον θεϊκό κωλαρακι του. Με την σκέψη αυτη, μου βγηκε αυθόρμητο γελάκι ώσπου γύρισε και με κοίταξε απορημένος καθως εγώ προσπαθούσα να σταματήσω να γελάω κρύβοντας με το χέρι μου το στόμα μου. "Γιατί γελάς;" Μου είπε καθως αρχιζε να γελά και εκείνος. Για μια στιγμή γελούσαμε και οι δύο για το τιποτα.
Ε:"Πως και απο δώ;" Τον ρωτησα σοβαρή. Με κοίταξε και με πλησίασε. Τα χείλη μας απείχαν μονό λίγα εκατοστά.
Jm:"Πιτζάμα πάρτυ." Είπε τελικά και γέλασε γλυκά χαϊδεύοντας τα χείλη μου ενώ έπειτα με έπιασε απο το χέρι και με πήρε στο καναπέ να κάτσουμε μαζι τρώγοντας την πίτσα.
Συζητούσαμε αρκετή ώρα και η Σοφία ακομα να επιστρέψει. Περίεργο. Γενικά η σημερινή μέρα ήταν περίεργη.
Jm:"Ελεωνόρα;" Μου λέει κάποια στιγμή και γω σηκώνω το βλέμμα μου για να χαθώ μέσα στα μάτια του. Κοιταζομασταν για μερικα δευτερόλεπτα ώσπου αποφάσισε να μου ανταποκριθεί."Μου χαρίζεις αυτόν τον χορό;" Είπε και έβαλε απο το κινητό του ένα κομμάτι που μαθαίναμε στο λάτιν.
Ε:"Για να δούμε τι έμαθες." Του απάντησα καθώς σηκωθήκαμε απο την θέση μας. Πιαστήκαμε και αρχίσαμε να χορεύουμε. Να παραδεχτώ πως δεν ήταν οπως στην σχολή. Είχαμε μια άλλη ατμόσφαιρα ανάμεσα μας. Ρομαντική; Ερωτική; Δεν μπορω να το περιγράψω. Ήταν υπέροχα. Κοιταζόμασταν κάποιες φορές μέσα στα μάτια και χανόμασταν, κυρίως εγώ. Οι ανάσες μας αγκάλιαζαν τα σβέρκα μας. Τα χέρια μας πλεγμένα μεταξυ τους. Το σώμα μας ακολουθούσαν τον χαλαρό ρυθμό του τραγούδιου. Ο χώρος και ο φωτισμός που υπήρχε στο δωμάτιο μετατρεπόταν σε ένα ρομαντικό μέρος με κεριά. Η καρδία μου χτυπούσε δυνατά. Είμαι ερωτευμένη.
Jm:"Σε θέλω... Και το εννοώ." Ήταν το μόνο που κατάφερε και μου ψιθύρισε ο Jimin πρώτου, το θυροτηλέφωνο καταστρέψει αυτην την μαγευτική στιγμή.