Hoofdstuk 5 ~ De kus
Opgedragen aan LiekePolling.
'Hallo daar'. Ik keek opzij en zag dat James naast me kwam zitten in de bibliotheek. Ik zuchtte diep en hield mijn vinger op de zin waar ik gebleven was met lezen.
'James Potter in de bibliotheek. Dat klinkt als het begin van een slechte grap'.
'Haha, erg grappig' antwoordde hij sarcastisch. 'Ik kom voor je hulp'.
'Waarmee kan ik je van dienst zijn' zei ik deftig. James kreeg een grijns op zijn gezicht en leunde met zijn hoofd op zijn hand.
'Ik hoorde dat je komend weekend een date hebt met de Ravenclaw'.
'De Ravenclaw heet Christopher, mocht je geïnteresseerd zijn'. Ik nam mijn boekenlegger van de eikenhouten tafel af en stak hem tussen de pagina's . Ik sloeg het boek dicht en stopte het weg.
'Maakt me niet uit' zuchtte James gefrustreerd. 'Zou je misschien iets voor me kunnen doen?'.
'Wat?'.
'Maak er een dubbeldate van. Jij en Ravenclaw samen met mij en Lily'. Ik lachte kort en hard.
'James, dat zou ik Lily nooit aandoen'. Ik stond op van de stoel en schoof hem aan. Met een versnelde pas liep ik de bibliotheek uit. James volgde me natuurlijk op de voet.
'Alsjeblieft' smeekte hij terwijl hij voor me ging lopen.
'James, laat me met rust. Ik kom toch niet op andere gedachten'
'Maar' protesteerde hij. 'Lily en ik horen bij elkaar. Onze kinderen zullen slim en knap en...'
'-Denkbeeldig zijn' maakte ik voor hem af. James bleef plots staan en keek naar de grond. Ik voelde ineens een vlaag van medelijden opkomen.
'Luister, James. Ik kan je hierbij niet helpen. Je zult zelf dingen moeten ondernemen' gaf ik als advies.
'Zoals wat?' vroeg hij.
'Nou...uh... laat zien dat je echt om haar geeft. Doe aardig en volwassen tegen haar. Dat houdt ook in dat je minder moet flirten, daar heeft ze echt een hekel aan'. James lichtte een beetje op.
'Dat moet wel lukken' zei hij. 'Dank je, Lucy'. Hij omhelsde me heel plotseling en ik klopte zacht op zijn rug. Vervolgens liet hij me los en rende hij richting de Gryffindor Common Room, waardoor ik alleen achter bleef. Ik streek mijn kleding glad en liep een stuk verder. Aan het eind van de gang zag ik Sirius staan. Hij leunde tegen de muur en speelde met zijn staf tussen zijn vingers. Hij had me nog niet opgemerkt, dus besloot ik van het moment gebruik te maken en abrupt om te draaien. Snel verstopte ik me in een andere gang. Ik had geen zin om Sirius onder ogen te komen.
Sinds Slughorn's feestje liet hij me geen moment meer met rust. 's Ochtends wacht hij me op in de Common Room, zodat hij met me naar de Great Hall kan lopen. 's Middags wacht hij op me na de les. En 's avonds wil hij naast me zitten bij het diner. Iedere keer begint hij ongecontroleerd te flirten. Alle meisjes rondom hem zijn stik jaloers en ik ben al een paar keer door hen bedreigd in de wandelgangen. Ik moet eerlijk toegeven dat het geflirt van Sirius best vleiend is. Ik bedoel... Als hij het echt zou menen. Diep van binnen weet ik dat hij alleen met me flirt, omdat ik het enige meisje ben dat nog niet voor zijn charmes gevallen is. Ik ben het spel en hij is de speler. Ik wilde niet Sirius' 184e prooi zijn.
Ik werd uit mijn gedachten gehaald door een hand op mijn schouder.
'Goedenavond, White'.
'Black' zei ik kortaf. Hij schudde grijnzend zijn hoofd.
'Spelen we hard-to-get, mevrouw White?'. Ik keek naar Sirius' gelaatstrekken en ik had de behoefte om zijn grijns van zijn gezicht te slaan. Ik zuchtte diep en liet wat haar voor mijn gezicht vallen.
'Sirius, je weet dat ik binnenkort een date heb' zei ik vermoeid.
'Ja, en...' fluisterde hij afwachtend. 'Ik kan ervoor zorgen dat je geen last meer hebt van die jongen'. Ik keek Sirius bewust niet aan in zijn ogen. Ik staarde naar de vloer en volgde het patroon van de tegels met mijn voet.
'Wat moet ik doen om van je af te komen?' zei ik uiteindelijk. Sirius haalde één enkele wenkbrauw op en glimlachte.
'Wil je dan zo graag van me af?'. Ik knikte en hij lachte weer. 'Ik denk dat je het antwoord wel weet, liefje'. Ik graaide met mijn handen in de zakken van mijn mantel.
'Ik heb niet veel geld, maar...'. Sirius kapte me af en trok mijn handen uit mijn zakken.
'Ik wil geen geld. Ik wil iets simpels'. Hij tikte met zijn vinger tegen zijn lippen en wachtte mijn reactie af.
'Nee' kwam er uit me. 'Ik heb een date, Sirius. Ik kan dat niet doen. Dat is vreemdgaan'.
'Schat' lachte hij. 'Jullie hebben nog geen relatie. Je kunt alles doen wat je wilt'. Ik verborg mijn gezicht in mijn handen en gromde uit pure frustratie. 'Het is maar één kus. Het betekent niets! Tenzij je meer wilt, dan kunnen we-'. Ik duwde Sirius achteruit tegen de muur aan en hield zijn kraag goed vast in mijn handen. Snel en hard drukte ik mijn lippen tegen die van hem aan. De kus duurde niet langer dan twee seconden, maar het duurde precies lang genoeg om Sirius van zijn stuk te brengen. Ik veegde mijn lippen af aan mijn hand en wilde de gang uitlopen.
'Luciana?' hoorde ik een vragende stem zeggen. Ik keek achter me en zag Christopher staan. 'Wat is dit?'. Geschokt bleef ik stilstaan. Mijn mond opende, maar er kwam geen geluid uit. In de tussentijd sloeg Sirius geamuseerd zijn armen over elkaar.
'Chris, ik...'probeerde ik nog, maar hij schudde wild zijn hoofd.
'Je vertelde me dat hij een eikel was! Dat je niet op arrogante jongens viel!'. Christopher keek me gekwetst aan. 'Ik dacht dat jij anders was'. Zo snel als hij gekomen was, verdween hij weer. De stilte in de hal werd gevuld door het gegniffel van Sirius. Kwaad keek ik hem aan.
'Jij wist hiervan, hè?' beschuldigde ik hem. 'Jij hebt ervoor gezorgd dat hij hierheen kwam. Dat hij dit zag!'. Sirius hield zijn handen verdedigend omhoog.
'Nee, kitten. Dit was gewoon puur toeval' zei hij nog steeds lachend. 'Maar man! Wat een timing!'. Ik liep naar hem toe en begon met mijn vuisten tegen zijn borst te slaan. Uit pure woede stroomden er tranen over mijn wangen.
'Jij hebt alles verpest!' huilde ik. Sirius greep mijn vuisten vast en probeerde de bewegingen van mijn armen te remmen.
'Rustig, kitten'. Mijn armen verloren hun kracht en Sirius liet ze rustig los. 'Het is maar een jongen. Er zijn meer vissen in de zee, neem dat maar van mij aan'. Snel veegde ik de tranen onder mijn ogen weg.
'Misschien is dat voor jou zo' snikte ik. 'Maar ik ben niet zoals jij'. Zo snel als ik kon, rende ik naar de Gryffindor Common Room en liet Sirius verbaasd achter. Ik fluisterde het wachtwoord tegen het schilderij, dat voor me open ging.
'Hee, Lucy. Ik heb-' begon James, maar hij hield op toen hij mijn tranen zag. 'Hee, wat is er?' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en probeerde bij de trappen van de slaapzaal te komen, maar James blokkeerde mijn weg. Ik rende tegen hem op en viel bijna omver. James hield me bij mijn bovenarmen overeind en keek me dringend aan.
'Het is Sirius' snikte ik. 'Hij heeft alles verpest'. James begeleidde me naar één van de rode sofa's en liet me op zijn schouder uithuilen. Ik vertelde hem alles. Waarom weet ik niet precies, maar het was fijn om mijn verhaal bij iemand kwijt te kunnen. James luisterde en knikte zo nu en dan, maar liet me vooral mijn gang gaan.
'Luister, Lucy. Sirius is nu eenmaal zo. Ik ken hem niet anders. Maar als je wilt, zal ik met hem gaan praten'.
'Met wie gaan praten?'. Lily kwam de Common Room binnen en keek verbaasd naar mij en James. Ik keek naar haar op en haar blik werd zachter toen ze mijn betraande ogen zag. 'Wat is er?'. Ze knielde voor mij en James neer en James vertelde haar het verhaal nog een keer.
'Wat een klootzak! Ik ga hem vermoorden!' riep ze uit. Ik nam haar hand vast en kneep er zacht in.
'Dank je. Jullie allebei' zei ik zacht.
'Geen probleem, White' glimlachte James. 'Daar heb je vrienden voor'.
[A/N]
Ik vond dat James en Lucy best friends moeten worden, vandaar dit hoofdstuk. Laat me weten wat je er van vond! En hoe je denkt dat het af zal lopen.
~Clementine