Nung araw na nangako ka na hindi mo ako sasaktan,itinatak ko iyon sa puso at isip ko.
Sinimulan mo noon ang pagtupad sa mga pangako mo. Ipinaramdam mo saakin na mahalaga ako para sayo, na hindi ako mahihigitan ng kahit na anong materyal na bagay. Na nag isa lang ako sa puso mo. Na walang makakahadalang sa pagmamahalan nating dalawa.
Ngunit nagkamali ako!
Lumipas ang mga araw,unti unti kang nag bago. Nakalimutan mo ang mga pangako mo simula nung nasama ka sa barkada nila! Pag-respeto at pag mamahalan mo saakin na bago! Halos lahat na bago.
Kada itatanong ko sayo kung bakit ka nag bago ang lagi mong sagot sa akin ay.........
"Hindi ako ang nag bago, ikaw! Ikaw ang nag bago!"
Kada isa-sagot mo iyan, lagi kong tinatanong sa sarili ko kung ano ang pinag-bago. Hanggang sa napagtanto ko ito.
Nag kulang ako ng oras sa iyo dahil sa pag aasikaso ng mga paper works ko sa school.
Pero bumabawi na ako! Ginagawa ang lahat para mapuna ang lahat ng nawala!
Ano pa bang kulang?
Lahat na ginawa ko! Tiniis ko lahat ng sakit mabalik lang ang dating tayo! Ayoko na suko na ko! Sobra na ang tiniis kong sakit! Pagod na ako
Sana mapatawad mo ko sa pagsuko ko. Masyado na kasi akong nasasaktan ehh!
Mahal kita, at yan ang lagi mong tatandaan. Sumuko man ako, yun ay para sayo. Dahil sa tingin ko mas sasaya ka kung palalayain na kita.
Mahal, patawad.....
~*~
VOTE <3
COMMENT <3
Please