KABANATA 19
Muli pa itong humakbang palapit sa akin nang may panunuya sa kanyang mukha. I held my place even as he was giving me that taunting look. Hindi niya iyon kayang patunayan hangga't wala akong inaamin sa kanya.
"I don't know what you're talking about," I answered as I maintained my expression void with any emotion.
He sneered at my answer. Muli na naman siyang humakbang bago ibinaba ang tingin para magpantay ang aming mukha.
"I didn't think the little princess knew how to lie too," he sniggered before stepping in closer so his mouth is right next to my ear, "What a sinful princess," he maliciously whispered before I pushed him away from me and gave him a stern look.
Bastard!
"Hindi ko alam kung saan mo napulot iyang pinaparatang mo. Wala akong alam diyan at wala akong pakialam kaya pwede ba lubayan mo ako?"
"Hmmm..." Nakapangalumbaba niyang sambit habang minamata ako mula ulo hanggang paa. "I don't think I want to ever leave you alone, Princess," he said as he licked the bottom of his lips, "Mas gusto ko pang mapalapit sa iyo at panuoring magbago-bago ng ekspresyon ang maganda mong mukha ng dahil sa akin," he smirked habang inilalapit niya ang kanyang kamay sa aking pisngi para sana damhin nang akin iyong agad na pinaalis.
He hissed as if his hand was hurt from what I did.
"Gustong-gusto ko pa naman sa babae iyong palaban," sabi nito, "Especially girls who know how to handle their sticks very well," matalinghaga nitong idinagdag bago ibinaba ang kanyang mukha para muli kaming magpantay, "Bagay na bagay ka talaga sa akin, don't you agree? Hmmm?"
He smirked as he continued taunting me with his advances.
"I wonder how your lips would taste if I run my tongue along them?"
Hindi ko man sadya ay kaagad akong napaatras nang akma nitong dadakmalin ang aking labi. I immediately covered my mouth with the back of my hand on instinct.
Tinawanan lang nito ang aking naging reaksyon.
"You really are very interesting, Ayana," sabi nito bago muling humakbang papalapit sa akin.
Umabot na sa sukdulan ang pagtitimpi ko sa kanya at plano ko sanang pahalikin siya sa sahig nang may biglang nagsalita sa aking likuran.
"Tapos ka na bang magbihis, Aya? Hinahanap na tayo ni Mimi—" natigilan ito nang makita ang kasama ko.
Kaagad nawala ang mainit na aura sa mukha nito at napalitan ng isang malamig na ekspresyon. Deadly even.
"What are you doing here, Sanada?"
"Yuujin!" Bulalas nitong katabi ko sa isang eksahiradang tono, "Ohisashiburi, ex-leader-san!" I saw Gene cringed at the word, "Matagal din tayong hindi nagkita. Masyado na bang busy sa trabaho?"
Hindi iyon sinagot ni Gene at mataman niya lang itong tinitigan.
"Go to your room, Aya. Aalis tayo kaagad pagkatapos mong magbihis," malamig na usal nito nang hindi inaalis ang paningin kay Drake.
"Oh, come on! We were still getting to know one another. Don't be such a spoil sport, ex-leader-san," may panunuya sa bawat salitang binitawan nito.
Ilang saglit pang nakipagtitigan si Gene dito bago ibinaling ang paningin sa akin.
"Sige na, Princess. Kanina pa tayo hinihintay ng Mama mo. Gutom ka pa naman, hindi ba?" His expression softened when said that kaya wala akong ibang nagawa kung hindi ang tumango sa kanya bago tinungo ang mga pintuan ng aking silid.
I took a glance at them for the last time and saw how grim the atmosphere surrounding them before I soundlessly closed the doors.
Gustong-gusto ko sanang marinig kung anong pag-uusapan nila but I can't seem to shake off the feeling I got when I saw Gene sporting a deadly expression. Hindi naman lingid sa aking kaalaman kung gaano siya kadelikado kapag ginagalit. Hindi na iyon nawawala sa pagkatao ng mga Kurozawa. Nasa dugo na daw iyon sabi nila. But the one he showed a while ago, cold and deadly, was the first time for me.
I shook off the lingering thoughts bago nagpasyang magbihis na. The faster I can get out of these clothes, the faster I can get out of this place. At gustong-gusto ko ng umuwi.
Wala pang limang minuto ay tapos na akong magpalit ng mas komportableng damit. I was about to open the door nang mahagip ko ang boses ni Drake.
"Still so cocky even when you're powerless."
"You don't want to go there, Sanada."
"Why? You gonna beat the shit out of me, ex-leader-san?"
Papalabas na ako ng aking silid para sana tulungan si Gene pero agad ding natigilan sa narinig nang muling magsalita si Drake.
"Your era has already ended, Kurozawa. You've lost your ace. Now..." Lumapit pa itong maigi sa kinatatayuan ni Gene, "Bow down to your new master."
What?! Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.
Pansin ko agad ang pagkuyom ng mga kamao ni Gene. Alam kong gahibla na lang ang pasensiya nito sa kausap at ilang panunuya pa ay bibigwasan na niya ito.
"Gene!" Mabilis akong tumungo sa kanya at hinawakan ang nakakuyom niyang kamay.
As much as I want to see how that bastard would kiss the floor once Gene pound his fist across that asshole's face, I don't want to stake my adopted father's reputation in this house. Lalo na at nandirito ngayon ang dalawang leaders ng angkan.
Napunta sa gawi ko ang mapanuyang tingin ni Drake at kaagad hinagod ng tingin ang aking kasuotan. He shamelessly catcalled even though Gene's right in front of him.
"Mas lalo kang gumanda sa mga mata ko, Ayan—na."
Pinigilan ko ang akmang pagpalag ni Gene sa sinabi nito.
"Uwi na tayo, Gene. Gutom na ako," I whined as I pulled his hand towards me just so I could finally get his attention.
It worked like a charm when he turned his head towards me. Nakitaan ko pa nang kaunting inis ang kanyang mukha bago tuluyang lumambot ang kanyang ekspresyon.
"Sige, uwi na tayo," nakangiti nitong sambit at tuluyan ng kinalimutan ang presensiya noong isa.
Nanatiling nakahawak ang kamay niya sa akin habang paalis kami roon. Lalagpasan na namin ang kinakatayuan ni Drake nang muli itong magsalita.
"Where's my bow, ex-leader-san?"
Napatigil si Gene sa narinig.
I was so sure he was going to knock him down this time seeing how he repeatedly clenched his jaw. Nakahanda na ako para pigilan siya nang bigla niya itong hinarap. Pero nagulat ako nang imbes na dakmalin, bigla itong yumuko nang malalim.
Hindi ako kaagad nakakilos sa aking nasaksihan. A beta of the Kuruzawa bowing down to a Sanada.
Nahimasmasan lang ako nang marinig ang pagtawa ni Drake.
"Ganyan nga, Kurozawa. Acknowledge that there's a more powerful dragon than you'll ever be and that's me," he mocked as he patted Gene's bowed head.
Akma ko nang susugurin iyong hambog nang magsalita si Gene.
"You're wrong," sabi nito bago dahan-dahang umayos sa pagkakatayo. He was towering a few inches over Drake kaya napatingala ito sa kanya. His dark aura came in full force, "I can give you all the bows you want without giving a bat shit about your pride. Hindi katumbas ng isang pagyuko ang respetong akala mo'y nararapat na sa iyo," mariin nitong tugon habang nakikipagtagisan ng tingin, "It's true, though, that there's a more powerful dragon than I'll ever be..."
I saw how Drake smirked at his statement. Magsasalita na rin sana ito nang muling tumugon si Gene who apparently was not done yet.
"But that can never be you, Sanada."
"What did you—"
"Dragons are born, not made, Sanada-kun. Whatever you do, however you try..." Gene paused as he lowered his face para magpantay ang mga mukha nila, "You. Will. Never. Be. One."
"You—"
They were about to engage in a fight nang agad kong hinila pabalik si Gene, snapping him out from his trance.
"Let's go home, Gene. Hinahanap na tayo ni Mimi. Malilintikan tayo noon kapag nagtagal pa tayo," I said as I dragged him away from the asshole.
Ilang beses muna siyang kumurap na tila inaalala ang dahilan kung bakit kami aalis doon. Maya't-maya pa ay lumiwanag na ang mukha nito.
"Sorry, my beautiful daughter, I've kept you waiting."
"Running away from me, ex-leader-san? Are you that scared?" Paghahamon ni Drake.
Nakita ko ang muling pagtagis ng panga ni Gene pero hindi na ito lumingon sa nagsalita. Kinuha niya ang kamay ko at saka marahang pinisil.
"Uwi na tayo at baka tayo pa ang balatan ng mama mo," nakangiting tugon nito bago umalis.
"Go on! Run away! Diyan naman kayo magaling, hindi ba?" Pahabol pa ni Drake.
Muling natigilan si Gene pero hindi iyon nagtagal. Instead, he glanced my way, briefly giving me a reassuring smile, before proceeding to leave.
"I'll see you around, Ayan-na," matalinghagang nitong tugon.
Even as I was tempted to turn around and tell him off, I chose to ignore him instead and just followed Gene without a backward glance. I have to settle the score between us some other time.
Tahimik ang biyahe namin pauwi. Gene kept his eyes on the road since we left the estate. Hindi ko rin alam kung papaano siya kakausapin o kung pwede ba siyang kausapin tungkol sa nangyari.
Nakarating na lang kami sa bahay, wala pa rin itong ganang makipag-usap. Pababa na kami ng sasakyan nang hawakan ko ang kanyang braso para patigilin. Napatingin siya sa dakong iyon bago inilipat sa aking mukha ang kanyang atensiyon.
"May problema ba, Princess?"
"I'd like to ask you the same thing. Kanina ka pa kasi walang imik. Nakakapanibago."
Tumawa lang ito nang mahina bago nagkamot sa kanyang batok. His lips were turned upwards pero walang sigla ang kanyang mga mata.
"Napagod lang ako sa byahe, Aya. Did Daddy worry you?" Sabi nito bago marahang pinisil ang aking pisngi.
"Tungkol ba ito kay Sanada?"
Mabilis na nawala ang pilit nitong ngisi at pumalit ang isang madilim na awra.
"Anong ibig niyang sabihing tapos na ang era ng mga Kurozawa? Bakit ganoon na lang kalakas ang loob niyang magsalita ng ganoon sa pamamahay pa mismo natin?" Bakit siya na ang namamahala sa Emperors? Gusto ko sanang itanong pero hindi ko itinuloy nang makita ang pagtagis ng bagang nito.
"Ano palang ginagawa ni Sanada doon, Aya? Magkakilala ba kayo?"
Napaamang ako sa narinig. Hindi ko inaasahan ang tanong niya!
I looked at his curious form worriedly. Should I tell him the truth that we exchanged blows at muntik na akong masaksak nito? But if I did, malalaman niyang tumatakas ako sa main house para lang makapasyal sa dalampasigan. He would be furious if he'd know na umaalis ako nang walang kasama!
"Um..."
"Because it seems to me, the way he talked to you, like you've known each other for a while. Wala akong maalalang pangyayaring nagkasalubong ang landas niyong dalawa. He wasn't even in the gathering for the Head Master. Kung ganoon, paano at saan kayo nagkakilala?"
"Uh..." Hindi ko malaman kung anong isasagot. Magkasalubong na ang mga kilay nito dahil sa aking hindi agarang pagsagot.
"Ayana Kurozawa, are you hiding something from your Daddy?" Nakataas ang isang kilay nito habang nakapameywang.
"W-wala! Kanina lang kami nagkakilala," I answered defensively pero tila hindi ito kumbinsido, "T-totoo! Kira introduced us to one another after dinner. Hindi ko nga alam kung papaano siya nakarating sa harap ng aking silid o kung papaano niya nalamang doon ako tumutuloy. P-pero t-totoong ngayon ko lang siya nakilala!" Which was partly true. I only knew him as Drake, the asshat who wrecked havoc on the Dragons, before knowing he was the heir of the Sanada clan and currently the leader of the Emperors.
"May sinabi ba siyang kakaiba sa iyo? Something... weird?" He raised his brow at me while waiting for my reply.
Bagay na bagay ka talaga sa akin, don't you agree? I cringed at the memory.
"W-wala naman," halos pabulong kong sagot.
If I were to tell him that siguradong susugurin nito kaagad iyong demonyong iyon. Mapapahamak na naman si Gene kapag nagkataon. Iiwasan ko na lang ang isang iyon.
"Hontou?" May pagdududa sa tono nito and I tried my best to look as convincing as I nodded in agreement.
"Totoo. Wala na siyang ibang sinabi. Napadaan lang siya doon tapos dumating ka. Iyon lang," mahina kong sabi.
Gene eyed me a bit more bago nagbuga ng hininga. Kaagad namang umamo ang mga mata nito.
"Alright, my precious daughter. I believe you," malumanay nitong sabi, "Just don't get near him next time, okay? Hindi siya nakakabuti para sa iyo," tipid itong ngumiti.
Pakiramdam ko'y sinasadya niyang huwag sabihin sa akin ang mga bagay-bagay. Naiinis ako roon kasi gusto kong malaman ang tunay na dahilan kung bakit isang Sanada na ang namamahala ng grupong binuo nila.
"Pasok na tayo, princess. Gutom ka pa, hindi ba?"
Akma na itong aalis nang muli kong higitin ang kanyang braso. Puno ng pagtataka niya akong muling hinarap.
"Bakit?"
Kumurap ito ng dalawang beses sa aking tanong.
"Anong bakit, my precious daughter?"
"Hindi mo pa sinasagot iyong katanungan ko kanina, Gene," panimula ko. Tinatantya ang kanyang magiging reaksyon.
"Huh?"
"Tinanong ko kanina kung bakit nasabi iyon ni Sanada. May nangyari ba sa angkan na hindi ko nalalaman? Ganoon na ba kalala ang sitwasyon at nasabi niyang tapos na ang era ng angkan natin? Kaya ba ako pinapunta—"
"Hindi iyon ganoon, Aya. Sanada was only taunting me and nothing more," he sighed, "Hindi ganoon kadaling ubusin ang kayamanan ng ating angkan. It is true that we are having some difficulties pero hindi ibig sabihin nito ay mamumulubi na tayo. The Sanada is a wealthy clan, that's true, pero hindi aabot sa kalingkingan ang kayamanan nila kung ikukumpara sa kung anong mayroon tayo."
"Kung ganoon, bakit ang lakas ng loob niyang sabihin iyon? He knew you are the Beta of this generation but he asked you to bow to him!"
Mahinang natawa si Gene sa aking sinabi kahit malapit na akong manggilaiti sa inis. He reached for my hair and lightly ruffled it.
"Gene! This isn't funny! How dare he do that to you?! And you— you bowed to him! You disregarded your pride for that—" Hindi ko matapos ang sasabihin sa inis na nararamdaman.
Muli pa itong natawa na parang wala lang sa kanya ang nangyari.
"Wala lang iyon para sa akin, my beautiful daughter. Tulad ng sinabi ko kanina, bowing to him means nothing to me. Hindi hinihingi ang respeto, kusa iyong binibigay sa taong nararapat nitong pagbigyan. And Sanada, that boy still has a long way to go para patunayan niyang karapat-dapat siyang tawaging Dragon." A sudden melancholic aura surrounded his being like he was recalling something precious.
Pero naaasar pa rin ako. How dare that Drake demand a bow from a Kurozawa? How dare him lead the group that was meant for the Kurozawas? How dare he?!
"But why is he the leader of the Emperors? Bakit hindi si Kyo? O kaya si Kira? Hindi ba't Kurozawa ang gumawa—"
"What did you say?"
Agad akong natigilan nang mahimigan ang galit sa tono nito. Magkasalubong na ang mga kilay nito at nagtatagis ang mga ngipin nang aking tinignan.
"Uh..."
"Saan mo narinig ang salitang iyan, Ayana?" Malamig nitong tanong.
Shit! Anong sasabihin ko? I shouldn't have asked him that!
"Ayana?" Halos mapatalon ako sa pagtaas nito ng tono, "I'm not asking you again. Where did you hear that word?"
"K-kanina lang..." Mahina kong sabi, "I... I o-overheard them t-talking—"
"Huwag kang magsisinungaling sa akin, Ayana Kurozawa!"
"I—"
"Ano pa bang ginagawa niyo rito sa labas, Yuujin? Kanina niyo pa pinaghihintay ang grasya! Pumasok na nga—"
"Huwag ka munang makialam, Mi," mabilisang pagpuputol nito sa sinasabi ng asawa bago muling ibinaling ang galit nitong mukha sa akin, "Kailan mo pa nalaman ang tungkol sa Emperors, Ayana? Kailan ka pa natutong magsinungaling?"
Bahagya akong napaatras sa ipinakita nitong galit. Gene had always been careful with me. Kahit na paminsan-minsan ko siyang nagagalit, hindi ito umaabot sa ganitong punto.
"I—"
"Ayana!"
"Yuujin Kurozawa, maghunosdili ka nga! Tinatakot mo iyong bata!" Saway ni Mimi bago ako itinago nito sa kanyang likuran, "Ako ang nagkuwento sa kanya, okay? I told her about how you were the leader of a gang before and how cool you were—"
"Bakit mo ginawa iyon? Who gave you permission to tell her about that?"
"Bakit kailangan ko pa ng permiso para ikwento iyon sa kanya? Nakaraan mo iyon. Parte iyon ng pagkatao mo. Bakit kailangang ilihim—"
"Because she doesn't need to know! And you're stepping out of line, woman!"
Nanlamig ako sa narinig. No! They shouldn't fight because of me! No!
"What did you say?" Halos pabulong na sabi ni Mimi. I could feel her hand trembling as she held my arm tighter.
"The Emperors is none of your business. Huwag mong pakialaman ang parte ng buhay ko na wala ka namang kinalaman. You stay the hell out of it!"
"I am your wife! Kahit anong klaseng parte pa iyan ng buhay mo, may kinalaman ako!"
"You're just my—"
"Tama na!" Natigilan sila sa aking pagsigaw.
Pakiramdam ko'y ilang sandali na lang at aapaw na ang mga nagbabadyang luha sa gilid ng aking mga mata. Kung hindi ko iyon tinanong, hindi sana aabot sa ganito. Hindi sana sila nag-aaway ngayon.
"Please..." I begged, "Stop fighting," halos hangin na lang ang lumabas sa aking bibig ng sabihin iyon.
Natauhan naman si Mimi at kaagad akong niyapos ng yakap.
"I'm sorry, Aya, you shouldn't have seen that. Gutom ka pa naman. Halika, pasok na tayo nang makakain ka na," masuyo nitong sabi kahit na pansin ko ang pagpipigil nitong maluha.
Holding my hand, she directed me to the door. Nilagpasan namin ang asawa niya nang hindi ito tinitingnan.
Tahimik lang si Gene habang nakatanaw sa amin.
"Ayana," tawag nito nang mapadaan ako.
I stopped to look at him. Anger was still evident in his face.
"Forget what you've heard about the Emperors, you understand me? Huwag ka na ulit tatapak sa isyu na iyon. Ayaw ko nang marinig pa ang salitang iyan mula sa bibig mo," sabi nito nang may diin sa bawat pangungusap.
Nakakapangilabot ang ipinapakita nitong awra ngayon. I couldn't help but nod in agreement.
"Halika na, Aya. Bayaan mo na ang isang iyan. Kaya niya ng pakainin ang sarili niya. Malaki na iyan," narinig kong sabi ni Mimi bago niya ako hinila papasok sa bahay. Lumambot naman ang mga titig ni Gene nang marinig ang sinabi ng asawa.
"Mimi... I'm sorry," I guiltily said. Alam kong ako ang may kasalanan kung bakit nagkaganito. I shouldn't have asked that. I shouldn't have let my curiosity get the best of me kahit na gaano pa ako kaasar sa sitwasyon.
Mabilis na humarap ito sa akin nang marating namin ang hapagkainan.
"Wala kang kasalanan, Aya. Minsan kailangang matuto ng Papa mo na hindi niya kontrol ang lahat ng mga bagay at isa ka na roon," masuyo nitong tugon, "Hindi porket siya ang lalaki, siya na ang tama at siya lang ang masusunod sa lahat ng pagkakataon."
Biglang nanikip ang dibdib ko nang mahimigan ang pait sa sinabi nito.
"Mimi, Gene didn't mean what he said a while ago. Galit lang siya kaya nasabi niya iyon. Please huwag kang magalit sa kanya..." buong pagsusumamo kong sabi.
Mahinang natawa ito bago imuwenestra ang hapagkainan.
"Ano ka ba? Normal lang sa mag-asawa ang paminsan-minsang nagsasagutan, Aya. Huwag kang mag-alala at babalik din kami sa dati."
"Pero--"
"Kumain ka na. Masarap ang mga iyan," kahit na nakangiti ito ay ramdam ko pa rin ang lungkot sa kanyang boses.
"Mimi."
Napalingon kami sa nagsalita. Gene was standing by the door at malungkot na nakatanaw sa asawa.
"Kumain ka na rin," malamig na usal nito sa kanya.
"Sorry na..." May pagsusumamo nitong sabi.
Tumikhim lang si Mimi habang inaayos ang pagkakainan nito. Mabilis namang lumapit sa kanya si Gene bago kinuha ang kanyang isang kamay.
"Sorry na, Mi. Alam mo naman kung gaano kita kamahal, hindi ba? Sorry na..."
Mimi sighed as she looked at his apologetic face. Pagkakuwan ay unti-unti nitong tinanggal ang kamay mula sa asawa.
"Iwan niyo na lang ang mga plato diyan sa mesa pagkatapos niyong kumain," malamig nitong sabi bago umalis.
Kaagad namang sumunod dito si Gene.
"Mi..." I heard him called. Kasunod noon ay mga yabag papaakyat sa ikalawang palapag.
Naiwan akong mag-isa sa hapagkainang punung-puno ng mga pagkain. She must've cooked all of these pagkatapos siyang tawagan ni Gene kanina para ipaalam na dito kami kakain. And seeing the three plates that were prepared, siguradong hinihintay niya kami para sabay na kaming kumaing tatlo. Mas lalo pang nanikip ang dibdib ko sa mga nalaman.
"Mi, kausapin mo naman ako," napapikit ako nang marinig ang pagsusumamo sa tinig ni Gene.
I took a spoonful of rice and a bit of fish. Ang hirap lununin habang naririnig ang mga marahang pagkatok ni Gene sa pintuan ng kanilang silid.
I took another serving kahit nahihirapan akong lumunok dahil nagbabara ang aking lalamunan. Muli kong pinagmasdan ang mga nakahandang pagkain. Mariin akong napapikit.
Kasalanan ko ito.