Napiłem się trochę no może całkiem sporo, jednak nie było tego po mnie widać miałem mocną głowę do tego uzależniłem się więc nadal za mało... nadal za mało by odpłynąć.
Poczułem klaustrofobię, dusiłem się. Poczułem coś co długo nie odczuwałem, chęć poczucia bliskości drugiej osoby. Po odejściu Jeeny nie pozwalałem się do siebie zbliżać, dotykać.
Wiedziony tym nagłym impulsem lekko chwiejnie podniosłem się, popędziłem na zewnątrz. Zimne nocne powietrze uderzyło o moją rozgrzaną od alkoholu twarz. Noc była dla mnie przychylną porą. Idąc wzdłuż muru spoglądałem ukradkiem na grupy beztroskich nastolatków.
Miło było być chwilę tym co obserwuje. W cieniu.