Μαρίνα: τι στο διάολο κάνεις;!
Αγόρι: τιποτα
Λεει απλά και τον σπρώχνω
Μαρίνα: βλάκα, ψελλιζω ψυθιριζοντας με την ελπίδα μη με ακούσει.
Τι αλλο θα δούμε σήμερα;
*Λίγες ώρες αργότερα*
Επιτέλους! Φτάσαμε Αθήνα μετα απο 3 βασανιστηκές ώρες.
Αφού πιάσαμε τις βαλίτσες μας, βγαίνουμε εξω και βλέπω την θεία μου με την πιο σπαστική, μεγαλήτερη ξάδερφη που υπαρχει σε αυτο τον πλανητη.
Θεία: γεια σαςς!! Καλωσήρθατε! Λεει με ενα χαμόγελο
Δεν είναι και πρώτη φορά που ερχόμαστε Αθήνα ξέρεις..εδω μένουμε; χαλοου;
Μπαμπάς: τι κάνετε είστε καλα;
Λεει και την αγκαλιάζει απαλα
Θεια: Μια χαρά, εσυ Μαρίνα μου;
Μαρίνα: καλα είμαι θεία, απαντάω κάπως αμήχανα
Θεια: χαίρομαι! Πήγαινε με την Αγγελική να μιλήσετε!
Ναι η Αγγελική είναι η πιο σπαστική, μεγαλύτερη ξάδερφη..(18 χρονών)
Η θεια με τον Μπαμπά, πήγαν σε ενα καφενείο να μιλήσουν (εκείνες τις βαρετές συζητήσεις) και εγω είμαι μόνη με την Αγγελική.
Όπως παντα, εγω πρέπει να μιλήσω πρώτη
Μαρίνα: γεια
Αγγελική: γεια, απαντάει αδιάφορα
Μαρίνα: τι κάνεις;
Αγγελική: καλα εσύ;
Μαρίνα: εμ καλα
Ωραία συζήτηση.
Αγγελική: εχω νεαα!!
Ωχ.
Μαρίνα: αα ναιι; Τιι;
Λεω ταχα ενθουσιασμένη
Αγγελική: εχω αγόριι!!
Μαρίνα: σοβαρά;
Σοβαρά;
"Σοβαρά;"
Χωρις να θελω να φανω κακια ομως στα αληθεια
Ποιός θα πήγαινε μαζί της;...
Αγγελική: σοβαρά!! Δεν είναι τέλειοο;;
Μαρίνα: εμμ..ναι;
Τώρα πρέπει να το παίξω ενθουσιασμένη;
Αγγελική: ειναι ο καλύτερος τον αγαπαωωω!
Μαρίνα: να ζήσετε
Και του χρόνου να ψοφήσετε
"Δεν είσαι αστεία"
Αγγελική: ευχαριστούμε!!
Μαρίνα: τιποτα
Αγγελική: εσυ νεακια;
Μαρίνα: μπα, εσυ λογικά θα αρχίσεις πανεπιστήμιο;
Αγγελική: δυστηχώς
Μαρίνα: γιατι δυστηχώς;
«Λες και σε ενδιαφέρει»
Αγγελική: γιατι θα είμαι μακριά απτόν Δημήτρη
Ο Δημήτρης το αμορε φανταζομαι.
Μαρίνα: και λοιπον; Θα πας για σπουδες οχι να πηδιεσαι με τον οποιονδηποτε
Στην αρχή δείχνει σκεπτική, όμως μετά μου απαντάει με ενα μονότονο «ναι», πράγμα που με βάζει σε σκέψεις.
Δεν της έχει εμπιστοσύνη;
Αγγελική: εσυ με το λύκειο;
Ρωτάει αλλάζοντας θέμα
Μαρίνα: τι μου το θυμίζεις;
Πράγματι τι μου το θύμισε;
Αγγελική: καινούρια αρχή δε μπορεις να πεις
Μαρίνα: ναι, σίγουρα, ψελλίζω νευρικά
Μπαμπάς: Μαρίνα πρέπει να φύγουμε ελα, φωνάζει ο πατέρας μου απτην άλλη άκρη.
Μαρίνα: έρχομαι, θα έρθεις ή θα μείνεις εδώ;
Αγγελική: έρχομαι, τι σκατα να κανω στο αεροδρόμιο;
Λέει ειρωνικά
Μαρίνα: ξερω γω να το βλέπεις;
«Αστεία»
Αγγελική: αντε ελα, μου λέει και με τραβάει απτο μπράτσο
(...)
Home sweet home
Μαρίνα: μπαμπά θα βγω λίγο εντάξει;
Δε θελω να μεινω εδω, θελω να παρω αερα, να τηλεφωνησω στον Μάριο.
Μπαμπάς: τώρα;
Μαρίνα: οχι, αύριο, λεω ειρωνικά
Μπαμπάς: μα μόλις τώρα ήρθες! δεν θα τακτοποιήσεις τα πράγματα σου;
Μαρίνα: μετά, απαντάω αδιάφορα
Μπαμπάς: δεν είσαι κουρασμένη;
Μαρίνα: αμαν ρε μπαμπά με έπρηξες!
Μπαμπάς: καλα αντε πήγαινε..αλλά μην αργήσεις, με προειδοποιεί.
Μαρίνα: καλα
Παίρνω το κινητό μου και βγαίνω εξω..κλειδία δεν χρειάζομαι, αφου ο μπαμπάς μου είναι σπίτι..
Καθώς πληκτρολογω το νουμερο του Μάριου, πέφτω πάνω σε ενα τύπο
Τα μάτια που τα έχει, στον κώλο του;
Μαρίνα: φίλε, θα σου δώσω το τηλέφωνο ενος καλού οφθαλμίατρου γιατί απο ότι φαίνεται δεν βλέπεις καλά, λέω προσπαθώντας να σηκωθώ.
Σηκώνω το κεφαλί μου και βλέπω..
Δεν μπορεί.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ξέρω είναι μικρό αλλα το επόμενο θα είναι μεγαλύτερο!
Ποιός λετε να είναιι;
Btw, θα βάλω σε λίγα παρτς τους πρωταγωνιστές..ακόμα σκέφτομαι😉💘
Τα λεμεε💋
~Ραφαελλα💫