"Fan Fan..."
မနက္စာျပင္ေနေသာ
သူ႔ခါးဆီ ေနာက္ကေနဖက္လိုက္ေသာ
လက္ေခ်ာင္းေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ.....
တြန္းဖယ္ပစ္ဖို႔ စိတ္တင္းပီး အံတခ်က္ႀကိတ္လိုက္မိသည္......
ထိုလက္ေခ်ာင္းႏုႏုကို အားတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာ
သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ မသိမသာတုန္ယင္ေနခဲ့ေလရဲ႕..
"ဟင္.."
Chanyeol ေနာက္ဆုတ္ရပ္လိုက္တာကို
သိသည္...
သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ အနည္းငယ္ငံု့ထားေသာ မ်က္ႏွာေလး...
အိပ္ရာထစမို႔ မို႔ေဖာင္းေနသည့္
ေသြးေရာင္လႊမ္းပါးျပင္ေလးရယ္...
ခ်ည္သားလက္႐ွည္ပြပြကလက္အေတာ္ပင္႐ွည္တာမို႔
လက္ေခ်ာင္းေတြေတာင္ ေသခ်ာမျမင္ရေပ...
ထိုလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုေဘးမွာတြဲေလာင္းခ်ပီး
ငူငူေလးရပ္ေနေသာ ပံုရိပ္ေလးကို ေထြးေပြ႔ထားခ်င္စိတ္ကို မ်ိဳခ်ရင္း....
"မနက္စာစားရေအာင္..."
သံပါတ္ေပးထားတဲ့ အ႐ုပ္ေလးလို ေတာင့္ေတာင့္ေလး ခံုမွာဝင္ထိုင္လိုက္တာကို ေသခ်ာၾကည့္ေနေပမယ့္ ...
Chanyeol မ်က္လံုးေတြက သူ႔ဆီေရာက္မလာေတာ့...
ဝတၱရားေက်အနည္းငယ္ေသာ မနက္စာကို စားအပီးမွာမွ သူ႔ကိုေငးၾကည့္လာေသာ
အၾကည့္ေတြ.....
စကားေတြေျပာတတ္သည့္အၾကည့္ေတြကို
ရင္မဆိုင္ခ်င္....
ေၾကကြဲရိပ္လႊမ္းေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕ေနာက္မွာ
သူ႔ကိုယ္သူသတ္ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ မြန္းၾကပ္မိတာ အမွန္....
"Fan Fan..."
"အင္း... ေျပာ...."
စကားထပ္မဆိုပဲ သူ႔ကိုျပံဳးျပကာ
Chanyeol က ထထြက္သြားေလသည္....
ထိုအျပံဳးေလးနဲ႔ဖံုးကြယ္ထားခဲ့ေသာ
မ်က္ရည္ဝဲေနသည့္မ်က္လံုးေလးေတြဟာ...
သူေ႐ွ႕ဆက္မယ့္လမ္းအတြက္
အတားအဆီးေတြေပါ့....
ငိုမေနပါနဲ႔ ခေလးရယ္..
ကိုယ္ေထြးေပြ႔ႏွစ္သိမ့္မိမွာဆိုးလို႔ပါ....
ဒါကဘာလဲ Fan Fan..
က်ေနာ့္အနားကေနထြက္သြားေတာ့မယ့္အတြက္
ပထမဆံုးေျခလွမ္းမ်ားလား......
******¿¿??**********¿¿??*****
"အဲ့ဒါက ဘယ္လဲ Chanyeol...."
သူ႔ေလသံကနဲနဲေတာ့ မာေနခဲ့သည္...
"အျပင္သြားမို႔ေလ....."
သိတာေပါ့ အိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားနဲ႔မွမဟုတ္ပဲ...
"ဘယ္သူနဲ႔လဲ....ဘယ္ကိုလဲ..."
"မသိေသးဘူး.... အျပင္ေရာက္မွ Sehunလဲ
လာခ်င္လာမယ္.... Lay Hyungလဲ
လာခ်င္လာလိမ့္မယ္....."
"မသြားနဲ႔.. ဘယ္သြားခ်င္တာလဲ.. ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္.."
"အာ.. ခင္ဗ်ားနဲ႔မသြားခ်င္လို႔ေပါ့...
သြားမွာပဲ...."
"ဟိတ္..."
တံခါးနားေရာက္မွ သူေနာက္ကေန ေစြ႔ကနဲ
ေပြ႔ေခၚလိုက္ေတာ့ Chanyeol ေလထဲေျမာက္တတ္သြားခဲ့သည္......
"အား ေဟ့လူ ခ်ေပး... ခ်ေပးလို႔ဆို..."
Yi Fan က ဂ႐ုမစိုက္စြာ အခန္းထဲထိေခၚခ်လာပီး
ခုတင္ေပၚပစ္ခ်ေလသည္...
"ခင္ဗ်ား..."
"အြန္႔..."
ေျပာရန္ျပင္လိုက္ေသာ
စကားလံုးမ်ားစြာဟာ ဖိပိတ္လိုက္ျခင္းခံရေသာ
ႏႈတ္ခမ္းေတြၾကားမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားရေလသည္....
သူ႔အနမ္းေတြ ၾကမ္းသြားခဲ့ေလသလား...
ပံုမွန္ထပ္ပိုရဲေနသၫ့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ၾကည့္မိေတာ့
ရင္ထဲ က်ဥ္႐ွသြားေလသည္...
မွိတ္ထားေသာ မ်က္ခြံေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းမိပီး...
Chanyeol ကိုယ္ေလးကို
ရင္ခြင္ထဲထည့္ပီး ဖက္ထားမိေလသည္...
ဟင္...သူငိုေနတာလား...
႐ုန္းေနမိတာရပ္သြားခဲ့ရသည္က ပခံုးမွာခံစားရေသာ စိုစြတ္စြတ္အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ရယ္...
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာမို႔လား....
မလုပ္ပါနဲ႔.. စိတ္လိုက္မာန္ပါေတြ...မလုပ္ရဝူးေနာ္...
ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...."
Chanyeol ရဲ႕မ်က္လံုးက စူးရဲမႈက ပိုမိုေတာတ္ပလာခဲ့ပီး....
"ဘာလို႔လဲ..."
"မင္းအတြက္အႏၲရယ္႐ွိလို႔ေပါ့.... ကိုယ္အရမ္းစိတ္ပူရေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ...."
အေတြးနက္ေနေသာ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကို
ရင္ခြင္ထဲေထြးဖက္ထားမိျပန္သည္.....
******¿¿??*********¿¿??****
"Sehun မလာေသးဘူးလား...
ငါပ်င္းေနပီ...."
အႏၲရယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားမိတာမို႔
ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းလဲ မသိခဲ့....
"ေအး.. ျမန္ျမန္.. ဟင္..."
ရင္ဘတ္ျခင္းထိကပ္မတတ္ရပ္လိုက္သည့္
လူေၾကာင့္ တအံ့တျသေမာ့ၾကည့္မိေလသည္...
ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ကို လူဆိုးမွန္းသိသာေစေသာ
ၾကမ္းတမ္းတဲ့မ်က္ႏွာ...
ေဘးဘက္ကေနထိသည္အထိကပ္ရပ္လိုက္ေသာ
ေနာက္ထပ္လူတေယာက္....
အႏၲရယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလား.....
မခ်ရေသးသည့္ဖုန္းမွာ Sehunရဲ႕ေခၚသံက
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္...
ေ႐ွာင္ပီးထြက္သြားဖို႔ျပင္စဥ္မွာ
လက္ေမာင္းတဖတ္ဆီကို ဆြဲလိုက္ေသာ
လူႏွေယာက္....
ပီးေနာက္ လက္ေမာင္းကို တစ္ခုခုထိုးသြင္းတာ
ခံလိုက္ရကာ အရာအားလံုးနဲ႔အဆက္သြယ္ျပတ္သြားခဲ့ေလသည္...
******¿¿??********¿¿??*****
"Hyung...Chanyeol ေပ်ာက္ေနတယ္..."
"ဘာ..."
"က်ေနာ္နဲ႔ခ်ိန္းထားတာ..
ဖုန္းေျပာရင္းနဲ႔ဘာသံမွမၾကားရေတာ့လို႔
က်ေနာ္ သူနဲ႔ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကိုသြားၾကၫ့္ေတာ့
ဖုန္းကိုေတြ႔တယ္... ဒါေပမယ့္ က်ကြဲထားတယ္...."
"လုပ္ပါအံုး... Hyungရယ္... Chanyeolဘာျဖစ္ေနပီလဲမသိဘူး...."
ထိုစဥ္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ဝင္လာခဲ့ေသာ
ဖုန္းတစ္ခု...
"ဟယ္လို...."
"ဆရာ... က်ေနာ္တို႔ေကာင္ေလးကို
ဖမ္းထားပီးပီ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ..."
"ဘာ...."
ေသခ်ာတာေတာ့ ထိုနားမွာ Chanyeol႐ွိေနလိမ့္မည္...
မ်က္ရည္ဝဲေနေသာ အျဖဴထည္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔
ဖုန္းေျပာေနသူကို ေငးၾကည့္ေနေပလိမ့္မယ္...
ပီးေနာက္မွာ...
ထိုစကားေတြကို ယံုၾကည္သြားခဲ့ရင္...
"ေဟ့ေရာင္.... မင္းတို႔အခုဘယ္မွာလဲ...
Chanyeol ကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မထိနဲ႔ေနာ္..."
"မထိပါဘူး.... ဆရာ.. သူသတိရေနတယ္ဆိုရံုေလးပါပဲ လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ႏိုင္ပါဘူး...
က်ေနာ္တို႔ဆရာခိုင္းတဲ့အတိုင္း
ေသခ်ာလုပ္ခဲ့တာပါ..."
"ဘာ... ေဟ့ေကာင္... ေခြးမသား..."
သူပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ဆဲဆိုသံ မဆံုးခင္မွာပဲ
ဖုန္းခ်သြားေလပီ....
ဘယ္သူလဲ...ဒါဘယ္သူ႔ရဲ႕စီစဥ္မႉလဲ....
သူနဲ႔Chanyeolၾကားမွာ နားလည္မႈလြဲေစဖို႔
အေသခ်ာကို လုပ္ၾကံဖန္တီးထားခဲ့သူဟာ
ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္မလဲ....
"ဟင္.. KYM..."
ေခါင္းထဲလက္လာေသာ အေတြးနဲ႔အတူ
လူက ကားေသာ့ကိုေကာက္ကိုင္ပီးေနပီ.....
******¿¿??***********¿¿??***
"ဖြင့္စမ္း... အခု.."
့
"ဘယ္သူလဲ အျပင္မွာဝုန္းဒိုင္းၾကဲေနတာ...."
"Wu Yi Fan တဲ့ ဆရာ့ကိုေတြ႔ဖို႔..."
"လႊတ္လိုက္ေလ....."
သူ႔ကိုျပံဳးျပေနေသာ ဆက္စုပ္စရာ မ်က္ႏွာႀကီးကို
တံေတြးနဲ႔မေထြးမိေအာင္ထိန္းရင္း....
"Chanyeol..ဘယ္မွာလဲ...."
"ဟက္.. ငါမွန္းတာထပ္မင္းကေစာေရာက္လာတာပဲ.... ထိုင္ပါအံုး.. ေအးေဆးစကားေျပာရေအာင္...."
"မထိုင္ႏိုင္ဘူး...KYM
က်ေနာ့္ကို Chanyeol ဘယ္မွာလဲသာေျပာပါ..."
ေဒါသကို ခနၿမိဳခ်ကာ ထိုလူကို
ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းေျပာမိသည္....
"ဒီမွာေလ... မင္းေကာင္ေလး..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...
မင္းေျပာသလို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မထိထားဘူး...
မင္းကငါ့စကားနားမေထာင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့
ငါထိခိုင္းရလိမ့္မယ္...."
"ခင္ဗ်ား...."
"ဒီမွာၾကည့္ၾကည့္ပါအံုး...."
"ဟင္... ခေလး...."
အခန္းက်ယ္တစ္ခုရဲ႕ခုတင္ေပၚမွာ ကန္႔လန္႔ျဖတ္လဲေနေသာ Chanyeol...
ၾကဳိးတုပ္ထားျခင္းမ႐ွိေပမယ့္ လံုးဝသတိေမ့ေနတဲ့ပံု....
တစ္စစနီရဲတတ္လာေသာ Yi Fan မ်က္ႏွာက
ခံျပင္းနာက်င္မႈမ်ားကို KYM က အရသာခံၾကည့္ေနပီးမွ.....
"ခင္ဗ်ား..ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ...."
မ်က္ခံုးတို႔ဟန္ပါပါပင့္တင္ကာ ျပံဳးခ်ိဳသြားေသာ
ထိုမ်က္ႏွာကို တစစီျဖစ္ေအာင္ ထိုးႀကိတ္ပစ္ခ်င္လာသည္...
"မင္း႐ဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကို ရပ္မထားပဲ ဆက္လုပ္ပါ..."
"..."
"ငါဆိုလိုတာက Mr Park ရဲ႕...
ဘဝတစ္ခုလံုးရစရာမ႐ွိစုတ္ျပတ္သတ္သြားတာမ်ိဳး..."
"ခင္ဗ်ား..."
"မင္းChanyeolကိုခ်စ္တာေၾကာင့္ အဲ့ဒါေတြဆက္မလုပ္ပဲ ရပ္ေနမွာငါသိတယ္...
မရဘူး...Chanyeolကို ခ်စ္တာေၾကာင့္ပဲ
မင္းဆက္လုပ္ရမယ္...."
"မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေရာ..."
"ဒီမွာေလ..."
ခုနကျပေသာ Laptopကို ျပန္ျပကာ
"ခုထိ ဒီခေလးကငါ့လက္ထဲမွာပဲ႐ွိေသးတာေနာ္..
မင္းနဲ႔လက္ထပ္ပီးသားဆိုေတာ့
မင္းသူ႔အရသာကိုသိမွာပဲ ငါ့ကိုေျပာျပပါလား..."
"ခင္ဗ်ား..."
"အာ မင္းမေျပာျပလဲ ငါ့ဘာသာျမည္းစမ္းၾကည့္ရမွာေပါ့... ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္အရသာ႐ွိမွာပဲ...
ပါးေလးေတြမ်ားမို႔ေနတာပဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကနီ..."
"တိတ္စမ္း...လုပ္မယ္...ခင္ဗ်ားခိုင္းတဲ့အတိုင္း
အားလံုးလုပ္မယ္... Chanyeol ဘယ္မွာ႐ွိလဲသာေျပာပါ...."
"...မွာ..."
သူ႐ွိေနတဲ့ေနရာမဲ့နဲနဲေဝးတာမို႔ Chen ကို အရင္သြားခိုင္းလိုက္သည္....
******¿¿??**********¿¿??****
"အင့္..."
"ဟင္.. ခင္ဗ်ားက ဒီကိုဘယ္လိုလုပ္..."
Layက ဝင္တိုက္မိရာမွ စကားလာေျပာေနတဲ့အေကာင္ေသးေသးကို မသိတာမို႔ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ပီး
မသိတာေသခ်ာမွ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္....
"ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုသိပီးေရာက္လာတာလဲလို႔..."
အာ..ဒီၿဂိဳလ္သား..
ဘာလို႔ဓာတ္ေလွကားထိပါလာရတာလဲ....
"ေဆာရီး.. ခုနကတိုက္မိတာေတာင္းပန္တယ္...
ဟုတ္ပီလား..."
သြားေတာ့ဟူသည့္သေဘာနဲ႔ သူေမးဆတ္ျပေပမယ့္
ထိုလူသားက ခလုတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္ကာ...
"က်ေနာ္က Chanyeol ဆီသြားမွာ.. ခင္ဗ်ားလဲတူတူပဲမို႔လား... အတူသြားၾကမယ္..."
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးေတြ
ေကာ့တတ္ေနေအာင္ ျပံဳးသည့္ အျပံဳးက
ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေပမယ့္...
"က်ေနာ္က Yi Fan သူငယ္ခ်င္းပါ...
သူကေနာက္နာရီဝက္ေလာက္မွေရာက္မွာမို႔
က်ေနာ္က အရင္လာတာ....
ဒါနဲ႔ေလ... ခင္ဗ်ားဘယ္လိုသိပီးေရာက္လာတာလဲ
စဥ္းစားမရဘူး... တကယ္...."
Lay က အၾကည့္ေတြကို တံခါးစီပို႔သည္...
Chen ကေတာ့ မရယ္မျပံဳးထိုမ်က္ႏွာကုိ
လိုက္ေငးၾကည့္ေနမိတုန္း.....
"Yeol..."
Lay Chanyeol ကို ေျပးေပြ႔လိုက္ေတာ့
Chen ကပါ အနားကပ္လာကာ..
Chanyeolကို အေသခ်ာၾကည့္ေလသည္...
"ႏွိပ္စက္ထားတာေတာ့မ႐ွိဘူး....
ေဆးထိုးထားတာထင္တယ္...
ဘယ္လိုမွေခၚလို႔မရဘူးဆိုေတာ့..."
Layက ဘာမွျပန္မေျပာပဲ Chanyeol ကို ေပြ႔ရန္ျပင္ေတာ့...
"Lay... Yi Fan လာလိမ့္မယ္...."
Layမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္...
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ားစိတ္ကို
နားလည္ေပမယ့္...
"က်ေနာ္တို႔ Yi Fan ကို ေစာင့္ရေအာင္
လူဆိုးေတြလဲ ႐ွိမွမ႐ွိပဲ....."
အႏၲ႐ယ္ေပးခ်င္ရင္ ဟိုတယ္လိုေနရာမ်ိဳးမွာ
ထားမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ....
ဒါသပ္သပ္Yi Fan ကို အၾကပ္ကိုင္ခ်င္လို႔သာ....
ႏွေယာက္သား ခုတင္အစြန္းမွာ ဝင္ထိုင္မိၾကေတာ့...
"က်ေနာ္က Chen ပါ..."
သူလက္ကမ္းေပးေပမယ့္ Layက ျပန္မႏႈတ္ဆက္ပါ....
Chanyeol ကို ေငးၾကည့္ေနရငး္...
"မင္းဒီ္အေၾကာင္းေတြကို သိလား..."
"အင္း.... သိတယ္..."
"ဘယ္ေလာက္ထိလဲ..."
Chen ပါးစပ္ဖြင့္ဖို႔ျပင္စဥ္မွာပဲ
အခန္းတံခါးပြင့္ကာ ဝင္လာေသာ Yi Fanေၾကာင့္
ဘာမွမေျပာျဖစ္လိုက္....
"ခေလး...."
"စိတ္မပူပါနဲ႔...
ငါ့အထင္ေမ့ေဆးမိထားတာျဖစ္မယ္..."
Yi Fan က သက္ျပင္းခ်ပီး Layကို သတိရကာ
"မင္းကဘယ္လို..."
မေျဖတတ္သလို ပ်က္ယြင္းသြားေသာ Layရဲ႕မ်က္ႏွာ......
"ငါေခၚလာတာ... တစ္ေယာက္ထဲ မလာရဲလို႔..."
"ေအာ္... ျပန္က်ရေအာင္ေလ... ကားမပါဘူးလား
ငါ့ကားနဲ႔လိုက္ခဲ့ေလ... ေရာ့... မင္းေမာင္း..."
ပစ္ေပးလိုက္ေသာ ကားေသာ့ကို Chenက Lay လက္ထဲလာထည့္ေပးပီး ေမာင္းဖို႔အခ်က္ျပေလသည္....
Chanyeol ကိုေပြ႔ပီးေ႐ွ႕ကသြားေနေသာ
Yi Fan ရဲ႕ေနာက္မွာ Layကေတာ့ Chenကို
တၾကည့္ၾကည့္...
ေမးဖို႔စကားေတြ႐ွိေနသည္ကိုး....
"အိမ္ကိုပဲေမာင္းရမွာလား ေဆးရံုသြားမလား..."
"Chen က ဆရာဝန္ေလ အိမ္ကိုပဲေမာင္းပါ..."
ကားမွန္မွတဆင့္ ေနာက္ခန္းထဲကို ျမင္ေနရသည္..
Chanyeolကို ေထြးဖက္ထားေသာ Yi Fanက ခနခနငံု႔တၾကည္ၾကည့္နဲ႔ အရမ္းစိုးရိမ္ေနပံုကို
သိသိသာသာျမင္ေနရေလသည္....
Chanyeol နဖူးကို သူ႔ပါးအပ္ထားပီး
မသိမသာ ငိုေႂကြးေနခဲ့ေသာ Yi Fan ရဲ႕
ရင္ထဲမွာ... ဘယ္လိုေသာ အေၾကာင္းအရာေတြ
႐ွိေနခဲ့မလဲ.......
*****¿¿??**********¿¿??*****
TBC..
09 August 2016
"Fan Fan..."
မနက်စာပြင်နေသော
သူ့ခါးဆီ နောက်ကနေဖက်လိုက်သော
လက်ချောင်းဖောင်းဖောင်းလေးတွေ.....
တွန်းဖယ်ပစ်ဖို့ စိတ်တင်းပီး အံတချက်ကြိတ်လိုက်မိသည်......
ထိုလက်ချောင်းနုနုကို အားတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သော
သူ့လက်ချောင်းတွေ မသိမသာတုန်ယင်နေခဲ့လေရဲ့..
"ဟင်.."
Chanyeol နောက်ဆုတ်ရပ်လိုက်တာကို
သိသည်...
သူလှည့်ကြည့်လိုက်သော အနည်းငယ်ငုံ့ထားသော မျက်နှာလေး...
အိပ်ရာထစမို့ မို့ဖောင်းနေသည့်
သွေးရောင်လွှမ်းပါးပြင်လေးရယ်...
ချည်သားလက်ရှည်ပွပွကလက်အတော်ပင်ရှည်တာမို့
လက်ချောင်းတွေတောင် သေချာမမြင်ရပေ...
ထိုလက်ချောင်းလေးတွေကိုဘေးမှာတွဲလောင်းခ်ပီး
ငူငူလေးရပ်နေသော ပုံရိပ်လေးကို ထွေးပွေ့ထားချင်စိတ်ကို မျိုချရင်း....
"မနက်စာစားရအောင်..."
သံပါတ်ပေးထားတဲ့ အရုပ်လေးလို တောင့်တောင့်လေး ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တာကို သေချာကြည့်နေပေမယ့် ...
Chanyeol မျက်လုံးတွေက သူ့ဆီရောက်မလာတော့...
ဝတ္တရားကျေအနည်းငယ်သော မနက်စာကို စားအပီးမွာမွ သူ့ကိုငေးကြည့်လာသော
အကြည့်တွေ.....
စကားတွေပြောတတ်သည့်အကြည့်တွေကို
ရင်မဆိုင်ချင်....
ကြေကွဲရိပ်လွှမ်းနေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေရဲ့နောက်မွာ
သူ့ကိုယ်သူသတ်သေချင်လောက်အောင် မွန်းကြပ်မိတာ အမှန်....
"Fan Fan..."
"အင်း... ပြော...."
စကားထပ်မဆိုပဲ သူ့ကိုပြုံးပြကာ
Chanyeol က ထထွက်သြားလေသည်....
ထိုအပြုံးလေးနဲ့ဖုံးကွယ်ထားခဲ့သော
မျက်ရည်ဝဲနေသည့်မျက်လုံးလေးတွေဟာ...
သူရှေ့ဆက်မယ့်လမ်းအတွက်
အတားအဆီးတွေပေါ့....
ငိုမနေပါနဲ့ ခလေးရယ်..
ကိုယ်ထွေးပွေ့နှစ်သိမ့်မိမှာဆိုးလို့ပါ....
ဒါကဘာလဲ Fan Fan..
က်နော့်အနားကနေထွက်သြားတော့မယ့်အတွက်
ပထမဆုံးခြေလှမ်းမ်ားလား......
******??**********??*****
"အဲ့ဒါက ဘယ်လဲ Chanyeol...."
သူ့လေသံကနဲနဲတော့ မာနေခဲ့သည်...
"အပြင်သွားမို့လေ....."
သိတာပေါ့ အိမ်နေရင်းအဝတ်အစားနဲ့မှမဟုတ်ပဲ...
"ဘယ်သူနဲ့လဲ....ဘယ်ကိုလဲ..."
"မသိသေးဘူး.... အပြင်ရောက်မွ Sehunလဲ
လာချင်လာမယ်.... Lay Hyungလဲ
လာချင်လာလိမ့်မယ်....."
"မသွားနဲ့.. ဘယ်သွားချင်တာလဲ.. ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်.."
"အာ.. ခင်ဗျားနဲ့မသွားချင်လို့ပေါ့...
သြားမွာပဲ...."
"ဟိတ်..."
တံခါးနားရောက်မွ သူနောက်ကနေ စွေ့ကနဲ
ပွေ့ခေါ်လိုက်တော့ Chanyeol လေထဲမြောက်တတ်သွားခဲ့သည်......
"အား ဟေ့လူ ခ်ပေး... ခ်ပေးလို့ဆို..."
Yi Fan က ဂရုမစိုက်စြာ အခန်းထဲထိခေါ်ချလာပီး
ခုတင်ပေါ်ပစ်ခ်လေသည်...
"ခင်ဗ်ား..."
"အွန့်..."
ပြောရန်ပြင်လိုက်သော
စကားလုံးများစွာဟာ ဖိပိတ်လိုက်ခြင်းခံရသော
နှုတ်ခမ်းတွေကြားမှာ ပျောက်ဆုံးသွားရလေသည်....
သူ့အနမ်းတွေ ကြမ်းသြားခဲ့လေသလား...
ပုံမှန်ထပ်ပိုရဲနေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကြည့်မိတော့
ရင်ထဲ ကျဉ်ရှသွားလေသည်...
မှိတ်ထားသော မျက်ခြံလေးကို ဖြဖြလေးနမ်းမိပီး...
Chanyeol ကိုယ်လေးကို
ရင်ခွင်ထဲထည့်ပီး ဖက်ထားမိလေသည်...
ဟင်...သူငိုနေတာလား...
ရုန်းနေမိတာရပ်သွားခဲ့ရသည်က ပခုံးမှာခံစားရသော စိုစွတ်စွတ်အထိအတွေ့ကြောင့်ရယ်...
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာမို့လား....
မလုပ်ပါနဲ့.. စိတ်လိုက်မာန်ပါတွေ...မလုပ်ရဝူးနော်...
ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...."
Chanyeol ရဲ့မျက်လုံးက စူးရဲမှုက ပိုမိုတောတ်ပလာခဲ့ပီး....
"ဘာလို့လဲ..."
"မင်းအတွက်အန္တရယ်ရှိလို့ပေါ့.... ကိုယ်အရမ်းစိတ်ပူရအောင်မလုပ်ပါနဲ့ကွာ...."
အတွေးနက်နေသော မျက်နှာနုနုလေးကို
ရင်ခွင်ထဲထွေးဖက်ထားမိပြန်သည်.....
******??*********??****
"Sehun မလာသေးဘူးလား...
ငါပျင်းနေပီ...."
အန္တရယ်ဆိုတာ မစဉ်းစားမိတာမို့
ကြောက်ရကောင်းမှန်းလဲ မသိခဲ့....
"အေး.. မြန်မြန်.. ဟင်..."
ရင်ဘတ်ခြင်းထိကပ်မတတ်ရပ်လိုက်သည့်
လူကြောင့် တအံ့တျသမော့ကြည့်မိလေသည်...
ကြည့်လိုက်တာနဲ့ကို လူဆိုးမှန်းသိသာစေသော
ကြမ်းတမ်းတဲ့မျက်နှာ...
ဘေးဘက်ကေနထိသည်အထိကပ်ရပ်လိုက်သော
နောက်ထပ်လူတယောက်....
အန္တရယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလား.....
မခ်ရသေးသည့်ဖုန်းမွာ Sehunရဲ့ခေါ်သံက
ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်...
ရှောင်ပီးထွက်သွားဖို့ပြင်စဉ်မွာ
လက်မောင်းတဖတ်ဆီကို ဆွဲလိုက်သော
လူနှယောက်....
ပီးနောက် လက်မောင်းကို တစ်ခုခုထိုးသွင်းတာ
ခံလိုက်ရကာ အရာအားလုံးနဲ့အဆက်သွယ်ပြတ်သြားခဲ့လေသည်...
******??********??*****
"Hyung...Chanyeol ပျောက်နေတယ်..."
"ဘာ..."
"က်နော်နဲ့ချိန်းထားတာ..
ဖုန်းပြောရင်းနဲ့ဘာသံမှမကြားရတော့လို့
က်နော် သူနဲ့ချိန်းထားတဲ့နေရာကိုသွားကြည့်တော့
ဖုန်းကိုတွေ့တယ်... ဒါပေမယ့် ကျကွဲထားတယ်...."
"လုပ်ပါအုံး... Hyungရယ်... Chanyeolဘာဖြစ်နေပီလဲမသိဘူး...."
ထိုစဉ်မွာပဲ နောက်ထပ်ဝင်လာခဲ့သော
ဖုန်းတစ်ခု...
"ဟယ်လို...."
"ဆရာ... က်နော်တို့ကောင်လေးကို
ဖမ်းထားပီးပီ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ..."
"ဘာ...."
သေချာတာတော့ ထိုနားမွာ Chanyeolရှိနေလိမ့်မည်...
မျက်ရည်ဝဲနေသော အဖြူထည်မျက်ဝန်းတွေနဲ့
ဖုန်းပြောနေသူကို ငေးကြည့်နေပေလိမ့်မယ်...
ပီးနောက်မွာ...
ထိုစကားတွေကို ယုံကြည်သွားခဲ့ရင်...
"ဟေ့ရောင်.... မင်းတို့အခုဘယ်မွာလဲ...
Chanyeol ကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိနဲ့နော်..."
"မထိပါဘူး.... ဆရာ.. သူသတိရနေတယ်ဆိုရုံလေးပါပဲ လှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်ပါဘူး...
က်နော်တို့ဆရာခိုင်းတဲ့အတိုင်း
သေချာလုပ်ခဲ့တာပါ..."
"ဘာ... ဟေ့ကောင်... ခွေးမသား..."
သူပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ဆဲဆိုသံ မဆုံးခင်မွာပဲ
ဖုန်းခ်သြားလေပီ....
ဘယ်သူလဲ...ဒါဘယ်သူ့ရဲ့စီစဉ်မှူလဲ....
သူနဲ့Chanyeolကြားမှာ နားလည်မှုလွဲစေဖို့
အသေချာကို လုပ်ကြံဖန်တီးထားခဲ့သူဟာ
ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မလဲ....
"ဟင်.. KYM..."
ခေါင်းထဲလက်လာသော အတွေးနဲ့အတူ
လူက ကားသော့ကိုကောက်ကိုင်ပီးနေပီ.....
******??***********??***
"ဖွင့်စမ်း... အခု.."
့
"ဘယ်သူလဲ အပြင်မှာဝုန်းဒိုင်းကြဲနေတာ...."
"Wu Yi Fan တဲ့ ဆရာ့ကိုတွေ့ဖို့..."
"လွှတ်လိုက်လေ....."
သူ့ကိုပြုံးပြနေသော ဆက်စုပ်စရာ မျက်နှာကြီးကို
တံတွေးနဲ့မထွေးမိအောင်ထိန်းရင်း....
"Chanyeol..ဘယ်မွာလဲ...."
"ဟက်.. ငါမှန်းတာထပ်မင်းကေစာရောက်လာတာပဲ.... ထိုင်ပါအုံး.. အေးဆေးစကားပြောရအောင်...."
"မထိုင်နိုင်ဘူး...KYM
က်နော့်ကို Chanyeol ဘယ်မွာလဲသာပြောပါ..."
ဒေါသကို ခနမြိုချကာ ထိုလူကို
စေ့စေ့ကြည့်ရင်းေပြာမိသည်....
"ဒီမွာလေ... မင်းကောင်လေး..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...
မင်းပြောသလို လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိထားဘူး...
မင်းကငါ့စကားနားမထောင်ဘူးဆိုရင်တော့
ငါထိခိုင်းရလိမ့်မယ်...."
"ခင်ဗ်ား...."
"ဒီမှာကြည့်ကြည့်ပါအုံး...."
"ဟင်... ခလေး...."
အခန်းကျယ်တစ်ခုရဲ့ခုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်လဲနေသော Chanyeol...
ကြိုးတုပ်ထားခြင်းမရှိပေမယ့် လုံးဝသတိမေ့နေတဲ့ပုံ....
တစ်စစနီရဲတတ်လာသော Yi Fan မျက်နှာက
ခံပြင်းနာကျင်မှုများကို KYM က အရသာခံကြည့်နေပီးမှ.....
"ခင်ဗ်ား..ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ...."
မျက်ခုံးတို့ဟန်ပါပါပင့်တင်ကာ ပြုံးချိုသွားသော
ထိုမျက်နှာကို တစစီဖြစ်အောင် ထိုးကြိတ်ပစ်ချင်လာသည်...
"မင်းရဲ့ရည်မှန်းချက်ကို ရပ်မထားပဲ ဆက်လုပ်ပါ..."
"..."
"ငါဆိုလိုတာက Mr Park ရဲ့...
ဘဝတစ်ခုလုံးရစရာမရှိစုတ်ပြတ်သတ်သွားတာမျိုး..."
"ခင်ဗ်ား..."
"မင်းChanyeolကိုချစ်တာကြောင့် အဲ့ဒါတွေဆက်မလုပ်ပဲ ရပ်နေမှာငါသိတယ်...
မရဘူး...Chanyeolကို ချစ်တာကြောင့်ပဲ
မင်းဆက်လုပ်ရမယ်...."
"မလုပ်ဘူးဆိုရင်ရော..."
"ဒီမွာလေ..."
ခုနကျပသော Laptopကို ပြန်ပြကာ
"ခုထိ ဒီခလေးကငါ့လက်ထဲမှာပဲရှိသေးတာနော်..
မင်းနဲ့လက်ထပ်ပီးသားဆိုတော့
မင်းသူ့အရသာကိုသိမှာပဲ ငါ့ကိုပြောပြပါလား..."
"ခင်ဗ်ား..."
"အာ မင်းမပြောပြလဲ ငါ့ဘာသာမြည်းစမ်းကြည့်ရမွာပေါ့... ကြည့်ရတာတော်တော်အရသာရှိမှာပဲ...
ပါးလေးတွေများမို့နေတာပဲ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကနီ..."
"တိတ်စမ်း...လုပ်မယ်...ခင်ဗ်ားခိုင်းတဲ့အတိုင်း
အားလုံးလုပ်မယ်... Chanyeol ဘယ်မှာရှိလဲသာပြောပါ...."
"...မွာ..."
သူရှိနေတဲ့နေရာမဲ့နဲနဲဝေးတာမို့ Chen ကို အရင်သွားခိုင်းလိုက်သည်....
******??**********??****
"အင့်..."
"ဟင်.. ခင်ဗ်ားက ဒီကိုဘယ်လိုလုပ်..."
Layက ဝင်တိုက်မိရာမွ စကားလာပြောနေတဲ့အကောင်သေးသေးကို မသိတာမို့ သေချာပြန်ကြည့်ပီး
မသိတာသေချာမှ လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်....
"ခင်ဗ်ားက ဘယ်လိုသိပီးရောက်လာတာလဲလို့..."
အာ..ဒီဂြိုလ်သား..
ဘာလို့ဓာတ်လှေကားထိပါလာရတာလဲ....
"ဆောရီး.. ခုနကတိုက်မိတာတောင်းပန်တယ်...
ဟုတ်ပီလား..."
သြားတော့ဟူသည့်သဘောနဲ့ သူမေးဆတ်ပြပေမယ့်
ထိုလူသားက ခလုတ်တစ်ခုကိုနှိပ်ကာ...
"က်နော်က Chanyeol ဆီသြားမွာ.. ခင်ဗျားလဲတူတူပဲမို့လား... အတူသွားကြမယ်..."
ထိုကောင်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးတွေ
ကော့တတ်နေအောင် ပြုံးသည့် အပြုံးက
ချစ်စဖွယ် ဖြစ်ပေမယ့်...
"က်နော်က Yi Fan သူငယ်ချင်းပါ...
သူကနောက်နာရီဝက်လောက်မွရောက်မှာမို့
က်နော်က အရင်လာတာ....
ဒါနဲ့လေ... ခင်ဗျားဘယ်လိုသိပီးရောက်လာတာလဲ
စဉ်းစားမရဘူး... တကယ်...."
Lay က အကြည့်တွေကို တံခါးစီပို့သည်...
Chen ကတော့ မရယ်မပြုံးထိုမျက်နှာကို
လိုက်ငေးကြည့်နေမိတုန်း.....
"Yeol..."
Lay Chanyeol ကို ပြေးပွေ့လိုက်တော့
Chen ကပါ အနားကပ်လာကာ..
Chanyeolကို အသေချာကြည့်လေသည်...
"နှိပ်စက်ထားတာတော့မရှိဘူး....
ဆေးထိုးထားတာထင်တယ်...
ဘယ်လိုမွခေါ်လို့မရဘူးဆိုတော့..."
Layက ဘာမှပြန်မပြောပဲ Chanyeol ကို ပွေ့ရန်ပြင်တော့...
"Lay... Yi Fan လာလိမ့်မယ်...."
Layမျက်နှာပျက်သွားသည်...
တောင်းပန်ပါတယ် ခင်ဗျားစိတ်ကို
နားလည်ပေမယ့်...
"က်နော်တို့ Yi Fan ကို စောင့်ရအောင်
လူဆိုးတွေလဲ ရှိမှမရှိပဲ....."
အန္တရယ်ပေးချင်ရင် ဟိုတယ်လိုနေရာမျိုးမှာ
ထားမွာတော့ မဟုတ်ဘူးလေ....
ဒါသပ်သပ်Yi Fan ကို အကြပ်ကိုင်ချင်လို့သာ....
နှယောက်သား ခုတင်အစွန်းမွာ ဝင်ထိုင်မိကြတော့...
"က်နော်က Chen ပါ..."
သူလက်ကမ်းပေးပေမယ့် Layက ပြန်မနှုတ်ဆက်ပါ....
Chanyeol ကို ငေးကြည့်နေရငး်...
"မင်းဒီ္အကြောင်းတွေကို သိလား..."
"အင်း.... သိတယ်..."
"ဘယ်လောက်ထိလဲ..."
Chen ပါးစပ်ဖွင့်ဖို့ပြင်စဉ်မွာပဲ
အခန်းတံခါးပွင့်ကာ ဝင်လာသော Yi Fanကြောင့်
ဘာမွမပြောဖြစ်လိုက်....
"ခလေး...."
"စိတ်မပူပါနဲ့...
ငါ့အထင်မေ့ဆေးမိထားတာဖြစ်မယ်..."
Yi Fan က သက်ပြင်းခ်ပီး Layကို သတိရကာ
"မင်းကဘယ်လို..."
မဖြေတတ်သလို ပျက်ယွင်းသြားသော Layရဲ့မျက်နှာ......
"ငါခေါ်လာတာ... တစ်ယောက်ထဲ မလာရဲလို့..."
"အော်... ပြန်က်ရအောင်လေ... ကားမပါဘူးလား
ငါ့ကားနဲ့လိုက်ခဲ့လေ... ရော့... မင်းမောင်း..."
ပစ်ပေးလိုက်သော ကားသော့ကို Chenက Lay လက်ထဲလာထည့်ပေးပီး မောင်းဖို့အချက်ပြလေသည်....
Chanyeol ကိုပွေ့ပီးရှေ့ကသွားနေသော
Yi Fan ရဲ့နောက်မွာ Layကတော့ Chenကို
တကြည့်ကြည့်...
မေးဖို့စကားတွေရှိနေသည်ကိုး....
"အိမ်ကိုပဲမောင်းရမွာလား ဆေးရုံသွားမလား..."
"Chen က ဆရာဝန်လေ အိမ်ကိုပဲမောင်းပါ..."
ကားမှန်မှတဆင့် နောက်ခန်းထဲကို မြင်နေရသည်..
Chanyeolကို ထွေးဖက်ထားသော Yi Fanက ခနခနငုံ့တကြည်ကြည့်နဲ့ အရမ်းစိုးရိမ်နေပုံကို
သိသိသာသာမြင်နေရလေသည်....
Chanyeol နဖူးကို သူ့ပါးအပ်ထားပီး
မသိမသာ ငိုကြွေးနေခဲ့သော Yi Fan ရဲ့
ရင်ထဲမွာ... ဘယ်လိုသော အကြောင်းအရာတွေ
ရှိနေခဲ့မလဲ.......
*****??**********??*****
TBC..
09 August 2016