Bu bölüm de her daima beni destekleyen ve yanımda olan güzel insana gelsin @ılknurGner
Zordur haram diye sevdandan uzak kalmak ,
Zordur haram diye aşık olduğun gözlere bakamamak ,
Zordur haram diye özlem kaldığın kokusunu koklayamamak ,
Zordur vallahi zordur seviyor iken haram diye uzak kalmak ,
Zordur yarım, zordur sevda ile yanan yüreğini susturmak inan zordur...
Minadan ;
Gelmiştik işte az kalmıştı kızımı yavrum diye bağırıma basmaya az kalmıştı şu kapı kadar mesafe vardı aramız da.
Şu kapının ardında acı vardi.
Özlem vardi, bi küçük yüreğin çiğliği vardi ,
Şu kapının ardı farklı bir dünya acı ile harman olmuş duvarlar vardi , saatler olsa bile ailesinden uzak kaldığı için çırpınan küçük bir can vardi...
Şu kapının ardı vicdansızlaga adım atmış bir insan demeye şahit gerektiren biri vardi...
Çok şey vardi bu kapının ardında çok .
Açılsa herşeyin uçup gideceği daha güzel şeyler olacak şeyler vardi...
En önemlisi şu kapının ardında benim canım vardı canım...
Rüzgar'a baktığımda polis memurunu dinlemiş içeriye girmemiştı.
Polis. Bizi her ihtimale karşı görünmeyen bir yere götürmüştü o iğrenç yaratık çıkınca bizi göremeyeceği ama biz onu göreceğimiz bir yere çakıl taşları ile dolu bu yerde dizime batan çakıl taşları gibi Eslemin yokluğuda yüreğime batıyordu...
Çakıl taşlarıni severdim normal de farklı şekileri olur onları toplayıp oynamak bana zevk verir di ama şimdi zevk aldığım şeylerden zevk almamı daha çok sağlayan kişi yoktu.
O kadar hissisizdim ki ,
Abim hala bana sarıldigini hissetmiyecek kadar hissizleşmiştim.
Evden bir çığlık daha kopunca artık Rüzgarin sabrınin taşıdığını durup tüm sınırı ile baktığı kapıdan anlamıştım.
Bende yüzümü abimin döşune gömmüş bir yandan ağlıyor bir yandan da ağlamanın verdiği etki ile titriyordum.
Kafamı bir anlığına kaldırınca Rüzgarın
Tüm gücü ile koşup kapıyı kirdigini gördüm içerden cam kırılma sesi gelince artık dayanacak gücüm kalamayıp bir zamanlar sevdiğim ama şimdi acı veren çakıl taşların üzerine bıraktım aciz ve güçsüz bedenimi.
Abim bana yaklaşıp anlıma kocaman sevgi yüklü bir öpcük kondurup ;
"Bekle guzellim bakıp geleceğim tamamı."
Gene dilim lal olmuştu yüreğimin gönlümün durduğu gibi.yanlızca kafa salladım evet anlamında.
Dizlerimi kendime çekip kafamı dizlerime gömmüş salaniyordum.
Biri yanıma gelip minnacık eli ile hem bedenimi hem yüreğimi sarinca bunun Eslemim olduğunu anladım yüreğimin kanayan yaralarini saran küçüğümün olduğunu ,
Kaldırinca kafamı yüzünün bazı yerlerinde morluk dudağınin yanında ise kanayan bir yara.
Içim yanmışti sarıldım ona tüm acılari bana geçsin der gibi kötü anıları gönlünden yüreğinden hafızasindan sileyim der gibi.
Oda bana sarılmış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu bu ağlamak farklıydi çünkü Eslem ilk defa anne diye ağlıyordu o ağladıkca ben ağlıyordum.
Kelimeleri artık tükenmeme sebeb oluyordu.
'Annem.' diyordu 'sen burada olsan bana sarsılan herşey geçer.'
Diyordu biliyordum ben yıllar geçesede 30 yaşına gelsede yarım yerini hiçbir zaman dolduramıyacaktim küçüğüme yetmeyecektım.
Hala anne diye ağlıyordu yandım Allahım yandım Rabbim dağlandı yüreğim.
Bu isyan değil Rabbim sen bana sabır ve dayanma gücü ver.
Kucağıma yatırdığım küçüğümü seviyordum saçını okşayıp sakinleştirici kelimeler döküyordum ama olmuyordu hala anne diye ağlıyor yüreğimin canımın çekilmesini sağlıyordu.
Sonra içerden Rüzgarın dünyayı inleten sesi kulaklarıma ilişti.
Sonra aklıma beni kurtardığı gece geldi yumruklarla yere yatırmıştı adamı.
Yanı başımda ki polise baktığım zaman.
Hiçbir hareketlik yoktu.
Bu adam niye burda duruyordu adam kendine baktığımı anlayınca açıklama yapmaya başladı ;
"O adam , adam demeye bile dilim varmıyor.küçük bir çocuğa yaptığı şiddetin daha kötüsunu hak ediyor."
Bir hışımla ayağa kalkıp Esleme dönerek ;
"Kuzum sen burda kal ben hemen geliyorum."
Alından öpüp cevap vermesini beklemeden koşarak iğrenç adamı Rüzgarimi korumak için kurtaramaya gittim içeriye girdimde abim duvara yaşlanmış öylece adamı öldürmeye yaklaşımiş Rüzgarı izliyordu.
Çok sınırlenmistim abim benden mantıklı hareket edereken şu an mantıksızca ddavraniyordu.
Tüm gücümü toplayıp tam adama yumruk atacak olan Rüzgarı durdurmak için ;
"Yeterrrrr ! durrr artık."
Boğazım yırtılacak gibi olsada Rüzgarin yumruk şeklinde eli hava da kalınca Allaha sonsuz şükürlerimi bildirdim.
Rüzgar adamın üzerinden kalınca bende hemen gücüm tükendiği için yere çöktüm.
Tam yaklaşıktı kafama dokunacak iken ;
"O kanlı ve haram ellerini çek üzerinmden.Rüzgar sen ne yapıyorsun hi söyle bana .
Böyle yaptığında ondan ne farkın kaldı söyle,Söyle bana Allah katında ondan farkın kaldımı soyle cevap ver tabii cevap verecek yüzün kaldıysa.
Dua et rabbim seni affetsin Rüzgar."
Tüm gücümü tekrar ayağa kalktım.abim tam bana sarılacak iken elimi araya koyup ;
"Sakın ! deneme sakın! senin de ondan farkın yok artık durdura bilirdin."
Dedim ve Rüzgarim Mina demesini yok sayarak gidip küçüğüme takrar sarıldım ve her zamankinden daha fazla ağlamaya başladım.
Ya geç kalıp Rüzgar o adamı öldürseydi , şeytana uyup dünyada uzak kaldığımiz gibi ahirettede ayrı kalsaydık ya.
Eslem de ben ağladıkca iyice ağlıyordu.
Polis yanında ilk yardım çantasi ile gelip bana uzattı , uzattı çantayı alıp ilk yardım aldığım eğitime göre pansuman yaptım anlında bile küçük bir çizik vardı oraya da pansuman yaptıktan sonra yara yerlerini opcuk konudurdum.
Anneler böyle yapınca geçermiş demi ama
Keşke demiyorum,ama öyle demeseydim Eslemin verdiği cevel ile iyice güçsüz kaldım.
'Ama sen annem değilsin.'
Haklıydı hemde çok haklı ben onun annesi değildim.
bizimkilerin geldiğini görünce Eslem koşup Rüzgarın kucağına atladı.
Telefona mesaj sesi gelince Ekranda gördüğüm isim ile bir hışımla telefonu kapatıp cebime attım.
Rüzgar bu hareketimi görüp bozuk olam morali iyice bozuldu.
Öyle yapmayacaktın Rüzgar bey hatanı anlayana kadar böyle olmama alışman lazım.
Eslem ' e ne olmuştu niye böyle davranıyordu.
Canım yanarken böyle yapması beni çok yıprattıyordu,
Ah ıyice kendimi kaybetmiştım,
Mina şimdi onlara bakmayı kes ! Ve olanları unutup bir doktor edası ve aklı ile düşünmeye bir kaç dakikalığına duygularını kenara at.
Tabii ya benim miniğim travma geçiriyordu , bende üzerine gidince ben de patladı.
Ah ya ah daha önce bunu düşünüp buna göre hareket etseydim yıpranmış olan miniğimi biraz daha yıpratmazdim.
Deniz abimin bir gözü bende bir gözü de konuştuğu polis memurundaydi.
Ekipler gelmişlerdi iğrenç kişilikle dolu şeref yoksununu gelen ambulansa bindiriyorlardi.
Polis memuru yanımiza gelip ;
"Rüzgar evlad sana güvenip yollamıştim buraya senide alayımı içeriye adam yaralamaktan ne dersin."
Alın bence bir kaç gün nezarette kalsın belki pişman olur.
Çünkü adamın yüzünde pişman olduğuna dair hiçbir kanıt yok ya deli ediyor beni deli.
Polis amiri anladığım üzere bizim akıl küpü zekalı süper ultra gücü ile kendilerini bir şey sanan ikiliyi tanıyor olmalı ki benim biricik abime dönüp ;
"Hele sen Deniz bu deli'ye ortak olacağını düşünmemiştım.Büyük hayal kırıklığına uğradım."
Abim de kendini zor tutmuşcasina ;
"Herkes beni dinlesin ! yaptığımız şey size her ne kadar yanlış gelsede ben küçük bir çocuğun çektiği acıyı çeksin istedim gene olsa gene Rüzgarı o adi pislik herifin üzerinden almam. Bunu da böyle bilip bizi suçlamaktan vazgeçin."
Tamam kabul haklı hem de çok haklı ona öyle davranarak Allahimin gücünü yok saymışcasina (haşa) davranıp ona saldırımak onunla sizin arasında ki fark ne kalıyor o zaman ve Sen ayrıca Kötülüğe iyilik ile yaklaş diyen peygamberin ümitisin.
Herkes susmuştu.
Ben zaten onlara kırgın olduğum için susuyordum ve benim kırgın olduğumu anlayana kadar böyle kalacaktım.
Eğer şunu bilirler ise bir insan kırgın olduğunda sesiz kızgın olduğunda gürültülü anlarlardi.
Aklıma Rüzgarın o yumruk yaptığı eli geldikçe iyice sınırleniyordum.
Sonra yanımiza doğru şirin mi şirin sevecen ve nur dolu bir çift geldi.
Polislere bir şey söylerken bende hemen yanlarına gidip dinlemeye başladım.
Bu çift minik kuşumu bulmamı sağlayan kişilerdi.
Hemen gidip ablanin elini öpüp sonsuz teşekkürleeimi sunuyordum.
"Önemli değil kızım kim olsa aynı şeyi yapardı."
Yapmazdı,Kimse hem de hiç kimse çocuk dilencilik yapıyor diye polise haber vermezdi günümüzde de bunu görüyordük zaten.
Iyi yürekli insanlar bizi evine çağırmiş misafir etmek istediğini söylemişlerdi.
Abim , Rüzgar yan yana durmuş bizim konuşmalarımizi dinliyordu.
Abla ;
"Hem kızım çocuğunun üstünü değiştir yıka dinlenin burda kalın yarın çıkarsınız yola."
Aslında mantıklıydi yoldan giderken bir kaç parça eşyada alırdık.
"Ay abla ya Allah razı olsun."
Onlar abi ile önden yürürken bizde abla ile geriden yürüyorduk arabayı biraz ileriye park ettikleri için arabaya kadar sohbet ede ede gittik.
Ablanin adi Fatma eşinin adi Yasin imiş.
Üç tane dünya güzeli çocukları varmış.
En büyüğü ıstanbula teyzesinin yanına gitmiş adı çok hoşuma gitmişti Merve mekkedeki dağın adıydı.
Adıyla yaşardı inşAllah.
Merve' den sonra Melda geliyormuş , en küçükleri ise mert'miş iki kardeşde kuran kursuna gidiyorlarmis.
Arabaya ulaşınca o kadar misafir perberler ki insan hiç görmediği bir kişi bile olsalar yıllardır tanıyorlarmis gibi hissettiriyorlardi.
Arabaya biz yerleştikten sonra da onlar yerleşip arabayı yolda ilerlemesini sağladılar.
Abi ve abla'nin dediğine göre onlar merkez de oturuyorlarmis o gün Allah tarafından gezmeye gelince görmüşler.
Yaklaşık bir saatir yoldayız.
Abla 'nin dediğine ve gösterdigi yere bakıncaya kadar biz evin önünde durmuştuk.
Önünde kocaman bir saha vardı.
Ve yanı ormanlıktı harika bir yerdi sevmiştım nevşehiri güzel şehirdi istanbulun kalabalığından sonra sakın ve sükunet dolu gelmiştı.
Ben bunları düşünür iken çoktan asansör ile eve gelmiştik.
Abla eşine dönüp ;
"Hayatım ya içeriye girmeden delikanlılar ile şu fıstığı kıyafet alın gelin hem onlarda görürler çarşıyi yada kahvaltımuzi yapıp hep birlikte gidelim."
Mantıklı bir fıkır olduğundan hep birlikte onaylamıştık.
Içeriye girdiğimizde direk yanda mutaf vardı bizi oraya buyur etti hep birlikte geçip oturduk.
Sanki bizim geleceğimizi biliyormuş gibi mükemmel bir softa hazırlamisti.
Eslem yedirmeye çalışırken yemiyor beni ilk defa yemek konusunda kırıyordu peynire batardiğim çatali ağzına götür iken elime vurması ike peynir bir tarafa çatal bir tarafa düşmüştü.
Ve mutaftan çıkıp yan odaya geçti.
Eğildim tam toplayacaktım ki abla ;
"Sen kızının yanına geç yavrum ben hallederim."
Tam gidiyordum ki Rüzgar bey !
"Sen dur Mina bide ben konuşuyum."
Içeriye doğru ilerlemeye başladı.
Bakalım küçüğümün benim ile ne derdi varmış.
Kalktım sofraya geri oturup Rüzgar beyi beklemeye başladım... !!!
¤¤¤¤¤¤¤
EsSelamin Aleykum kardeşlerim.
Yorumlarınizi bekliyorum...
Iman dolu kalın..