Chapter 3: Deadly Deal
We walked through the hallway leading to our first class which is Algebra. Mabuti nalang at kahit paano may normal subjects sila dito dahil kung hindi patay talaga ako. Habang naglalakad pinapaliwanag ni Snow ang mga rules at dapat kong malaman dito sa Academy.
Gaya din ng ibang estudyante naka uniform na ako. A dark red skirt, black socks na hangang tuhod, black shoes, white long sleeves at dark red neck tie and a cloak. I like their uniform. It's strange.
Kung titingnan normal lang naman ang mga estudyante dito. Ang hallway ay pangkaraniwan na puno ng studyante. Yung iba napapatingin sa akin dahil ngayon lang ako nakita pero pagkatapos nun agad din silang bumabalik sa kanya kanya nilang ginagawa.
"Mabuti nalang at mukhang normal ang mga tao dito."
"Akala mo lang. Bawal ang gumamit ng charms maliban sa training rooms and grounds." sagot ni Snow na narinig ang sinabi ko. "Pero makikita mo din mamaya. Madami ang pasaway."
"Gaya ni Jett?" I pointed out.
Snow nodded. "Jett is the number one. Sakit siya sa ulo ng mga faculties dito. He's a rebel. He loves breaking the rules. Pero may control parin ang school sa kanya dahil sa limitations na nakapalibot sa Academy."
"Are you serious? Halos gawin niya akong abo. Controlled parin ba sa lagay na yun?"
"Yup. Pansin mo yung hikaw niya sa kaliwang tenga? Isa yun sa mga charm restrain na nilagay ni Sir Chase para hindi siya makapang wasak. Sa High School Department kasi, si Jett ang isa sa mga may dangerous type of charm."
"Dangerous type?" tanong ko.
"Galing ka nga pala sa normal world, ano?"
I shrugged. "Obviously."
"Elemental powers are commonly called dangerous charms. Their charm is so powerful they have the ability to destruct. Technical types like me can create. Latent type uses extraordinary senses like teleportation, mind reading or creating illusions. But dangerous types definitely are the most destructive."
Biglang nagbalik ang takot ko dahil sa sinabi niya.
"At meron pa pala," she added habang nagpatuloy kami sa paglalakad. "The strangest and rarest type of charm." Humarap siya sa akin. Her eyes are almost sparkling with excitement. "That's the special type."
"Oh? Anong kaya nitong gawin?"
"Nah. It's so rare ni hindi ko alam ang details tungkol doon." Huminto si Snow sa tapat ng isang malaking double door at ngumiti. "We're here."
Tuluyan na akong kinabahan. Ano kaya ang naghihintay sa akin sa loob? Sana naman pagkatapos ng araw na ito buhay pa ako.
"Ready ka na?" nakangiting tanong ni Snow.
"I will never be ready for this." I answered honestly.
Natawa naman siya bago binuksan ang pinto. "Don't worry. Mababait naman sila. Yung iba."
Pagpasok namin sobrang ingay sa loob at napaka gulo. Para akong pumasok sa isang circus slashed amusement park. Pero agad silang tumahimik nang makita kami ni Snow. Sa totoo lang sa akin sila nakatingin na para bang naghihintay na may sumabog o kung ano. Awkward.
"Hey, bagong classmate?" tanong ng isang babae na lumapit sa amin. Nakangiti siya. Mukha siyang mabait. Umupo kami ni Snow sa bandang gitna. Napatingin ako likod kung saan umuulan ng yelo.
"Yup. Siya si Ariela Davis." Iniwasan ko ang nakamamatay na tingin ng babaeng nagyeyelo ang mga palad. Itinuon ko na lamang ang pansin kina Snow.
"Ariela, I'm Layla Song. I have the charm of special hearing. I can hear anything from a ten mile radius." paliwanag ng babae. Muntik akong masamid considering wala akong iniinom. Hearing power? Ang cool naman nun!
"Ako si Lily Song." sabi ng isa pang babae sa left side ko. "I cooked." Sandali kasali ba sa powers ang pagluluto?
"Hwag kang maniwala dyan. Hindi ordinaryong pagkain ang niluluto niya. May mga side effects ang mga yun."
Lily frowned at her twin sister. "Ako dapat magsasabi nun." she muttered. Napangiti ako. Kambal with super powers.
"Ikaw Ariela? Anong charm mo?"
Nagdalawang isip akong sagutin ang tanong nila. Binalaan ako ni Snow na hangat maaari hwag ko munang ipaalam na wala akong charm. Baka maging target ako ng mga bullies.
"Dali! Anong charm mo?"
"Um, ano kasi—" Nakahinga ako ng maluwag nang biglang bumukas ang pinto. Muntik na. Pumasok si Mr. Chase Miller at nakangiting binati ang buong klase.
"Good morning, charmers." Nagsibalikan sa respective seats ang mga classmates ko. "Good morning, Sir!" bati ng buong klase.
Isa pala sa magiging teache ko si Sir Chase. Tinawag ko si Snow.
"Snow." Hindi siya sumasagot. "Hey, Snow." Lumingon siya sa akin with a dreamy sigh. "Ang gwapo niya ano?"
My eyebrows automatically furrowed. "Si Sir Chase ba ang tinutukoy mo?"
"Sino pa ba? Ang gwapo niya kaya." Seriously?
Kinuha ni Sir Chase ang ilang files sa table. "I believe we have a new student in this class. Miss Davis, will you kindly introduce yourself?"
Napatayo ako ng marinig ang pangalan ko. Never pa akong kinabahan ng ganito. Pakiramdam ko naririnig ng lahat ang tibok ng puso ko.
"Hi, I'm Ariela Davis. Please take care of me." Please take care of me, really? I'M SUCH A DORK.
"I bet they would. Very well then, let's start the discussion."
I heard a few groans of complain. According to Snow normal subjects are the worst subjects. Walang thrill. Paupo na sana ako nang may biglang magtaas ng kamay sa likod.
"Yes, Freya, any question?" tanong ni Sir Chase.
"Sir, anong charm meron siya?" Ako bang tinutukoy niya?
"What do you think? What charm does she have?" tanong din ni Sir habang nakangiti.
This is really awkward. Kung mag usap sila parang wala ako dito. Hello. Nandito kaya ako sa gitna niyo.
"Lame one. Like technical type." She smiled. Bakit pakiramdam ko may sama ng loob si Freya sa akin?
"We will see about that Miss Rnovia. Both of you sit down." Muling natahimik ang klase. Nagsimulang magdiscuss si Sir Chase.
"Hayaan mo na si Freya. Ganyan lang talaga siya. May pagkamaldita." Bulong ni Snow.
"Naiintindihan ko. Iiwas nalang ako sa kanya." sagot ko.
Lumipas ang oras. Nakatingin lang ako sa labas buong klase at pinagmamasdan ang malawak na school campus mula sa bintana. Everything seems so calm and lazy. Parang isang ordinaryong araw sa isang ordinaryong paaralan.
Pero alam kung hindi ito magtatagal. For the meantime mukhang normal ang lahat, normal students, normal subjects, and normal looking teachers. Pero hindi ko maiwasang mag alala. I know I need to find my charm soon or I will be in great trouble.
Natapos ang unang subject at sumunod ang History. The only difference is that instead of the country's history ang history ng magic world ang pinag uusapan namin. Tulog na ang halos kalahati ng klase. Maging ako ay hindi maiwasang mag yawn.
In the middle of discussion may dalawang lalakeng pumasok sa room. Ang isa ay my light brown, almost blonde, hair. He's scratching the back of his head na para bang humihingi ng apology sa teacher. Ang isang lalake ang talagang nakapagpawala ng antok ko. I stared at him blankly, my mouth agape. His familiar dark messy hair, his cold looking eyes, and his earring—
"OH MY! SI COLLIN AND JETT MY LOVES!"
I heard several whispers around the room. That moment I want the ground to open up and swallow me.
"OMG! HOTNESS OVERLOAD!"
Pumunta sa bandang likod ang dalawa pagkatapos kausapin ng teacher. Ngumiti sa akin si Collin nang dumaan siya sa harap ko. Si Jett hindi ako pinansin. Hindi niya ba ako nakilala? Dapat ba akong magpasalamat dahil doon?
Lunch break:
Halos sumakit ang leeg ko dahil sa pag iwas na magawi ang tingin ko sa likod. Tama si Snow people adores the two. Kahit ata anong gawin nilang mali habang nag ka-klase kami hindi sila sinisita.
"Tara! Kain na tayo!" anyaya ng kambal matapos umalis ng teacher. Sumangayon kami ni Snow.
Palabas na kami ng classroom nang may pumigil sa akin. Napatingin ako sa wrist ko at sa taong may hawak nun. OH MY GOD NO.
"A-Anong kailangan mo?"
Okay. So, kinakabahan ako pero masisisi niyo ba ako? Malay ko bang ganun kalakas ang charm na meron siya. Sana hinayaan ko nalang siya kahapon para walang gulo.
"JETT. LET GO OF ARIELA FOR PETE'S SAKE." Snow hissed kahit na alam kong natatakot na siyang dugtungan pa ito.
"LUMABAS KAYONG LAHAT." utos niya. Nanlaki ang mga mata ko nang wala pang ilang segundo ay halos wala ng tao sa room.
Apat na lamang kaming natira doon. Si Snow na nagaalala. Si Collin na napapailing nalang. Si Jett na seryosong nakatingin sa akin. At ako na halos hindi makagalaw sa kinatatayuan ko.
"You don't have a charm." Derechong sabi niya. Halos manlambot ang tuhod ko. Alam niya ang sekreto ko! Napangiti siya dahil sa nakikitang takot ko. Napaatras ako palayo sa kanya.
"Sabihin mo, bakit ka nandito?"
Lalo akong napaatras. Nilabas niya ang isang palad niya mula sa pagkakabulsa sa pants niya at mas lalong lumapit sa akin. Napapikit ako dahil sa sobrang lapit niya.
"I-Itigil mo yan." banta ko. "O magsusumbong ako. I will definitely tell you to Sir Chase."
"Ah talaga? Bakit kailangan mo pang magsumbong? Bakit hindi mo ako labanan?"
Natigilan ako. I have no charm you freaking bastard. I have no charm kaya tigilan mo na ako. Pero instead magsalita tumahimik nalang ako. Natatakot ako na kapag sinabi ko yun lalo niya lang akong tutuluyan.
"Sabihin mo, stupid transferee. Ano bang kaya mong gawin?" Ang lapit niya. I can even smell his breath. It smelled of mint and coke.
"Wala kang charm. So maybe you are useless."
Pinigilan ko ang sarili ko na suntukin siya sa mukha. Hindi ako makapaniwala. Ang sama ng ugali niya! Out of nowhere at dahil na din sa sobrang pang aalipusta niya sa katiting na pride na meron ako, nasabi ko ang mga salitang alam kong pagsisihihan ko sa bandang huli.
"Nagkakamali ka. May charm ako."
He smirked. "Talaga? Let's see then."
I faced him with a dumbfounded look on my face. "Anong ibig mong sabihin?"
He leaned in kaya napasandal ako sa white board. I bit my lower lip and closed my eyes. ANO BA ITONG NANGYAYARI?
"Let's have a deal." he whispered just inches from my bare ear. His warm breath sends unwanted shivers down my spine. "Kapag nagawa mo ang gusto ko hindi na kita guguluhin pa."
Yun lang ang pinakagusto kong mangyari sa oras na ito kaya mabilis akong napatango.
"Good. Sa weekend, magkita tayo sa harap ng West Wood ng eksaktong hating gabi."
Hating gabi?
"Teka, bakit—" Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang maglaho sa paningin ko. "Jett?" tawag ko. "Jett nasaan ka na?" frustrated na sigaw ko.
"Hindi ka pwedeng umayaw, transferee. O magiging mas malala pa ang sasapitin mo."
Narinig ko ang boses niya but I swear wala ng ibang tao sa room maliban sa akin. Nagawi ang tingin ko sa nakabukas na bintana. Damn. Doon ba siya dumaan? Tumalon nanaman ba siya?
Nanghihina na napa upo ako sa isa sa mga silya. ANO NANAMAN BA ITONG NAPASOK KO?
***