Hoi Allemaal! Ik ben lang geleden begonnen aan dit Wattpad verhaal. Mijn leven nam een andere wending en daardoor bleef het liggen met nog maar twee geschreven hoofdstukken. Nu ik het weer gevonden heb ben ik super enthousiast om het af te schrijven. Ik ben dus helemaal nieuw op Wattpad en moet nog helemaal uitvogelen hoe het werkt. Als jullie tips hebben, of een eigen boek wat ik zou moeten lezen, please comment! Dit is een boek waarin ik Harry Styles als hoofdpersoon heb gebruikt. Uiteraard is het karakter van de personage heel verschillend als dat van de echte Harry en zal het alleen gaan om zijn uiterlijk dat ik heb gebruikt. Hebben jullie feedback, laat het me dan alsjeblieft weten, en spread love not hate! XOXO
"Elisabeth Jones?" Ik hoor de vrouw achter het bureau mijn naam noemen. Ik sta op uit de lederen stoel en loop richting de beeldschone vrouw. "Elisabeth Jones?" vraagt ze nogmaals. "Ja mevrouw" Antwoord ik zachtjes. "Mooi" de vrouw knikt vriendelijk. "Meneer Smith verwacht u" de vrouw wijst sierlijk met haar hand naar de grote eiken deur aan het einde van de hal.
Terwijl ik door de gigantische deuren loop neem ik mijn omgeving in mij op. Het kantoor is enorm groot en enorm wit. Mijn oog valt op een oud schilderij aan de muur links van mij, het ziet er oud uit. Het is helaas niet mijn smaak kunst, het schilderij is eigenlijk heel eng. Het is een afbeelding van een oude vrouw die in een schommelstoel zit, en hoewel ik echt wel weet dat het een schilderij is, lijkt het net of zij mij aankijkt. Of eigenlijk dwars door mij heen kijkt. Hypnotiserend.
Ik maak een klein sprongetje van schik als ik mijn naam hoor. "Hallo? mevrouw Jones?" Ik kijk op weg van het schilderij en zie een enorm bureau. Vanachter het bureau ontmoet ik twee stralende bruine ogen. Onder de ogen rust een vriendelijke stralend witte lach. Ik lach vriendelijk terug naar de man in een veel te duur pak. "Mijn naam is Benjamin Smith, CEO van Smiths Investeringen" hoor ik de vriendelijke man zeggen. Hij is de CEO, Lis gedraag je! Ik stel mijzelf snel voor en schud zijn grote hand. "Neem plaats mevrouw Jones" zegt de man, terwijl hij zich weer laat zakken in zijn stoel. Ik knik en neem plaats in een van de stoelen voor het bureau van Mr. Smith. De grote lederen stoel is koud, maar op een vreemde manier toch knus.
"Ik heb uw cv gelezen mevrouw Jones en ik moet eerlijk zeggen, ik ben onder de indruk. Weet u zeker dat u nog maar 19 bent?" Ik glimlach om het compliment en knik "Ja meneer, echt nog maar 19. Ik ben dol op wiskunde zolang ik mij kan herinneren. Dus vandaar dat ik extra lessen heb genomen voor een extra examen." Ik wil niet uit de hoogte klinken maar ik ben echt goed met cijfers, en daar ben ik trots op. Het is geweldig dat een groot zakenman als meneer Smith dat ook ziet. "Ik snap het, heel knap van je, en waarom heb je gekozen voor Smith investeringen als begin van je carrière?" Mr. Smith legt zijn ellenbogen op tafel om naar mij te luisteren. Ik merk dat hij inmiddels in ons gesprek is gewisseld van u naar je, en dat bevalt me. Ik hoef niet lang na te denken over mijn antwoord, want dit is de baan die ik hoor te hebben. De baan die mij zou moeten helpen verwerken volgens Nicole. "Nou meneer, mijn vader was ook 19 toen hij begon hier bij Smith's. Inmiddels is hij hier niet meer, maar dit was ook zijn begin van een groot avontuur." Mijn gedachten dwalen af naar mijn vader, ik mis hem. "Dus u wil in zijn voetstappen treden?" vraagt Mr. Smith mij oprecht. "Het was nooit mijn vaders droom om te werken in investeringen meneer, ik denk dat het wel die van mij is. Ik wil hem alleen trots maken, ook al is hij niet meer hier." zeg ik terwijl ik met mijn vingers aan een draadje van mijn broek friemel.
"Dat is een mooie gedachte Elisabeth, ik kende je vader zelf niet, maar ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat ik pas twee jaar geleden en stokje van mijn eigen vader heb overgenomen binnen dit bedrijf." Ik lach en knik begrijpend. "Elisabeth, Ik wil het graag hebben over het zakelijke gedeelte van deze sollicitatie, dat is uiteraard ook belangrijk. De baan die wij aanbieden is een fulltime baan, dit houdt in dat je een werkweek van 38 uur heeft, een mooi pluspuntje hieraan is dat de uren flexibel zijn en je deze zelf in kan delen. Als je wordt uitgekozen voor deze baan, kom je te werken op de zesde verdieping. Je begint met het lezen van aanvraagformulieren, je kijkt hierbij naar de motivatie van het bedrijf en of er voldoende potentie is om met het bedrijf in zee te gaan.
Je zult de formulieren beoordelen op hun berekeningen, en kijkt hierbij in welke maten het voor ons gunstig is om ons te binden.
Je werkt in een team van 5, met u erbij zal dat zes zijn. De eerste week is een proefperiode, om te kijken of de functie je echt ligt. Ik ga ervan uit dat je collega's je begeleiden." Mr. Smith kijkt me aan en lacht. Mijn hoofd zoemt van alle informatie en ik kan alleen maar knikken.
"Het klinkt allemaal geweldig meneer." kan ik uitbrengen. "Mooi" zegt hij en knikt. Meneer Smith vraagt me nog een aantal vragen en verteld mij dat het bedrijf aan het eind van de week contact met mij opneemt. Ik schuld hem de hand en bedankt hem nogmaals voor ik het kantoor uitloop.
Ik rij naar huis en open mijn voordeur. Mijn nieuwe appartement is geweldig, het is niet groot maar ik vind het fantastisch. Het is de enige plek waar ik me zo snel na verhuizen thuis voelde. Het was moeilijk om bij mijn moeder en broer weg te gaan, naar een nieuwe stad, maar het was de juiste keuze. Een nieuwe stad is goed voor mij, het is een nieuw begin!
Gelukkig komt Justin vrijdag, ik mis hem en ik ben zo blij dat hij wilde komen. Justin en ik zijn bijna twee jaar samen. Hij is zo lief, en zijn blauwe ogen doen mij denken aan de stranden van Malibu.
Nadat ik mijn jas heb opgehangen en schoenen heb uitgeschopt, bestel ik een pizza. Ik bel mijn moeder terwijl ik wacht en vertel haar hoe de sollicitatie ging. Mijn moeder is net zo enthousiast als dat ik ben, ze is geweldig. Ik probeer mijn moeders verhaal over iets dat is gebeurd in de supermarkt af te kappen. Als ik dat niet doe hang ik over drie uur nog aan de telefoon. "Mam, ik moet echt gaan, mijn pizza kan ieder moment hier zijn, ik spreek je van de week goed? Ik laat het je weten wanneer ik de baan heb of misschien juist niet heb." zeg ik vlug. "Pizza? Elisabeth Sophia Jones, ik hoop toch wel dat je goed voor jezelf zorgt! Ik vind het helemaal niet erg om een aantal dagen over te komen en voor je te koken!" Ik zucht en glimlach om mijn moeders bezorgdheid. "Het gaat echt super mam, het was een drukke dag, ik spreek je snel, ik hou van je!" En nadat mijn moeder gedag heeft gezegd hang ik op.
Na ongeveer 10 minuten hoor ik een zoemend geluid, en besef dat het de centrale toegangsdeur is. Ik moet nog even wennen aan die bel. Thuis hadden we een ouderwetse bel, die je zelfs van achter in de tuin kon horen. Nu heb ik een bel die klinkt al een irritante mug, maar ik klaag niet. Mijn huisje is geweldig.
Ik druk op de intercom en de knop om de deur beneden te openen. "De deur is los, kom maar boven" zeg ik door de intercom. Ik loop naar de keuken om mijn portemonnee te pakken. Een paar minuten later klopt er iemand op de voordeur. Ik open de deur en word begroet door een heerlijke pizzalucht. "Mmmm dat ruikt heerlijk!" zeg ik tegen de jongen met een rood pizzeria petje op. Ik zie een glimlach op zijn gezicht verschijnen. "Als je drie avonden in de week in de lucht zit, verliest het wel zijn charme" zegt de jongen lachend. "Dan zal ik maar niet zoveel pizza bestellen" zeg ik terwijl ik tegen de deurpost leun. "Iedere dinsdagavond is voldoende, dan kom ik hem persoonlijk brengen" zegt de jongen, en hij knipoogt. Flirt hij nou net met mij?! Neh, nee hij is gewoon klantvriendelijk! Ik haat het dat ik dat nooit kan zien, ik denk altijd dat jongens gewoon vriendelijk zijn, en dan moet ik achteraf van Justin horen dat ze naar me zaten te lonken. Ik ben er denk ik immuun voor. "Een keer in de week is ook niet heel verstandig" zeg ik terwijl ik friemel aan de loszittende verf van mijn deur. "Maar wél lekker" zegt de jongen terwijl hij het geld en fooi van mij aanneemt. "Ik ben Louis, en ik zie jou volgende week dinsdag...Elisabeth" zegt hij terwijl hij op het naamplaatje naast mijn deur kijkt. Mijn mond wil iets zeggen maar mijn hersenen kunnen de woorden niet vinden. "Het is Lis, gewoon Lis" zeg ik. Louis lacht en draait zich om op zijn hielen. "Tot dinsdag Lis!" Ik kijk vanuit mijn deuropening, met pizza in mijn hand, naar de jongen die de galerij afloopt. heel raar.
-
Ik eet nog een punt pizza en leg de overige stukken in de koelkast. Als ik me omkleed in mijn pyjama en me klaar maak om naar bed te gaan, krijg ik een berichtje op mijn telefoon. Het is van Justin.
He Lissy hoe ging je sollicitatie? Heb je al iets gehoord? Ik mis je x.
Ik ga in mijn bed liggen en bel hem. Hij neemt de telefoon op na twee keer overgaan. Hij weet dat je altijd belt..ga meer appen, bemoeit mijn onderbewustzijn.
"Hey Lis" ik kan zijn glimlach bijna door de telefoon horen. "Hi Justin! De sollicitatie ging geweldig! Mr. Smith is zo aardig en het kantoor is geweldig! Ik hoop zo dat ik de baan krijg." Ik maak een klein piepje van enthousiasme als ik klaar ben met praten.
"Dat is geweldig Lisso, ik ben zo trots op je! Kijk jou eens gaan en het leven leven waar je altijd van gedroomd heb! Ik zou willen dat ik bij je was." Justin is de minst egoïstische persoon die ik ken, hij is altijd zo trots op me en wil dat ik doe wat goed voor me is.
"Ik zou ook willen dat je hier was" en ik meen ieder woord. Hoewel ik geniet van een nieuwe stad, mis ik mijn familie en mijn vriendje. "Ik ga morgen de stad in om te kijken of het centrum een beetje leuk is. Zou je uhm..misschien zin hebben om langs te komen morgen?" Ik weet dat hij vrijdag op zaterdag zou komen maar ik zou zo graag tijd met hem doorbrengen, nu.
"Jeetje Lis, het is drie uur rijden en ik zou vrijdag toch komen?" Het is even stil aan de telefoon. En ik knik, al kan hij dat niet zien. "Tenzij je me echt nodig hebt morgen. Misschien kan ik er dan een mini vakantie van maken tot zaterdag?".
Op deze momenten hou ik zo veel van hem. Hij is bereid zijn plannen aan te passen voor mijn probleem en ik ben egoïstisch genoeg om het met beide handen aan te pakken. "Ik zou het heel fijn vinden als je hier zou zijn." Mijn stem klinkt klein terwijl ik een strengel haar om mijn vinger wind. "Dan zie ik je morgen." Na zijn woorden verschijnt er een lach op mijn gezicht. Ik bedank hem en we zeggen gedag voor ik ophang. Ik kruip onder mijn dekens en lees nog een paar pagina's in een boek waar ik net in ben gestart. Al snel daarna val ik in slaap met dromen over witte kantoren en pizza.
-
Ik wordt wakker in een donkere kamer, de zon is nog nergens te bekennen, maar ik ben klaar wakker. Ik kijk op mijn wekker en de neon groene nummers vertellen me dat het vijf over zes is. Justin zou hier rond 10 uur zijn dus ik zou nog makkelijk twee uur in bed kunnen liggen. Na vijf minuten woelen, besluit ik om uit bed te gaan. Ik maak een kop thee. Ik hoef nog geen ontbijt, dat is net te vroeg. Ik drink mijn thee terwijl ik naar het nieuws kijk. Na al het ellendige nieuws over wat er gebeurd in de wereld, begin ik voor mijzelf een kom yoghurt met aardbeien te maken en plof weer op de bank. Even ga ik helemaal op in mijn ontbijt maar al veel te snel moet ik de laatste beetjes uit mijn kom schrapen. Ik was mijn kom af en stap onder de douche. Douchen kan ik heel lang volhouden maar sinds ik mijn eigen rekeningen moet betalen probeer ik toch wat meer vaart te zetten achter mijn ochtendritueel. Mijn blonde lokken vallen zorgdloos over mijn gezicht terwijl de warme wind van de föhn over mijn hoofd raast.
In mijn slaaplamer kijk ik naar mijn kledingkast. Dit het eerste dilemma van de dag. Kies gewoon iets dat lekker zit, of toch niet. Nadat ik mij in een skinnyjeans heb gehesen loop ik terug naar de badkamer, poets mijn tanden en doe mijn make-up. Tevreden kijk ik in de spiegel. Je ziet goed uit Lis, net alsof je jezelf weer op orde hebt.
Wanneer ik op de klok kijk is het kwart over negen, nog drie kwartier tot Justin er is. Ik maak mijn bed op en raak de tijd kwijt in het opruimen. Hoe kan één persoon zo'n bende maken. Het feit dat ik nog niet eens al mijn dozen heb uitgepakt, helpt ook niet mee. De drie kwartier vliegen voorbij en het is kwart over tien. Net als ik naar de klok kijk gaat de muggen zoemer bel.
"He Lisso" hoor ik door de luidspreker. Ik lach en zeg gedag voor ik op de knop druk om de deur te openen. Ik loop naar mijn voordeur en zet hem op een kier. Wat fijn dat Justin er is. Ik ben nog maar een week in een nieuwe stad maar ik voel me nu al alleen en ik heb hem zo gemist.
Ik hoor voetstappen in de hal en als ik mijn hoofd door de opening in de keuken steek word ik verwelkomd door de helder blauwe ogen die bij mijn vriendje horen. Ik gooi mijn armen om zijn nek en kruip met mijn neus in zijn blonde haren. "Ik ben zo blij dat je er bent" zeg ik terwijl ik mijzelf weer kalmeer en Justin loslaat. "Ik ben ook blij dat ik er ben Lis" zegt hij lachend. Hij klapt in zijn handen en zegt, "En laat me nu dat geweldige appartement maar eens zien!" Ik maak een klein sprongetje en trek hem aan zijn blouse mee de woning in. "Oke dit is mijn kleine maar super gezellige keuken" zeg ik terwijl we de keuken inlopen. Er is een kleine bar met twee krukken bij het raam, het is mijn favoriete plekje om koffie te drinken en alle mensen met haast over straat te zien rennen.
Ik laat Justin de woonkamer zien en daarna de badkamer. Ik ben echt heel trots op dit appartement, het is gewoon zo...ik. "En als kers op de taart, de slaapkamer!" De deur van mijn slaapkamer kraakt een beetje als ik hem open maar dat maakt mij niets uit. Ik loop voor Justin uit de slaapkamer in en zwaai met mijn handen in het rond om duidelijk te maken hoe gaaf mijn kamer is. Ook de slaapkamer is niet groot, net zoals alle andere kamers in mijn paleis. Er is voldoende ruimte voor mijn tweepersoonsbed, met nachtkastjes en er is een kleine inloopkast. Maar het is meer dan ik ooit had durven dromen. "Het is geweldig Lis, iets klein voor mijn smaak maar precies goed voor jou." Justin komt naast me staan, slaat een arm om mijn schouder en geeft een kus op mijn hoofd.
"Uhm, je blijft wel hier slapen toch?...Ik bedoel, bij mij?" Hij knikt lachend, "Tuurlijk Lisso, ik ben helemaal van jou. Ook al zijn Justin en ik bijna twee jaar samen, we sliepen eigenlijk nooit samen, omdat hij bij ons in de straat woonde en dus gewoon 's avonds naar huis ging. Plus zijn ouders zijn streng gelovig. Blijven slapen kostte dus de nodige overhaaltechnieken en planning.
Ik vond het nooit erg, ik hou van hem. En trouwens, hij is hier nu en blijft twee hele nachten!
Terwijl al die gedachten door mijn hoofd dwalen beantwoordt Justin mijn vraag "ik blijf zonder gedoe in hetzelfde bed als mijn vriendin slapen." Hij lacht zijn charmante lach naar me en ik geef hem een dikke knuffel. "Laten we naar het centrum gaan waar je over vertelde, misschien kunnen we daar wel lunchen, ik sterf van de honger!" zegt hij terwijl hij met zijn hand over zijn maag wrijft.
Ik trek mijn jas aan en sluit de deur achter ons. De rit van twintig minuten naar het centrum is kalm. Justin verteld hoe het thuis gaat in Stompburg, wat eigenlijk nooit veranderd. Ik vertel hem dat ik nerveus ben en dat ik hoop dat ik de baan krijg. "Mr. Smith zei dat ze eind deze week contact op zouden nemen, dus dat is morgen. Ik neem aan dat ze niet in het weekend werken, al zijn de uren wel flexibel." Justin knikt en legt zijn hand op mijn bovenbeen.
-
Met mijn armen vol tassen neem ik plaats aan een tafel in de lunchroom van het winkelcentrum. Ik zie een jong koppel vlak bij de lunchroom. Het lijkt erop dat het meisje kwaad is op de jongen, ik ga ervan uit dat ze een stel zijn, gelet op de blikken die zij hem geeft. Ze is heel knap, lang, getint met prachtige helder rode lippen. De jongen met wie ze ruzie heeft zal zichzelf voor zijn kop slaan als hij zo'n mooie meid laat gaan.
Hij is net iets langer dan zij en heeft een prachtige bos bruin haar. Zijn krullen vallen zorgeloos rond zijn gezicht en aaien zijn nek. Ondanks de zwarte Raybans die zijn ogen verhullen, ziet hij eruit alsof de hele ruzie hem niet interesseert. Nadat het meisje hem twee keer een harde duw tegen zijn borst geeft, heeft hij er waarschijnlijk genoeg van want ik zie dat de jongen wegloopt en het meisje in haar eentje achterlaat. Ze gaat aan een tafel zitten in het cafetaria, niet ver van mij en Justin. Sniffend probeert ze haar tranen te verhullen. Arme meid.
"Lis, gaat het? Ik vroeg of je iets wilde eten?" Mijn aandacht gaat terug naar Justin en zie dat hij bezorgd hij naar me kijkt. "Ja..ja tuurlijk, eten." Ik schud mijn hoofd leeg en loop met Justin naar de toonbank. We besluiten allebei een salade te nemen. Ik met kaas en Justin met kip. Na bijna twee jaar met hem te hebben geluncht weet ik dat hij het liefst de hele dag kip eet. Tegen de tijd dat we ons bord leeg hebben is het al bijna half drie.
"Heb je nog andere kleren nodig, of is dit voldoende?" Ik hoor de sarcasme in de Justin's stem en kijk naar de tassen in mijn handen. Ik heb me weer flink uitgeleefd. Dat gebeurd nooit. Drie broeken, vijf prachtige bloezen, twee truien welke ik echt ge-wel-dig vind en zelfs een paar hakken! Als ik de baan krijg, zie ik er tenminste geweldig uit. "Ik denkt dat ik voldoende heb" zeg ik lachend.
We lopen terug naar de auto, ik voel dat Justin mijn vrije hand pakken en zijn vingers door de mijne vlecht. Als we bij de auto zijn legt hij mijn tassen in de kofferbak en starten we de terugreis naar de plek die ik thuis noem.
Eenmaal thuis is het nog maar drie uur. Normaal vliegt de tijd als ik met Justin ben, maar de dag duurt nu ineens wel heel lang. Ik zou willen dat ze nu al belde voor de baan. "Wat zou je vanavond willen eten?" Ik kijk naar Justin terwijl hij nadenkt. Hij neemt de tijd met zijn antwoord dus ik loop met mijn tassen naar de slaapkamer. "Ik heb geen idee Lis, ik ken deze stad niet..zitten er restaurants in de buurt?" Ik denk na over de dingen die ik in een korte tijd heb geleerd over deze stad.
"Uhm, er is een bioscoop, een bibliotheek, het winkelcentrum en wel honderden kantoren...er zullen ook vast wel restaurants zijn." Ik haal mijn schouders op en kijk naar Justin. "We kunnen de stad gaan ontdekken en dan misschien ergens wat gaan eten?" Justin wrijft met zijn hand over zijn achterhoofd terwijl hij vragend naar me kijkt. Ik word al moe bij de gedachte dat ik weer een eind moet lopen, na onze marathon in het winkelcentrum vanmiddag.
"Of we blijven lekker hier?" zeg ik terwijl ik naar mijn voeten kijk. Ik hoop niet dat hij het erg vindt. "Klinkt prima" Justin slaat een arm om mij heen en kust mijn wang.
Ik ruim al mijn nieuwe kleding op in de kast en loop terug naar de woonkamer. Justin zit op de bank met de afstandsbediening in zijn hand. "Wil je een film kijken?" ik knik. Ik laat mijzelf naast hem neerploffen en kruip tegen zijn arm.
De film begint te spelen maar mijn gedachten dwalen onbewust af naar Smiths investeringen en meneer Smith. Hij is zo'n vriendelijke man, ik denk dat hij een geweldige baas is. Ik hoop dat ik de baan krijg, het zou een geweldige opstap zijn voor mijn carrière en verwerkingsproces. Ik ben benieuwd naar het personeel van Smith en hoeveel zij mij zouden kunnen leren. Maar voor nu kan ik alleen maar hopen.
De film eindigt sneller dan ik dacht, als de aftiteling begint te draaien stelt Justin voor dat hij spaghetti voor ons maakt en verdwijnt in de keuken. Ik loop snel naar de slaapkamer om me om te kleding in iets makkelijkers. Een T-shirt en joggingbroek.
Om 17:30 roept Justin dat het eten klaar is. We eten in stilte, het is geen ongemakkelijke stilte, gewoon lekker stil. "Het eten is heerlijk, dankjewel" zeg ik terwijl ik nog een hap van mijn spaghetti neem. "Graag gedaan Lis" antwoordt Justin.
Als we zijn uitgegeten neemt Justin onze borden mee naar de keuken. "Ik ga alvast even douchen" roep ik vanuit de woonkamer, gevolgd door "Wie weet word ik morgen gebeld!" Ik sta op van tafel en loop richting de badkamer. Voor ik naar binnenloop hoor ik Justin vanuit de keuken.."natuurlijk word je gebeld, je bent geweldig." Hij zegt het niet hard, en misschien was het niet eens zijn bedoeling dat ik het zou horen. Maar toch kruipt er een glimlach op mijn gezicht van het compliment.
Na het douchen loop ik de woonkamer in waar Justin languit tv ligt te kijken. Stil kruip ik langs zijn benen op de bank en maak het mezelf comfortabel. Na twee uur sportzenders en andere onzin voel ik mijn oogleden zwaar worden. "Kom je mee naar bed?" zeg ik terwijl ik hem een kus geef. "Dat is een aanbod dat ik niet graag afsla" Justin lacht lief naar me en ik loop richting de slaapkamer.
Ik verstop al mijn lokken in een hoge knot en doe het licht uit. Via het kleine lampje van mijn nachtkasje zie ik hoe Justin zijn kleding uitdoet en een nieuw t-shirt pakt. Ik kruip alvast in bed en wacht tot hij naast me komt liggen. Justin trekt een korte sportbroek aan en ik voel mijn bed bewegen. Justin komt naast me liggen en kust mijn wang. Hij trekt me iets naar zich toe en pakt mijn hand. Ik ben blij dat hij er is, al is het maar voor even... hand in hand val in slaap.
-
Ik word wakker van het geluid van mijn alarm. Ik open mijn ogen en zet het verschrikkelijk irritante apparaat uit. "Goeie morgen" hoor ik Justin naast mij brommen. "Goeie morgen" zeg ik terwijl ik me omdraai en hem een dikke knuffel geef. Ik stap uit bed. "Croissant of pistolet?" Justin wrijft in zijn ogen en antwoord gapend "pistolet." Ik loop naar de keuken en maak ontbijt voor ons. Vandaag zouden ze moeten bellen. Ik wordt al zenuwachtig van het idee! De broodjes bakken in de oven en ik maak thee voor ons. Als het ontbijt klaar ik neem ik het mee naar de slaapkamer waar Justin nog lekker wakker ligt te worden. "Onbijt op bed voor mijn vriendje" zeg ik terwijl ik het dienblad met broodjes en thee op het voeteneind zet. "Mmmm ik heb echt de beste vriendin van de wereld!" zegt Justin en hij wrijft in zijn ogen.
-
Justin en ik hebben vandaag niet veel gedaan, we hebben de stad verkent maar zelfs daar kon ik me niet vermaken omdat ik continu op het scherm van mijn telefoon keek. Inmiddels is het half zes. "Ik ben het niet geworden" zucht ik en gooi mijn telefoon op de bank. "Ik had me zo verheugd op de baan. Ik heb zelfs onbewust nieuwe nette outfits gekocht." Maar wie neem ik in de maling, ik ben 19 jaar, kom net van school en heb totaal geen ervaring. Meneer Smith zou gek zijn als hij mij zou hebben aangenomen. Zuchtend laat ik me naast Justin op de bank vallen. Hij slaat een arm om me heen en trek me naar zich toe. Zachtjes leg ik mijn hoofd op zijn borst. "Ik had het zo gewild, ik dacht echt dat ik een kans maakte." Justin geeft me een kus op mijn haar. "Niet opgeven, je bent super in wat je doet, die baan komt echt wel." Het is fijn dat Justin mij troost maar dit was de baan die ik echt wilde hebben.
Na het eten heb ik geen zin meer om iets te doen. We besluiten om samen in bed te kruipen. Justin moet morgen vroeg weer naar huis om op tijd te zijn voor de kerkdienst van zijn vader, wie dominee is. Ik kroel mezelf in Justin en met onze benen verstrengeld kroelt hij door mijn haar. We hebben kleine gesprekjes over van alles en nog wat, zolang het maar niet de baan is. "Over een maand gaan mijn ouders naar Afrika voor een ontwikkelingsplan dat ze vrijwillig gaan doen." zegt Justin terwijl hij met mijn vingers speelt. "Ik ga ze onwijs missen, jij bent ver weg en straks zijn mijn ouders ook ver weg." ik kijk hem aan en kus hem op zijn wang. "Ik ben lang niet zo ver als je ouders Just, je kan hier altijd heenkomen." Hij knikt en lacht naar me. "Misschien zou ik wel mee kunnen, het zou een onwijs avontuur zijn." Justin kijkt me serieus aan en gaat verder "Maar jij hebt mij hier nodig, ik zou niet weg mogen gaan. Dat zou verschrikkelijk egoïstisch van me zijn." Ik pak zijn gezicht vast en kijk hem diep in zijn ogen aan. "Justin Franklin Sproute, jij bent de minst egoistische persoon die ik ken, en ik zou het mijzelf nooit vergeven als ik je verbied de reis van je leven te maken. Ik zou dat nooit doen!" Ik kus hem zacht op zijn lippen om mijn bericht nog duidelijker te maken. "Je bent echt het meest geweldige meisje dat ik ken Lis. Hoe klein de kans ook is dat ik mee kan, waardeer ik het zo veel dat je dit zegt." Justin legt me naast hem niet en kroelt zijn gezicht in mijn nek. Na een comfortabele stilte worden mijn oogleden zwaar en val ik in zijn armen in slaap.
-
Zeven uur. Ik staar naar de wekker terwijl ik Justin door zijn haren aai. "Justin, het is zeven uur. Als je op tijd wil zijn vanmiddag moet je over een uurtje gaan." Justin opent zijn ogen en lacht. "Ik ben al wakker, ik geniet nog even van het moment" zegt hij terwijl hij zich uitrekt. Nadat hij zijn spullen heeft ingepakt en we hebben ontbeten is het voor hem tijd om te gaan. Ik wil niet dat hij gaat, als hij weg is ben ik weer...alleen. Justin staat met zijn tas in de deur opening en kijkt me aan. Hij hoeft niet te zeggen dat hij mij zal missen, ik zie het in zijn hemels blauwe ogen. "Bel me als je thuis bent, rij voorzichtig...en ik hou van je" zeg ik terwijl ik mijn armen om zijn nek sla. "Ja mevrouw" ik lach en Justin pakt mijn gezicht. Hij kust me, lief, zacht en perfect. Het is alles wat ik nodig heb. "Ik hou van je" zegt hij terwijl hij zich omdraait en de galerij begint af te lopen. Ik zwaai tot hij in de lift verdwijnt. Ik sluit de deur achter mij en laat de stilte mij overnemen. Oke, wat nu?
Ik ruim het appartement op, en als ik helemaal klaar ben begin ik opnieuw en doe ik het nog een keer. Ik maak een to do list voor de boodschappen en start mijn laptop op. Ik zal moeten kijken naar andere bedrijven in de buurt waar ik zou kunnen solliciteren. Terwijl ik door de vacatures scroll, gaat mijn telefoon. Ik neem op zonder te kijken wie er belt "Lis" zeg ik door de telefoon. Ik hoor een vriendelijke vrouwelijke stem aan de andere kant van de lijn. "Pardon ik ben opzoek naar mevrouw Elisabeth Jones." Verschrikt kijk ik naar het scherm van mijn telefoon om te zien wie er belt, anoniem. "Uhm, daar spreekt u mee" zeg ik terwijl ik mijn laptop op de salontafel zet.
"Oh geweldig, mijn naam is Franny Broers. Ik ben secretaresse van mr. Smith, van Smith's investeringen. Ik heb de opdracht gekregen om u te bellen in verband met de sollicitatie op onze openstaande vacature." Mijn hart klopt in mijn keel. Waarom bellen ze op zaterdag? Ik dacht dat kantoren gesloten zijn op zaterdag. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen omdat ik niet weet of ze met goed of slecht nieuws belt. "Oke?" Is alles wat ik uit kan brengen. "Ik wil u namens Mr. Smith en alle werknemers hier bij Smith's investeringen, feliciteren met uw nieuwe baan. U bent aangenomen." Ik hoor wat Franny zegt maar ik kan het niet verwerken. "Ik heb de baan? ..de baan bij Smith's?" Ik sta op met mijn telefoon in mijn hand en kan er niks aan doen als mijn benen beginnen te dansen. "Ja mevrouw Jones, de functie is van u. Graag zou ik u aankomende maandag willen uitnodigen om het een en ander door te nemen. Ik knik maar besef al snel dat ze dat niet kan zien door de telefoon. Ik heb de baan! Ik heb hem!!! "Ja, ja natuurlijk... i-ik ben er maandag, dankjewel!" Franny bedankt me en verbreekt de verbinding. Al klappend in mijn handen dans ik door mijn huis.
Ik heb de baan!