Λούση
Λούση
Δεν θυμάμαι ποτέ άρχισαν όλα να αλλάζουν έτσι, έχει περάσει πολύς καιρός.
Πάει ένας χρόνος από τότε που έκανα το ντεμπούτο μου στην καλή κοινωνία και φυσικά η απογοήτευση δεν άργησε να έρθει. Αν και ήμουν φαβορί από άποψη προίκας, καθώς καταγόμουν από νεόπλουτη υπερβολικά εύπορη οικογένεια. Δεν ήθελα όμως να με πλησιάσει κάποιος μόνο για αυτό. Έτσι το πρώτο καλοκαίρι έφυγε μαζί και με μια τεράστια λίστα με αριστοκράτες που απορρίφθηκαν.
Κανένας τους δεν μου τράβηξε το ενδιαφέρον, και κανένας δεν άξιζε όσες φορές κι αν προσπάθησαν να αποδείξουν το αντίθετο. Η σκέψη εκείνου του ανθρώπου πάντα ήταν ένας αξεπέραστος πήχης που κανένας από αυτούς τους νεαρούς δεν κατάφερε να ξεπεράσει.
Όταν ήμουν δεκατέσσερα ο πατέρας μου είχε στείλει εμένα και την αδελφή μου ένα καλοκαίρι στην γιαγιά μας και αυτό το ταξίδι έγινε η αφορμή που τον γνώρισα, τον μόνο άντρα που πραγματικά άξιζε και δεν έδινε δεκάρα για όλα αυτά που είχα αλλά για μένα την ίδια, θυμάμαι είχε πει " όταν έρθει η ώρα να διαλέξεις μικρή μου σύζυγο διάλεξε κάποιον που θα δει πόσο αξίζεις εσύ και όχι το όνομα σου".
Ο Τζέιμς Τότε ήταν 19 χρόνων νέος σχετικά για την δουλειά. Ήταν ένας απλός ναύτης στο καράβι του πατέρα μου, αλλά ήξερε καλά την δουλειά του και αγαπούσε πολύ την θάλασσα. Μιλούσε για αυτή και τα θαύματα που έκρυβε μέσα της με τόσο πάθος που πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να ζηλεύει και τότε το κατάλαβα πως για πρώτη φορά στην ζωή μου είχα ερωτευτεί. Το καλοκαίρι εκείνο θυμάμαι πως είχα χαράξει τις μέρες πάνω σε ένα παλιό πλοίο στην παραλία και ανυπομονούσα να τον ξανά δω. Και όντος τον ξανά 'δα και στο ταξίδι της επιστροφής, συχνά τον παρακολουθούσα όταν έκανε τις δουλειές του κρυφά για να μην με δει ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Ήταν όλα τόσο παραμυθένια, μου έμαθε πολλά πράγματα εκείνο τον καιρό όπως πως να διαβάζω τα αστέρια να ανεβαίνω στα σκοινιά ακόμα και να πλοηγώ το πλοίο φυσικά με την επίβλεψη του καπετάνιου. Ακόμα και όταν γύρισα στην Αγγλία δεν έπαψα να τον βλέπω. Μάθαινα ποτέ θα έρχονταν μέσο του μπαμπά μου που φυσικά δεν καταλάβαμε για ποιόν λόγο ρωτούσα για το πλοίο με το οποίο ταξίδευε.
Ώσπου μια μέρα ήρθαν τα άσχημα νέα. Το πλοίο " Άνεμος" είχε πέσει θύμα ληστείας πειρατών και δυστυχώς όλο το πλήρωμα είτε αιχμαλωτίστηκε είτε πήγε μαζί με το πλοίο στο βυθό της θάλασσας.
Τα νέα με βρήκαν τόσο απροετοίμαστη που για μέρες ολόκληρες δεν έτρωγα ενώ για βραδιά ολόκληρα δεν κοιμόμουν αλλά όσες φορές και αν είχα καταφέρει έστω και λιγάκι να κοιμηθώ ξυπνούσα μέσα σε λυγμούς και δάκρυα, ο μονός άνθρωπος που με είχε κοιτάξει για το ποια πραγματικά ήμουν, ο μοναδικός άνθρωπος που ήθελα να είχα κοντά μου σε όλη την ζωή μου δεν υπήρχε πλέον.. Ευτυχώς ο πατέρας μου δεν έμαθε ποτέ τίποτα από όλα αυτά καθώς εκείνο τον καιρό ήταν πολύ αφοσιωμένος στην δουλειά του και στα συνεχόμενα προβλήματα των πειρατικών επιθέσεων, έτσι είχα γλυτώσει μια απευθείας αντιπαράθεση μαζί του.
Ίσα με ένα χρόνο τώρα όλες αυτές οι σκέψεις δεν είχαν καθόλου σημασία μα τώρα που ξανά βλέπω τις ακτές της Αγγλίας η κοιλιά μου σφίγγεται και ο φόβος μήπως κάποιος με ανακαλύψει και μου πάρει πίσω την ελευθερία μου και το δικαίωμα μου να πάρω εκδίκηση με κυριεύει. Ένα χρόνο πριν ο πατέρας παρακινούμενος από την μητέρα μου που ανησυχούσε για την ψυχολογία, μου έδωσε ένα πλοίο κάτω από τις δίκες μου διαταγές μήπως και η αλλαγή περιβάλλοντος βοηθούσε την Ψυχολογία μου.
" Δεν αντέχω άλλο θέλω να φύγω από εδώ, όλο αυτοί οι κανόνες και πρωτόκολλα δεν αντέχονται άλλο, χρειάζομαι λίγο καθαρό αέρα λίγο χώρο και χρόνο μονή μου." Με αυτή την σκέψη έφυγα.
Αν και το είχε επάνδρωση ο πατέρας μου το πλοίο, εγώ χρυσό πλήρωσα τους πάντες μέσα στο πλοίο και το επάνδρωσα με δικό μου πλήρωμα που περιλαμβάνονταν κυριότερα από γυναίκες πράγμα τέλειος πρωτάκουστο αλλά φρόντισα να πάρω και κάποιους έμπιστους μου για της βαριές δουλειές. Έτσι όταν βγαίναμε στα ανοιχτά νερά υψώσαμε πειρατική σημαία. Αφήνοντας πίσω το παρελθόν μου και τους φόβους μου.
Σήμερα όμως επιστρέφω λόγο του ντεμπούτου της μικρής μου αδελφής μου .......
Μπορεί να μην επιθύμησα κανέναν εδώ πέρα, αλλά ειλικρινά μου έλειψε η "μικρή" τρόπος του λέγειν καθώς δεν είχαμε πάνω από ένα χρόνο διάφορα. Λοιπόν τέρμα τα αστεία ώρα για της μάσκες.
Μαγιά
Πάει ένας χρόνος και από τότε που έφυγε η αδελφή μου και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω καθόλου αυτή την εμμονή της για εκδίκηση, και στο κάτω, κάτω σιγά το κελεπούρι που έχασε, ένα φτωχαδάκι ήταν που μάλλον εκμεταλλεύονταν την αφέλεια της αδελφής μου ώστε να τον ερωτευτεί και να της αρπάξει την περιουσία.
Πάντα έτσι ήταν η Λούση, ζούσε πάντα σε έναν άλλο κόσμο αρνούμενη να δει γύρο της. Και τώρα τι κατάλαβε? ταξίδευε έναν ολόκληρο χρόνο στην θάλασσα μακριά από τις ανέσεις του σπιτιού της ζώντας κυνηγημένη σαν Πειρατής. .. Αν είναι δυνατόν.... Έτσι και το μάθαινε κανείς σίγουρα θα είχαμε πολλά προβλήματα αλλά ευτυχώς για μια φορά στη ζωή της έκανε κάτι σωστό και δεν την ανακάλυψε κανείς.
Εδώ και ένα μήνα, από τότε που μου έγραψε, ξέρω ότι θα έρχονταν για την πρώτη μου εμφάνιση στην καλή Κοινωνία για την αναζήτηση μου για σύζυγο. Όχι ότι θα είναι και δύσκολο να βρω, ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τους νεαρούς αριστοκράτες δηλαδή ...σχεδόν.. γιατί μόνο ένας ως τώρα έχει φέρει τα πάνω κάτω στην τέλεια ζωή μου. Ας ελπίσουμε μόνο να έρθει για να σιγουρευτώ πως ακόμα και όταν τον ξανά δω μετά από τόσα χρόνια όλο αυτό που μου ανακατεύει το στομάχι μου δεν είναι τίποτα άλλο από απλό αχνός για τον αυριανό χορό.