Το πρωί ξύπνησα λίγο αγχωμενη γιατι θα επιαναν παλι τα κλαματα τον μικρό. Απλωσα το χέρι μου να τον αγκαλιασω αλλα δεν ήταν στο κρεβάτι. Θα εχει ξυπνήσει.
Σηκωθηκα και πηγα τουαλέτα.
Εκανα τα απαραίτητα και ξαναπηγα στο δωμάτιο.
Αποφασισα να βαλω ενα τζιν και μια απλη ριγε μπλούζα.
Χτενισα τα μαλλια μου και τα μαζεψα εναν κότσο. Πηρα την βαλιτσα και την τσάντα μου και κατεβηκα κατω.
"Καλημερα" ειπα ξερά.
"Καλημεραα" ακουστηκαν 3 ταυτόχρονες φωνές.
Ηταν και οι τρεις στο σαλόνι.
Ο μικρός ηταν ντυμένος για βόλτα πιστεύω.
Μωρε μπράβο δεν περιμενα ο Κώστας να επαιρνε τον μικρό βόλτα για να ξεχαστεί μολις φύγω.
Μολις εκατσα κια εγω στον καναπέ χτύπησε το κουδούνι.
Ο Στέφανος πετάχτηκε απο την θεση του και άνοιξε την πόρτα.
Οταν ειδε πως ήταν ο Άρης τον αγκαλιασε και ο Άρης τον πηρε στην αγκαλιά του και μπήκε μεσα.
"Στεφανε μην κουραζεις τον Άρη.. Καλημερα Άρη"
"Καλημερα σας..δεν με κουράζει αστον"
"Καλημερα" ειπαν ο Κώστας και η Ινα.
"Ευα ετοιμη;" με ρωτησε
Πειτε μου λιγο πως εφτασα εγω μετά απο 7 χρόνια να μιλάω με τον Άρη λες και δεν έχει γίνει τίποτα λες και ο μικρός που κρατάει σαν μαιμου δεν γιος του;
Μπράβο μου πάντως τον εχω μια ωρα μπροστά μου να με ρωταει αν ειμαι ετοιμη και το μονο που κανω είναι να τον κοιταω και να μιλαω με τον εαυτό μου.
"Ναι" απάντησα παλι ξερά.
"Ωραια παμε" είπε χαρούμενος.
Ααα αυτός δεν παει καλά.
Παει να χασει ολόκληρη εταιρεία και είναι χαρούμενος;
Σηκωθηκα και πηγα προς την πόρτα.
Ο Άρης κράταγε ακομα τον μικρό στην αγκαλιά του.
Να γιατί το κάνει πιο δύσκολο γαμωτο..;
Δεν μπορώ να τους βλέπω μαζι και να μην ξέρουν τι ειναι
Να μην ξερουν πως ειναι πατέρας και γιος.
Διαολε..
"Αρη αστον κατω τωρα και παμε να φυγουμε"
"Εχεις φαει κολλημα ομως." ειπε με νευρα και βγηκε εξω μαζι με τον μικρό.
Τωρα το εγινε;
Χαιρετισα τον Κώστα και την Ινα που χαζογελουσαν και βγηκα και εγω.
Απεξω ακριβώς απο το σπίτι ειχε παρκάρει ο Άρης.
Ειδα τον Στεφανο στο πισω καθισμα και ειχε βαλει και την ζώνη.
Τι εχω χάσει;
Ο Άρης πηρε την βαλίτσα μου και την εβαλε πισω.
"Αρη βγαλε τον μικρό δεν έχουμε ωρα για βόλτες" του είπα φανερα με νεύρα και υψωμένο τόνο στην φωνη μου
Ηρθε με φιλησε πεταχτα στο στομα.
"Σκασε και μπες μεσα"
Ε οχι δεν θα με τρελανει αυτος εμένα.
Με ποιό δικαίωμα με φίλησε ;
Τα χειλη του ομ- αααα οχι οχι οχι.
Τελος με εχει φτασει στα όρια μου.
Μπήκα στην θεση του συνοδηγού.
Δεν ξεκίναγε το αυτοκίνητο.
Γυρισε και με κοίταξε.
"Ο μικρός θα έρθει μαζι μας. Τα εχω κανονισει ολα μην φωναξεις, μην αντιδράσεις ασχημα θα σε σκοτωσω πραγματικά"
Δεν μπορω να περιγράψω την χαρα μου απο την θεση μου πετάχτηκα αγκαλιασα τον Άρη.
Αυτος δεν αντέδρασε γιατί λογικά του ήρθε ξαφνικό.
Οταν βγηκα απο την αγκαλια του δεν ξέρω γιατι αλλα ηθελα να τον κοιτάξω στα μάτια.
Ηδη κοιταγε τα μάτια μου.
Διαολε αυτα τα μάτια.
"Αυτα τα ματια.." μου ξεφυγε και οταν το καταλαβα ντραπηκα.
Αυτος χαμογέλασε πλατιά και γυρισε μπροστά για να ξεκινήσει το αυτοκίνητο.
Χτύπησα το κουτελο μου με το χέρι μου.
Γαμωτο πως ξεφυγα ετσι;
Αποστασεις ειπαμε ρε Εύα
Α ΠΟ ΣΤΑ ΣΗ τελος μια λεξουλα οχι πολυ δύσκολη ετσι;
Ετσι δεν είναι;
[....]
Σε λιγη ωρα φτανουμε Ιταλία.
Ο Στέφανος εχει κοιμηθεί πανω στον Άρη επειδη φοβόταν.
Ο Άρης εχει λιγη ωρα που κοιμάται.
Εκλεισα λοιπον και εγω λιγο τα μάτια μου.
"Ευακι ξυπνά "
"Η μαμα δεν ξυπνάει Άρη φιλα την στο μάγουλο για να ξυπνήσει"
Με το που ακουσα το τελυαταιο γουρλωσα τα μάτια μου και τους ειδα να γελανε
Κατεβηκαμε απο το αεροπλάνο και ο Άρης πηγε να πάρει της βαλίτσες.
Οπως περιμενα τον Άρη γυρισα αποτομα για να δω και το υπόλοιπο αεροδρόμιο αλλα για κακη μου τυχη ένας άντρας.. Πολυ γοητευτικός θα έλεγα επεσε καταλαθος πανω μου.
Ηταν μελαχρινός με γαλαζια μάτια.
Ειχε γωνίε και λιγο μούσι.
" spiacente bella" *συγγνώμη όμορφη στα ιταλικα*
"Non importa" του απαντησα αμεσως *Δεν πειράζει σημαινει*
Μου χαμογελασε και έφυγε.
Οοο αυτο το σκηνικό το είδε ο Άρης.
Μας πλησιασε με γρήγορο βημα και με τραβηξε απο το χέρι.
"Ποιος ηταν αυτός;"
"Δεν ξερω απλα έπεσε πανω μου"
"Περιμενεις να σε πιστεψω;"
"Αα να σου πω δε-"
"Αληθεια λέει η μαμα Άρη"
"Εντάξει" ειπε απότομα και προχώρησε μπροστά μας.
Εγω και ο Στέφανος ήμασταν απο πισω σου.
Σιγα μην γυρισει να κοιτάξει αν ειμαστε πισω του ή οχι.
Ο Αναίσθητος.
Οταν βγηκαμε επιτέλους ειδαμε πολλά ταξι να περιμένουν κόσμο.
Ο Άρης γυρισε το κεφάλι του αριστερά όπου υπήρχε ενα μαύρο αυτοκίνητο.
"Παμε" ειπε.
Ακομα και εδω σαν θεο θέλει να του φέρονται ελεος.
Απο το μαύρο αυτοκίνητο βγήκε μια γυναίκα.
Ηταν αρκετά όμορφη.
Ειχε κοντα κάστανα μαλλιά , τα ματιά της δεν τα ειδα φορούσε γυαλιά.
Την αγκαλιασε και την εκανε σβούρα.
Αυτη γελουσε και ο Άρης ξαφνικά απέκτησε ενα χαμόγελο.. Μα ενα χαμόγελο..
Το τερατακι ζηλειας μου, εκανε την εμφάνιση του.
"Ευα απο εδω η Ρόζυ, Ροζυ η Εύα και ο μικρός της γιος Στέφανος."
"Χάρηκα" μου είπε εμενα. " ο χαιρομαι που σε γνωριζω Σταφενε. Θα περασουμε πολύ καλα οι δυο μας"
Αυτη θα προσεχει τον Στέφανο ;
Αποκλείεται.
Σιγα μην αφησω το παιδί ΜΟΥ με αυτήν.
Μπηκαμε στο αυτοκίνητο και δεν είπα κάτι.
Θα τον κανονισω στο ξενοδοχείο εγω τον κύριο Σωτηρίου.
Σε ολη την διαδρομη μιλαγανε Ιταλικά.
Που να ξεραν πως ξερω και εγω ιταλικά.
Αυτη συνέχεια του ελεγε πως της έλειψε και αυτος της ειπε πως έχουν μέρες μπροστα τους για να αναπληρώσουν τον χαμενο τους χρόνο.
Εκεί πεταχτηκα και εγω.
"Κυριε Σωτηρίου έχουμε και πολλες δουλειές στην εταιρεία δεν νομιζω να μας φτασει χρόνος για διασκέδαση" είπα ευγενικα με χαμηλό τόνο στα ιταλικά και γυρισε να με κοιτάξει.
Ειχε ανοίξει διάπλατα τα μάτια του.
Του χαμογέλασα και γυρισε ξανα μπροστά του.
Ετσι για να μάθεις.
Οταν φτασαμε εξω απο το ξενοδοχείο αυτη κατι ψιθύρισε στον Άρη και αυτός της απάντησε τον αριθμό δωματίου του.
Ε βέβαια σιγα μην αφηνε το πήδημα αυτος για την δουλειά.
Ο μικρός χαζευε ολη την ώρα το μέρος που ήμασταν.
"Μαμα ειναι τέλεια εδω"
"Το ξέρω αγάπη μου"
Ο Άρης μου εκανε νοημα να μπούμε στο ξενοδοχείο.
Προχωρησα και απο πισω μας ερχόταν ο Άρης.
Εγω με τον μικρό πηγαμε να περιμενουμε το ασανσέρ.
Ο Άρης πηγε να πάρει τα κλειδιά των δωματίων.
Οταν ηρθε και αυτός μπηκαμε στο ασανσέρ και πηγαμε στον 4ο όροφο.
"Εσεις ειστε στο 105 και εγβ διπλα στο 106"
"Ωραια" ειπα αποτομα και του πηρα το κλειδί απο το χέρι.
Τραβηξα τον Στεφανο αλλα αυτος έκανε ναζια.
"Θελω να πάω με τον Άρη" κλαψουριζε
"Οχι τελος. Μην με θυμωνεις"
"Ασε το παιδί να έρθει με εμενα..έλεος πως κανεις ετσι πια; σήμερα δεν εισαι καλα να το προσεξεις. Κανονισε να αλλαξεις συμπεριφορά μεσα σε 3 ωρες. Και να εισαι ετοιμη θα βγουμε. Και μην φωναζεις στον μικρό. Αρκετά. Δεν ξέρεις να φαιρεσαι στο παιδι σου;"
Συγγνωνη θα μου πει αυτος πως θα μιλαω στο παιδί ΜΟΥ;
Το χέρι μου δεν αργησε να προσγειωθεί στο μάγουλο του.
"Δεν ξερεις τίποτα. Μην μου ξαναπεις ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ πως να μιλαω στο παιδι ΜΟΥ"
"Δεν ειναι μονο δικο σου" πέταξε.
"Ναι εχεις δικιο εχει και εναν άχρηστο πατέρα που-" δςν συνέχισα γιατι καταλαβα πως ο Στέφανος μας ακουγε.
Οταν ειδα τα ματια του βουρκωμενα ηθελα να χτυπησω το κεφαλο μου στον τοιχο.
"Πηγαινε με τον Άρη" του ειπα και δεν μου απαντησε.
"Ελα μικρε"
Οπως εφευγαν ακουσα τον μικρό να λεει
"Η μαμα μαγαπαει και με προσέχει. Τωρα είχε νευρα" ειπε λυπημένος
"Δεν επρεπε να σου φωναξει..θα δεις η Ρόζυ θα ειναι πολύ καλή μαζι σου" του ειπε και καλα χαρούμενος ο Άρης.
Μπηκα στο δωμάτιο μου και εριξα το σωμα μου στο κρεβάτι.
Πρωτα μου ζηταει την αληθεια.
Τωρα μου λεει πως δεν είναι μονο δικό μου παιδί ο Στέφανος.
Και προσπαθεί να κάνει τον Στεφανο να αγαπησει περισσότερο την Ρόζυ απο εμένα.
Τι στο διαολο προσπαθεί να κάνει;
Τα ξέρει ολα.
Δεν εξηγείται αλλιως..
Μα αν το ξέρει..Γιατί δεν το λεει;
Τι παιχνίδι παίζε;
Τι παιχνίδι παίζει ντε;
Εγωω πιστευω για άλλον λόγο κανει έτσι και οχι επειδη ξέρει την αλήθεια..
Λοιποοοον την φίλησε έστω και πεταχτααα.
Ποια να είναι τωρα αυτή η Ρόζυ;
Εγω σας ειπα δεν μαρεσει η ιδέα του ταξιδιού😂
Και εξακολουθεί να μην μαρεσειι..ουτε λιγες ωρες εχουν που πηγαν και ξεκίνησαν τα βάσανα😂
Αν σας αρεσε το κεφάλαιο vote&comment❤
Τα λεμε στο επόμενο κεφαλαιοοοο🙈