Pov Louis
'Darcy Tomlinson! Hier komen!' schreeuw ik. We zouden tien minuten geleden al vertrekken maar ze heeft zichzelf verstopt in de badkamer omdat ze niet mee wil. Waarom, weet ik ook niet. 'Als je nu die deur niet open maakt dan maak ik hem zelf open!' Ik probeer mijn stem zo boos mogelijk te laten klinken maar dat is moeilijk bij zo'n lief meisje die bijna nooit wat fout doet.
'Ik kom al.' piept ze. Ik zucht en leun tegen de muur aan. Al snel gaat de deur open en komt Darcy naar buiten gelopen met een betraand gezicht. Oh nee. Ik hurk voor haar neer en trek haar in een knuffel.
'Niet huilen Darc. Ik wilde gewoon dat je een beetje opschoot.' zeg ik zacht en veeg haar tranen weg. Ze verbergt haar gezichtje in mijn nek waardoor er natte plekken in mijn shirt verschijnen. 'Kom je mee?' vraag ik als ik haar terug trek en haar hand neem. Ze knikt, veegt haar laatste tranen weg en loopt achter me aan naar beneden.
'Waar gaan we heen?' vraagt ze zacht.
'We gaan papa Harry verrassen.' zeg ik met een kleine glimlach. Eigenlijk ben ik best wel nerveus, maar ik heb alles tot in de puntjes gepland. Als er nu wat fout gaat, dan weet ik het ook niet meer.
'Oeh een verrassing.' zegt ze blij en klapt in haar handjes. Ik grinnik en loop naar buiten, waar de auto wacht op ons. Harry is samen met de jongens in een gamehal vlakbij het strand.
Ik steek de sleutels in de auto en start hem op. De auto komt in beweging en een beetje haastig rijd ik naar het strand.
Tegen negen uur komen we aan bij het strand en Darcy wil gelijk de zee inrennen.
'Darcy!' roep ik. 'Terugkomen! Je moet eerst je zwembandjes om.' Ze komt terug rennen en ik schuif de bandjes om haar armen. Gelukkig had ik ze van te voren al opgeblazen, anders zou dit allemaal veel te lang duren. 'En denk eraan, je mag niet verder dan die lijn.' waarschuw ik haar. Ze knikt braaf en rent weer terug naar het water.
Ik ga een eindje verderop aan de kant van het strand staan en kijk op mijn horloge. Kwart over negen. Om half tien zouden de jongens deze kant op komen dus dat betekent dat ik nog een kwartier heb om mezelf voor te bereiden.
Ik haal het doosje met de ring uit mijn broekzak en speel er voorzichtig mee. Er kan zoveel mis gaan, maar tegelijkertijd ook weer niks.
Na vijf minuten word het wachten me te lang en begin ik wat heen en weer te lopen. Ik werp een blik op Darcy en zie dat ze gevaarlijk dichtbij het touw is wat in het water ligt.
'Darcy!' schreeuw ik maar ze is te druk bezig om me te horen. Met een zucht loop ik naar het water toe om daar nog een keer haar naam te roepen. Dit keer hoort ze het wel en vragend kijkt ze me aan. 'Niet te dicht bij de lijn! Het is gevaarlijk!' roep ik. Ze knikt en loopt wat verder van de lijn af. Gelukkig zijn er geen andere mensen op het strand want anders had ik me kapot geschaamd voor mijn geschreeuw.
Op dat moment hoor ik in de verte een auto rijden waardoor ik gauw terugren naar mijn plek. In stilte wacht ik af. Er konden twee dingen gebeuren. Of deze avond zou perfect worden, wat ik hoopte, of het zou helemaal in het water vallen en ik zou mezelf nooit vergeven.
Pov Harry
'Laten we naar het strand gaan!' roept Niall enthousiast. De jongens zijn de hele dag al vrolijk, maar ik vind het niks zonder Louis. Hij was ziek, zei hij maar hij zag er niet heel erg ziek uit. Het liefst wilde ik de hele dag met hem knuffelen en hem beter laten voelen. Helaas dachten de jongens daar anders over en vonden dat ik mee moest naar een of andere gamehal. Nadat Louis me wel twintig keer had gezegd dat ik mee moest gaan en dat hij niet zó ziek was dat ik voor hem thuis hoefde te blijven en de jongens me zo ongeveer mee gesleept hebben in de auto, koos ik er toch maar voor om mee te gaan.
En nu, willen ze dus naar het strand. 'Gaan we niet naar huis?' mompel ik. 'Misschien is Louis nog wel zieker geworden. Ik wil hem niet te lang alleen laten.'
'Louis red het wel. Bovendien zag hij er niet enorm ziek uit ofzo. Misschien had hij gewoon geen zin om mee te gaan.' zegt Liam en ik stem dan toch maar in.
We lopen naar het strand aangezien het niet zo ver is en Zayn parkeert de auto bij het strand. Als we allemaal op elkaar gewacht hebben lopen we het strand op.
'Wat gaan we eigenlijk doen? We hebben niet eens zwemkle- is dat Darcy?' Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en zie Darcy vrolijk in het water zwemmen.
Zo snel als ik kan ren ik haar kant op. Allemaal vragen spoelen door mijn hoofd. Hoe komt Darcy hier? Is Louis hier ook? Is ze weggelopen? Is Louis haar kwijt geraakt?
'Darcy!' schreeuw ik en ze draait zich naar me toe.
'Papa!' roept ze vrolijk en komt het water uitgehold naar me toe. Zodra ze bij me is til ik haar op en druk haar tegen me aan. Mijn hele shirt word nat van haar natte lichaam maar op dit moment is dat niet belangrijk.
'Wat doe je hier? Hoe kom je hier? Waar is papa?' vraag ik bezorgd en druk een kus op haar voorhoofd.
Nog voordat ze antwoord kan geven hoor ik iemand mijn naam roepen. 'Harry!'
Ik draai me om en zie Louis naar me toe rennen.
'Louis!' roep ik en zet Darcy neer. Louis trekt me in een knuffel. 'Wat doe je hier?' vraag ik in zijn nek.
Zayn komt naar ons toegelopen en pakt Darcy bij haar handjes. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe ze samen met de andere jongens het strand verlaten.
'Darcy en ik wilden gaan zwemmen.' zegt Louis vrolijk. Hij laat me los en kijkt om zich heen. 'Waar zijn de jongens?' vraagt hij dan verbaasd. Ik kijk hem even aan en frons.
'Louis, hoe wilde je gaan zwemmen zonder zwembroek? En volgensmij weet je dat de jongens net weg zijn gegaan. Wat is er aan de hand?'
Louis kijkt me raar aan. 'Darcy wilde zwemmen, ik heb geen zwemkleren aangetrokken omdat ik die niet nodig had.'
'Je was toch ziek?'
'Ik was niet heel erg ziek. Toen ik een paracetamol had genomen voelde ik me al een stuk beter.
'En waarom draag je van die mooie kleren?' vraag ik en laat mijn ogen glijden over zijn lichaam. Hij ziet er prachtig uit, en dat is niet voor niks.
Hij kijkt even naar zichzelf. 'Ik- stop alsjeblieft met al die vragen. Ik vertel het je later, oke? Er is niks speciaals aan de hand.' vraagt hij en hij kijkt me aan met zijn felblauwe ogen, waar nu een hint van angst in zit.
Ik kijk hem even aan en besluit dan dat ik hem moet vertrouwen. Als hij zegt dat er niet zoveel is, dan geloof ik hem.
'Laten we een stukje gaan wandelen.' stelt hij voor. 'De zon gaat bijna onder en dat wilde ik altijd al eens zien.' Hij pakt mijn hand en in stilte lopen we aan de rand van het strand.
'Het is mooi.' zucht ik als er een rood-oranje gloed tegen de zee staat door de zon.
'Prachtig.' mompelt Louis.
'Net als jij.' fluister ik en Louis kijkt me met rode wangen aan.
'Ik hou van je.' zegt hij zacht.
'Ik hou ook van jou.'
'Nee.' Hij stopt met lopen en gaat tegenover me staan. 'Ik bedoel, ik hou echt van je. Echt, echt, echt.'
'Ik hou ook echt, echt, echt van jou.' zeg ik en om kracht bij mijn woorden te zetten druk ik een kus op zijn lippen.
'Ik wil je iets vragen.' zegt hij zacht en pakt mijn handen vast. 'Maar eerst wil ik je iets vertellen.'
Hij friemelt nerveus met mijn handen en kijkt me dan met zijn blauwe ogen aan. Die ogen, waar ik uren in zou kunnen staren zonder een woord te zeggen. Zo mooi.
'Ik hou van je Harry, al heel erg lang. Je bent zo knap, zo verschrikkelijk knap en lief tegelijk, en soms haat ik het. Ik haat het hoe je me hebt geholpen door mijn moeilijke tijd en ik er niks voor terug kan doen. Je bent zo lief en je hebt zoveel voor me gedaan, waar ik je enorm dankbaar voor ben. Hoe je elke keer weer naar me toe kwam om me te troosten, of als het moest me op te vrolijker. Ik kan je er echt niet voor bedanken. Het feit dat jij mijn vriendje bent, is vreemd, want ik verdien niet eens zo'n mooie jongen als jij. Ik hou van je, ik hou ervan hoe je pas kan slapen nadat je me een knuffel hebt gegeven, hoe je je hand door je haren haalt als het een beetje in de war zit, hoe je met je ogen knippert als de zon te fel is, hoe je stem zo schor is als je net wakker bent en hoe lief je omgaat met ons kleine meisje. Ik hou zo verschrikkelijk veel van je, Harry, en daarom wil ik je wat vragen.'
Hij zakt door zijn knie en haalt nerveus een doosje uit zijn broekzak. Bijna laat hij het vallen, waardoor ik besef wat er gebeurd en bevries.
'Harry Styles. Wil je mij de allergelukkigste jongen van de hele wereld maken en je naam veranderen in Harry Tomlinson, door met me te trouwen?' vraagt hij onzeker.
Heel even blijf ik nog stil staan en kijk hem met grote ogen aan.
'Ja.' adem ik dan. 'Ja Louis, ik wil met je trouwen. Ja.' zeg ik zacht en laat mijn lichaam bovenop die van hem vallen om hem aan te vallen met mijn kusjes en knuffels.
Achter ons hoor ik mensen klappen en als ik opkijk zie ik de jongens en Darcy toekijken. Ik glimlach en geef Louis nog een zoen, voordat Darcy bovenop ons komt springen.