"Do you want more?"
"Y-yeah..."
"I love you."
"I love you more..."
Naalimpungatan siya nang makaramdam ng paggalaw sa kanyang tabi. Unti-unti niyang idinilat ang mata only to see the most beautiful woman she'd ever seen sleeping next to her. Memories of their sweet love flashed in her mind and she can't help the smile appearing on her lips. She just felt so...blessed to have her.
She traced her eyebrows, down to her long eyelashes, to her nose, and lips. She's sleeping soundly and deep. She guessed waking her up this early will be out of the option.
Nawala na rin naman antok niya kaya dahan-dahan na rin siyang bumangon. Hinalikan niya muna ito sa noo bago pinulot ang mga nagkalat nilang damit at nagbihis na. Pumunta siyang kusina at nagluto ng agahan para may makain ang minamahal pagkagising. Nang matapos siyang makakain ay naligo na rin siya agad at suot ang isang black sweatpants and white sleeveless shirt ay lumabas na siya upang mag-jogging. Nakasanayan niya ito na gawa rin nina Adrienne.
Habang tumatakbo-takbo ay napapatingin siya sa langit na unti-unting nagliliwanag, tumatama na rin sa balat niya ang mainit na sikat ng araw na nagsisimula pa lang sa routine nito. Napangiti na lang siya sa maaliwalas na panahon.
"Aga, anak, ah."
Napahinto siya at napangiti ng malaki nang makita kung sino ang nanonood sa kanya. Nilapitan niya ito at niyakap. "Mama!" She laughed a little. Naglakad sila at naupo sa bench na malapit lang sa lugar. "Kumain ka na po, Ma?"
"Yes. Ikaw?"
"Opo." sagot niya, "Ma?"
"Hm?"
"Pwede ninyo na po bang ikwento yung nangyari sa inyo?"
Nawala ang ngiti sa labi ng ina at napalitan ng emosyon na hindi niya mabasa. Pero tinanguhan siya nito kaya nakahinga siya ng maluwag. Akala niya'y nagalit na ang Mama niya.
"Nalaman niya—ni Haru—kung saan ako nakatira. I was ambushed," she started, "marami siyang kasama. Gusto niyang sumama ako sa kanya pero hindi ako pumayag dahil alam ko, hindi maganda ang pinaplano niya." Rain looked at nowhere, almost reminiscing. "I fought all of his men, pero nilabanan niya ako. He's stronger than me and I lost."
"Pero bakit po? Bakit po kailangan ka niya? Is it to lure me?" Elisse asked although she knew the answer was obvious than the daylight.
"Yes," Her Mom nodded. "I was knockout because of the drug. Ngayon lang ako naka-encounter ng gano'ng klase ng gamot na kayang pigilan ang paggising mo. But I was conscious enough."
Natahimik sila saglit. Naalala niya tuloy yung time na nakausap niya si Haru. Nakakapagtaka, kung ang ina nito ay mabilis niya lang na natalo, bakit hindi siya nito nilabanan noon? Bakit nawala ang lalaki na parang bula? Didhe have some alternate plan? Or he's just testing her? Everything seemed so easy, even when she fought his men.
His plan...nagdududa siya. Nakuha niya yung sense ng kagustuhan nito kahit mali ang gusto nitong gawing paraan. Maybe...he's not that bad at all. O...pinaglalaruan lang ni Haru ang isip niya? Malamang ay gusto lang talaga nito na mapunta siya sa kanila, to help him get rid of all.
"I'm sorry..."
Napakunot ang noo niya nang haplusin ni Rain ang pisngi niya habang nakatingin sa kanya ng malungkot. Bakit ito nagso-sorry? Wala namang itong ginawang masama.
"Mama?"
"May ikukwento ako sa'yo," Ngumiti ito ng mapait. "Noong hindi ka pa ipinapanganak."
Kumunot muli ang noo niya. "Noong wala pa 'ko?"
Tumango ito bilang sagot. "I used to study here, when I was still young. It was on my last year here nang hulaan ako ng isa sa mga schoolmate ko noon, she has the ability to foresee the future with a glimpse, although it's quite vague."
"Ano pong sinabi niya?"
"She said, I'll be the one who'll bear the race's next hero. Sa sinabi niyang 'yon ay alam ko na ang ibig sabihin niya, bago pa man kasi kami mag-aral ay aware na kami tungkol sa prophecy. I thought I'll just have a random part of the prophecy, but I didn't expect..." Napangiti ang ina. "That I will be the mother of the chosen one."
Napangiti na rin siya sa narinig. May mga bagay talagang nakatakda nang mangyari. Just like the first chosen one...Sineiah.
"When I graduated, I decided to work as one of the class S official dito sa North Division, sa mismong headquarter. I met a man that time. I knew the first time I saw him that he's going to have a big role in my life. And that man was...your father."
Natigilan siya. Her father...
"Hindi ka naman nagtatanong ng tungkol sa kanya pero sasabihin ko na rin dahil tingin ko ay ito na ang tamang panahon. I kept this a secret to you for eighteen years and it's time now for you to know everything." Hinawakan siya ng ina sa magkabilang balikat at tinapik-tapik ito bago muling tumingin sa kawalan, siya nama'y nakatingin lang sa mga mata nito.
"He's a good man, a good vampire. Malaki ang concern niya sa mga tao. Dahil do'n ay nagustuhan ko siya. You know, like some cliché love story, we clicked, and bonded. Then, you came." Napangiti ito kaya gano'n na rin siya. Siguro sobra ang saya ng ina noong lumabas siya sa mundong ito, halata naman sa kung gaano siya nito kamahal. "It was good at first. But after a few months, he slowly changed, saying humans are weak and that they can't stand on their own. He said that he wants all to be the same and balance. I didn't understand him."
"One day, I told him about the prophecy, the oracle. I said it might be you, who could be the chosen one, or maybe as one of the guardians. I was caught off guard when he acted so odd and weird. Then the next few days, he told me to abort you."
Gumapang ang kilabot sa katawan niya. Parang nanlamig at nanginig ang kalamnan ni Elisse sa narinig. How could a father be that cruel? Is this story's still worth listening for?
"Hindi ako pumayag, Elisse, although he's forcing me. I didn't know what happened to him, I didn't know what he's been going through, kung bakit niya nasabi 'yon. And so, I decided to escape. Itinakas kita sa mundo natin. Habang nagtatago, napagtanto ko ang mga magiging consequences ng pagiging involved sa nakatakdang mangyari. You'll be in danger."
"Natakot ako. Ayokong mapahamak ka, kaya binuhay kita nang hindi mo alam kung ano talaga tayo. But, we can't escape our fate. Kaya ito...nandito tayo ngayon, back where I started. We are here, in this university that's full vampires, in this world's full of danger."
"Mama..."
"Elisse?"
"Who's he? M-my f...father?" Ang hirap...ang hirap lang bangitin ng salitang iyon. She didn't know if he really deserved to be called a father.
Nagbaba ito ng tingin. "Haru."
Para siyang nabingi. Tama nga ba ang pagkakaintindi niya?
Parang huminto ng pansamantala ang mundo niya sa narinig. Siya? Siya ang...ang...f-fuck!
"Mukhang hindi talaga niya ako kinuwento sa'yo."
"It is my first time to see you...it's indeed a pleasure to finally meet the chosen one. Hail, Elisse."
"I am Haru."
"Gusto kong sumama ka sa akin at ipapangako kong hindi ka mapapahamak. After all, you are Rain's precious daughter."
Iyon ba ang dahilan kaya nito sinabi ang mga 'yon? Pero hindi man lang nito nagawang magpakilala, like she didn't really matter to him. She felt her heart breaking from both pain and rage. She wanted to cry, she wanted to hurt him. She wanted to ask him why. Pero masasabi niya kaya 'yon kung nagkataong nalaman niya na agad ang lahat?
May isa pang memoryang umagos sa isipan niya. Isang matagal nang pag-uusap. Ito yung panahon na kakarating niya pa lang noon sa unibersidad...
"Kamukha mo ang Mama mo."
"Thank you."
"Pero magkaiba kayo ng mata."
"Namana mo sa Papa mo?"
Siguro nga ay may namana siya rito. Pero dapat ba siyang matuwa?
_____