17
MAIAH
"If I'll offer you 100 million, will you quit your job?" tanong ni Kyle.
At doon ako napatingin sa kanya. Why will he offer me 100 million just for me to quit my job? That's ridiculous! That's insane. I know he's a billionaire but, no billionaire will ever gonna do that.
"What a random joke, Kyle. Ano bang iniisip mo? Sobrang weirdo mo ngayong araw, alam mo ba?"
"It's not a joke. It's a question, so you should answer it. Besides, 100 million is nothing." seryosong sabi niya.
Nanlaki ang mga mata ko. What the hell is wrong with you? 100 million? Bakit ba bigla siyang nagsasayang ng pera sakin? Bakit bigla-bigla? Ano'ng problema ng mayabang na to?
"Hindi matutumbasan ng kahit ano ang trabaho ko. Kahit siguro 1 trillion pa ang offer mo, I'll never quit my job. This is the only thing my parents left for me."
And that's true. This is the only memory of my parents. And that's a living memory of them. At least, because of my job, I still feel that they are just around. Watching and protecting me in my every mission. Hindi ko yun kayang ipagpalit sa kahit na ano.
"Really? Then I'll offer something else. But not right now."
I frown. "I really don't understand why you wanted me to quit my job. As if you're serious."
"Of course, I am! And the answer is simple. Because it's too dangerous. And I don't like it. What if I'll just hire another bodyguard? What if I'll fire you?"
Hindi ko alam kung saan papunta ang usapan na to. Kung ano'ng gusto niyang sabihin. At kung paano ko bibigyan ng kahulugan ang lahat ng sinabi niya. He wanted me to quit my job because it's too dangerous. Yes, I know it from the start. But why all of a sudden he's telling me this whole thing? It's not usual for a client like him. Lahat naman ng kliyente ko, hindi ako inofferan ng ganito. Nagoffer sila ng mas malaking pera para mas mapaganda ko ang trabaho ko, and not to quit my job.
And now, he's planning to fire me?
Napataas ako ng kilay. "It's not you who hired me, Kyle. Remember that it's your Dad. So you don't have the right to fire me." katwiran ko.
And he does this smirk again that makes him sexier.
"Then I'll talk to him and convince him to replace you. To hire somebody else."
Napatiim bagang ako. I thought we're already okay. But then again, he still wanted me out of his life. I thought he care, but the reslity is, he's not. I thought there's something already, but I was wrong. There is nothing. And why do I keep on hoping that we can be together? Why?
Bakit ba lagi na lang niya akong sinasaktan at pinapaasa? Dito lang ba talaga siya magaling? Ang saktan ang damdamin ng mga babae?
Pero dapat ko nga ba siyang sisihin? In the first place, hindi naman kami. Ako lang talaga ang mahilig umasa. Ang nagbigay ng kahulugan sa lahat ng mga pinapakita niya.
Gusto ko na sanang tumayo at umalis. Pero paano? Hindi ko naman pwedeng iwanan mag-isa dito ang mayabang na to.
Sana matapos na talaga ang kaso nila. Ng masimulan ko na ang pag move-on. Hinding-hindi ko kasi yun magagawa kung magkasama kami bawat minuto ng buhay naming dalawa.
O kaya naman, mas mabuti kung papalitan na nga lang niya ako. Ng makaalis na ako agad sa buhay niya. Ito naman talaga ang gusto ni Kyle noong una pa lang. Because he hate me. And it didn't change, Maiah. It didn't change.
"Why became quiet? Ayaw mo na ba?" puna niya.
Dahil nasasaktan ako!
"Ayoko na. Pakibilisan na lang ang pagkain. Ayokong magpagabi tayo sa daan." without looking at him.
"Okay."
Siguro nga, tama si Tony. Hindi ako ang nababagay para sa kanya. Hindi kailanman. Humugot ako ng malalim na hininga.
"Something wrong, Maiah?"
I stare at him. Don't give me that look. You're not worried. You're just deceiving, Kyle. You always deceive me. At ako naman, paniwalang-paniwala lagi.
Gusto kong matawa sa sarili ko.
"Oo ikaw. Gusto mo na yata talagang mamatay at gusto mong magtagal dito. Kanina ko pa sinasabi na bilisan mo pero lalo mo pang binagalan. Just tell me if you want to die. Ibibigay kita agad sa sindikato."
"And now you're angry! Fine, let's go." paasik niyang sabi sabay tayo at bitbit ng mga pinamili niya.
He's about to hold my hand but I refuse this time, even my body wanted to agree.
"I told you I need to hold your hand or else---"
"I don't buy that crap this time. You'll walk or I'll leave you here."
He pouted but he eventually walks towards the exit door of the restaurant. I walk after him.
Nakita ko kung paano lumapit ang mga babae sa kanya pero agad akong humarang para mai-cover siya. So, totoo pala na dudumugin siya kapag wala siyang kaholding hands? Aba, akala ko nagyayabang lang siya pero, hindi pala. Hindi naman siya artista, ah. Bakit sobra naman kung pagkaguluhan? Sangkatutak na tulak pa ang inabot ko.
Agad niyang hinila ang kamay ko at mabilis kaming lumabas ng mall na yon.
We immediately went inside hi audi and fasten our seatbelts.
"Sabi ko naman kasi sa yo, pero ayaw mong maniwala." paninisi niya habang nagda-drive.
"Malay ko bang nagyayabang ka lang. At tsaka bakit ba habol sila ng habol sa yo, lahat ba yun eh naging ex mo?"
"Hindi. Pero ano namang magagawa ko kung chick magnet ako, di ba? At walang masama kung magyabang ako, atleast totoo." at ngumisi pa.
Napaka-babaero talaga. Dapat ma-turn off ako. At mamatay na agad kung ano man ang nararamdaman ko para sa kanya.
I should still hate him like before. There's a lot of reason why I should hate him.
He's arrogant, he's a jerk, he's sexist, he's a womanizer, and he discriminates. But why did I end up on wanting this asshole? What is the freaking reason? Why should it happened to me?
Hindi na kami nag-usap habang nasa byahe kami hanggang sa makarating na lang kami sa safehouse.
Agad kaming pumasok sa safehouse, at naabutan namin sila Tony at mr. Martin sa sala, kasama si boss.
"You're here. Finally." sabi ni Mr. Martin.
I saw how Tony look at me. Just the way he's looking at me right now, I know he's dying to know where the hell we went and what happened there.
"I just bought clothes for Maiah." he said, matter-of-factly.
Oh, what the fuck, Kyle! Why did you say that?!
Hindi ko alam kung ano'ng sasabihin ko. Hindi ko alam kung ano'ng ipapaliwanag ko. O kung dapat ba talaga akong magpaliwanag.
Mas lalo akong tinitigan ni Tony. Si Boss, nagtatanong din ang mga titig. Nakangiti lang naman ang Daddy niya. Alam kong iba na ang iniisip nila sakin. Ang sarap lang sakalin!
"Really? Well, that's a good idea." tuwang sabi ni Mr. Martin. Minsan, hindi ko rin maintindihan ang matandang to. Mana-mana lang siguro talaga.
"I didn't know he'll do that, Sir." nasabi ko na lang.
"No, that's okay Maiah. Wala namang masama dun. He only cares for you."
He only cares for me ? As if that's true. Malaking pagkakamali ang sinasabi ng Daddy niya. Kung alam niyo lang ang pinagsasabi ng anak niyo.
"I want to talk to you, Dad. I wanted to replace her."
Yea, I know this is coming. Pinangalandakan niya na ayaw niya sakin talaga. Pwede namang sa kanilang dalawa na lang, di ba?
I can't stand it. I really can't. Baka umiyak pa ako dito, mahirap na.
Nakita ko ang pagtataka sa mukha ng kanyang ama. Pero tumango lang ito.
"I'll go upstairs." paalam niya at tinungo na ang hagdan.
"Boss, any update?" tanong ko, mawala man lang ang awkward feeling ng mga oras na yon.
Doon napakurap si boss. "Ha? Ah, oo. Merong nagpadala sa amin ng information kung nasaan ang sindikato. Actually, we're just waiting for you to arrive. Pero maga-assign pa lang din ako ng mga pupunta doon bukas." paliwanag niya.
"Then I volunteer. Para matapos na ang kaso nila, at wala ng magbanta sa buhay nila. They need their normal life back, boss. They can't live like this forever."
"I can't let you go, Maiah. Not you." sabat ni Tony. He's serious, and so firm.
"Maiah, that's too dangerous. Dito ka na lang. Sino na lang ang magbabantay sa anak ko ?" si Mr. Martin.
Nalingon ko ang matanda. "I'll contact one of my team mate to replace me, Sir. Safe naman po siya dito sa safehouse, kahit wala ako." paliwanag ko. At yun naman talaga ang gusto ng anak niyo. Ginagawa ko na, para sumaya siya. Kahit durog ang puso ko.
"I know Kyle still wants you as his bodyguard." he insists.
Napangiti ako ng pilit at marahang umiling. Pinili kong humarap kay Tony.
"It's not right for you to stop me from doing it. It's part of the job. I want to finish this. Pwede ka namang sumama kung gusto mo."
"Maiah, tama si Tony. Masyadong delikado ang operations bukas. Hindi kita pipiliing sumama. Hindi ko pwedeng isubo ang buhay ng inaanak ko."
Napabuntong-hininga ako.
"No, hindi niyo ako mapipigilan. I will join the team tomorrow, whether you like it or not. I'll go get my laptop, and kindly forward that information to me, Boss. Thanks." at tumungo na sa hagdan.
***
Napatunganga ako ng makasalubong ko si Kyle na kagagaling lang ng shower, at nakatapis ang tuwalya sa bewang niya. Namamasa pa ang itaas na bahagi ng katawan niya na halatang hindi napunasang maigi.
Hindi ko naiwasan yung mga pandesal na naka-display sa tyan niya.
"Oh, lumuluwa na yung mga mata mo. Gusto mong hawakan? Okay lang naman sakin." pang-asar na sabi niya.
At halos manginig ang mga tuhod ko ng lumapit siya sakin habang nakangisi. Saka niya inangat ang baba ko, para maisara ang labi ko. "Maiah... I'm used to those reactions. I'm used to women drooling over my body. But why it feels so hot when you're giving me that look? Why it feels so different when it comes to you?" he ask in a very husky, but sexy voice. At doon pa lang, parang nakuryente na ang buong katawan ko. Ewan ko, pero bakit ang init? Sobrang init? Gusto kong umiwas pero, para talagang may magnet sa katawan niya na hindi ko matanggihan. Hindi ako makaiwas sa pagtitig sa katawan niya, at sa mga mata niya.
Sana, totoo na lang ang lahat ng ginagawa mo, Kyle. Sana totoo na lang ang lahat ng sinasabi mo. Baka sakaling may pag-asa pa ako.
At doon ko na-realize na unti-unti na palang bumababa ang mukha niya, at alam ko kung saan yon papunta.
Bago pa dumampi ang labi niya, at bago pa ako mabigo ulit, agad akong umatras.
"Ah..." at napatungo ako.
Mabuti naman at hindi siya lumapit ulit papunta sakin. Kailangan kong pigilan. Ayokong madala sa ilusyon ng puso ko.
"...I-I'll... I'll just get my laptop." nauutal na ako, pero nilakasan ko ang loob ko at agad na umalis sa harap niya. Tumungo ako ng kama ko kahit hinang-hina pa rin ang mga tuhod ko, pero napakunot-noo ako ng makita ang box ng Iphone na nakapatong sa ibabaw ng computer ko. Nalingon ko siya.
Pinipigilan kong kagatin ang labi ko sa sobrang yummy na tanawing nakikita ko. He's so... Ugh!
"It's for you." seryoso niyang sabi.
Kaya ba niya binili ang 2 Iphones ay dahil sa akin yung isa?
"I don't need this. I have my own." at agad na kinuha ang box saka ibinigay sa kanya pagkalapit ko. Kailangan kong lakasan ang loob ko na lumapit sa kanya.
"You don't want it?" kunot-noong tanong niya, ng hindi pa rin tinatanggap ang box.
"Ayoko. Hindi ko maintindihan kung bakit mo ginagawa ang lahat ng to. At lahat ng mga pinili mo, hindi ko matatanggap. Idonate mo na lang sa charity mo yan. Aalis na rin naman ako. Hindi ko kayang tumanggap ng mga ganito kamahal na bagay."
"What's wrong with you? Okay naman tayo kanina, ah! And I bought all of this because I want to. I don't know why but I want to! I want this all for you, damn it!" galit na sabi niya.
Don't say that, please. Don't. Because I might hope for something again and I know that will never happen. And I'm afraid my heart will never learn.
Umiling na lang ako at agad na kinuha ang laptop saka tinungo ang pintuan. Ayoko ng magtagal dito, dahil baka magbago pa ang isip ko.
"Where are you going?"
Nalingon ko siya. "Magtatrabaho."
"Stay here. Work with me."
"Don't say that, Kyle. If you want me out of your life, say it to my face. You don't have to pretend." I said coldly and walk out from the door.