This chapter is dedicated to SACG Admins.. Wooh! *clap clap! Yehey! Sila po yung masisipag at magaganda/poging admins ng "Story of A Campus Girl Official Page" sa Facebook.. at dahil sa kanila, mukha na talagang fan page yung official page ng SACG sa FB.. Wiiee.. Ang galing galing! ^_^ Guys, dali.. tignan nyo na ung page sa FB.. Search nyo lang ung name, then makikita nyo na tapos pa-like na din po nung page kung ok lang po.. Salamat ng marami.. ^_^
Hi Klarisse (Admin KA/The Creator), Jeco (Admin JayDee/Taga-walis daw ng confetti ni Ms. Author. Haha.), Mia (Admin Mii/Super sipag magpost), Antoinette (Admin Lou/Co-Dream High fanatics ni Ms. Author), Mychiel (Admin Cute Mhine/Certified reader daw siya ng SACG) at Demmi (Admin VNL, short for Vincent & Nicole Lovers daw, sabi nya..haha).. Hello Hello! *Kaway kaway
Salamat sa pagiging Admin nung page.. *Mwahuggs.. ^_^
---------
Chapter 22: Piece of Shattered Memory
Marjorie's POV
After snatching my spotlight for so many years..
Finally,
She's out my way...
And of course! I can feel the victory in my hands.. Hahaha.. *evil laugh
"Guys! Look! Si Nicole Sarmiento ba yun?!"
What?!
I hurriedly looked at the window and----
Oh no?! Impossible! Pano'ng nakuha ni Vincent Romero si--- ARGH! This can't be happening!!!
*dialling Candice
"Hello?"
"Candice!!! What happen?! Paano nakita ni Vincent Romero si Nicole?! I thought you're doing your job?!"
"M-Marj, hindi ko din alam kung paano nya nakita si Nicole..According dun sa gumawa nun, wala naman daw nakakita sa kanya at----"
"Argh! Hindi pwedeng mangyari 'to!!! And what now?! Everyone is looking at Nicole Sarmiento! She's grabbing too much attention from many people!!! Nagiging sikat nanaman si Nicole sa nangyayari ngayon! No!!! It can't be! It can't be!!!!"
"Marjorie Castillo!"
Napatingin ako nang may tumawag sa akin mula sa likod...
"What?!"
"Pinapatawag ka ng director sa office.." sabi ng classmate kong jerk.
"And for what?!" I said it in my very sarcastic tone.
"I-I don't know.. Basta you need to go there daw.."
"Seriously?! No way! Without any reasons, hindi ako pupunta dun" I said.
"Pero yung director mismo yung nagsabi nun at----"
"Well, sabihin mo sa director na I'm not going there! Kung ayaw mo, then go to hell!"
Then tumingin ulit ako sa window..
Argh! Nicole Sarmiento, ano bang meron sayo?! Bakit hindi ka mawala-wala sa landas ko?!
Dahil sa sobrang inis ko, I was about to go out of the room to have some fresh air pero napahinto ako ng may makita akong isang lalaki student na nakatayo sa pintuan. He's blocking my way and he was accompanied by...
By the guidance counsellor?!
"S-siya po yung nag-utos sa akin!" sabi nung lalaki sa guidance counsellor..
What? Anong kalokohan 'to?
"What?! Are you crazy? I don't know what you are talking about!" sinabi ko sa kanya.
"Inutusan nya po akong ilagay si Nicole sa storage room.."
I was shocked nung marinig ko yun mula sa kanya.. I-Ibig sabihin, Siya yung inutusan ni Candice?
"Marjorie Castillo! In director's office!"
"But why?! I-I didn't do anything--"
"I said in director's office.. NOW!"
Argh!
Wala na akong ginawa kundi ang sumunod nalang papuntang director's office.. Bwisit! Kahit kailan talaga, palpak si Candice! What a bitch!
At director's office..
"WHAT?! A-AUTOMATIC SUSPENSION?!"
"Yes, Ms. Castillo! Automatic suspension" director said.
"Seriously? But why?! How can you be so sure na ako nga yung gumawa nun?! And how can you be so sure na hindi nagsisinungaling ang lalaking yan?!"
Then I point that stupid guy..
"What? Anong ako yung nagsisinungaling?! Baka ikaw ang nagsisinungaling!"
"Oh, you shut up!"
"STOP!"
Napatingin kami sa director ng school.. Bwisit! Bakit ba kasi kailangan na nandito ako?! It's supposed to be Candice, Not me!
"Ms. Castillo, you always have records in bullying Ms. Sarmiento for a couple of years.." director said.
"So? Who cares? Bakit? Porket ba ganun, ako na kaagad?! This is insane!"
"You're not going to admit your mistake, Ms. Castillo?" director said.
"No! As in, NEVER!"
"And how about this?!"
May nilapag siya sa table nya and...
"W-What is that?" I said..
"Yan lang naman yung binigay mo sa aking pera, hindi ba?!" sabi nung lalaking stupid..
"What?! Anong money?! I-I didn't give you money!"
Then tumingin ako sa director..
"He's lying! Hindi totoo yung sinasabi nyan! He's crazy! He's out of his mind!"
"Anong crazy? I'm not crazy. May mga nakakita sa akin na dinukot ko si Nicole at sinumbong ako sa guidance counsellor. They told me na mawawala ang scholarship ko once na hindi ako umamin.. So stop saying na I'm lying because you're the one who's lying!" that stupid guys said.
"And now you're saying that I'm the one who's lying?! How dare you!"
"No.. How DARE YOU!"
"What?! Tama ba yung narinig ko? Sinisigawan mo ako?!"
"Yes, bakit? Bawal ba?"
Huh?! Okay... I'm running out patience with this stupid guy...
"You know what? You're stupid! You're not just stupid but a COWARD FREAK!!! Simpleng simple lang yung pinagawa sayo pero hindi mo nagawa ng tama!!!"
*clap clap
"Alright! I've already heard enough!"
Napatingin ako nang biglang pumalakpak yung director. "Looks like you're admitting your mistakes now, Ms. Castillo.."
"Huh? I don't know what you are talking about?"
"You've already said na simple lang yung pinagawa mo sa kanya pero hindi mo nagawa ng tama, right Ms. Castillo?"
"What? I-I didn't---"
"You're suspended for the whole month!"
"Seriously?! But sir—"
"No more buts.. You're suspended.."
"Argh! Hindi nyo ko pwedeng isuspend! Baka nakalimutan nyo, ang daddy ko ang nagpatayo ng auditorium at gym ng school na'to!"
"And now you're trying to blackmail us, Ms. Castillo? Alright! The decision is final, you're suspended now for two months!"
"What?! This is ridiculous! Kanina, one month.. ngayon two months na! This is---"
"You may go now!"
"But—"
"NOW!"
Bwisit! Mga bwisit kayong lahat!
Sa sobrang inis ko, I immediately walked out of this stupid room then slammed the door..
Argh! I can't believe this..
Everyone is now looking at me dahil sa nangyari... Argh! This is too embarrassing!
Wait for my return, and I will give your biggest nightmare ever..
ALL OF YOU!!!
___________
Nikki's POV
"Mommy, natatakot po ako" *cough
"Nikki, anak.. Don't be afraid.. *cough M-Makakaalis din tayo dito.. ok? Besides, don't worry, mommy's here.."
At niyakap ako ni Mommy ng mahigpit..
"Pare, may tao pa sa elevator.."
Sa gitna ng napaka-itim na usok, biglang bumukas ang pintuan ng elevator.. Tumingala kami sa napakaliit na space at nakita namin ni Mommy ang isang lalaking naka-suot ng coat..
"Pare, confirm! May tao pa rito!" sigaw nung lalaki..
Sinubukan nyang iabot yung kamay nya sa amin.. "Wag kayong matakot. Akin na po yung kamay nyo.."
Tumingin sa akin si Mommy..
"Ayan, Nikki. Ligtas na tayo, ok? Wag ka nang umiyak,ha.." sabi nya sa akin habang pinupunasan ang mga luha ko..
"Wala na po tayong oras! Bibigay na po yung elevator.. Kailangan nyo na pong iabot ang kamay nyo.." sigaw nung lalaki..
"Oh, siya.. Mauna ka na, anak.."
"Pero mommy—"
"Wala na tayong panahon.. Kailangan na nating makaalis.." sabi ni Mommy sa akin.
*Criiiiick
"Bilisan nyo po! Tumutunog na yung elevator!" Sabi nung lalaking naka-coat..
"Mommy, ayaw po kitang iwan.. Natatakot po ako.."
"Be brave,anak. Mommy loves you.."
After nya sabihin yun, agad na binuhat ako ni mommy paakyat at iniabot ako sa lalaking kumuha ng kamay ko..
Nang maka-akyat na ako..
Biglang sumarado ang pinto at.....
"Mooooommy!!"
Sa sobrang takot, nagising nalang ako bigla at..
Huh? I-Ibig sabihin.. Panaginip lang pala?
Hayyss.. kala ko totoo na..
Pero ang weird..
Bakit parang feeling ko nangyari na yun?
Pero impossible eh.. sa malubhang sakit namatay si Mommy eh..
Urgh.. Aray! Ang sakit ng ulo ko..
Teka, nasaan ako?
,oO
Oo,
*blink blink
N-Nasa hospital ako?
Hala, Pero bakit? Anong nangyari sa akin?
Teka, ano 'tong mga nakakabit sa kamay ko?
Sinubukan kong iangat yung ulo ko tapos inupo ko yung sarili ko sa pagkakahiga. Niligid ko yung paningin ko at nakita kong nasa hospital nga ako..
Tapos pagtingin ko naman sa bandang kanan ko, nakita kong may natutulog sa sofa at...
Vinci?
Bakit nandito si Vinci? Saka bakit siya lang?
Napalingon ako ng biglang bumukas ang pintuan. Tapos nakita ko na si Ashley pala yung pumasok..
"Woah! BF----"
"Shhhhhhh....."
Sinabi ko yun kay Ashley tapos tinuro ko si Vinci na natutulog.. Baka kasi magising eh.. Awayin pa ko nyan..
Tumango naman si Ashley tapos dahan-dahang lumapit sa akin para hindi makalikha ng ingay..
Nang malapit na siya, nagulat ako ng bigla nya akong niyakap ng mahigpit..
"B-BFF.. Na-miss talaga kita... Buti nalang at nagising ka na.." Sinabi nya yun sa akin sa pinakamahinang boses.
Maya-maya, naramdaman ko na parang namamasa na yung balikat ko at...
Hala.. Umiiyak si Ashley?
"B-Bff? Umiyak ka ba?"
Bigla siyang humarap sa akin at pinunasan nya ang luha nya..
"Kala ko kasi hindi ka na magigising.. Halos magdadalawang araw ka na kasing hindi nagigising. *sniff" sabi nya sa akin..
"Halaaaa.. BFF. Wag ka nang umiyak.. Papangit ka nyan.." sabi ko sa kanya tapos pinunasan ko yung luha nya.. "Sige ka, hindi ka na magugustuhan ni Yan-yan nyan.. Kaya Smile ka na ah.. Pero konti lang.."
Tapos ginaya ko yung sa commercial ng McDo..
Natawa naman siya sa ginawa ko tapos bigla ulit akong niyakap. Siyempre, niyakap ko na rin siya. Napangiti nga ako kasi ramdam kong nag-alala talaga sa akin ng bongga si Ashley. Actually, na-flattered nga ako eh..
Pero teka,.
Kung halos magdadalawang araw na daw kong hindi nagigising..
Ibig sabihin..
*blink blink
O_O
Nyaaaksss! Ang baho ko na!
Nilayo ko bigla si Ashley tapos nagulat naman siya nung ginawa ko yun..
"Bff? Bakit? May problema ba?" nagtatakang sabi sa akin ni Ashley
"B-Bff.. Ah eh.. Medyo layo ka muna sa akin ah.. hehehe.. Hindi pa kasi ako naliligo eh. Nakakahiya naman sayo.. Baka mangati ka nyan, sisihin mo pa ko.." Sabi ko sa kanya..
"Ganun? Kailan ka pa na-conscious sakin? Hahaha. At least, ikaw pa rin yan.. hahaha"
Tapos nagtawanan na kaming dalawa. Pero mahina lang kasi baka magising si Vinci..
"Ano ba yan? Na-ospital ka na't lahat, makulit ka pa rin..Hahaha" sabi ni Ashley.
"Hahaha.. Pero teka, speaking of hospital.. Bakit nga pala ako nandito?"
Nabigla naman si Ashley nung tinanong ko yun..
"H-Hindi mo matandaan?"
"Hmmm.. Hindi eh. Bakit?"
"Inatake ka ng claustrophobia mo.. Kaya nawalan ka ng malay.."
Ako naman yung nabigla nung sinabi nya yun..
"Talaga?! Hala, bakit? Ano nangyari?"
"Oo.. Pinadukot ka daw ni Marjorie tapos kinulong ka sa storage room ng gym.." sabi ni Ashley.
"Really? Hala, bakit naman niya ginawa yun?" nagtatakang sabi ko kay Ash.
"Actually, hindi rin namin alam.. Pero nung makita ka namin, putlang putla ka na tapos wala ka nang malay.. Kaya natatakot ako na baka mangyari ulit sayo yung nangyari nung grade school palang tayo.." sabi sa akin ni Ashley.
"G-grade school? Anong grade school?" nagtatakang sabi ko kay Ashley..
"Ay, M-May sinabi ba akong grade school? Ah eh.. Wala.. Wag mo nang intindihin yun. Basta ayun.. Buti nalang, nahanap ka ni Vinci.. Kaya nasugod ka namin kaagad sa hospital.."
"You mean, Hinanap ako ni Vinci?"
"Oo.. Actually---- Oh wait!"
Bigla kasing nagring yung cellphone ni Ashley tapos tinignan nya kung sino yung tumatawag..
"Wait lang, BFF ah. Sagutin ko lang 'to sa labas.."
"Sige lang." Ngiting sabi ko sa kanya tapos lumabas na siya..
Nung lumabas na si Ashley..
Napatingin ako kay Vinci habang natutulog siya sa may sofa. Habang tinitignan ko siya, dun ko lang na-realize na mukha pala siyang harmless pag natutulog.. Tapos mukha nga siyang pagod na pagod eh.. kawawa naman..
Ibig sabihin, hinanap nya ako nung nawala ako?
Sa pangalawang pagkakataon, natuwa ako sa ginawa nya para sa akin..
Napatigil ako sa pag-iisip ng bigla siyang gumalaw..
Hala, mukhang magigising na siya.. Anong gagawin ko?
Hmmm.. teka..
Ah.. Alam ko na..
Bago pa dumilat yung mata niya, humiga ako ulit tapos nagkunwaring natutulog..
Maya-maya, habang nakapikit ako, naramdaman ko na lumapit siya sa akin. Tapos narinig ko na parang nagbuntong hininga siya..
Dinilat ko ng konting konti yung mata ko para makita ko kung ano yung ginagawa nya at----
Tinitignan nya ako?
Maya-maya, naramdaman ko na inayos nya yung kumot tapos nilagay nya sa akin. Tapos nun, tumalikod na ulit siya na parang may kinukuha yata sa bagpack na nakalagay sa sofa..
Nung nakatalikod na siya, bigla akong dumilat...
Dahan-dahan akong umupo sa kama para di nya ako mahalata..
Nung paharap na siya...
"BULAGA!!!"
"Aaaaaahhhh"
"Hahahahaha.."
Natawa ako sa kanya kasi mukhang gulat na gulat siya sa akin kasi napaupo pa siya sa sofa.. haha..Ang galing ko talaga.. Wala pa rin palang kakupaspas ang panggugulat ko.. mwahaha.. *evil laugh pero charot lang
"Aish! Nikki naman! Ba't ka ba nanggugulat?!" sabi nya sa akin habang hawak hawak pa nya yung dibdib nya sa sobrang gulat..
"Obvious ba? Natural para magulat ka.. hahaha..." sinabi ko sa kanya habang tawa pa rin ako ng tawa..
Habang tawa ako ng tawa, lumapit siya sa akin tapos---
Nagulat ako nang bigla nya akong niyakap...
Sa sobrang pagkabigla ko, halos hindi ako makapagsalita.. tapos mga ilang Segundo ang nakakaraan bago ako makapagsalita..
"V-Vinc---"
"Don't make me worry again.. Please.."
Sabi nya tapos mas humigpit pa yung yakap nya sa akin.. Halos mapipi na yata ako sa sobrang higpit nung yakap nya eh..
Magsasalita na sana ulit ako ng biglang...
"BFF, Sorry nga pala at----"
Napatingin kami kay Ashley tapos bigla namang humiwalay sa akin si Vinci..
"Ay, s-sorry.. Hindi ko sinasadya----"
"N-No, Ash.. Don't worry.. Ok lang!" Sabi ni Vinci tapos bigla siyang tumayo at nagmamadaling lumabas ng kwarto..
Nung makalabas si Vinci, lumapit sa akin si Ashley..
"Bff, aminin mo nga sa akin.. Kayo na ba?"
"Hala, naku.. Hindi ah.." *iling iling
"Woooh.. Di nga? Eh ba't magkayakap kayo nung naabutan ko kayo? Ayiiee" sabi ni Ashley tapos kinikiliti ako..
"Uy, anong magkayakap ka dyan?! Hindi kaya kami magkayakap noh.. Siya lang yung yumakap sa akin.." sabi ko kay Ash.
"Uuuuy.. Defensive si Bff.. Eh bakit namumula ka? Ayiiee.."
"Oy! Anung namumula ka diyan? Wag ka ngang gumawa ng kwento dyan.."
"Anung gawa-gawa? Tignan mo kaya yung sarili mo.. Para kang kamatis sa sobrang pula mo.."
"Aish, tigilan mo nga ako.. Makatulog na nga.." sabi ko sa kanya.
Humiga ako nang nakatalikod sa kanya tapos nagtalukbong ako ng kumot..
"Uy, andaya mo naman.. Magkwento ka nga.. Dali na.." sabi nya sa akin tapos niyuyugyog pa ako..
Hindi ko siya pinapansin. Kunwari tulog na ako..
"Hayyss.. Ang daya mo talaga.. Sige na nga. Matulog ka muna dyan. Aalis na ako.. Pag gumaling ka na, Humanda ka sa akin.. Kala mo dyan. Blehh.."
Tapos maya-maya, naramdaman kong tumayo na si Ashley..
Nang makaalis siya, inalis ko na sa pagkakatalukbong ko sa sarili ko..
Tapos bigla akong napaisip..
Bakit ba bigla nalang akong niyakap ni Vinci?
Vinci's POV
Aish! Ang tanga mo, Vinci.. Ba't mo ba ginawa yun? Nakakahiya tuloy..
Hayyss.. Nakakainis naman.. Ganun mo na ba talaga ka-miss si Nikki at ganun nalang ang naging reaction mo kanina? Hayyss.. Masyado ka kasing na-carried away eh..Nakita pa tuloy kayo ni Ashley.. Badtrip talaga..
"Hmm.. Excuse me?"
Napatingin ako bigla nang may kumausap sa akin.. Yung doctor pala ni Nikki..
"Bakit po, doc?"
"Hmm.. ikaw po ba yung nagbabantay dun sa patient na si Nicole Sarmiento?"
"Yes po. Bakit po?"
"Ahh ok.. Actually, na-check na namin yung vital signs nya kanina and looks like normal na yun. Kaya once na nagising na siya, then, she can be discharged.." sabi nung doctor
"Really?" sabi ko
"Yes. Hmmm.. gising na ba yung patient?"
Sumilip kami ng doctor sa loob ng room tapos nakita namin si Nikki na kausap si Ashley..
"Hmmm.. Mukha namang normal na siya. Sige, if you want to, pwede na siyang idischarge.." ngiting sabi nung doctor.
"Ok. Salamat po, doc" sabi ko sa doctor then umalis na siya.
"Anong sabi nung doctor?"
"Aaaahhhh!"
Nagulat ako ng biglang magsalita si Ashley sa tabi ko. Hayss,. ano ba yan. Pati ako nahahawa na sa pagiging magugulatin ni Nikki..
"Ay, nagulat ba kita.. Sorry.." sabi ni Ashley
"H-Hindi. Okay lang.." sabi ko sa kanya.
"Ano daw sabi nung doctor?" sabi ni Ashley..
"Ahh.. Once na nagising na daw si Nikki, pwede na daw siyang madischarge since normal na yung condition nya.."
"Talaga? So uuwi na siya?" sabi ni Ashley
"Yes.."
"Wow, talaga? Yehey! Sige.. uuna na ako ah. Pupunta ulit akong school. Sasabihan ko yung mga friends namin na pauwi na si Nikki.." Excited na sinabi ni Ashley..
"Ok sige"
"Ok, sige. Bye Vinci.."
Patakbo na siya pero bigla siyang huminto..
"Nga pala, Vinci?"
"Bakit?"
"Don't worry, hindi ko sasabihin yung nakita ko kanina.. Kaya pwede mo na ulit yakapin si Nikki, ok? Hehe.. Bye!"
At tumakbo na nang mabilis si Ashley..
Hays.. ano ba yan? Naalala ko nanaman yung—Argh.. Kainis..
After umalis ni Ashley, binalikan ko na si Nikki sa kwarto nya. Mukhang nakatulog nanaman siya..
Nilapitan ko siya at umupo ako sa upuan na katabi ng kama nya. Tinitigan ko siya habang natutulog. Tapos hinawi ko yung buhok nya nang mapansin kong halos natatakpan na ang maamo nyang mukha..
Maya-maya, hindi ko namalayan na nakangiti na pala ako habang tinitignan siyang tulog. Isa lang kasi ang tumatakbo sa utak ko ngayon.. "Welcome back, Nikki"
**
Nikki's POV
Pauwi na kami ngayon ni Vinci galing hospital. Sabi kasi nung doctor, pwede na daw akong idischarge sa hospital..
Nasa taxi kami ngayon ni Vinci.. As usual, nakadungaw nanaman siya sa bintana..
"Don't make me worry again, please"
Haayyss.. gusto ko sanang tanungin siya about dun sa nangyari kanina pero parang bigla akong nahiya. Medyo awkward din kasi kung itatanong ko..
"Okay ka na ba?"
Napatingin ako kay Vinci nang bigla siyang magsalita.
"Ha?"
"Ang sabi ko, okay ka na ba? Bingi ka ba talaga?!" Sinabi nya pero nakadungaw pa rin sa labas..
"Ahh.. Sorry. Oo.. Okay na naman ako.."
"Ok, good"
After nung sinabi nya, hindi na siya nagsalita ulit kaya nanahimik nalang kami sa taxi hanggang sa nakarating kami ng bahay. Gusto ko sanang mag-thank you sa kanya kaso nahihiya naman ako..
Nang makarating kami sa bahay, sinalubong kami ni Manang Beth tapos niyakap nya ako..
"Aray po, Manang Beth.. Na-pipipi na po ako..haha" nakangiting sabi ko sa kanya..
"Ay, sorry po. Sobrang nag-alala kasi ako sayo eh.."
Tapos hinalik-halikan ako sa pisngi..
"Haha.. Manang, bakit? Wala po bang makulit sa bahay?" sabi ko sa kanya..
"Oo. Naging tahimik kasi yung bahay nung nasa hospital kayo.."
Nagtawanan kami ni Manang Beth tapos niyakap nya ulit ako.. Habang nakayakap si Manang Beth sa akin, naalala ko nanaman yung pagkakayakap sa akin ni Vinci kanina..
Maya-maya, humiwalay na sa akin si Manang Beth..
"Oh siya, balik na ako sa kusina ah. May niluluto pa kasi ako eh.." sabi nya sa akin.
"Ah.. sige po.. Salamat po, Manang Beth"
Tapos, pumunta na siya sa kusina..
Tinignan ko si Vinci habang inaayos yung mga ginamit namin nung nasa hospital ako. Tapos, lumapit ako sa kanya..
"Tulungan na kita diyan" sabi ko sa kanya habang kinukuha ko yung ibang gamit..
"Wag na.. Ako na dito. Magpahinga ka nalang dyan sa sofa.." sabi nya sa akin..
Wala nalang akong nagawa kundi ang panoorin siya sa pagliligpit ng gamit.. Ayaw naman kasi nyang magpatulong eh..
Paakyat na sana siya para iakyat yung ibang gamit pero bigla nya akong tinawag..
"Psst.. Nikking Makulit!"
"H-Ha? Bakit?"
Tapos bigla siyang may hinagis na box sakin..
"Ano to?" sabi ko sa kanya..
"Buksan mo kaya.."
Binuksan ko naman yung box at—Wow! Bagong cellphone? Woah.. Ang cute.. Tapos may keychain pang teddy bear.
"Wow! Ang cute.. Kanino galing?"
"Wag mo nang itanong.. Gamitin mo nalang at nang hindi ka na namin hinahanap kung saan saan.."
Sinabi nya yun tapos umakyat na.. Ang sungit naman.. tinatanong lang eh.. Eto talaga si Vinci, weather weather yung mood.. Ma-toutouch na sana ako kung sasabihin nyang sa kanya galing eh.. T_T
Hayyss.. Hayaan na nga lang.. Wow! Ang cute.. Saka yung teddy---
*dingdong
Huh? Sino yun?
Papunta na sana si Manang Beth pero sabi ko ako nalang magbubukas ng pinto..
Pagbukas ko ng pinto..
"SURPRISE!"
Nagulat ako nang makita ko yung mga kabarkada ko. May mga dalang kung anu-ano. At infairness, kumpleto sila ah..
"Woah, guys! Ba't nandito kayo?" ngiting sabi ko sa kanila..
Tapos nagsalita si Kylie..
"Wala naman.. Gusto ka lang naming i-surpri------"
Natigilan si Kylie sa pagsasalita nang may parang nakita siya sa likod ko..
Tinignan ko naman kung ano yung tinitignan nya sa likod at----
O_O
Waaaaaahh! Si Vinci!
Naka-tshirt na pambahay na tapos inaayos yung mga gamit sa likod..
Pagtingin ko sa mga kabarkada ko, tinitignan na nila ako ng suspicious look..
Uh-oh! Patay!
Ano kayang sasabihin nila sa akin?
Waaahh.. Lagot nanaman ba ako nito.. T_T
----> See you in Next Chapter 23: Say Hello to Nikki's Friends
--------------
Author's Note:
Hi readers! *kaway kaway
Waaahh! Thank you thank you ulit dahil nakaabot kayo dito sa chapter nato.. at dahil sa pagbabasa nyo ng SACG, nagttrending na yung story sa "Humor" and "Teen Fiction" Category dito sa wattpad.. Yehey! Sa madaling salita, mataas na yung rank nung story and madali na siyang mahanap.. Wiee.. *Sabog confetti*
Grabe guys.. Salamat talaga ah.. hindi ko kasi talaga expect to kasi parang kailan lang, gusto kong idelete na tong story na to kasi feeling ko, walang nagbabasa.. haha.. pero buti nalang hindi.. hihihi.. ^_^
Anyways, see you in next chapter.. Godbless everyone! ^_^
-Ms. Author *wink
Click "Vote" if you like this chapter. "Comments" if may i-cocomment. And "Follow" me on wattpad for more updates of this story.. Pa-like nalang din po nung official page sa FB.. thanks. ^_^