/ Το κεφάλαιο που ακολουθεί βγήκε αρκετά μεγαλούτσικο. Νομίζω ότι δεν έχω ξαναδυσκολευτεί τόσο πολύ για να μου βγει η γραφή έτσι όπως ήθελα.
Μην θυμώσετε πολύ μαζί μου :P
xo xo xo :D /
Amanda's POV
Δεν ξέρω πως τα κατάφερνε. Πραγματικά. Δεν μπορούσα να την ψυχολογήσω. Ίσως ποτέ δεν καταφέρω να μπω ολοκληρωτικά στο μυαλό της.
Στον έξω κοσμο η Μέγκαν ηταν ψυχρή, άτρωτη, δυνατή, συναισθηματικά ανεπηρέαστη απο τα πάντα αλλα αν σε άφηνε να την γνωρίσεις, αν σου επέτρεπε να έρθεις κοντά της, θα καταλάβαινες το πόσο σπάνιος χαρακτήρας είναι και αν ήσουν λίγο τυχερός ίσως σε άφηνε να καταλάβεις ακόμη και το πόσο ευαίσθητη μπορεί να γίνει.
Με άφηνε άφωνη το γεγονός οτι μπορούσε να μου κάνει κάποιες φορές με τόσο πάθος έρωτα ενώ άλλες το κρεβάτι μαζί της γινόταν ένα ατέρμονο αυταρχικό παιχνίδι. Δεν μπορούσα να ψυχολογήσω. Δεν ξέρω αν ποτέ τα καταφέρω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε φορά μετά το σεξ, έπεφταν όλες οι μάσκες της. Σαν να μου φανερωνόταν η πραγματική Μέγκαν. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ηρεμούσαν, το βλέμμα της γινόταν ευάλωτο, οι κινήσεις της γαλήνιες. Πάντοτε λάτρευα να βλέπω αυτή την πλευρα της. Αισθανόμουν οτι επιτέλους με άφηνε να δω ξεκάθαρα λιγο απο τον κρυφό και μοναχικό της κοσμο.
Καθόμασταν το τελευταίο μισαωρο έτσι. Αρνούμενες να βγούμε η μια απο την αγκαλιά της άλλης. Ξάπλωνε πάνω στο γυμνό μου κορμί και εγώ χάιδευα τα μαλλιά της. Η γνώριμη μυρωδιά τους έμπαινε μεσα μου κάνοντας τα πνευμόνια μου να θέλουν μεγαλύτερες δόσεις τζούρας από αυτό το μεθυστικό άρωμα.
Ηταν απο εκείνες τις φορες που ένιωθα ευτυχισμένη. Έχοντας μέσα στην αγκαλιά μου αυτό το ατίθασο πλάσμα που μονο μέσα στα χερια μου μπορούσε να γαληνέψει. Θα μπορούσα να καθόμουν έτσι για ώρες, ίσως και για μέρες αν και η ίδια το ήθελε.
Την απόλυτη ηρεμία μας βέβαια την χάλασε ο ήχος του κινητού μου. Άρχισε να βαράει το καταραμένο αναστατώνοντας και εμένα αλλα και την Μέγκαν που πετάχτηκε απότομα μεσα απο την αγκαλιά μου. Σηκώθηκα απο τα πισω καθίσματα και προσπάθησα να βρω που μπορει να εχω πετάξει την τσάντα μου μεσα σε αυτο το αμαξι. Ηταν πεσμένη στα μπροστινά καθίσματα και ευτυχώς κατάφερα να το πιάσω πριν σταματήσει να χτυπάει.
Τα μάτια μου κοίταξαν φευγαλαία την Μέγκαν βλέποντας το όνομα που αναβόσβηνε πάνω στην οθόνη του κινητού μου. Αυτή με κοιτούσε χωρις να μιλαει. Ηταν σαν ενα μικρό παιδι. Φαινόταν τόσο αθώα ενω πριν λίγα λεπτά μου εκανε τόσα βρώμικα πράγματα. Πως τα κατάφερνε να συνδυάσει δύο τόσο αντίθετα πράγματα τόσο τέλεια; Σχηματίστηκε ενα στραβό χαμογελακι στο πρόσωπο μου κάνοντας αυτη την σκέψη το οποίο και έφυγε γρήγορα οταν σήκωσα το τηλέφωνο για να μιλησω..
"Που είσαι;" ρώτησα κάπως ανήσυχη. Ηταν η Κριστιν που θυμήθηκε μετα απο 2 ώρες να επικοινωνήσει μαζι μου. Απο την άλλη βέβαια ουτε και εγω μπήκα στην διαδικασια να μάθω τι εγινε και που πήγε με την Ράνια. Το μυαλό μου κατάφερε να το εξαφανίσει η Μέγκαν.
"Καλημερούδια γλυκιά μου. Παμε για πρωινό;" Ακούστηκε η φωνη της Κριστίν ανέμελη στο ακουστικό μου σαν να μην εχει συμβεί απολύτως τίποτα.
Τι ώρα ήταν; Ειχα χάσει ακομη και την αίσθηση του χρόνου δίπλα στην Μέγκαν. Τα μάτια μου έπεσαν στο ρολόι του αμαξιού και σοκαρίστηκα οταν ειδα οτι είχε παει 7 το πρωι. Έξω ηταν ακομη νύχτα και δεν ένιωθα κουρασμένη. Αντιθέτως ένιωθα πιο ζωντανή απο ποτέ μετά την βραδια που πέρασα με την ατίθαση κοπέλα που ξάπλωνε στα δερμάτινα καθίσματα του αμαξιού της δίπλα μου.
"Βασικά που είσαι; " επανέλαβα κάπως διακεκομμένα. "Που κοιμήθηκες;"
"Δεν κοιμήθηκα ανόητη" ειπε και το γέλιο της διάπερασε ενοχλητικά το τύμπανο μου. "Για εμένα μιλάμε. Τωρα θα με μάθεις;" Συνέχισε ενω ακουγόταν σαν να βρίσκεται μεσα σε κλειστό χώρο. Ισως σε κάποιο σπίτι.
"Κριστίν τι εκανες; " ειπα έντρομη, προσπαθώντας να μην παει το μυαλό μου στο χειρότερο. Το όνομα της κολλητής μου εκανε το βλέμμα της Μέγκαν να αλλάξει ολοκληρωτικά. Πλέον με κοιτούσε με αγωνία αλλα και ανησυχία ταυτόχρονα. Η Κριστίν είχε φύγει με την Ράνια και υποτίθεται οτι θα την πήγαινε στο σπίτι της. Αλλα ούτε εγώ, ούτε και η Μέγκαν ξέραμε αν όντως έτσι έγιναν τα πράγματα.
"Τίποτα καλή μου! " ειπε κάπως εκνευρισμένα. "Τόσο πολύ σε έχει επηρεάσει ποια η δικιά σου;" Τα μάτια μου έπεσαν πανω στην Μέγκαν. Δεν ήξερα αν μπορουσε να ακούσει την φωνη της Κριστίν μεσα απο τι ακουστικό μου. "Εχω ερθει σε ενα ξενοδοχείο που ουτε καν ξερω πως λέγεται. Η φιλη σας η Ρανια ηταν τοσο κομμάτια που δεν μπορουσε να μου πει καν το που μένει. Έτσι αναγκάστηκα και την έφερα εδω και αφου έβγαλε οτι ειχε πιει κοιμήθηκε.. " ειπε καπως βαριεστημένα.
"Σε ποιο ξενοδοχείο ειστε; " ρώτησα και η Μέγκαν άνοιξε τα μάτια της διάπλατα. Φανταζομαι οτι το μυαλό της θα πήγαινε στο χειρότερο για αυτό και της έκανα νόημα με το στόμα μου ότι όλα είναι καλά για να ηρεμήσει.
Μετά από πέντε λεπτά αναμονής η Κριστίν επιτέλους βρήκε το όνομα του ξενοδοχείου στο οποίο βρισκόταν με την Ράνια. Της είπα οτι το συντομότερο θα είμαι εκεί.
Κλείνοντας το τηλέφωνο άρχισα να ψάχνω τα ρούχα μου που ήταν πεταμένα διάσπαρτα μέσα στο αμάξι και ξεκίνησα να ντύνομαι καπως ανήσυχα και βιαστικά.
"Τι σου είπε; " με ρώτησε η Μεγκαν με εμφανώς σχηματισμένη την αγωνία στο πρόσωπο της.
"Η Ράνια ήπιε πάρα πολύ χτες το βράδυ και η Κριστίν αναγκάστηκε να την πάει σε ενα ξενοδοχείο καθώς δεν ήξερε που μένει. Είναι καλά. Κοιμάται " ειπα ανεβάζοντας το τζιν μου και κουμπώνοντας το. Ηταν λιγο αστείο που εγω ημουν λιγο πριν γυμνή ενω η Μέγκαν δεν είχε βγάλει ουτε ενα ρούχο της.
Τα μπλε μάτια της Μέγκαν χαμήλωσαν προς τα πόδια της. Το ήξερα οτι μέσα της ακόμη την πειράζει αυτό που έγινε με την Ράνια και την Κριστίν. Το ήξερα οτι την ενοχλεί απίστευτα η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της κολλητής μου. Το ήξερα οτι δεν μπορει να χωνέψει το γεγονός οτι δεν παίρνω θέση και δεν την υποστηρίζω.
Βλέποντας οτι δεν μιλάει πήγα πιο κοντά της. Τα χέρια μου βρέθηκαν να χαιδέυουν καθησυχαστικά των ώμο της.
"Μέγκαν θα μιλήσω στην Κριστίν. Δεν θα επιτρέψω να ξαναγίνει κάτι τετοιο, όπως επίσης δεν θα επιτρέψω να σου ξαναμιλήσει άσχημα ή να σε προκαλέσει. Θα το σεβαστεί και θα με ακούσει αν της πω οτι με ενοχλεί. 'Ισως θα ήταν καλό να κάνετε οι δυο σας μια νέα αρχή. Είμαι σίγουρη οτι αν την αφήσεις να σε γνωρίσει θα σε συμπαθήσει όπως και εσύ ... αυτήν.." η χροιά της φωνής μου ήταν αρκετά αβέβαιη.
"Δεν νομίζω " απάντησε η Μέγκαν ενω στο πρόσωπο της σχηματίστηκε ενα αμήχανο χαμόγελο.
"Τουλάχιστον μπορεις να της δώσεις μία ακόμη ευκαιρία;" τα μάτια της κοιτούσαν τα χερια μας που ηταν μπλεγμένα. "Για εμένα;" συνέχισα και λύγισα το πρόσωπο μου πιο χαμηλά για να αντικρίσω τα βλέμμα της.
Η καταδίκη μου. Που να'ξερα.
Το πρόσωπο της πήρε μια πιο γαλήνια μορφή . Τα ροδοκόκκινα χείλη της μου χαμογελούσαν κατι το οποιο και εξέλαβα σαν θετική απάντηση. Δεν ήθελε να μου χαλάσει το χατήρι. Για εμένα και μόνο θα προσπαθούσε να φτιάξει την σχέση της με την Κριστίν και ίσως τελικά κατάφερναν οι δυο τους μελλοντικά, να γίνουν φίλες.
"Θέλω και εγώ να έρθω στο ξενοδοχείο μαζι σου" η φωνή της ήταν ανήσυχη. Με την Ράνια αντάλλαξαν πολυ ψυχρές κουβέντες λίγες ώρες πριν και ήξερα οτι αυτο την ενοχλεί, ίσως ακόμη την στεναχωρεί κιόλας.
"Φυσικά" ειπα και της χαμογελασα. "Αλλα.." συνέχισα καπως πιο διστακτικά κοιτάζοντας την μπλούζα της και δαγκώνοντας ασυναίσθητα τα χείλη μου. "Πρεπει να αλλάξεις.."
Το βλέμμα της έπεσε κατευθειαν πανω στην μπλουζα της. Τα ματια της άνοιξαν διάπλατα ενω την σήκωσε ελαφρώς με τα χερια της για να την εξετάσει καλύτερα. Ηταν γεμάτη απο τα στίγματα μου, απο αυτά που κάναμε..λίγη ωρα πριν. Δεν ήξερα οτι θα άφηναν τοσο πολυ σημάδι και ένιωσα το πρόσωπο μου να γίνεται κόκκινο σαν πανί σκεφτομενη οτι εγω ευθύνομαι για αυτά τα υγρά <σημαδάκια> πανω στην μπλουζα της.
"Χριστέ μου Αμάντα. Πότε έγινε όλο αυτό; " ειπε και με κοίταξε προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο της.
"Σταμάτααα" της είπα κάπως ναζιάρικα προσπαθώντας να κρύψω το πρόσωπο μου απο την ντροπή που ένιωθα.
"Μωρο μου δεν ήξερα οτι σε κάνω τοσο υγρή" είπε γλυκά και προσπάθησε να διώξει τα χερια μου μπροστά από το πρόσωπο μου για να με αντικρίσει.
"Μέγκαν σταμάτα " συνέχισα στον ίδιο τόνο.
"Α τωρα έγινες ξαφνικά ντροπαλή;" ειπε και πλησίασε πιο κοντά μου. Τα χέρια της ακούμπησαν απαλά τα δικά μου κατεβάζοντάς τα αργά μπροστά απο το πρόσωπο μου. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα βρήκα το θάρρος να την κοιτάξω και παρατήρησα οτι το αψεγάδιαστο πρόσωπο της έλαμπε. Ηταν ευτυχισμένη. Παρά τα όσα συνέβαιναν, ηταν δίπλα μου, και την έκανα ευτυχισμένη.
Το στόμα μου βρέθηκε για ακόμη μια φορά να ακουμπαει τα τέλεια χείλη της. Τα χέρια μου βρίσκονταν στην μεση της ενω τα δικά της στον λαιμό μου. Και με φιλούσε απαλά. Γλυκά. Ανοιγόκλεινε το στόμα της αργά και η μεθυστική αίσθηση των χειλιών της μπορούσε να με κάνει να λιώσω σαν κερί.
"Νομίζω οτι πέρα απο αλλαγή μπλούζας χρειάζομαστε και οι δυο ένα μπάνιο" άκουσα να μου λεει μεσα στο φιλί μας και αυτό αρκούσε για να με κανει να την τραβήξω πιο κοντά μου και να συνεχίσω να την φιλάω ακομη πιο έντονα.
.....
Δυο ώρες και πέντε λεπτά μετά βρισκόμασταν ακριβώς έξω απο την πόρτα του ξενοδοχείου που βρισκόταν η Ρανια μαζι με την Κριστίν. Ειχα επικοινωνήσει με την κολλητή μου και της ειπα οτι θα αργησω λίγο. Δεν της ανέφερα οτι θα ερθει και η Μεγκαν καθως δεν ηθελα να πει κατι στην Ρανια σε περίπτωση που θα ξυπνούσε και να την αναστατώσει.
Ήμασταν άυπνες και εγω και η Μεγκαν αλλα το τελευταίο πράγμα που νιώθαμε και οι δυο μας ηταν κούραση.
Δίνοντας ενα πεταχτό φιλί στην Μεγκαν που στεκόταν ακίνητη και καπως αμήχανη δίπλα μου, χτύπησα απαλά 2 φορες την πόρτα. Μετα από λίγα δευτερόλεπτα άκουσα βήματα να έρχονται προς το μέρος μας.
"Καλη..μέρα" ειπε η Κριστίν ενώ απο το πρόσωπο της εξαφανίστηκε κατευθείαν το χαμόγελο της βλέποντας οτι μαζί με εμένα είναι και και η Μέγκαν.
Η Μέγκαν κοίταξε προς το μέρος μου και έπειτα βάζοντας ενα τυπικό χαμόγελο στο στόμα της καλημέρισε με την σειρά της την Κριστίν. Προσπαθούσε έστω και με αυτή την πολύ μικρή χειρονομία της να δείξει ότι είναι θετική προς την Κριστίν. Ξερω οτι το εκανε μονο και μονο για να με ευχαριστήσει. Αν ηταν στο χερι της δεν θα υπολόγιζε καν την ύπαρξη της κολλητής μου. Η Μεγκαν ηταν απο αυτά τα άτομα που αν ήθελε μπορουσε να σε κανει να αμφισβητείς και η ίδια την ύπαρξη σου.
"Παρακαλώ περάστε " ειπε ειρωνικά κάνοντας νόημα με το χερι της η κολλητή μου ενω τσέκαρε και εμένα και την Μέγκαν απο την κορυφή εώς τα νύχια.
Η Μέγκαν μπήκε με πιο γοργό περπάτημα απο εμας μεσα στο δωμάτιο ψάχνοντας να βρει που κοιμάται η Ρανια. Η Κριστιν φρόντισε για κάποιον ανεξήγητο λόγο να κλείσει μια τεράστια σουίτα παρά ένα απλό δωμάτιο ξενοδοχείου.
"Από χιλιόμετρα φαίνεται ότι όλο το βράδυ έκανες σεξ" άκουσα την χαμηλή φωνή της Κριστίν μέσα στο αυτί μου και το σώμα μου τεντώθηκε αυτόματα ακούγοντας τα λόγια της.
"Τι;" της απάντησα στον ίδιο τόνο ενω την κοίταξα με απορία. Πως σκατα το κατάλαβε; Το έγραφε στο κούτελο μου;
"Τα καταλαβαίνω αυτά Αμαντα. Δεν μπορεις να κρυφτείς τόσο καλά όσο η ψυχρή κοπέλα σου" μου απάντησε ενω το βλέμμα της με κοιτούσε προκλητικά. Έπρεπε να βρω χρόνο να της μιλήσω. Έπρεπε να της κόψω αυτό το στυλάκι. Η Μέγκαν ήταν διατεθειμένη να προσπαθήσει να φτιάξει την σχέση της με την Κριστίν αλλά η κολλητή μου ήταν στην κοσμάρα της, συνεχίζοντας τις σπόντες της ακριβώς στον ίδιο ρυθμό.
"Κριστίν ξεκολλά. Σε παρακαλώ" της ειπα καπως πιο απότομα, κατι που την εκανε να με κοιτάξει με απορία χωρίς να απαντήσει, σαν να μην καταλαβαίνει για πιο λόγο μπορει να με εκνεύριζαν τα λόγια της.
"Βλέπεις. Άθικτη η κολλητουλα σου" ειπε η Κριστιν ειρωνικά γυρίζοντας τα μάτια της προς την Μέγκαν, καθώς φτάσαμε στο δωμάτιο που κοιμόταν η Ράνια.
"Και που το ξέρω οτι δεν έγινε κατι μεταξύ σας;" ρωτησε η Μεγκαν πιο ψυχρά απο οσο περίμενα.
"Αυτο δεν μπορεις να το ξερεις" το στραβό χαμογελακι ειχε γινει ενα απο τα αγαπημένα χαρακτηριστικά προσώπου της Κριστίν.
"Κριστίν απάντησε σε αυτό που σε ρώτησε" ακούστηκε η φωνή μου να βγαίνει απότομα χωρις να την ελέγχω. Πλεον έπαιρνα θεση. Επιτέλους έπαιρνα θεση αλλα μεσα μου ημουν αγχωμένη. Δεν ηθελα σε καμια περίπτωση να μαλώσω με την Κριστίν. Απλά να την μαζέψω. Να σταματήσει να μιλάει με αυτόν τον τρόπο απέναντι στην κοπέλα μου.
"Ουάου."' με κοίταξαν διαπεραστικά τα καταπράσινα μάτια της Κριστίν. "Τι έγινε Αμάντα σε μάλωσε η Μεγκαν και μου μιλάς έτσι; " ειπε προσπαθώντας να συγκρατήσει το ειρωνικό της γέλιο.
"Δηλαδη ειναι τοσο δύσκολο να απαντήσεις αν εγινε κατι μεταξύ σας ή οχι; " την ρώτησα πιο ήρεμα απο πριν. Ημουν αρκετα διπλωματική για να μπορώ να παίρνω απο τους ανθρώπους αυτο που θελω.
"Και αν εγινε ποιο ειναι το πρόβλημα;" ειπε κοιτάζοντας μια εμένα και μια την Μέγκαν.
"Αν εγινε κάτι με ποιον; " ακούστηκε η σιγανή και βραχνιασμένη φωνη της Ράνιας. Τα μάτια της ηταν μισάνοιχτα ενω τα χέρια της βρισκόντουσαν στο μέτωπο της τρίβοντας το.
"Εισαι καλά; Χρειάζεσαι κάποιον νερό ή κάποιο ντεπόν;" είπε ανήσυχη η Μεγκαν πηγαίνοντας κατευθειαν δίπλα της.
"Εχει και ανθρώπινη πλευρα η βασίλισσα του πάγου;" Μουρμούρισε η Κριστίν αλλά κανεις δεν της έδωσε σημασία καθως τα μάτια μας ηταν καρφωμένα πανω στην Ρανια.
"Ναι έχω τρομερό πονοκέφαλο. " απάντησε με δυσκολία η Ράνια εξακολουθώντας να τρίβει το κεφαλι της. "Που βρίσκομαι;" τα μάτια της με δυσκολία άνοιγαν κοιτάζοντας μια δεξιά και μια αριστερά.
"Στο ξενοδοχείο" απάντησε η Μέγκαν ακουμπώντας τα χέρια της κολλητής της. "Δεν θυμάσαι; Σε έφερε η.. Κριστίν χτες εδω" ειπε και έριξε ενα ψυχρό βλέμμα στην κολλητή μου.
"Η Κριστίν; Απο που και ως που με έφερε η Κριστίν εδω; " ρώτησε ενώ το βλέμμα της άρχισε σιγα σιγα να ανοίγει περισσοτερο.
Η Μέγκαν έκανε μια παύση και γύρισε να με κοιτάξει με απορία. Σκεφτόταν ακριβώς αυτο που σκεφτόμουν και εγω. Γυρίζοντας το βλέμμα της προς την Ράνια πήρε μια βαθιά ανάσα και την ρώτησε με προσοχή.
"Ράνια θυμάσαι τι έγινε χτες το βράδυ; "
Η Ράνια κοιτούσε μια εμένα και μια την Μέγκαν αγχωμένα. Έπειτα το βλέμμα της έπεσε στην Κριστίν που της έδωσε ενα ποτήρι με νερό και δυο ντεπόν στο χερι για να συνέλθει. Δεν μιλούσε. Απλα μας κοιτούσε προσπαθώντας να σκεφτεί. Πίνοντας τα δυο χάπια ξανα ξάπλωσε κοιτάζοντας το ταβάνι.
"Τι εκανα χτες το βράδυ;" ακούστηκαν διστακτικά τα λογια της Ράνιας.
"Δεν θυμάσαι τίποτα;" ρώτησα εμφανώς τρομαγμένη. Είχε δίκιο η Μέγκαν τελικά; Η Ράνια ήταν τόσο τύφλα και η Κριστίν αντί να την προστατέψει εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση;
"Οχι. Θυμάμαι οτι θα βγαίναμε για ποτο. Τελικα βγήκαμε;" ρώτησε η Ράνια κοιτάζοντας προς το μέρος μας, περιμένοντας με αγωνία μια απάντηση.
Και τελικά οι υποψίες μας επιβεβαιώθηκαν. Η Ρανια δεν θυμόταν τίποτα. Ουτε οτι είδε τον Φίλιππο , ουτε οτι φίλησε την Κριστίν, ουτε οτι μάλωσε με την Μέγκαν, ουτε οτι η Κριστιν την έφερε στο ξένοδοχειο... Ουτε τι σκατα εγινε μεταξύ τους και αν εγινε κατι καθως η αναθεματισμένη κολλητή μου δεν μιλούσε.
Η Μεγκαν σηκώθηκε απο το κρεβάτι και κατευθύνθηκε αργά προς το μέρος της Κριστιν. Το βλέμμα της ηταν αυστηρό. Κακό σημάδι.
"Μπορούμε να μιλήσουμε λιγο οι δυο μας; " ειπε με σταθερή φωνη καρφώνοντας την στα μάτια.
Η Κριστιν με κοίταξε φευγαλαια πριν απαντήσει. Το βλέμμα της ηταν ανερμήνευτο, ισως διέκρινα ενα μικρο δισταγμό στα ματια της ισως και φόβο βλεποντας την Μεγκαν να στέκεται μπροστά της.
"Δεν νομιζω να έχουμε να πούμε κατι οι δυο μας" απαντησε στον ίδιο ακριβώς τονο με της Μεγκαν.
Χριστέ μου ηταν και οι δυο τους τοσο δύσκολες προσωπικότητες που άρχισα σιγά σιγά να συνειδητοποιώ οτι για κανενα λόγο δεν θα συμπαθιόντουσαν ποτε.
Ειδα το χερι της Μέγκαν να σφίγγεται ακούγοντας αυτά τα λογια ενω το πρόσωπο της έδειχνε ανεπηρέαστο. Μεσα της έβραζε και το ήξερα πολυ καλα . Την ειχα μάθει πλεον. Απλά έκανε υπομονή γιατί της το ζήτησα εγώ.
"Τι συμβαίνει; Γιατι κανεις δεν μου λεει τι εγινε χτες το βράδυ; " ακούστηκε ξανά η φωνη της Ράνιας βλεποντας οτι κανεις δεν τολμάει να της απαντήσει.
"Τίποτα καλη μου! Σαν τι να έγινε;" πετάχτηκε η Κριστίν με ανέμελη φωνή λέγοντας ψέματα χωρις κανένα ίχνος δισταγμού.
Η Μέγκαν έριξε ενα δολοφονικό βλέμμα στην Κριστίν και έπειτα πήρε τον λόγο.
"Ράνια μου χτες βγήκαμε.. Και ήπιες λιγο παραπάνω, όπως ολοι μας, αλλα εσένα σε πείραξε αρκετά για αυτο και βρίσκεσαι τωρα έδω. Σε επέστεψε η Κριστίν και δεν ήξερε που μένεις και σε έφερε εδω σε αυτο το ξενοδοχείο." απάντησε η Μεγκαν οσο πιο ειλικρινά μπορουσε αποφεύγοντας να αναφέρει το φιλί που αντάλλαξε η Ράνια με την Κριστίν. Δεν θα της το έλεγε; Δεν γινόταν να της κρύψουμε κάτι τετοιο.
"Γιατί με επέστρεψε η Κριστίν" συνέχισε η Ρανια προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς ειχε γινει την χτεσινή βραδια.
Η Μεγκαν έβρισκε δυσκολία στο να περιγράψει τι ακριβώς ειχε γινει. Τα χερια της έτριβαν νευρικά το τζιν της, κατι που έδειχνε οτι ειναι αγχωμένη. Μικρές χειρονομίες της φανέρωναν την διάθεση της. Μπορει να μην μπορούσαν να τις διαβάσουν ολοι αλλα μπορουσα εγώ.
Πλησίασα το κρεβατι που ξαπλωνε η Ράνια και έκατσα στην άκρη δίπλα σε αυτη. Την θεωρούσα πολυ κοντινό μου άνθρωπο και πανω απο ολα φιλη μου. Το χέρι μου βρέθηκε να χαϊδεύει το δικό της ενω την κοιτούσα γλυκά. Τα μάτια της έβγαζαν μόνο άγχος καθως κανένας απο εμας δεν της έλεγε ξεκάθαρα τι εχει συμβεί.
"Ράνια.." ξεκίνησα καπως διστακτικά. "Χτες ολοι ήπιαμε και βγήκαμε λιγο εκτος εαυτού.." το βλέμμα μου έπεσε για καποια δευτερόλεπτα πανω στην Μεγκαν που καθόταν ακριβώς στην απέναντι άκρη του κρεβατιού. Έπειτα τα μάτια μου ξαναεπέστρεψαν πανω στην Ρανια . "Ήπιαμε όλοι τοσο πολύ που δεν ξέρουμε καν ο Στέφανος που ειναι..και εσυ.. είδες τον Φίλιππο χτες με τον Παύλο και αναστατωθηκες.." η αναφορά στον αδερφό μου εκανε την Ρανια να παγώσει, την επηρέαζε ο Φίλιππος ακομη. "Εγω με την Μεγκαν λείπαμε οταν εγινε αυτο, αλλα οταν επιστρέψαμε.. Εσυ με την Κριστίν ..φιλιώσουν" ειπα και εκανα μια παύση καθως το στομα της Ράνιας ειχε ανοίξει διάπλατα και κοιτούσε πλεον μονο την Κριστιν. Η κολλητή μου γελούσε στραβά και φαινόταν απίστευτα χαλαρή. Σαν να το διασκέδαζε. Γύρισα τα μάτια μου προς την Ρανια ξανα και παίρνοντας την κατάλληλη ανασα βρήκα το θάρρος να συνεχίσω. "Ο λόγος που φιλιώσασταν ηταν για να κανεις τον Φίλιππο να ζηλέψει..και η αληθεια ειναι οτι τα κατάφερες καθως εφυγε έξαλλος με τον Παύλο.." Ολοκλήρωσα με το ζόρι. Απέφυγα να αναλύσω το γεγονός οτι η Ρανια μίλησε πολυ άσχημα στην Μεγκαν, καθως δεν ήξερα αν ειχε νόημα. Εδω δεν θυμόταν καν το γεγονός οτι βγήκαμε.
Και μετα η συνηθισμένη σιωπή.
Η Ρανια είχε ακομη κολλημένα τα μάτια της πανω στην Κριστίν. Ενω τα δάχτυλα της ακουμπούσαν τα χείλη της. Σαν να προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς εκανε. Εγω έριχνα κλέφτες ματιές προς την Μεγκαν η οποία κρεμόταν από τα χείλη της Ράνιας περιμένοντας την αντίδραση της.
"Δηλαδή... φίλησα γυναίκα;" ειπε η Ράνια αφήνοντας μας όλες άφωνες.. "Γιατι γαμώτο μου να ήπια και να μην το θυμάμαι" ειπε ενθουσιασμένη. "Ημουν καλή; " ρωτησε την Κριστιν ενώ τα μάτια της ξαφνικά έλαμπαν.
What the f.... Αυτο κανεις δεν το περιμενε. Ενα χαμόγελο αμηχανίας σχηματίστηκε στα χείλη της Μέγκαν που κοιτούσε την Ράνια σαν να μην το πιστεύει.
"Φυσικά και ησουν καλή γλυκιά μου" ειπε η Κριστιν πλησιάζοντας την. "Και όποτε χρειαστεί να ξανακανεις κάποιο αγοράκι να ζηλέψει, μην διστασεις να ξαναζητήσεις την βοήθεια μου" συνέχισε κλείνοντας της το μάτι. "Η αν θελήσετε εσείς κορίτσια..Let me know.." είπε και το βλέμμα της έπεσε πάνω στην Μέγκαν.
Έπαιζε. Η Κριστίν έπαιζε. Ανέκαθεν ήταν στο στυλάκι της να φλερτάρει με όλο τον κόσμο αλλα πάντοτε γινόταν με πολύ πιο αθώο τρόπο από ότι τώρα. Αυτή τη φορά έβλεπα μια τελείως αλλαγμένη Κριστίν. Πλέον ήταν σαν να είχε μετατραπεί σε μία σαγηνευτική γυναίκα που στόχος της ήταν να τραβάει όλα τα βλέμματα πάνω της. Και συγκεκριμένα της κοπέλας μου. Γιατί το έκανε αυτό; Ήξερε πολύ καλά το πόσο ερωτευμένη είμαι με την Μέγκαν. Δεν ήταν μια απλή περιπετειούλα για εμένα.
Με πείραζε που την έβλεπα να προκαλεί τόσο πολυ την Μέγκαν. Αδίστακτα. Πλέον δεν γελούσα. Ενώ στην αρχή τα έπαιρνα στην πλάκα και την δικαιολογούσα καθώς πίστευα ότι όλο αυτό ήταν αθώο, πλέον το γέλιο μου είχε βγει σε ξινό και πραγματικά δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Να μαλώσω μαζί της; Ποτέ δεν είχα έρθει σε αντιπαράθεση μαζί της στο παρελθόν. Ποτέ δεν χρειάστηκε.
Προσπάθησα να διώξω γρήγορα αυτές τις σκέψεις απο το μυαλό μου. Ηταν κολλητή μου. Επρεπε να την εμπιστευτώ. Ποτέ δεν θα την έπεφτε στην Μέγκαν. Ποτε δεν θα μου εκανε κάτι τετοιο. Εδω πριν καλά καλά ερθει στην Ελλάδα είχε πολύ περίεργη γνώμη για την κοπέλα μου καθώς με ειχε ακούσει απειρες φορες στο τηλέφωνο να κλαίω για αυτήν. Και ξαφνικά τι; Την είδε από κοντά και της γυάλισε το μάτι;
Προφανώς.
"Ει.. Τι συμβαίνει; " άκουσα την φωνή της Μεγκαν να με επαναφέρει στην πραγματικότητα ενώ το χερι της μου ακουμπούσε τον ώμο.
"Ε;" ειπα κάπως στα χαμένα καθως το μυαλό μου ακομη σκεφτόταν αλλα πράγματα.
"Θα σηκωθείς; Είπαμε οτι θα πάμε να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου πρωινό." μου εξήγησε η Μέγκαν με απορία.
Κοίταξα δεξιά και αριστερά μου και ειδα την Ράνια να λείπει όπως και την Κριστίν. Καλα πόση ωρα ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου; Άρχισα να τρομοκρατούμαι με τον εαυτό μου.
"Ε..ναι..παμε.." ειπα καπως διστακτικά. "Που ειναι οι άλλες;" ρωτησα προσπαθώντας να μην ακουστω σαν τρελή.
"Η Ρανια ειναι στο μπανιο και ετοιμαζεται και η Κριστιν νομιζω πηγε στο δικό της δωμάτιο να ετοιμαστεί" μου ειπε γλυκά προσπαθώντας και η ιδια να ερμηνεύσει την συμπεριφορά μου.
Αφου ετοιμάστηκαν τα κορίτσια κατευθυνθήκαμε στο roof - garden του πολυτελούς ξενοδοχείου που κατα τύχη διάλεξε η Κριστίν. Η Ράνια ηταν καλύτερα αν και το hangover ηταν ακομη ευδιάκριτο στο πρόσωπο της. Η Κριστίν απο την άλλη επέλεξε να φορέσει κάτι πολυ απλό και λιτό στις 10 η ωρα το πρωι. Δεν ξερω καν που βρήκε να φορέσει αλλα ρουχα καθως τα πράγματα της ηταν στο σπίτι μου. Το κολλητό της μαύρο και μακρυ φόρεμα διέγραφε τις καμπύλες της. Ήταν απο τις καλύτερες μπαλαρίνες στο Αμερικανικό κολέγιο και φυσικά το μπαλέτο ειχε και το αντίστοιχο αντίκτυπο στο σωμα της. Όλο το κολλέγιο μιλούσε για αυτήν. Όχι μονο για την εμφάνιση της και τα πράσινα της μάτια αλλά και για την συμπεριφορά της. Έπαιρνε πάντοτε αυτο που ήθελε χωρις να το προσπαθεί και πολυ. Προκαλούσε τους πάντες απλα για να μην βαριέται. Και κανείς γενικότερα δεν μπροουσε να της αντισταθεί. Παρ'ολα αυτά απέναντι μου ηταν πάντοτε διαφορετική. Είχα δει την καλη της πλευρα, την ευαίσθητη της πλευρα. Ισως ημουν η μοναδική που την ειχα δει να κλαίει. Δεν ξερω πως κατάφερνα πάντοτε να ελκύω τοσο περίεργα άτομα πανω μου. Γιατί αν το καλοσκεφτείς και η Μέγκαν ήταν ακριβώς το ίδιο. Με την διαφορά οτι δεν άφηνε κανενα να μπει στο χώρο της και το έδειχνε ξεκάθαρα ενω η Κριστιν προκαλούσε τους πάντες για να μπουν στο χώρο της και οταν πήγαιναν να το καταφέρουν τους πετούσε σαν σκουπίδια απο εκεί που ήρθαν χωρίς να την νοιάζει καν. Απλα για να καλύψει το γιγαντιαίο εγω της.
"Αρχίζει να μου αρεσει απίστευτα αυτο το μέρος!" ειπε ενθουσιασμένη η Κριστίν αφού κάτσαμε στο τραπέζι για να πάρουμε πρωινό. "Τι θα έλεγες να μείνουμε εδω εν τέλει;" μου είπε ενώ τα μάτια της έλαμπαν σαν μικρο παιδι.
"Τι εννοείς;" της ειπα χαμογελώντας αμήχανα. Προσπαθούσα να είμαι θετική απέναντι της αλλά το έβρισκα τρομερά δύσκολο. Άρχισα να μετανιώνω σιγά σιγά που ζήτησα στην Μέγκαν να της δώσει μία ακόμη ευκαιρία.
"Ο αδερφός σου δεν μας διαολόστειλε; Ε βρήκα την καινουρια μας «φωλίτσα»..Καιρός ειναι να θυμηθούμε λιγο τα παλιά" ειπε κοιτάζοντάς με και χαμογέλασε ειρωνικά.
Η Μεγκαν καθόταν δίπλα μου αμίλητη οπως πάντα. Η κοινωνική της πλευρα πάντοτε έπαιρνε αυτη την μορφή καθε φορά που βρισκόμασταν με άτομα που δεν γνώριζε προσωπικά. Ημουν σιγουρη οτι ο χαρακτήρας της Μέγκαν εξίταρε την Κριστίν. Απο την πρώτη μέρα που την είδε προσπαθούσε να την προκαλέσει και να την κάνει ασχοληθεί μαζι της.
"Γιατι τι κάνατε παλιά;" ειπε αθώα η Ράνια και πήρε την μαρμελάδα δίπλα της και μια φέτα ψωμί.
"Πολλά..Αλλά η Αμάντα περνούσε τότε στρέιτ φάση για αυτό και δεν έγινε ποτέ κάτι μεταξύ μας." απαντησε η Κριστίν αδίστακτα αλλα αντί να κοιτάζει εμενα κοιτούσε την Μέγκαν. Σαν τα λογια της να ειχαν μοναδικό σκοπό να μπουν στο νευρικό σύστημα της κοπέλας μου. Και σχεδόν τα κατάφερνε αν κρίνω ότι η Μέγκαν ξεκίνησε να κουνάει νευρικά το πόδι της κάτω από το τραπέζι.
Τι σκατά κάθεται και λέει; Είναι σοβαρή;
"What the fuck Kristin?" τα λόγια μου βγήκαν πολύ πιο σκληρά από ότι υπολόγιζα.
"Jesus Amanda. Ούτε μια πλάκα δεν σηκώνετε σε αυτή την παρέα;" απάντησε σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα και πέρασε το χέρι της από τις κοκκινοπορτοκαλί αέρινες μπούκλες της.
"Νομίζω ότι το παρατράβηξες" το βλέμμα μου την κάρφωνε, της έδειχνα ότι δεν σηκώνω άλλο την πλάκα της.
"Κορίτσια ηρεμίστε" πετάχτηκε η Ράνια ενώ το βλέμμα της ήταν τρομερά αμήχανο.
Το πρώινο συνεχίστηκε με σχεδόν όλες μας αμίλητες. Που και που η Κριστίν πετούσε καμιά αινιγματική σπόντα ενώ κάποιες φορές την έπιανα να κοιτάζει την Μέγκαν για πολύ περισσότερη ώρα από όση έπρεπε. Το βλέμμα της δεν ήταν φιλικό. Προσπαθούσα να ηρεμίσω αλλά ένιωθα ότι θα μου βγει το φαγητό από την μύτη. Δεν ήξερα αν έπρεπε να τα διαλύσω όλα εκείνη την στιγμή και να της ουρλιάξω να μαζέψει τα σάλια της ή να κάτσω αμίλητη στην καρέκλα μου. Ίσως ακουγόμουν η τρελή ζηλιάρα γκόμενα που έχει παραισθήσεις. Που βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν καν. Αλλά μέσα μου ήξερα ότι όλα αυτά ήταν δικαιολογίες. Στο μυαλό μου ήταν ξεκάθαρο ότι η Κριστίν γλυκοκοιτάει την κοπέλα μου. Το θέμα είναι ότι η Μέγκαν δεν έκανε απολύτως τίποτα για να της το κόψει. Όχι ότι της έδινε δικαίωμα, καμία σχέση. Απλά υπό άλλες συνθήκες η Μέγκαν που ξέρω θα την είχε ισοπεδώσει με το ψυχρό της βλέμμα. Ή ακόμη χειρότερα δεν θα έμπαινε καν στην διαδικασία να της ρήξει ούτε ένα της κοίταγμα. Αλλά τώρα η Μέγκαν ήταν διαφορετική. Πιο θετική απέναντι της. Καθώς εγώ και το ηλίθιο στόμα μου της ζήτησαν να δώσει μία ακόμη ευκαιρία στην Κριστίν γιατί νόμιζα ότι όλη αυτή η προκλητική της στάση ήταν αθώα. Πόσο ανόητη ήμουν..
Ρίχνοντας ένα βλέμμα πάνω στην Μέγκαν παρατήρησα ότι με κοιτούσε από πριν. Τα χείλη της μου χαμογελούσαν ελαφρώς χωρίς να μιλάει και τα μπλε της μάτια με χάζευαν. Ήταν κουρασμένη. Μπορούσα να το διακρίνω από χιλιόμετρα αυτό. Καμία από τις δυο δεν είχε κοιμηθεί από το προηγούμενο βράδυ και η κούραση άρχισε σιγά σιγά να φαίνεται στα πρόσωπα μας.
"Θες να κοιμηθείς μωρό μου; " της είπα χαμηλόφωνα και το χέρι μου βρέθηκε να χαιδεύει ευγενικά το πόδι της. Υπό άλλες συνθήκες θα την φιλούσα. Αλλά βρισκόμασταν σε δημόσιο χώρο και δεν ξέρω κατά πόσο η Μέγκαν θα ένιωθε άνετα με αυτό. Βέβαια χτες το βράδυ η Μέγκαν δεν μπόρεσε να κρατηθεί και μια χαρά μου «όρμηξε» μπροστά σε όλους. Μάλλον από το αλκοόλ, σκέφτηκα και σχηματίστηκε αυτόματα ένα πονηρό χαμόγελο στο στόμα μου καθώς εικόνες από την χτεσινή μου βραδιά μαζί της άρχισαν να αναβοσβήνουν στην μνήμη μου. Δεν είχαμε συζητήσει ποτέ για το τι «επιτρέπεται» να κάνουμε και να δείχνουμε όταν είναι μπροστά και άλλοι. Για αυτό και προτίμησα να της ακουμπήσω απλά το πόδι και όχι τα χείλη όπως στα αλήθεια ήθελα.
"Φαίνεται τόσο πολύ;" μου είπε χαμηλόφωνα ενώ τα μάτια της έκλειναν ενώ με κοιτούσε. Ήταν κομμάτια. Μετά το φαγητό ο οργανισμός της έπεσε τελείως.
"Θέλεις να πάμε κάτω να ξαπλώσουμε λίγο; " της πρότεινα. Δεν ήθελα να οδηγήσει σε τέτοια κατάσταση μέχρι το σπίτι της που βρισκόταν στην άλλη άκρη.
"Που κάτω;" είπε και τα μάτια της έπεσαν για μια στιγμή στα χείλη μου.
"Κριστίν " γύρισα και κοίταξα την «κολλητή» μου που προφανώς τσέκαρε και εμένα και την Μέγκαν από πολύ πιο πριν προσπαθώντας μάλλον να ακούσει τι λέμε. "Θα μου δώσεις τα κλειδιά της «φωλίτσας» μας; " της είπα ενώ ένα ψεύτικο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Τα ζυγωματικά μου πονούσαν.
"Ααααα τελικά θα μείνουμε μαζί;;;" είπε και τότε συνειδητοποίησα ότι δεχόμουν να περάσω τις υπόλοιπες 9 μέρες μαζί της.
"Είμαστε αρκετά κουρασμένες. Θα πάμε να ξαπλώσουμε λίγο κάτω" της απάντησα τυπικά.
Η Κριστίν έψαχνε ενθουσιασμένη τα κλειδιά της. Αφού μου τα έδωσε το βλέμμα της έγινε ξανά προκλητικό κοιτάζοντας μία εμένα και μία την Μέγκαν.
"Θα κατέβουμε και εμείς να ξαπλώσουμε σε λίγο..." είπε βάζοντας και την Ράνια μέσα χωρίς καν να την ρωτήσει. "Απλά ενημερώνω σε περίπτωση που αποφασίσετε..ξέρεις..να μην κοιμηθείτε απλά " συνέχισε τσεκάρωντας την Μέγκαν από πάνω μέχρι κάτω.
Το σαγηνευτικό της βλέμμα πάνω στην κοπέλα μου με έκανε να θέλω να της ορμήξω σαν άγριο ζώο. Παρ'όλα αυτά ένιωθα τρομερά εξαντλημένη για να ασχοληθώ. Χωρίς να της απαντήσω πήρα την Μέγκαν από το χέρι και έφυγα. Δεν με ενδιέφερε αν μας έβλεπε κανείς. Ήμουν ερωτευμένη μαζί της και ήθελα όλος ο κόσμος να το μάθει. Προς έκπληξη μου η Μέγκαν δεν τραβήχτηκε. Αντιθέτως με ακολούθησε χωρίς να παίρνει καν θέση στις έντονες σπόντες που ανταλλάζονταν με εμένα και την Κριστίν καθ'όλη την διάρκεια του τραγελαφικού πρωινού μας. Δεν ήθελε να μπλεχτεί μάλλον. Συν ότι η ίδια λίγες ώρες πριν της ζήτησα να προσπαθήσει να συμπαθήσει την «αθώα» κολλητή μου. Νευρίαζα μόνο στην σκέψη που άνοιξα το καταραμένο στόμα μου και πρότεινα κάτι τέτοιο.
Φτάνοντας μέσα στην πολυτελή και ευρύχωρη σουίτα η Μέγκαν ξάπλωσε κατευθείαν στο πρώτο δωμάτιο που βρήκε ελευθερο. Ευτυχώς υπήρχαν 3 τεράστια δωμάτια μέσα σε αυτό το χώρο που έμοιαζε σαν ένα μικρό παλάτι. Χωρίς να βγάλει καν τα ρούχα της, την είδα να απλώνει το κορμί της στο υπέρδιπλο κρεβάτι παίρνοντας αγκαλιά το μαξιλάρι. Τα μάτια της έκλεισαν μέσα σε δευτερόλεπτα. Φαινόταν τόσο αθώα και τόσο γαλήνια σαν ένα μικρό παιδί. Ένιωθα τυχερή που μου δίνεται η ευκαιρία να βλέπω αυτή την πλευρά της που δεν την ήξερε σχεδόν κανένας άλλος. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα και ξάπλωσα δίπλα της. Αγκαλιάζοντας την από πίσω, καθώς είχε κουλουριαστεί ,βόλεψα το κεφάλι μου ανάμεσα στα μαλλιά της παίρνοντας όλη την γνώριμη μυρωδιά της μέσα στα πνευμόνια μου. Και έτσι μετά από πολύ ώρα ένιωσα ήρεμη. Τα μάτια μου έκλεισαν χωρίς να το καταλάβω. Έχοντας την στην αγκαλιά μου.
.....
Άνοιξα ελαφρώς τα μάτια μου και αυτόματα ξεκίνησα να τρίβω τα πόδια μου για να ζεσταθώ. Πόσο κρύο έχει; Ένιωθα το χειμωνιάτικο αεράκι να βαράει το κορμί μου και να με κάνει να τουρτουρίζω σιωπηλά. Τα μάτια μου ήταν ακόμη μισάνοιχτα από τον ύπνο και μου πήρε κάποια δευτερόλεπτα για να θυμηθώ ότι βρίσκομαι στο κρεβάτι της σουίτας που θα έμενα με την Κριστίν. Κάνοντας αυτόματα αυτή τη σκέψη γύρισα το βλέμμα μου πίσω μου για να βρω το κρεβάτι μου άδειο. Το τσαλακωμένο σεντόνι και τα ακατάστατα μαξιλάρια μου έδειχναν ότι δεν είχα ονειρευτεί ότι η Μέγκαν κοιμήθηκε μαζί μου. Έπιασα το κινητό μου και σοκαρίστηκα όταν είδα ότι είχε πάει 5 το απόγευμα. Πόσες ώρες κοιμόμουν; Αν θυμάμαι καλά ήταν 11 όταν ξαπλώσαμε. Και που είναι η Μέγκαν; Έφυγε χωρίς να μου το πει; Ξανα τσέκαρα το κινητό μου με μια μικρή δυσανασχέτηση και παρατήρησα ότι δεν μου είχε στείλει κανένα μήνυμα. Αντιθέτως είχα κλήσεις από οποιονδήποτε άλλο εκτός από την κοπέλα μου.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και παρατήρησα ότι το κρύο γινόταν όλο και πιο έντονο. Ο οργανισμός μου ήταν αρκετά ταλαιπωρημένος και μάλλον ένιωθα το κρύο πιο έντονα από τις άλλες φορές. Τα μποτάκια μου ήταν πεταμένα στο πάτωμα. Τα έβαλα ρίχνοντας ένα βλέμμα για να δω αν της Μέγκαν βρίσκονται στο δωμάτιο αλλά όχι. Πουθενά. Κανένα σημάδι της. Κανένα σημάδι από κανέναν. Είχα κουφαθεί ή στην σουίτα επικρατούσε η απόλυτη ησυχία; Και αυτό το ενοχλητικό κρύο; Από που σκατά έρχεται;
Έκανα κάποια αργά βήματα έξω από το δωμάτιο κοιτάζοντας αν βρίσκεται κανένας άλλος εδώ. Τα μάτια μου έπεσαν στο δωμάτιο της Κριστίν και ήταν και αυτό άδειο.Που είχαν πάει όλοι; Συνέχισα το βήμα μου προς το τεράστιο καθιστικό που ήταν ανέγγιχτο. Κανείς πουθενά. Ακολούθησα τον ενοχλητικά κρύο αέρα χωρίς να μπορώ να σκεφτώ ακόμη πολύ καθαρά από τον ύπνο. Ίσως σηκώθηκα απότομα. Φτάνοντας προς το τέλος του σαλονιού παρατήρησα ότι δεξιά βρίσκεται ένας μικρός διάδρομος και στο τέλος αυτού ένα παράθυρο. Ανοιχτό. Που βάζει τον κρύο και χειμωνιάτικο αέρα μέσα. Ποιος σκατά άφησε το παράθυρο ανοιχτό μέσα στο καταχείμωνο; Το βήμα μου έγινε αυτόματα πιο γοργό και προχώρησα ενοχλημένη να κλείσω την αναθεματισμένη μπαλκονόπορτα. Τα πόδια μου κόπηκαν όταν πλησιάσα πιο κοντά. Η λευκή κουρτίνα κουνιόταν ανέμελλη από τον αέρα αλλά δεν με εμπόδιζε να δω ότι δυο άτομα βρίσκονται έξω στο μπαλκόνι μαζί.
Ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται στα δύο και το μυαλό μου να θολώνει. Ήθελα να με τσιμπήσω μήπως και βλέπω κάποιο κακόγουστο όνειρο αλλά το κρύο ήταν τόσο έντονο που καταλάβαινα ότι αυτό που βλέπω είναι αληθινό. Η Μέγκαν μαζί με την Κριστίν. Άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα καθώς η εικόνα χαράχτηκε στο μυαλό μου. Η Μέγκαν ακουμπούσε το ένα χέρι της στα κάγγελα κάνοντας τσιγάρο και η Κριστίν στεκόταν ακριβώς δίπλα της στηρίζοντας την πλάτη της πίσω. Δεν ξέρω τι έλεγαν, τι κοινό μπορεί να είχαν να συζητήσουν αλλά η Κριστίν γελούσε. Γελούσε γνήσια και αληθινά. Δεν ήταν το χαμόγελο της ούτε ειρωνικό, ουτε σαρκαστικό. Τα μάτια της έλαμπαν κοιτάζοντας την Μέγκαν και της σκουντούσε ελαφρά τον ώμο και παιχνιδιάρικα προσπαθώντας να συγκρατήσει το καταραμένο γέλιο της. Φλέρταρε. Ξεκάθαρα. Ένιωσα τον κόμπο στο στομάχι μου να πετρώνει ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να ξεροκαταπιώ την ενοχλητική αναπνοή μου. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην Μέγκαν. Έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα της και έδωσε ένα στην Κριστίν. Στην Κριστίν που δεν καπνίζει. Κάτι της είπε η Κριστίν και το πρόσωπο της Μέγκαν πήρε άλλη μορφή. Την πιο επικίνδυνη. Αυτή που μπορεί να σε κάνει να λιώσεις μέσα σε δευτερόλεπτα. Χαμογελούσε. Χαμογελούσε στην αδίστακτη «κολλητή» μου. Αυτή που λίγες ώρες πριν την απωθούσε. Αυτή που δεν ήθελε καν να την βλέπει. Και τώρα της χαμογελούσε. Γιατί της έδωσε την καταραμένη ευκαιρία που εγώ της ζήτησα.
Έντονες σουβλιές ζήλιας διαπερνούσαν όλη την σπονδυλική μου στύλη και έφταναν μέχρι την άκρη του κεφαλιού μου. Το μυαλό μου αλλά και η καρδιά μου δηλητηριάζονταν από τις σκέψεις που έκανα.
Ποσο χαζή ειμαι.. Εγω φταίω σε αυτο καθως εγώ και μόνο εγώ ζήτησα από την Μέγκαν να φερθεί πιο θετικά στην Κριστίν και να της δώσει μια ευκαιρία. Λογικα για αυτο τώρα της χαμογελάει. Για αυτό τα μπλε της μάτια δεν έχουν πλέον αυτό το ψυχρό βλέμμα.
Και αν η Κριστίν καταφέρνε αυτό που ήθέλε;
Γιατί ήξερα πολύ καλά ότι αυτό που ήθελε η «κολλητούλα» μου ήταν η προσοχή της Μέγκαν πάνω της. Ήξερα πολύ καλά ότι ήθελε να την κατακτήσει. Την σαγήνευε ο απόμακρος χαρακτήρας της κοπέλας μου. Δεν είχε συνηθήσει να της συμπεριφέρονται έτσι. Αντιθέτως πάντοτε κατακτούσε ότι έβαζε στο μυαλό της.
Και αν τα κατάφερνε;
Ένιωθα τον λαιμό μου να στεγνώνει με την σκέψη αυτή. Η Κριστίν ήταν πανέμορφη. Τα πράσινα της μάτια μαγνήτιζαν όποιον επέλεγε να κοιτάξει, το σώμα της ακαταμάχητο, η συμπεριφορά της έκφυλη, και σίγουρα στο κρεβατι πολύ πιο ανοιχτή και έμπειρη από εμένα. Η Μέγκαν είχε πάει μόνο μαζί μου. Αν τελικά συνειδητοποιούσε ότι δεν είμαι αρκετή; Αν με βαρεθεί; Αν τελικά η Κριστίν την τυλίξει στα αμαρτωλά της δίχτυα και της αρέσει; Μπορεί να ήμουν η πρώτη γυναίκα που είχε πάει η Μέγκαν αλλά ποιος μου εγγυόταν ότι μετά από εμένα δεν θα ήθελε να δοκιμάσει και με άλλες; Τα προβλήματα εμπιστοσύνης που είχα μαζί της στο παρελθόν άρχισαν να βγαίνουν άθελα μου ξανά στην επιφάνεια. Το μυαλό μου ξεκίνησε να πονάει. Να υποφέρει κάνοντας τις σκέψεις αυτές. Μετά από όλα αυτά που πέρασα με την Μέγκαν θα έπρεπε να την εμπιστεύομαι τυφλά αλλά έπιανα τον εαυτό μου να πέφτει πάλι σε αυτές τις παγίδες ανασφάλειας που ποτέ δεν κατάφερα να ξεπεράσω.
Η Μέγκαν ρουφούσε τον καπνό της ακούγοντας προσεκτικά αυτά που της λέει η Κριστίν. Σαν να κρεμόταν από τα χείλη της. Ο αέρας δεν ενοχλούσε καμία από τις δύο. Σαν να μην τον ένιωθαν καν. Η Μέγκαν έσβησε το τσιγάρο της και πέρασε το χέρι της ανάμεσα από τα μαλλιά της. Η Κριστίν πλέον την κοιτούσε προκλητικά δαγκώνοντας τα χείλη της. Δεν ξέρω αν η Μέγκαν το παρατήρησε αλλά το παρατήρησα πεντακάθαρα εγώ με αποτέλεσμα να σκοντάψω το πόδι μου στο αναθεματισμένο έπιπλο που δεν ξέρω καν πότε βρέθηκε μπροστά μου.
Τα μάτια της Μέγκαν έπεσαν κατευθείαν προς την κατεύθυνση από όπου ήρθε ο ήχος. Το ίδιο και της Κριστίν. Τόση ώρα ήταν αφοσιωμένες στη συζήτηση τους και δεν είχαν κοιτάξει δευτερόλεπτο αν βρίσκεται κάποιος κοντά τους; Τους το χάλασα; Έτριξα τα δόντια μου γερά κάνοντας αυτή την σκέψη.
Το άγχος μου έγινε ακόμη μεγαλύτερο όταν είδα το χέρι της Μέγκαν να κάνει πέρα την κουρτίνα και να εμφανίζεται η φιγούρα της μπροστά μου. Δεν ήμουν έτοιμη να την αντικρίσω. Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να ανοίξω το στόμα μου γιατί το μόνο που θα καταφερνα να δείξω είναι το πόσο τρελή είμαι.
"Ξύπνησες υπναρού; " άκουσα την φωνή της καθώς με πλησίαζε ταυτόχρονα. Έπρεπε να ξαναβρω την υπόσταση μου , να το παίξω ότι όλα είναι καλά. Δεν μιλούσα, απλά προσπαθούσα να την κοιτάζω όσο λιγότερο σοκαρισμένη γίνεται.
Το άγγιγμα της με έκανε να τιναχτώ απειροελάχιστα το οποίο ευτυχώς και δεν κατάλαβε. Τα χέρια της έπιασαν την μέση μου και ένιωσα τα χείλη της να ακουμπούν απαλά τα δικά μου για λίγο πριν ξεκολλήσουν και μου πει "Καλημέρα.." με ζεστή φωνή.
Δεν ανταπέδωσα το φιλί της. Τα χείλη μου ήταν ακίνητα και το στόμα μου κλειστό. Το κατάλαβε. Το φρύδι της σηκώθηκε απειροελάχιστα και χωρίς δισταγμό ξανα ένωσε τα χείλη της πάνω στα δικά μου για λίγο περισσότερο από την πρώτη φορά. Λογικά προσπαθούσε να με τεστάρει. Να δει αν θα αντιδράσω. Κούνησα μηχανικά το στόμα μου ενώ τα μάτια μου ήταν ανοιχτά καρφώνοντας την Κριστίν που στεκόταν ακριβώς πίσω από την Μέγκαν και μας κοιτούσε με ένα στραβό χαμογελάκι που ήθελα να της το ξεριζώσω. Αλλά έπρεπε να συγκρατηθώ. Από πότε έγινα τόσο παθητικά ζηλιάρα;
"Κάποια ξύπνησε χωρίς κέφια" μου είπε γλυκά η Μέγκαν βλέποντας με να στέκομαι σαν παγωτό χωρίς να έχω αρθρώσει κουβέντα.
Πήρα τα μάτια μου πάνω από την Κριστίν και κοίταξα την κοπέλα μου. Προσπαθούσα να δω αν κρύβει κάποιο απαγορευμένο συναίσθημα πίσω από αυτά. Χριστέ μου έγινα τρελή. Σάικο..
"Ε..βασικά πάγωσα.." είπα προσπαθώντας να κοιτάζω μόνο την Μέγκαν και να μην ακουστώ παρανοική. Αν τα μάτια μου έπεφταν πάνω στην Κριστίν ίσως και την σκότωνα.
"Κλείνεις λίγο το παράθυρο;" γύρισε η Μέγκαν προς την Κριστίν που ήταν πίσω και της ζήτησε ευγενικά. Πότε έγιναν φίλες; Τι έγινε όσο κοιμόμουν και ξαφνικά άλλαξαν όλα;
Η Κριστίν υπάκουσε κατευθείαν στην Μέγκαν χωρίς να της πετάξει καμία απολύτως ειρωνία. Σπάνιο για το γούστο της.
"Πεινάς;" συνέχισε η Μέγκαν να με ρωτάει ενώ τα μάτια της με εξέταζαν. Δεν ήταν χαζή καταλάβαινε ότι κάτι συνέβαινε όσο και αν προσπαθούσα να της κρυφτώ.
Αν πεινάω; Θέλω να ξεράσω ακόμη και το πρωινό που έφαγα.
"Όχι.." απάντησα μονολεκτικά και βγήκα από την αγκαλιά της. "Απλά αισθάνομαι λίγο αδιάθετη" είπα την αλήθεια. Απλά δεν ηξεραν για ποιο λόγο μου είχε γυρίσει το στομάχι.
"Έγω όμως έχω πεθάνει της πείνας!" πετάχτηκε από το πουθενά η φωνή της Κριστίν που πλέον μου την έσπαγε. "Πάω στο εστιατόριο να φάω κάτι." είπε και προσπέρασε ανέμελλα από μπροστά μας. Λίγο πριν φύγει γύρισε το κεφάλι της και είπε "Μέγκαν..Μήπως θες να έρθεις;" τα μάτια της προκλητικά, η στάση του σώματος της εκφυλή, σαν να την προκαλούσε, σαν να ήθελε να της δείξει τι χάνει..Αδίστακτη. Ένιωθα ότι θα λυποθημίσω από την εσωτερική πίεση που ένιωθα ενώ το στόμα μου είχε γίνει βουβό. Φοβόμουν μην το ανοίξω και ακουστώ σαν παρανοική ζηλιάρα.
"Δεν πεινάω" απάντησε η Μέγκαν χωρίς καν να την κοιτάζει. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα πάνω μου. Είχε καταλάβει..δεν ξέρω τι..αλλά είχε καταλάβει.
Με το που άκουσα την πόρτα της εξώπορτας να κλείνει ένιωσα το άγχος μου να γίνεται ακόμη πιο έντονο. Η εσωτερική φωνή μου ούρλιαζε να «ανακρίνω» την Μέγκαν που δεν μου έφταιγε σε τίποτα, αλλά οι ανασφάλειες μου ήταν τόσο μεγάλες που δεν μπορούσα να τις ελέγξω.
Ξεκίνησα να περπατάω μόνη μου προς το καθιστικό της σουίτας προσπαθώντας να συγκεντρωθώ. Η φωνή της Μέγκαν διέκοψε τις σκέψεις μου.
"Γιατί δεν μιλάς; Θα μου πεις τι συμβαίνει;" το βλέμμα μου έπεσε πανω της. Τα μπλε της μάτια με κοιτούσαν ανήσυχα.
"Τι;" είπα προσπαθώντας να βρω την λογική μου.
"Σε ρωτησα τι έχεις. Δεν ακούς που σου μιλάω;"
Όχι Μέγκαν..το μυαλό μου πονάει.
"Τίποτα Μέγκαν. Σου είπα είμαι αδιάθετη " απέφυγα να πω την αλήθεια. Δεν έπρεπε να ανοίξω το στόμα μου. Το μόνο που θα κατάφερνα είναι να της δείξω πόσο αρρωστημένα ζηλιάρα είμαι. Να την πιέσω. Να φύγει. Και να μπει ανάμεσα στα πόδια της Κριστίν. Πότε θα σκάσει αυτό το ηλίθιο μυαλό μου;
"Γιατί δεν μου λες τι πραγματικά συμβαίνει;" η φωνή της έγινε σοβαρή. Σαν να έχανε την υπομονή της που δεν της μιλούσα.
"Τι λέγατε με την Κριστίν έξω;" το πέταξα. Οι πρώτες αληθινές λεξούλες που κρατούσα με νύχια και με δόντια μέσα μου, βγήκαν στην επιφάνεια χωρίς να μπορώ να το ελέγξω.
"Για αυτό είσαι έτσι;" τα μάτια της μίκραιναν. Τα φρύδια της συνοφρυώθηκαν.
"Σε ρώτησα κάτι. Γιατί δεν μου απαντάς;" τα λόγια μου ήταν επιθετικά.
"Συγγνώμη μου κάνεις ανάκριση;" την τσάτισα. Καλύτερα να σταματήσω. Αλλά το συναίσθημα της ζήλιας μου δεν με αφήνει.
"Σωστά..Συγγνώμη. Δεν ήθελα να σας διακόψω, ότι και να ήταν αυτό που λέγατε. " τα λόγια μου έσταζαν ειρωνία. Από πότε έγινα εγώ ειρωνική;
"Αμάντα μίλα ξεκάθαρα επιτέλους" τα μάτια της άρχισαν να γυαλίζουν καθώς το μόνο που της πετούσα ήταν σπόντες και τίποτα παραπάνω. Ήθελε μία ειλικρινή απάντηση.
"Για ποιο λόγο δεν της το κόβεις;" να το πάλι. Έφυγε μόνο του μέσα από το στόμα μου.Και ήθελα να πω και άλλα. Τόσα πολλά.
"Δεν κόβω τι από ποια;" με ρώτησε με απορία και εκνευρισμό μαζί.
"Θες να μου πεις ότι είσαι τόσο χαζή που δεν κατάλαβες ότι τα σάλια της Κριστίν τρέχουν πάνω σου; " βγήκε με φόρα μέσα από τα δόντια μου ενώ τα μάτια μου έγιναν χωρίς να το θέλω υγρά. Τα χέρια μου σταυρωμένα στο στήθος μου. Αμυνόμουν ενστικτωδώς. Ήξερα ότι τώρα που το ξεκίνησα δεν θα μπορούσα να το σταματήσω.
Το σαγόνι της Μέγκαν έπεσε σχεδόν στο πάτωμα. Με κοιτούσε σοκαρισμένη και προσπαθούσε να βρει την μιλιά της.
"Συγγνώμη.." είπε και έκανε μία παύση. Το χέρι της βρισκόταν στο στήθος της. Έπιανε την καρδιά της. "Ακούς τον εαυτό σου;" η φωνή της έβγαινε με το ζόρι μέσα από το στόμα της. "Χτες το βράδυ δεν σου είπα ότι η κολλητή σου με προκαλεί ασύστολα και ότι η συμπεριφορά της με απωθεί και εσύ μου είπες να μην την παρεξηγώ και να είμαι πιο θετική μαζί της; " και άλλη παύση. Η φωνή της ήταν διακεκομένη σαν να έχει χάσει τα λόγια της. Σαν να μην πιστέυει αυτό που συμβαίνει. "Εσύ δεν μου είπες να της δώσω μία ευκαιρία;" τα μάτια της με κοιτούσαν σοκαρισμένα.
"Ευκαιρία σου είπα να της δώσεις όχι να την γαμήσεις."
Αυτό ήταν. Το είπα. Χωρίς καν να το θέλω. Το είπα.
Το σάλιο μου στεγνό, το ίδιο και ο λαιμός μου. Η αναπνοή μου κόπηκε βλέποντας την Μέγκαν να με κοιτάζει πρώτη φορά τόσο θολωμένη. Τα μάτια της εκαιγαν. Με πλησίασε χωρίς να μιλάει. Αργά και σταθερά.
"Τι είπες;" η φωνή της βγήκε σιγανή από το στόμα της. Έκαιγε.
"Σε προκαλεί " η φωνή μου έτρεμε..τα μάτια μου αν τα έκλεινα θα ελευθέρωναν τα πρώτα δάκρυα. " Γιατί δεν της έκοψες την αναθεματισμένη φόρα; Σου είπα να είσαι θετική μαζί της γιατί νόμιζα ότι το φλερτ της ηταν αθώο. Αλλά η κατάσταση ξέφυγε. Και θες να μου πεις ότι δεν το κατάλαβες; Πως θα ένιωθες αν εμένα μου την έπεφτε κάποιος και αντί να του το κόψω εγώ του χαμογελούσα; Γιατί σε είδα να της χαμογελάς. Εσύ..που με το ζόρι μπορεί κάποιος να σε κάνει να γελάσεις. Παραδέξου λοιπόν ότι θα την πηδούσες αν μπορούσες. Παραδέξου ότι σε ανάβει και ότι δεν θα σε χάλαγε. Παραδέξου το! " ακουγόμουν απελπισμένη, η φωνή μου δυνατή και τρεμάμενη, τα δάκρυα μου να τρέχουν πάνω στα μάγουλα μου χωρίς να μπορώ να τα σταματήσω.
Αυτή είμαι Μέγκαν. Έτσι με κατάντησες δίπλα σου. Μια απελπισμένη ζηλιάρα.
Η Μέγκαν έπιανε με τα δυο της χέρια το κεφάλι της σαν να προσπαθούσε να το κρατήσει. Δεν ξέρω για ποιο λόγο άλλα και τα δικά της μπλε μάτια είχαν γίνει υγρά.
"Γιατί το κάνεις αυτό;" η φωνή της ακούστηκε το ίδιο απελπισμένη με την δική μου.
"Γιατί με έχεις δεδομένη. Για αυτό. Ακόμη και όταν η Κριστίν γύρισε και είπε ότι δεν έκανα κάτι μαζί της στο παρελθόν γιατί τότε περνούσα στρέιτ φάση εσύ ήσουν μουγγή. Δεν ταρακουνήθηκες καν από το γεγονός ότι θα κοιμόμουν στο ίδιο σπίτι με μια κοπέλα που σου έχει δείξει ότι δεν κολλάει σε τίποτα. Γιατί μάλλον με έχεις τόσο σίγουρη" Πικρία. Μόνο πικρία έσταζε το στόμα μου.
"Τι θέλεις; Nα κάνεις κάτι με την Κριστίν για να μου αποδείξεις ότι δεν είσαι δεδομένη ή θες να κάνω κάτι εγώ για να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είμαι μαλακισμένη;" τα μάτια της έκαιγαν πάνω μου. "Αυτό θες από εμένα; " πλησίασε τόσο κοντά μου που ένιωθα την καυτή της ανάσα στο πρόσωπο μου. "Αυτό θες; Να ζηλεύω;" μου κόπηκε η μιλιά. "Απάντησε μου" η φωνή της χαμηλή αλλά με τόση ένταση. "Θες να με κάνεις να ζηλεύω;" είπε και έπιασε με δύναμη τον καρπό μου.
"Οχι Μεγκαν δεν θελω να ζηλεύεις. Θέλω να μου δείχνεις ότι με θέλεις" η φωνή μου το ίδιο χαμηλή. Διακεκομμένη. Ντρεπόμουν για τον ίδιο μου τον εαυτό. Πόσο λίγη ένιωθα για αυτήν.
"Και δεν στο δείχνω ρε Αμάντα;" είπε απελπισμένα. Τα μπλε της μάτια ξαναέγιναν υγρά. "Τι θες να κάνω; Δεν μπορώ να καταλάβω τι θες απο εμένα και γιατί τα κάνεις όλα αυτά." είπε και γύρισε την πλάτη της και ξεκίνησε να περπατάει νευρικά. "Δεν είσαι με τίποτα ευχαριστημένη " τα χέρια της βρίσκοταν στα μαλλιά της δείχνοντας μου ότι πραγματικά δεν ξέρει τι άλλο να κάνει. "Δεν μπορείς να με εμπιστευτείς. Ότι και να κάνω. Δεν μπορείς και δεν ξέρω και αν ποτέ σου μπορέσεις." προσπαθούσε να συγκρατήσει το κλάμα της. "Τι θέλεις να κάνω;" είπε και στάθηκε ακίνητη. Το μοναδικό που έβλεπα ήταν η πλάτη της. "Τι θες από εμένα; Πες μου τι θες να κάνω και θα το κάνω." η φωνή της ήταν ψιθυριστή. Το κεφάλι της σκιμμένο προς τα κάτω. Έκλαιγε; Την έκανα να κλαίει;
Ξαφνικά η εξώπορτα άνοιξε, κάτι που σήμαινε ότι κάποιος μπήκε. Η Κριστίν.
"Και αν θες να ξέρεις για εσένα μιλούσαμε στο μπαλκόνι. Την ρώτησα πως ήταν η πρώτη φορά που σε είδε να χορεύεις για αυτό και χαμογελούσα" είπε έχοντας ακόμη γυρισμένη την πλάτη της σε εμένα και έφυγε σχεδόν τρέχοντας έξω από το σπίτι. Αφήνοντας με μόνη στο σαλόνι. Να στέκομαι σαν άγαλμα. Με τα μάτια μου υγρά. Την ψυχή μου να πονάει για όλα αυτά που είπα. Την καρδιά μου να υποφέρει από τα τελευταία λόγια της.
Τι πήγα και έκανα;