Οι μερες πέρασαν,οπως και οι πολυπόθητες εξετάσεις...Καταλάβατε την ειρωνία φαντάζομαι!
Πλεον ειχαν αρχίσει τα θερινα και ο ήλιος έκαιγε αφόρητα πολυ.Καθε φορα που πήγαινα το πρωί στο φροντιστήριο με τα ποδια πέθαινα απο την ζέστη.
Μετα τον χορό ο Αγγελος μου ζήτησε να βγούμε την επόμενη ακριβως μερα.Με πήγε σε μια πιτσαρία και αμέσως καταλαβα για ποιον λογο με ειχε φέρει.Ηταν η πιτσαρία που δούλευε ο Αχιλλεας και η συμπεριφορά του Αγγελου δεν μου αρεσε καθόλου εκείνη την μερα.Ο Αχιλλεας φαινοταν απότομος και απόμακρος.Παραλιγο να ρίξει το νερό στα μούτρα του Άγγελου οταν έφτασε στο τραπέζι μας και ηταν έτοιμος να του χώσει την πιτσα στο στομα.Δεν μου έριξε ουτε μια ματια κατι που με πείραξε ελάχιστα.
Την επόμενη φορα που βγήκαμε ηταν μετα απο μια βδομάδα,πριν αρχίσουν τα θερινα.Με πήγε σε μια ταβερνούλα με θαλασσινά και φάγαμε τα πιο λαχταριστά ψάρια.
Περνούσα ωραια μαζι του.Με εκανε να νιωθω χαλαρή και δεν ντρεπόμουν πλεον οποτε ήμασταν μονη μας.Οι συζητήσεις μας ηταν ανάλαφρες και ειχα μάθει σχεδον τα παντα για εκείνον.Μου ειπε πως οι γονείς του ειναι χωρισμένοι και πως μένει με την μαμά του.Μοναχοπαιδι και κακομαθημένος χαρακτηρίστηκε κατι που δεν πολυπιστεύω.
Του ειπα για τον πατέρα μου και πως ειμαι επισης μοναχοπαίδι.Με ρωτησε για τον Αχιλλεα και για τον λόγω που περνάγαμε τοσο χρονο μαζι.
Του εξηγησα πως απλα τον βοηθούσα στα μαθηματικά και πως μεσα απο αυτο ήρθαμε λιγο πιο κοντα.Μου ειπε πως τον πείραξε λιγο αλλα του εξηγησα πως πλεον δεν μιλαμε καν.
Σημερα ηταν η ημέρα που θα περνάμε βαθμούς και μαζι με την μητέρα μου πήγαμε στο σχολείο.Εξω απο την τάξη υπήρχαν μονο δυο μαμάδες και ένας μπαμπάς.
'Περιμενω εδω,πήγαινε μέχρι να παρω τους βαθμούς να κανεις καμια βολτα.'μου ειπε με ενα μικρό χαμογελο και απλα έγνεψα αρνητικά.
'Μαμά,εχω πολυ άγχος για αυτους τους βαθμούς.Εαν δεν εχω βγάλει πανω απο 18 θα σκάσω.'ειπα μπλέκοντας και ξεπλένοντας τα δάχτυλα μου ταραγμένη.
'Θα τα εχεις παει τελεια,ειμαι σιγουρη.Πηγαινε μια βολτα να ξεσκάσεις.'ελεγε και μου χάιδευε τα μαλλιά καθησυχαστικά.Ξεφυσιξα δυσαρεστημένη και πηγα προς το προαύλιο.Στην πορεια βρήκα τον Σωτηρη και το χαμόγελό του ηταν τοσο μεγάλο που δεν θα μπορούσες να μην το προσέξεις.
'Πως τα πηγές;'ρώτησα απο περιέργεια.
'Πήρα 18 και 10!'απάντησε με το χαμογελο να μην φεύγει απο τα χείλη του.
'Μπραβο Σωτηρη!Ειμαι τοσο χαρούμενη για εσενα.'ειπα και τον πήρα μια αγκαλιά.Ηξερα τον λογο που ηταν τοσο χαρούμενος και τον καταλάβαινα εφοσον και εγω περνούσα απο το ίδιο στάδιο.
'Ευχαριστω!Εσυ;Πως τα πηγές;'ρώτησε σφίγγοντας με λιγο παραπανω.
'Τωρα παίρνει τους βαθμούς η μητέρα μου.'ειπα καπως ανήσυχα και με απομάκρυνε απο κοντα του.
'Μην αγχώνεσαι!Θα τα εχεις παει τελεια.'ειπε με ενα στραβό παιχνιδιάρικο χαμογελο.Του το ανταπέδωσα αμέσως.
'Το ελπίζω.'ειπα καθως χάιδευε με τον αντίχειρα του ελαφρά το χερι μου.
'Ειμαι σίγουρος.Πρεπει ομως να φυγω Ιουλιέτα μου,εχω να πω τα καλα μαντάτα στους γονείς μου.'ειπε αερίζοντας το φύλλο με τους βαθμούς στο χερι.
'Πήγαινε Ρωμαίο μου!'ειπα με δραματικό τόνο και με ενα φιλί στο μάγουλο εξαφανίστηκε.
Προχώρησα προς το προαύλιο για να ξεχαστω.Βγηκα εξω και πήρα μια βαθιά ανάσα καθως περιπλανήθηκα.Ηθελα να μην σκέφτομαι για λιγο.Να μην μου έρχεται τιποτα στο μυαλό και απλα να ηρεμήσω.Αλλα φυσικά δεν εγινε τιποτα τετοιο.
Εαν τα πηγα χαλια;Εαν εχω 17 και δεν μπορώ να παω Αγγλία;Τι θα κανω τοτε;Το μονο σιγουρο ειναι πως θα στεναχωρηθώ παρα πολυ.Φυσικά και εαν δεν παω Αγγλία θα δώσω πανελλήνιες κανονικα και θα δώσω ολο μου το ειναι για να περάσω Αθηνα.Φοιτητρια στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο,ωραίο ακούγεται.
Το ιδανικό για εμενα ομως ειναι να περάσω.Να περάσω και να φυγω για Αγγλία,μακριά απο όλους και ολα.Μπορει να μου αρεσει ο Αγγελος και η παρεα του αλλα αυτο δεν σημαίνει πως θα παρατήσω τα ονειρα μου για αυτον.
Ή για οποιονδήποτε αλλο.
Αμέσως σκέφτηκα τον Αχιλλεα.Τι να κανει τωρα;Πιθανότατα να κοιμάται του καλού καιρού και να μην τον ενδιαφέρει για τους βαθμούς του.
Δεν νομιζω να έμεινε παντως...
Περπάτησα λιγο ακομη και έκατσα σε ενα παγκάκι λιγο πιο πέρα.Εβαλα το πόδι μου πανω στο αλλο και κοιταξα το προαύλιο γύρω μου.
Ένας χρόνος ακομη και μετα αντίο προαύλιο,αντίο σχολείο και αντίο άθλιοι συμμαθητές.
Αντίο Αχιλλεα.
'Μονη σαν το λεμόνι.'ακουσα να λεει μια πολυ γνώριμη φωνη διπλα μου.
'Ναι.'απάντησα απλα χωρις να γυρίσω και να τον κοιτάξω.
'Γιατι ετσι;'ρώτησε και τον ενιωσα να κάθεται διπλα μου.
'Ετσι.'απάντησα απλα και κοιταξα προς την αντίθετη πλευρά.
'Ώστε πραγματικα δεν μου μιλάς πλεον.'διαπίστωσε με ενα ειρωνικό γελακι και αμέσως θύμωσα.
'Αυτο δεν ήθελες;'ρώτησα εξαγριωμένη γυρνώντας να τον κοιτάξω.
'Ποτε δεν ειπα κατι τετοιο γατουλα.Μονη σου έβγαλες συμπεράσματα.'ειπε και εβαλε τα χερια του πισω απο το κεφάλι του.
'Ρίξε τα σε εμενα τωρα!'ειπα και πηγα να σηκωθώ αλλα το χερι του στο μπράτσο μου με σταμάτησε
'Δεν ήρθα να τσακωθώ,ηθελα απλα να σου μιλησω.'ειπε ξεφυσώντας και ανακαθισα στην θέση μου.
'Ωραια,μου μίλησες.Τιποτε αλλο;'ρώτησα καπως απότομα και αμέσως το μετάνιωσα.
'Ναι,ηθελα να σου πω συγχαρητήρια.'ειπε με ενα στραβό χαμογελο και άφησε το μπράτσο μου.
'Για ποιο πραγμα;'ρώτησα μπερδεμενη ενώ έβγαζε ένα τσιγάρο από το πακέτο του ανάβοντας το.
'Που πέρασες την τάξη με 18 και 10.'απάντησε χαρούμενος εκπνέοντας καπνο και αμέσως γουρλωσα τα ματια.
'Τι εκανα;Πως το έμαθες;Ποτε;'άρχιζα να ρωτάω νιώθοντας την καρδιά μου να σφίγγεται.
'Απο την κυρια Σοφία τα έμαθα πριν ενα λεπτο.'ειπε χαρούμενος και ακούμπησε την πλατη του χαλαρα πισω.
'Αληθεια;'είπα με ενα πιο μεγάλο χαμόγελο απο πριν και μου γελασε ρουφώντας ξανά από το τσιγάρο του.
'Ναι γατουλα.'το γέλιο του εκανε το στομάχι μου να σφιχτει και χωρις να το σκεφτώ τον αγκάλιασα.
Φανηκε να ξαφνιάζεται ελάχιστα και δεν με ακούμπησε ουτε λιγο.Πηγα να απομακρυνθώ καθως καταλαβα την γκάφα που εκανα και που δεν με αγκάλιαζε πισω.Πριν φυγω ομως τον ενιωσα να τραβάει παλι κοντα του κανοντας με να χαμογελάσω ελάχιστα.
Ειχε την ίδια μυρωδιά οπως καθε φορα.Τσιγαρου και κολωνιας.Αυτη η κολωνια που οποτε την μυρίζω κανει τις αισθήσεις μου να τρελαίνονται και τα την μυτη μου να μην σταματα να την εισπνέει.Καταλαβα το λάθος μου και πηγα να απομακρυνθώ αλλα δεν ελεγε να με αφήσει.
'Ενα λεπτο ακομη.'ειπε στο αυτί μου και αμέσως ανατρίχιασα.Χωρις να μιλησω του έγνεψα θετικά και ενιωσα τα χερια του να τρίβουν ελάχιστα την πλατη μου.
Μου ειχε λειψει λιγο,το παραδέχομαι.
Αλλα αμέσως μου ηρθε στο μυαλό η χοροεσπερίδα και το οτι πλεον ειμαι με τον Αγγελο.Βγηκα απο την αγκαλιά του με δυσκολία και μολις κατάλαβε πως έπρεπε να με αφήσει,το εκανε.
'Εσυ;Πως τα πηγές;'ρώτησα αμήχανα περιμένοντας να ακούσω καλα νέα.
'Έμεινα ξανα.'ηταν το μονο που ειπε και έμεινα με ανοιχτό το στομα.Ειχε πετάξει το τσιγάρο κάτω,μάλλον για να με αγκαλιάσει και με τα δυο του χέρια.
'Τι;Γιατι;'ρωτησα με λιγο πιο δυνατό τόνο και συνέχιζα να τον κοιτάζω με την ίδια έκφραση.
'Επειδη εκανα αρκετές απουσίες.'ειπε απλα και σήκωσε τους ώμους του λες και δεν τον ένοιαζε,αλλα ηξερα πολυ καλα πως τον έτσουζε το θεμα.
'Αφού ειπες πως θα ξανα προσπαθούσες!Και οι πανελλήνιες;'ρώτησα και το μονο που εκανε ηταν να βαριαναστενάξει.
'Ουτε εκει τα πηγα καλα,θα ξαναδωσω του χρόνου.'ειπε με αδιαφορία,χωρις να με κοιτάξει ουτε λιγο στα ματια.
'Ολα αυτα ειναι ασυναρτησίες Αχιλλεα!Ξερουμε και οι δυο πως ήθελες να περασεις την τάξη και να περασεις στο φυσικό,σαν τον πατέρα σου!Τι σου άλλαξε την γνώμη;'ρώτησα και ξεφύσηξα απογοητευμένη.Αργησε να μου απαντήσει αλλα μετα απο λιγο ειδα την θυμωμένη έκφραση του.
'Και εσενα τι σε νοιάζει;'ρωτησε με απότομο τόνο,κατι που με επιασε απροετοίμαστη.
'Ξ-ξερεις πολυ καλα πως με νοιάζει!'ειπα τραυλιζοντας ελάχιστα.
'Δεν θελω να σε νοιάζει!Τιποτα απο οτι κανω δεν θελω να σε απασχολεί.Να πας στον χλε-χλε,αλλα οταν σε πληγώσει μην ερθεις κλαίγοντας σε εμενα.'ειπε με απότομο τόνο και κακια.Τα λογια του με πλήγωσαν και το έδειξα για λιγο,αλλα αμέσως η έκφραση μου άλλαξε.Απο πληγωμένη εγινε θυμωμένη και έσφιξα γερά τις γροθιές μου.
'Δεν θα με πληγώσει,μην ανησυχείς!'ειπα ειρωνικά και σταύρωσα τα χερια μου θυμωμένα.
'Πίστεψε με,θα το κανει.Αλλα οταν το κανει να ξεχάσεις τον Αχιλλεα.'ειπε εξίσου με θυμό κατι που με νευρίασε ακομη περισσοτερο.
'Και εσυ μην μου ξαναμιλήσεις ποτε!Δεν σε χρειάζομαι οπως και εσυ πλεον.Μια χαρα αποκαλυψες το μικρό σου μυστικό χωρις την βοήθεια μου κιολας.'ειπα με ειρωνία και ήρθα λιγο πιο κοντα του.
'Εχεις δικιο,δεν σε χρειάζομαι πλεον.'ειπε κοιτάζοντας με υπεροπτικά και με μια κίνηση γύρισε και έφυγε.
Το μονο που εκανα καθως έβλεπα την μορφή του να εξαφανίζεται ηταν τα ματια και το στομα μείνουν μου να μείνουν ορθάνοιχτα .
~·~
Photo: marakkiiich
•vote•comment•enjoy•💚