"Oy, hinihintay ang prince charming niya." Si Irene na biglang sumulpot sabay siko ng mahina kay Georgina. Kasunod nito ang iba pang kaibigan nila.
"Sira ka, Irene. Syempre sundo ko, kaya hinihintay ko." Katwiran niya.
"Slash boyfriend slash bodyguard na sobrang yummy, macho at gwapo, saan ka pa? Naka package deal ka, girl!" Exaggerated na dugtong ni Irene.
Georgina rolled her eyes, "huwag mo ngang pagnasahan ang boyfriend ko, Irene." She only giggled.
"Bakit kasi ang tagal ni fafa Glendon." Sabat ni Lana na ang mga mata ay tumitingin-tingin sa paligid.
"Ngayon lang yata, nahuli ng sundo ang macho mong jowa, girl." Si Ana, na ang mga mata nasa screen ng cellphone.
"Ano ba ang pinakakaabalahan nun bukod sa pagbabantay sa'yo?" Si Irene.
Napaisip si George dahil hanggang ngayon ay hindi niya rin alam kung ano ang pinagkakaabalahan ni Glendon bukod sa pagbabantay sa kanya at pagpunta nito palagi sa opisina nila. Gusto tuloy magngitngit ng kalooban niya sa lalaki, hindi pa niya ito gaanong kilala. Maliban sa mga magulang niya na tila ay kilalang-kila ang binata.
She let a soft sigh.
"Oh my gosh! Don't tell us na hindi mo alam girl?" Bulalas ni Irene.
Yamot niyang binalingan ang kaibigan, "packing tape, you want?" Mabilis na umiling si Irene sabay kunwaring takip sa bibig. Humagikhik naman ang dalawa pang kaibigan, "hindi ko ugaling mag interrogate sa ano mang pinagkakaabalahan ng boyfriend ko,noh!"
"Edi, wow! Maiba ako, girl. Nahawakan mo na ba?" Ani Irene na nakangiti. Kumunot ang noo ni sa tanong nito.
"Nahawakan ang ano?"
"Gosh! Dapat alam mo na girl!"
"Hay naku, Irene! Baka ma-packing tape na 'yang bunganga mo. Don't mind her, George. Naglilikot na naman ang imahinasyon niyan. Parang hindi kilala si Irene, FYI siya pa ang nanggagapang sa boyfriend niya." Ani Ana.
"Hoy grabe ka, girl. Syempre mas naunang magdamoves si bf, ako namang mapagbigay go lang nang go."
Inilibot ni George ang mga mata sa paligid hopping to see Glendon. Ayaw niyang pakinggan ang pinagsasabi ni Irene, palibhasa liberated ang babae.
Nagtaka siya kung bakit na late ng sundo si Glendon sa kanya. Dati-rati, mas maaga itong dumarating na ikinakatuwa niya kapag nasilayan ang lalaki na home-based, nakasandal ang likuran sa kotse at kamay ay naka-cross sa dibdib.
30 minutes had been past, nauna nang umalis ang mga kaibigan pero ni anino ni Glendon ay wala pa rin, she can't even reach him, he's phone is off. Matiyaga siyang umupo sa waiting area sa labas ng campus. Kung tutuusin pwedi naman siyang magtaxi na lamang.
After almost one hour of waiting, may humintong kotse sa harap niya. Mabilis na bumaba ang driver at niyakap siya nang mahigpit. She didn't response to his tight hugged. Masama na ang timpla ng mood niya.
"I'm sorry to keep you waiting, galing kasi ako ng office." Hinging paumanhin ng binata, "let's go." Hinila nito ang kamay niya. She didn't utter any word.
Glendon open the door for her before he went to the driver's seat. He also fastened her seatbelt.
"What's wrong?"
Hindi siya sumagot bagkus ay ipinikit niya ang mga mata at hindi pinansin ang tanong ng lalaki. Mas lalong nagngitngit ang kalooban niya nang paandarin na nito ang sasakyan na hindi man lamang siya sinubukang kausapin ulit.
She cursed the man in silent. Naiinis siya, inis na inis to the point na gusto na lamang niyang bumaba sa kotse. Iminulat lamang niya ang mga mata nang sunod-sunod na bumusina si Glendon. She doesn't notice na nasa bahay na pala sila. Bellen open the gate for them, pagka park ng sasakyan ay mabilis siyang umibis.
"George..." Glendon called.
She ignored him, tuloy-tuloy siyang pumanhik sa itaas. Narinig niya ang papalapit na mga hakbang.
"What's wrong? Tell me, so I could know." Glendon snatch her arms, na agad niyang iwinaksi.
"Don't talk to me!"
"Why not? Ano bang problema..." mahinahon na tanong ni Glendon, "dahil ba na huli ako ng sundo sa'yo? I'm sorry... it won't gonna happen again. Huwag ka ng magalit sa akin, sweetheart, please..." He pleaded.
"Sana man lang ipinaalam mo sa akin na mahuhuli ka ng sundo, sana nagtaxi na lang ako pauwi. At nakapatay pa talaga ang cellophane mo, para ano? Para hindi kita maistorbo? Ano ba talagang pinagkakaabalahan sa opisina ng boss mo?"
Natapik ni Glendon ang noo. His phone was drained, nakalimutan niyang mag-charge. Ang dahilan kaya siya na late ay dahil sa inasikaso niya ang business permit ng negosyo niya. He doesn't notice the time, kaya naman halos paliparin niya ang sasakyan sa daan.
He held her hands, pero iwinaksi lang ulit ng dalaga. Masamang tinitigan siya nito, he wanted to explain but by the look of her mas mabuti pang itikom na lang ang bibig niya. Tinalikuran Siya nito at nagmartsa na papasok sa silid. Napapailing na lamang siya, muling bumaba ng hagdan upang uminom ng tubig. Pakiramdam niya ay naubos ang lahat ng lakas dahil sa galit na mukha ni George.
Tumungo siya sa sariling silid, sobrang pagod ng katawan niya. Dagdagan pa ng ulo niya na bahagyang nananakit.
Georgina grudgingly throw her bags on the floor and secure to lock her door. She doesn't want to see anyone in the house especially Glendon. Ang inis niya rito ay nauwi sa galit. Gusto lang naman niyang aluin, ngunit walang tiyaga ang lalaki na suyuin at maamuin siya.
Nagbihis siya at humiga ng kama. Ayaw niyang lumabas, wala rin siyang planong maghapunan mamaya. She intended to lock herself and get out tomorrow.
Mabilis na lumipas ang oras, naalimpungatan siya sa sunod-sunod na katok. It was Glendon's voice outside the door. May double lock sa loob ang pintuan kaya hindi iyon Basra mabuksan.
"Sweetheart, open the door please..." She ignore him, "George... kailangan mong kumain, ano'ng oras na sabi ni manang Bellen hindi ka pa raw bumababa simula kanina."
Naismid siya, she look at wall clock. Alas diyes na nang gabi, hindi niya namalayan ang oras dahil nakatulog pala siya.
"Go away! I don't want to eat and I hate to see your face!"
"Fine..." He sound exhausted, "papasok ako sa silid ko basta bumaba ka at kumain."
"I said I don't want to eat, just go away! I hate you!"
Akala niya ay sasagot pa si Glendon, ngunit makalipas ang ilang minuto ay narinig na lamang niya ang mga yapak nito palayo sa silid. She dig her face on pillow and sobbed. Kumukulo ang dugo niya sa lalaki. Ang hikbi ay naging iyak. She cried throughout the night, gustuhin man niyang pumikit ay hindi niya magawa, sinulyapan niya ang relo. Alas dos na nang madaling araw.
Bumaba siya ng kama. She open the door gently, sinanay muna niya ang mga mata sa dilim, nakapaa lamang siya. Descending the stairs carefully as if afraid to make a noise. She scobs her eyes again, binaybay niya ang direksyon patungo sa silid na ino-ukopa ni Glendon. Pinihit niya ang door knob, nakahinga siya ng maluwag na hindi naka-lock ang pinto.
Slowly, she step one by one. Sat down on the edge of Glendon bed. Kinapa ng kamay ang dulo ng damit, pinagtripan niyang lamukusin iyon. Nararamdaman niya ang malalim ngunit banayad na paghinga ni Glendon. Gusto sana niyang yumakap dito, kaso nag-aalangan siya. Sinulyapan niya ang bakanting higaan sa tabi nito. She tempted to lie down and hug him.
Nagkasya na lamang siyang umupo at humikbi ng tahimik nang biglang may narinig na nagkasa ng baril.
"Move and you'll die." Ang boses ni Glendon. Bigla siyang nanlamig sa nakitang bagay na nakatutok sa kanyang sentido.
Glendon reach the switch of a light only to surprise. "God, Georgina!" He shouted. Mabilis niyang naibaba ang baril. Minura niya nang paulit-ulit ang sarili. Paano kung naiputok niya bigla ang baril dito? Damn!
He felt exhausted. Pakiramdam niya ay biglang bumalik ang sakit ng ulo.
"Ano ang ginagawa mo rito? Paano kung nai-putok ko ang baril sa'yo? Hindi ka ba nag-iisip! Shit! YOU scaring the hell out of me, Georgina! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyari sa'yong masama!" He shouted. Nervousness and aghast penetrate in every fiber of him.
Georgina was crying. "I'm sorry," she got up and walk outside. Doon natauhan si Glendon, inilang hakbang niya ang dalaga at niyakap mula sa likuran.
"God! I'm so sorry, sweetheart. I'm too scared for the possibility that I might pull the bullet. Damn! don't you ever do that again. Papatayin mo ako sa takot..." iniharap siya ni Glendon. Gently, wiping her tears, "hush... baby." He pulled her body to hug again. Planted a kiss on her forehead while running his fingers in her hair.
Inakay ni Glendon si George sa kama. He guided her to lie down, hindi pa rin siya makapaniwala sa nagawa, mabuti na lamang at hindi naging alerto ang mga daliri niya. Muli niyang ipinaloob sa bisig ang malambot na katawan ng dalaga.
"What are you doing here? Bakit hindi mo ako ginising?" Pilit na pinapakalma ang sarili. He felt his muscles still shivering. Isinubsob niya ang ulo sa legs ni George.
"N-namimiss kita," ani George sa garalgal na boses.
"Ssshh... namimiss din kita. Pero sana ginising mo na lang ako, sweetheart." Bulong ni Glendon sa punong tainga ng dalaga.
He was aware of George's get up. Manipis ang suot nitong night gown at walang bra. Ang mainit na katawan nito ay tumatawid sa kanyang harapan. Ngunit sa kabila ng init na nararamdaman sa katawan ay mas nananaig pa rin ang takot sa kanyang dibdib. He tightened his grip to her body.
"You want to eat? Sasamahan kita, alam kong hindi ka pa kumakain."
Georgina shook her head off. "Ayoko, wala akong gana."
"Kumain ka nang kahit ano na lang, ayokong nagpapalipas ka ng gutom. You're too thin."
"I'm not! I'm just sexy and you don't know how to appreciate it!"
"Okay... okay... sexy na kung sexy," hindi naikubli ni Glendon ang pagsilay ng ngiti sa labi, "but still I want you to eat, now. Don't argue me, or else walang matutulog sa ating dalawa."
Georgina pouted her lips. Bumangon si Glendon sa pagkakahiga at inabot ang kamay niya. She got up lazily, ang totoo ay kanina pa rin siya gutom ngunit nakalimutan niya iyon.
"What do you want to eat?"
"Ikaw na lang."
"George I'm serious, here."
"Ikaw na nga lang."
"Do I look like a food?"
Napalabi ang dalaga, "hmm... pwedi, pero hindi ako mabubusog sa'yo."
"Yun naman pala. E, bakit sabi mo ako na lang?"
"Oo, ikaw na nga lang bahala sa kakainin ko, kahit ano lang."
Natampal ni Glendon ang noo. Damn! Akala niya ay kung ano na, mahina pa naman ngayon ang dipensya niya. Pilot lamang niya iyong linalabanan.
"Bakit ano bang pagkaintindi mo?" George asked teasingly.
"Sit down here, I'll reheat the carbonara for you." Sa halip ay sagot ni Glendon.
"You cooked it?" Her eyes gets wide.
"Yeah, niluto ko sa'yo pero ini-snob mo ako."
"Aw! You're so sweet, well... sorry, then. But you aren't redeemed to question."
"What question?" He asked in innocent while pulling the tray of carbonara from refrigerator.
"Don't what me. "Georgina narrowed her eyes to him, "you know what I mean."
"I don't know what you mean, sweetheart. Enlighten me please.?"
She rolled her eyes ceilingward and crossed arms. Looking at Glendon who move briskly and delicate with his well toned muscles makes her wanted to jump and clung in his neck.
"Do you like the view?" He asked and winked her. A soft laugh escape from his mouth when George's face suddenly turned into red.
"Yeah! I like it so much! Pero ang hangin mo, hindi porke't maganda ang katawan mo at patong-patong ang abs mo ay gwapong-gwapo ako sa'yo!"
Glendon twisted his lips. Tumalikod siya at inilagay sa microwave ang carbonara. He's trying to hide the smile on lips when he face Georgina, who eyebrows racing up and down.
"So, hindi ka nagagwapuhan sa boyfriend mo?" Unti-unti siyang humakbang sa kina-upuan ng dalaga.
"Hmmn..." tila nag-iisip na sagot ni George habang ang dalawang mata ay naglilikot sa paligid.
Nang makalapit si Glendon ay idinikit niya ang sarili rito, "so?" He smiled. A seductive smile.
"You're flirting me Mr! Lumayo ka nga, at oo na! Gwapong-gwapo kana! Happy?"
"So happy, sweetheart. But I'll be more happy if I could punish you from what you did to me."
In a split of second, tinawid ni Glendon ang pagitan nila. He crashed her lips fiercely.
TBC