Karanlık.
Hayatının çoğunda alıştığı renk karanlık yani siyah,simsayah,yine gözlerini bürümüştü. Genç kadının bilinci yavaşça yerine oturmaya başladığında şaşkınlığını saklamayı denedi.
Büyük tepkiler vermemeliydi.Neden büyük tepkiler verecekti ki…
İçinden ağlamak geliyordu ama hayır!..Zayıf davranmayacaktı. Asla zayıf davranmayacaktı.
Tüm cesaretini toplamayı denedi ve gözlerini yavaşça aralamaya başladı.
Hastane odası. Mavi renk duvar,beyaz bir yatak ve beyaz aletler.
Hastaneler neden bu renkteydi ki? Neden bu kadar soğuk renklerdi?..
Başını yan tarafına çevirince keskin bakışlarıyla uyandığından bu yana onu süzen adamı fark etti.
İçi yine bir korkuyla dolarken o geceyi ve bu sabahı hatırlamamaya çalıştı. Yoksa boğazında ki yumruya dur diyemezdi artık.
Adam onu inceliyordu. Janessa onu inceleme fırsatı bulamamıştı. Ama böyle bir fırsata ne gerek vardı ki artık.
Bebeği yoktu.
Janessa yaşıyordu ama bebeğinin katili buradaydı işte. Hayallerinin,anneliğinin,umutlarının katili yanı başında oturmuş onu izliyordu. Yüzünü ifadesiz tutmaya çalışırken fısıldadı. “Defol.”
Adam ne konuşuyor nede yerinden kıpırdıyordu.Sadece onun tepkilerini izliyor gibiydi.
Janessa gözlerinin derinliklerinde yatan duyguyu yakalamıştı. Nefret.
Bu duyguyu şu an bu adama karşı hissettiği için anlayabiliyordu. Nefret vardı gözlerinde adamın,ama kime karşı olabilirdi ki?..
“Git dedim sana. Defol.” Dedi tüm düşüncelerine inat tekrar nefretle adama bakarak
“Bebek yaşıyor..” dedi adam aniden odayı dolduran güçlü ve tok sesiyle.
Janessa bu duyduğuyla ayakta olsa bayılabilirdi,çünkü ayaklarının tutmadığını ve titrediklerini hissedebiliyordu.
‘Bebek yaşıyor..’ Bebeğim yaşıyor. Janessa yanağından bir damla mutluluk göz yaşı damlarken odanın sessizliğini hıçkırığıyla böldü.
Bakışlarını adama çevirdi. Soru sormasına gerek yoktu,adam konuşmaya başladı.
“Her şey olabilirim..ama bir katil..”duraksadı,gözü daha kara bir hal almıştı. Bir şeyi derinlemesine düşünür gibi.. “bir katil değilim…”
Adam ayağa kalkıp ellerini cebine soktu ve otoriter bir şekilde kadına baktı.
“Bu bebeği çok istediğin anlaşılıyor… Ve onu zorla elinden alacak değilim,bu kadar kötü bir şeyi yapamam.. Ama o benimde…benimde söz hakkımın olduğu bir konu ve şartlarım var..”
Janessa onun konuşmalarını dinlerken karşısında ki adamın ne kadar soğuk konuştuğunu fark etti.
Kendi bebeği hakkında değil de sanki…Önemli bir malı hakkında konuşur gibiydi.Yine de buna pek takılmamayı tercih etti.Çünkü mutluluğu hissediyordu.Bu adam bebeğine dokunmayacağını söylüyordu.
Şartı her neyse kabul etmeye hazırdı Janessa.
“Evet,şartın nedir?” dedi hevesle fısıldarken.
“Benimle evleneceksin..Bu anlaşmalı bir evlilik olacak, bebeğin doğumuna kadar..Öncelikle cevabını almalıyım?..”
Janessa ne kadar şaşırırsa şaşırsın,bebeği için her şeye evet diyebilirdi. Ayrıca bu adamı tanımamasına rağmen ne kadar ironi olsa da bu adam bebeğinin de babasıydı.Yine de sebepleri anlamalıydı.
“Bu evliliğin sebebi ne peki?”
Adam Janessa’nın yatağına yaklaştı. Bakışları düşünceliydi. “Madem bebeği doğuracaksın,bunun sorumluluğunu üstlenmeliyim… Hamileliğin boyunca gözetim altında olmalısın..Zor bir ameliyat geçirdin ve bebeğin düşük tehlikesine karşın daha iyi bir bakıma tabii tutulmalısın..”
Janessa onunla dikleşmek isterdi ama haklıydı..Kaşları çatılırkn hafifçe doğrulmaya çalıştı. Küçük bir inleme eşliğinde “Bu evlilik ne kadar sürecek?” diye sordu.
Adamın dudakları hafif bir alayla kıvrıldı. “O kadar da katlanılmaz değilimdir tatlım..”
Janessa ona dik , dik bakmaya başladı.
Kress gülmeye devam etti. Ama artık alay yoktu bakışlarında. “Bebek doğunca senin toparlanman gerekir…Sen toparlanınca,boşanırız..”
“Bebeğim bende kalacak ama,değil mi?” diye sordu Janessa şüpheyle.
Adam bebeği her ne kadar ‘bebeğim’ diye sahiplenmese de Janessa her ihtimale hazırdı.
“Sende kalabilir,ama diğer şartları o zaman düşünürüz.” Dedi konuyu geçiştirerek.
Janessa elini ona doğru salladı,itiraz eder gibi. “Bana sadece şunu söyle,adın her neyse!. Bebeğim ben de kalacak mı? Onu benden almayacaksın değil mi?”
“Evet, onu senden almayacağım.”
Janessa rahatlıkla derin bir nefes alırken fısıldadı. “Tamam o zaman.”
“Tamam ne?” dedi adam ona doğru eğilirken.
Janessa onun bu yakınlığından rahatsız olurken aceleyle konuştu. “Tamam,şartını kabul ediyorum.”
Adam geri çekilirken tekrar o güçlü sesiyle konuştu. “Kressteen..”
Janessa kaşlarını çattı. “Efendim?”
Kress tekrar yerine oturdu. “Adım Kressteen..Ama kısaca Kress diyebilirsin.”
Janessa yanaklarının kızardığını hissediyordu.’Adamdan çocuk bile yapıyorum ama adını şimdi öğreniyorum…Tam bir rezillik…’
Neyse ki Kress bunu anlamamış gibiydi.
“Evlilik işlemlerini başlatıyorum,1 haftaya her şey bitmiş olur..Bu arada artık birlikte yaşayacağımızı söylememe gerek yok sanırım.. Ve Amerika sınırında ki çiftlik evine balayına gideceğiz..Ondan sonra da çoğunlukla orada kalacağız..”
Gözleri, bir an şaşkınlıktan kalmış ve sessizce onu izleyen Janessa’ya kaydı.
“Bak ne diyeceğim..Bunları sonra konuşuruz,dinlen..” diyip cebinden telefonunu çıkardı.
Janessa 1 günde hayatının nasıl değişeceğini şimdi anlıyordu.
3 Hafta öncesi, geleceğini 1 günde belirlemeye yetmişti…Evlenecekti..Hamileydi ve bebeğini doğurduktan sonra boşanacaktı..
Janessa tüm olanlara rağmen bebeği için sevindi..
Janessa’nın üzülmeye hakkı yoktu.
Bebeği olacaktı..Bebeği sağlıklıydı,bu mutluluğunu upuzun bir süre kimse bozamazdı.
Hiç kimse ve hiçbir şey..
Tüm bu düşüncelere rağmen hafif bir hüzün hissediyordu..Olayların aceleciliği onu biraz üzüyordu..
Sadece..
Sadece hiç bir şey hayal ettiği gibi değildi işte..
******
Başında ki bandajla ve dikkat etmesi gereken bebeğiyle, üstüne de Kress’le yaptığı küçük kavgayla Janessa şuan tepesine kadar dolmuş hissediyordu.
Kress onu incelerken suskunluktan vazgeçti ve başını lanet ettiği bir kabullenmeyle salladı. “Dök içini..”
Janessa derin bir nefes aldı. Verirken saydırmaya başlamıştı. “Hiçbir eşyamı alamadım,kimseyi arayamadım,laptopumu bile alamadım. Ne giyeceğim ben, ha söylesene? Yeni eşya falan diyeceksen baştan söyleyeyim,yeni eşyalara alışma sorunum var!. Kendi eşyalarım lazım bana.Ayrıca internetten sürdürdüğüm işlerimi yapmam lazım. Ama tüm işlerim laptopumda,ve ben booş duramam!.” Nefesi yetmeyince bir nefes daha aldı Janessa. Sonra aynı sinirli pozuna döndü. “Eşyalarımı istiyorum!” dedi adama kötü bir bakış atarken.
Kress kaşlarını çattı. “Bitti mi?”
Janessa rahatça koltuğunda geri yaslandı. “Evet..” dedi nefesini sakince verirken.
Kress onun bu tavırlarını izlerken düşünmeden edemedi.’Acaba hamilelik hormonlarını mı etkiliyor?’
Kress kafasından bu saçma düşünceyi atmaya çalıştı. Hormonlar her kadını etkilerdi,ama bu kadında daha etkili olduğu kesindi.
“O zaman geçerli bir sebep sunmama izin verin … Ama hatırlarsanız eğer hamilesiniz. Yani bu ne anlama geliyor?” dedi alaylı sesiyle.
Janessa ‘ne’ der gibi tek kaşını havaya kaldırdı. Kress ise ikiletmeden cevabını yapıştırdı.
“Bu ; 2 bilemediniz 3 aya balon gibi olacağınız anlamına geliyor…Yani yeni giysiler.Ve eşyalar.” Janessa yanakları kızarmış bir şekilde ağzını açmışken Kress parmağını kaldırarak susmasını işaret etti.”Ayrıca internet sorun değil..” derken telefonu çaldı.
Janessa’nın konuşmasına izin vermeyerek telefonunu açtı. Kadın dırdırını her erkek gibi sevmiyordu ama Janessa ile atışmak hararetliydi en azından.
Kress başını salladı,saçmalıyordu..Bir sürü olayın şokuyla saçmalıyordu.
“Evet Jake?”
“Efendim Çiftlik evi tamamen hazır..Evlilik işlemleri de halledildi.”
“Güzel..Ne kadar zamanımız var?”
“2 Gün sonraya gün aldık..Uygun mu?”
“Evet.. Özel stilist ve terzi tamam mı?”
“Tamam..Hanım efendinin bedenine göre sade bir gelinlik dikilecek.”
Kress güldü. ‘Sahte evlilik, gerçek gelinlik’
“Jake,bunu sen ayarladın tamam mı? Böyle işlere gelemem.Biliyorsun.” dedi Janessa duymasın diye arkasını dönerken.
Janessa’yı kişilik olarak tanımıyor olabilirdi.Ama doktorun söylediklerine göre hamilelikte moral çok öenmliydi.
Ve Janessa’nın yaşadıklarına objektif bir bakış açısıyla bakılacak olursa, en azından evlenirken olması gerektiği gibi evlenmeyi onu kesinlikle mutlu edecekti..En azından Kress öyle tahmin ediyordu.
“Tabii efendim.Yalnız bir sorunumuz var..”
“Söyle.”
“Efendim,Marianna..yine sizi sorup duruyor.”
Kress elinde olmadan gerildi ve eski duygusuz,ruhsuz halini aldı birden.Sert sesiyle konuşmya başlayınca Jake onu pür dikkat dinliyordu.
“Geçiştirin gitsin.”
“Bakın..Biliyorsunuz,o isteyince sizi buluyor..”
Kress derin ve sıkıntılı bir iç çekti. Geçmişi peşini hiç mi bırakmayacaktı. Ama onu şaşırtan şşey,geçmişini ne ara unuttuğuydu.
Janessa olayından bu yana aklına gelmemişti bu sıkıntıya boğan olaylar…Nasıl olmuştu bu?
“Efendim?”
Kress kendine gelirken düşünceleri birden aydınlandı.
“Jake. Madem yine beni sorup duruyor,ona evleneceğimi,ve sevgilimin hamile olduğunu,müstakbel karımada aşık olduğumu söyle. Belki artık umutlarını yitirir ha?”
Jake telefondan belli etmese de keyiflenmişti. Marianna’ya bunları söylerken yüzünün halini hayal bile edemiyordu.
“Tabii efendim..” dedi …’Zevkle..’