RAVEN'S POV
"HEY! Girl! Did you know that Scott was kicked out in this school?" woman whispered to the girl beside her
"There's nothing new about that, she's a freak." the girl beside her replied
At marami pa kong narinig na bulung-bulungan sa pagkaka kick out ko sa school.
Saka ko na lang sasabihin sa inyo kung bakit ako nakick out.
Andito ako ngayon sa bahay naghahanap na NAMAN ako ng bagong mapapasukang school.
Lumipas ang ilang oras wala pa din akong nakitang school na mapapasukan dahil halos lahat na ng university sa lugar namin napasukan ko na at halos lahat yun pare-parehong nakick out ako.
By the way I'm Akisha Raven Scott. 19 years old. My parents already died when I was 5. Well di ko naman talaga sila totoong magulang I was just adopted. Ako lang ang nagpapa-aral at bumubuhay sa sarili ko simula ng mamatay sila.
Kung tatanungin nyo kung pano ako nabubuhay ng walang magulang well sanayan lang yan. I'm already used on being alone so I don't need anyone.
Kinuha ko ang laptop ko at naghanap ng school na pwedeng mapasukan halos lahat na kasi ng school napasukan ko na pero na kicked out lang din ako. At ng di ako makahanap ng school ay sinarado ko na ang laptop ko at marahas kong ginulo ang buhok ko.
Di ko na talaga alam ang gagawin ko!! F*ck this life! Hayyss! Makatulog na nga lang!! Bukas ko na lang poproblemahin ulit kung saang school ako papasok ngayon. Kahit ilang beses ko naman iyoj problemahin wala namang magbabago problema parin naman yun. And also I hate stressing myself out.
---------------
PAGKAGISING ko ginawa ko na yung morning rituals ko. Pumunta ako sa may terrace ng apartment ko. At dun lumanghap ng sariwang hangin.
Papasok na sana ako ulit sa loob ng biglang may nahagip ang mata ko. Agad akong lumingon at nakita ko ang isang kulay itim na sobre na nililipad ng hangin.
At nakita kong papunta ito sakin at sinalo ko naman ng mahulog ito.
Agad kong binuksan ang sobre. At may papel sa loob na kulay gold. Binuklat ko ang papel at binasa. At nagulat ako sa nabasa ko. Well gusto nyong malaman kung anong nakasulat
Dear Miss Scott,
We would like to invite you to enroll in Magisch Academy. You don't have to worry about the tuition fee or any expenses because everything is free in the academy. We will also give you a monthly allowance. And there's already a dormitory here so you don't have to worry about where you will live during your stay here.
It will be our pleasure if you will accept our invitation. If you already decided to accept our invitation then just fill up the form below. There will be a man that will fetch you tomorrow for you to be able to go here.
~HeadMaster Rei
Agad kong tiniklop ang papel. Magisch Academy? What a weird name huh? Tatanggapin ko ba o hindi? But do I have a choice? Wala na kong school na pwedeng pasukan at mas lalong ayaw kong huminto sa pag-aaral.
Agad akong umupo sa kama ko at kinuha ang ballpen ko at finill upan ang nasa baba ng sulat. Nanlaki ang mga mata ko ng biglang masunog ang papel na hawak ko at naging abo pagkatapos kong fill upan.
What the hell happened?! Agad kong iniling ang ulo ako. Nababaliw na ko. Agad kong inimpake ang mga gamit ko at kinuha ko ang mga pera ko sa loob ng vault ko.
Kung san ko nakuha ang pera ko secret na muna yun malalaman niyo rin yun sa susunod na mga chapters.
Nilalagay ko ang pera ko sa loob ng bag ko na mahagip ng mata ko ang isang treasure box.
Agad ko itong kinuha at nilagay sa loob ng bag ko. Agad akong naligo at lumabas ng apartment ko para pumunta sa mall. May mga kailangan akong bilhin.
Pagkadating ko sa mall ay agad akong pinagtinginan ng mga tao. Well sanay na ako. Naglakad lang ako na para bang wala lang sakin ang mga ginagawa nilang pagtingin at pagbubulungan.
Tsk. I really hate attention mas lalo tuloy akong naging pursigido na bilhin yung mga kailangan kong bilhin ngayon.
I'm just walking with my usual poker face. I'm not a happy-go-lucky person. I'm a cold and heartless person. I'm the true definition of a demon and a bitch. A great combination, isn't it?
I don't make friends because I know that someday they will just leave you. They will just come into your life to leave you alone in the end. The more you give importance to others, the more you give them the right to hurt you. And I won't let that happen. Never again. I don't need others kaya kong mabuhay ng ako lang mag-isa. I don't do love. Love wasn't existing in my world and it will never be.
Kapag kasi mabait ka aabusuhin ka lang ng mga tao sa paligid mo. I already learned from the best.
Pagkatapos kong bilhin ang mga kailangan ko ay agad akong umuwi at natulog.
Alam kong simula bukas magbabago na ang takbo ng buhay ko.
Pagkadilat ko ng mata ko ay agad kong ginawa ang mga morning rituals ko. Naligo na ko at sinimulan ng ayusin ang sarili ko.
Ginamit ko yung mga binili ko kahapon nagtataka siguro kayo kung anong binili ko kahapon well bumili lang ako ng pandisguise.
Yes, you read it right dahil magdidisguise ako as an ugly nerd. Why? Para magkaroon ako ng tahimik na buhay sa bago kong school. Dahil sa itsura ko kaya ako laging napapakick out because I'm a FREAK.
Kasabay ng pagdidisguise ko physically ay ang pagpapanggap kong mabait. I will control myself if I have to pero kapag sumobra na at napuno na ako they will taste hell for sure.
Di ibig sabihin na magtitimpi ako ay di na ko gaganti.
I put a fake skin that was color brown in my whole body to hide my skin that looks like snow. I put a wig that is curly and has a full bangs. The color of it was black enough to hide my pink hair. I hate this color of my hair. It's too girly! I tried to dye it before but it's no use. Bumabalik lang sa dati nitong kulay saka naisip ko what's the use? Everyone already knew me no matter how hard I tried to conceal my hair color they still knew sees me as a freak who have a pink hair. I use a contact lense that is colored light blue to hide my pink eyes. I know I'm a freak but who the hell cares! As if it was my goddamn fault to have this kind of eyes. Well I always put a contact lens on even before. Having an odd hair color and extreme beauty is enough. I don't want to become more of a freak in other people's eyes. I also put on big eyeglasses that have no grade and a brace and then viola! I'm done! I really looked like an ugly nerd right now.
Bumili din ako kahapon ng mga pangmanang na damit pero syempre nagdala pa rin ako ng mga damit na matitino yung madalas kong suotin in case of emergency.
Pagtingin ko sa salamin hindi ko na makilala ang sarili ko sobrang pangit ko na malayo sa maladyosa kong itsura. I really look like an ugly nerd. I'm so great hindi halatang disguise mukhang totoong-totoo.
Pagkatapos kong mag-ayos ay saktong may nag doorbell. Pinahina ko ang aura ko para mas lalo akong maging weak tignan. Agad kong inipit sa likod ko ang baril na nasa ilalim ng unan ko. Well marami akong nakatagong armas sa bawat sulok ng apartment ko. Mas maganda ng sigurado. Pagkabukas ko ay may nakita akong malaking mama na mukhang foreigner he looks like a black american mukha syang men in black at naka shades pa. Agad kong nilagay sa may likod ang kamay ko at hinawakan ang baril ko.
"Are you Ms. Scott?" tanong ng mama na mukhang men in black
Foreigner nga may accent eh
"Yes," sagot ko
"I'm the one that is assigned to fetch you from Magisch Academy" sagot nya kaya agad kong binitawan ang pagkakahawak sa baril sa likod ko
"Ohh! Wait I'm just going to get my things." sabi ko at dali-daling kinuha ang bag ko.
Isang bag lang ang dala ko dun na lang ako bibili ng mga damit konti lang kasi yung dinala ko yung importante lang kasi ang dala ko.
Agad akong lumabas at sinarado ang apartment ko. Agad kong binalingan yung mamang mukhang men in black.
"Let's go." sabi ko at agad akong sumakay sa kotse di ko na hinintay na pag buksan nya ko.
Bakit pa? Kaya ko naman di naman putol ang kamay ko ah. Tsk. Agad kong sinalpak ang headset ko at nagpatugtug mukha kasing malayo pa ang pupuntahan namin.
Nararamdaman kong nakatitig sakin si mamang men in black pero di ko na lang pinansin. Tsk. Ginawa ko na lang ang paborito kong gawin ang matulog.
Pagkatapos ng ilang oras ay naramdaman kong huminto na ang kotse kaya dinilat ko ang mata ko.
Agad akong lumabas ng kotse. Napamangha naman ako ng makita ko ang nasa harap ko isang malaking kulay ginto na gate as in malaking-malaki talaga. At sa taas ay may nakasulat na Magisch Academy. Agad pumunta si mamang men in black sa harap at may binigkas na di ko malaman kung ano tas bigla na lang bumukas ang gate.
(A/N: See the picture below)
Pumasok naman si mamang men in black kaya sumunod naman agad ako. Pagkapasok ko ay mas lalo akong namangha dahil sobrang ganda at lawak.
Seryoso school ba talaga ito o palasyo? Agad kaming nagpatuloy sa paglalakad. Walang masyadong tao sa labas marahil simula na kasi ng klase ng iba.
Agad naman napatingin sakin mapa estudyante man o guro at tiningnan nila ako na para bang ako na ang pinaka naka kadiring nilalang na nakita nila.
But the hell I care! I don't care what they're thinking right now. Gilitan ko pa sila ng leeg diyan eh. Really what's wrong with the people right now? They easily judge others just because of their physical appearance! Oh bitch please!
Huminto kami sa may pinto na kulay gold na may nakalagay na Head Masters Office. Seriously halos lahat na lang ng makita ko dito ay kulay ginto. Kuhain ko kaya yun tas ibenta ko sigurado yayaman ako.
Kumatok naman si mamang men in black.
"Come in." sabi ng nasa loob base sa boses nito ay babae ang nasa loob.
Pagkapasok namin ay agad kong nakita ang isang babae na may kulay gray ang buhok.
Kahit yung mga estudyante na nakita ko kanina kakaiba din ang mga itsura. Well maganda na din yun atleast hindi lang ako ang nag-iisang freak sa mundo.
"Have a seat." sabi nya kaya umupo ako sa may harap ng table nya habang si mamang men in black ay nakatayo lang sa may gilid.
"You maybe Miss Scott, am I right?" tanong nya kaya tumango na lang ako
"I'm Head Mistress Rei. I'm really glad that you accepted our invitation. By the way here's your schedule, your dorm key with your door number and your uniform." sabi nya habang nakangiti
Hindi ba nangangawit yung panga nya kakangiti? Tsk. Kinuha ko lang ang mga gamit ko.
Wala sa vocublary ko ang magpasalamat.
"Ahm by the way I want to inform you that this school is not an ordinary school." sabi nya
What did she mean? Kahit naguguluhan ako pinanatili kong walang expression ang mukha ko.
"We're not humans. We're immortals. In this world magic does exist." sabi nya
Gusto ko sanang matawa kaso di ko nga pala alam kung pano. Hinihintay ko sanang sabihin nyang nagbibiro lang sya kaso nabigo ako.
Oh well di na ako masyadong nabibigla kung bakit ako nandito ngayon. Alam kong hindi ako ordinaryong tao lang because I accidentally use my magic before that changed my whole life. I also know some of my powers. There's someone who trained me para mapalabas at magamit ko mg maayos ang mga kapangyarihan ko. Pero wala akong balak ipaalam ang tungkol sa kapangyarihan ko. Ang kinabigla ko ay mayroon palang mundo para sa katulad ko at di ko inaasahan na hindi lang ako ang nag-iisang may kapangyarihan bukod kasi sa dalawang taong kinamumuhian ko wala na akong ibang naka encounter na katulad ko.
Kung ito ang mundo kung saan naninirahan ang nga katulad ko then it means nandito din ang totoo kong mga magulang. Napangisi ako sa loob-loob ko.
My dearest parents, I will find you. I'm going to make you pay for abandoning me. For allowing me to suffer in hell. I'll let you have a taste of the hell I've been through. I think having a peaceful stay here at the academy will be impossible now. Together with my biological parents, I will bring pain and suffering to this world. And I'm going to start at this academy. I'll turn this academy upside down, but I'll have my own fun first. This world will eventually fall into my hands, and when it does, I will crush them. I shouldn't have to be the only one who suffers. I'll bring demise to this world, just like it has done to me.
"Okay." cold na sabi ko at nakita kong napalunok pa sya. Scared eh? Wala PA nga akong ginagawa.
"E-ehem! Please try not to get wounded dahil baka atakihin ka ng mga blood sucker students dito" sabi nya trying to hide her fear
Imbis na sumagot ay tumango lang ako. Tapos bigla syang tumayo at inilahad ang kamay nya sakin.
"It's nice meeting you, Ms. Scott" sabi nya
Noong una tinitigan ko lang yun pero maya-maya ay inabot ko na din at tumayo. Akala nya ba di ko mapapansin ang gusto nyang gawin? She's really that curious about me ha?
"Me too, Headmistress Rei" sabi ko at ngumiti ng peke pero ang totoo nakangisi ako sa loob-loob ko. Ngising demonyo. Nakita kong napalunok sya. Scared eh?
Ilang minuto pa ay di nya padin binibitawan ang kamay ko nakatingin lang sya sakin. Shock was all written on her face. Bigla nyang binitawan ang kamay ko na para bang napaso.
"Y-you may g-go now. Your classes will start tomorrow. Mister Ricardo samahan mo sya sa dorm nya" nauutal na sabi nya saka tumingin doon sa mamang men in black
Tapos lalabas na sana ako pero bago yun tiningnan ko muna ang taong kanina pa nandito at pinagmamasdan ang bawat galaw ko at nagsmirk sa kanya. Aakalain mong baliw ako dahil wala namang tao doon sa lugar na tinitignan ko. Syempre dahil malakas ang pakiramdam ko. Kahit di ko sya nakikita by my naked eyes but I can feel him or her. At tuluyan na kong lumabas. Sinamahan naman ako ng mamang men in black na Ricardo daw ang pangalan.
Pumunta kami sa isang building. Maya-maya ay huminto kami sa isang pinto.
"Miss Scott this will be your dorm from now on. I'll go ahead have a nice day" sabi nya kaya tumango na lang ako.
Pagkapasok ko sa loob ng room ay napamangha ako. Ang ganda kasi para syang condo pero mas malaki. Pwede na nga itong bahay eh. Mas lalo syang gumanda para sakin dahil kulay blue ang dorm ko. Hindi man halata pero blue ang pinakafavorite ko sumunod lang ang red at black.
May 2 pinto isa ang kwarto ko at ang isa naman ay banyo. Agad akong dumiretso sa banyo at naghalf bath. Pagkatapos ay nahiga na ako sa kama ko at natulog. I need it dahil nararamdaman kong may hindi magandang mangyayari bukas.
----------
HEADMISTRESS REI'S POV
Piling ko nakahinga ako ng maluwag ng mawala na ang misteryosang dalaga na iyon.
"Did you felt it?" tanong ko
Biglang may sumulpot matandang lalaki sa harap ko. Well siya ang kausap ko bago dumating si Ms. Scott. Di ko nga alam kung bakit kailangan nya pang gawing invisible ang sarili nya at magtago kung pwede naman syang magpakita o di kaya ay umalis na lang.
"That woman. She's mysterious" sabi nya
He's right. There's something weird about that girl.
"She looked at me awhile ago as if she can really see me. Alam nyang kanina pa ko nandito. Malakas ang pakiramdam nya" sabi niya na bakas ang pagkamangha sa dalaga kanina
Well di naman nakakapagtaka na mamangha siya sa nangyari dahil isa sya sa pinakamagaling magtago ng presensya dito sa buong Avalor. Isa pa sya ang head ng councils kasama sya sa nangyaring digmaan noon. Kaya nakakapagtaka na isang transferee na babaeng nerd naramdaman ang presensya nya at idagdag mo pa na invisible sya ngayon. Oh diba? She's amazing but terrifying, not because of her features but because of her personality. She's too mysterious and that scares the hell out of me.
"That girl is impressive, but at the same time, terrifying." sabi ko
"Yeah. There's something in her aura that screams danger. We need to be careful with that young woman" sabi nya
Who really are you Akisha Raven Scott?
----------
© All Copy Rights Reserved