Κοίταξε το εισιτήριο άλλη μια φορά, καθώς η αεροσυνοδός την καλωσόριζε στο αεροπλάνο. Μάλιστα της πρόσφερε και μια εφημερίδα αλλά εκείνη αρνήθηκε αγέλαστα σχεδόν. Είχε ξυπνήσει με πονοκέφαλο. Πάση θυσία ήθελε να αποφύγει αυτό το ταξίδι αλλά δεν γινόταν με τίποτα. Είχε μούτρα μέχρι το πάτωμα, είχε ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα και σαν μην έφταναν όλα δεν πρόλαβε να πιει τον καφέ της αφού έριξε την κούπα κάτω.
"Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" μουρμούρισε όταν διαπίστωσε πως βρισκόταν ακριβώς στην έξοδο κινδύνου. "Και δε λέει να γίνει καλύτερη" Τοποθέτησε εκνευρισμένη τη μικρή βαλίτσα στο χώρο των αποσκευών ενώ φρόντισε να κρατήσει το τάμπλετ. Η δουλειά της στο νησί ήταν μονάχα για δυο μέρες. Όλα ήταν κανονισμένα από το γραφείο, διάλεξε τα απολύτως απαραίτητα ενώ επέλεξε ένα ξενοδοχείο δίπλα στη θάλασσα. Είχε το ύφος σκληρής γυναίκας, έμοιαζε μεγαλύτερη από την ηλικίας της, με καλογυμνασμένο κορμί αλλά δίχως ίχνος μακιγιάζ πάνω της. Δεν είχε όρεξη ούτε τα χείλια να βάψει, τα βαριόταν όλα αυτά. Τίναξε τα μακριά μαλλιά καθώς μύρισε ένα έντονο ανδρικό άρωμα πίσω της. Δεν γύρισε, εάν και ήταν έτρωγε η περιέργεια. Κάποιος έσπρωξε τον άνδρα πίσω της και αυτός έπεσε πάνω της.
"Συγγνώμη" άκουσε μια βραχνή φωνή ενώ η αναπνοή του μύριζε τσιγάρο.
Πάλι δεν έδωσε σημασία. Είχε θέση στο παράθυρο. Ο κόσμος μπροστά της πάλευε να τακτοποιηθεί. Όταν κάθισε στη θέση της παρακαλούσε να μην έχει για συνεπιβάτη κανέναν σπαστικό, που θα της αράδιασε φιλοσοφίες περί ζωής και υπερβολικές στιγμές ευτυχίας ενώ οι περιγραφές κατορθωμάτων ή επαγγελματικών επιτυχιών την έκαναν να βαριέται αφόρητα. Κοίταξε για λίγο έξω. Ο καιρός εντελώς χειμωνιάτικος. Η θερμοκρασία το βράδυ είχε πέσει κάτω από μηδέν, οι υπάλληλοι του αεροδρομίου βεβαιώνονταν πως τα φτερά ήταν εντάξει. Ξαφνικά το σάλιο της κόλλησε στο λαιμό.
Ξαφνικά ένιωσε την παρουσία ενός άνδρα δίπλα της, το βαρύ άρωμα που θύμιζε κάτι με λεμόνι την έκανε να γελάσει λίγο αφού της θύμισε παιδική κολόνια. Πάλι όμως δεν τον κοίταξε, έστρεψε το βλέμμα της προς τα έξω. Ούτε ο άνδρας της μίλησε όμως, μάλλον δεν την πρόσεξε καν αφού όταν την σκούντησε δεν της ζήτησε συγγνώμη.
Θυμωμένα τότε του χάρισε τη ματιά της. Δίπλα της καθόταν ένας άνδρας ελαφρώς ατημέλητος, με μαλλιά που προφανώς είχε καιρό να βουρτσίσει, ένα μπλουζάκι με κάτι τρύπες και ένα τζιν ξεβαμμένο. Τρόμαξε κυριολεκτικά.. "τι είναι αυτός πάλι Θεέ μου;" αναρωτήθηκε από μέσα της. Είχαν την ίδια ηλικία ίσως και να ήταν και μικρότερος. Τα μάτια δεν φαινόταν από μαλλιά. Το πρόσωπο του σκυμμένο πάνω από ένα περιοδικό, μελετούσε κάτι με ιδιαίτερη προσήλωση. "το παίζει και κάποιος τρομάρα του ας πάει να πλυθεί πρώτα" είπε πάλι από μέσα της και αμέσως με τη σειρά της άνοιξε το περιοδικό.
Ήταν έτοιμη για την απογείωση, η πτήση κρατούσε μια ώρα και κάτι. Οι κινητήρες βουίζαν και το αεροπλάνο αποκτούσε όλο και παραπάνω ταχύτητα. Όλοι περίμεναν, σε κανέναν δεν άρεσε η απογείωση ούτε και σε εκείνην. Ξαφνικά ένιωσε δυο ανδρικά χέρια να την κρατάνε από το μπράτσο. "Τι στην ευχή;" αναφώνησε
"Δεν μου αρέσουν οι απογειώσεις..." άκουσε πάλι την μπάσα φωνή του. "μου έρχεται να κάνω τσιγάρο πάλι"
"Σου φαίνομαι για ψυχολόγος;" τον ρώτησε απότομα ενώ προσπάθησε να απομακρύνει το γλοιώδεις χέρι του από πάνω της.
"Καλά μην εκνευρίζεσαι" της ανταπάντησε με ύφος εκείνος επίσης.
"Θα μου ζητήσεις και τα ρέστα;" είχε όρεξη να ξεσπάσει τα νεύρα της και αυτός ο τύπος φαινόταν η ιδανική λύση "και το κάπνισμα απαγορεύεται"
"Κακώς όταν γνωρίζεις ξινές γκόμενες πάντα χρειάζεσαι ένα"
Οι κόρες των ματιών διαστάλθηκαν έκπληκτες εντελώς με το θράσος του. Θα τον χαστούκιζε εάν δεν άκουγε το κλάμα ενώ μωρού πίσω τους.
"Πολύ φασαρία έχει" αμέσως ο περίεργος άνδρας φόρεσε τα ακουστικά του ΙPAD στα αυτιά. Το σήμα για τη ζώνη έσβησε επιτέλους.
Η νεαρή κοπέλα σούφρωσε τα χείλη, τον άκουγε να ψιθυρίζει κάτι ασυναρτησίες από ένα ξένο κομμάτι. Προσπάθησε να ηρεμήσει ανοίγοντας το τάμπλετ και να χαζέψει σε μια ταινία. Είχε περάσει μια ώρα αλλά δεν άντεχε άλλο. Αυτός ο άθλιος έκανε λες και ήταν μόνος στο αεροπλάνο.
Τον σκούντησε επίτηδες.
"Λέγε.." της είπε αγενέστατα
"Την επόμενη φορά να πάρετε το ιδιωτικό σαν αεροπλάνο να μην σας ενοχλούμε" τον ειρωνεύτηκε.
"Αυτό θα κάνω" ανταπάντησε ψύχραιμα εκείνος φορώντας πάλι τα ακουστικά
"Δε θα κατέβουμε από εδώ πέρα, θα δεις τι έχει να γίνει"
Μετά από μια ώρα επιτέλους το αεροπλάνο προσγειώνονταν στο μικρό αεροδρόμιο του νησιού. Ο κρύος αέρας την ξύπνησε για τα καλά. Μπροστά της αυτός ο άθλιος που το έπαιζε κάποιος. Εϊχε ανοίξει ήδη το κινητό, συνομιλώντας σε κάποιον σε άπταιστα αγγλικά. Περάσαν το έλεγχο των διαβατηρίων και αμέσως προχώρησαν προς την έξοδο.
Αυτός την ειρωνεύτηκε πρώτος... "με ακολουθείς βλέπω"
"Προτίμησε να μην ασχοληθεί άλλο μαζί του άλλωστε δε θα τον ξανασυναντούσε ποτέ στη ζωή της.
Πλήθος κόσμου περίμεναν στη μικρή αίθουσα των αφίξεων υπήρχε υπερβολική φασαρία μάλιστα. Έψαχνε κάποιον με το όνομα της γραμμένο. Ξαφνικά εκείνη παραπάτησε, άθελα της έπεσε στον άνδρα που είχε ισιώσει το κορμί του περήφανα, έτοιμος για τη μεγάλη απόδραση. Και οι δυο πέσανε κάτω, αυτοί από πάνω του κυριολεκτικά και αυτός από κάτω να την χαζεύει σοκαρισμένος. Τα κορμιά τους κολλημένα, και τα πρόσωπα τους σε απόσταση αναπνοής, έτοιμα για το μεγάλο φιλί του έρωτα. Ξαφνικά τα φλας των κινητών και από τις κάμερες πήραν φωτιά. Την επόμενη μέρα αυτή η φωτογραφία θα γινόταν πρώτη είδηση παντού... και ένα ήταν σίγουρο δεν θα ήταν η τελευταία τους συνάντηση.
***αυτή η περιληψη εαν θέλετε ανέβηκε για χαβαλέ, δεν πρόκειτε για νέα ιστορια διοτι θα λείπω πρώτον και δευτέρον δεν έχω όρεξη. Αυτο κομμάτι θα περαμείνει ανεβασμένο για 24 ωρες ελπιζω να μην σας αρέσει και ναι καλά διαβασατε δε θέλω να σας αρέσει καθόλου.. Μετά απο 24 ώρες το κομματι θα σβηστεί. Η λόγοι αυτή της ανάρτησης είναι στοιχηματικοί καθαρά.... ασπουμε κατι σαν παιχνίδι. σας ευχαριστώ****