"WoooOOO!!!!!!!!!!!!!"
"Ang po-pogi talaga nila .... "
"Nakakamatay ang kagwapuhan nila" tilian doon, hiyawan dito.
Iyan lang naman ang bukang bibig ng mga kapwa ko estudyante dito sa War Academy ngayon, paano ba naman kasi naglalaro ng volleyball ang mga sikat na estudyante sa school namin.
Gumagamit ng magic ang mga kalahok sa laro kaya mas nagiging astig yung laro ni hindi mo alam kung saan lalapag ang bola dahil kanya kanyang stragedy ang mga players para maisahan ang kalaban pati nga mga utak naming mga taga-nuod naloloko nila dahil sa sobrang galing nila mag-isip ng tactics.
"buti pa yung dalawa kong kambal nandodoon..." sambit ko habang nanunuod sa laro.
"Oh my, marunong kana pala ma-inggit ngayon ?" napalingon ako sa may kaliwa ko para lingurin kung sino man yung bruhang sabaterang yon.
"Ikaw pala Sulx" nang bigla niya akong akbayan. Si Sulx nga pala ang ka-roomate ko since two persons lang per room kaya hindi na ako napasama sa mga kapatid ko.
"Wag kana mainggit diyan sa mga kapatid mo, dahil sa pagiging mahina mo naging mag-bestfriend tayo..." may sira din talaga tong best friend ko. Hindi ko alam kong todo supportive sa akin o hindi.
"Hehe... Ou nalang, para sumaya kana!"
"gusto mo doon nalang tayo sa tambayan para hindi kana mainggit diyan sa mga sikat na sorcerers sa academy natin."
"Mabuti pa nga ."
" Tara" Nagsimula na kaming lumayo sa may court.
kung meron mga pinupuri at kinaiingit na mga sorcerers dito sa academy syempre may mga lampa, batugan at tatanga-tanga sa academy na ito at I am one of them.
-- -- -- -- -- -- -- -- --
" Guys ano naman ba yang pinagbubusy-han niyo ?" tanong ni sulx sa mga kaibigan namin sorcerers na para baý busy sa mga bagay na hindi namin mawari kung ano ang mga iyon.
"Inutusan kami ni Prof. Ching Ching na pagandahin ang classroom natin kaya heto, busy kami para sa mga decorations." decorations pala ginagawa nila ? Para kasing hindi eh, puro punit punit na tela kasi ang nasaksihan ko.
"Sure kayo decorations yan ? Anyway, kaya pala wala kayo sa court kasi busy kayo sa pag-gawa ng deco. " ani Sulx.
"kaya nga eh, hindi ko tuloy nakita si Baby Erry " ani Yunice.
Siya lang naman ang maarte sa aming mga weak sorcerers.
"Hi naku, Yunice wag mo nga agawain si Prince Erry kay Sophie " loko to si Sulx, isali ba naman ako sa usapan nila,
"Sulx manahimik ka nga diyan..." sigaw ko kay Sulx.
"Anyway, I don't even care if we like the same person because eventually we'll end up as nothing but a loser. Loser because we should accept the fact that we have nothing to do to be liked by a such handsome like him." natamaan ako sa sinabi niya nun kaya napa-yuko na lamang ako.
"Uy, Yunice masyado mo nang minaliit sarili mo" ani Klarisse.
"no, I am just telling the truth!"
"Manahimik na nga kayo guys, dapat pala hindi ko niyaya pumunta dito si Sophie kung gaganyanin lang siya ni Yunice. Ba-bye na nga guys !!!" hinila ako ni Sulx pero narinig ko pa rin ang sinabi ni Yunice nang palabas na kami ni Sulx.
"Accept the fact."
-- -- -- -- -- -- --
"Bruhita talaga yung Yunice na yun..." si Sulx talaga , very protective nga siya sa akin. Kasi kahit hindi siya yung nilait eh siya pa yung galit, dinaig niya pa ako.
"Pero totoo naman yung sinabi ni Yunice, Sulx! Tama yung sinabi niya. Accept the fact." nagsimula akong maglakad palayo kay Sulx.
"Sophie !" narinig kong tinawag niya ang pangalan ko pero tuloy tuloy pa rin ang lakad ko.
Tama... Accept the fact, na kahit kailan hindi ako magagawang pansinin ng taong gusto ko dahil siya malakas samantalang ako napaka-weak, weak , Very weak!!!
Ako nga pala si Sophie, Mahina ! Si Sophie na weak.
May dalawa akong kapatid na naririto rin sa War Academy pero silang dalawa ay malakas hindi katulad ko.
Kahit maging ako hindi ko alam kung bakit kinailangan kong maging iba sa kanilang dalawa eh triplets naman kami.
Iniisip ko tuloy na totoo yung sinabi sa akin nung iba na kung bakit daw ako naging mahina di gaya ng mga kambal ko itoý dahil may nagsealed daw ng power ko pagkalabas ko sa sinapupunan ng mommy ko. Kaya iyon hindi ko magawang ilabas ang tunay na power ko pero baka nga na mahina nga lang talaga ako kaya wala akong high level powers na kayang gawin.
Hindi ko kasi magawang tanungin ang mama namin dahil namatay siya after giving birth to me sa akin kasi ako yung huling lumabas sa aming tatlo, tapos si papa matagal nang nawawala. Dami kong tanong sa buhay ni hindi ko alam kung saan kukuha ng mga sagot.
For this 17 years of existing hindi ko pa rin alam if I really possessed great powers or masyado lang talaga akong assuming ...
Napabalik ako sa reality nang may mabunggo ako.
"Sorry Prince Erry, hindi ko po sinasadya." pawis na pawis si Prince Erry dahil siguro sa laro nila kanina.
"Sa susunod gamitin mo nang mabuti ang dalawa mong mata para naman may silbi... " after niyang sabihin ang mga katagang iyon, umalis rin siya sa harap ko ka-agad.
kahit kailan ang sungit sungit niya sa aming mga weak sorcerers. Nakakainis talaga! ba't kailangan ma-fall sa isang tao na hindi ka naman kayang saluhin! r r r
Bwisit kasi na nakaraan yun,, rrr
*** F L A S H B A C K ***
Tumira kasi kami sa Golden palace nang ikasal si Tiya Maorielle sa bunsong kapatid nang hari.
Nang isang araw sa kakalibot ko nang palasyo nakita ko si Young Prince Erry na umiiyak sa may garden ng palasyo.
"Ba't ka umiiyak ?" tinanong ko siya kaya naman napahinto siya sa kaka-iyak.
"Ka~kasi narinig kong may malala da~daw akong sakit at mamatay na daw a~ako sa madaling panahon..." pahinto hinto siya kung magsalita pero naiintindihan ko pa rin ang ibig niyang sabihin. Tumabi ako sa inuupuan niya.
"Okay nga yon eh, mas maaga mong mararanasan kung paano mamatay..." gusto ko lang naman patawanin siya kaya sinabi ko yun pero hindi ko naman alam na iiyak siya lalo.
"Tahan na, tahan na, joke lang yun kaya hindi yun totoo... " huminto siya kaka-iyak.
"Nasasabi mo lang kasi ang mga bagay na ganun kasi wala ka sa sitwasyon ko," sa bagay tama siya...
"sige na , sorry na talaga Young Prince."
"Ang akala ko ba takot ang lahat ng bata dito sa akin pero bakit mo ko nilapitan ?"
"Hindi kasi ako natatakot sa mga taong umiiyak , naaawa ako." pinunasan niya agad ang mukha niyang puno ng luha.
"Pwes wag mo akong kaawan at hindi ako umiiyak, hindi, Hindi!"
"Sinungaling !! Anong tingin mo sa akin bulag at hindi ko nakita ang mga luha mo kanina ?"
"Nag-hahallucinate ka lang kanina !"'bigla kong hinila ang ulo niya papapunta sa dibdib ko.
"Kung ayaw mong may maka-kitang sayo na umiiyak ka, sa ganitong paraan ka nalang umiyak. Ha? Kahit naririnig ko o nararamdaman ko ang pag-iyak mo atleast hindi ko nakikita at hindi kana rin mahihiya, tama ba ?" nahalata ko ang katahimikan sa paligid ng bigla bigla siyang umiyak ng malakas.
"huhh!!!huuuhuuhh!!!!" Naaawa ako sa kanya ng sobra at hindi ko akalain na ang salbahing batang prinsipeng ito ay napaka-iyakin pala.
Mas naging close ang friendship namin ni Prince Erry nang sumunod na mga araw at marami ang nakapansin sa pagbabago ng ugali ng prinsipe dahil naging mabait ito at tahimik. Kasama ko si prince erry ngayon nasa may bubong kami sa isa sa mga gusali ng palasyo.
"alam mo ang bait mo daw ngayon. ANong nakain mo? " ang sabi ko sa kanya habang nakatingin siya sa langit. Inaabangan kasi namin kung may meteor na dadaan ngayong gabi, may nakapagsabi kasi sa amin na pwedeng matupad ang wish ng isang tao kapag nagwish ito sa isang metoer kaya naman niyaya ko siya umakyat sa bubong ngayong gabi.
"ui, ang seryoso mo naman! ba't daw ang bait mo na..."
"alam mo, ayoko ko kasi sayangin ang panahon ko dito sa lupa sa pagiging masama." anu bayan, iniisip pa rin niya talaga na malapit na siya mamatay.
"ano kaba, kaya nga tayo nandito para hindi kana mamatay"
"wish is wish, pwedeng magkatotoo pwede rin hindi" napasimangot nalang ako sa sinabi niya dahil alam kong may point siya .
"pero kung gumaling man ako, alam mo kung anong gugustuhin kong gawin paglaki ko?!" nabuhayan ako sa narinig ko dahil kahit papaano may puwang pa rin sa isip niya na mabubuhay siya.
"anu naman yun?!"
"pakasalan ang taong mahal ko. " speaking of, hindi ko alam kung sino crush ni Prince Erry.
"wow, ang sweet! Ako rin pangarap ko rin magpakasal sa taong mahal ko paglaki ko. Sino nga ba crush mo Prince Erry?! " todo ngiti ko sa kanyang habang tinititigan ko siya while siya naman nakatingin pa rin sa langit.
"ikaw" iyan ang sabi niya pagkatingin sa akin.
"huh?! seryoso ka?! o baka naman ako lang to nanaginip?!" kinurot kurot ko yung pisngi ko nang bigla niya pigilan ang kamay ko at hinila papalapit sa mukha niya.
"hindi mo tuloy nakita yung meteor na dumaan."
"huh?! talaga , san , san?!"
"wala na .." tumayo na si Prince sa kinauupuan niya.
"sige mauna na ako." iniwan na ako ni Prince.
"siguro nagjojoke lang siya kanina, pero paano kung totoo nga?!" napasimangot nalang ako.
"ayoko umaasa sa wala! Paano kung hindi siya gumaling at iniwan niya akong nag-iisa ?! Panu?! huhuhu... Anong dapat kong gawin? " nagwawala ako nang di oras . "ang bata bata ko pa para isipin ang mg bagay na ganun. "
Ang mga sumunod na araw hindi na kami madalas na mag-usap ni Prince Erry kaya naman nalungkot ako dahil mukhang iniiwasan na niya ako. Kahit sa War Academy hindi niya ako kinakausap, sa bagay bakit naman niya kakausapin ang isang katulad kong mahinang sorcerer baka machismisan lang siya sa school.
At ang masakit pa dun, naging close na niya ang mga kapatid ko since magkakaklase sila sa section 1 dahil puro sila magagaling hindi tulad ko nasa pangalawa sa huling section.
Makalipas ang ilang araw balitang balita sa loob ng palasyo na nagawan na ng paraan para gumaling ang mahal na prinsipe at iyon nga magaling na siya.
"Saan ko kaya makikita si Prince Erry para mabati siya sa paggaling niya?" naglibot ako sa loob ng palasyo pero hindi ko siya nakita.
"Kanina pa ako pa-ikot ikot sa loob ng palasyo pero wala siya dito, Ah.. tama baka nasa garden siya ngayon." tumakbo ako ng mabilis baka kasi tama ang hinala ko na nasa garden siya.
"Iyon siya! Prince Erry !!" nakita ko si Prince Erry nakatayo sa harap ng halamanan na may bunga ng mga rose.
"Prince Erry," tinawag ko siya sa ikalawang pagkakataon nang makalapit ako sa kanya ng husto.
"Anong kailangan mo ?" masama ang awra ng mukha niya nang tumingin siya sa akin.
"Magaling kan~~" naudlot ang pagsasalita ko nang magsalita siya.
"Ou magaling na ako, ano naman sa iyo iyon?" ang sungit niya, tama ba na kinausap ko siya ngayon ?
"Ha? sye~syempre masaya ako dahil magaling na ang kaibigan ko." nang bigla siyang ngumisi.
"Kaibigan ? Kailan pa ..." bumalik na ba talaga siya sa pagiging salbahe ? Ba't ganun ,, naiiyak ako dahil ibang iba na siya sa nakilala kong Erry.
"Bakit hindi ba ?"
"Syempre Hindi !!!" hindi ko na napigilan tumulo ang mga luha sa mga mata ko nang sigawan niya ako.
"Wag ka nga umiyak sa harapan ko!! Dahil hinding hindi ko pupunasan ang mga luhang iyan."
"Ang sama mo! Wala naman akong sinabi ah?! " pinunasan ko saglit ang mga luha ko.
"Oh yan, hindi na ako umiiyak at wag ka mag-alala hindi hindi na ako iiyak ulit sa harapan mo !!!" tumalikod na ako nang magsalita ulit si Prince Erry.
"Naalala mo yung sinabi ko sayo nang nasa bubong tayo? Kalimutan mo na lahat iyon, isang napakalaking katangahan lang ang sinabi ko sa iyo. " hinarap ko siya ulit at sobrang pagpipigil ko this time para hindi umiyak.
"Naka~nakakainis ka ?! Alam mo ba yun,? Ba't mo ba sa akin sinasabi ang mga bagay na to ?! "
"Dahil mahina ka!!! " dahil na naman sa pagiging mahina ko? Sino ba kasi nag-imbento ng salitang "Mahina" masapak nga !
"Dahil sa mahina ako kaya nilalayuan mo na ako, di ba friend tayo? Di ba ?!" ngumisi na naman siya sa harapan ko.
"ba't ko ba kailangan makipag-usap sa isang tulad mo? Sige, mauna na ako sa iyo " dinaanan niya lang ako. Ang sama niya kung pwede ko lang siyang sipain ngayon ginawa ko na ! Nang makalagpas siya ng kakaunti sa akin bigla akong nagsalita.
"Wag ka mag-alala simula ngayon buburahin na kita sa isip ko." alam kong narinig niyang sinabi ko iyon bago pa man ako tumakbo papalayo sa kanya. Ayaw tumigil ng mga luha ko kakatulo sa mga mata ko hanggang sa mapa-upo nalang ako sa may isang dingding.
"Huhuh... Darating ang araw lalakas rin ako, Lalakas rin ako!!!" ninais kong lumakas para naman magawa kong saktan o matalo yung taong nagsabi sa akin na dahil sa pagiging mahina ko nawalan ako ng kaibigan at nang taong mamahalin at nagmamahal sa akin.
*** END OF FLASHBACK ***
"Kaso 7 years na ang makalipas I'm still weak..." napapout nalang ako sa sobrang disappointed sa sarili ko. Papunta na ako ngayon sa may canteen nang mapansin kong may kaguluhang nangyayari.
"wag ka kasing tatanga tanga!!!" ani Veronica.
"look,may mantsa na ang dress ni Veronica and you can't do someting to fix it.!!!!" huh? yung dalawa kong kapatid involve rin. Nasabi ko ba sa inyong may mga times na laging involve ang mga kambal ko sa gulo dahil sa lagi nilang kasama si Veronica. Ang laging pumapangalawa sa ranking na pinakamalakas dito sa War Academy.
"Pasensiya na hindi ko kasi talaga namalayan na paparating kayong tatlo!" Huh? nanlaki ang mga mata ko dahil sa pagkabigla ko nang makita ko si Sulx. Hindi pwede to? Baka saktan nila si Sulx, pero kung totoosin pwedeng gamitin ni Sulx ang power niya para protektahan ang sarili. May shield power kasi si Sulx which she could use against her enemy.
"Siguro naman alam mong hindi kami nagpapatawad nang bast basta!?" Nang biglang hilain ni Veronica si Sulx. Kitang kita ko na walang magawa si Sulx kundi hayaan si Veronica na kaladkarin siya.
"Masama to! Pagtritripan nila si Sulx." nakihabol rin ako gaya ng mga iba kong kapwa estudyante na nakikichismis sa pwedeng mangyari.
"Sulx.. Sulx!!" Dinala ni Veronica si Sulx sa may Battle Field na kung saan nagprapraktis ngayon ang mga freshmen sorcerers.
"Sira ba siya ? Aarr... Kailangan kong tulungan si Sulx pero paano?" paano ba naman kasi, doon sa battle field na yun na kung saan pinapraktis ng mga freshmen sorcerers ang mga powers nila na hindi pa sila sanay gamitin kaya kung sino man ang pumasok sa battle field without protected by a spell ng professor na encharged sa pagprapraktis ng mga freshmen student ay pwedeng mapahamak.
"Tama baka naman matulungan ako ng mga kapatid ko." agad kong nilapitan si Samantha at Saidara
"Pwede niyo bang kausapin si Veronica na wag na niya ituloy ang binabalak niya ? Mapapahamk ang kaibigan ko."
"Wag ka nga maki-alam Phia! " napakagat nalang ako sa labi ko dahil mukhang walang gagawin itong dalawa kong kapatid para pigilan si Veronica.
"please na naman..."
"Alam mo kung naging malakas ka lang sana ngayon, susundin ka sana namin! Kaso hindi eh, " kahit sarili kong kapatid minamaliit ako ng sobra.
"Kaya nga Sophia, At wag na wag mo nga kaming ma-utusan ni Samantha mas above kami sayo!!" hindi ko naman kayo inuutusan, pinapaki-usapan ko lang kayo... HIndi ko na binalak pang magsalita sa harap nila at napahakbang nalang ako paatras.
"Veronica anong balak mong gawin sa akin??" na-alala ko ulit si Sulx nang marinig ko ang boses niya.
"Sulx?!" gusto kong umiyak sa mga oras na ito. Wala akong magawa sa twing minamaliit ako ng ibang tao. Hahayaan ko bang apihin nila ang bestfriend ko na nagpahalaga sa akin ng sobra ?
"Pumasok kana ! Ano pang hinahantay mo?!" tinulak tulak ni Veronica si Sulx papalapit sa battle field.
"Peroo..." ani Sulx.
Hindi ko na kayang panuorin ito. Kitang kita ko ang sunod sunod na pagtulak ni Veronica sa bestfriend ko habang natakbo ako papalapit sa kanila.
"Ano hindi ka papasok?!!!" sasampalin sana ni Veronica si Sulx nang hawakan ko ang braso niya.
"Tama na !! " nagpumiglas agad siya.
"Huh?" ngumisi siya, pero immune na ako doon, way niya yun para maliitin ang isang tao.
"Di ba ikaw ang loser sister nila Sam at Sai right ?" kung pwede lang hilain palabas ang dila niya para hindi na siya makapagsalita kanina ko pa sana ginawa.
"So? Ano naman kung loser ?!" bigla niya akong tinulak.
"Are you not afraid of me ?" she asked.
"Sophia.." kinalabit ako ni Sulx. Alam ko ang nasa isipan niya ngayon.
"Hindi ko kasi kayang makitang nasasaktan ang kaibigan ko, kaya hndi ako matatakot sa mga nanakit sa kanya.." nagchest out ako sa harap ni Veronica para i-prove out na I'm not afraid of her.
"Talaga lang ha?" nang bigla niyang hawakan ang damit ko at.. at.. bigla akong ihagis ng mataas papalayo sa kanila. Ramdam ko ang sakit nang mapagulong-gulong ako sa may sahig nang pagkalagakpak ko.
"Aawww" hinang hina ang katawan ko. Napakagat ako sa may labi ko dahil hindi ko man lang napigilan ang atake niyang iyon.
"Ang sakit..." napahawak ako sa may braso ko habang dahan dahan tumatayo, papalapit na sila sa akin. Nasasaktan akong dahil nakitang kong walang paki-alam sa akin ang dalawa kong kapatid. Ang sasama nila . Aarrr.. Napa-iyak nalang ako bigla dahil alam ko sa mga oras na to sarili ko lang ang mag-liligtas sa sarili ko.
"Ano hindi ka pa rin takot ? Loser ?!"
" Loser , Mahina , lagi nalang !!! Nakakasawa na !!! " galit , pagkapuot ang nararamdaman ko ngayon pero naiyak pa rin ako sa mga oras na ito.
"Anong magagawa mo, iyon ang totoo!!! Mahina ka !!! Mahina !!!!"
" Manahimik kana !!!!!! " isinigaw ko yan nang pagkalakas lakas!!!!! Nang biglang may wind pressure ang lumabas na naging sanhi nang pagkatalsik ng mga tao sa harapan ko.
Paano nangyari yun? Sinong may gawa nun?! Tumingin ako sa likod ko pero ako lang naman ang tao roon at wala ng iba pa.
*** Veronica's POV ***
napakalakas na wind pressure ang tumangay sa akin palayo sa kinahaharapan nung loser na yun. Ni hindi ko man lang napansin na maglalabas siya ng ganung kalakas na pwersa.
"Bakit hindi niyo sa akin sinabi na may ganung power ang kambal niyo?" tinanong ko sila Samantha at Saidara na kasama ko napatilapon kaya may galos din sila ngayon.
"Wala kaming alam Veronica..."
"Tama si Saidara, wala kaming nababalitaan na may ganun siyang kapangyarihan..."
"Bwisit!! Nakakahiya ito!! ARR" tumayo ako bigla para malapitan agad yung loser na yun.
"Ni hindi ka man lang nagsasabi na wind user ka pala!!!"
*** SOPHIA's POV ***
"Ni hindi ka man lang nagsasabi na wind user ka pala!!!" iyan ang sabi ni Veronica pagkalapit sa akin
"Paki-alam mo ba ?!!" naglakas ako ng loob para sabihin sa kanya yan, hindi ko rin naman pwedeng sabihin na hindi ko alam baka sabihin niyang sinungaling ako.
"Mayabang kana pala ngayon?! Tignan nalang natin kung may laban yang wind power mo sa pain ko! PAIN !!!"
"AAhhhhh!!!!" sobrang sakit ang nadama ko nang gamitin niya ako ng pain power niya, Iyon ang isa sa mga power na bihasa siya. Pain power dahil tititigan niya lang ang biktima niya then makakaramdam na ito ng pain.
"AAAHHHH !!! " para bang nababali ng paunti unti ang mga buto ko ngayon at wala akong magawa para mapigilan ang sakit na nararamdaman ko.
*** ERRY's POV ***
Kitang kita ng dalawa kong mata ang napakalakas na wind pressure mula sa bibig ni Sophia na naging sanhi ng pagtalsik ng karamihang estudyante na nasa paligid ng pinangyarihan. Ba't ngayon ko lang nalaman na wind user siya ?
"Pare, mukhang bwisit na bwisit ngayon si Veronica."
"Ba't hindi ka man lang kumatok??"
"Kanina pa ako nasa likod mo.. hindi mo ramdam?" si Jiro nga pala yun, ang assistance ko na sobrang bilis gumalaw.
"Ewan ko sayo," obvious naman kung bakit.
"Tsk tsk, lagot ung wind user na yun, siguradong pupuruhan siya ni Veronica ngayon."
"Halata nga, "
"Di ba naging kaibigan mo yung wind user na iyon?"
"Manahimik ka na nga diyan!"
"Hindi mo ba siya tutulungan against kay Veronica?"
"SAbing manahimik kana ! ANo ba ?!"
"Sabi ko nga,,, ikaw rin pagnatuluyan yan baka magsisi ka habang BUHAY!!!" pagkaempasize niya ng word na "buhay" agad agaran kong hinila ang damit niya at itinapon palabas ng kwarto ko.
"Binggo!" nagawa kong kasing itapon Si Jiro kay Veronica para madistract ito sa ginagawang pagpapahirap kay Sophia.
"Loko kang Jiro ka, lagot ka kay Veronica ngayon." napangisi nalang ako.
*** Veronica ***
"Aahhh.." napatalsik ako bigla nang may malaking bagay ang tumama sa akin.
"So-sorry, sorry Veronica!!!" nakita kong si Jiro pala ang taong tumama sa akin kaya napatilapon ako mula sa kinatatayuan ko kanina.
"AARRR... Stupid Man!!! PAIN ! ! ! ! ! " dahil sa sobrang inis ko pinatikman ko ng sakit si Jiro dahil sa ginawa niya at kaya rin nakatakas ang target ko kanina .
"SHIT !!!! Asan na siya ?! "
"Tinakas siya ng kaibigan niya." wika ni Saidara. HIndi ako magtataka kung hindi nila nagawang pigilan makatakas ang dalawang iyon dahil kapatid nila yung pinapahirapan ko kanina.
"The next time that you won't help me, I will put both of you in hell!!!"
"Sorry Veron"
*** SULX's POV ***
Eksakto lang ang dating ni Crush para ma-ilayo ko si Sophia sa demonyang si Veronica.
"Okay kana ba Phia ? Masakit pa ba ?" inihiga ko si Sophia sa kama niya.
"Bwisit na Veronica yun, masyado ka niyang pinahirapan.."
"O~ou nga...eh" halatang mahinang mahina pa ang katawan ni Sophia dahil sa ginawa ni Veronica kaya ngayon hindi rin siya gaanong makapagsalita.
"Pero Prewd ang galing mo kanina, wind user ka pala !"
"ha?" nakapikit ang mga mata niya habang kinakausap ako.
"Maging ako Sulx hindi ko alam na kaya kong gawin yun."
"Prewd, simula ngayon delikado na ang buhay natin."
"A~alm ko yan Sulx. Sorry , Sorry!" niyakap ko agad si Sophia nang makita kong umiiyak siya.
"Hindi, hindi, This is not all your fault. Love mo kasi ako kaya mo nagawa mo yun, siguro kung hindi lang ako tatanga tanga kanina hindi ito mangyayari. Sorry Sophie, Sorry!!! " naramdaman ko ang yakap ni Sophie sa akin hanggang sa makatulog siya.
Lumipas ang ilang oras hindi pa rin ako natutulog kakabantay kay Sophia na limang oras na natutulog.
"Parang hindi ko kayang matulog, baka mamaya umatake ang kampon ni Veronica..pe~pero inaantok na talaga akoo ZZzzZZZ"
*** SOPHIA's POV ***
Naabutan kong natutulog si Sulx sa tabi ng kama ko.
"Sulx pasensiya na at pinahirapan pa kita." hinimas ko ang buhok niya. Nang biglang may napansin akong isang ibon na may inilagay na bagay sa may bintana ng kwarto namin ni Sulx.
"Anu kaya yun?" sinubukan kong bumangon kaya naman nararamdaman ko ang sakit sa buo kong katawan.
"Kakayanin ko kayang tumayo?" dahil sa ingay na ginawa ko nagising ko tuloy si Sulx.
"Hu?! HUh?!! Gising kana pala Phia ! "
"Hala... pasensiya kana kung nagising kita ..."
"Ano ka ba, okay lang ."
"Sulx may isang maliit na ibon ang naglagay ng box na iyon doon sa may bintana." sabay turo ko sa may bintana.
"Huh? talaga ?" tumayo si Sulx. "Ano naman kaya yun?" naglakad siya papalapit sa bintana. "Hindi naman siguro to bomba na padala ni Veronica?" hinawakan ni Sulx ang box then lumapit na sa akin ulit. Binuksan niya yung box habang naglalakad.
"Tignan mo Phia, isang bottle ng healing water?" binigay sa akin ni Sulx yung bottle na mula sa box.
"Sa tingin mo si Fairy Grandmother na naman ang nagpadala nito?"
"Aamm... hindi ko masasabi. Pero we must be thankful kasi lagi ka niyang tinutulungan kapag nasa alanganin ka."
"Agree ako sa sinabi mo."
"Sige inumin mo na yan nang sa ganon gumaling kana."
"Sige, " wala pang limang segundo mula nang inumin ko yung healing water naramdaman ko na ang kaginhawaan sa katawan ko.
SAMANTHA and SAIDARA's picture nasa multimedia po --------------------->>>>
hehehe
ABANGAN ANG IBA PANG CHAPTERS KUNG WIND USER NGA LANG BA TALAGA SI SOPHIA HAHAHHAHA
Hanggang diyan nalang po ang chapter 1 ko.
Nilait na agad ng kapatid ko ang story ko , huhuhu ;(
but i'll prove na mali siya ng inaakala hahaha
10/14/13
8pm
The next update will be as soon as possible ;D
15 votes
50 reads
pwede po ba ? hehehe