Son Na Eun
Myungsoo
~
I thought she is just a stranger...
I thought she is just a passenger...
But that was only a thoughts..
I never thought that she is the Girl that I'm going to fell in love with ...
~
Agad akong sumakay sa bus papuntang manila. Medyo na late na din kasi ako ng gising. Pagkasakay ko ay wala na akong makitang vacant seat except sa pinakadulo. Hayst ayoko pa naman doon pero no choice kaya naman umupo na ako. Akala ko makakaupo ako sa malapit sa bintana pero nagulat ako ng makita ko ang isang babaeng nakasandal doon sa bintana at natutulog. Hindi ko masayadong makita ang mukha niya dahil natatakpan ng mahaba niyang buhok. Since nakatabi ako sa kanya. Ewan ko ba, pero parang di ako makomportable. Siguro ay di lang ako sanay na sa likod ako nakaupo.
Ilang minuto din yung biyahe, nasa express way na kami kaya nakaramdam ako ng pagkaantok. Tss. kung nasa bintana lang ako. Di ako mahihirapan ng ganito. Kainis. Nilingon ko yung katabi kong babae. Natutulog pa din siya. Nakakainggit naman. Titiisin ko na lang muna siguro.
After ilang minutes nagising ako sa excuse nung babaeng katabi ko. Yung natutulog sa bintana kanina. Napatingin ako sa paligid ko. Lahat ng pasahero ay nagbababaan na, nasa maynila na pala kami. Nabalik ang tingin ko sa babae. Maganda siya pero simple. Pinadaan ko na siya at nauna na siyang bumaba sakin. Tatayo na sana ako nung naglaglag yung panyo ko. Pinulot ko pero kasabay nun ay may napansin akong kumikinang, pagkataingin ko. Isang kwintas. Pinulot ko at ang nakalagay sa kwintas ay isang shooting star na na naka crystalized kulay pink.
Bigla kong naisip yung babae kanina. Di kaya sa kanya to? Sinubukan ko siyang habulin pero hindi ko na siya nakita. Napabuntong hininga ako. Sana makita ko pa siya. Mukhang sa itsura kasi ng necklace na to parang antique na din ang itsura.
Pumasok na lang ako sa trabaho ko at binulsa ko muna yung necklace. Isa nga pala akong Doctor at naka assigned ako sa St. Luke's Hospital. Meron akong isang pasyente na nagngangalang Sunny. Meron siyang leukemia at age of 7 years old. Siya ang pinakapaborito ko sa mga pasyente ko dahil sa bukod sa matalino ay masayahin siya kahit alam niya na na kahit anong oras pwede na siyang mamatay.
"Good morning Dr. Myung, buti po dumating na kayo." Yan agad ang bati sakin ni Sunny nung pumasok ako sa kwarto niya. Nakakaawana ang itsura niya pero hindi niya pinapakita samin na nahihirapan siya.
"Gusto lang kitang i check kung may kasama ka na ba?"
"Hindi nga po makakapunta si mama kaya yung ate ko na lang po ang makakapunta dito. Babantayan niya po muna ako for 1 week. Excited na nga po ako eh."
"Ate? Mga ilang taon na ang ate mo?"
"Mga kasing edad niyo lang din po yun doc. Ang trabaho niya ay isang teacher sa nursery."
I nodded. Bigla ko na naman naisip yung misteryosang babae na nakatabi ko sa bus kanina at ang nakaiwan ng necklace.
"Ah, Sunny? Balikan na lang kita dito mamaya ah. May aasikasuhin lang akong ibang pasyente."
"Ah sige po doc. Sana maabutan niyo mamaya si ate. Promise doc maganda po yun."
Napangiti na lang ako at napailing. Saka na ako lumabas at pumunta na sa iba pang pasyente.
~
Hala, saan ko ba yun nilagay? Baka malungkot si Sunny pag nakita niyang di ko suot yung kwintas na binigay niya. Alam ko nasa bag ko lang yun eh, nasan na ba kasi?
Kanina ko pa hinahanap sa bag ko yung kwintas pero di ko talaga makita. Paano ako magpapaliwanag pag nagtanong si Sunny?
Naglakad na lang ako papasok sa Hospital at kinakabahan na pinuntahan ang kwarto ni Sunny. Nag iisip agad ako ng maidadahilan ko sa kanya. Pagkapasok ko nakita kong nagbabasa ng libro si Sunny, ng mapansin niya ako. Agad siyang ngumiti.
"Ate! Buti po dumating na kayo, sayang hindi niyo po naabutan si Dr. Myung, medyo kakaalis niya lang din po eh, ate?"
Bigla akong natigilan, baka napansin niyang hindi ko suot.
"Ano po yang dala niyo? Prutas?"
"Ay oo nga pala, binili muna kita nito kasi alam ko na paborito mo ito, gusto mo na bang kumain? Ipagbabalat kita."
"Uhmmn, sige po ate. Ahh, ate? Pwede po bang samahan niyo akong magpunta sa rooftop? Medyo na mimiss ko na po kasi na makapanuod ng sunset eh."
"Ah ayun lang ba? Sige, sasamahan kita, sa ngayon ay kumain ka muna."
Ngumiti siya at nag nod, nakahinga ako ng maluwag buti na lang at hindi niya napansin na wala yung necklace sakin. Pinagbalatan ko siya ng mansanas at mangga. After nun, ay dinala ko na nga siya sa rooftop dahil hapon na. Gusto niya talagang mapanuod ang sunset dahil yun ang isa sa mga paborito niyang gawin.
"Alam mo ba ate, yung kwintas na binigay ko sa yo meron yung lucky charm."
Natigilan ako bigla, at kinabahan. Hindi ko maipakita yung necklace kasi nga wala sakin.
Hindi ako tiningnan ni Sunny at hindi din siya nagtanong kung asan yung necklace. Patuloy lang siya sa panunuod ng sunset.
"Ang sabi nung tindera na pinagbilhan ko nun, kapag daw ang kwintas daw na yun ay nawala, magkakaroon ito ng kapalit, makikita mo daw yung lalaking makakasama mo sa habang buhay kapag naibalik sa iyo ang kwintas bago lumubog ang araw."
Nagulat ako, kaya ba niya binigay yun sakin ay dahil....
"Alam kong naiwala mo ang kwintas ate, sana bago lumubog ang araw ay maibalik yun sayo dahil kung hindi, habang buhay kang sawi sa pag ibig."
Napangiti ako sa sinabi ni Sunny at the same time, kinabahan. Paano kung hindi maibalik edi malas ko?
"Sunny, nandito ka pala sa rooftop." Napatingin ako sa lalaking tumawag kay Sunny.
"Dr. Myung. kayo po pala. Tapos na po ba kayo sa work niyo?" Lumapit yung lalaki samin at...
nagkatinginan kami.
"Ikaw yung sa bus diba?" Sabay namin sabi.
Napatango ako.
"So you must be Naeun, yung kinikwento sakin ni Sunny. Hi its nice to meet you."
Inabot ko yung kamay niya at nakipag shake hands, bigla akong nakaramdam ng kakaiba.
"Oh wait." May kinuha siya sa bulsa niya at nagulat ako pati si Sunny nung ilabas niya yung necklace. " I think, its yours." Napalunok ako at saka ko kinuha yung kwintas.
"Yes, this is mine."
"Nakita ko yan sa bus kanina. Nahulog mo ata."
"Ate! Its Dr. Myung! Yay! Knikilig ako!!!"
Ewan ko ba pero bigla akong nag blush.
"Thank you."
Yun na lang ang nasabi ko. Ngumti lang siya sakin.
Makalipas ang ilang araw. Naging close kami sa isa't isa at sabay namin pinapasyal si Sunny. Hanggang nung isang araw.
Binawian ng buhay si Sunny, nakakalungkot pero kailangan naming tanggapin.
Gayunpaman, nagpapasalamat ako kay Sunny dahil siya ang dahilan para makita ko ang lalaking makakasama ko sa buhay, si Myungsoo.
~End
~
Salamat sa mga nagbasa. ^_______________^
Comment and Vote lang po!
MhizzEmina <3