"May sunog daw sa kabilang building!"
Nagtatakang sinundan ko ng tingin ang mga bampira't taong tumatakbo patungo sa sinasabi nilang building na nasusunog.
Hindi ko kasama si rina ngayun dahil nakikipagdate ang bruha kay darwin. Buti pa 'yung dalawa mukhang nagkakamabutihan na.
Napabuntong hininga ako nang maalala ko na naman si dark. Tatlong linggo na rin ang nakakalipas mula nang huli ko syang makita. Sa totoo lang ay nag aalala na 'ko sakanya. May nangyari kayang masama sakanya?
"Tingin mo kagagawan ng mga taga-dilim ang sunog sa kabilang building?" Taga-dilim? Pasimple akong nakinig sa usapan ng mga babae sa likod ko. Bigla akong nacurious sa impormasyong alam nila.
"I'm sure kagagawan nila 'yun. Palibhasa kasi alam nilang wala si prince dark dito kaya kinukuha nila ang aportunidad na 'to para makapang-gulo,"
Anung ibig nilang sabihin? Sino ang mga taga-dilim? Bakit naggugulo ang mga ito? AT NASAN SI DARK? Kailangan sya ng mga nasasakupan nya ngayun.
"Nasan na nga ba kasi si prince dark?"
Napahinto ako sa paglalakad ng marinig kong may magtanong ng tungkol kay dark. Kahit ako, hinahanap din sya. Alam kaya ng mga ito kung nasan sya?
"Ang alam ko nagsasanay daw sya ngayun sa palasyo,"
Palasyo? Bakit sya nagsasanay doon? Para saan? Anung klaseng pagsasanay ang ginagawa nya? Bat hindi pa sya bumabalik? Marami akong tanong na hindi na ata magkakaroon pa ng sagot.
"MISS!!!" Naputol ang pag iisip ko dahil sa malakas na pagsigaw.
Nag-angat ako nang tingin at hinanap ang pinanggagalingan ng boses na 'yun. Inilibot ko ang buong paningin ko. Nakarating na pala ako sa soccer field ng diko man lang namamalayan.
"MISS!!" Lumipad ang tingin ko sa gitna ng field.
Nandun nakatayo ang isang lalaking nakasuot ng soccer uniform. Kung hindi ako nagkakamali ay ito rin ang tumatawag sakin kanina.
"AKO?!!" Sigaw ko pabalik sabay duro sa sarili ko.
Tumango-tango naman ito sabay turo sa may paanan ko "PWEDENG PASIPA YUNG SOCCER BALL PABALIK DITO?!"
Otomatikong bumaba naman ang paningin ko. Nasa paanan ko nga ang puting bola at naghihintay nalang na sipain ko.
Sinulyapan ko muna ang lalaking naghihintay sa gagawin ko bago ako muling bumaling sa bola.
Bumuga muna ako ng malakas na hangin bago ako pumwesto. Soccer ang pinaka paborito kong laro. Alam ko kung paano maglaro nito dahil dati na rin akong napasali sa soccer team. Hindi nga lang ako pinalad na magtagal dahil kahit tao palang ako noon ay may kakaibang lakas na ang dumadaloy sa dugo ko.
Minsan na akong muntik makapatay dahil lang sa lakas ng pagkakasipa ko sa bola. Mula nun, nangako na 'kong di na ko maglalaro ulit pero ito ako ngayun sinusubukan ulit sumipa. Wala na rin naman akong dapat katakutan pa dahil nandito na 'ko sa totoong mundo ko. Ang mundo ng mga bampira.
"WOAH!"
Tumuwid na 'ko ng tayo pagkasipa ko ng bola. Oo nasipa ko na at sigurado akong malakas yun pero mas mabilis ang kilos ng lalaking 'yun at nagawa nyang salubungin ang bola.
"That's was good!" Papuri nito pagkalapit sakin.
Ngumiti lang ako ng tipid. Hindi na kataka taka ang bilis ng kilos nito dahil katulad ko rin sya, isang bampira.
"I'm jiro," Nakangiting pagpapakilala nito sabay lahad ng kamay sakin.
Malugod ko namang tinanggap ang pakikipag-kamay nya. Sino ba naman ako para tumanggi sa bampirang 'to.
"Kirsten. Kirsten Ortega," Nakangiting pagpapakilala ko din.
"Ortega? Kilala mo ba si darwin ortega?" Tanong nito.
"Yeah. He is my cousin,"
Napatango ito "Pinsan mo pala ang siraulong 'yun," Nangingiting sabi nito.
"Kaibigan ka ba nya?" Wala pa pala akong nakikilalang kaibigan ng darwin na 'yun. Wala din siguro 'yung kaibigan katulad ni dark.
Dark.....si dark na naman. I sighed. Ang hirap hanapin ang taong alam mong malayo sayo.
"Nope," Nagtatakang bumalik ulit ang atensyon ko sakanya. Ngumisi ito "He is my greatest enemy kirsten,"
"Greatest enemy?"
"Yes. my greatest enemy," Lalong lumapad ang pagkakangiti nito.
"Hindi pala dapat ako nakikipag kaibigan sayo?" Hindi ko alam kung bakit 'yan ang biglang lumabas sa bibig ko. Parang nakaprogram ang bibig ko na sabihin yun.
Humalakhak ito "It's up to you," Natatawang sabi nya "Hindi naman kita pipiliting makipag kaibigan sakin,"
"Paano ba kao naging magkaaway?" Curious na tanong ko.
Nagkibit balikat lang ito at tumalikod na sakin "Nice to meet you by the way kirsten,"
Sinundan ko lang ang papalayo nyang bulto. Bakit kaya galit sila magkaaway ni darwin nun? Mukha pa naman syang mabait.
"Nandito ka lang pala kirsten," Napatingin ako sa kaliwa ko nang biglang sumulpot si rina.
Kunot noo ko itong tiningnan "Bat andito ka? Akala ko ba may date kayo ni darwin?" Takang tanong ko dito.
"May date nga kami pero biglang umalis ang magaling mong pinsan sa gitna ng usapan namin. Nakakainis talaga sya!"
"Bakit naman daw sya umalis? Nagsawa na ba agad sayo?" I joked.
Sumama naman ang tingin nito sakin "Tsk! Watever kirsten. Parehong pareho lang kayo ng pinsan mo. Nakakainis!"
Natatawang pinagmasdan ko ito "Bat pati ako nadamay?" Natatawang sabi ko.
Inirapan nya lang ako. Mukhang palpak unang date ng mga 'to ah. Bat kaya umalis si darwin? Anu namang problema ng isang 'yun?
"Kirsten....."
Nahinto ang pag iisip ko nang may marinig akong bumulong sa hangin. May nagmamasid sakin? Bat diko 'yun nararamdaman? Hindi ko maramdaman ang presensya?
"Kirsten....." bulong ulit ng hangin.
Napatingin ako sa paligid. Sino ang taong 'yun? Paano nya nagawang itago ang presensya nya sakin?
"Kirsten bakit?" Takang tanong ni rina.
Tiningnan ko lang ito at umling "Wala."
Hanggat hindi pa ako nakakasigurado, ililihim ko na muna ito. Kung sino man ang nagmamasid sakin ngayun, titiyakin kong mahahanap ko rin sya.
"KIRSTEN nakikinig ka ba?" Napapitlag ako sa tanong ni mama.
"P-Po?"
Nagtataka ang tinging ipinukol nito sakin "Kanina pa ako nagsasalita dito, Hindi ka naman pala nagsasalita,"
Napabuga muna ako ng hangin saka sandaling napapikit. Hanggang ngayun kasi iniisip ko pa rin yung taong PARATING nakamasid sakin. Minsan nararamdaman ko ito pero hindi ko mawari kung nasaan ito. Magaling sya sa pagtatago ng presensya kaya ang hirap hirap nyang hanapin.
"May iniisip lang po ako ma, Sorry po..."
Sinisira ng kung sino mang taong 'yun ang konsentrasyon ko. Imbis na si dark ang inaalala ko nadagdagan pa.
"Anu ba yun sweetie? Is there anything wrong?" Nag aalalang tanong nito.
Umiling ako "Wala ma. Dala lang siguro ito ng pag-aadjust ko sa bago kong buhay," Liar!
"I'm sorry kung wala akong magawa para dyan,"
Hinawakan ko ang isa nyang kamay. Nararamdaman ko ang lungkot nya.
"Ayos lang ako ma," Nakangiting sabi ko. Gusto kong iassured sakanya na ayos lang ako.
"Mahal na Mahal ko kayo sweetie," Puno ng emosyong sabi nito sabay abot sa pisngi ko.
Napapikit nalang ako at dinama ang pagmamahal na buong buhay niyang ibinibigay samin. Totoo ngang makapangyarihan ang pagmamamahal ng isang ina.
Sana hindi lang ang pagmamahal nya ang maramdaman ko, sana pati ang pagmamahal ng isang ama.
Miss na Miss ko na si papa.
"Magpahinga kana sa kwarto mo sweetie,"
*****
Itutuloy.....
Gusto nyo ba 'to? Gusto nyo bang ituloy ko?
Vote and comment please.
Thank you.